-
1 incision
nacięcie -
2 Inzision
nacięcie -
3 coarse cut
nacięcie pilnika zdzieraka -
4 file cut
nacięcie pilnika -
5 gash
nacięcierowek -
6 overcut
nacięcie dolne pilnikawrąb górnywrąb przystropowywyrąb ponad etat rębny -
7 resin streak
nacięcie przy żywicowaniu -
8 Valvulotomie
nacięcie zastawki -
9 надрез
-
10 нарез
-
11 нарезка
сущ.• cięcie• karb• nacięcie• wcięcie* * *gwint, nacięcie -
12 incision
-
13 nick
[nɪk] 1. n( on face etc) zadraśnięcie nt; (in metal, wood) nacięcie nt2. vt ( BRIT)to nick o.s. — zacinać się (zaciąć się perf)
in good nick ( BRIT, inf) — w dobrej formie
in the nick ( BRIT, inf) — w pace (inf)
* * *[nik] 1. noun(a small cut: There was a nick in the doorpost.) nacięcie2. verb(to make a small cut in something: He nicked his chin while he was shaving.) zadrasnąć -
14 борозда
сущ.• bruzda• karb• kreska• nacięcie• rowek• wcięcie• wpust• wyżłobienie• zmarszczka* * * -
15 зарубка
-
16 насечка
karb, nacięcie -
17 отступ
-
18 порез
сущ.• cięcie• nacięcie• skaleczenie• zacięcie* * *draśnięcie, skaleczenie -
19 прекращение
сущ.• cięcie• koniec• końcówka• nacięcie• odstawienie• opamiętanie• postój• przerwa• przerwanie• przystanek• skaleczenie• umorzenie• wstrzymanie• wstrzymywanie• wypowiedzenie• zakończenie• zamknięcie• zastój• zatrzymanie• zwłoka* * * -
20 резание
сущ.• cięcie• krojenie• krój• nacięcie• obcinanie• porcjowanie• przekrój• rozbiór• skaleczenie• szrama• ścinanie* * *
См. также в других словарях:
nacięcie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. naciąć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}nacięcie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. nacięciecięć {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nacięcie — n I 1. rzecz. od naciąć. 2. lm D. nacięciecięć «znak, rowek, wgłębienie dokonane na czymś ostrym narzędziem» Nacięcia na lasce tworzyły geometryczny ornament. 3. lm D. nacięciecięć «mały zabieg chirurgiczny polegający na przecięciu odcinka skóry» … Słownik języka polskiego
felc — m II, D. u; lm M. e, D. ów 1. → falc 2. techn. «nacięcie w kancie deski, kamienia itp. służące do mocniejszego spojenia dwóch części; wpust» Wyrwać coś (np. deskę) z felców. ‹niem.› … Słownik języka polskiego
karb — m IV, D. u, Ms. karbie; lm M. y 1. «wycięty znak (kreska, rysa itp.) zwykle rejestrujący liczbę czegoś; nacięcie wklęsłe lub wypukłe stanowiące ornament w drzewie, kamieniu lub metalu» Karby na lasce. Wycinać, nacinać karby. ◊ Kłaść, złożyć,… … Słownik języka polskiego
laparoskopia — ż I, DCMs. laparoskopiapii; lm D. laparoskopiapii (laparoskopiapij) med. «zabieg diagnostyczny polegający na oglądaniu wnętrza jamy brzusznej za pomocą specjalnego wziernika wprowadzonego przez niewielkie nacięcie powłok brzusznych» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
nacios — m IV, D. u, Ms. naciossie; lm M. y «znak od naciosania; nacięcie» Naciosami na pniach drzew oznaczano granicę wyrębu … Słownik języka polskiego
naciosać — dk I, naciosaćam, naciosaćasz, naciosaćają, naciosaćaj, naciosaćał, naciosaćany, rzad. IX, naciosaćcioszę (naciosaćcieszę), naciosaćcioszesz (naciosaćcieszesz), naciosaćciosz (naciosaćciesz) naciosywać ndk VIIIa, naciosaćsuję, naciosaćsujesz,… … Słownik języka polskiego
śrubokręt — m IV, D. u, Ms. śrubokrętęcie; lm M. y «narzędzie do wkręcania i wykręcania wkrętów (śrub), składające się z trzonka i osadzonego w nim pręta metalowego o spłaszczonym końcu, który wkłada się w nacięcie śruby; wkrętak» … Słownik języka polskiego
terpentynowy — przym. od terpentyna Pasta terpentynowa. Zapach terpentynowy. ∆ Olejek terpentynowy «terpentyna oczyszczona» ∆ bot. Drzewo terpentynowe «Pistacia terebinthus, gatunek pistacji, krzew lub drzewko, z którego przez nacięcie kory otrzymuje się… … Słownik języka polskiego
wrąb — m IV, D. wrębu, Ms. wrębie; lm M. wręby 1. «wgłębienie, rowek, nacięcie w czymś; wcięcie w krawędzi jednego drewnianego elementu służące do łączenia tego elementu z innym, mającym krawędź wypukłą» Wrąb ościeżnicy. 2. «brzeg, krawędź czegoś,… … Słownik języka polskiego
zakarbować — dk IV, zakarbowaćbuję, zakarbowaćbujesz, zakarbowaćbuj, zakarbowaćował, zakarbowaćowany 1. pot. «utrwalić coś w pamięci, dobrze zapamiętać, zanotować» Zakarbował sobie w głowie tę wiadomość. Zakarbuj to sobie w notesie. 2. przestarz. «zaznaczyć… … Słownik języka polskiego