-
1 rzeczownik
• nounSłownik polsko-angielski z Elektroniki i Informatyki > rzeczownik
-
2 rzeczownik
• noun -
3 rzeczownik
m Jęz. noun- □ rzeczownik jednostkowy singular noun- rzeczownik nieżywotny inanimate noun- rzeczownik osobowy personal noun- rzeczownik pospolity common noun- rzeczownik własny proper noun- rzeczownik zbiorowy collective (noun)- rzeczownik żywotny animate noun* * ** * *miGen. -a gram. noun, substantive; rzeczownik abstrakcyjny/konkretny abstract/concrete noun; rzeczownik odsłowny deverbal noun; rzeczownik policzalny/niepoliczalny countable/uncountable noun; rzeczownik pospolity common noun; rzeczownik rodzaju męskiego/żeńskiego/nijakiego masculine/feminine/neuter noun.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rzeczownik
-
4 rzeczownikowy
adj* * *rzeczownikowy, rzeczownya.noun, nominal; substantival; fraza rzeczowna noun phrase; rzeczownikowe końcówki odmiany noun inflections.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rzeczownikowy
-
5 rzeczowny
rzeczownikowy, rzeczownya.noun, nominal; substantival; fraza rzeczowna noun phrase; rzeczownikowe końcówki odmiany noun inflections.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rzeczowny
-
6 dopełniacz
m 1. Jęz. genitive (case), possessive (case)- dopełniacz cząstkowy partitive genitive- rzeczownik w dopełniaczu a noun in the genitive case, a genitive noun2. Biol. complement 3. Chem. filler 4. Techn. filler 5. Fot. replenisher (solution)* * *-a; -e; gen pl; -y; mJĘZ genitive* * *miGen. -a1. gram. genitive.2. biol. complement.3. fot. replenisher solution.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dopełniacz
-
7 pospolity
* * *a.1. (= powszechny, częsty) common, general; (= codzienny) everyday; rzeczownik pospolity gram. common noun.2. (= przeciętny) average; (= zwyczajny, pospolity, banalny) ordinary, common, commonplace.3. (= prostacki) boorish, coarse; (o słowach, wyrażeniach) (= ordynarny) vulgar, coarse.4. lit. (= stanowiący ogół) common; pospolite ruszenie hist. mass levy, universal conscription.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pospolity
-
8 własny
adjmój/jego/jej własny — my/his/her own
na własną rękę — unaided, under one's own steam
we własnej osobie — in person lub the flesh
o własnych siłach — on one's own, unaided
"do rąk własnych" — "private"
* * *a.1. (= należący do kogoś) one's own; być na własnym utrzymaniu be self-supporting; chodzić własnymi drogami play a lone wolf; dbać o własną kieszeń look to one's own interests; do rąk własnych (adnotacja na przesyłce, dokumencie) private; dostosować coś do własnych potrzeb tailor sth to one's needs; kisić się we własnym sosie keep to o.s.; mieć wiarę we własne siły be self-confident; mieć własne zdanie be one's own man l. woman; mieć własny kąt have a place of one's own; mierzyć coś własną miarą measure sth against one's own standards; na własne ryzyko at one's own risk; na własny koszt at one's own cost l. expense; na własny użytek for one's own use; nazwa własna jęz. proper noun; nie wierzę własnym uszom/oczom I can't believe my ears/eyes; odczuć coś na własnej skórze learn sth to one's cost; opisać coś własnymi słowami describe sth in one's own words; o własnych siłach unaided; on one's own; ratować własny tyłek pot. save one's own butt; we własnej osobie in person l. the flesh; w imieniu własnym on one's own behalf; w obronie własnej in self-defense; z własnej kieszeni out of one's own pocket; z własnej woli of one's free will; znać coś jak własną kieszeń know sth like the back of one's hand, know every nook and cranny of sth; zrobić coś na własną rękę do sth on one's own; zrobić coś według własnego uznania use one's own judgement.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > własny
-
9 dwurodzajowy
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dwurodzajowy
-
10 kolektiwum
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kolektiwum
-
11 miejscownik
m 1. Jęz. locative- rzeczownik w miejscowniku a noun in the locative (case)2. Poczta postmark* * ** * *miGen. -a gram. locative.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > miejscownik
-
12 narzędnik
m Jęz. 1. (przypadek) instrumental (case)- rzeczownik użyty w narzędniku a noun used in the instrumental (case)2. (forma wyrazowa) instrumental (case)* * *JĘZ instrumental (case)* * *miGen. -a gram. instrumental.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > narzędnik
-
13 nieżywotny
