-
1 dech
сущ.• дуновение• дыхание* * *♂, Р. tchu дыхание ň;wstrzymać \dech затаить дыхание;
nabrać tchu перевести дыхание;nie móc złapać tchu не мочь отдышаться; ● bez tchu a) не переводя дыхания; б) запыхавшись; со tchu, ile tchu во весь дух; jednym tchem а) одним духом, сразу; б) (wypić) залпом; póki tchu, do ostatniego tchu до последнего издыхания; z zapartym tchem затаив дыхание+* * *м, P tchuдыха́ние nwstrzymać dech — затаи́ть дыха́ние
nabrać tchu — перевести́ дыха́ние
nie móc złapać tchu — не мочь отдыша́ться
- bez tchu- co tchu
- ile tchu
- jednym tchem
- póki tchu
- do ostatniego tchu
- z zapartym tchemSyn: -
2 Puste
aus der Puste sein nie móc złapać tchu
См. также в других словарях:
dech — m III, D. tchu, blm «wciągane do płuc i wypychane z nich powietrze, tchnienie; czynność narządów oddychania; oddech» Krótki, świszczący dech. Chwytać, wstrzymać dech. Nabrać tchu. Nie móc złapać tchu. Tchu komu braknie, zabrakło; dech zamiera… … Słownik języka polskiego
konać — ndk I, konaćam, konaćasz, konaćają, konaćaj, konaćał «być w agonii, kończyć życie, dogorywać, umierać» Chory zaczął konać. Konać z głodu, z pragnienia, ze zmęczenia. ◊ Konać ze śmiechu «nie móc złapać tchu ze śmiechu, zaśmiewać się» … Słownik języka polskiego