Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

notus+(

  • 21 ignotus

    1.
    ignōtus, a, um, Part., from ignosco.
    2.
    ignōtus, a, um, adj. [in-gnotus, notus].
    I.
    Pass., unknown.
    A.
    In gen.:

    quamquam ad ignotum arbitrum me appellis: si adhibebit fidem, Etsi est ignotus, notus: si non, notus ignotissimus est,

    Plaut. Rud. 4, 3, 104 sq.:

    dubitabitis, judices, quin ab hoc ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis?

    Cic. Fl. 17, 40:

    ignoti homines et repentini quaestores celeriter facti sunt,

    id. Brut. 64, 242:

    homo ignotus et novus,

    id. Rep. 1, 1:

    nos pluribus ignotissimi gentibus,

    id. ib. 1, 17:

    longinqua eoque ignotior gens,

    Liv. 5, 32, 5:

    procedam in aciem adversus ignotos inter se ignorantesque,

    Liv. 21, 43, 18; cf.

    § 13: omnes illacrimabiles Urgentur ignotique longa Nocte,

    Hor. C. 4, 9, 27:

    jus applicationis obscurum sane et ignotum patefactum atque illustratum est,

    Cic. de Or. 1, 39, 177:

    obscurioribus et ignotioribus verbis,

    Quint. 7, 3, 13; cf. id. 8, 3, 73; 8, 6, 74:

    haec nova et ignota ratio,

    Cic. Rep. 1, 16:

    alter (dies) in vulgus ignotus,

    id. Att. 9, 5, 2:

    ille tibi non ignotus cursus animi mei,

    id. ib. 5, 15, 1:

    terrae,

    unknown, distant, Tib. 1, 3, 3; ib. 39; cf.: nobilis ignoto diffusus consule Bacchus, unknown, remote with respect to time, i. e. old, Luc. 4, 379.— Subst.: ignō-tum, i, n., that which is unknown.

    Prov.: ignoti nulla cupido,

    Ov. A. A. 3, 397.—
    B.
    In partic., pregn. (for ignobilis, II.), of low birth or condition, lowborn, base, vulgar ( poet.):

    quo patre sit natus, num ignota matre inhonestus,

    Hor. S. 1, 6, 36; cf.:

    naso suspendis adunco Ignotos, ut me libertino patre natum,

    id. ib. 6 and 24:

    Achivi,

    the ignoble Greeks, Ov. M. 12, 600:

    progenuit tellus ignoto nomine Ligdum,

    id. ib. 9, 670:

    ignotis perierunt mortibus illi,

    Hor. S. 1, 3, 108.—
    II.
    Act. (cf. the Gr. agnôstos), unacquainted with a thing, ignorant of (very rare for ignarus, insciens, inscitus): ignotae iteris sumus, Naev. ap. Non. 124, 28:

    simulacra ignotis nota faciebant,

    Cic. Fam. 5, 12, 7:

    producere ad ignotos (aliquem),

    Cic. Verr. 2, 5, 29, § 75; Auct. Her. 3, 6, 12; cf.:

    ignotos fallit, notis est derisui,

    Phaedr. 1, 11, 2; so,

    ignoti, faciem ejus cum intuerentur, contemnebant,

    Nep. Ages. 8, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > ignotus

  • 22 nosco

    nosco, nōvi, nōtum, 3 (old form, GNOSCO, GNOVI, GNOTVM, acc. to Prisc. p. 569 P.; inf. pass. GNOSCIER, S. C. de Bacch.; cf. GNOTV, cognitu, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.: GNOT (contr. for gnovit) oiden, epiginôskei; GNOTV, gnôsin, diagnôsin, Gloss. Labb.—Contr. forms in class. Lat. are nosti, noram, norim. nosse; nomus for novimus: nomus ambo Ulixem, Enn. ap. Diom. p. 382 P., or Trag. v. 199 Vahl.), v. a. [for gnosco, from the root gno; Gr. gignôskô, to begin to know], to get a knowledge of, become acquainted with, come to know a thing (syn.: scio, calleo).
    I.
    Lit.
    1. (α).
    Tempp. praes.:

    cum igitur, nosce te, dicit, hoc dicit, nosce animum tuum,

    Cic. Tusc. 1, 22, 52: Me. Sauream non novi. Li. At nosce sane, Plaut. As. 2, 4, 58; cf.: Ch. Nosce signum. Ni. Novi, id. Bacch. 4, 6, 19; id. Poen. 4, 2, 71:

    (Juppiter) nos per gentes alium alia disparat, Hominum qui facta, mores, pietatem et fidem noscamus,

    id. Rud. prol. 12; id. Stich. 1, 1, 4:

    id esse verum, cuivis facile est noscere,

    Ter. Ad. 5, 4, 8:

    ut noscere possis quidque,

    Lucr. 1, 190; 2, 832; 3, 124; 418; 588; Cic. Rep. 1, 41, 64: deus ille, quem mente noscimus, id. N. D. 1, 14, 37.— Pass.:

    EAM (tabulam) FIGIER IOVBEATIS, VBEI FACILVMED GNOSCIER POTISIT, S. C. de Bacch.: forma in tenebris nosci non quita est, Ter Hec. 4, 1, 57 sq.: omnes philosophiae partes tum facile noscuntur, cum, etc.,

    Cic. N. D. 1, 4, 9: philosophiae praecepta noscenda, id. Fragm. ap. Lact. 3, 14:

    nullique videnda, Voce tamen noscar,

    Ov. M. 14, 153:

    nec noscitur ulli,

    by any one, id. Tr. 1, 5, 29:

    noscere provinciam, nosci exercitui,

    by the army, Tac. Agr. 5.—
    (β).
    Temppperf., to have become acquainted with, to have learned, to know:

    si me novisti minus,

    Plaut. Aul. 4, 10, 47:

    Cylindrus ego sum, non nosti nomen meum?

    id. Men. 2, 2, 20:

    novi rem omnem,

    Ter. And. 4, 4, 50:

    qui non leges, non instituta... non jura noritis,

    Cic. Pis. 13, 30:

    plerique neque in rebus humanis quidquam bonum norunt, nisi, etc.,

    id. Lael. 21, 79:

    quam (virtutem) tu ne de facie quidem nosti,

    id. Pis. 32, 81; id. Fin. 2, 22, 71:

    si ego hos bene novi,

    if I know them well, id. Rosc. Am. 20 fin.: si Caesarem bene novi, Balb. ap. Cic. Att. 9, 7, B, 2:

    Lepidum pulchre noram,

    Cic. Fam. 10, 23, 1:

    si tuos digitos novi,

    id. Att. 5, 21, 13:

    res gestas de libris novisse,

    to have learned from books, Lact. 5, 19, 15:

    nosse Graece, etc. (late Lat. for scire),

    Aug. Serm. 45, 5; 167, 40 al.:

    ut ibi esses, ubi nec Pelopidarum—nosti cetera,

    Cic. Fam. 7, 28, 2; Plin. Ep. 3, 9, 11.—
    2.
    To examine, consider:

    ad res suas noscendas,

    Liv. 10, 20:

    imaginem,

    Plaut. Ps. 4, 2, 29.—So esp., to take cognizance of as a judge:

    quae olim a praetoribus noscebantur,

    Tac. A. 12, 60.—
    II.
    Transf., in the tempp. praes.
    A.
    In gen., to know, recognize (rare; perh. not in Cic.): hau nosco tuom, I know your ( character, etc.), i. e. I know you no longer, Plaut. Trin. 2, 4, 44:

    nosce imaginem,

    id. Ps. 4, 2, 29; id. Bacch. 4, 6, 19:

    potesne ex his ut proprium quid noscere?

    Hor. S. 2, 7, 89; Tac. H. 1, 90.—
    B.
    In partic., to acknowledge, allow, admit of a reason or an excuse (in Cic.):

    numquam amatoris meretricem oportet causam noscere, Quin, etc.,

    Plaut. Truc. 2, 1, 18:

    illam partem excusationis... nec nosco, nec probo,

    Cic. Fam. 4, 4, 1; cf.:

    quod te excusas: ego vero et tuas causas nosco, et, etc.,

    id. Att. 11, 7, 4:

    atque vereor, ne istam causam nemo noscat,

    id. Leg. 1, 4, 11.—
    III.
    Transf. in tempp. perf.
    A.
    To be acquainted with, i. e. to practise, possess:

    alia vitia non nosse,

    Sen. Q. N. 4 praef. § 9.—
    B.
    In mal. part., to know (in paronomasia), Plaut. Most. 4, 2, 13; id. Pers. 1, 3, 51.—
    IV.
    (Eccl. Lat.) Of religious knowledge:

    non noverant Dominum,

    Vulg. Judic. 2, 12; ib. 2 Thess. 1, 8:

    Jesum novi, Paulum scio,

    I acknowledge, ib. Act. 19, 15.—Hence, nōtus, a, um, P. a., known.
    A.
    Lit.:

    nisi rem tam notam esse omnibus et tam manifestam videres,

    Cic. Verr. 2, 3, 58, 134:

    ejusmodi res ita notas, ita testatas, ita manifestas proferam,

    id. ib. 2, 2, 34, §

    85: fingi haec putatis, quae patent, quae nota sunt omnibus, quae tenentur?

    id. Mil. 28, 76:

    noti atque insignes latrones,

    id. Phil. 11, 5, 10:

    habere omnes philosophiae notos et tractatos locos,

    id. Or. 33, 118:

    facere aliquid alicui notum,

    id. Fam. 5, 12, 7:

    tua nobilitas hominibus litteratis est notior, populo obscurior,

    id. Mur. 7, 16:

    nullus fuit civis Romanus paulo notior, quin, etc.,

    Caes. B. C. 2, 19:

    vita P. Sullae vobis populoque Romano notissima,

    Cic. Sull. 26, 72:

    nulli nota domus sua,

    Juv. 1, 7.—
    (β).
    With gen. ( poet.):

    notus in fratres animi paterni,

    Hor. C. 2, 2, 6: noti operum Telchines. Stat. Th. 2, 274:

    notusque fugarum, Vertit terga,

    Sil. 17, 148.—
    (γ).
    With subj.-clause:

    notum est, cur, etc.,

    Juv. 2, 58.—
    (δ).
    With inf. ( poet.):

    Delius, Trojanos notus semper minuisse labores,

    Sil. 12, 331.—
    2.
    In partic.
    a.
    Subst.: nōti, acquaintances, friends:

    de dignitate M. Caelius notis ac majoribus natu... respondet,

    Cic. Cael. 2, 3:

    hi suos notos hospitesque quaerebant,

    Caes. B. C. 1, 74, 5; Hor. S. 1, 1, 85; Verg. Cir. 259.—
    b.
    In a bad sense, notorious:

    notissimi latronum duces,

    Cic. Fam. 10, 14, 1:

    integrae Temptator Orion Dianae,

    Hor. C. 3, 4, 70; Ov. M. 1, 198:

