narzuta

См. также в других словарях:

• narzuta — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc, narzutaucie {{/stl 8}}{{stl 7}} nakrycie na łóżko, tapczan, kanapę, najczęściej uszyte z materiału lub utkane; kapa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zasłać łóżko narzutą. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• narzuta — ż IV, CMs. narzutaucie; lm D. narzutaut «nakrycie z tkaniny na tapczan lub łóżko; kapa» Narzuta wełniana, lniana. Narzuta w pasy, w kratę. Nakryć tapczan, kanapę narzutą …   Słownik języka polskiego

• cepeliowski — cepeliowskiscy «odnoszący się do Cepelii (Centrali Przemysłu Ludowego i Artystycznego); zwłaszcza: wyprodukowany przez Cepelię, sprzedawany w sklepach Cepelii» Cepeliowska narzuta, ceramika. Styl cepeliowski …   Słownik języka polskiego

• deka — I ż III, CMs. dece; lm D. dek 1. «wierzchnia ściana pudła instrumentu strunowego szyjkowego» Deka rezonansowa. Deka altówki, kontrabasu, mandoliny, skrzypiec. 2. «przykrycie, pokrowiec, narzuta» ‹niem.› II n ndm pot. «skrótowa forma wyrazu:… …   Słownik języka polskiego

• futrzak — m III, D. a, N. futrzakkiem; lm M. i «dywan, narzuta zrobione ze ścinków futra, zwykle owczego» …   Słownik języka polskiego

• kapa — ż IV, CMs. kapapie; lm D. kap 1. «narzuta, nakrycie na łóżko, tapczan itp.» Gładka, wzorzysta kapa. Koronkowa, pluszowa kapa. Przykryć, zasłać łóżko kapą. 2. «rodzaj derki na konia, bogato przybranej; przykrycie wierzchnie konia» 3. «czerwona… …   Słownik języka polskiego

• nakryć — dk Xa, nakryćkryję, nakryćkryjesz, nakryćkryj, nakryćkrył, nakryćkryty nakrywać ndk I, nakryćam, nakryćasz, nakryćają, nakryćaj, nakryćał, nakryćany 1. «położyć coś na czymś (na kimś); przykryć, osłonić, otulić» Nakryć dziecko kołderką. Nakryć… …   Słownik języka polskiego

• ozdobnie — ozdobnieej 1. «w sposób służący ozdobie; pięknie, strojnie, okazale» Książki wydano bardzo ozdobnie. Ozdobnie haftowana narzuta. 2. «w odniesieniu do stylu mówienia, pisania: w sposób kunsztowny, kwieciście» Wyrażać się, pisać ozdobnie …   Słownik języka polskiego

• pokrywać — ndk I, pokrywaćam, pokrywaćasz, pokrywaćają, pokrywaćaj, pokrywaćał, pokrywaćany 1. forma ndk czas. pokryć (p.) 2. «stanowić obicie, pokrycie czegoś» Narzuta pokrywała kanapę. Całe ściany pokrywała ozdobna tkanina …   Słownik języka polskiego

• przykrycie — n I 1. rzecz. od przykryć. 2. lm D. przykrycieyć «to, czym się coś okrywa, zasłania, czym się ktoś przykrywa (np. kołdra, obrus, narzuta)» Przykrycie stołu. Przykrycie na łóżko. Przykrycie na studnię. Spali pod przykryciem ze skór. ∆ Gotować coś… …   Słownik języka polskiego

• przykryć — dk Xa, przykryćkryję, przykryćkryjesz, przykryćkryj, przykryćkrył, przykryćkryty przykrywać ndk I, przykryćam, przykryćasz, przykryćają, przykryćaj, przykryćał, przykryćany 1. «położyć coś na wierzchu czegoś, osłaniając coś; nakryć kogoś, otulić… …   Słownik języka polskiego