Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

obsolēsco

  • 1 obsolesco

    obsolēsco, lēvi, lētum, ere [ ob + soleo ]
    1) стареть, ветшать, выходить из употребления ( vetustate L)
    2) устаревать, лишаться силы, терять значение (oratio obsolescit C; laus obsolevit T)
    claritudo arteriis obsolescit Ap — ясность голоса утрачивается, т. е. появляется хрипота

    Латинско-русский словарь > obsolesco

  • 2 obsolesco

    obsolēsco, lēvī, ere (obs u. oleo), nach und nach vergehen, sich abnutzen, unscheinbar werden, alt werden, abkommen, aus der Mode kommen, verkommen, verkümmern, an Ansehen-, an Wert verlieren, Varro LL. u.a.: antiquam officii rationem dilexit, cuius splendor omnibus his motibus obsolevit, Cic.: virtus splendet per se semper neque alienis umquam sordibus obsolescit, Cic.: cito gloria obsolescit in (gegenüber, vor) sordidis hostibus, Curt.: alia vetustate obsoleverunt, Liv.: obsolevit iam oratio, Cic.: vectigal, Cic.: laus, Tac.

    lateinisch-deutsches > obsolesco

  • 3 obsolesco

    obsolēsco, lēvī, ere (obs u. oleo), nach und nach vergehen, sich abnutzen, unscheinbar werden, alt werden, abkommen, aus der Mode kommen, verkommen, verkümmern, an Ansehen-, an Wert verlieren, Varro LL. u.a.: antiquam officii rationem dilexit, cuius splendor omnibus his motibus obsolevit, Cic.: virtus splendet per se semper neque alienis umquam sordibus obsolescit, Cic.: cito gloria obsolescit in (gegenüber, vor) sordidis hostibus, Curt.: alia vetustate obsoleverunt, Liv.: obsolevit iam oratio, Cic.: vectigal, Cic.: laus, Tac.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsolesco

  • 4 obsolesco

    obsŏlesco, lēvi, lētum, 3, v. inch. n. [obs-olesco], to wear out, to grow old, decay, fall into disuse, lose value, become obsolete [p. 1244] (class.;

    syn. exolesco): his (verbis) oportet, si possis, non uti: sic enim obsolescent,

    Varr. L. L. 9, § 16 Müll.:

    haec ne obsolescerent, renovabam, cum licebat, legendo,

    Cic. Ac. 1, 3, 11:

    obsolevit jam oratio,

    id. Imp. Pomp. 17, 52:

    vectigal, quod in bello non obsolescat,

    id. Agr. 1, 7, 21:

    laus,

    Tac. A. 4, 26:

    enituit aliquis in bello, sed obsolevit in pace,

    Plin. Pan. 4, 5.—Hence, obsŏlētus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., old, worn out, thrown off:

    erat veste obsoletā,

    Liv. 27, 34:

    vestitus,

    Nep. Ages. 8, 2:

    amiculum,

    Curt. 6, 9, 25:

    vestitu obsoletiore, Cig. Agr. 2, 5, 13: homo obsoletus,

    in a worn-out dress, id. Pis. 36, 89:

    tectum,

    old, ruinous, Hor. C. 2, 10, 6:

    verba,

    obsolete, Cic. de Or. 3, 37, 150:

    obsoleta et vulgaria,

    id. Quint. 18, 56.—
    B.
    Transf., common, ordinary, poor, mean, low:

    crimina,

    Cic. Verr. 2, 5, 44, § 177:

    gaudia,

    Liv. 30, 42.— Comp.:

    obsoletior oratio,

    a too ordinary, too negligent style, Cic. de Or. 3, 9, 33:

    honores,

    of little worth, Nep. Milt. 6, 2:

    color,

    Col. 4, 30:

    o nec paternis obsoleta sordibus,

    Hor. Epod. 17, 46:

    dextra obsoleta sanguine,

    defiled, Sen. Agam. 977.—Hence, adv.: obsŏlētē, in an old or worn-out style, poorly, meanly:

    paulo tamen obsoletius vestitus,

    Cic. Verr. 2, 1, 58, § 152.

    Lewis & Short latin dictionary > obsolesco

  • 5 obsolesco

    obsolescere, obsolevi, obsoletus V
    fall into disuse, be forgotten about

    Latin-English dictionary > obsolesco

  • 6 obsolesco

    , obsolevi, obsoletum, obsolescere 3
      устаревать, ветшать, стареть, выходить из употребления; лишаться силы

    Dictionary Latin-Russian new > obsolesco

  • 7 obsolete

    obsŏlesco, lēvi, lētum, 3, v. inch. n. [obs-olesco], to wear out, to grow old, decay, fall into disuse, lose value, become obsolete [p. 1244] (class.;

    syn. exolesco): his (verbis) oportet, si possis, non uti: sic enim obsolescent,

    Varr. L. L. 9, § 16 Müll.:

    haec ne obsolescerent, renovabam, cum licebat, legendo,

    Cic. Ac. 1, 3, 11:

    obsolevit jam oratio,

    id. Imp. Pomp. 17, 52:

    vectigal, quod in bello non obsolescat,

    id. Agr. 1, 7, 21:

    laus,

    Tac. A. 4, 26:

    enituit aliquis in bello, sed obsolevit in pace,

    Plin. Pan. 4, 5.—Hence, obsŏlētus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., old, worn out, thrown off:

    erat veste obsoletā,

    Liv. 27, 34:

    vestitus,

    Nep. Ages. 8, 2:

    amiculum,

    Curt. 6, 9, 25:

    vestitu obsoletiore, Cig. Agr. 2, 5, 13: homo obsoletus,

    in a worn-out dress, id. Pis. 36, 89:

    tectum,

    old, ruinous, Hor. C. 2, 10, 6:

    verba,

    obsolete, Cic. de Or. 3, 37, 150:

    obsoleta et vulgaria,

    id. Quint. 18, 56.—
    B.
    Transf., common, ordinary, poor, mean, low:

    crimina,

    Cic. Verr. 2, 5, 44, § 177:

    gaudia,

    Liv. 30, 42.— Comp.:

    obsoletior oratio,

    a too ordinary, too negligent style, Cic. de Or. 3, 9, 33:

    honores,

    of little worth, Nep. Milt. 6, 2:

    color,

    Col. 4, 30:

    o nec paternis obsoleta sordibus,

    Hor. Epod. 17, 46:

    dextra obsoleta sanguine,

    defiled, Sen. Agam. 977.—Hence, adv.: obsŏlētē, in an old or worn-out style, poorly, meanly:

    paulo tamen obsoletius vestitus,

    Cic. Verr. 2, 1, 58, § 152.

    Lewis & Short latin dictionary > obsolete

  • 8 obsolefacio

    fēcī, factum, facere [ obsolesco + facio ]
    1) приводить в ветхость, старить ( toga obsolefacta VM)
    2) лишать значения, лишать блеска ( auctoritas obsolefacta Sen)

    Латинско-русский словарь > obsolefacio

  • 9 obsoletus

    1. obsolētus, a, um
    part. pf. к obsolesco
    2. adj.
    1) пришедший в ветхость, обветшалый ( tectum H); старинный, устарелый ( verba C); поношенный, потёртый, старый ( vestis L)
    3) запачканный (sanguine SenT; sordibus H)
    4) обыденный, повседневный, обычный, заурядный, простой (gaudium L; oratio C)

    Латинско-русский словарь > obsoletus

  • 10 obsolevi

    Латинско-русский словарь > obsolevi

  • 11 obsoletus

    obsolētus, a, um (obsolesco), unscheinbar, abgenutzt, abgetragen, I) eig.: color, Colum. u. Suet.: tectum, morsches u. verfallenes, Hor. – verba, altväterische, veraltete, Cic. – bes. v. der Kleidung, vestis, Liv.: vestitus obsoletior, Cic., obsoletissimus, Apul.: obsoletus (in einem abgetragenen Kleide) Thessalonicam venisti, Cic. – u. durch Schmutz usw. besudelt, nec obsoleta sordibus, Hor.: dextra obsoleta sanguine, Sen. poët. – II) übtr., gemein, alltäglich, gaudia, Liv.: crimina, Cic.: obsoletior oratio, eine etwas gemeine Sprache (ohne gewählte Worte u. ohne Redeschmuck), Cic.: honores, Nep.

    lateinisch-deutsches > obsoletus

  • 12 obsolefio

    obsolefīo, fĭĕri, factus sum s'avilir, être dénaturé, être avili, être flétri.
    * * *
    obsolefīo, fĭĕri, factus sum s'avilir, être dénaturé, être avili, être flétri.
    * * *
        Obsolefio, pen. prod. obsolefis, pe. indiff. obsolefactus sum, obsolefieri, pen. corr. Idem quod Obsolesco: vt Authoritas obsolefacta. Seneca. Abolie, Qui a perdu sa vigueur.

    Dictionarium latinogallicum > obsolefio

  • 13 obsoletus

    obsolētus, a, um (obsolesco), unscheinbar, abgenutzt, abgetragen, I) eig.: color, Colum. u. Suet.: tectum, morsches u. verfallenes, Hor. – verba, altväterische, veraltete, Cic. – bes. v. der Kleidung, vestis, Liv.: vestitus obsoletior, Cic., obsoletissimus, Apul.: obsoletus (in einem abgetragenen Kleide) Thessalonicam venisti, Cic. – u. durch Schmutz usw. besudelt, nec obsoleta sordibus, Hor.: dextra obsoleta sanguine, Sen. poët. – II) übtr., gemein, alltäglich, gaudia, Liv.: crimina, Cic.: obsoletior oratio, eine etwas gemeine Sprache (ohne gewählte Worte u. ohne Redeschmuck), Cic.: honores, Nep.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsoletus

  • 14 obsolētus

        obsolētus adj. with comp.    [P. of obsolesco], old, worn out, thrown off: erat veste obsoletā, L.: esse vestitu obsoletiore: homo, shabby: tectum, ruinous, H.: verba, obsolete.—Common, ordinary, poor, mean, low: crimina: ex victoriā gaudia, L.: O nec paternis obsoleta sordibus, H.: obsoletior oratio, a too negligent style.
    * * *
    obsoleta, obsoletum ADJ
    worn-out, dilapidated; hackneyed

    Latin-English dictionary > obsolētus

  • 15 obsoletus

    obsŏlētus, a, um, P. a., v. obsolesco fin.

    Lewis & Short latin dictionary > obsoletus

См. также в других словарях:

  • obsolescence — Falling into disuse; denoting the abolition of a function. [L. obsolesco, to grow out of use] * * * ob·so·les·cence (ob″so lesґəns) [L. obsolescere to grow old] the cessation or the beginning of the cessation of any physiologic process …   Medical dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»