-
1 obsolesco
obsolēsco, lēvi, lētum, ere [ ob + soleo ]1) стареть, ветшать, выходить из употребления ( vetustate L)2) устаревать, лишаться силы, терять значение (oratio obsolescit C; laus obsolevit T)claritudo arteriis obsolescit Ap — ясность голоса утрачивается, т. е. появляется хрипота -
2 obsolesco
obsolēsco, lēvī, ere (obs u. oleo), nach und nach vergehen, sich abnutzen, unscheinbar werden, alt werden, abkommen, aus der Mode kommen, verkommen, verkümmern, an Ansehen-, an Wert verlieren, Varro LL. u.a.: antiquam officii rationem dilexit, cuius splendor omnibus his motibus obsolevit, Cic.: virtus splendet per se semper neque alienis umquam sordibus obsolescit, Cic.: cito gloria obsolescit in (gegenüber, vor) sordidis hostibus, Curt.: alia vetustate obsoleverunt, Liv.: obsolevit iam oratio, Cic.: vectigal, Cic.: laus, Tac.
-
3 obsolesco
obsolēsco, lēvī, ere (obs u. oleo), nach und nach vergehen, sich abnutzen, unscheinbar werden, alt werden, abkommen, aus der Mode kommen, verkommen, verkümmern, an Ansehen-, an Wert verlieren, Varro LL. u.a.: antiquam officii rationem dilexit, cuius splendor omnibus his motibus obsolevit, Cic.: virtus splendet per se semper neque alienis umquam sordibus obsolescit, Cic.: cito gloria obsolescit in (gegenüber, vor) sordidis hostibus, Curt.: alia vetustate obsoleverunt, Liv.: obsolevit iam oratio, Cic.: vectigal, Cic.: laus, Tac.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsolesco
-
4 obsolesco
obsŏlesco, lēvi, lētum, 3, v. inch. n. [obs-olesco], to wear out, to grow old, decay, fall into disuse, lose value, become obsolete [p. 1244] (class.;A.syn. exolesco): his (verbis) oportet, si possis, non uti: sic enim obsolescent,
Varr. L. L. 9, § 16 Müll.:haec ne obsolescerent, renovabam, cum licebat, legendo,
Cic. Ac. 1, 3, 11:obsolevit jam oratio,
id. Imp. Pomp. 17, 52:vectigal, quod in bello non obsolescat,
id. Agr. 1, 7, 21:laus,
Tac. A. 4, 26:enituit aliquis in bello, sed obsolevit in pace,
Plin. Pan. 4, 5.—Hence, obsŏlētus, a, um, P. a.Lit., old, worn out, thrown off:B.erat veste obsoletā,
Liv. 27, 34:vestitus,
Nep. Ages. 8, 2:amiculum,
Curt. 6, 9, 25:vestitu obsoletiore, Cig. Agr. 2, 5, 13: homo obsoletus,
in a worn-out dress, id. Pis. 36, 89:tectum,
old, ruinous, Hor. C. 2, 10, 6:verba,
obsolete, Cic. de Or. 3, 37, 150:obsoleta et vulgaria,
id. Quint. 18, 56.—Transf., common, ordinary, poor, mean, low:crimina,
Cic. Verr. 2, 5, 44, § 177:gaudia,
Liv. 30, 42.— Comp.:obsoletior oratio,
a too ordinary, too negligent style, Cic. de Or. 3, 9, 33:honores,
of little worth, Nep. Milt. 6, 2:color,
Col. 4, 30:o nec paternis obsoleta sordibus,
Hor. Epod. 17, 46:dextra obsoleta sanguine,
defiled, Sen. Agam. 977.—Hence, adv.: obsŏlētē, in an old or worn-out style, poorly, meanly:paulo tamen obsoletius vestitus,
Cic. Verr. 2, 1, 58, § 152. -
5 obsolesco
obsolescere, obsolevi, obsoletus Vfall into disuse, be forgotten about -
6 obsolesco
, obsolevi, obsoletum, obsolescere 3устаревать, ветшать, стареть, выходить из употребления; лишаться силы -
7 obsolete
obsŏlesco, lēvi, lētum, 3, v. inch. n. [obs-olesco], to wear out, to grow old, decay, fall into disuse, lose value, become obsolete [p. 1244] (class.;A.syn. exolesco): his (verbis) oportet, si possis, non uti: sic enim obsolescent,
Varr. L. L. 9, § 16 Müll.:haec ne obsolescerent, renovabam, cum licebat, legendo,
Cic. Ac. 1, 3, 11:obsolevit jam oratio,
id. Imp. Pomp. 17, 52:vectigal, quod in bello non obsolescat,
id. Agr. 1, 7, 21:laus,
Tac. A. 4, 26:enituit aliquis in bello, sed obsolevit in pace,
Plin. Pan. 4, 5.—Hence, obsŏlētus, a, um, P. a.Lit., old, worn out, thrown off:B.erat veste obsoletā,
