-
1 natalicius
natalicius natalicius, a, um дню рождения посвящённый -
2 natalicius
nātālīcĭus, - tĭus, a, um, adj. [1. natalis], of or belonging to the hour or day of one's birth, birthday, natal (class.):II. A.qui haec Chaldaeorum natalicia praedicta defendunt,
a casting of nativities, Cic. Div. 2, 42, 89:sidera,
id. ib. 2, 43, 91:dapes,
Mart. 7, 86, 1:lardum,
Juv. 11, 84:sinciput,
Petr. 136; Pers. 1, 16:dies natalicius,
Vulg. Gen. 40, 20.—Hence,nātālīcĭ-um ( - tĭum), ii, n., a birthday present:B.aliquid natalicii titulo tibi mittere,
Censor. de Die Nat. 1.—nātālīcĭa, ae, f. (sc. cena), a birthday entertainment:hodie non descendit Antonius. Cur? Dat nataliciam in hortis,
Cic. Phil. 2, 6, 15 (so acc. to Cod Vat.; others natalicia, as n. plur.). -
3 natalicius
nātālīcius, a, um [ natalis ]относящийся к рождению, связанный с днём рождения (munus VM; dapes M)dies n. M — день рожденияsidera (praedicta). natalicia C — гороскоп, астрологические предсказания -
4 natalicius
nātālicius, a, um (natalis), zur Geburtsstunde-, zum Geburtstage gehörig, Geburts-, Geburtstags-, I) adi.: sidera, Cic.: praedicta, Nativitätsstellung, Cic.: dies, Mart.: munus, Val. Max.: convivium, Symm.: dapes, Mart. – II) subst.: A) nātālicia, ae, f. (sc. cena), Geburtstagsschmaus, nataliciam (alci) dare in hortis, Cic. Phil. 2, 15. – B) nātālicium, iī, n., a) Geburtstagsgeschenk, Censor. 1. § 5. – b) das Geburtstagsfest, der Geburtstag, auch der Todestag eines Heiligen od. Märtyrers, tanta praeparas in natalicio tuo, Ps. Augustin. serm. app. 115, 2: ad natalicium invitare u. natalicia sua celebrare, ibid. no. 3: natalicia esse celeberrimorum martyrum, Paulin. vit. S. Ambr. 38.
-
5 natalicius
nātālicius, a, um (natalis), zur Geburtsstunde-, zum Geburtstage gehörig, Geburts-, Geburtstags-, I) adi.: sidera, Cic.: praedicta, Nativitätsstellung, Cic.: dies, Mart.: munus, Val. Max.: convivium, Symm.: dapes, Mart. – II) subst.: A) nātālicia, ae, f. (sc. cena), Geburtstagsschmaus, nataliciam (alci) dare in hortis, Cic. Phil. 2, 15. – B) nātālicium, iī, n., a) Geburtstagsgeschenk, Censor. 1. § 5. – b) das Geburtstagsfest, der Geburtstag, auch der Todestag eines Heiligen od. Märtyrers, tanta praeparas in natalicio tuo, Ps. Augustin. serm. app. 115, 2: ad natalicium invitare u. natalicia sua celebrare, ibid. no. 3: natalicia esse celeberrimorum martyrum, Paulin. vit. S. Ambr. 38.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > natalicius
-
6 nātālīcius
nātālīcius adj. [natalis], of the hour of birth, of a birthday, natal: Chaldaeorum praedicta, a casting of nativities: sidera: lardum, Iu.—As subst f. (sc. cena), a birthday entertainment: Dat nataliciam in hortis.* * *natalicia, natalicium ADJ -
7 natalicius
= natalis: natal. dies urbis, день основания города (1. 7 C. 3, 12);natalicium (sc. munus s. donum), подарок в день рождения (1. 194 D. 50, 16).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > natalicius
-
8 natalitius
