-
1 obrzydzić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obrzydzić
-
2 obrzydzić
-
3 obrzydzić
-
4 obrzydzić
сов. komu kogo-co внушить отвращение кому к кому, чему* * *сов. komu kogo-coвнуши́ть отвраще́ние кому к кому, чему -
5 obrzydzić
débecter -
6 obrzydzić życie
внушить отвращениеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > obrzydzić życie
-
7 obrzydzać
impf ⇒ obrzydzić* * *(-dzam, -dzasz)* * *ipf.make repugnant, gross out, repulse; obrzydzić sobie kogoś l. coś become disgusted with sb l. sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obrzydzać
-
8 zohydzić
zohydz|ić\zohydzićony сов. kogo-co внушить отвращение к кому-чему* * *zohydzony сов. kogo-coвнуши́ть отвраще́ние к кому-чемуSyn: -
9 obrzydzeni|e
Ⅰ sv ⇒ obrzydzić Ⅱ n sgt (wstręt) disgust, revulsion- nie mógł jeść z obrzydzenia he was too disgusted to eat- twoja hipokryzja napawa mnie obrzydzeniem your hypocrisy disgusts me a. fills me with disgust- odwróciła się od niego z obrzydzeniem she turned away from him in disgust- wzdrygnąć się z obrzydzenia to shudder in disgust a. revulsion- sam pomysł wzbudził w nim obrzydzenie the very idea was repellent to him- spojrzał na nią z obrzydzeniem he gave her a disgusted look- poczuł obrzydzenie do samego siebie he was disgusted with himselfThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obrzydzeni|e
-
10 zbrzy|dzić
pf Ⅰ vt książk. (obrzydzić) to make [sb/sth] unbearable- zbrzydziła mężowi życie ciągłym narzekaniem her constant nagging made her husband’s life unbearable, she made her husband’s life unbearable with her constant naggingⅡ zbrzydzić się 1. (uczynić się brzydkim) w roli staruchy zbrzydziła się nie do poznania she made herself up to look ugly for the part of the old woman 2. (mieć dość) to become fed up- zbrzydziła mu się i praca i rodzina he was fed up with his work and with his family3. (zniechęcić się) to become disgusted (do kogoś/czegoś with sb/sth)- pod koniec życia zbrzydził się do samego siebie towards the end of his life he became disgusted with himselfThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zbrzy|dzić
-
11 zohy|dzić
pf — zohy|dzać impf (zohydzę — zohydzam) vt (oczernić) to denigrate, to disparage [osobę, ideały]; (obrzydzić) zohydzić komuś coś to cause sb to loathe sthThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zohy|dzić
-
12 débecter
1. obrzydzać2. obrzydzić -
13 obrzydzać
-
14 obrzydzać
-
15 abspenstig
abspenstig ['apʃpɛnstɪç] adjjdm die Freundin \abspenstig machen odbić komuś dziewczynęjdm etw \abspenstig machen obrzydzać [o obrzydzić] komuś coś ( celem wyłudzenia od niego tej rzeczy) -
16 madig
-
17 mies
mies [mi:s]jdm etw \miesmachen obrzydzać [o obrzydzić] komuś coś -
18 miesmachen
mies|machen1) ( abfällig reden)jdn/etw \miesmachen obsmarować kogoś/coś, oczerniać [ perf oczernić] kogoś/coś2) ( verleiden)jdm etw \miesmachen obrzydzić komuś coś -
19 vermiesen
vermiesen * [fɛɐ̯'mi:zn]jdm die Freude am Fußballspielen \vermiesen psuć [ perf ze-] komuś radość z gry w piłkę nożnąsie hat ihm die Party vermiest [ona] zepsuła mu imprezę
См. также в других словарях:
obrzydzić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}obrzydzać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrzydzić — dk VIa, obrzydzićdzę, obrzydzićdzisz, obrzydź, obrzydzićdził, obrzydzićdzony obrzydzać ndk I, obrzydzićam, obrzydzićasz, obrzydzićają, obrzydzićaj, obrzydzićał, obrzydzićany «wzbudzić w kimś wstręt, odrazę do kogoś lub do czegoś; zrazić,… … Słownik języka polskiego
obrzydzać — → obrzydzić … Słownik języka polskiego
obrzydzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obrzydzaćam, obrzydzaća, obrzydzaćają, obrzydzaćany {{/stl 8}}– obrzydzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, obrzydzaćdzę, obrzydzaćdzi, obrzydzaćbrzydź, obrzydzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 7}} wzbudzać w kimś obrzydzenie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obrzydzenie — n I 1. rzecz. od obrzydzić. 2. «uczucie wstrętu, odraza» Nie móc jeść z obrzydzenia. Ktoś czuje obrzydzenie do samego siebie. Kogoś ogarnia obrzydzenie do kogoś, do czegoś. Z obrzydzeniem wziąć coś do ręki. Z obrzydzeniem patrzeć na coś … Słownik języka polskiego
zbrzydzić — dk VIa, zbrzydzićdzę, zbrzydzićdzisz, zbrzydź, zbrzydzićdził, zbrzydzićdzony 1. «wzbudzić w kimś zdecydowaną niechęć do czegoś, obrzydzić coś komuś» Zbrzydziła mężowi życie ciągłym narzekaniem. 2. przestarz. (zwłaszcza w połączeniu zbrzydzić… … Słownik języka polskiego
