Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

obsidium

  • 1 obsidium

        obsidium ī, n    [ob+SED-], a siege, blockade: obsidio circumdare, Ta.
    * * *
    siege, blockade

    Latin-English dictionary > obsidium

  • 2 obsidium

        obsidium ī, n    [obses], the condition of a hostage, hostageship: obsidio nobis datus, Ta.
    * * *
    siege, blockade

    Latin-English dictionary > obsidium

  • 3 obsidium

    1.
    obsĭdĭum, ĭi, n. [obsideo], a siege, investment, blockade (mostly ante-class. and post-Aug. for obsidio; not in Cic. or Cæs.; but cf. obsidio).
    I.
    Lit.:

    obsidium dictum ab obsidendo, quominus hostis egredi posset inde,

    Varr. L. L. 5, § 90 Müll.: obsidium, tam quam praesidium, subsidium, recte dicitur, Paul. ex Fest. p. 193 Müll.: saevo obsidio premere aliquem, Enn. ap. Non. 216, 29 (Ann. v. 28 Vahl.):

    obsidium facere Ilio,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 24:

    obsidio circumdare,

    Tac. A. 13, 41:

    obsidium urgere,

    id. H. 4, 28; Flor. 4, 4, 4; Gell. 15, 31, 1; Amm. 20, 7, 3:

    ad liberandum Mogontiaci obsidium,

    Tac. H. 4, 37.—
    II.
    Trop.
    A.
    A waylaying, an ambush:

    obsidia hominum aut insidiosorum animalium,

    Col. 8, 2, 7.—
    B.
    Attention, foresight:

    curatoris,

    Col. 9, 9, 1; cf. obsidio.—
    C.
    Danger:

    tuo tergo obsidium adesse,

    Plaut. Mil. 2, 2, 64.
    2.
    obsĭdĭum, ĭi, n. [obses], the condition of a hostage, hostageship (Tacitean):

    Meherdates obsidio nobis datus,

    Tac. A. 11, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > obsidium

  • 4 obsidium

    [st1]1 [-] obsidĭum, ĭi, n.: - [abcl][b]a - siège. - [abcl]b - attaque. - [abcl]c - danger, piège, embuscade. - [abcl]d - Col. soin attentif, précaution, surveillance, vigilance.[/b] [st1]2 [-] obsidĭum, ĭi, n. [obses]: condition d'otage, otage.    - obsidio datus, Tac.: donné comme otage.    - obsidia capessere, Tac.: prendre des otages.
    * * *
    [st1]1 [-] obsidĭum, ĭi, n.: - [abcl][b]a - siège. - [abcl]b - attaque. - [abcl]c - danger, piège, embuscade. - [abcl]d - Col. soin attentif, précaution, surveillance, vigilance.[/b] [st1]2 [-] obsidĭum, ĭi, n. [obses]: condition d'otage, otage.    - obsidio datus, Tac.: donné comme otage.    - obsidia capessere, Tac.: prendre des otages.
    * * *
        Obsidium, obsidii. Col. Assiegement, ou le siege de devant une ville.
    \
        Capessere obsidia. Tacit. Entreprendre les assiegements, Prendre la charge des assiegements.
    \
        Dare aliquem obsidio. Tacit. Bailler en ostage.
    \
        Facere obsidium. Gell. Assieger.
    \
        Soluere obsidium. Tacit. Lever le siege.

    Dictionarium latinogallicum > obsidium

  • 5 obsidium

    1. obsidium, iī, n. (obsideo), das Besetzthalten, die Belagerung, Einschließung, Blockade, I) eig. u. übtr.: 1) eig.: sociae civitatis, Flor.: obsidium facere Ilio, Plaut.: apud Cyzicum in obsidio morari, Sall. fr.: occupare obsidio Lacedaemonis exercitum, Liv.: obsidium solvere, Tac.: obsidio decedere, die B. aufheben, Tac.: obsidium Mogontiaci liberare, M. entsetzen, Tac. – 2) übtr., die Nachstellung, obsidia hominum aut insidiosorum animalium, Colum. 8, 2, 7. – II) bildl.: A) das Achtgeben, die Vorsicht, Colum. 9, 9, 1. – B) die Gefahr, adesse tuo tergo obsidium, Schläge, Plaut. mil. 219. – C) = praesidium, subsidium, der Schutz, die Hilfe, Lael. bei Fest. p. 193 (a), 21 sqq. (der fälschlich auch Sall. hist. fr. 1, 84 anführt, s. Dietsch z.d. St.). – Nbf. Plur. obsidiae, Commod. instr. 2, 3, 13.
    ————————
    2. obsidium, iī, n. (obses), der Zustand eines Geisels, die Geiselschaft, Meherdates obsidio (als Geisel) nobis datus, Tac. ann. 11, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obsidium

  • 6 obsidium [1]

    1. obsidium, iī, n. (obsideo), das Besetzthalten, die Belagerung, Einschließung, Blockade, I) eig. u. übtr.: 1) eig.: sociae civitatis, Flor.: obsidium facere Ilio, Plaut.: apud Cyzicum in obsidio morari, Sall. fr.: occupare obsidio Lacedaemonis exercitum, Liv.: obsidium solvere, Tac.: obsidio decedere, die B. aufheben, Tac.: obsidium Mogontiaci liberare, M. entsetzen, Tac. – 2) übtr., die Nachstellung, obsidia hominum aut insidiosorum animalium, Colum. 8, 2, 7. – II) bildl.: A) das Achtgeben, die Vorsicht, Colum. 9, 9, 1. – B) die Gefahr, adesse tuo tergo obsidium, Schläge, Plaut. mil. 219. – C) = praesidium, subsidium, der Schutz, die Hilfe, Lael. bei Fest. p. 193 (a), 21 sqq. (der fälschlich auch Sall. hist. fr. 1, 84 anführt, s. Dietsch z.d. St.). – / Nbf. Plur. obsidiae, Commod. instr. 2, 3, 13.

    lateinisch-deutsches > obsidium [1]

