Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ob-stŭpĕ-făcĭo

  • 1 stupefacio

    stŭpĕ-făcĭo, fēci, factum, 3, v. a. [stupeo], to make stupid or senseless, to benumb, deaden, stun, stupefy (rare; usu. in the part. perf.).
    (α).
    In verb. fin.:

    privatos luctus stupefecit publicus pavor,

    Liv. 5, 39; Sil. 9, 122.— Pass.:

    ut nostro stupefiat Cynthia versu,

    Prop. 2, 13 (3, 4), 7.—
    (β).
    In part. perf., stupefied, stunned: quem stupefacti dicentem intuentur? * Cic. de Or. 3, 14, 53:

    spectas tuam stupefacta figuram,

    Ov. H. 14, 97:

    ingenti motu stupefactus aquarum,

    Verg. G. 4, 365; Sen. Thyest. 547; Luc. 4, 633; Val. Fl. 6, 228.

    Lewis & Short latin dictionary > stupefacio

  • 2 obstupefacio

    ob-stŭpĕ-făcĭo, fēci, factum, 3, v. a.; in pass. obstŭpĕfīo, factus, fieri, to astonish, amaze, astound, stupefy; to render senseless, deprive of feeling, benumb (class.):

    eum timidum obstupefecit pudor,

    Ter. Phorm. 2, 1, 54:

    ipso miraculo audaciae obstupefecit hostes,

    Liv. 2, 10:

    nisi metus maerorem obstupefaceret,

    id. 25, 38; cf. Tac. H. 4, 72.— Pass.:

    obstupefactis hominibus,

    Cic. Deiot. 12, 34:

    obstupefacti hostes,

    Tac. Agr. 18:

    obstupefactis nervis,

    Val. Max. 3, 8, ext. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > obstupefacio

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»