-
1 obarczyć
ازردن ; بار ; رنوركردن ; زين ; هزينهواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > obarczyć
-
2 jepa
obarczyć; obciążyć; presja; przymus -
3 زين
obarczyć; obciążyć; osiodłać; siodełko; siodłać; siodło -
4 атаковать
глаг.• atakować• nacierać• napadać• napaść• naładować• obarczyć• obciążać• obciążyć• szarżować• zaatakować• ładować* * *atakować, nacierać, natrzeć, ( о кавалерии) szarżować -
5 загружать
глаг.• obarczyć• obciążać• załadować• załadowywać• ładować* * *ładować, ( компьютер) startować информ. -
6 зарядить
глаг.• obarczyć• obciążać• zarepetować• załadować• ładować* * *nabić, naładować воен.; эл., ( о дожде) rozpadać się -
7 заряжать
глаг.• naładować• obarczyć• obciążać• obciążyć• skarżyć• szarżować• załadować• ładować* * *ładować, nabijać, naładowywać воен.; эл. -
8 инкриминировать
глаг.• inkryminować• naładować• obarczyć• obciążać• obciążyć• obwiniać• oskarżać• oskarżyć• skarżyć• szarżować• ładować* * *inkryminować книжн. -
9 нагружать
глаг.• napełniać• naładować• naładowywać• obarczyć• obciążać• obciążyć• obładowywać• załadować• ładować* * *ładować, naładowywać, obciążać, obładowywać, ( чрезмерно) przeciążać -
10 обвинить
глаг.• inkryminować• naładować• obarczyć• obciążać• obciążyć• obwiniać• obwinić• oskarżać• oskarżyć• skarżyć• szarżować• winić• ładować* * *obwinić, posądzić -
11 обвинять
глаг.• ganić• inkryminować• naładować• obarczyć• obciążać• obciążyć• obwiniać• obwinić• oskarżać• oskarżyć• pomawiać• skarżyć• szarżować• winić• ładować* * *imputować co, obwiniać, posądzać, winić -
12 обременять
-
13 обязывать
глаг.• angażować• naładować• obarczyć• obciążać• obciążyć• obligować• obowiązywać• obwiązywać• szarżować• wiązać• zaangażować• zmuszać• zobowiązać• zobowiązywać• ładować* * *obowiązywać, zobowiązywać -
14 отягощать
глаг.• obarczyć• obciążać• obciążyć* * *ciążyć, obciążać -
15 hold
[həuld] 1. pt, pp held, vt( in hand) trzymać; ( contain) mieścić (pomieścić perf); qualifications posiadać; power, permit, opinion mieć; meeting, conversation odbywać (odbyć perf); prisoner, hostage przetrzymywać (przetrzymać perf)to hold sb responsible/liable — obarczać (obarczyć perf) kogoś odpowiedzialnością
to get hold of ( fig) — object, information zdobywać (zdobyć perf) +acc; person łapać (złapać perf) +acc (inf)
to get hold of o.s. — brać (wziąć perf) się w garść
to hold firm/fast — trzymać się mocno
he holds the view that … — jest zdania, że …
I don't hold with … — nie popieram +gen
hold still, hold steady — nie ruszaj się
Phrasal Verbs:- hold off- hold on- hold out- hold up2. viglue etc trzymać (mocno); argument etc zachowywać (zachować perf) ważność, pozostawać w mocy; offer, invitation być aktualnym; luck, weather utrzymywać się (utrzymać się perf); ( TEL) czekać (zaczekać perf)3. n( grasp) chwyt m; (of ship, plane) ładownia f* * *I 1. [həuld] past tense, past participle - held; verb1) (to have in one's hand(s) or between one's hands: He was holding a knife; Hold that dish with both hands; He held the little boy's hand; He held the mouse by its tail.) trzymać2) (to have in a part, or between parts, of the body, or between parts of a tool etc: He held the pencil in his teeth; She was holding a pile of books in her arms; Hold the stamp with tweezers.) trzymać3) (to support or keep from moving, running away, falling etc: What holds that shelf up?; He held the door closed by leaning against it; Hold your hands above your head; Hold his arms so that he can't struggle.) trzymać, przytrzymywać4) (to remain in position, fixed etc when under strain: I've tied the two pieces of string together, but I'm not sure the knot will hold; Will the anchor hold in a storm?) wytrzymywać5) (to keep (a person) in some place or in one's power: The police are holding a man for questioning in connection with the murder; He was held captive.) zatrzymać6) (to (be able to) contain: This jug holds two pints; You can't hold water in a handkerchief; This drawer holds all my shirts.) (po)mieścić7) (to cause to take place: The meeting will be held next week; We'll hold the meeting in the hall.) odbywać8) (to keep (oneself), or to be, in a particular state or condition: We'll hold ourselves in readiness in case you send for us; She holds herself very erect.) trzymać się9) (to have or be in (a job etc): He held the position of company secretary for five years.) zajmować stanowisko10) (to think strongly; to believe; to consider or regard: I hold that this was the right decision; He holds me (to be) responsible for everyone's mistakes; He is held in great respect; He holds certain very odd beliefs.) uważać że, utrzymywać, mieć11) (to continue to be valid or apply: Our offer will hold until next week; These rules hold under all circumstances.) być aktualnym, obowiązywać12) ((with to) to force (a person) to do something he has promised to do: I intend to hold him to his promises.) zmusić do dotrzymania (obietnicy)13) (to defend: They held the castle against the enemy.) bronić14) (not to be beaten by: The general realized that the soldiers could not