  • 7 obsidium

    I ī n. [ obsideo ]
    1) обложение, осада (o. facere Ilio Pl)
    2) засада, козни ( hominum et animalium Col)
    3) надзор, наблюдение ( curatoris Col)
    4) ирон. опасность (tergo alicujus o. adest Pl)
    II obsidium, ī n. [ obses ]
    obsidio alicui dari T — быть выданным кому-л. в качестве заложника

    Латинско-русский словарь > obsidium

  • 8 obsidium [2]

    2. obsidium, iī, n. (obses), der Zustand eines Geisels, die Geiselschaft, Meherdates obsidio (als Geisel) nobis datus, Tac. ann. 11, 10.

    lateinisch-deutsches > obsidium [2]

  • 9 obsidium

    , i n
      осада, блокада

    Dictionary Latin-Russian new > obsidium

  • 10 obsidio

    obsĭdĭo, ōnis, f. [obsideo].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., a siege, investment, blockade of a place (class.): obsidionem potias dicendum esse, quam obsidium, adjuvat nos testimonio suo Ennius in Telamone, Paul. ex Fest. p. 198 Müll.; v. Müll. ad loc.; and cf.: cui tu obsidionem paras, Enn. ib. (Trag. v. 365 Vahl.); and:

    obsidionem obducere,

    id. ib. (Trag. v. 11 ib.):

    partim vi, partim obsidione urbes capere,

    Cic. Mur. 9, 20:

    aliquem in obsidione habere,

    Caes. B. C. 3, 31:

    cum spes major Romanis in obsidione quam in oppugnatione esset,

    Liv. 5, 2: obsidione eximere, to free or relcase from, id. 38, 15:

    obsidione cingere,

    to besiege, blockade, Just. 22, 4, 1; Verg. A. 3, 52:

    obsidionem tolerare,

    to stand, Tac. H. 1, 33:

    obsidionem exsequi,

    to carry on, id. A. 15, 4:

    obsidionem omittere,

    to raise, id. ib. 15, 5: obsidionem solvere, to put an end to a siege, by either surrender or relief:

    tolerando paucos dies totam soluturos obsidionem,

    Liv. 26, 7, 8; cf. Amm. 20, 7, 3:

    solutā obsidione,

    raised, Liv. 36, 31, 7; Curt. 4, 4, 1:

    eam obsidionem sine certamine adveniens Cn. Scipio solvit,

    Liv. 24, 41, 11; 25, 22, 15; 38, 5, 6; Just. 4, 4, 5; Tac. A. 4, 24; id. H. 4, 34: liberare obsidionem, to raise the siege:

    non ad Romam obsidendam, sed ad Capuae liberandam obsidionem Hannibalem ire,

    Liv. 26, 8, 5; cf. obsidium fin.:

    longae dira obsidionis egestas,

    Juv. 15, 96. —
    B.
    Transf., captivity (post-class.), Just. 2, 12, 6; 15, 1, 3; 39, 1, 1.—
    II.
    Trop., pressing, imminent danger:

    obsidione rem publicam liberare,

    Cic. Rab. Perd. 10, 29:

    feneratores ex obsidione eximere,

    to free from the danger of losing their money, id. Fam. 5, 6, 3; Plin. Pan. 81, 2; cf. obsidium.