natalĭcĭus (natalitius), a, um relatif à l'anniversaire de la naissance. - natalicia (s.-ent. cena): repas d'anniversaire. - natalicia sidera, Cic.: thème astral. - natalicium ponere lardum, Juv.: servir un morceau de lard pour célébrer sa naissance. - natalicium, n.: cadeau d'anniversaire. - natalicia, ōrum, n. ou natalicĭa, ae, f.: fête pour l'anniversaire de la naissance. - natalitia praedicta, Cic.: horoscope.* * *natalĭcĭus (natalitius), a, um relatif à l'anniversaire de la naissance. - natalicia (s.-ent. cena): repas d'anniversaire. - natalicia sidera, Cic.: thème astral. - natalicium ponere lardum, Juv.: servir un morceau de lard pour célébrer sa naissance. - natalicium, n.: cadeau d'anniversaire. - natalicia, ōrum, n. ou natalicĭa, ae, f.: fête pour l'anniversaire de la naissance. - natalitia praedicta, Cic.: horoscope.* * *Natalitius, Adiectiuum: vt Dies natalitius. Le jour de la nativité d'aucun.\Natalitia praedicta. Cic. Les devinements et predictions des astrologues.\Dare natalitia. Cic. Faire le banquet du jour de sa nativité. -
9 natalicia
nātālīcĭus, - tĭus, a, um, adj. [1. natalis], of or belonging to the hour or day of one's birth, birthday, natal (class.):II. A.qui haec Chaldaeorum natalicia praedicta defendunt,
a casting of nativities, Cic. Div. 2, 42, 89:sidera,
id. ib. 2, 43, 91:dapes,
Mart. 7, 86, 1:lardum,
Juv. 11, 84:sinciput,
Petr. 136; Pers. 1, 16:dies natalicius,
Vulg. Gen. 40, 20.—Hence,nātālīcĭ-um ( - tĭum), ii, n., a birthday present:B.aliquid natalicii titulo tibi mittere,
Censor. de Die Nat. 1.—nātālīcĭa, ae, f. (sc. cena), a birthday entertainment:hodie non descendit Antonius. Cur? Dat nataliciam in hortis,
Cic. Phil. 2, 6, 15 (so acc. to Cod Vat.; others natalicia, as n. plur.). -
10 natalicium
nātālīcĭus, - tĭus, a, um, adj. [1. natalis], of or belonging to the hour or day of one's birth, birthday, natal (class.):II. A.qui haec Chaldaeorum natalicia praedicta defendunt,
a casting of nativities, Cic. Div. 2, 42, 89:sidera,
id. ib. 2, 43, 91:dapes,
Mart. 7, 86, 1:lardum,
Juv. 11, 84:sinciput,
Petr. 136; Pers. 1, 16:dies natalicius,
Vulg. Gen. 40, 20.—Hence,nātālīcĭ-um ( - tĭum), ii, n., a birthday present:B.aliquid natalicii titulo tibi mittere,
Censor. de Die Nat. 1.—nātālīcĭa, ae, f. (sc. cena), a birthday entertainment:hodie non descendit Antonius. Cur? Dat nataliciam in hortis,
Cic. Phil. 2, 6, 15 (so acc. to Cod Vat.; others natalicia, as n. plur.). -
11 natalitium
nātālīcĭus, - tĭus, a, um, adj. [1. natalis], of or belonging to the hour or day of one's birth, birthday, natal (class.):II. A.qui haec Chaldaeorum natalicia praedicta defendunt,
a casting of nativities, Cic. Div. 2, 42, 89:sidera,
id. ib. 2, 43, 91:dapes,
Mart. 7, 86, 1:lardum,
Juv. 11, 84:sinciput,
Petr. 136; Pers. 1, 16:dies natalicius,
Vulg. Gen. 40, 20.—Hence,nātālīcĭ-um ( - tĭum), ii, n., a birthday present:B.aliquid natalicii titulo tibi mittere,
Censor. de Die Nat. 1.—nātālīcĭa, ae, f. (sc. cena), a birthday entertainment:hodie non descendit Antonius. Cur? Dat nataliciam in hortis,
Cic. Phil. 2, 6, 15 (so acc. to Cod Vat.; others natalicia, as n. plur.). -
12 dies
1. diēs, ēī (арх. gen. diē P, Sl, V и diī V) m., f. (в pl. тк. m.)m.1) деньpostero die C, postera die Sl, altero die и postridie ejus diei Cs на — другой деньdiem ex die expectare C и diem de die prospectare L — со дня на день ожидатьhesterno (hodierno) die C etc. — вчера (сегодня)multo die Cs (ad multum diem C или ad multum diei L) — до позднего дневного часаad diem secundo vel tertio Treb — два-три раза в деньbis in die C и bis die CC — дважды в деньdiem noctemque Cs, dies noctesque C и nocte dieque M — день и ночь (круглые сутки, беспрерывно); d. ( или