-
41 zepch|nąć
pf (zepchnęła, zepchnęli) vt 1. (zrzucić, zsunąć) to push [sb] off, to push off, to push [sb] down, to push (down)- zepchnąć kogoś w przepaść to push sb off a. over the cliff- zepchnąć kogoś ze schodów to push sb down the stairs- zepchnąć łódkę na wodę to push a boat onto the water2. przen. (obarczyć) zepchnąć na kogoś odpowiedzialność/winę to shift the responsibility/blame onto sb- zepchnąć na kogoś sprzątanie/prasowanie to offload the cleaning/ironing on sb3. (zmusić do ustąpienia) to push a. drive back, to push a. drive [sb] back- zepchnąć armię nieprzyjaciela z zajmowanych pozycji to push back the enemy forces4. przen. (przesunąć) to relegate, to downgrade- został zepchnięty do funkcji zwykłego urzędnika he was relegated a. downgraded to an ordinary clerk- zepchnąć coś na margines to push sth into the background- zepchnąć coś w niepamięć to relegate sth to the back of one’s mind■ zepchnąć wieczór pot. to pass the evening away- zepchnąć robotę pot. to dash off one’s workThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zepch|nąć
-
42 zwal|ić
pf — zwal|ać impf Ⅰ vt 1. (zburzyć) [osoba] to pull down, to knock down [budynek, mur, ścianę]; (powalić) [wichura, podmuch wiatru] to blow [sth] down a. over [drzewo, płot, namiot]; [piorun, bomba] to strike, to hit [komin, drzewo] 2. (przewrócić) [osoba, zwierzę] to knock- zwalić kogoś/coś na ziemię to knock sb/sth to the ground- zwalić kogoś ze schodów to push a. knock sb down the stairs3. (zrzucić na jedno miejsce) to dump [śmieci, makulaturę]; to pile [książki, zakupy]; 4. pot. (obarczyć) to shift [winę, odpowiedzialność] (na kogoś onto sb); to load przen.; to burden (coś na kogoś sb with sth)- zwalić/zwalać na kogoś obowiązki to load sb (down) with responsibilitiesⅡ zwalić się — zwalać się 1. (przewrócić się) [drzewo, ściana, most] to fall a. come down; (spaść) [samolot] to come down 2. pot. [osoba] (upaść) to fall down; (paść ze zmęczenia, słabości) to collapse- zwalić się ze schodów to fall down the stairs- zwalić się z konia/roweru to fall off a horse/bicycle- zwalił się na łóżko he collapsed on the bed pot.3. pot. (pojawić się) zwaliło się na nas za dużo pracy we’re up to our ears with work- wkrótce zwalą się na nas nowe zmartwienia there are plenty of other problems on the way pot.4. pot. (zgromadzić się) [tłumy, turyści] to descend (na kogoś/coś (up)on sb/sth); to flock- publiczność zwaliła się tłumnie na wystawę the public flocked to see the exhibition- co roku do nadmorskich kurortów zwalają się tysiące gości every year thousands of visitors descend on the seaside resortsThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zwal|ić
-
43 accabler
1. obarczać2. obarczyć3. obciążać4. obsypywać5. przygniatać6. przygnieść7. przygnębiać8. przytłaczać9. przytłoczyć -
44 charger
1. nabijać2. napełniać3. naładować4. obarczać5. obarczyć6. obciążać7. obciążyć8. obwiniać9. oskarżać10. szarżować11. załadować12. załadowywać13. zlecać14. zlecić15. zobowiązywać16. ładować -
45 embâter
1. obarczyć2. objuczyć3. osiodłać -
46 préposer
1. obarczyć2. powierzać -
47 diallait
1 obarczyć 2 obciążyć 3 osiodłać 4 siedzenie 5 siodełko 6 siodłać 7 siodło -
48 eire
1 brzemię 2 ciężar 3 obarczyć 4 obciążenie 5 obciążyć 6 obładować 7 refren 8 uciemiężać -
49 táille
1 atakować 2 cenić 3 ciężar 4 czesne 5 czuć 6 jedzenie 7 koszt 8 mieć 9 obarczyć 10 obciążać 11 obciążenie 12 obciążyć 13 obowiązek 14 opłata 15 oskarżenie 16 pasażer 17 podróżować 18 potrawa 19 powierzyć 20 skarżyć 21 składka 22 strawa 23 wikt 24 wpisowe 25 wsad 26 wynagrodzenie 27 zapłata 28 zarzut 29 ładować 30 ładunek -
50 yüklemek
ładować; obarczyć; obciążać; obciążyć -
51 obarczać
obarczać (-am) < obarczyć> (-ę): obarczać k-o (I) fig jemandem aufbürden, jemandem auferlegen (A); jemandem zur Last legen (A);obarczać się fig (I) sich verantwortlich fühlen (für A) -
52 odpowiedzialność
