naboju

См. также в других словарях:

• nabój — m I, D. nabójboju; lm M. nabójboje, D. nabójboi a. nabójbojów 1. «jednostka amunicji broni palnej składająca się z materiału wybuchowego, osłony (np. łuski), spłonki (w broni strzeleckiej) lub zapłonnika (w broni artyleryjskiej) i pocisku» Nabój… …   Słownik języka polskiego

• bezodrzutowy — ∆ wojsk. Działo bezodrzutowe «działo charakteryzujące się brakiem odrzutu dzięki specjalnej konstrukcji zamka, części zamkowej lufy i naboju» …   Słownik języka polskiego

• działo — n III, Ms. dziale; lm D. dział «rodzaj broni palnej miotającej pociski o kalibrze ponad 20 mm na znaczne odległości, za pomocą ciśnienia gazów powstałych ze spalania prochu» Działo dalekonośne, lekkie, ciężkie, okrętowe, przeciwlotnicze,… …   Słownik języka polskiego

• iglicówka — ż III, CMs. iglicówkawce; lm D. iglicówkawek przestarz. «karabin odtylcowy, bezkurkowy, w którym wybuch ładunku następuje po uderzeniu iglicy w spłonkę naboju» …   Słownik języka polskiego

• kowadełko — n II, N. kowadełkokiem; lm D. kowadełkołek 1. «małe kowadło» Kowadełko zegarmistrzowskie, rymarskie. 2. anat. «jedna z trzech kosteczek słuchowych (środkowa) znajdujących się w jamie bębenkowej ucha środkowego człowieka i ssaków» 3. wojsk. «w… …   Słownik języka polskiego

• kurek — m III, D. kurekrka, N. kurekrkiem; lm M. kurekrki 1. B.=D. «kogut, kogutek, kurczak» 2. «jakikolwiek przedmiot wyobrażający koguta, np. obnoszony po wsi w czasie obrzędu ludowego, służący jako cel do strzelania, umieszczany na dachu jako… …   Słownik języka polskiego

• łuska — ż III, CMs. łuskasce; lm D. łuskasek 1. «cienka płytka kostna lub rogowa albo szeregi zachodzących na siebie płytek pokrywające powierzchnię (lub część powierzchni) ciała różnych zwierząt, spełniające rolę ochronną» Srebrna, złota, połyskliwa… …   Słownik języka polskiego

• odpalić — dk VIa, odpalićlę, odpalićlisz, odpalićpal, odpalićlił, odpalićlony odpalać ndk I, odpalićam, odpalićasz, odpalićają, odpalićaj, odpalićał, odpalićany 1. «zapalić coś (zwykle papierosa) przez przytknięcie, przyłożenie do ognia; przypalić» Odpalić …   Słownik języka polskiego

• ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …   Słownik języka polskiego

• zamek — m III, D. zamekmka a. zamekmku, N. zamekmkiem; lm M. zamekmki 1. «urządzenie do zamykania, zabezpieczania przed otwieraniem czegoś (np. drzwi, szuflady, walizki itp.) przez wysunięcie zasuwki lub zapadki albo przez unieruchomienie zapadki za… …   Słownik języka polskiego

• zarepetować — dk IV, zarepetowaćtuję, zarepetowaćtujesz, zarepetowaćtuj, zarepetowaćował, zarepetowaćowany «przygotować ręczną broń do strzału przez wprowadzenie nowego naboju do komory nabojowej; załadować broń, ponownie ją nabić» Zarepetować karabin,… …   Słownik języka polskiego