-
121 fleo
flĕo, flēvi, flētum, 2 (contr. forms flēsti, Ov. H. 5, 43; 45:I.flēmus,
Prop. 2, 7, 2; cf. Lachm. ad Lucr. p. 291:flērunt,
Verg. G. 4, 461; Stat. S. 2, 1, 175:flēsset,
id. ib. 145:flēsse,
Ov. M. 6, 404; Liv. 30, 44, 7), v. n. and a. [for flev-o, root phlu-; Gr. phluô, to bubble up, etc.; L. fluo, fluvius, etc.; cf. Curt. Gr. Etym. p. 301 sq.].Neutr.A.Lit., to weep, cry, shed tears (syn.: ploro, lugeo, lacrimo): maerentes, flentes, lacrimantes, commiserantes, Enn. ap. Diom. p. 442 P. (Ann. 107 ed. Vahl.):B.fleo, quia dijungimur,
Plaut. Mil. 4, 8, 18:quin fles,
id. Ps. 1, 1, 73:nimium haec flet,
id. Mil. 4, 8, 14:ne fle, mulier!
id. Ep. 4, 2, 31:quid fles, Asterie?
Hor. C. 3, 7, 1:ille me complexus atque osculans flere prohibebat,
Cic. Rep. 6, 14 fin.:haec cum pluribus verbis flens a Caesare peteret,
Caes. B. G. 1, 20, 5; cf. id. ib. 7, 26, 3; id. B. C. 1, 76, 1; 3, 98, 2:deceptus quoniam flevit et ipse, deus,
Prop. 2, 16 (3, 8), 54:felix qui potuit praesenti flere puellae,
before, in the presence of, Prop. 1, 12, 15; cf. Tib. 1, 10, 64:o multa fleturum caput!
Hor. Epod. 5, 74:lapides mehercule omnes flere et lamentari coëgisses,
Cic. de Or. 1, 57, 245.— Pass. impers.:ad sepulcrum venimus: in ignem posita est: fletur,
Ter. And. 1, 1, 102:minus est, quod flendum meo nomine quam quod gaudendum illius est,
Quint. 6 praef. § 8; so id. 6, 2, 3; 11, 1, 52.—Transf.* 1.Of horses, to neigh:2.equorum greges comperit ubertim flere,
Suet. Caes. 81.—Of things, to drop, trickle (ante- and post-class.):II.uberibus flent omnia guttis,
Lucr. 1, 349:flevit in templis ebur,
Sen. Thyest. 702:imber,
Prud. Cath. 5, 24.Act., to weep for, bewail, lament, a person or thing; to sing mournfully (mostly poet. and in post-Aug. prose; once in Cic.): He. Ne fle. Er. Egone illum non fleam? egone non defleam Talem adolescentem? Plaut. Capt. 1, 2, 36:(β).unicum (filium) mater,
Cat. 39, 5:parentes Troĭlon,
Hor. C. 2, 9, 17:Gygen,
id. ib. 3, 7, 1;amissas amicitias,
Cat. 96, 4:* Pisonem eis verbis flens meum casum vexavit,
Cic. Sest. 28, 60:filii necem,
Tac. A. 6, 10; 2, 71:suam vicem,
Curt. 10, 5, 21:servitutem tristem,
Phaedr. 1, 2, 6:amissum conjugem,
Just. 28, 4, 4:fidem mutatosque deos,
Hor. C. 1, 5, 6:moechos arrogantes,
id. ib. 1, 25, 10:catellam raptam sibi,
id. Ep. 1, 17, 56:amorem testudine,
id. Epod. 14, 11: feralia carmina, to sing, Col. poët. 10, 350:virum,
Sen. Contr. 2, 11, 1:amissum fratrem,
id. ib. 4, 29, 8:adlatum ad se Pompeii caput,
id. ib. 10, 32, 1.—In part. perf.:multum fleti ad superos,
bewailed, lamented, Verg. A. 6, 481; Stat. Th. 4, 103.—With object-clause:agmina septem Flebis in aeterno surda jacere situ,
Prop. 1, 7, 18; Val. Fl. 1, 633.—Hence, flē-tus, a, um, P. a., weeping:mater fleta et lacrimosa,
App. M. 7, p. 199 fin. (but in Lucr. 2, 631 the correct read. is sanguinolenti). -
122 fremo
frĕmo, ŭi, ĭtum, 3, v. n. and a. [cf. bremô, bromos, brontê].1.Neutr., to make a low roaring, to roar, resound, to growl, murmur, rage, snort, howl (class.;II. (α).syn.: frendo, strideo, strepo, crepo): (ventus ibi) Speluncas inter magnas fremit ante tumultu,
Lucr. 6, 581; cf. Verg. A. 1, 56:venti immani turbine,
Ov. Tr. 1, 2, 25:mare,
Val. Fl. 2, 646; cf.:Ister tumidā aquā,
id. 6, 329:montes undaeque,
Stat. Th. 12, 654:saxa concita murali tormento,
whiz, Verg. A. 12, 922:viae laetitiā ludisque plausuque,
resound, id. ib. 9, 717:agri festis ululatibus,
Ov. M. 3, 528:irritata canum cum primum immane Molossūm Mollia ricta fremunt,
Lucr. 5, 1064:leo ore cruento,
Verg. A. 9, 341; Plin. 8, 16, 19, § 48; cf. Varr. L. L. 7, § 104 Müll.:equus,
neighs, Verg. A. 11, 496; 599; Hor. C. 4, 14, 23; id. Epod. 9, 17:lupus ad caulas,
Verg. A. 9, 60:tigres,
Val. Fl. 2, 260:fremant omnes licet, dicam quod sentio,
to mutter, grumble, Cic. de Or. 1, 44, 195:cum in basilica Julia... omnia clamoribus fremerent,
Quint. 12, 5, 6:omnes magno circum clamore fremebant,
Verg. A. 6, 175:cunctique fremebant Caelicolae assensu vario,
id. ib. 10, 96:cuncti simul ore fremebant Dardanidae,
id. ib. 1, 559;5, 555: animisque fremens,
id. ib. 12, 371; cf.:stabat acerba fremens Aeneas,
id. ib. 12, 398:patres, erecti gaudio, fremunt,
Liv. 6, 6, 17: rumor de tibicine Fremit in theatro, Phaedr. [p. 779] 5, 7, 21.—With acc.:(β).dixerat haec unoque omnes eadem ore fremebant,
Verg. A. 11, 132: arma amens fremit;arma toro tectisque requirit, Saevit amor ferri,
id. ib. 7, 460: si plebs fremere imperia coepisset, i. e. to murmur at, Cass. ap. Serv. Verg. A. 1, 56.—With an object-clause:jam vero Arrius consulatum sibi ereptum fremit,
Cic. Att. 2, 7,3:Pedum expugnandum ac delendum senatus fremit,
Liv. 8, 13, 1:praetorianus miles, non virtute se sed proditione victum fremebat,
Tac. H. 2, 44:(M. Bruti) epistolae frementes, fibulas tribunicias ex auro geri,
id. ib. 4, 35; Plin. 33, 3, 12, § 39. -
123 frendeo
frendo and frendeo, frendui, frēsum and fressum (v. infra), 2 and 3, v. n. and a. [cf. Gr. chrem-izô, to neigh, chromê; Germ. greinen, grinsen, Fick, Vergl. Wörterb. p. 72].I.Neutr., to gnash the teeth (for syn. cf. fremo):II.ego illum male formidabam, ita frendebat dentibus,
Plaut. Capt. 4, 4, 5; id. Truc. 2, 7, 41:Nemeaeus leo Frendens efflavit graviter extremum halitum, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22: frendens aper,
Ov. A. A. 1, 46:et graviter frendens sic fatis ora resolvit,
Verg. G. 4, 452:tumidā frendens Mavortius irā,
Ov. M. 8, 437:(Hannibal) frendens gemensque ac vix lacrimis temperans dicitur legatorum verba audisse,
Liv. 30, 20, 1:frenduerunt super me dentibus suis,
Vulg. Psa. 34, 16.— Poet. transf.:dolor frendens,
Sen. Herc. Fur. 693.—With acc.: nec, machaera, audes dentes frendere, Plaut. Fragm. ap. Non. 447, 18.—Act.A.To crush, bruise, or grind to pieces (as if gnashing the teeth):B.porci dicuntur nefrendes ab eo, quod nondum fabam frendere possunt, id est frangere,
Varr. R. R. 2, 4, 17: saxo fruges frendas, Att. ap. Non. 437, 21 (Rib. Fragm. Trag. v. 478); Pac. ib. (Rib. Fragm. Trag. v. 11):fresi et aqua macerati ervi sextarius,
Col. 6, 3, 4:fresa cicera,
id. 2, 10, 35:faba fresa,
id. 2, 11, 7; 6, 3, 5;for which: faba fressa,
Cels. 5, 18, 21.—To lament over with rage, gnash the teeth at: frendēre noctes, misera, quas perpessa sum, Pac. ap. Non. 447, 17 (Rib. Fragm. Trag. v. 10).—With object-clause:frendente Alexandro, eripi sibi victoriam e manibus,
Curt. 4, 16, 3. -
124 frendo
frendo and frendeo, frendui, frēsum and fressum (v. infra), 2 and 3, v. n. and a. [cf. Gr. chrem-izô, to neigh, chromê; Germ. greinen, grinsen, Fick, Vergl. Wörterb. p. 72].I.Neutr., to gnash the teeth (for syn. cf. fremo):II.ego illum male formidabam, ita frendebat dentibus,
Plaut. Capt. 4, 4, 5; id. Truc. 2, 7, 41:Nemeaeus leo Frendens efflavit graviter extremum halitum, Cic. poët. Tusc. 2, 9, 22: frendens aper,
Ov. A. A. 1, 46:et graviter frendens sic fatis ora resolvit,
Verg. G. 4, 452:tumidā frendens Mavortius irā,
Ov. M. 8, 437:(Hannibal) frendens gemensque ac vix lacrimis temperans dicitur legatorum verba audisse,
Liv. 30, 20, 1:frenduerunt super me dentibus suis,
Vulg. Psa. 34, 16.— Poet. transf.:dolor frendens,
Sen. Herc. Fur. 693.—With acc.: nec, machaera, audes dentes frendere, Plaut. Fragm. ap. Non. 447, 18.—Act.A.To crush, bruise, or grind to pieces (as if gnashing the teeth):B.porci dicuntur nefrendes ab eo, quod nondum fabam frendere possunt, id est frangere,
Varr. R. R. 2, 4, 17: saxo fruges frendas, Att. ap. Non. 437, 21 (Rib. Fragm. Trag. v. 478); Pac. ib. (Rib. Fragm. Trag. v. 11):fresi et aqua macerati ervi sextarius,
Col. 6, 3, 4:fresa cicera,
id. 2, 10, 35:faba fresa,
id. 2, 11, 7; 6, 3, 5;for which: faba fressa,
Cels. 5, 18, 21.—To lament over with rage, gnash the teeth at: frendēre noctes, misera, quas perpessa sum, Pac. ap. Non. 447, 17 (Rib. Fragm. Trag. v. 10).—With object-clause:frendente Alexandro, eripi sibi victoriam e manibus,
Curt. 4, 16, 3. -
125 fretus
1.frētus, a, um, adj. [root dhar-, Sanscr. dhar-ā-mi, hold, support; v. frēnum], leaning or supported on something, in a good or bad sense; relying or depending upon, trusting to; daring (class.; cf.: fultus, nixus).—Constr. with abl., rarely with dat., with inf. ( poet.), and with objectclause.(α).With abl.: omnes mortales dis [p. 781] sunt freti, Plaut. Cas. 2, 5, 38 sq.:(β).magnanimi viri freti virtute et viribus,
id. Am. 1, 1, 56:ingenio ejus,
id. Capt. 2, 2, 100:dote,
id. Men. 5, 2, 17:vobis,
Ter. Eun. 5, 8, 33:vobis fretus,
Cic. Planc. 42, 103:fretus intellegentiā vestrā,
id. N. D. 1, 19, 49:fretus conscientiā officii mei,
id. Fam. 3, 7, 6:gratiā Bruti,
id. Att. 5, 21, 12:ingenio,
id. de Or. 2, 24, 103:juventā,
Verg. A. 5, 430 al.:amicitiis,
Q. Cic. Petit. Cons. 7, 25:pondere enim fretae (res) stant,
Lucr. 6, 1058:ferro et animis,
Liv. 9, 40, 4:malitiā suā,
Ter. Phorm. 2, 1, 43:multitudine solā,
Liv. 9, 35, 3.—With dat. (only in Liv.;(γ). (δ).v. Zumpt, Gram. § 413): multitudo hostium, nulli rei praeterquam numero freta,
Liv. 6, 13, 1; cf.:tamquam constantissimae rei, fortunae,
id. 4, 37, 6; so,discordiae hostium,
id. 6, 31, 6:haec civitas Samnitium infidae adversus Romanos societati freta,
id. 8, 22, 7.—With object-clause:2. 3.satis fretus esse etiam nunc tolerando certamini legatum,
Liv. 10, 5, 5:fretus excipi posse (hostem), qua venturum sciebat,
Curt. 7, 7, 31.frĕtus, ūs, m., a strait; v. fretum. -
126 gaudenter
gaudĕo, gāvīsus, 2 (archaic perf. gavisi, Liv. Andron. and Cass. Hem. ap. Prisc. p. 868 P.), v. n. and a. [Gr. gaiô, rejoice, for gaWiô; cf. gavisus; root gau-; gêtheô, ganumai, etc.; cf. agauros, proud, agê, astonishment], to rejoice, be glad or joyful respecting any thing, to take pleasure in, be pleased with, delight in (of inward joy, opp. laetari, to show one's self glad, exhibit joy; cf.:(α).gaudere decet, laetari non decet, quoniam docendi causa a gaudio laetitiam distinguimus,
Cic. Tusc. 4, 31, 66); usually constr. with an object-clause, quod, the abl., or absol.; less freq. with the acc., cum, quia, the gen., si, etc.With acc. and inf. or the simple inf.:(β).quae perfecta esse gaudeo vehementerque laetor,
Cic. Rosc. Am. 47, 136; cf.:quem tamen esse natum et nos gaudemus et haec civitas dum erit laetabitur,
id. Lael. 4, 14:salvum te advenire gaudeo,
Plaut. Bacch. 3, 3, 52:venire tu me gaudes?
id. ib. 2, 2, 7:quos sibi Caesar oblatos gavisus,
Caes. B. G. 4, 13 fin.:animus aliquid magnum agere gaudet,
Quint. 1, 2, 30; 2, 1, 5; 9, 2, 78:laudari in bonis gaudent,
id. 5, 12, 22:in domo vires remansuras esse gaudebant,
Curt. 10, 7, 15; Sen. ap. Quint. 8, 5, 18:iterare culpam,
Tac. H. 3, 11; Plin. Pan. 12, 4; cf.:motus doceri gaudet Ionicos,
Hor. C. 3, 6, 21; 3, 18, 15:laedere gaudes,
id. S. 1, 4, 78:spargere gaudes argumenta viri,
Juv. 9, 84.—With quod:(γ).sane gaudeo, quod te interpellavi,
Cic. Leg. 3, 1, 1:gaude, quod spectant oculi te mille loquentem,
Hor. Ep. 1, 6, 19:quod scribis te a Caesare cottidie plus diligi, immortaliter gaudeo,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9; cf.:bonis viris quod ais probari quae adhuc fecerimus, valde gaudeo,
id. Att. 9, 7, 6.—With abl.:(δ).ipsa liberatione et vacuitate omnis molestiae gaudemus, omne autem id, quo gaudemus, voluptas est,
Cic. Fin. 1, 11, 37:correctione,
id. Lael. 24, 90:illis,
id. ib. 6, 22:aequitate justitiaque,
id. ib. 22, 82:hoc scientiae genere,
id. Off. 3, 33, 121:praeda ac populationibus, magis quam otio aut requie,
Liv. 22, 9, 5:scaena gaudens miraculis,
id. 5, 21, 9:equis,
Hor. S. 2, 1, 26:equis canibusque,
id. A. P. 162: rure, [p. 803] id. S. 1, 10, 45:pictis tabellis,
id. ib. 1, 1, 72:carmine (with delectari iambis),
id. Ep. 2, 2, 59:gaude sorte tua,
id. Epod. 14, 15; cf.:ille cubans gaudet mutata sorte,
id. S. 2, 6, 110:ero gaude,
i. e. at your master's return, Cat. 31, 12; Juv. 6, 74; 209; 379;7, 105.—Prov.: gaudet patientia duris,
Luc. 9, 403.—Absol.:(ε).tristis sit (servus), si eri sint tristes: hilarus sit, si gaudeant,
Plaut. Am. 3, 3, 6; 3, 4, 10:gaudebat, me laudabat,
Ter. Phorm. 4, 2, 5:gaudeat an doleat,
Hor. Ep. 1, 6, 12:et irasci nos et gaudere fingimus,
Quint. 9, 2, 26:si est nunc ullus gaudendi locus,
Cic. Att. 9, 7, 6:de Bursa, te gaudere certo scio,
id. Fam. 7, 2, 2:admonebo, ut in sinu gaudeant, gloriose loqui desinant,
id. Tusc. 3, 21, 51.—With acc. (usually with homogeneous or general objects):(ζ).hunc scio mea solide gavisurum gaudia,
Ter. And. 5, 5, 8; cf.: ut suum gaudium gauderemus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; Cat. 61, 119:jam id gaudeo,
Ter. And. 2, 2, 25; cf.:gaudeo, etsi nil scio quod gaudeam,
Plaut. Capt. 4, 2, 62:hoc aliud est, quod gaudeamus,
id. Eun. 5, 9, 11; id. Phorm. 5, 8, 63:quod gaudere posset, hoc fuit,
Ov. M. 12, 607: nunc furit tam gavisos homines suum dolorem, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 1:gaudent natorum fata parentes,
Stat. Th. 4, 231:tu dulces lituos ululataque proelia gaudes,
id. ib. 9, 724.—In pass.:ista pars gaudenda mihi potius quam, etc.,
Symm. Ep. 3, 29.—With cum, quia, si, in, etc.:B.quom gravidam et quom te pulcre plenam aspicio, gaudeo,
Plaut. Am. 2, 2, 49; id. Truc. 2, 4, 33; 2, 6, 35:quom tu's liber, gaudeo,
id. Men. 5, 9, 87:quia vos tranquillos video, gaudeo et volupe est mihi,