odpowiedzialność [ɔtpɔvjɛʥ̑alnɔɕʨ̑] f1) (t. moralna) Verantwortung fbrać na siebie \odpowiedzialność [za coś] die Verantwortung [für etw] auf sich +akk nehmenna własną \odpowiedzialność auf eigene Verantwortungobarczyć kogoś odpowiedzialnością za coś jdm die Verantwortung für etw aufbürden\odpowiedzialność karna strafrechtliche Verantwortlichkeit f\odpowiedzialność cywilna Haftpflicht fpociągnąć kogoś do odpowiedzialności [za coś] jdn [für etw] verantwortlich [ lub haftbar] machenponosić [za coś] \odpowiedzialność [für etw] verantwortlich [ lub haftbar] seinza coś grozi \odpowiedzialność sądowa etw wird strafrechtlich verfolgt, etw wird mit der strafrechtlichen Verantwortlichkeit angedroht -
53 zaciążyć
zaciążyć [zaʨ̑ɔw̃ʒɨʨ̑]vi1) ( obarczyć kogoś moralnie) lastenzaciążyła na kimś wina jd hat sich schuldig, auf jdm lastet Schuld2) ( wywrzeć wpływ)\zaciążyć na kimś/czymś sich +akk auf jdn/etw negativ auswirken -
54 anlasten
-
55 aufbürden
-
56 beladen
beladen *1. irrII. vrsich mit etw \beladen obładować się czymś, objuczyć się czymś ( fig mit viel Arbeit) obarczyć się czymś2. adjmit Schuld/Sorgen \beladen sein nieść brzemię winy/trosk -
57 erdrücken
-
58 laden
laden ['la:dən] <lädt, lud, geladen>vt1) (ver\laden)etw [auf den Lkw] \laden ładować [ perf za-]; coś [na ciężarówkę] ( von einem Transportmittel nehmen)etw aus dem Auto \laden wyładowywać [ perf wyładować] coś z samochoduvoll ge\laden z pełnym ładunkiem2) ( aufbürden)3) (geh: ein\laden)jdn [zu einem Empfang] \laden zapraszać [ perf zaprosić] kogoś [na przyjęcie]die ge\ladenen Gäste zaproszeni goście8) ge\laden haben (fam: betrunken sein) być pijanym -
59 pasán
1 brzemię2 ciężar3 obarczyć4 obciążenie5 obciążyć6 ładunek -
60 pumasan
1 brzemię2 ciężar3 obarczyć4 obciążenie5 obciążyć
См. также в других словарях:
obarczyć — → obarczać … Słownik języka polskiego
obarczać się – obarczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obarczać siebie, brać do dźwigania jakiś ciężar : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obarczać się zbyt licznymi bagażami. Obarczyć się worem z pszenicą. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obarczać — ndk I, obarczaćam, obarczaćasz, obarczaćają, obarczaćaj, obarczaćał, obarczaćany obarczyć dk VIb, obarczaćczę, obarczaćczysz, obarcz, obarczaćczył, obarczaćczony 1. zwykle dk «włożyć komuś ciężar na barki, obładować kogoś lub coś czymś; objuczyć» … Słownik języka polskiego
obarczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obarczaćam, obarczaća, obarczaćają, obarczaćany {{/stl 8}}– obarczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, obarczaćczę, obarczaćczy, obarczaćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrzucić — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
zrzucać — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
zwalić — pot. Zwalić coś komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «obarczyć kogoś obowiązkami, odpowiedzialnością za coś» Zwalić kogoś z nóg zob. noga 36 … Słownik frazeologiczny
zwalać — pot. Zwalić coś komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «obarczyć kogoś obowiązkami, odpowiedzialnością za coś» Zwalić kogoś z nóg zob. noga 36 … Słownik frazeologiczny
ciężar — m IV, D. u, Ms. ciężararze; lm M. y 1. «siła, z jaką Ziemia przyciąga dane ciało; waga jakiegoś ciała» Ciężar bagażu był ponad jej siły. Owoce spadały pod wpływem własnego ciężaru. ∆ fiz. Ciężar atomowy «względna masa atomu danego pierwiastka… … Słownik języka polskiego
dług — m III, D. u, N. długgiem; lm M. i «zaciągnięta pożyczka zwykle pieniężna; obowiązek dłużnika do spełnienia oznaczonego świadczenia; zobowiązanie do określonych świadczeń pieniężnych lub w naturze» Dług krótkoterminowy, długoterminowy. Dług… … Słownik języka polskiego
dociążyć — dk VIb, dociążyćżę, dociążyćżysz, dociążyćciąż, dociążyćżył, dociążyćżony dociążać ndk I, dociążyćam, dociążyćasz, dociążyćają, dociążyćaj, dociążyćał, dociążyćany «obciążyć dodatkowo, obarczyć dodatkową pracą» Przy hamowaniu dociążyć przednie… … Słownik języka polskiego