    Clodia, mulier non solum nobilis sed etiam nota,

    Cic. Cael. 13, 31; cf. id. Verr. 1, 6, 15:

    moechorum notissimus,

    Juv. 6, 42.—
    B.
    Transf., act., knowing, that knows: novi, [p. 1217] notis praedicas, to those that know, Plaut. Ps. 4, 2, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > nosco

  • 23 noti

    nosco, nōvi, nōtum, 3 (old form, GNOSCO, GNOVI, GNOTVM, acc. to Prisc. p. 569 P.; inf. pass. GNOSCIER, S. C. de Bacch.; cf. GNOTV, cognitu, Paul. ex Fest. p. 96 Müll.: GNOT (contr. for gnovit) oiden, epiginôskei; GNOTV, gnôsin, diagnôsin, Gloss. Labb.—Contr. forms in class. Lat. are nosti, noram, norim. nosse; nomus for novimus: nomus ambo Ulixem, Enn. ap. Diom. p. 382 P., or Trag. v. 199 Vahl.), v. a. [for gnosco, from the root gno; Gr. gignôskô, to begin to know], to get a knowledge of, become acquainted with, come to know a thing (syn.: scio, calleo).
    I.
    Lit.
    1. (α).
    Tempp. praes.:

    cum igitur, nosce te, dicit, hoc dicit, nosce animum tuum,

    Cic. Tusc. 1, 22, 52: Me. Sauream non novi. Li. At nosce sane, Plaut. As. 2, 4, 58; cf.: Ch. Nosce signum. Ni. Novi, id. Bacch. 4, 6, 19; id. Poen. 4, 2, 71:

    (Juppiter) nos per gentes alium alia disparat, Hominum qui facta, mores, pietatem et fidem noscamus,

    id. Rud. prol. 12; id. Stich. 1, 1, 4:

    id esse verum, cuivis facile est noscere,

    Ter. Ad. 5, 4, 8:

    ut noscere possis quidque,

    Lucr. 1, 190; 2, 832; 3, 124; 418; 588; Cic. Rep. 1, 41, 64: deus ille, quem mente noscimus, id. N. D. 1, 14, 37.— Pass.:

    EAM (tabulam) FIGIER IOVBEATIS, VBEI FACILVMED GNOSCIER POTISIT, S. C. de Bacch.: forma in tenebris nosci non quita est, Ter Hec. 4, 1, 57 sq.: omnes philosophiae partes tum facile noscuntur, cum, etc.,

    Cic. N. D. 1, 4, 9: philosophiae praecepta noscenda, id. Fragm. ap. Lact. 3, 14:

    nullique videnda, Voce tamen noscar,

    Ov. M. 14, 153:

    nec noscitur ulli,

    by any one, id. Tr. 1, 5, 29:

    noscere provinciam, nosci exercitui,

    by the army, Tac. Agr. 5.—
    (β).
    Temppperf., to have become acquainted with, to have learned, to know:

    si me novisti minus,

    Plaut. Aul. 4, 10, 47:

    Cylindrus ego sum, non nosti nomen meum?

    id. Men. 2, 2, 20:

    novi rem omnem,

    Ter. And. 4, 4, 50:

    qui non leges, non instituta... non jura noritis,

    Cic. Pis. 13, 30:

    plerique neque in rebus humanis quidquam bonum norunt, nisi, etc.,

    id. Lael. 21, 79:

    quam (virtutem) tu ne de facie quidem nosti,

    id. Pis. 32, 81; id. Fin. 2, 22, 71:

    si ego hos bene novi,

    if I know them well, id. Rosc. Am. 20 fin.: si Caesarem bene novi, Balb. ap. Cic. Att. 9, 7, B, 2:

    Lepidum pulchre noram,

    Cic. Fam. 10, 23, 1:

    si tuos digitos novi,

    id. Att. 5, 21, 13:

    res gestas de libris novisse,

    to have learned from books, Lact. 5, 19, 15:

    nosse Graece, etc. (late Lat. for scire),

    Aug. Serm. 45, 5; 167, 40 al.:

    ut ibi esses, ubi nec Pelopidarum—nosti cetera,

    Cic. Fam. 7, 28, 2; Plin. Ep. 3, 9, 11.—
    2.
    To examine, consider:

    ad res suas noscendas,

    Liv. 10, 20:

    imaginem,

    Plaut. Ps. 4, 2, 29.—So esp., to take cognizance of as a judge:

    quae olim a praetoribus noscebantur,

    Tac. A. 12, 60.—
    II.
    Transf., in the tempp. praes.
    A.
    In gen., to know, recognize (rare; perh. not in Cic.): hau nosco tuom, I know your ( character, etc.), i. e. I know you no longer, Plaut. Trin. 2, 4, 44:

    nosce imaginem,

    id. Ps. 4, 2, 29; id. Bacch. 4, 6, 19:

    potesne ex his ut proprium quid noscere?