id. Am. 3, 3, 3: Er. Gaude. He. Quid ego gaudeam? Er. Quia ego impero. Age, gaude modo, id. Capt. 4, 2, 59:gaudes, si cameram percusti forte,
Hor. S. 2, 3, 273:mea Clotho et Lachesis gaudent, si pascitur inguine venter,
Juv. 9, 136:crudeles gaudent in tristi funere fratris,
Lucr. 3, 72:in puero,
Prop. 2, 4, 18 (28):tibi gratulor, mihi gaudeo, te amo,
I for my part, as for myself, Cic. Fam. 6, 15; v. in the foll. the passage Lucr. 3, 145.—Like chairein of inanim. and abstr. things, to rejoice in, delight in any thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):II.nec tantum Phoebo gaudet Parnasia rupes,
Verg. E. 6, 29; 9, 48:postquam oleo gavisa cutis,
Stat. Th. 6, 847:umore omnia hortensia gaudent,
Plin. 19, 8, 39, § 131:rastris atque ablaqueationibus (myrrha),
id. 12, 15, 33 §66: addebantur et laudes, quibus haud minus quam praemio gaudent militum animi,
Liv. 2, 60, 3:oratio gaudebit occasione laetius decurrendi,
Quint. 12, 9, 2:(paeon) ante se brevibus gaudet pyrrhichio vel choreo,
id. 9, 4, 111; 10, 7, 16:(vites) Amineae pingui arvo maxime gaudeant,
Col. 3, 2, 16:id (sc. consilium, animus) sibi solum per se sapit: id sibi gaudet,
rejoices for itself, Lucr. 3, 145.—In partic.A.In sinu or in se, to rejoice within one's self or secretly, to feel a quiet joy:B.ut in sinu gaudeant,
Cic. Tusc. 3, 21, 51:qui sapit, in tacito gaudeat ille sinu,
Tib. 4, 13, 8 (cf.:in tacito cohibe gaudia clausa sinu,
Prop. 2, 25 (3, 20), 30):tam gaudet in se tamque se ipse miratur,
Cat. 22, 17.—Like the Gr. chairein, as a word of salutation (pure Lat. salvere):Celso gaudere et bene rem gerere Albinovano Musa rogata refer,
take my greetings to Celsus, Hor. Ep. 1, 8, 1; so ib. 15.—Hence, gaudens, entis, P. a., joyful, cheerful (very rare):interea cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,
Cic. Att. 2, 4, 2; Prop. 3, 14 (4, 13), 9; Stat. S. 4, 6, 55:si quis Forte coheredum senior male tussiet, huic tu Dic... gaudentem nummo te addicere,
with pleasure, gladly, Hor. S. 2, 5, 109.— Adv.: gauden-ter, rejoicingly (late Lat. and rare), Pseud. August. ad Fratr. Erem. Serm. 10 al. -
127 gaudeo
gaudĕo, gāvīsus, 2 (archaic perf. gavisi, Liv. Andron. and Cass. Hem. ap. Prisc. p. 868 P.), v. n. and a. [Gr. gaiô, rejoice, for gaWiô; cf. gavisus; root gau-; gêtheô, ganumai, etc.; cf. agauros, proud, agê, astonishment], to rejoice, be glad or joyful respecting any thing, to take pleasure in, be pleased with, delight in (of inward joy, opp. laetari, to show one's self glad, exhibit joy; cf.:(α).gaudere decet, laetari non decet, quoniam docendi causa a gaudio laetitiam distinguimus,
Cic. Tusc. 4, 31, 66); usually constr. with an object-clause, quod, the abl., or absol.; less freq. with the acc., cum, quia, the gen., si, etc.With acc. and inf. or the simple inf.:(β).quae perfecta esse gaudeo vehementerque laetor,
Cic. Rosc. Am. 47, 136; cf.:quem tamen esse natum et nos gaudemus et haec civitas dum erit laetabitur,
id. Lael. 4, 14:salvum te advenire gaudeo,
Plaut. Bacch. 3, 3, 52:venire tu me gaudes?
