-
1 Infinitiv
См. также в других словарях:
ı̏nfinitīv — m gram. neodređeni glagolski oblik, tvori se nastavkom ti [nosi + ti {{tag1=2}}→{{/tag1}} nositi; strig + ti {{tag1=2}}→{{/tag1}} strići] ✧ {{001f}}lat … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
Infinitiv — Grundform; Nennform * * * Ịn|fi|ni|tiv 〈m. 1; Gramm.〉 Ausgangsform des Verbs, aus der sich dann weitere ableiten lassen; Sy Grundform (3), 〈veraltet〉 Nennform; → Lexikon der Sprachlehre [<lat. (modus) infinitivus „nicht näher bestimmte… … Universal-Lexikon
accusativus cum infinitivo — [lateinisch], Abkürzung a. c. i., Ạkkusativ mit Ịnfinitiv, Sprachwissenschaft: Satzkonstruktion, in der ein mit einem Infinitiv verbundener Akkusativ für einen Objektsatz steht; der Akkusativ entspricht dem Subjekt, der Infinitiv dem Prädik … Universal-Lexikon
Akkusativ mit Infinitiv — Ạkkusativ mit Ịnfinitiv, Sprachwissenschaft: accusativus cum infinitivo … Universal-Lexikon