    Hor. S. 2, 7, 89; Tac. H. 1, 90.—
    B.
    In partic., to acknowledge, allow, admit of a reason or an excuse (in Cic.):

    numquam amatoris meretricem oportet causam noscere, Quin, etc.,

    Plaut. Truc. 2, 1, 18:

    illam partem excusationis... nec nosco, nec probo,

    Cic. Fam. 4, 4, 1; cf.:

    quod te excusas: ego vero et tuas causas nosco, et, etc.,

    id. Att. 11, 7, 4:

    atque vereor, ne istam causam nemo noscat,

    id. Leg. 1, 4, 11.—
    III.
    Transf. in tempp. perf.
    A.
    To be acquainted with, i. e. to practise, possess:

    alia vitia non nosse,

    Sen. Q. N. 4 praef. § 9.—
    B.
    In mal. part., to know (in paronomasia), Plaut. Most. 4, 2, 13; id. Pers. 1, 3, 51.—
    IV.
    (Eccl. Lat.) Of religious knowledge:

    non noverant Dominum,

    Vulg. Judic. 2, 12; ib. 2 Thess. 1, 8:

    Jesum novi, Paulum scio,

    I acknowledge, ib. Act. 19, 15.—Hence, nōtus, a, um, P. a., known.
    A.
    Lit.:

    nisi rem tam notam esse omnibus et tam manifestam videres,

    Cic. Verr. 2, 3, 58, 134:

    ejusmodi res ita notas, ita testatas, ita manifestas proferam,

    id. ib. 2, 2, 34, §

    85: fingi haec putatis, quae patent, quae nota sunt omnibus, quae tenentur?

    id. Mil. 28, 76:

    noti atque insignes latrones,

    id. Phil. 11, 5, 10:

    habere omnes philosophiae notos et tractatos locos,

    id. Or. 33, 118:

    facere aliquid alicui notum,

    id. Fam. 5, 12, 7:

    tua nobilitas hominibus litteratis est notior, populo obscurior,

    id. Mur. 7, 16:

    nullus fuit civis Romanus paulo notior, quin, etc.,

    Caes. B. C. 2, 19:

    vita P. Sullae vobis populoque Romano notissima,

    Cic. Sull. 26, 72:

    nulli nota domus sua,

    Juv. 1, 7.—
    (β).
    With gen. ( poet.):

    notus in fratres animi paterni,

    Hor. C. 2, 2, 6: noti operum Telchines. Stat. Th. 2, 274:

    notusque fugarum, Vertit terga,

    Sil. 17, 148.—
    (γ).
    With subj.-clause:

    notum est, cur, etc.,

    Juv. 2, 58.—
    (δ).
    With inf. ( poet.):

    Delius, Trojanos notus semper minuisse labores,

    Sil. 12, 331.—
    2.
    In partic.
    a.
    Subst.: nōti, acquaintances, friends:

    de dignitate M. Caelius notis ac majoribus natu... respondet,

    Cic. Cael. 2, 3:

    hi suos notos hospitesque quaerebant,

    Caes. B. C. 1, 74, 5; Hor. S. 1, 1, 85; Verg. Cir. 259.—
    b.
    In a bad sense, notorious:

    notissimi latronum duces,

    Cic. Fam. 10, 14, 1:

    integrae Temptator Orion Dianae,

    Hor. C. 3, 4, 70; Ov. M. 1, 198:

    Clodia, mulier non solum nobilis sed etiam nota,

    Cic. Cael. 13, 31; cf. id. Verr. 1, 6, 15:

    moechorum notissimus,

    Juv. 6, 42.—
    B.
    Transf., act., knowing, that knows: novi, [p. 1217] notis praedicas, to those that know, Plaut. Ps. 4, 2, 39.

    Lewis & Short latin dictionary > noti

  • 24 austronotius

    austronotius od. - notus, ī, m. (auster u. notus), der Südpol, Isid. 3, 32, 1; 3, 36; 13, 5, 5.

    lateinisch-deutsches > austronotius

  • 25 ignotus

    [st1]1 [-] ignōtus, a, um [in + notus]: - [abcl][b]a - inconnu, ignoré; inconnu, obscur (par le rang ou la naissance), où l'on n'est pas connu. - [abcl]b - inexploré, nouveau, insolite. - [abcl]c - qui ne connaît pas, qui ignore.[/b]    - longinqua eoque ignotior gens erat, Liv. 5, 32, 5: c'était un peuple éloigné et pour cette raison assez mal connu.    - procedam in aciem adversus ignotos inter se, Liv. 21, 43, 18: j'avancerai au combat contre des gens qui ne se connaissent pas. [st1]2 [-] ignōtus, a, um: part. passé de ignosco; pardonné.
    * * *
    [st1]1 [-] ignōtus, a, um [in + notus]: - [abcl][b]a - inconnu, ignoré; inconnu, obscur (par le rang ou la naissance), où l'on n'est pas connu. - [abcl]b - inexploré, nouveau, insolite. - [abcl]c - qui ne connaît pas, qui ignore.[/b]    - longinqua eoque ignotior gens erat, Liv. 5, 32, 5: c'était un peuple éloigné et pour cette raison assez mal connu.    - procedam in aciem adversus ignotos inter se, Liv. 21, 43, 18: j'avancerai au combat contre des gens qui ne se connaissent pas. [st1]2 [-] ignōtus, a, um: part. passé de ignosco; pardonné.
    * * *
        Ignotus, pen. prod. Adiectiuum. Plaut. Qui est incongneu.
    \
        Ignotus in vulgus. Cic. Duquel le commun n'ha nulle congnoissance.
    \
        Obscurus et ignotus. Cic. Qui n'est point venu en lumiere.
    \
        Longinqua, eoque ignotior gens erat. Liu. Plus incongneue, De tant moins congneue.