id. ib. 2, 2, 7:quos sibi Caesar oblatos gavisus,
Caes. B. G. 4, 13 fin.:animus aliquid magnum agere gaudet,
Quint. 1, 2, 30; 2, 1, 5; 9, 2, 78:laudari in bonis gaudent,
id. 5, 12, 22:in domo vires remansuras esse gaudebant,
Curt. 10, 7, 15; Sen. ap. Quint. 8, 5, 18:iterare culpam,
Tac. H. 3, 11; Plin. Pan. 12, 4; cf.:motus doceri gaudet Ionicos,
Hor. C. 3, 6, 21; 3, 18, 15:laedere gaudes,
id. S. 1, 4, 78:spargere gaudes argumenta viri,
Juv. 9, 84.—With quod:(γ).sane gaudeo, quod te interpellavi,
Cic. Leg. 3, 1, 1:gaude, quod spectant oculi te mille loquentem,
Hor. Ep. 1, 6, 19:quod scribis te a Caesare cottidie plus diligi, immortaliter gaudeo,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 3, § 9; cf.:bonis viris quod ais probari quae adhuc fecerimus, valde gaudeo,
id. Att. 9, 7, 6.—With abl.:(δ).ipsa liberatione et vacuitate omnis molestiae gaudemus, omne autem id, quo gaudemus, voluptas est,
Cic. Fin. 1, 11, 37:correctione,
id. Lael. 24, 90:illis,
id. ib. 6, 22:aequitate justitiaque,
id. ib. 22, 82:hoc scientiae genere,
id. Off. 3, 33, 121:praeda ac populationibus, magis quam otio aut requie,
Liv. 22, 9, 5:scaena gaudens miraculis,
id. 5, 21, 9:equis,
Hor. S. 2, 1, 26:equis canibusque,
id. A. P. 162: rure, [p. 803] id. S. 1, 10, 45:pictis tabellis,
id. ib. 1, 1, 72:carmine (with delectari iambis),
id. Ep. 2, 2, 59:gaude sorte tua,
id. Epod. 14, 15; cf.:ille cubans gaudet mutata sorte,
id. S. 2, 6, 110:ero gaude,
i. e. at your master's return, Cat. 31, 12; Juv. 6, 74; 209; 379;7, 105.—Prov.: gaudet patientia duris,
Luc. 9, 403.—Absol.:(ε).tristis sit (servus), si eri sint tristes: hilarus sit, si gaudeant,
Plaut. Am. 3, 3, 6; 3, 4, 10:gaudebat, me laudabat,
Ter. Phorm. 4, 2, 5:gaudeat an doleat,
Hor. Ep. 1, 6, 12:et irasci nos et gaudere fingimus,
Quint. 9, 2, 26:si est nunc ullus gaudendi locus,
Cic. Att. 9, 7, 6:de Bursa, te gaudere certo scio,
id. Fam. 7, 2, 2:admonebo, ut in sinu gaudeant, gloriose loqui desinant,
id. Tusc. 3, 21, 51.—With acc. (usually with homogeneous or general objects):(ζ).hunc scio mea solide gavisurum gaudia,
Ter. And. 5, 5, 8; cf.: ut suum gaudium gauderemus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1; Cat. 61, 119:jam id gaudeo,
Ter. And. 2, 2, 25; cf.:gaudeo, etsi nil scio quod gaudeam,
Plaut. Capt. 4, 2, 62:hoc aliud est, quod gaudeamus,
id. Eun. 5, 9, 11; id. Phorm. 5, 8, 63:quod gaudere posset, hoc fuit,
Ov. M. 12, 607: nunc furit tam gavisos homines suum dolorem, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 14, 1:gaudent natorum fata parentes,
Stat. Th. 4, 231:tu dulces lituos ululataque proelia gaudes,
id. ib. 9, 724.—In pass.:ista pars gaudenda mihi potius quam, etc.,
Symm. Ep. 3, 29.—With cum, quia, si, in, etc.:B.quom gravidam et quom te pulcre plenam aspicio, gaudeo,
Plaut. Am. 2, 2, 49; id. Truc. 2, 4, 33; 2, 6, 35:quom tu's liber, gaudeo,
id. Men. 5, 9, 87:quia vos tranquillos video, gaudeo et volupe est mihi,
id. Am. 3, 3, 3: Er. Gaude. He. Quid ego gaudeam? Er. Quia ego impero. Age, gaude modo, id. Capt. 4, 2, 59:gaudes, si cameram percusti forte,
Hor. S. 2, 3, 273:mea Clotho et Lachesis gaudent, si pascitur inguine venter,
Juv. 9, 136:crudeles gaudent in tristi funere fratris,
Lucr. 3, 72:in puero,
Prop. 2, 4, 18 (28):tibi gratulor, mihi gaudeo, te amo,
I for my part, as for myself, Cic. Fam. 6, 15; v. in the foll. the passage Lucr. 3, 145.—Like chairein of inanim. and abstr. things, to rejoice in, delight in any thing (mostly poet. and in post-Aug. prose):II.nec tantum Phoebo gaudet Parnasia rupes,
Verg. E. 6, 29; 9, 48:postquam oleo gavisa cutis,
Stat. Th. 6, 847:umore omnia hortensia gaudent,