    Lewis & Short latin dictionary > obsidio

  • 11 coepio

    coepio (arch. coipio), coepī, coeptum, coepere ( die tempora praes. nur in der vorklassischen Periode; die tempora perf. act. u. pass. sehr häufig in allen Perioden), v. tr. u. intr. (v. com u. apio), eig. etw. an mehreren Seiten anfassen, -angreifen; dah. anfangen, beginnen, unternehmen, I) tr.: A) act.: a) tempp. praes., meist m. Acc.: mane coepiam, Caecil. com. 90: neque pugnas neque ego litis coepio, Plaut. Men. 960: ubi nil habeat, alium quaestum coepiat, Plaut. truc. 232: lubido extemplo coeperest convivium, Plaut. Pers. 121: ille quicquid coeperet, Ter. adelph. 397: m. Infin., coepiam seditiosa verba loqui, Cato oratt. fr. inc. 17 (b. Paul. ex Fest. 59, 10). – b) tempp. perf.: coepi, coeperam etc., m. Acc. od. absol., id quod coepi, Plaut.: coepit cum talia vates, folgendermaßen (zu reden) anhob, Verg.: iter, quod coeperunt percurrunt, Curt.: quae coeperamus, Quint.: si quicquam hodie hic turbae coeperis, Ter.: magnis operibus perfectis obsidium coepit per L. Catilinam legatum, Sall. fr.: obsidium coepit per praesidia, Tac.: huiusmodi orationem coepit, Tac.: u. m. Infin. act., c. orare, Nep.: coepi velle (ich habe mich dem Wunsche hingegeben, es am mir das Gelüste an), m. folg. Infin., Cic. ep. 7, 5, 1 u. Spät. (s. Hildebr. Apul. met. 4, 31. p. 292; vgl. Ggstz. coepit nolle quae pepigerat, Apul. flor. 18. p. 30, 7 Kr.): dicere coepi, Cic., u. bl. coepi, Verg., Liv. u.a., ich begann zu reden, ich hob an (vgl. Fabri Sall. Iug. 109, 4): aber ut coepi dicere u. bl. ut coepi, wie gesagt (stehende Formel, um die unterbrochene Rede wieder aufzunehmen), Cic. Rosc. Am. 91 u. ad Att. 13, 28, 2: so auch ut coeperam dicere od. ut dicere coeperam, Petron. 75, 10. Augustin. tract. in Io. 124, 2. Fulg. contin. Virg. p. 149 M.: u. m. ab u. Abl., cum ab iis coeperim (sc. dicere), quae etc., Cels. 3, 2. p. 16, 15 D. – mit Infin. pass., gew. mit solchen, die reflexive Bedeutung haben (vgl. Dietsch Sall. Cat. 51, 40. p. 236 sq.), zB. si quae rapinae fieri (zu geschehen) coeperunt, Cic.: afflictari lamentarique coepisse (sich dem heftigsten Klagen u. Jammern hingeben), Cic.: paupertas probro haberi (zu gelten) coepit, Sall.: fiducia augeri (sich zu mehren) nostris coepit, Sall. fr. – doch auch mit reinem Infin. pass. (s. Nipperd. Quaest. Caes. p. 19), zB. coepit defricari, Cornif. rhet.: Maenius urbanus coepit haberi, Liv. (vgl. Fabri Liv. 21, 58, 10); amphora coepit institui, Hor.: si coepisset audiri, Curt.: corpus ut moveri a Miseno coepit, Suet.: Aeolis ab Aeoliis incoli coepit, Mela. – c) Partiz. Fut. coepturus, m. Acc., zB. Romanos omnibus instructiores rebus coepturos bellum, Liv. 42, 47, 3: nemine opinante, quidnam coepturus esset, Suet. Cal. 46: m. ab u. Abl., nos rite coepturi ab Homero videmur, Quint. 10, 1, 46. – B) pass., nur in den tempp. perf.: coeptus sum, zB. ita cum Syphace Romanis amicitia coepta est, Liv.: Ggstz., coeptum (est) per eos, qui agi volebant; desitum est per hunc, qui decessit, Cic. pro Corn. 1. fr. 37 K. – bes. m. folg. Infin. pass., lapides iaci coepti sunt, Caes.: consuli coepti sumus, Cic.: abici arma ac dedi hostes coepti, Liv.: fuga ex acie duce amisso fieri coepta est, Liv.: postquam armis disceptari coeptum sit de iure publico, Cic.: coeptum est referri de inducendo senatus consulto, Cic.: apud Cadmeam cum Lacedaemoniis pugnari coeptum est, Nep. – selten m. Infin. act., surrexit et de damnatione ferventer loqui est coeptum, Cael. in Cic. ep. 8, 8, 2: cum instructa (erat) acies coeptumque in hostem progredi, Gell. 1, 11, 3. - Partic., coeptum bellum, Sall.: c. opus, Ov.: P. Decii non coeptae modo ante, sed cumulatae novā virtute laudes, Liv.: c. cum Antiocho bellum, Liv. (vgl. Fabri Liv. 24, 48, 13): simulque coeptus dies, Tac.: coeptae in rebus prosperis amicitiae, Fronto: im Abl. absol., coeptā luce, Tac.: nocte coeptā, Tac.: coeptā hieme, Tac. – m. ab u. Abl. (zur Angabe des Ursprungs), herrührend, templum ab Agrippina coeptum, Suet.: limes a Tiberio coeptus, Tac.: horti a Lucullo coepti, Tac. (vgl. Walther Tac. ann. 1, 50 in.). – II) intr. anfangen, beginnen, den Anfang nehmen (vgl. Korte u.a. zu Sall. Iug. 31, 4), sic odium coepit glandis, Lucr.: quoniam coepit Graecorum mentio, Iuven.: ubi silentium coepit, Sall.: ubi dies coepit, Sall.: cum ver coepit, Sen.: quando coepisset febris, Cels. – u. m. Adv. od. m. ab od. ex u. Abl. (zur Angabe des Ursprungs) herrühren, unde ea coeperint, Cels.: a quo iurgium coepit, Quint.: a Tiberio Graccho seditiones graves coepere, Tac.: quibus ex virtute nobilitas coepit, Sall.: proditio coepit e domo Scaevini, Tac.: m. cum u. Abl., artis eius originem cum olympiadum initio coepisse, Plin. 36, 11: pictura aut statuaria, quarum utraque cum Phidia coepit, Plin. 36, 15. – / Eine Perfektform coepivi will A. Spengel (Philol. 32, 366) bei Plaut. Cas. 3, 5, 23 u. 57; cist. 4, 2, 19 u. merc. 533 herstellen. – coëpit bei Lucr. 4, 619 u. so auch öfters bei Plaut.