    Dictionarium latinogallicum > ignotus

  • 26 nosco

    nosco, ĕre, nōvi, nōtum (arch. gnosco) - tr. -    - cf. γιγνώσκω.    - formes contractées: nosti... = novisti...; noram... = noveram...; norim... = noverim...; nosse = novisse; nossem... = novissem...; nomus = novimus. [st1]1 [-] apprendre à connaître.    - ejus animum de nostris factis noscimus, Plaut. St. 4: ses sentiments, nous apprenons à les connaître par notre propre expérience.    - nosce te, nosce animum tuum, Cic. Tusc. 1, 52: apprends à te connaître, à connaître ton âme.    - studeo noscere, Cic. Rep. 1, 64: je suis impatient de prendre connaissance de...    - omnes philosophiæ partes tum facile noscuntur, cum... Cic. Nat. 1, 9, on prend de toutes les parties de la philosophie une connaissance plus facile, quand...    - au parf. novi: j'ai appris à connaître, je connais, je sais.    - Sauream non novi - at nosce sane, Plaut.: je ne connais pas Sauréa - eh bien! fais connaissance.    - virtutem ne de facie quidem nosti, Cic. Pis. 81: tu ne connais même pas l'ombre de la vertu.    - bene nosse aliquem, Cic. Att. 9, 7B, 2: connaître qqn bien, à fond (recte, Cic. Verr. 2, 175, connaître bien, vraiment).    - linguam noscere, Cic. de Or. 2, 2: connaître une langue.    - nosti cetera, Cic. Fam. 7, 28, 2: tu sais le reste, la suite.    - unum cognoris, omnes noris, Ter.: en connaître un, c'est les connaître tous.    - avec inf. décad. Apul. M. 2, 5 ; 2, 7; Lact. 6, 18, 23; Aug. Serin. 98, 3, etc.    - notus, a, um: connu.    - philosophiæ totos notos et tractatos habere, Cic. Or. 118: posséder toutes les parties de la philosophie d'une connaissance théorique et pratique.    - difficile est enim in philosophia pauca esse ei nota cui non sint aut pleraque aut omnia, Cic. Tusc. 2, 1: il est difficile en philosophie de connaître quelques problèmes si on ne les connaît pas pour la plupart ou même tous. [st1]2 [-] examiner, étudier; connaître (t. de droit).    - nosce imaginem, Plaut. Ps. 986: regarde l'empreinte.    - noscere causas, Tac.: instruire un procès.    - au passif nosci: être du ressort, être de la compétence.    - pleraque, quæ olim a prætoribus noscebantur, Tac. An. 2, 60: la plupart des affaires qui étaient autrefois de la compétence des préteurs. [st1]3 [-] reconnaître.    - hau nosco tuom, Plaut. Trin. 445: je ne te reconnais pas à ce trait.    - potesne ex his ut proprium quid noscere? Hor. S. 2, 7, 89: peux-tu dans tout cela reconnaître qqch comme t'appartenant en propre?    - acciti ad res suas noscendas, Liv. 10, 20, 15: invités à venir reconnaître ce qui leur appartenait.    - nec noscitur ulli, Ov.: et nul ne le reconnaît. [st1]4 [-] chercher à reconnaître.    - per diem visu, per noctem ululatibus et gemitu conjuges aut liberos noscebant, Tac. An. 4, 62: ils cherchaient à reconnaître leurs femmes ou leurs enfants de jour à la vue, de nuit aux hurlements et aux gémissements --- cf. Tac. H. 4, 40. [st1]5 [-] reconnaître, concevoir, entendre, admettre.    - illam partem excusationis nec nosco nec probo, Cic. Fam. 4, 4, 1: cette autre partie de ton excuse, je ne la reconnais ni ne l'approuve.    - vereor, ne istam causam nemo noscat, Cic. Leg. 1, 11: je crains que personne ne conçoive tes raisons ---cf. Cic. Att. 11, 7, 4.    - quivis ut intellegat quam voluptatem norit Epicurus, Cic. Tusc. 3, 42: en sorte que n'importe qui comprend ce qu'Epicure entend par plaisir.    - cf. Cic. Lael. 79; Nat. 1, 111, etc.
    * * *
    nosco, ĕre, nōvi, nōtum (arch. gnosco) - tr. -    - cf. γιγνώσκω.    - formes contractées: nosti... = novisti...; noram... = noveram...; norim... = noverim...; nosse = novisse; nossem... = novissem...; nomus = novimus. [st1]1 [-] apprendre à connaître.    - ejus animum de nostris factis noscimus, Plaut. St. 4: ses sentiments, nous apprenons à les connaître par notre propre expérience.    - nosce te, nosce animum tuum, Cic. Tusc. 1, 52: apprends à te connaître, à connaître ton âme.    - studeo noscere, Cic. Rep. 1, 64: je suis impatient de prendre connaissance de...    - omnes philosophiæ partes tum facile noscuntur, cum... Cic. Nat. 1, 9, on prend de toutes les parties de la philosophie une connaissance plus facile, quand...    - au parf. novi: j'ai appris à connaître, je connais, je sais.    - Sauream non novi - at nosce sane, Plaut.: je ne connais pas Sauréa - eh bien! fais connaissance.    - virtutem ne de facie quidem nosti, Cic. Pis. 81: tu ne connais même pas l'ombre de la vertu.    - bene nosse aliquem, Cic. Att. 9, 7B, 2: connaître qqn bien, à fond (recte, Cic. Verr. 2, 175, connaître bien, vraiment).    - linguam noscere, Cic. de Or. 2, 2: connaître une langue.    - nosti cetera, Cic. Fam. 7, 28, 2: tu sais le reste, la suite.    - unum cognoris, omnes noris, Ter.: en connaître un, c'est les connaître tous.    - avec inf. décad. Apul. M. 2, 5 ; 2, 7; Lact. 6, 18, 23; Aug. Serin. 98, 3, etc.    - notus, a, um: connu.    - philosophiæ totos notos et tractatos habere, Cic. Or. 118: posséder toutes les parties de la philosophie d'une connaissance théorique et pratique.    - difficile est enim in philosophia pauca esse ei nota cui non sint aut pleraque aut omnia, Cic. Tusc. 2, 1: il est difficile en philosophie de connaître quelques problèmes si on ne les connaît pas pour la plupart ou même tous. [st1]2 [-] examiner, étudier; connaître (t. de droit).    - nosce imaginem, Plaut. Ps. 986: regarde l'empreinte.    - noscere causas, Tac.: instruire un procès.    - au passif nosci: être du ressort, être de la compétence.    - pleraque, quæ olim a prætoribus noscebantur, Tac. An. 2, 60: la plupart des affaires qui étaient autrefois de la compétence des préteurs. [st1]3 [-] reconnaître.    - hau nosco tuom, Plaut. Trin. 445: je ne te reconnais pas à ce trait.    - potesne ex his ut proprium quid noscere? Hor. S. 2, 7, 89: peux-tu dans tout cela reconnaître qqch comme t'appartenant en propre?    - acciti ad res suas noscendas, Liv. 10, 20, 15: invités à venir reconnaître ce qui leur appartenait.    - nec noscitur ulli, Ov.: et nul ne le reconnaît. [st1]4 [-] chercher à reconnaître.    - per diem visu, per noctem ululatibus et gemitu conjuges aut liberos noscebant, Tac. An. 4, 62: ils cherchaient à reconnaître leurs femmes ou leurs enfants de jour à la vue, de nuit aux hurlements et aux gémissements --- cf. Tac. H. 4, 40. [st1]5 [-] reconnaître, concevoir, entendre, admettre.    - illam partem excusationis nec nosco nec probo, Cic. Fam. 4, 4, 1: cette autre partie de ton excuse, je ne la reconnais ni ne l'approuve.    - vereor, ne istam causam nemo noscat, Cic. Leg. 1, 11: je crains que personne ne conçoive tes raisons ---cf. Cic. Att. 11, 7, 4.    - quivis ut intellegat quam voluptatem norit Epicurus, Cic. Tusc. 3, 42: en sorte que n'importe qui comprend ce qu'Epicure entend par plaisir.    - cf. Cic. Lael. 79; Nat. 1, 111, etc.
    * * *
        Nosco, noscis, noui, notum, noscere. Cic. Scavoir, Congnoistre.
    \
        Noui animum tuum. Terent. Je congnois bien ta fantasie.
    \
        Locum noui vbi sit. Terent. Je scay bien où il demeure.
    \
        Nouimus nos inter nos. Terent. Nous nous entrecongnoissons.
    \
        Noui omnia tecum. Terent. J'en scay tout autant que toy.
    \
        Noui omnem rem. Terent. Je scay tout l'affaire.