d. natalis C и d. natalicius M) день рождения (d. meus C)plurium dierum hiems PJ — буря, длившаяся (длящаяся) ряд днейd. supremus O, Nep etc. — день смерти (смертный час)obire diem supremum Nep (suum C), obire diem Nep или diem fungi Just — умереть2) время (d. levat luctum C; тж. d. adĭmit aegritudinem Ter)ante (suam) diem V — прежде времени, безвременно или O до срокаpaucis illis diebus C — на этих днях, несколько дней тому назадdie aliquid vendere Cato — продать что-л. вовремя3) погода (d. tranquillus PM); климатические условия (sub quocumque die Lcn)4) свет ( non cernitur dies PM)5) дневной путьdierum plus triginta in longitudinem patere L — простираться на тридцать дней пути с лишком6) дата, число ( epistulae C)2. f. преим. (у C всегда)1) срокdiem dare (dicere) C, Cs — назначить день, срокemere aliquid in diem Nep или die caecā Pl — покупать что-л. в кредитd. pecuniae C, L и d. solutionis Dig — срок платежаd. annua C — годичный срок (платежа)aliquā die Pt — в какой-л. день, когда-нибудь2) отсрочка, передышка ( postulare perexiguam diem C) -
13 natalicia
nātālīcia, ae f. [ natalicius ] (sc. cena) -
14 dies
diēs, ēi, c. (doch bei Cic. als fem. nur vom Termine u. Zeitraume u. wenn es das Datum des Briefes), im Plur. nur masc. (vgl. indogerm. *dēus zu deeo, leuchtend, u. altind. div ¾, am Tage), der Tag, I) im allg.: 1) eig.: dies antemeridianus, postmeridianus, Sen.: dies fastus, nefastus, dies festus, profestus, feriatus, s. 1. fāstususw.: dies laetitiae destinatus, Iustin.: dies foedus, Iustin.: dies lunares, Varro: dies dedicationis, Plin. ep.: comitiorum dies, Liv.: plurium dierum hiems (Sturm), Plin. ep.: quinque dierum disputationes, Cic.: dies nullus erat Antii cum essem, quo die non scirem, Cic.: perpotare totos dies, Cic.: disputatio hesterni et hodierni diei, Cic.: ludorum Romanorum secundo die, Liv.: extremo ludorum scaenicorum die, Cic.: primo imperii die, Suet.: hesterno, hodierno, crastino die, Cic.: hodierno et crastino die, Liv.: ante hodiernum diem, Cic.: ad hunc diem anni, bis heutigentags, Gell. – postero die, Cic., posterā die, Sall.: in posterum diem, Caes. – diem de die, Liv., od. diem ex die, Caes. u. Cic., einen Tag nach dem andern, Tag für Tag. – in dies, von Tag zu Tag, täglich, Caes., Cic., Liv. u.a. (vgl. für Liv. Wölffl. Liv. Krit. S. 23). – cotidie aut potius in dies singulos (von Tag zu Tag), Cic. – in diem, s. 1. inno. I, B, 2. – ad diem, auf den Tag, ad certam diem, zu dem bestimmten Tag, Caes. (s. Schneider zu Caes. b. G. 2, 5, 1). – multo die, hoch-, spät am Tage, Caes.: ad multum diem, Cic., od. ad multum diei, Liv., bis spät am Tage, spät in den Tag hinein: de die, am (hellen) Tage, Plaut. u.a. – bis in die (des Tages), Cic.: u. so in die deciens, deni, Plaut.: ebenso bis die (des Tages), Cels.: quinquies, saepius die, Plin. – die et (od. ac) nocte, einen Tag u. eine Nacht, Cic. u. Plin.: so nocte dieque, Ov. – noctes et dies, noctes diesque, et dies et noctes, dies noctesque u. (mehr poet.) diesque noctesque, Tag u. Nacht, Cic. (vgl. Madvig Cic. de fin. 1, 16, 51), u. so diem noctemque, Nep., diem noctem, Cic. u. Liv.: noctesque et dies, Ter.: diebus ac noctibus, Plin. pan., noctibus atque diebus, Sen., noctibus diebusque, Ps. Quint. decl. – omni die, Gell.: omnibus tricenis diebus, Plin. – paucis diebus, paucis ante