    lateinisch-deutsches > coepio

  • 12 praesidium

    praesidĭum, ĭi, n. [st1]1 [-] troupes qui gardent un lieu ou une personne: poste, avant-poste, garnison, corps de réserve; garde, escorte.    - locum praesidiis confirmare, Cic. Agr. 1.5.16: garnir un lieu de combattants.    - Italia tota praesidiis tenetur, Cic. Att. 9, 3, 1: l'Italie entière est occuoée militairement.    - praesidium in loco constituere, Caes.: établir une garnison dans un lieu.    - praesidium ex oppido educere, Caes. BC. 1, 13: évacuer une place, retirer de la place la garnison.    - praesidia deducere, Caes. B. G. 2.33: amener du renfort.    - trinis praesidiis occurrere, Tac.: s'avancer en trois corps séparés.    - cum praesidio venire, Cic.: venir avec une escorte.    - praesidium dare, Nep.: donner une garde. [st1]2 [-] lieu où se tiennent les troupes: poste d'observation, poste de défense; citadelle, fort, position (fortifiée), camp; poste confié à un soldat.    - procul in praesidio fuit, ne... Nep. Timol. 1, 4: il s'établit de loin en observation, pour empêcher que...    - milites in praesidiis imponere, Caes.: placer des soldats dans des postes.    - obsidium coepit per praesidia, Tac. An. 4: il commença le siège en élevant des redoutes.    - praesidium munire, Caes.: fortifier une position.    - in adversariorum praesidiis occisi, Cic. Rosc. Am. 43: tués dans les rangs ennemis.    - praesidium relinquere (praesidio decedere): quitter son poste, déserter son poste.    - de praesidio vitae decedere, Cic. Sen. 26, 73: abandonner le poste de la vie.    - praesidio alicui esse: servir de défense à qqn, de protection à qqn; défendre qqn, protéger quelqu’un.    - esse praesidio impedimentis, Caes.: protéger les bagages. [st1]3 [-] garde, défense, secours, aide, assistance, protection à main armée; ressource, moyen, voie.    - ferre praesidium alicui, Liv.: aller au secours de qqn.    - ad praesidium regiōnis, Liv.: pour couvrir le pays.    - praesidio alicui esse (double dat.): protéger qqn.    - milites velut praesidio stetere, Tac.: les soldats furent sous les armes comme pour prêter main-forte.    - absque meo praesidio, Plaut.: sans mon aide.    - malleoli positi praesidii causā, Col.: marcottes plantées comme réserve.    - praesidia dignitati parare, Flor.: chercher des appuis pour soutenir son crédit.    - insigne praesidium reis Pollio, Hor.: Pollion, illustre soutien des accusés.    - praesidium ad vitam beatam, Cic.: moyen de vivre heureux.    - quod satis esset praesidii, dedit, Nep. Them. 8, 5: il lui fournit tout ce qui était nécessaire à sa subsistance.    - omnia naturae et doctrinae praesidia, Cic.: toutes les ressources de la nature et de l'art. [st1]4 [-] secours, remède.    - praesidio esse morbis (praesidio esse contra morbos), Plin.: être un remède efficace contre les maux.
    * * *
    praesidĭum, ĭi, n. [st1]1 [-] troupes qui gardent un lieu ou une personne: poste, avant-poste, garnison, corps de réserve; garde, escorte.    - locum praesidiis confirmare, Cic. Agr. 1.5.16: garnir un lieu de combattants.    - Italia tota praesidiis tenetur, Cic. Att. 9, 3, 1: l'Italie entière est occuoée militairement.    - praesidium in loco constituere, Caes.: établir une garnison dans un lieu.    - praesidium ex oppido educere, Caes. BC. 1, 13: évacuer une place, retirer de la place la garnison.    - praesidia deducere, Caes. B. G. 2.33: amener du renfort.    - trinis praesidiis occurrere, Tac.: s'avancer en trois corps séparés.    - cum praesidio venire, Cic.: venir avec une escorte.    - praesidium dare, Nep.: donner une garde. [st1]2 [-] lieu où se tiennent les troupes: poste d'observation, poste de défense; citadelle, fort, position (fortifiée), camp; poste confié à un soldat.    - procul in praesidio fuit, ne... Nep. Timol. 1, 4: il s'établit de loin en observation, pour empêcher que...    - milites in praesidiis imponere, Caes.: placer des soldats dans des postes.    - obsidium coepit per praesidia, Tac. An. 4: il commença le siège en élevant des redoutes.    - praesidium munire, Caes.: fortifier une position.    - in adversariorum praesidiis occisi, Cic. Rosc. Am. 43: tués dans les rangs ennemis.    - praesidium relinquere (praesidio decedere): quitter son poste, déserter son poste.    - de praesidio vitae decedere, Cic. Sen. 26, 73: abandonner le poste de la vie.    - praesidio alicui esse: servir de défense à qqn, de protection à qqn; défendre qqn, protéger quelqu’un.    - esse praesidio impedimentis, Caes.: protéger les bagages. [st1]3 [-] garde, défense, secours, aide, assistance, protection à main armée; ressource, moyen, voie.    - ferre praesidium alicui, Liv.: aller au secours de qqn.    - ad praesidium regiōnis, Liv.: pour couvrir le pays.    - praesidio alicui esse (double dat.): protéger qqn.    - milites velut praesidio stetere, Tac.: les soldats furent sous les armes comme pour prêter main-forte.    - absque meo praesidio, Plaut.: sans mon aide.    - malleoli positi praesidii causā, Col.: marcottes plantées comme réserve.    - praesidia dignitati parare, Flor.: chercher des appuis pour soutenir son crédit.    - insigne praesidium reis Pollio, Hor.: Pollion, illustre soutien des accusés.    - praesidium ad vitam beatam, Cic.: moyen de vivre heureux.    - quod satis esset praesidii, dedit, Nep. Them. 8, 5: il lui fournit tout ce qui était nécessaire à sa subsistance.    - omnia naturae et doctrinae praesidia, Cic.: toutes les ressources de la nature et de l'art. [st1]4 [-] secours, remède.    - praesidio esse morbis (praesidio esse contra morbos), Plin.: être un remède efficace contre les maux.
    * * *
        Praesidium, praesidii. Caesar. La garnison des gents de guerre qu'on met en une ville.
    \
        Praesidia, pro castris. Cic. Le camp, et le fort.
    \
        Praesidium statiuum. Cic. Mortes payes. B.
    \
        Agitare praesidium. Tacit. Estre en garnison.
    \
        Inutile praesidium ferri. Claud. L'aide des armes.
    \
        In meis castris, praesidiisque versaris, mea est ista defensio. Cic. Dedens mon fort.
    \
        Praesidium, per translationem. Terent. Tout aide et secours.
    \
        Qui praesidia contra feras inuenerunt. Cic. Defense.
    \
        Gerere praesidium. Plin. Donner secours et aide.
    \
        Praesidium esse alicui. Terent. Luy secourir et aider, Luy estre confort et aide.