    Dictionarium latinogallicum > nosco

  • 27 austronotius

    austronotius od. - notus, ī, m. (auster u. notus), der Südpol, Isid. 3, 32, 1; 3, 36; 13, 5, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > austronotius

  • 28 euronotus

    eurŏ-nŏtus, i, m., = euronotos, the south-southeast wind, that which is between eurus and notus, Col. 11, 2, 42; Plin. 2, 47, 46, § 120; Vitr. 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > euronotus

  • 29 gnaruris

    gnārus, a, um (also ante- and postclass. form gnārŭris, e, Plaut. Most. 1, 2, 17; id. Poen. prol. 47; Aus. Ep. 22, 19; Arn. 3, 113; and cf.: gnaruris gnôrimos, Gloss. Philox.—Another form is ‡ nārus, like navus, notus, acc. to Cic. Or. 47, 158), adj. [Sanscr. gna-, ganāmi, know; Gr. gignôskô; Lat. gnosco, nosco, narrare, etc.], knowing or acquainted with a thing; skilful, practised, expert (syn. doctus, eruditus, peritus).
    I.
    Lit. (rare but class.); constr. with gen., or with a rel. or object-clause; ante- and post-class. with acc.
    (α).
    With gen.:

    nec loci gnara sum,

    Plaut. Rud. 1, 3, 28: loci, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 700 P.;

    rei publicae,

    Cic. Brut. 64, 228:

    armorum et militiae,

    Col. 1 praef. §

    4: artis,

    Just. 11, 7:

    temporis,

    Plin. 9, 8, 9, § 30; cf. Tac. Agr. 6:

    si modo vinitor gnarus est iis utendi,

    Col. 4, 25, 1:

    nostri tergi,

    Plaut. As. 3, 2, 6:

    venandi,

    Vulg. Gen. 25, 27.—
    (β).
    With rel.clause:

    Periclem uberem et fecundum fuisse, gnarumque, quibus orationis modis, etc.,

    Cic. Or. 4, 15:

    nemine gnaro aut opinante, quidnam coepturus esset,

    Suet. Calig. 46.—
    (γ).
    With object-clause:

    Hasdrubal satis gnarus, Hannibalem transitus quosdam pretio mercatum,

    Liv. 23, 29, 5; cf. id. 33, 5, 4; Tac. H. 2, 29; 65; 5, 19 al.:

    concha cum manum videt, comprimit sese operitque opes suas, gnara propter illas se peti,

    Plin. 9, 35, 55, § 110.—
    (δ).
    With acc.:

    simul gnarures vos volo esse hanc rem mecum,

    Plaut. Most. 1, 2, 17:

    ut mecum sitis gnarures,

    id. Poen. prol. 47.—
    II.
    Transf., pass., known (for the usual notus; post-Aug.;

    very rare, except in Tac.): in paludem gnaram vincentibus,

    Tac. A. 1, 63:

    idque nulli magis gnarum quam Neroni,

    id. ib. 15, 61; cf.:

    gnarum id Caesari,

    id. ib. 1, 5 (opp. incognita), App. Mag. p. 281, 9.— Absol.:

    conspicui eoque gnari,

    Tac. A. 6, 35.— Comp. not in use.— Sup., Sol. 51 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > gnaruris

