naprawiać

См. также в других словарях:

• naprawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, naprawiaćam, naprawiaća, naprawiaćają, naprawiaćany {{/stl 8}}– naprawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, naprawiaćwię, naprawiaćwi, naprawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• naprawiać się – naprawić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się lepszym, powracać do dobrego stanu, poprawiać się, polepszać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}To się samo nie naprawi. Może jeszcze naprawi się wszystko między nami. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• naprawić — dk VIa, naprawićwię, naprawićwisz, naprawićpraw, naprawićwił, naprawićwiony naprawiać ndk I, naprawićam, naprawićasz, naprawićają, naprawićaj, naprawićał, naprawićany 1. «doprowadzić do stanu używalności, do porządku, usunąć w czymś usterki,… …   Słownik języka polskiego

• prostować — ndk IV, prostowaćtuję, prostowaćtujesz, prostowaćtuj, prostowaćował, prostowaćowany 1. «czynić prostym, równym coś krzywego, zgiętego, nierównego itp.; nadawać czemuś prosty kierunek; wyprostowywać, wyrównywać, wygładzać» Prostować zgięty gwóźdź …   Słownik języka polskiego

• prostować — czyjeś ścieżki «nawoływać do dobrego, pouczać o tym, co dobre, naprawiać czyjeś błędy»: (...) biegli do niej jak do najczulszej matki, gdyż potrafiła dawać im zbawienne rady, prostować ścieżki i kształtować osobowości. T. Kwiatkowski, Panopticum …   Słownik frazeologiczny

• struna — 1. Trafić, utrafić, uderzyć itp. w czyjąś czułą strunę; potrącić, poruszyć w kimś jakąś strunę «poruszyć sprawy, na które ktoś jest wrażliwy»: Poruszyłeś swym listem czułą strunę w mej duszy (...). Przekrój 21/2001. Ona chce naprawiać to, co jest …   Słownik frazeologiczny

• bruk — m III, D. u, N. brukkiem; lm M. i 1. «nawierzchnia drogowa twarda, nie ulepszona, ułożona z kamienia polnego lub łamanego na podłożu z podsypki piaskowej» Gładki, nierówny, wyboisty, wyślizgany bruk. Naprawiać, układać bruk. ◊ Na miejskim,… …   Słownik języka polskiego

• but — m IV, D. buta, Ms. bucie; lm M. y 1. «wierzchnie okrycie stopy lub stopy i kostki, czasem również łydki, przeważnie skórzane, gumowe lub płócienne, z mocną częścią spodnią (podeszwą), chroniącą stopę od obrażeń przy chodzeniu, oraz niekiedy z… …   Słownik języka polskiego

• cerować — ndk IV, cerowaćruję, cerowaćrujesz, cerowaćruj, cerowaćował, cerowaćowany «naprawiać dziury, rozdarcia w tkaninie lub skórze gęstymi, przeplatanymi ściegami z nici, przędzy itp.» Cerować podarte skarpetki. Cerowane buty …   Słownik języka polskiego

• gacić — ndk VIa, gacę, gacisz, gać, gacił, gacony 1. «uszczelniać, opatrywać budynek dla zabezpieczenia przed zimnem przez okładanie ścian mchem, słomą, liśćmi itp.» Gacić oborę leśną ściółką. 2. «robić lub naprawiać groblę, tamę» …   Słownik języka polskiego

• instalacja — ż I, DCMs. instalacjacji; lm D. instalacjacji (instalacjacyj) 1. «zespół urządzeń technicznych (przewodów i sprzętu) służących do jednego celu, np. do doprowadzania elektryczności, gazu, wody itp. do jakichś obiektów, pomieszczeń» Instalacja… …   Słownik języka polskiego