Plin. 19, 8, 39, § 131:rastris atque ablaqueationibus (myrrha),
id. 12, 15, 33 §66: addebantur et laudes, quibus haud minus quam praemio gaudent militum animi,
Liv. 2, 60, 3:oratio gaudebit occasione laetius decurrendi,
Quint. 12, 9, 2:(paeon) ante se brevibus gaudet pyrrhichio vel choreo,
id. 9, 4, 111; 10, 7, 16:(vites) Amineae pingui arvo maxime gaudeant,
Col. 3, 2, 16:id (sc. consilium, animus) sibi solum per se sapit: id sibi gaudet,
rejoices for itself, Lucr. 3, 145.—In partic.A.In sinu or in se, to rejoice within one's self or secretly, to feel a quiet joy:B.ut in sinu gaudeant,
Cic. Tusc. 3, 21, 51:qui sapit, in tacito gaudeat ille sinu,
Tib. 4, 13, 8 (cf.:in tacito cohibe gaudia clausa sinu,
Prop. 2, 25 (3, 20), 30):tam gaudet in se tamque se ipse miratur,
Cat. 22, 17.—Like the Gr. chairein, as a word of salutation (pure Lat. salvere):Celso gaudere et bene rem gerere Albinovano Musa rogata refer,
take my greetings to Celsus, Hor. Ep. 1, 8, 1; so ib. 15.—Hence, gaudens, entis, P. a., joyful, cheerful (very rare):interea cum Musis nos delectabimus animo aequo, immo vero etiam gaudenti ac libenti,
Cic. Att. 2, 4, 2; Prop. 3, 14 (4, 13), 9; Stat. S. 4, 6, 55:si quis Forte coheredum senior male tussiet, huic tu Dic... gaudentem nummo te addicere,
with pleasure, gladly, Hor. S. 2, 5, 109.— Adv.: gauden-ter, rejoicingly (late Lat. and rare), Pseud. August. ad Fratr. Erem. Serm. 10 al. -
128 gratulor
I.To manifest one's joy, i. e. to wish a person joy, to congratulate; or to rejoice (freq. and class.; cf. grator).—Constr., alicui, ( alicui) de aliqua re or aliquid, quod, rarely in, pro aliqua re, aliqua re, alicui rei, an object-clause, or absol.:II.unum illud nescio, gratulerne tibi, an timeam, etc.,
Cic. Fam. 2, 5, 2; cf. id. ib. 2, 9, 1:gratulor tibi, mi Balbe, vereque gratulor,
id. ib. 6, 12, 1:ipse mihi gratulatus sum,
id. ib. 3, 11, 2:sibi,
Vell. 2, 104, 3; Plin. Ep. 5, 15, 6:quod mihi de filia et de Crassipede gratularis, agnosco humanitatem tuam,
Cic. Fam. 1, 7, 11; cf.:quod mihi de nostro statu, etc., gratularis: minime miramur, etc.,
id. ib. 1, 7, 7;1, 7, 11: ego vero vehementer gratulor de judicio ambitus,
id. ib. 3, 12, 1:legatio de victoria gratulatum venit,
Liv. 45, 13, 12:Caesare interfecto M. Brutus Ciceronem nominatim exclamavit atque ei recuperatam libertatem est gratulatus,
congratulated him on the restoration of liberty, Cic. Phil. 2, 12, 28; cf.:ei voce maxima victoriam gratulatur,
id. Verr. 1, 7, 19:mihi gratulatus es illius diei celebritatem,
id. Att. 5, 20, 1 (but cf. Krebs, Antibarb. p. 507):Sejanum oppressum,
Suet. Claud. 6:Athenienses victoriam gratulabantur,
Curt. 4, 8, 12:civitates quae gratulatae illi sibique victoriam fuerant,
Just. 8, 3 init.:gratulor tibi pro amicitia nostra,
Sall. J. 9, 2:tibi pro opportunitate temporis gratulor, quod, etc.,
Cic. Fam. 15, 14, 3; cf.:tamen, quod abes, gratulor,
id. ib. 2, 5, 1; 4, 14, 1; 13, 73, 1; id. Sest. 8, 20; Curt. 6, 7, 15; 8, 12, 17; Tac. H. 4, 64; Suet. Tib. 9:tibi etiam in hoc gratulor,
Cic. Planc. 37, 91; cf.:qua in re tibi gratulor ita vehementer,
id. Fam. 6, 11, 1:temporibus nostris gratulare pro ingenio tali,
Plin. Ep. 4, 27, 5: gratulor tibi affinitate viri mediusfidius optimi, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 1:vires ejus sibi accessisse gratulabatur,
Just. 13, 5, 15; Val. Max. 3, 1, 2:tota mihi mente tibique Gratulor, ingenium non latuisse tuum,
Ov. Tr. 1, 9, 54; cf.:ego me nunc denique natum Gratulor,
congratulate myself, id. A. A. 3, 122:ipse mihi gratulatus sum,
Cic. Fam. 3, 11, 2:gratulor victoriae suae,
id. ib. 4, 8, 1:felicitati tuae,