    Dictionarium latinogallicum > praesidium

  • 13 coepio

    coepio (arch. coipio), coepī, coeptum, coepere ( die tempora praes. nur in der vorklassischen Periode; die tempora perf. act. u. pass. sehr häufig in allen Perioden), v. tr. u. intr. (v. com u. apio), eig. etw. an mehreren Seiten anfassen, -angreifen; dah. anfangen, beginnen, unternehmen, I) tr.: A) act.: a) tempp. praes., meist m. Acc.: mane coepiam, Caecil. com. 90: neque pugnas neque ego litis coepio, Plaut. Men. 960: ubi nil habeat, alium quaestum coepiat, Plaut. truc. 232: lubido extemplo coeperest convivium, Plaut. Pers. 121: ille quicquid coeperet, Ter. adelph. 397: m. Infin., coepiam seditiosa verba loqui, Cato oratt. fr. inc. 17 (b. Paul. ex Fest. 59, 10). – b) tempp. perf.: coepi, coeperam etc., m. Acc. od. absol., id quod coepi, Plaut.: coepit cum talia vates, folgendermaßen (zu reden) anhob, Verg.: iter, quod coeperunt percurrunt, Curt.: quae coeperamus, Quint.: si quicquam hodie hic turbae coeperis, Ter.: magnis operibus perfectis obsidium coepit per L. Catilinam legatum, Sall. fr.: obsidium coepit per praesidia, Tac.: huiusmodi orationem coepit, Tac.: u. m. Infin. act., c. orare, Nep.: coepi velle (ich habe mich dem Wunsche hingegeben, es am mir das Gelüste an), m. folg. Infin., Cic. ep. 7, 5, 1 u. Spät. (s. Hildebr. Apul. met. 4, 31. p. 292; vgl. Ggstz. coepit nolle quae pepigerat, Apul. flor. 18. p. 30, 7 Kr.): dicere coepi, Cic., u. bl.
    ————
    coepi, Verg., Liv. u.a., ich begann zu reden, ich hob an (vgl. Fabri Sall. Iug. 109, 4): aber ut coepi dicere u. bl. ut coepi, wie gesagt (stehende Formel, um die unterbrochene Rede wieder aufzunehmen), Cic. Rosc. Am. 91 u. ad Att. 13, 28, 2: so auch ut coeperam dicere od. ut dicere coeperam, Petron. 75, 10. Augustin. tract. in Io. 124, 2. Fulg. contin. Virg. p. 149 M.: u. m. ab u. Abl., cum ab iis coeperim (sc. dicere), quae etc., Cels. 3, 2. p. 16, 15 D. – mit Infin. pass., gew. mit solchen, die reflexive Bedeutung haben (vgl. Dietsch Sall. Cat. 51, 40. p. 236 sq.), zB. si quae rapinae fieri (zu geschehen) coeperunt, Cic.: afflictari lamentarique coepisse (sich dem heftigsten Klagen u. Jammern hingeben), Cic.: paupertas probro haberi (zu gelten) coepit, Sall.: fiducia augeri (sich zu mehren) nostris coepit, Sall. fr. – doch auch mit reinem Infin. pass. (s. Nipperd. Quaest. Caes. p. 19), zB. coepit defricari, Cornif. rhet.: Maenius urbanus coepit haberi, Liv. (vgl. Fabri Liv. 21, 58, 10); amphora coepit institui, Hor.: si coepisset audiri, Curt.: corpus ut moveri a Miseno coepit, Suet.: Aeolis ab Aeoliis incoli coepit, Mela. – c) Partiz. Fut. coepturus, m. Acc., zB. Romanos omnibus instructiores rebus coepturos bellum, Liv. 42, 47, 3: nemine opinante, quidnam coepturus esset, Suet. Cal. 46: m. ab u. Abl., nos rite coepturi ab Homero videmur, Quint. 10, 1, 46. – B) pass., nur in den tempp. perf.: coeptus
    ————
    sum, zB. ita cum Syphace Romanis amicitia coepta est, Liv.: Ggstz., coeptum (est) per eos, qui agi volebant; desitum est per hunc, qui decessit, Cic. pro Corn. 1. fr. 37 K. – bes. m. folg. Infin. pass., lapides iaci coepti sunt, Caes.: consuli coepti sumus, Cic.: abici arma ac dedi hostes coepti, Liv.: fuga ex acie duce amisso fieri coepta est, Liv.: postquam armis disceptari coeptum sit de iure publico, Cic.: coeptum est referri de inducendo senatus consulto, Cic.: apud Cadmeam cum Lacedaemoniis pugnari coeptum est, Nep. – selten m. Infin. act., surrexit et de damnatione ferventer loqui est coeptum, Cael. in Cic. ep. 8, 8, 2: cum instructa (erat) acies coeptumque in hostem progredi, Gell. 1, 11, 3. - Partic., coeptum bellum, Sall.: c. opus, Ov.: P. Decii non coeptae modo ante, sed cumulatae novā virtute laudes, Liv.: c. cum Antiocho bellum, Liv. (vgl. Fabri Liv. 24, 48, 13): simulque coeptus dies, Tac.: coeptae in rebus prosperis amicitiae, Fronto: im Abl. absol., coeptā luce, Tac.: nocte coeptā, Tac.: coeptā hieme, Tac. – m. ab u. Abl. (zur Angabe des Ursprungs), herrührend, templum ab Agrippina coeptum, Suet.: limes a Tiberio coeptus, Tac.: horti a Lucullo coepti, Tac. (vgl. Walther Tac. ann. 1, 50 in.). – II) intr. anfangen, beginnen, den Anfang nehmen (vgl. Korte u.a. zu Sall. Iug. 31, 4), sic odium coepit glandis, Lucr.: quoniam coepit Graecorum mentio, Iuven.: ubi silentium coepit, Sall.: ubi
    ————
    dies coepit, Sall.: cum ver coepit, Sen.: quando coepisset febris, Cels. – u. m. Adv. od. m. ab od. ex u. Abl. (zur Angabe des Ursprungs) herrühren, unde ea coeperint, Cels.: a quo iurgium coepit, Quint.: a Tiberio Graccho seditiones graves coepere, Tac.: quibus ex virtute nobilitas coepit, Sall.: proditio coepit e domo Scaevini, Tac.: m. cum u. Abl., artis eius originem cum olympiadum initio coepisse, Plin. 36, 11: pictura aut statuaria, quarum utraque cum Phidia coepit, Plin. 36, 15. – Eine Perfektform coepivi will A. Spengel (Philol. 32, 366) bei Plaut. Cas. 3, 5, 23 u. 57; cist. 4, 2, 19 u. merc. 533 herstellen. – coëpit bei Lucr. 4, 619 u. so auch öfters bei Plaut.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > coepio

  • 14 coepio

    coepĭo, coepi, coeptum, 3 (the tempp. press. only a few times in the ante-class. period, and coepturus, Liv. 30, 5, 6; 42, 47, 3; Quint. 10, 1, 46; Plin. 16, 25, 41, § 98; Suet. Calig. 46; the tempp. perff., both in act. and pass. form, very freq.;

    a trisyl. coëpit,

    Lucr. 4, 619 Lachm. N. cr.), v. a. and n. [contr. from co-ăpio = apo; hence coapias for coepias in Cod. Ambros.; Plaut. Trin. 4, 3, 46; v. in the foll., and cf. Lachm. ad Lucr. 2, p. 248], lit. to lay hold of something on different sides, to lay hold of; hence of an action, to begin, commence, undertake ( = incipio, which is the class. pres.).
    I.
    Act.
    1.
    Tempp. press.: coepiam seditiosa verba loqui, Cato ap. Paul. ex Fest. p. 59, 10 Müll. lubido extemplo coepere est convivium, Plaut. Pers. 1, 3, 41:

    mage si exigere coepias,

    id. Trin. 4, 3, 46 Ritschl N. cr.:

    neque pugnas neque ego lites coepio,

    id. Men. 5, 5, 57:

    ubi nihil habeat, alium quaestum coepiat,

    id. Truc. 2, 1, 23: mane coepiam, Caecil. ap. Non. p. 89, 17: non Prius olfecissem, quam ille quicquam coeperet, Ter. Ad. 3, 3, 43 Fleck.; cf.

