-
1 nauseo
nauseo (nausio), āvī, ātum, āre (nausea), I) die Seekrankheit haben, etiam nunc nauseo, Plaut. Amph. 329: num quis miratur in mari (se) nausiare? Sen. de ira 3, 37, 3: conducto navigio aeque nauseat ac locuples, quem ducit priva triremis, Hor. ep. 1, 1, 93: epistula, quam dedisti nauseans (seekrank) Buthroto, Cic. ad Att. 5, 21, 3. – u. übtr. übh. Übelkeit (Ekel) empfinden, sich erbrechen wollen od. müssen, kotzen, dominus crudus ac nausians, Sen. ep. 89, 22: ructans et nauseans, der Rülpser u. Kotzer, Cic. ep. 12, 25, 4: quidlibet, modo ne nauseet, faciat, quod in porticu Minucia fecit, Cic. Phil. 2, 84. – II) bildl.: A) Ekel bekommen, ista effutientem nauseare, solches unnützes Zeug herauszuschwatzen, was dir selbst Ekel erregen muß, Cic. de nat. deor. 1, 84: qui ad canticum sobrietatis, sicut ad potionem aqualem madidi nauseant, Augustin. conf. 6, 2. – B) ekel tun, Phaedr. 4, 7 (6), 25. – / Depon. Nbf. nausior, Caper 93, 10 K.
-
2 nauseo
nauseo (nausio), āvī, ātum, āre (nausea), I) die Seekrankheit haben, etiam nunc nauseo, Plaut. Amph. 329: num quis miratur in mari (se) nausiare? Sen. de ira 3, 37, 3: conducto navigio aeque nauseat ac locuples, quem ducit priva triremis, Hor. ep. 1, 1, 93: epistula, quam dedisti nauseans (seekrank) Buthroto, Cic. ad Att. 5, 21, 3. – u. übtr. übh. Übelkeit (Ekel) empfinden, sich erbrechen wollen od. müssen, kotzen, dominus crudus ac nausians, Sen. ep. 89, 22: ructans et nauseans, der Rülpser u. Kotzer, Cic. ep. 12, 25, 4: quidlibet, modo ne nauseet, faciat, quod in porticu Minucia fecit, Cic. Phil. 2, 84. – II) bildl.: A) Ekel bekommen, ista effutientem nauseare, solches unnützes Zeug herauszuschwatzen, was dir selbst Ekel erregen muß, Cic. de nat. deor. 1, 84: qui ad canticum sobrietatis, sicut ad potionem aqualem madidi nauseant, Augustin. conf. 6, 2. – B) ekel tun, Phaedr. 4, 7 (6), 25. – ⇒ Depon. Nbf. nausior, Caper 93, 10 K. -
3 nauseabilis
nauseābilis (nausiābilis), e (nauseo), Erbrechen erregend, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 2, 18.
-
4 nauseabundus
nauseābundus (nausiābundus), a, um (nauseo) 1) zur Seekrankheit geneigt, seekrank, Sen. ep. 108, 37. – 2) an verdorbenem Magen leidend, Sen. ep. 47, 8.
-
5 nauseator
-
6 nauseosus
nauseōsus (nausiōsus), a, um (nauseo), Ekel erregend, radix, Plin. 26, 59.