hold the enemy for long.) powstrzymać15) (to keep (a person's attention): If you can't hold your pupils' attention, you can't be a good teacher.) utrzymywać16) (to keep someone in a certain state: Don't hold us in suspense, what was the final decision?) przetrzymać17) (to celebrate: The festival is held on 24 June.) obchodzić18) (to be the owner of: He holds shares in this company.) posiadać19) ((of good weather) to continue: I hope the weather holds until after the school sports.) utrzymywać się20) ((also hold the line) (of a person who is making a telephone call) to wait: Mr Brown is busy at the moment - will you hold or would you like him to call you back?) czekać (przy telefonie)21) (to continue to sing: Please hold that note for four whole beats.) trzymać22) (to keep (something): They'll hold your luggage at the station until you collect it.) przechowywać23) ((of the future) to be going to produce: I wonder what the future holds for me?) gotować2. noun1) (the act of holding: He caught/got/laid/took hold of the rope and pulled; Keep hold of that rope.) chwyt2) (power; influence: He has a strange hold over that girl.) wpływ3) ((in wrestling etc) a manner of holding one's opponent: The wrestler invented a new hold.) chwyt•- - holder- hold-all
- get hold of
- hold back
- hold down
- hold forth
- hold good
- hold it
- hold off
- hold on
- hold out
- hold one's own
- hold one's tongue
- hold up
- hold-up
- hold with II [həuld] noun((in ships) the place, below the deck, where cargo is stored.) ładownia -
16 land with
(to burden (someone) with (an unpleasant task): She was landed with the job of telling him the bad news.) obarczyć -
17 weigh
[weɪ] 1. vt 2. vito weigh anchor — podnosić (podnieść perf) kotwicę
Phrasal Verbs:- weigh up* * *[wei] 1. verb1) (to find the heaviness of (something) by placing it on a scale: He weighed himself on the bathroom scales; You must have your luggage weighed at the airport.) ważyć2) (to be equal to in heaviness: This parcel weighs one kilo; How much / What does this box weigh?) ważyć3) (to be a heavy burden to: She was weighed down with two large suitcases.) obarczyć, obciążyć•- weight2. verb1) (to attach, or add, a weight or weights to: The plane is weighted at the nose so that it balances correctly in flight.) obciążyć2) (to hold down by attaching weights: They weighted the balloon to prevent it from flying away.) obciążyć•- weightlessness
- weighty
- weightily
- weightiness
- weighing-machine
- weightlifting
- weigh anchor
- weigh in
- weigh out
- weigh up -
18 загрузить
глаг.• dźwigać• obarczyć• obciążać• załadować• ładować -
19 нагрузить
глаг.• naładować• obarczyć• obciążać• obciążyć• obładować• załadować• załadowywać• ładować -
20 обременить
глаг.• obarczyć• obciążyć
См. также в других словарях:
obarczyć — → obarczać … Słownik języka polskiego
obarczać się – obarczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obarczać siebie, brać do dźwigania jakiś ciężar : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obarczać się zbyt licznymi bagażami. Obarczyć się worem z pszenicą. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obarczać — ndk I, obarczaćam, obarczaćasz, obarczaćają, obarczaćaj, obarczaćał, obarczaćany obarczyć dk VIb, obarczaćczę, obarczaćczysz, obarcz, obarczaćczył, obarczaćczony 1. zwykle dk «włożyć komuś ciężar na barki, obładować kogoś lub coś czymś; objuczyć» … Słownik języka polskiego
obarczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obarczaćam, obarczaća, obarczaćają, obarczaćany {{/stl 8}}– obarczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, obarczaćczę, obarczaćczy, obarczaćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrzucić — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
zrzucać — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
zwalić — pot. Zwalić coś komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «obarczyć kogoś obowiązkami, odpowiedzialnością za coś» Zwalić kogoś z nóg zob. noga 36 … Słownik frazeologiczny
zwalać — pot. Zwalić coś komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «obarczyć kogoś obowiązkami, odpowiedzialnością za coś» Zwalić kogoś z nóg zob. noga 36 … Słownik frazeologiczny
ciężar — m IV, D. u, Ms. ciężararze; lm M. y 1. «siła, z jaką Ziemia przyciąga dane ciało; waga jakiegoś ciała» Ciężar bagażu był ponad jej siły. Owoce spadały pod wpływem własnego ciężaru. ∆ fiz. Ciężar atomowy «względna masa atomu danego pierwiastka… … Słownik języka polskiego
dług — m III, D. u, N. długgiem; lm M. i «zaciągnięta pożyczka zwykle pieniężna; obowiązek dłużnika do spełnienia oznaczonego świadczenia; zobowiązanie do określonych świadczeń pieniężnych lub w naturze» Dług krótkoterminowy, długoterminowy. Dług… … Słownik języka polskiego
dociążyć — dk VIb, dociążyćżę, dociążyćżysz, dociążyćciąż, dociążyćżył, dociążyćżony dociążać ndk I, dociążyćam, dociążyćasz, dociążyćają, dociążyćaj, dociążyćał, dociążyćany «obciążyć dodatkowo, obarczyć dodatkową pracą» Przy hamowaniu dociążyć przednie… … Słownik języka polskiego