    Neue, Formenl. 2, 616: se Hasdrubalem adgressurum, ceterum non ante coepturum, quam, etc.,

    Liv. 30, 5, 6:

    nos rite coepturi ab Homero videmur,

    Quint. 10, 1, 46:

    nemine opinante quidnam coepturus esset,

    Suet. Calig. 46.—
    2.
    Tempp. perff. act.; the object usu. an inf.; so always in Cic. and Cæs.; mostly an inf. act.; rarely pass.; sometimes the acc. of a noun or pronoun.
    (α).
    With inf. act.:

    cum ver esse coeperat,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 27; Ov. A. A. 1, 615 sq.:

    discere coepit, Enn. Ann. ap. Fest. s. v. sam, p. 325, 24 Müll. (v. 228 Vahl.): amare coepi,

    Ter. Eun. 3, 5, 20:

    oppugnare,

    Caes. B. G. 2, 6:

    ire foras coeperunt,

    Lucr. 4, 531:

    coeperit inter se vesci, etc.,

    id. 5, 72 et saep.—
    (β).
    With inf. pass. (in the poets and histt.):

    per terrarum orbem fruges coepisse creari,

    Lucr. 2, 614:

    alia hujuscemodi fieri coepere,

    Sall. C. 51, 40:

    cum Lacedaemoniis pugnari coepit,

    Nep. Epam. 10, 3; so,

    urbanus haberi,

    Hor. Ep. 1, 15, 27:

    verti,

    id. ib. 2, 1, 149:

    institui,

    id. A. P. 21:

    moveri,

    Ov. M. 3, 106; Suet. Tib. 75:

    expleri,

    id. Caes. 26:

    eligi,

    Tac. H. 1, 16:

    occidi,

    id. ib. 3, 34:

    prohiberi,

    Just. 14, 5, 9: coeptum est fieri, Auct. B. Afr. 69; 78; Liv. 24, 49, 4; 25, 34, 13; 27, 42, 5.—
    (γ).
    With acc. (rare in prose; cf. B. infra): coepit cursum, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45:

    novam mapalibus urbem,

    Sil. 15, 420:

    cur non ego id perpetrem, quod coepi?

    Plaut. Cas. 3, 5, 57:

    si quicquam hodie hic turbae coeperis,

    Ter. Eun. 4, 7, 30:

    quae coeperamus,

    Quint. 6, prooem. 15:

    hujuscemodi orationem,

    Tac. A. 4. 37:

    (Sabinus) obsidium coepit per praesidia,

    id. ib. 4, 39.—
    (δ).
    Absol.:

    nam primum... Non coepisse fuit: coepta expugnare secundum est,

    Ov. M. 9, 619:

    dimidium facti, qui coepit, habet,

    Hor. Ep. 1, 2, 40:

    Titus Livius hexametri exordio coepit,

    Quint. 9, 4, 74; cf. id. 9, 4, 117:

    si coepisset a toto corpore,

    id. 9, 4, 23; cf. id. 7, 1, 2; 8, 6, 50:

    pro vallo castrorum ita coepit (sc. dicere),

    Tac. H. 1, 36:

    Civilis ita coepit,

    id. ib. 5, 26; id. A. 1, 41; 2, 37.—
    (ε).
    With an ellipsis for dicere coepi, to begin to speak:

    ita coepit tyrannus,

    Liv. 34, 31, 1; 39, 15, 2:

    coram data copia fandi, Maximus Ilioneus placido sic pectore coepit,

    Verg. A. 1, 521; 6, 372:

    tum ita coepit: numquam mihi, etc.,

    Liv. 28, 27, 1; Tac. A. 1, 41 fin.:

    ad hunc modum coepit,

    id. ib. 2, 37; id. H. 1, 36 fin.; Phaedr. 4, 23, 2.—
    B.
    Pass. in the tempp. perff. and with the inf. pass. (cf. Zumpt, Gram, §

    221): jure coepta appellari est Canis,

    Plaut. Men. 5, 1, 18:

    ante petitam esse pecuniam, quam esset coepta deberi,

    Cic. de Or. 1, 37, 168; id. Div. 2, 2, 7; id. Brut. 67, 236; 88, 301; id. Verr. 2, 3, 90, § 209; 2, 5, 4, § 9; id. Fam. 13, 29, 1; id. Att. 3, 15, 5; 6, 1, 3; Liv. 1, 57, 3; 2, 1, 4; 3, 38, 2;

    9, 7, 7: quae (res) inter eos agi coeptae, neque perfectae essent,

    Caes. B. G. 1, 47; 4, 18:

    bello premi sunt coepti,

    Nep. Timoth. 3, 1; Cat. 95, 2.—With inf. act.:

    mitescere discordiae intestinae coeptae,

    Liv. 5, 17, 10; cf. Weissenb. ad loc.— Hence, coeptus, a, um, Part., begun, commenced, undertaken. consilium fraude coeptum, Liv. 35, 36, 5:

    coeptum atque patratum bellum foret,

    Sall. J. 21, 2:

    jussis Carmina coepta tuis,

    Verg. E. 8, 12; so,

    coepti fiducia belli,

    id. A. 2, 162; Liv. 35, 23, 1:

    amor,

    Ov. H. 17, 189:

    iter,

    id. F. 1, 188:

    arma,

    Tac. H. 2, 6; 4, 61:

    coeptam deinde omissam actionem repetere,

    id. ib. 4,44:

    dies,

    id. A. 4, 25 (cf. infra II.):

    luce,

    id. ib. 1, 65;

