-
1 breath
[brɛθ]n( breathing) oddech m; ( single intake of air) wdech mto go out for a breath of air — wychodzić (wyjść perf) zaczerpnąć powietrza or odetchnąć świeżym powietrzem
to get one's breath back — odzyskać ( perf) oddech
to hold one's breath — wstrzymywać (wstrzymać perf) oddech
* * *[breƟ]1) (the air drawn into, and then sent out from, the lungs: My dog's breath smells terrible.) oddech2) (an act of breathing: Take a deep breath.) oddech•- breathlessly
- breathlessness
- hold one's breath
- out of breath
- under one's breath
См. также в других словарях:
dech — m III, D. tchu, blm «wciągane do płuc i wypychane z nich powietrze, tchnienie; czynność narządów oddychania; oddech» Krótki, świszczący dech. Chwytać, wstrzymać dech. Nabrać tchu. Nie móc złapać tchu. Tchu komu braknie, zabrakło; dech zamiera… … Słownik języka polskiego
konać — ndk I, konaćam, konaćasz, konaćają, konaćaj, konaćał «być w agonii, kończyć życie, dogorywać, umierać» Chory zaczął konać. Konać z głodu, z pragnienia, ze zmęczenia. ◊ Konać ze śmiechu «nie móc złapać tchu ze śmiechu, zaśmiewać się» … Słownik języka polskiego