  • 30 gnarus

    gnārus, a, um (also ante- and postclass. form gnārŭris, e, Plaut. Most. 1, 2, 17; id. Poen. prol. 47; Aus. Ep. 22, 19; Arn. 3, 113; and cf.: gnaruris gnôrimos, Gloss. Philox.—Another form is ‡ nārus, like navus, notus, acc. to Cic. Or. 47, 158), adj. [Sanscr. gna-, ganāmi, know; Gr. gignôskô; Lat. gnosco, nosco, narrare, etc.], knowing or acquainted with a thing; skilful, practised, expert (syn. doctus, eruditus, peritus).
    I.
    Lit. (rare but class.); constr. with gen., or with a rel. or object-clause; ante- and post-class. with acc.
    (α).
    With gen.:

    nec loci gnara sum,

    Plaut. Rud. 1, 3, 28: loci, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 700 P.;

    rei publicae,

    Cic. Brut. 64, 228:

    armorum et militiae,

    Col. 1 praef. §

    4: artis,

    Just. 11, 7:

    temporis,

    Plin. 9, 8, 9, § 30; cf. Tac. Agr. 6:

    si modo vinitor gnarus est iis utendi,

    Col. 4, 25, 1:

    nostri tergi,

    Plaut. As. 3, 2, 6:

    venandi,

    Vulg. Gen. 25, 27.—
    (β).
    With rel.clause:

    Periclem uberem et fecundum fuisse, gnarumque, quibus orationis modis, etc.,

    Cic. Or. 4, 15:

    nemine gnaro aut opinante, quidnam coepturus esset,

    Suet. Calig. 46.—
    (γ).
    With object-clause:

    Hasdrubal satis gnarus, Hannibalem transitus quosdam pretio mercatum,

    Liv. 23, 29, 5; cf. id. 33, 5, 4; Tac. H. 2, 29; 65; 5, 19 al.:

    concha cum manum videt, comprimit sese operitque opes suas, gnara propter illas se peti,

    Plin. 9, 35, 55, § 110.—
    (δ).
    With acc.:

    simul gnarures vos volo esse hanc rem mecum,

    Plaut. Most. 1, 2, 17:

    ut mecum sitis gnarures,

    id. Poen. prol. 47.—
    II.
    Transf., pass., known (for the usual notus; post-Aug.;

    very rare, except in Tac.): in paludem gnaram vincentibus,

    Tac. A. 1, 63:

    idque nulli magis gnarum quam Neroni,

    id. ib. 15, 61; cf.:

    gnarum id Caesari,

    id. ib. 1, 5 (opp. incognita), App. Mag. p. 281, 9.— Absol.:

    conspicui eoque gnari,

    Tac. A. 6, 35.— Comp. not in use.— Sup., Sol. 51 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > gnarus

  • 31 Notos

    1.
    Nŏtos, i, for Notus, v. 2. Notus.
    2.
    nōtos, for notor, q. v.

    Lewis & Short latin dictionary > Notos

  • 32 absum

    ab-sum, āfuī (abfuī), (āfutūrūs), abesse
    1) не быть, не находиться (где-л.), отсутствовать (ab или ex urbe C; ab domo Pl, L; domo et foro C)
    poena metusque aberant O — (в золотом веке) не существовало ни наказаний, ни страха (перед ними)
    aliquem absentem rodere H — бранить кого-л. за глаза
    absit invidia verbo погов. L — не сочтите за обиду, не взыщите на слове или (никому) не в обиду будь сказано
    2) не участвовать, держаться в стороне, не заниматься (bello Cs; publicis consiliis L; a periculis Sl)
    3) недоставать, не хватать (hoc unum illi afuit C; abest quod avemus Lcr)
    a. alicui (ab aliquo) C — не помогать кому-л.
    longe iis fraternum nomen populi Romani afuturum (esse) Cs — (Ариовист заявил, что в таком случае) звание братьев римского народа им нисколько не поможет
    multum abest Pythagorae statuam esse Ap — совсем непохоже, чтобы это была статуя Пифагора
    4)
    а) тж. перен. отстоять, быть далеко, находиться на (большом) расстоянии ( a naturā ferarum C)
    id enimvero hinc nunc abest Terэто дело дальнее (т. е. теперь об этом нечего и думать)
    a. a reprehensione alicujus rei C — не заслуживать упрёка в чём-л.
    б) безл.
    istos tantum abest ut ornem, ut effici non possit, quia eos oderim C — я настолько далёк от того, чтобы их восхвалять, что (напротив) не в состоянии их не ненавидеть
    paulum (haud multum) afuit, quin hostes vincerentur Csнеприятели едва не были побеждены
    5) не быть свойственным, не подходить, быть чуждым
    quod certe abest a tua virtute Brutus ap. C — что, конечно, несовместимо с твоей доблестью
    nihil a me abest longius crudelitate C — нет свойства более мне чуждого, чем жестокость