    15, 55: nocte,

    id. ib. 2, 13:

    hieme,

    id. ib. 12, 31. —Hence, subst.: coeptum, i, n., a work begun, a beginning, undertaking (most freq. after the Aug. per. and in the plur.; perh. never in Cic.;

    also not in Hor.): ut repetam coeptum pertexere dictis,

    Lucr. 1, 418:

    nec taedia coepti Ulla mei capiam,

    Ov. M. 9, 616:

    coepti paenitentia,

    Quint. 12, 5, 3; Suet. Oth. 5:

    manus ultima coepto Defuit,

    Ov. Tr. 2, 555: ne audaci coepto deessent; Liv. 42, 59, 7; cf. Verg. G. 1, 40:

    feroci,

    Sil. 11, 202.—With adv.:

    bene coepto,

    Liv. 45, 15, 7:

    bene coepta,

    Vell. 2, 14; and:

    temere coepta,

    Liv. 36, 15, 2.— Plur.:

    coeptis meis,

    Ov. M. 1, 2:

    nostris,

    id. ib. 9, 486:

    immanibus,

    Verg. A. 4, 642 al. —Without adj., Ov. M. 8, 67; 8, 463; Liv. 23, 35, 16; 23, 41, 4; 24, 13, 4; Tac. H. 2, 85; 3, 52; Suet. Ner. 34; id. Vesp. 6 et saep.—
    II.
    Neutr., to begin, take a beginning, commence, originate, arise (most freq. since the Aug. per.; not in Cic.): neve inde navis incohandae exordium coepisset, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34 (Trag. Rel. v. 282 Vahl.):

    sic odium coepit glandis,

    Lucr. 5, 1416:

    post, ubi silentium coepit... verba facit, etc.,

    Sall. J. 33, 4:

    cum primum deditio coepit,

    id. ib. 62, 7:

    ubi dies coepit,

    id. ib. 91, 4 (cf. supra, I. 2. d):

    vere coepturo,

    Plin. 16, 25, 41, § 98:

    postquam apud Cadmiam pugna coepit,

    Nep. Epam. 10, 3; so,

    pugna,

    Liv. 2, 6, 10; Quint. 2, 4, 42; 9, 4, 50; cf. id. 9, 4, 55:

    quando coeperit haec ars,

    id. 2, 17, 8:

    obsidium coepit per praesidia,

    Tac. A. 4, 49:

    a quo jurgium coepit,

    Quint. 5, 10, 72; so with ab, Tac. H. 2, 47; and with ex, id. A. 15, 54 and 68; cf.:

    quibus, uti mihi, ex virtute nobilitas coepit,

    Sall. J. 85, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > coepio

  • 15 exsolvo

    ex-solvo (поэт. тж. exsoluo), solvī, solūtum, ere
    1) развязывать ( nodum L); отвязывать ( pugionem a latĕre T); распутывать ( restim Pl); открывать ( cistulam Pl)
    2) освобождать, избавлять (aliquem vinculis Pl, curis V, poenā T; aere alieno L; se occupationibus C; animum religionis nodis Lcr)
    6) прекращать, разгонять, прогонять ( metum Lcn); утолять ( famem O)
    7) погашать, уплачивать (aliquid alicui C etc.; nomina alicujus C)
    pretia poenasque e. L — получать то награды, то взыскания
    alicujus rei poenas morte exsolvisse T — поплатиться жизнью за что-л.
    9)
    а) выполнять, исполнять (promissa T; fidem L, Dig)
    animi ratione e. alicui, quare... Lcr — дать кому-л. разумное объяснение, почему..

    Латинско-русский словарь > exsolvo

  • 16 obsidialis

    obsidiālis, e L [ obsidium ] = obsidionalis

    Латинско-русский словарь > obsidialis

  • 17 exsolvo

    ex-solvo, solvī, solūtum, ere, I) auseinander lösen, auflösen, A) eig.: restim, Plaut.: glaciem, schmelzen, (v. Feuer), Lucr.: venas, sich die Adern öffnen, Tac.: exsoluta alvus, Durchfall, Tac.: bildl., nodum huius erroris (diesen verwickelten Knoten der Ungewißheit), Liv. – B) übtr.: 1) im allg.: exsoluti plerique legis nexus, Tac.: exs. obsidium, aufheben, Tac.: famem, vertreiben, Ov.: u. so metus, Lucan. – 2) insbes., erklärend auflösen, erklären, perfacile est animi ratione exsolvere nobis, quare etc., Lucr. 2, 381. – II) losmachen, befreien, A) eig.: alqm vinculis, Plaut.: se corpore, Verg.: se e nervis, Lucr. – B) übtr.: 1) alqā re = von etw. losmachen, erlösen, befreien, plebem aere alieno, Liv.: se occupationibus, Cic.: se suspicione, Ter.: se voto, Petron.: alqm poenā, Tac.: nexos (die Schuldhörigen), Liv. epit. – 2) etw. gleichs. von der Verpflichtung lösen, a) als t. t. der Geschäftsspr., eine Geldschuld u. dgl. auszahlen, bezahlen, aes alienum, Plin. ep. u. ICt.: nomina, Cic.: dotem, Aur. Vict.: legata, Tac.: domuum et insularum pretia, Tac.: stipendium praeteritum (den rückständigen Sold) cum fide, Liv.: u. so stipendia pluribus retro debita (rückständigen), Lampr.: mercedem decurioni, Tac. – b) übh. zu Leistendes, Versprochenes leisten, abtragen, erfüllen, pretia poenasque, austeilen, Liv.: recte factis gratiam, erweisen, Liv.: poenas morte, büßen, Tac.: poenas male consultorum, erleiden, Vell.: beneficia, vergelten, wettmachen, Tac.: culpam, sühnen, Tac. – vota, Liv. u. Tac.: promissum suum, Tac.: fidem (Versprechen), Liv.: u. so fidem publicam, Liv.: prioris epistulae fidem, Plin. ep.: iusiurandum, Liv.