-
7 nauseabilis
nauseābilis (nausiābilis), e (nauseo), Erbrechen erregend, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 2, 18.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nauseabilis
-
8 nauseabundus
nauseābundus (nausiābundus), a, um (nauseo) 1) zur Seekrankheit geneigt, seekrank, Sen. ep. 108, 37. – 2) an verdorbenem Magen leidend, Sen. ep. 47, 8.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nauseabundus
-
9 nauseator
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nauseator
-
10 nauseosus
nauseōsus (nausiōsus), a, um (nauseo), Ekel erregend, radix, Plin. 26, 59.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nauseosus
См. также в других словарях:
Friedrich Grau — Friedrich Nausea, eigentlich Friedrich Grau (* um 1496 in Waischenfeld, Deutschland; † 6. Februar 1552 in Trient) war katholischer Bischof der Diözese Wien. Sein Name leitet sich vom lateinischen Wort nauseo (deutsch: mir graut) ab.… … Deutsch Wikipedia
Friedrich Nausea — Friedrich Nausea, eigentlich Friedrich Grau (* um 1496 in Waischenfeld, Deutschland; † 6. Februar 1552 in Trient) war katholischer Bischof der Diözese Wien. Sein Name leitet sich vom lateinischen Wort nauseo (deutsch: mir graut) ab.… … Deutsch Wikipedia
nauseare — nau·se·à·re v.tr. (io nàuseo) CO 1. provocare nausea: un odore che nausea Sinonimi: infastidire, ributtare, ripugnare, rivoltare, stomacare, 2stuccare. Contrari: 1piacere. 2. estens., disgustare: la sua disonestà mi nausea Sinonimi: infastidire,… … Dizionario italiano
nausearsi — nau·se·àr·si v.pronom.intr. (io mi nàuseo) CO provare nausea, disgustarsi: nausearsi di un cibo, di una situazione | stancarsi di qcn … Dizionario italiano
nauseare — {{hw}}{{nauseare}}{{/hw}}v. tr. e intr. (io nauseo ; aus. avere ) 1 Dare la nausea. 2 (fig.) Infastidire, disgustare: il suo comportamento mi ha nauseato; SIN. Ripugnare, stomacare … Enciclopedia di italiano
nauseare — /nauze are/ v. tr. [dal lat. nauseare, nel lat. class. avere nausea , nel lat. tardo eccitare la nausea ] (io nàuseo, ecc.; poco usate, per ragioni di eufonia, le forme nauseiamo dell indic. e nauseiamo, nauseiate del cong.). [provocare nausea,… … Enciclopedia Italiana
ՆՈՂԿԱՄ — (ացայ կամ ացի.) NBH 2 0438 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 9c, 10c, 12c, 13c չ. ՆՈՂԿԱՄ ՆՈՂԿՆՈՒՄ ՆՈՂԿՏԱՄ. (լծ. յն. նաւսիա՛օ, լտ. նաւսէ՛օ ). ναυτιάω nauseo. Խառնիլ սրտի որպէս ʼի նաւու. շարժիլ ʼի փոխումն յերեսաց զինչ եւ է իրաց. յետս կալ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՆՈՂԿՆՈՒՄ — ( ) NBH 2 0438 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 9c, 10c, 12c, 13c չ. ՆՈՂԿԱՄ ՆՈՂԿՆՈՒՄ ՆՈՂԿՏԱՄ. (լծ. յն. նաւսիա՛օ, լտ. նաւսէ՛օ ). ναυτιάω nauseo. ) Խառնիլ սրտի որպէս ʼի նաւու. շարժիլ ʼի փոխումն յերեսաց զինչ եւ է իրաց. յետս կալ, խորշիլ,… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՆՈՂԿՏԱՄ — (ացայ կամ ացի.) NBH 2 0438 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 9c, 10c, 12c, 13c չ. ՆՈՂԿԱՄ ՆՈՂԿՆՈՒՄ ՆՈՂԿՏԱՄ. (լծ. յն. նաւսիա՛օ, լտ. նաւսէ՛օ ). ναυτιάω nauseo. Խառնիլ սրտի որպէս ʼի նաւու. շարժիլ ʼի փոխումն յերեսաց զինչ եւ է իրաց. յետս կալ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ՈՐԾԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0531 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 10c, 12c չ. ἑρεύγω, ομαι ructo, eructo եւ νατιάω nauseo ἑμέω vomo, evomo. որ եւ ՈՐԾԿԱԼ, ՈՐԾԿՏԱԼ. Ի ծանրութենէ ստամոքաց կերածոյն ի վեր տալ ընդ որկորն մինչեւ ի բերանն.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
nauseante — adj. 2 g. O mesmo que nauseabundo. ‣ Etimologia: latim nauseans, antis, particípio presente de nauseo, are, sofrer enjoo do mar … Dicionário da Língua Portuguesa