-
1 Bárbarus hís ego súm, quia nón intéllegor úlli
Здесь я варвар, так как никто меня не понимает.Овидий, "Скорбные элегии" V, 10, 37 сл.:Bárbarus híc ego súm, quia nón intéllegor úlliÉt ridént stolidí vérba latína Getáe.Fórsitan óbiciúnt éxiliúmque mihí.Здесь я варвар затем, что я никому непонятенИ латинская речь глупому Гету смешна.И обо мне говорят они часто открыто дурное,Может быть, ставят в вину мне и изгнанье мое. (Перевод А. Фета)- Поэт, находясь в ссылке, говорит о своем одиночестве среди людей чуждого языка.Когда я говорю о нашей дорогой литературе, я всегда чувствую себя Овидием: Barbarus hic ego sum, quia non intellegor illis. (Стендаль - Сент-Беву, 21.XII 1834.)Вы будете скучать в Грюнвалъде; в особенности же о человеке с такими обширными сведениями, как профессор Бергер. Но разве мне лучше? И я могу сказать: Barbarus hic ego sum, quia non intellegor ulli. Меня считают здесь чудаком, потому что меня никто не понимает. (Ф. Шпильгаген, Загадочные натуры.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Bárbarus hís ego súm, quia nón intéllegor úlli
-
2 intellego
intel-lego, lēxī (арх. lēgī Lcr, Sl), lēctum, ere1) ощущать, воспринимать, подмечать, замечать (i. ignes O)2)а) познавать, узнавать (ex vultu alicujus aliquid i. Nep; hoc ex litteris tuis intellegendum est C); подразумевать (quem intellegimus sapientem? Sen; haec nobis pax intellegitur C); понимать ( linguam alicujus Pt)intellexti ( = intellexisti) Ter — ты понял, т. е. да, правильноres difficilis intellectu G — трудная для понимания вещь3) мыслить (animum sine corpore i. non posse C)4) знать толк, разбираться (i. aliquem Sen, Q, T etc.; i. in aliquā re C)homo intellegens C — знаток -
3 βάρβαρος
βάρβαρος, ον (onomatopoetic formation; Aeschyl., Hdt.+; loanw. in rabb. [Dalman, Gram.2 183, 185]) gener. pert. to what is foreign (esp. from the perspective of one who knows Greek and is familiar w. Hellenic culture; the components ‘foreign in language’ and ‘foreign in culture’ are ordinarily linked) ‘non-Hellenic’① w. focus on strangeness of language: pert. to using a language that is unintelligible to outsiders, foreign-speaking, of foreign tongue adj. or noun 1 Cor 14:11 (cp. Hdt. 2, 158; Aristoph., Av. 199 and its scholia [Ltzm. on 1 Cor 14:11]; Ovid, Tristia 5, 10, 37 barbarus hic ego sum, quia non intellegor ulli ‘I’m a barbarus here, because no one understands me’; Ps 113:1).② w. focus on non-Hellenic association: pert. to not speaking Greek or participating in Gk. cultureⓐ adj. not Hellenic πόλεις Ἑλληνίδας κ. βαρβάρους Dg 5:4.ⓑ subst. a non-Hellene, foreigner (the Engl. loanw. ‘barbarian’ is freq. used in a derogatory sense and is therefore inappropriate for rendering [as NRSV, REB et al.] the Gk. term when it appears without the negative contexts of some texts composed after the Persian wars, e.g. Demosth. 26, 17) contrasted w. Hellenes (the Neo-Platonist Amelius [III A.D.] calls the writer of John’s gospel a β.: Eus., PE 11, 19, 1) Ἕλληνες κ. βάρβαροι Ro 1:14 (cp. Ps.-Eur., Rhes. 404; Pla., Theaet. 175a; Chariton 6, 3, 7; SIG 360, 12 and 27; 867, 32; OGI 765, 16ff; IAndrosIsis p. 124, 31 ἐγὼ διαλέκτους Ἕλλησι καὶ βαρβάροις ἔταξα=125, 27 [but διετάξάμην]; Philo, Abr. 267; Jos., Ant. 4, 12; 8, 284 al.—The Romans refused to be classified as β.: Jüthner [s. Ἕλλην 1] p. 62; MPohlenz, Stoa II ’49, 139); cp. Col 3:11 (44th Ep. of Apollonius of Tyana [Philostrat. I 354, 25]: there is no difference betw. people εἴτε βάρβαρος εἴτε καὶ Ἕλλην.—THermann, ThBl 9, 1930, 106f). Of the inhabitants of Malta, who apparently spoke in their native language Ac 28:2, 4 (here β. certainly without derogatory tone; indeed, Luke transforms the ‘foreigners’ into ‘Hellenes’ by noting their extraordinary hospitality παρεῖχον οὐ τὴν τυχοῦσαν φιλανθρωπίαν; cp. Warnecke, Romfahrt 111–18).—AEichhorn, βάρβαρος quid significaverit, diss. Leipz. 1904; HWerner, Barbarus: NJklA 41, 1918, 389–408; RAC I 1173–76; JAC 10, ’67, 251–96. S. Ἕλλην 1.—DELG. M-M. TW. Sv. -
4 barbarus
barbărus, a, um ( gen. plur. m. barbarum, Tac. A. 14, 39; 15, 25), adj., = barbaros [cf. barrio; balo, balbus; blatio].I. A.In gen.:B.hospes,
Plaut. Rud. 2, 7, 25:mixta facit Graiis barbara turba metum,
Ov. Tr. 5, 10, 28; Hor. C. 1, 29, 6:reges,
id. ib. 1, 35, 11.—Hence, in Tac., in barbarum, adverb., in the manner or according to the custom of foreigners or barbarians:civitas potens, neque in barbarum corrupta,
Tac. A. 6, 42; id. H. 5, 2.— As subst.: barbărus, i, m., a foreigner, stranger, barbarian:sin hoc et ratio doctis et necessitas barbaris praescripsit,
Cic. Mil. 11, 30; id. Verr. 2, 4, 50, § 112; 2, 5, 60, § 157:quo neque noster adit quisquam, nec barbarus audet,
Lucr. 6, 37:quippe simul nobis habitat discrimine nullo Barbarus,
Ov. Tr. 5, 10, 30:barbarorum soli prope Germani singulis uxoribus contenti,
Tac. G. 18:barbari praestabant non modicam humanitatem,
Vulg. Act. 28, 1.—Esp., of a particular people, in opp. to Greek or Roman or both; cf.:1.Romanus Graiusque ac barbarus induperator,
Juv. 10, 138 (cf.: barbaria, barbaricus, and Fest. s. v. barbari, p. 36 Müll.).(In the mouth of a Greek, or in opp. to Greek.) Italian, Roman, Latin (never so used by the Romans):b.nam os columnatum poetae esse inaudivi barbaro (sc. Naevio) (words of the Ephesian Periplectomenes),
Plaut. Mil. 2, 2, 58; id. Stich. 1, 3, 40:i, stultior es barbaro Poticio,
id. Bacch. 1, 2, 15: absurdum erat aut tantum barbaris casibus Graecam litteram (ph) adhibere, aut recto casu Graece loqui, Cic. Or. 48, 160.—So also,In the mouth of a Macedonian:c.cum alienigenis, cum barbaris aeternum omnibus Graecis bellum est eritque,
Liv. 31, 29, 15.—And,In reference to the inhabitants of Pontus:2.barbarus hic ego sum, quia non intellegor ulli,
Ov. Tr. 5, 10, 37.—Phrygian:3.tibia,
Cat. 64, 264; cf. Lucr. 4, 546 Forbig.:sonante mixtum tibiis carmen lyrae, Hac Dorium, illis barbarum,
Hor. Epod. 9, 6; Verg. A. 11, 777; Ov. M. 14, 163.—Persian, a Persian:4.solere reges barbaros Persarum ac Syrorum pluris uxores habere,
Cic. Verr. 2, 3, 33, § 76; Nep. Milt. 7, 1; id. Them. 3, 1; 6, 2; 7, 5; Curt. 3, 11, 16; 5, 10. 2.—Thus the king of the Persians is called barbarus, Nep. Them. 4, 4; id. Con. 4, 3;and high officers of the king, barbari,
id. Ages. 3, 1; cf.:Romanum agmen ad similitudinem barbari incessus convertere,
Tac. A. 3, 33.—In gen., for any hostile people (among the Romans, after the Aug. age, esp. the German tribes, as, among the Greeks, after the Persian war, the Persians):II. A.opinio, quae animos gentium barbararum pervaserat,
Cic. Imp. Pomp. 9, 23; id. Sull. 27, 76; of the Gauls, Liv. 6, 42, 7; the Germans, Tac. H. 4, 29; 5, 14; id. A. 1, 64; Suet. Aug. 21; id. Tib. 9; id. Calig. 5; 47; 51; id. Galb. 6; id. Dom. 6; 12; Amm. 18, 2, 5:ut sunt fluxioris fidei barbari,
id. 18, 2, 18; the Thracians, Nep. Alcib. 7, 4; Tac. A. 4, 47; 11, 51; Carthaginians, Nep. Timol. 1, 1; Cilicians, id. Thras. 4, 4; Phœnicians and Cyprians, id. Cim. 2, 3; Parthians, Suet. Vesp. 8; Tac. A. 2, 2; 13, 26; Africans, Cic. Att. 9, 7; Suet. Galb. 7; Claud. 42; Tac. A. 4, 25; Britons, id. ib. 16, 17; 12, 35; 14, 32; even of the Dassaretians, a Greek people, Liv. 31, 33, 5; while the Romans did not elsewhere use barbarus for Greek.—In mind, uncultivated, ignorant; rude, unpolished:B.qui aliis inhumanus ac barbarus, isti uni commodus ac disertus videretur,
Cic. Verr. 2, 3, 9, § 23:ecqua civitas est... aut tam potens aut tam libera aut etiam tam inmanis ac barbara, etc.,
id. ib. 2, 4, 11, §24: nationes,
Tac. H. 3, 5; Prop. 2, 16, 27:Maroboduus... natione magis quam ratione barbarus,
Vell. 2, 108, 2.— Comp., of verses:non sunt illa suo barbariora loco,
Ov. Tr. 5, 1, 72.—Of character, wild, savage, cruel, barbarous:A.neque tam barbari linguā et natione illi, quam tu naturā et moribus,
Cic. Verr. 2, 4, 50, § 112:immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum,
id. Font. 14, 31 (10, 21); id. Phil. 3, 6, 15; 13, 9, 21:gens,
id. Sull. 27, 76:homines,
id. Verr. 2, 1, 32, § 81:homo,
id. ib. 2, 5, 57, §148: pirata,
id. Rosc. Am. 50, 146:praedones,
id. Verr. 2, 4, 55, § 122; Tib. 2, 5, 48:tollite barbarum Morem,
Hor. C. 1, 27, 2:Medea,
id. Epod. 5, 61:domina,
id. C. 3, 27, 66:libidines,
id. ib. 4, 12, 7:ignis,
Ov. M. 14, 574:populus,
Vulg. Psa. 113, 1.—Prop., as a foreigner would, in a foreign tongue: Demophilus scripsit;B.Marcus vortit barbare,
i. e. into Latin, Plaut. As. prol. 10; id. Trin. prol. 19; cf. barbarus, I. B. 1. —Transf.a.Rudely, ignorantly, in an uncultivated way:b.si grammaticum se professus quispiam barbare loqueretur,
Cic. Tusc. 2, 4, 12:ut is, a quo insolenter quid aut minaciter aut crudeliter dictum sit, barbare locutus existimetur,
Quint. 1, 5, 9:tota saepe theatra et omnem Circi turbam exclamasse barbare scimus,
id. 1, 6, 45.—Rudely, roughly, barbarously, cruelly:dulcia barbare Laedentem oscula,
Hor. C. 1, 13, 15:ferociter et barbare facere,
Vulg. 2 Macc. 15, 2. -
5 barbarus
barbarus, a, um (βάρβαρος), I) ausländisch, fremd, u. subst. der Ausländer, der Fremde, der Barbar, dem griech. u. röm. Sitte fremd war, a) im allg., hospes, Plaut.: servi agrestes et barbari, Cic.: reges, Hor.: barbara (puella) sermone est? was für Kauderwelsch redet sie? Ov. – subst.: α) barbarī, ōrum, m., Barbaren, barbari quidam et immanes (Ggstz. Graeci homines), Cic. – β) barbarum, ī, n., αα) das schwarze Pflaster, Cels. 5, 19, 1; 5, 26, 23: bei Scrib. 207 barbara gen. Vgl. Scheller Übers. des Celsus Bd. 2. S. 47. Amm. 145. – ββ) die Sitte-, Art (Weise) der Barbaren, nur in barbarum, Tac. ann. 6, 42; hist. 5, 2. – b) insbes., von einem bestimmten Volke: α) im Munde eines Griechen od. im Ggstz. zum Griechischen, barbarisch = italisch, römisch, lateinisch, poëta (d.i. Nävius), Plaut.: tantum barbaris casibus Graecam litteram (Φ) adhibere, Cic.: u. so im Munde eines Mazedoniers, cum barbaris aeternum omnibus Graecis bellum est eritque, Liv.: u. im Ggstz. zu Pontus, barbarus hic ego sum, quia non intellegor ulli, Ov. – β) für phrygisch, carmen, Hor.: buxus, Val. Flacc. – γ) für persisch, Perser (da seit den Perserkriegen die Perser die verhaßtesten Feinde der Griechen waren), Nep. u. Curt.: u. κατ' εξ. barbarus vom König der Perser, Nep. Them. 4, 5 u.a.: u. von einem hohen pers. Beamten, Nep. Ages. 3, 1. – δ) endlich übh. für jedes feindliche, nichtgriechische od. nichtröm. Volk, s. Dähne Nep. Milt. 7, 1: einmal sogar von einer griech. Völkerschaft (den Dassaretiern), Liv. 31, 33, 5 (während die Römer sonst nicht barbarus von Griechen gebrauchen). – II) meton., barbarisch, A) geistig roh, ungebildet, unkultiviert, qui aliis inhumanus ac barbarus, isti uni commodus ac disertus videretur, Cic.: homines barbari atque imperiti, Caes. – Compar., non sunt illa (scripta) suo barbariora loco, Ov. trist. 5, 1, 72. – B) = moralisch roh, ungeschlacht, ungeschliffen, wild, hart, gentes immanitate barbarae, Cic.: homines feri ac barbari, Caes.: immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum, Cic.: mos barb., Hor. – Compar., sacra suo facio barbariora loco, Ov. ex Pont. 3, 2, 78. – Vgl. (no. A u. B verb.) neque tam barbari linguā et natione illi, quam tu naturā et moribus, Cic. Verr. 4, 112. – / Griech. Nbf. barbaros (Femin.) Charis. p. 265, 8 u. 10. Consent. (V) 386, 21 (wo barbaros lexis).
-
6 barbarus
barbarus, a, um (βάρβαρος), I) ausländisch, fremd, u. subst. der Ausländer, der Fremde, der Barbar, dem griech. u. röm. Sitte fremd war, a) im allg., hospes, Plaut.: servi agrestes et barbari, Cic.: reges, Hor.: barbara (puella) sermone est? was für Kauderwelsch redet sie? Ov. – subst.: α) barbarī, ōrum, m., Barbaren, barbari quidam et immanes (Ggstz. Graeci homines), Cic. – β) barbarum, ī, n., αα) das schwarze Pflaster, Cels. 5, 19, 1; 5, 26, 23: bei Scrib. 207 barbara gen. Vgl. Scheller Übers. des Celsus Bd. 2. S. 47. Amm. 145. – ββ) die Sitte-, Art (Weise) der Barbaren, nur in barbarum, Tac. ann. 6, 42; hist. 5, 2. – b) insbes., von einem bestimmten Volke: α) im Munde eines Griechen od. im Ggstz. zum Griechischen, barbarisch = italisch, römisch, lateinisch, poëta (d.i. Nävius), Plaut.: tantum barbaris casibus Graecam litteram (Φ) adhibere, Cic.: u. so im Munde eines Mazedoniers, cum barbaris aeternum omnibus Graecis bellum est eritque, Liv.: u. im Ggstz. zu Pontus, barbarus hic ego sum, quia non intellegor ulli, Ov. – β) für phrygisch, carmen, Hor.: buxus, Val. Flacc. – γ) für persisch, Perser (da seit den Perserkriegen die Perser die verhaßtesten Feinde der Griechen waren), Nep. u. Curt.: u. κατ' εξ. barbarus vom König der Perser, Nep. Them. 4, 5 u.a.: u. von einem hohen pers. Beamten, Nep. Ages. 3, 1. – δ)————endlich übh. für jedes feindliche, nichtgriechische od. nichtröm. Volk, s. Dähne Nep. Milt. 7, 1: einmal sogar von einer griech. Völkerschaft (den Dassaretiern), Liv. 31, 33, 5 (während die Römer sonst nicht barbarus von Griechen gebrauchen). – II) meton., barbarisch, A) geistig roh, ungebildet, unkultiviert, qui aliis inhumanus ac barbarus, isti uni commodus ac disertus videretur, Cic.: homines barbari atque imperiti, Caes. – Compar., non sunt illa (scripta) suo barbariora loco, Ov. trist. 5, 1, 72. – B) = moralisch roh, ungeschlacht, ungeschliffen, wild, hart, gentes immanitate barbarae, Cic.: homines feri ac barbari, Caes.: immanis ac barbara consuetudo hominum immolandorum, Cic.: mos barb., Hor. – Compar., sacra suo facio barbariora loco, Ov. ex Pont. 3, 2, 78. – Vgl. (no. A u. B verb.) neque tam barbari linguā et natione illi, quam tu naturā et moribus, Cic. Verr. 4, 112. – ⇒ Griech. Nbf. barbaros (Femin.) Charis. p. 265, 8 u. 10. Consent. (V) 386, 21 (wo barbaros lexis).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > barbarus
-
7 barbarus
barbarus adj. with (poet.) comp., βάρβαροσ, of strange speech, speaking jargon, unintelligible: lingua, S.: sum, quia non intellegor ulli, O. — Foreign, strange, barbarous, uncivilized, not Greek nor Roman: mixta Graiis turba, O.: reges, H.: gentes, the Germans.—As subst: multa milia barbarorum, L.: apud barbaros in honore: barbarorum soli Germani, etc., Ta.: quae tibi virginum barbara serviet? H.—Of things: carmen, Phrygian (opp. Dorium), H.: Prora, O.: tegmina crurum, V.—Like a foreigner, rude, uncultivated, ignorant, uncivilized: homines: superstitio.—Savage, cruel, barbarous, fierce: in edictis: pirata: consuetudo: mos, H.: sacra suo barbariora loco, O. —As subst: exsultat barbarus, the barbarian, O.* * *Ibarbara -um, barbarior -or -us, barbarissimus -a -um ADJforeign, of/used by/typical of foreigners; cruel, savage; uncivilized, uncouthIIbarbarian, uncivilized person; foreigner (not Greek/Roman)
См. также в других словарях:
Интеллигенция — В данной статье или разделе имеется список источников или внешних ссылок, но источники отдельных утверждений остаются неясными из за отсутствия сносок … Википедия