-
1 obelga
сущ.• возмущение• инвектива• негодование• обида• оскорбление• поношение• ругательство• ущерб* * *obelg|a♀ оскорбление ň;rzucić komuś \obelgaę нанести оскорбление кому-л., оскорбить кого-л.+zniewaga, obraza
* * *жоскорбле́ние nrzucić komuś obelgę — нанести́ оскорбле́ние кому́-л., оскорби́ть кого́-л.
Syn: -
2 dyshonor
сущ.• бесчестье• позор• срам* * *♂, Р. \dyshonoru книжн. оскорбление ň;uważać za \dyshonor считать оскорбительным
+ zniewaga, obelga* * *м, P dyshonoru книжн.оскорбле́ние nuważać za dyshonor — счита́ть оскорби́тельным
Syn: -
3 impertynencja
сущ.• бесцеремонность• грубость• дерзость• наглость• нахальство* * *♀ наглость, нахальство ň, грубость;nagadać \impertynencjai нагрубить
+ arogancja;zniewaga, obelga* * *жна́глость, наха́льство n, гру́бостьnagadać impertynencji — нагруби́ть
Syn: -
4 inwektywa
сущ.• инвектива• оскорбление• ругательство* * *♀ оскорбление n, выпад ♂+* * *жоскорбле́ние n, вы́пад mSyn: -
5 zniewaga
сущ.• возмущение• негодование• обида• оскорбление• поношение• ущерб* * *♀ оскорбление ň+* * *жоскорбле́ние nSyn: -
6 Schmähung
См. также в других словарях:
obelga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. obelgaldze {{/stl 8}}{{stl 7}} czyjeś słowo (słowa), czasem też uczynek (uczynki), które bardzo obrażają, znieważają kogoś, ubliżają komuś; obraza, zniewaga; także: ubliżenie komuś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Usłyszeć … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obelga — ż III, CMs. obelgaldze; lm D. obelg «ubliżenie komuś słowem, obraza; obraźliwe słowa, zniewaga» Obrzucić kogoś obelgami … Słownik języka polskiego
dyshonor — m IV, D. u, Ms. dyshonororze, blm «ujma dla honoru; zniewaga, obelga» Uważać coś sobie za dyshonor … Słownik języka polskiego
impertynencja — ż I, DCMs. impertynencjacji; lm D. impertynencjacji (impertynencjacyj) «obraźliwe słowa lub wyzywające zachowanie się wobec kogoś; niegrzeczność, zuchwalstwo, zniewaga, obelga» Mówić komuś impertynencje. Słuchać czyichś impertynencji. ‹fr.› … Słownik języka polskiego
inwektywa — ż IV, CMs. inwektywawie; lm D. inwektywayw książk. «zarzut obrażający, zniewaga słowna, obelga» Rzucać na kogoś inwektywy. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
obelżywość — ż V, DCMs. obelżywośćści; lm MD. obelżywośćści rzad. «obelżywy charakter czegoś; rzadziej czyny lub słowa ubliżające; zniewaga, obelga» Obelżywość czyjegoś zachowania. Obrzucić kogoś obelżywościami … Słownik języka polskiego
obelżywy — obelżywywszy «będący obelgą; ubliżający, obraźliwy» Obelżywe plotki, słowa, wymysły. Obelżywy epitet, paszkwil. Obelżywe przezwisko … Słownik języka polskiego
zapluty — zaplutyuci imiesł. przymiotnikowy bierny czas. zapluć (p.) zapluty w użyciu przym. 1. pot. «brudny, zaniedbany; nędzny» Zapluty bar. Zapluty lichwiarz. Zapluty karzeł reakcji (obelga w żargonie propagandy komunistycznej). 2. pot. «nieprzyjemny,… … Słownik języka polskiego
abalga — ×ãbalga (l. obelga) sf. (1), abalgà (3b) Užv 1. rūpestis, vargas, keblumas: Dvaro gaspadinei yra didžia ãbalga, t. y. rūpestis su šeimyna, su gyvoliais J. Par daug maišų neimk, tik viena ãbalga, o nieko gero Vdk. 2. priekabė, dingstis: Kas… … Dictionary of the Lithuanian Language
ubeldas — ×ùbeldas (plg. l. obelga) sm. (1) gandas, žinia, girdas: Vaikis nenor ùbeldą paleisti, kad mergas apgavo J … Dictionary of the Lithuanian Language
inwektywa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. inwektywawie {{/stl 8}}{{stl 7}} zniesławiający, obrażający zarzut, obelga : {{/stl 7}}{{stl 10}}Posłużyć się inwektywami w polemice. Posłowie obrzucali się niewybrednymi inwektywami. <łac.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