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nieżywotny
-
14 orzecznik
m Jęz. predicative- orzecznik przymiotnikowy/rzeczownikowy a predicative adjective/noun* * *miGen. -a gram. orzecznik przymiotnikowy predicate adjective; orzecznik rzeczownikowy predicate nominative.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > orzecznik
-
15 policzalny
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > policzalny
-
16 przydawka
- ki; -ki; dat sg -ce; gen pl -ek; fJĘZ attribute* * *f.Gen.pl. -ek gram. attribute, noun modifier.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przydawka
-
17 trójmiasto
collective noun for the cities of Gdańsk, Sopot and Gdynia* * *n.tricity.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > trójmiasto
-
18 wołacz
m Jęz. the vocative (case)- rzeczownik w wołaczu a noun in the vocative (case)* * *-a; -e; gen pl; -y; mJĘZ vocative* * *miGen. -a gram. vocative.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wołacz
-
19 zbiorowy
adj( wysiłek) collectiveumowa zbiorowa — EKON collective agreement
* * *a.1. collective; odpowiedzialność zbiorowa collective responsibility; umowa zbiorowa ekon. collective agreement; rzeczownik/liczebnik zbiorowy gram. collective noun/numeral; rezerwacja zbiorowa block booking.2. (= plony) crop.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zbiorowy
-
20 żywotny
adj* * *a.1. (= energiczny) lively, vital; rzeczownik żywotny jęz. animate noun.2. (= życiodajny) vital.3. (= aktualny) vital; żywotny interes vested interest; mieć w czymś żywotny interes have a vested interest in sth.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > żywotny
- 1
- 2
См. также в других словарях:
noun — ADJECTIVE ▪ plural, singular ▪ ‘Sheep’ is both a singular and a plural noun. ▪ countable ▪ mass, uncountable ▪ … Collocations dictionary
NOUN — NOU Les Égyptiens ayant conçu la création à l’image de celle de leur pays, lui même considéré comme étant le «don du Nil», le Noun désigne l’océan liquide qui existait avant que le monde ne fût créé. Et, de même que le Nil, lors de la crue, ne… … Encyclopédie Universelle
Noun — (noun), n. [OF. noun, nun, num, non, nom, F. nom, fr. L. nomen name. See {Name}.] (Gram.) A word used as the designation or appellation of a creature or thing, existing in fact or in thought; a substantive. [1913 Webster] Note: By some… … The Collaborative International Dictionary of English
noun — [naun] n [Date: 1300 1400; : Anglo French; Origin: name, noun , from Old French nom, from Latin nomen; NOMINAL] a word or group of words that represent a person (such as Michael , teacher or police officer ), a place (such as France or school ),… … Dictionary of contemporary English
noun — (n.) late 14c., from Anglo Fr. noun name, noun, from O.Fr. nom, non (Mod.Fr. nom), from L. nomen name, noun (see NAME (Cf. name) (n.)). Old English used name to mean noun. Related: Nounal … Etymology dictionary
noun — ► NOUN Grammar ▪ a word (other than a pronoun) used to identify any of a class of people, places, or things (common noun) , or to name a particular one of these (proper noun) . ORIGIN Old French, from Latin nomen name … English terms dictionary
noun — Etymology: Middle English nowne, from Anglo French nom, noun name, noun, from Latin nomen more at name Date: 14th century any member of a class of words that typically can be combined with determiners to serve as the subject of a verb, can be… … New Collegiate Dictionary
noun — Grammar a word (other than a pronoun) used to identify any of a class of people, places, or things (common noun), or to name a particular one of these (proper noun). Derivatives nounal adjective Origin ME: from Anglo Norman Fr., from L. nomen… … English new terms dictionary
noun — [noun] n. [ME nowne < OFr noun, nom < L nomen, NAME] Gram. any of a class of words naming or denoting a person, thing, place, action, quality, etc. (Ex.: woman, water, New York, talking, beauty) … English World dictionary
noun — [ naun ] noun count * a word or group of words used for referring to a person, thing, place, or quality . Mother, rope, California, and peace of mind are all nouns … Usage of the words and phrases in modern English
noun — A noun is a word that names a person or thing. Common nouns name persons or things which are not peculiar to one example, i.e. are of a general nature (bridge, girl, sugar, unhappiness), whereas proper nouns name persons or things of which there… … Modern English usage