od. post diebus, s. paucus. – 2) meton.: a) wie unser Tag, für die Ereignisse, Geschäfte des Tags, diei poenas dare, Cic.: in disponendo die, bei der Einteilung des Tags, Suet.: ut possint sole reducto exercere diem (Tagewerk), Verg. – b) = das Tageslicht, Verg., Plin. u. Plin. ep.: übtr., Tageslicht od. Leben, videre diem, das Licht der Welt erblicken, Ov.: diem proicere, Stat. – c) die Witterung des Tages, dies mitis, tranquillus, Plin. – d) die Tagereise, dierum plus triginta in longitudinem patēre, Liv. – 3) personif., Dies, der Gott des Tages, Cic. de nat. deor. 3, 44. – II) prägn.: A) ein bestimmter, festgesetzter Tag, der Termin, Zahlungstermin, die Verfallzeit, die Frist, 1) im allg.: dies operis, Corp. inscr. Lat. 1, 577, 3, 13: dies solutionis, Zahlungstag, -termin, Verfallzeit, Ulp. dig. 2, 13, 1. § 2: u. so dies solvendi, Iavol. dig. 17, 1, 51: dies solvendae pecuniae, Tryph. dig. 3, 5, 38. Amm. 18, 5, 2: dies praestandae pecuniae, Papin. dig. 5, 1, 41: u. bl. dies pecuniae, Cic. ad Att. 10, 5, 3. Liv. 34, 6, 13. Corp. inscr. Lat. 1, 577, 3, 13: Plur., dies pecuniarum, Col. 1, 7, 2: dies iudicii, Gerichtstag, Liv.: dies annua, Jahresfrist (zur Bezahlung), Cic.: in diem emere, Cic.: diem praestituere od. dicere, Cic.: diem statuere ante quam, einen Termin, eine Frist bestimmen, bis zu w., Sall.: alci dare diem, Frist geben, Plin. ep. 3, 9, 32: prodicere diem, den Termin verlängern, Liv.: aliquot dies proferre, Ter.: nuptiis prodere dies, Ter.: diem ex die ducere, den Termin von einem Tag zum andern hinziehen, -hinausschieben, Caes.: diem perexiguam postulavi, Cic.: diem obire (abwarten), Cic.: alios non solvere, aliorum diem (Termin der Zahlung) nondum esse, Cic. – 2) insbes.: a) der Geburtstag (gew. vollst. dies natalis, Cic., od. natalicius, Mart.), dies meus, Cic. ad Att. 13, 42, 2 (vgl. unten no. d). – b) der Todestag, obire diem supremum, Nep., od. diem suum, Sulp. in Cic. ep., od. diem, Nep., od. diem fungi, Iustin., d.i. sterben: dies suus admonet omnes, Val. Flacc. – c) der Tag des Verhängnisses, -des Untergangs, diem proferet Ilio, Hor. carm. 1, 15, 33. – d) der Fiebertag, dies tuus, Cic. ad Att. 7, 8, 2; 9, 2 in.; 9, 4, 3 (vgl. oben no. a). – e) das Datum des Briefes, zB. earum (epistularum) in altera dies erat ascripta Nonarum Aprilium, in altera, quae mihi recentior videbatur, dies non erat, Cic. ep. 3, 11, 1: habet diem epistula, hat ein D., ist datiert, Paulin, vit. S. Ambros. 49. – B) die Zeit (als Reihe der Veränderungen endlicher Dinge), quod est dies allatura, Cic.: dies levat luctum, Cic.: negat summo bono afferre incrementum diem, Cic.: dies tempusque leniturum iras, Liv. – / Archaist. Genet.-Formen dies, Ven. Fort. vita S. Mart. 4, 100: die, Plaut. Men. 1156 (die septimi) u. most. 881 (die crastini). Cato origg. 4. fr. 12 (die quinti). Coel. Antip. 2. fr. 25 (die quinti; vgl. Gell. 10, 24). Sall. Iug. 52, 3; 97, 3. Verg. georg. 1, 208. Auson. app. II (de rosis). p. 244, 6 Schenkl: dii, Verg. Aen. 1, 636; vgl. Gell. 9, 14, 4. Prisc. 7, 93 u. Ribbeck zu den Stellen aus Verg. – alter Dativ die, Plaut. Amph. 276 u. 546 a. Sisenn. u. Sall. nach Cynthius in Verg. Aen. 1, 636 (in Class. auct. ed. Mai 7, 359). Vgl. übh. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 572 f. u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 214.