id. ib. 9, 14, 7:itaque inter se impii cives, quasi vicissent, gratulabantur,
id. Phil. 12, 7, 18:neque enim regio fuit ulla, ex qua non publice ad me venerint gratulatum,
id. Pis. 22, 51:laeto vultu gratulantes,
id. Att. 8, 9, 2:gratulatum satis suo nomine,
Liv. 45, 14, 4:cum gratulamur (in dicendo),
Quint. 3, 4, 3:Gratulantes ex sententia,
id. 8, 5, 1:gratulanti inter poenam,
congratulating himself, Suet. Tib. 60:elemento gratulor,
Juv. 15, 86.—To give thanks, render thanks, to thank, esp. a deity, =grates, gratias agere (mostly ante-class.): Juppiter, tibi, summe, tandem male re gesta gratulor, Enn. ap. Non. 116, 30 (Trag. v. 242 Vahl.); cf.: eamus Jovi maximo gratulatum, Scip. Afric. ap. Gell. 4, 18, 3: gratulor divis, Afran. ap. Prisc. p. 804, and ap. Non. 116, 33:deos gratulando obtundere,
Ter. Heaut. 5, 1, 6: dis immortalibus, M. Cato ap. Cic. Fam. 15, 5, 2:quapropter illi dolori gratulor,
Quint. 6 praef. § 8 Spald.
См. также в других словарях:
object clause — dependent clause used at the subject of the main clause (Syntax) … English contemporary dictionary
Object — Ob ject ([o^]b j[e^]kt), n. [L. objectus. See {Object}, v. t.] 1. That which is put, or which may be regarded as put, in the way of some of the senses; something visible or tangible and persists for an appreciable time; as, he observed an object… … The Collaborative International Dictionary of English
Object glass — Object Ob ject ([o^]b j[e^]kt), n. [L. objectus. See {Object}, v. t.] 1. That which is put, or which may be regarded as put, in the way of some of the senses; something visible or tangible and persists for an appreciable time; as, he observed an… … The Collaborative International Dictionary of English
Object lesson — Object Ob ject ([o^]b j[e^]kt), n. [L. objectus. See {Object}, v. t.] 1. That which is put, or which may be regarded as put, in the way of some of the senses; something visible or tangible and persists for an appreciable time; as, he observed an… … The Collaborative International Dictionary of English
Object staff — Object Ob ject ([o^]b j[e^]kt), n. [L. objectus. See {Object}, v. t.] 1. That which is put, or which may be regarded as put, in the way of some of the senses; something visible or tangible and persists for an appreciable time; as, he observed an… … The Collaborative International Dictionary of English
Object teaching — Object Ob ject ([o^]b j[e^]kt), n. [L. objectus. See {Object}, v. t.] 1. That which is put, or which may be regarded as put, in the way of some of the senses; something visible or tangible and persists for an appreciable time; as, he observed an… … The Collaborative International Dictionary of English
Object (grammar) — Linguistics … Wikipedia
object — n. & v. n. 1 a material thing that can be seen or touched. 2 (foll. by of) a person or thing to which action or feeling is directed (the object of attention; the object of our study). 3 a thing sought or aimed at; a purpose. 4 Gram. a noun or its … Useful english dictionary
Clause — For other uses, see Clause (disambiguation). In grammar, a clause is the smallest grammatical unit that can express a complete proposition[1]. In some languages it may be a pair or group of words that consists of a subject and a predicate,… … Wikipedia
object — I. noun Etymology: Middle English, from Medieval Latin objectum, from Latin, neuter of objectus, past participle of obicere to throw in the way, present, hinder, from ob in the way + jacere to throw more at ob , jet Date: 14th century 1. a.… … New Collegiate Dictionary
objective clause — clause that functions as the object of a verb or preposition (Grammar) … English contemporary dictionary