    Латинско-русский словарь > absum

  • 33 arbiter

    trī m.
    1) наблюдатель, зритель, свидетель ( sermonis T)
    locus ab arbĭtris remotus C — место, удалённое от свидетелей (т. е. недоступное посторонним взорам, укромное)
    sine (remotis C, L, Sen, amotis Sl, summotis L) arbĭtris L — без (по удалении) свидетелей, с глазу на глаз
    2) посредник, третейский судья, арбитр
    aliquem arbĭtrum adigere (=aliquem adducere ad arbitrum) C — вызвать кого-л. к третейскому судье
    a. formae O — судья красоты, т. е. Парис
    3) повелитель, законодатель
    a. imperii O =Август
    a. irae Junonis O — исполнитель воли разгневанной Юноны, т. е. Эврисфей
    a. bibendi C, H — председатель пира, симпосиарх
    a. Hadriae H — властелин Адриатического моря, т. е. Notus
    a. mortis SenT — повелитель мёртвых, т. е. Pluto
    a. elegantiae T — законодатель изящества (хорошего вкуса, мод)

    Латинско-русский словарь > arbiter

  • 34 Astraeus

    ī m.
    Астрей, титан, супруг Авроры и отец ветров

    Латинско-русский словарь > Astraeus

  • 35 detergeo

    dē-tergeo, tersī, tersum, ēre
    1) стирать, вытирать, утирать (sudorem frontis Pl; lacrimas pollice O)
    2) разгонять, прогонять (Notus deterget nubila caelo H; d. somnum Cld; d. fastidia Col)
    3) разг.-шутл. выколачивать, раздобыть (sc. pecuniam C)
    4) чистить, очищать (mensam Pl; cloacas L); прочищать, протирать ( oculos Pt); очищать, прояснять (animum elleboro Pt)
    5) отламывать (remos Cs, L; pinnas, sc. murorum L)

    Латинско-русский словарь > detergeo

  • 36 evolo

    ē-volo, āvī, ātum, āre
    1) вылетать ( madidis Notus evolat alis O); слетать ( ex quercu C); устремляться, поспешно выбегать, бросаться (hostes evolant ex omnibus partibus silvae Cs); улетать, поспешно удаляться, убегать, скрываться (е conspectu C)
    2) избежать, ускользнуть (е poenaC)
    3) взлетать, взвиваться ( pennis O)
    4) возвышаться, подниматься ( altius C)

    Латинско-русский словарь > evolo

  • 37 ignotus

    I 1. ignōtus, a, um
    part. pf. к ignosco
    2. adj. [in + gnotus = notus]
    1) неизвестный, неведомый (homo Pl etc.; ignotis errare locis O)
    ignoto consule Lcnнеизвестно в чьё консульство (т. е. неведомо когда, в незапамятные времена)
    iter ignotum hostibus QC — дорога, неизвестная неприятелю
    ignoti nulla cupīdo погов. O — чего не знаешь, того и не желаешь
    2) неизвестного (т. е. незнатного) происхождения, простой ( candidatus Su)
    3) ( редко) незнающий, несведущий (alicujus rei Naev, Dig)
    aliquid ignotis notum facere C — объяснить что-л. тем, кто (этого) не знает
    II ignōtus, ī m.
    1) незнакомец Pl, C etc.

    Латинско-русский словарь > ignotus

  • 38 Medullinus

    Medullīnus, a, um [ Medullia ]

    Латинско-русский словарь > Medullinus

  • 39 notesco

    nōtēsco, tuī, —, ere [ notus ]
    становиться известным, доходить до сведения (alicui T etc.); приобретать известность ( notescat magis atque magis Ctl)

    Латинско-русский словарь > notesco

  • 40 noti

    nōtī, ōrum m. [ notus ]
    знакомые, друзья H

    Латинско-русский словарь > noti

См. также в других словарях:

  • Notus — ? Notus Научная классификация Царство: Животные Тип: Членистоногие Класс: Насекомые …   Википедия

  • notus — ⇒NOTUS, NOTOS, subst. masc. Vent du midi, chaud et humide. Synon. rare de auster (Dict. XIXe et XXe s.). Rem. Par antiphrase ou par erreur, le mot désigne chez Giono un vent du nord: Un solide vent du nord bien carré dans son aire, un de ces… …   Encyclopédie Universelle

  • Notus — may refer to: Notus the south wind in Greek mythology (see Anemoi). Notus, Idaho a town in the United States. This disambiguation page lists articles associated with the same title. If an …   Wikipedia

  • Notus — ist die Bezeichnung für: Notos, in der griechischen Mythologie der Südwind Notus ist der Name einer Ortschaft in den USA: Notus (Idaho), eine Ortschaft im Canyon County im US Bundesstaat Idaho Diese Seite ist eine …   Deutsch Wikipedia

  • Notus — Notus, ID U.S. city in Idaho Population (2000): 458 Housing Units (2000): 156 Land area (2000): 0.394583 sq. miles (1.021966 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.394583 sq. miles (1.021966 sq. km)… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Notus, ID — U.S. city in Idaho Population (2000): 458 Housing Units (2000): 156 Land area (2000): 0.394583 sq. miles (1.021966 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.394583 sq. miles (1.021966 sq. km) FIPS code:… …   StarDict's U.S. Gazetteer Places

  • Notus — No tus, n. [L., fr. Gr. No tos.] The south wind. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • notus — index acquainted, familiar (customary), notorious Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • NOTUS — ventus meridionalis est, pluvius et turbulentus, Graecis hodiernis etiamnum Notia, Italis Ostro, Provincialibus le Marin, Gallis vent de Midy, Germanis Sud. In turre Octogona Andronici Cyrrhesti, quae, Athenis exstructa, memoratur Vitruvio l. 1.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Notus (Idaho) — Notus Ciudad de los Estados Unidos …   Wikipedia Español

  • Notus High School — Location Notus, Idaho, USA Information Type Public Faculty 13 Grades 7 12 Number of students …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»