-
15 dies
diēs, ēi, c. (doch bei Cic. als fem. nur vom Termine u. Zeitraume u. wenn es das Datum des Briefes), im Plur. nur masc. (vgl. indogerm. *dēus zu deeo, leuchtend, u. altind. divȧ, am Tage), der Tag, I) im allg.: 1) eig.: dies antemeridianus, postmeridianus, Sen.: dies fastus, nefastus, dies festus, profestus, feriatus, s. fastus usw.: dies laetitiae destinatus, Iustin.: dies foedus, Iustin.: dies lunares, Varro: dies dedicationis, Plin. ep.: comitiorum dies, Liv.: plurium dierum hiems (Sturm), Plin. ep.: quinque dierum disputationes, Cic.: dies nullus erat Antii cum essem, quo die non scirem, Cic.: perpotare totos dies, Cic.: disputatio hesterni et hodierni diei, Cic.: ludorum Romanorum secundo die, Liv.: extremo ludorum scaenicorum die, Cic.: primo imperii die, Suet.: hesterno, hodierno, crastino die, Cic.: hodierno et crastino die, Liv.: ante hodiernum diem, Cic.: ad hunc diem anni, bis heutigentags, Gell. – postero die, Cic., posterā die, Sall.: in posterum diem, Caes. – diem de die, Liv., od. diem ex die, Caes. u. Cic., einen Tag nach dem andern, Tag für Tag. – in dies, von Tag zu Tag, täglich, Caes., Cic., Liv. u.a. (vgl. für Liv. Wölffl. Liv. Krit. S. 23). – cotidie aut potius in dies singulos (von Tag zu Tag), Cic. – in diem, s. in no. I, B, 2. – ad diem, auf den Tag, ad certam diem, zu dem bestimmten Tag, Caes. (s. Schneider zu Caes. b. G. 2, 5, 1). –————multo die, hoch-, spät am Tage, Caes.: ad multum diem, Cic., od. ad multum diei, Liv., bis spät am Tage, spät in den Tag hinein: de die, am (hellen) Tage, Plaut. u.a. – bis in die (des Tages), Cic.: u. so in die deciens, deni, Plaut.: ebenso bis die (des Tages), Cels.: quinquies, saepius die, Plin. – die et (od. ac) nocte, einen Tag u. eine Nacht, Cic. u. Plin.: so nocte dieque, Ov. – noctes et dies, noctes diesque, et dies et noctes, dies noctesque u. (mehr poet.) diesque noctesque, Tag u. Nacht, Cic. (vgl. Madvig Cic. de fin. 1, 16, 51), u. so diem noctemque, Nep., diem noctem, Cic. u. Liv.: noctesque et dies, Ter.: diebus ac noctibus, Plin. pan., noctibus atque diebus, Sen., noctibus diebusque, Ps. Quint. decl. – omni die, Gell.: omnibus tricenis diebus, Plin. – paucis diebus, paucis ante od. post diebus, s. paucus. – 2) meton.: a) wie unser Tag, für die Ereignisse, Geschäfte des Tags, diei poenas dare, Cic.: in disponendo die, bei der Einteilung des Tags, Suet.: ut possint sole reducto exercere diem (Tagewerk), Verg. – b) = das Tageslicht, Verg., Plin. u. Plin. ep.: übtr., Tageslicht od. Leben, videre diem, das Licht der Welt erblicken, Ov.: diem proicere, Stat. – c) die Witterung des Tages, dies mitis, tranquillus, Plin. – d) die Tagereise, dierum plus triginta in longitudinem patēre, Liv. – 3) personif., Dies, der Gott des Tages, Cic. de nat. deor. 3, 44. – II) prägn.: A) ein bestimmter, festge-————setzter Tag, der Termin, Zahlungstermin, die Verfallzeit, die Frist, 1) im allg.: dies operis, Corp. inscr. Lat. 1, 577, 3, 13: dies solutionis, Zahlungstag, -termin, Verfallzeit, Ulp. dig. 2, 13, 1. § 2: u. so dies solvendi, Iavol. dig. 17, 1, 51: dies solvendae pecuniae, Tryph. dig. 3, 5, 38. Amm. 18, 5, 2: dies praestandae pecuniae, Papin. dig. 5, 1, 41: u. bl. dies pecuniae, Cic. ad Att. 10, 5, 3. Liv. 34, 6, 13. Corp. inscr. Lat. 1, 577, 3, 13: Plur., dies pecuniarum, Col. 1, 7, 2: dies iudicii, Gerichtstag, Liv.: dies annua, Jahresfrist (zur Bezahlung), Cic.: in diem emere, Cic.: diem praestituere od. dicere, Cic.: diem statuere ante quam, einen Termin, eine Frist bestimmen, bis zu w., Sall.: alci dare diem, Frist geben, Plin. ep. 3, 9, 32: prodicere diem, den Termin verlängern, Liv.: aliquot dies proferre, Ter.: nuptiis prodere dies, Ter.: diem ex die ducere, den Termin von einem Tag zum andern hinziehen, -hinausschieben, Caes.: diem perexiguam postulavi, Cic.: diem obire (abwarten), Cic.: alios non solvere, aliorum diem (Termin der Zahlung) nondum esse, Cic. – 2) insbes.: a) der Geburtstag (gew. vollst. dies natalis, Cic., od. natalicius, Mart.), dies meus, Cic. ad Att. 13, 42, 2 (vgl. unten no. d). – b) der Todestag, obire diem supremum, Nep., od. diem suum, Sulp. in Cic. ep., od. diem, Nep., od. diem fungi, Iustin., d.i. sterben: dies suus admonet omnes, Val. Flacc. – c) der Tag des————Verhängnisses, -des Untergangs, diem proferet Ilio, Hor. carm. 1, 15, 33. – d) der Fiebertag, dies tuus, Cic. ad Att. 7, 8, 2; 9, 2 in.; 9, 4, 3 (vgl. oben no. a). – e) das Datum des Briefes, zB. earum (epistularum) in altera dies erat ascripta Nonarum Aprilium, in altera, quae mihi recentior videbatur, dies non erat, Cic. ep. 3, 11, 1: habet diem epistula, hat ein D., ist datiert, Paulin, vit. S. Ambros. 49. – B) die Zeit (als Reihe der Veränderungen endlicher Dinge), quod est dies allatura, Cic.: dies levat luctum, Cic.: negat summo bono afferre incrementum diem, Cic.: dies tempusque leniturum iras, Liv. – ⇒ Archaist. Genet.-Formen dies, Ven. Fort. vita S. Mart. 4, 100: die, Plaut. Men. 1156 (die septimi) u. most. 881 (die crastini). Cato origg. 4. fr. 12 (die quinti). Coel. Antip. 2. fr. 25 (die quinti; vgl. Gell. 10, 24). Sall. Iug. 52, 3; 97, 3. Verg. georg. 1, 208. Auson. app. II (de rosis). p. 244, 6 Schenkl: dii, Verg. Aen. 1, 636; vgl. Gell. 9, 14, 4. Prisc. 7, 93 u. Ribbeck zu den Stellen aus Verg. – alter Dativ die, Plaut. Amph. 276 u. 546 a. Sisenn. u. Sall. nach Cynthius in Verg. Aen. 1, 636 (in Class. auct. ed. Mai 7, 359). Vgl. übh. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 572 f. u. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 214. -
16 natalitius
nātālītĭus, a, um, v. natalicius.
См. также в других словарях:
natalicio — ► adjetivo 1 Del día del nacimiento. ► sustantivo masculino 2 formal Día del nacimiento de una persona o fiestas con que se celebra: ■ mañana se conmemora el natalicio del insigne poeta . SINÓNIMO cumpleaños * * * natalicio, a (del lat.… … Enciclopedia Universal
Dendrocerus — ? Dendrocerus Самец Dendrocerus … Википедия
natalizio — /nata litsjo/ agg. [dal lat. natalicius, der. di natalis, natale, della nascita ], non com. [detto del giorno in cui uno è nato] ▶◀ [➨ natale agg. (2)] … Enciclopedia Italiana
natalício — adj. 1. Relativo ao nascimento. = NATAL 2. Relativo à época do Natal. = NATALINO • s. m. 3. Dia de um nascimento. = NATAL ‣ Etimologia: latim natalicius, a, um … Dicionário da Língua Portuguesa
natalicio — natalicio, cia (Del lat. natalicĭus). 1. adj. Perteneciente o relativo al día del nacimiento. 2. Se dice con frecuencia de las fiestas y regocijos que se hacen en él. 3. m. Día del nacimiento … Diccionario de la lengua española
natalitial — adjective Etymology: Latin natalitius, natalicius (from natalis natal) + English al more at natal obsolete : natal … Useful english dictionary