-
1 obarczyć
глаг.• атаковать• загружать• загрузить• зарядить• заряжать• инкриминировать• нагружать• нагрузить• обвинить• обвинять• обременить• обременять• обязывать• отягощать* * *obarcz|yć\obarczyćony сов. kogo czym взвалить на кого что; обременить кого чем;\obarczyćono go pracą ponad siły на него взвалили непосильную работу;
\obarczyć kogoś winą возложить вину на кого-л.;● ktoś (jest) \obarczyćony dziećmi, rodziną кто-л. обременён детьми, семьёй+* * *obarczony сов. kogo czymвзвали́ть на кого что; обремени́ть кого чемobarczono go pracą ponad siły — на него́ взвали́ли непоси́льную рабо́ту
- jest obarczony dziećmi, rodzinąobarczyć kogoś winą — возложи́ть вину́ на кого́-л.
Syn: -
2 obarczyć się
-
3 obarczyć\ się
сов. czym взвалить на себя что; обременить себя чем -
4 obarczać
глаг.• обременять* * *obarcza|ć\obarczaćny несов. kogo czym взваливать на кого что; обременять кого чем; ср. obarczyć+* * *obarczany несов. kogo czymвзва́ливать на кого что; обременя́ть кого чем; ср. obarczyćSyn: -
5 obciążyć
глаг.• атаковать• заострять• заряжать• инкриминировать• нагружать• нагрузить• обвинить• обвинять• обременить• обременять• обязывать• отяготить• отягощать• усугублять• ухудшать• ухудшить* * *obciąż|yć\obciążyćony сов. 1. нагрузить; отяжелить; отяготить;nadmiernie \obciążyć перегрузить;
\obciążyć kogoś dodatkową pracą нагрузить (обременить) кого-л. дополнительной работой;2. kogo czym возложить на кого что; \obciążyć kogoś odpowiedzialnością возложить на кого-л. ответственность;\obciążyć zarzutem morderstwa обвинить в убийстве; ● \obciążyć długami обременить долгами;
\obciążyć konto торг. занести в дебет;\obciążyć pamięć перегрузить память+1. obładować, obarczyć
* * *obciążony сов.1) нагрузи́ть; отяжели́ть; отяготи́тьnadmiernie obciążyć — перегрузи́ть
obciążyć kogoś dodatkową pracą — нагрузи́ть (обремени́ть) кого́-л. дополни́тельной рабо́той
2) kogo czym возложи́ть на кого чтоobciążyć kogoś odpowiedzialnością — возложи́ть на кого́-л. отве́тственность
obciążyć zarzutem morderstwa — обвини́ть в уби́йстве
•- obciążyć konto
- obciążyć pamięćSyn: -
6 obciążyć się
сов.1) нагрузи́ть на себя́obciążyć się się bagażem — нагрузи́ть на себя́ бага́ж
Syn:obładować się 1), obarczyć się 2) -
7 obciążyć\ się
сов. 1. нагрузить на себя;\obciążyć\ się się bagażem нагрузить на себя багаж;
+1. obładować się 2. obarczyć się
См. также в других словарях:
obarczyć — → obarczać … Słownik języka polskiego
obarczać się – obarczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} obarczać siebie, brać do dźwigania jakiś ciężar : {{/stl 7}}{{stl 10}}Obarczać się zbyt licznymi bagażami. Obarczyć się worem z pszenicą. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obarczać — ndk I, obarczaćam, obarczaćasz, obarczaćają, obarczaćaj, obarczaćał, obarczaćany obarczyć dk VIb, obarczaćczę, obarczaćczysz, obarcz, obarczaćczył, obarczaćczony 1. zwykle dk «włożyć komuś ciężar na barki, obładować kogoś lub coś czymś; objuczyć» … Słownik języka polskiego
obarczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, obarczaćam, obarczaća, obarczaćają, obarczaćany {{/stl 8}}– obarczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, obarczaćczę, obarczaćczy, obarczaćczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrzucić — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
zrzucać — 1. Zrzucić ciężar, kamień z serca «przestać się czymś martwić, pozbyć się kłopotu»: Mówiono, że z kimś wyjechała, że wyszła za mąż. Gdy ją odnalazł, dalej była bardzo piękna. I szalona. Jak szalona, miało się okazać później. Potrząsnął głową.… … Słownik frazeologiczny
zwalić — pot. Zwalić coś komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «obarczyć kogoś obowiązkami, odpowiedzialnością za coś» Zwalić kogoś z nóg zob. noga 36 … Słownik frazeologiczny
zwalać — pot. Zwalić coś komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «obarczyć kogoś obowiązkami, odpowiedzialnością za coś» Zwalić kogoś z nóg zob. noga 36 … Słownik frazeologiczny
ciężar — m IV, D. u, Ms. ciężararze; lm M. y 1. «siła, z jaką Ziemia przyciąga dane ciało; waga jakiegoś ciała» Ciężar bagażu był ponad jej siły. Owoce spadały pod wpływem własnego ciężaru. ∆ fiz. Ciężar atomowy «względna masa atomu danego pierwiastka… … Słownik języka polskiego
dług — m III, D. u, N. długgiem; lm M. i «zaciągnięta pożyczka zwykle pieniężna; obowiązek dłużnika do spełnienia oznaczonego świadczenia; zobowiązanie do określonych świadczeń pieniężnych lub w naturze» Dług krótkoterminowy, długoterminowy. Dług… … Słownik języka polskiego
dociążyć — dk VIb, dociążyćżę, dociążyćżysz, dociążyćciąż, dociążyćżył, dociążyćżony dociążać ndk I, dociążyćam, dociążyćasz, dociążyćają, dociążyćaj, dociążyćał, dociążyćany «obciążyć dodatkowo, obarczyć dodatkową pracą» Przy hamowaniu dociążyć przednie… … Słownik języka polskiego
