-
1 obowiązek
duty, obligation* * *mi- zk- (= powinność) obligation, duty; obowiązek moralny moral duty l. obligation; obowiązek obywatelski civic duty; psi obowiązek bounden duty (a usu. upleasant but unquestionable duty); święty obowiązek bounden l. sworn duty; codzienne obowiązki l. harówka the daily round l. grind; najpierw obowiązek, potem przyjemność duty before pleasure; lekceważyć obowiązki make light of one's duties; mieć obowiązek coś robić have an obligation l. a responsibility to do sth; mieć poczucie obowiązku have a sense of duty; poczuwam się do obowiązku, by... I feel it is my duty to...; spełnić swój obowiązek do one's duty; wywiązać się z obowiązków do one's duty; wypełnić obowiązki fulfill one's duties; zaniedbywać obowiązki neglect one's duties, be remiss in one's duties; zrobiłem to z (poczucia) obowiązku I did it out of duty, I felt it was my duty to do it; z obowiązku ( z przymusu) dutifully; spoczywa na nim obowiązek zrobienia tego he was burdened l. saddled with the responsibility to do it; zostać zwolnionym z obowiązków be relieved of one's responsibilities; spełniać obowiązki gospodarza officiate as host, host; obowiązek płatności prawn. obligation to pay; obowiązek udzielenia pomocy prawn. obligation to give assistance.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obowiązek
-
2 obowiązek
poczucie obowiązku Pflichtgefühl nt\obowiązek służby wojskowej Wehrpflicht fświęty \obowiązek heilige Pflichtpełniący obowiązki dyrektora der geschäftsführende [ lub amtierende] Direktor -
3 obowiązek
сущ.• бремя• бюро• ведомство• долг• должность• заряд• канцелярия• контора• нагрузка• налог• облигация• обязанность• обязательство• одолжение• ответственность• отдел• повинность• пост• пошлина• расход• служба• управление• услуга• функция* * *obowiąz|ek♂, Р. \obowiązekku 1. долг, обязанность ž;\obowiązek obywatelski гражданский долг;
2. \obowiązekki мн. обязанности, должность ž;pełnić \obowiązekki kogoś исполнять обязанности кого-л.; zawiesić w \obowiązekkach отстранить от дел+1. powinność
* * *м, Р obowiązku1) долг, обя́занность żobowiązek obywatelski — гражда́нский долг
2) obowiązki мн обя́занности, до́лжность żpełnić obowiązki kogoś — исполня́ть обя́занности кого́-л.
zawiesić w obowiązkach — отстрани́ть от дел
Syn:powinność 1) -
4 obowiązek
mPflicht f -
5 obowiązek
-
6 obowiązek
obowiązki pl Aufgaben pl, Pflichten pl;pełniący obowiązki (G) stellvertretender …;poczuwać się do obowiązku sich verpflichtet fühlen -
7 obowiązek
1. charge2. devoir3. obligation4. office -
8 obowiązek
1 cathartha 2 dualgas 3 freagracht 4 glan 5 oibleagáid 6 oifig 7 táille -
9 obowiązek
detyrëshërbimzyrë -
10 obowiązek
görev; ödev -
11 obowiązek
krūvis -
12 obowiązek
абавязак -
13 obowiązek
абавязак -
14 obowiązek
ч обов'язок; повинність -
15 obowiązek
1 bilin2 bintang3 hingî4 katungkulan5 káwanihan6 magbilin7 opisina8 pagsasabalikat9 pahalagá10 saságutin11 sugod12 sumbong13 ságutin14 tagubilin15 tungkulin -
16 obowiązek
borç; edara; jogapkärçilik; kanselýariýa; kar; karz; kontor; narýad; nesýe; nobatçylyk; tipografiýa; ýumuş -
17 obowiązek
1) βάρος2) ευθύνη3) έφοδος4) καθήκον5) κατηγορία6) υποχρέωση7) φροντίδα -
18 obowiązek
1) ילמשח ןעטמ2) דרשמ -
19 obowiązek ustawowy
• statutory dutySłownik polsko-angielski dla inżynierów > obowiązek ustawowy
-
20 obowiązek obowiąz·ek
См. также в других словарях:
obowiązek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. obowiązekzku {{/stl 8}}{{stl 7}} to, co ktoś musi zrobić, do czego jest zobowiązany lub powinien się poczuwać ze względów moralnych, prawnych, społecznych i in.; zobowiązanie, powinność : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obowiązek — m III, D. obowiązekzku, N. obowiązekzkiem; lm M. obowiązekzki 1. «konieczność zrobienia czegoś wynikająca z nakazu wewnętrznego (moralnego), administracyjnego, prawnego; to, co ktoś musi zrobić powodowany tą koniecznością; powinność,… … Słownik języka polskiego
obowiązek — Święty obowiązek «powinność, od której nie wolno się uchylać»: Uważam się za zwykłego żołnierza Rzeczypospolitej, który nie dokonał niczego, co wykraczałoby poza święty obowiązek służenia swojej Ojczyźnie (...). SE 30/04/1998. Lot uważał za swój… … Słownik frazeologiczny
święty obowiązek — {{/stl 13}}{{stl 7}} konieczność, powinność, którą bezwzględnie należy wypełnić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obrona ojczyzny jest świętym obowiązkiem każdego obywatela. Pouczanie innych uważał za swój święty obowiązek. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
psi obowiązek — {{/stl 13}}{{stl 7}} ciążąca na kimś niemiła, ale nieunikniona konieczność, niepodlegająca dyskusji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Psim obowiązkiem wychowawcy jest troska o bezpieczeństwo dzieci. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
psi — 1. Psie figle «bezmyślne, czasem złośliwe psoty»: (...) trzymały się go różne psie figle i pod tym względem nie brakło mu nigdy coraz to nowych pomysłów. Z. Kosidowski, Opowieści. 2. Psie przywiązanie, psia wierność «głębokie przywiązanie,… … Słownik frazeologiczny
odpowiedzialność — ż V, DCMs. odpowiedzialnośćści, blm «konieczność, obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje czyny i ponoszenia za nie konsekwencji; odpowiadanie przed kimś, wobec kogoś, za kogoś lub za coś» Wielka, poważna, znaczna odpowiedzialność.… … Słownik języka polskiego
święty — 1. Święta racja, święta prawda; święte, złote słowa «niewątpliwa racja, prawda, słowa niewątpliwie wyrażające prawdę»: Czasy takie, że jeśli człowiek wyniesie cało głowę, to i tak już dosyć bogaty. – To prawda... – odpowiada zupełnie już… … Słownik frazeologiczny
włożyć — 1. Nie mieć co na siebie, pot. na grzbiet włożyć «nie mieć odpowiedniego ubrania»: (...) przypomniała sobie, że jest zaproszona następnego dnia na bardzo ważną kolację. I, o zgrozo, że nie ma co na siebie włożyć. WO 07/10/2000. 2. Nie mieć, nie… … Słownik frazeologiczny
wkładać — 1. Nie mieć co na siebie, pot. na grzbiet włożyć «nie mieć odpowiedniego ubrania»: (...) przypomniała sobie, że jest zaproszona następnego dnia na bardzo ważną kolację. I, o zgrozo, że nie ma co na siebie włożyć. WO 07/10/2000. 2. Nie mieć, nie… … Słownik frazeologiczny
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego