nieprzytomny

См. также в других словарях:

• nieprzytomny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieprzytomnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} będący w stanie utraty świadomości : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przez trzy dni leżał nieprzytomny w szpitalu. Nikt nie udzielił pomocy… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nieprzytomny — nieprzytomnyni «taki, który pod wpływem choroby, wypadku itp. stracił świadomość tego, co się z nim dzieje» Przez cały dzień leżał nieprzytomny. Nieprzytomny upadł na ziemię. ◊ Nieprzytomne oczy, spojrzenie, wzrok «oczy, spojrzenie, wzrok błędne …   Słownik języka polskiego

• nieszczęście — Ktoś, coś wygląda jak nieszczęście, jak półtora nieszczęścia, jak siedem nieszczęść «ktoś lub coś wygląda bardzo źle, zasługuje na czyjąś dezaprobatę, wywołuje czyjeś niezadowolenie, politowanie itp.»: Konrad podniósł się z ławki, nieprzytomny od …   Słownik frazeologiczny

• noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… …   Słownik frazeologiczny

• błędny — błędnyni 1. «zawierający błąd, omyłkowy; fałszywy, niewłaściwy» Błędny pogląd, domysł. Błędne użycie wyrazu. Błędne obliczenie. Błędne założenia, mniemania. 2. «obłąkany; nieprzytomny» Patrzeć błędnym wzrokiem. Chodził jak błędny, nie wiedząc co… …   Słownik języka polskiego

• niepoczytalny — niepoczytalnyni «niezdolny do rozpoznania znaczenia własnych czynów, do kierowania swoim postępowaniem wskutek zaburzeń psychicznych; nieprzytomny, szalony, furiacki» Niepoczytalny człowiek. Niepoczytalne wybryki. W gniewie był niepoczytalny …   Słownik języka polskiego

• nieprzytomnie — «w sposób nieprzytomny; bezładnie, gorączkowo» Patrzeć, biegać nieprzytomnie. Mówić coś, krzyczeć nieprzytomnie. przen. pot. «z wielką gwałtownością, intensywnością» Przed maturą uczył się nieprzytomnie …   Słownik języka polskiego

• obłąkany — obłąkanyni 1. «dotknięty obłędem, cierpiący na obłęd» Człowiek obłąkany z bólu, z rozpaczy. 2. «będący wyrazem obłędu; obłąkańczy, nieprzytomny, szalony, wariacki» Obłąkany śmiech, wzrok. Obłąkane spojrzenie. obłąkany, obłąkana w użyciu rzecz.… …   Słownik języka polskiego

• półprzytomny — półprzytomnyni «niezupełnie przytomny; oszołomiony, prawie nieprzytomny» Półprzytomny wzrok. Półprzytomny ze zmęczenia, ze szczęścia …   Słownik języka polskiego

• strach — m III; lm M. y 1. D. u, B.=M. «niepokój wywołany przez niebezpieczeństwo lub rzecz nieznaną, która się wydaje groźna, przez myśl o czymś grożącym; lęk, obawa, przerażenie, trwoga» Dojmujący, gwałtowny, instynktowny, nerwowy, niepokonany,… …   Słownik języka polskiego

• wzrok — m III, D. u, N. wzrokkiem, blm 1. «zmysł, którego narządem są oczy, zdolność widzenia, czyli reagowania na takie cechy przedmiotów, jak barwy, kształty, relacje przestrzenne» Dobry, bystry, doskonały, nadzwyczajny, silny, słaby wzrok. Zasięg… …   Słownik języka polskiego