Liv. 27, 34:vestitus,
Nep. Ages. 8, 2:amiculum,
Curt. 6, 9, 25:vestitu obsoletiore, Cig. Agr. 2, 5, 13: homo obsoletus,
in a worn-out dress, id. Pis. 36, 89:tectum,
old, ruinous, Hor. C. 2, 10, 6:verba,
obsolete, Cic. de Or. 3, 37, 150:obsoleta et vulgaria,
id. Quint. 18, 56.—Transf., common, ordinary, poor, mean, low:crimina,
Cic. Verr. 2, 5, 44, § 177:gaudia,
Liv. 30, 42.— Comp.:obsoletior oratio,
a too ordinary, too negligent style, Cic. de Or. 3, 9, 33:honores,
of little worth, Nep. Milt. 6, 2:color,
Col. 4, 30:o nec paternis obsoleta sordibus,
Hor. Epod. 17, 46:dextra obsoleta sanguine,
defiled, Sen. Agam. 977.—Hence, adv.: obsŏlētē, in an old or worn-out style, poorly, meanly:paulo tamen obsoletius vestitus,
Cic. Verr. 2, 1, 58, § 152. -
8 obsolefacio
fēcī, factum, facere [ obsolesco + facio ]1) приводить в ветхость, старить ( toga obsolefacta VM)2) лишать значения, лишать блеска ( auctoritas obsolefacta Sen) -
9 obsoletus
1. obsolētus, a, umpart. pf. к obsolesco2. adj.1) пришедший в ветхость, обветшалый ( tectum H); старинный, устарелый ( verba C); поношенный, потёртый, старый ( vestis L)3) запачканный (sanguine SenT; sordibus H)4) обыденный, повседневный, обычный, заурядный, простой (gaudium L; oratio C) -
10 obsolevi
-
11 obsoletus
obsolētus, a, um (obsolesco), unscheinbar, abgenutzt, abgetragen, I) eig.: color, Colum. u. Suet.: tectum, morsches u. verfallenes, Hor. – verba, altväterische, veraltete, Cic. – bes. v. der Kleidung, vestis, Liv.: vestitus obsoletior, Cic., obsoletissimus, Apul.: obsoletus (in einem abgetragenen Kleide) Thessalonicam venisti, Cic. – u. durch Schmutz usw. besudelt, nec obsoleta sordibus, Hor.: dextra obsoleta sanguine, Sen. poët. – II) übtr., gemein, alltäglich, gaudia, Liv.: crimina, Cic.: obsoletior oratio, eine etwas gemeine Sprache (ohne gewählte Worte u. ohne Redeschmuck), Cic.: honores, Nep.
-
12 obsolefio
obsolefīo, fĭĕri, factus sum s'avilir, être dénaturé, être avili, être flétri.* * *obsolefīo, fĭĕri, factus sum s'avilir, être dénaturé, être avili, être flétri.* * *Obsolefio, pen. prod. obsolefis, pe. indiff. obsolefactus sum, obsolefieri, pen. corr. Idem quod Obsolesco: vt Authoritas obsolefacta. Seneca. Abolie, Qui a perdu sa vigueur. -
13 obsoletus
obsolētus, a, um (obsolesco), unscheinbar, abgenutzt, abgetragen, I) eig.: color, Colum. u. Suet.: tectum, morsches u. verfallenes, Hor. – verba, altväterische, veraltete, Cic. – bes. v. der Kleidung, vestis, Liv.: vestitus obsoletior, Cic., obsoletissimus, Apul.: obsoletus (in einem abgetragenen Kleide) Thessalonicam venisti, Cic. – u. durch Schmutz usw. besudelt, nec obsoleta sordibus, Hor.: dextra obsoleta sanguine, Sen. poët. – II) übtr., gemein, alltäglich, gaudia, Liv.: crimina, Cic.: obsoletior oratio, eine etwas gemeine Sprache (ohne gewählte Worte u. ohne Redeschmuck), Cic.: honores, Nep.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsoletus
-
14 obsolētus
obsolētus adj. with comp. [P. of obsolesco], old, worn out, thrown off: erat veste obsoletā, L.: esse vestitu obsoletiore: homo, shabby: tectum, ruinous, H.: verba, obsolete.—Common, ordinary, poor, mean, low: crimina: ex victoriā gaudia, L.: O nec paternis obsoleta sordibus, H.: obsoletior oratio, a too negligent style.* * *obsoleta, obsoletum ADJworn-out, dilapidated; hackneyed -
15 obsoletus
obsŏlētus, a, um, P. a., v. obsolesco fin.
См. также в других словарях:
obsolescence — Falling into disuse; denoting the abolition of a function. [L. obsolesco, to grow out of use] * * * ob·so·les·cence (ob″so lesґəns) [L. obsolescere to grow old] the cessation or the beginning of the cessation of any physiologic process … Medical dictionary