    lateinisch-deutsches > exsolvo

  • 18 incessus

    incessus, ūs, m. (incedo), das Einhergehen, der Gang, I) eig.: A) im allg.: rarus inc. nec ita longus, Cic.: inc. citus modo, modo tardus, Sall.: incessu furiali, als Furien einherschreitend, Liv.: inc. tener et mollis, Sen.: inc. fractus, Quint.: incessum fingere, Cic.: tot hominum iumentorumque incessu dilapsa est (nix), Liv.: Plur., tardi siderum incessus, Sen.: iussos incessus exprimere, Ov. – B) insbes., das feindl. Vorgehen, Vordringen, Einrücken, der Einfall, primo incessu solvit obsidium, Tac.: civitas Atheniensium turbido incessu exterrita, Tac.: incessu Parthorum sine acie pulsi Hiberi, Tac.: Plur., tres incessus (Marschlinien), totidem agmina parantur, Tac. ann. 3, 74. – II) meton., der Eingang, Zugang, alios incessus hostis claudere, Tac. ann. 6, 33.

    lateinisch-deutsches > incessus

  • 19 obses

    obses, sidis, m. u. f. (ob u. sedeo), I) der, die Geisel, obsides dare, accipere, Caes.: obsides dare inter se, Caes.: obsidem dare filium, Eutr.: obsides alci imperare, Cic.: alqm retinere obsidem, Nep. u. Curt.: Cloeliam obsidem reposcere, Liv.: una ex obsidibus, Flor. – II) übtr., der Bürge, Gewährleister, futurae pacis, Sen. rhet.: eius rei obsidem fore, er wolle dafür stehen, Nep.: quarum (nuptiarum) illa cum obsides filios mortuos accepisset, Cic.: obsides non dedit, mit folg. Acc. u. Infin., Cic. – v. Lebl., habemus sententiam tamquam obsidem, Cic.: obsidem se animum eius habere, Liv. – / Genet. Plur. immer obsidum (wenn auch in guten Handschrn. obsidium, s. Kühnast Liv. Synt. S. 29. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 466).

    lateinisch-deutsches > obses

  • 20 obsidialis

    obsidiālis, e (obsidium), zur Belagerung (Blockade) gehörig, Belagerungs- (Blockade-), graminea corona obs., ein Kranz aus Gras, der zur Belohnung dem Feldherrn gegeben wurde, der ein vom Feinde eingeschlossenes oder hart bedrängtes Heer befreit hatte (s. Paul. ex Fest. 191, 21 sqq.), Liv. 7, 37, 2: machinae, Heges. 5, 20, 2: machinamenta, Auct. itin. Alex. 47, 18 Mai = 19 Volk.

    lateinisch-deutsches > obsidialis

См. также в других словарях:

  • Siege — Siege, n. [OE. sege, OF. siege, F. si[ e]ge a seat, a siege; cf. It. seggia, seggio, zedio, a seat, asseggio, assedio, a siege, F. assi[ e]ger to besiege, It. & LL. assediare, L. obsidium a siege, besieging; all ultimately fr. L. sedere to sit.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Siege gun — Siege Siege, n. [OE. sege, OF. siege, F. si[ e]ge a seat, a siege; cf. It. seggia, seggio, zedio, a seat, asseggio, assedio, a siege, F. assi[ e]ger to besiege, It. & LL. assediare, L. obsidium a siege, besieging; all ultimately fr. L. sedere to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Siege train — Siege Siege, n. [OE. sege, OF. siege, F. si[ e]ge a seat, a siege; cf. It. seggia, seggio, zedio, a seat, asseggio, assedio, a siege, F. assi[ e]ger to besiege, It. & LL. assediare, L. obsidium a siege, besieging; all ultimately fr. L. sedere to… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • List of fictional elements, materials, isotopes and atomic particles — This list contains chemical elements, materials, isotopes or (sub)atomic particle that exist primarily in works of fiction (usually fantasy or science fiction). No actual periodic elements end in ite , though many minerals have names with this… …   Wikipedia

  • Kompression ausführbarer Programmdateien — Unter Kompression ausführbarer Programmdateien versteht man die Kompression der Programmdaten einer ausführbaren Datei und die Kombination der komprimierten Daten mit einer Dekompressionsroutine zu einer einzigen ausführbaren Datei. Die… …   Deutsch Wikipedia

  • Блэк-метал — Эта статья  о музыкальном жанре. Об альбоме группы Venom см. Black Metal (альбом). Блэк метал Направление: метал Истоки: спид метал, трэш метал, хардкор панк, краст …   Википедия

  • asedio — (Del lat. obsidium < obsidere, instalarse enfrente < sedere, estar sentado.) ► sustantivo masculino 1 MILITAR Cerco, sitio o bloqueo: ■ el asedio duró varias semanas. 2 Molestia, fastidio: ■ no soporta el asedio constante de los periodistas …   Enciclopedia Universal

  • siége — (siè j ) s. m. 1°   Meuble fait pour s asseoir. •   Prends un siége, Cinna, prends, et sur toute chose Observe exactement la loi que je t impose, CORN. Cinna, V, 1. •   Ma chère, il faudrait faire donner des siéges, MOL. Préc. 10. •   J avais un… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • ATREBATES — Plin. l. 4. c. 17. Galliae populi, qui XV. Mill. armata ad bellum polliciti, trans Sabin una cum Nerviis et Veromanduis, finitimis suis, adventum Romanorum expectârunt, Caesar. l. 2. comm. c. 4. Sed ab hoc superati, acceperunt Commium Regem,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BELLUM Sacrum — apud medii aevi Seriptores, dicitur expeditio Christianorum suscepta in Orientem, ad recuperandam a Saracenis Teraram Sanctam, rogatu Simonis Patriatchae Hierosolymitani, hortatu Petri Ambianensis, iussu et decretô Con cilii Claromonte in Gallia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • BREDA — urbs Brabantiae permunita, ad fluv. Mervam, cum titulo Baroniae, in ditione Principis Arausicani, sub Hollandis tamen. Ab amne ei nomen, is Aa hactenus, in latnmque editus moenia perlabitur, mutatô in Mercam, vocabulô, et mox ad Septembergas in… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»