Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

nōmino

  • 1 nomino

    nōmĭno, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] nommer, appeler, désigner par un nom. [st2]2 [-] nommer, mentionner, citer (avec éloge). [st2]3 [-] appeler (qqn), prononcer son nom. [st2]4 [-] citer en justice, accuser, dénoncer. [st2]5 [-] désigner pour une fonction, nommer à une fonction. [st2]6 [-] déclarer formellement.    - nominari, Cic.: être connu, avoir du renom.
    * * *
    nōmĭno, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] nommer, appeler, désigner par un nom. [st2]2 [-] nommer, mentionner, citer (avec éloge). [st2]3 [-] appeler (qqn), prononcer son nom. [st2]4 [-] citer en justice, accuser, dénoncer. [st2]5 [-] désigner pour une fonction, nommer à une fonction. [st2]6 [-] déclarer formellement.    - nominari, Cic.: être connu, avoir du renom.
    * * *
        Nomino, nominas, pen. corr. nominare. Plaut. Appeler aucun, Nommer.
    \
        Quis me nominat? Plaut. Qui est ce qui m'appelle?
    \
        Quid ait, vbi me nominas? Terent. Quand tu fais mention de moy?
    \
        Ego autem neminem nomino: quare irasci, etc. Cic. Je ne nomme personne.
    \
        Praedicari de se et nominari volunt omnes. Cic. Estre renommez, Qu'on parle d'eulx.
    \
        Nominare. Cic. Bailler et imposer nom.
    \
        Quorum profusa luxuries, magnitudo aeris alieni, sumptus, libidines nominarentur. Cic. Seroyent declarees et descouvertes.
    \
        Nominare ex altero. Cic. Intituler.
    \
        Quem voles, de conuentu Syracusanorum virum bonum nominato. Cic. Nomme m'en un.
    \
        Nominare. Brutus ad Ciceronem. Nommer aucun pour estre prouveu de quelque estat.

    Dictionarium latinogallicum > nomino

  • 2 nomino

    nomino nomino, avi, atum, are именовать

    Латинско-русский словарь > nomino

  • 3 nomino

    nomino nomino, avi, atum, are называть

    Латинско-русский словарь > nomino

  • 4 nomino

    nōmino, āvi, ātum, āre (nomen) = ὀνομάζω, nennen, I) mit einem Namen belegen, benennen, nominatum esse, benannt sein, den Namen haben, A) im allg.: nominari nomine Argo, Enn. fr.: res ut omnes suis certis ac propriis vocabulis nominarentur, Cic.: id genus... ab usu suo saltus nominarunt, Varro LL.: nominatae Tatienses (tribus) a Tatio, Varro LL.: ab Aristippo Cyrenaici philosophi nominati, Cic.: hanc illi ἰδέαν appellabant iam a Platone ita nominatam, mit diesem Namen belegt, Cic.: e lacte coacto caseus nominatus, Varro LL.: amor, ex quo amicitia est nominata, Cic.: omnia Graeca nominata sunt, alles hat griechische Namen, Cic.: philosophi nominati, sogenannte Ph., nur Ph. dem Namen nach, Cic.: u. so quidam poëta nominatus, Cic. fr. – B) insbes., mit einem Beinamen belegen, Eutr. 8, 8. – II) nennen = beim Namen nennen, anführen, namentlich erwähnen, namentlich angeben, A) im allg.: quis me nominat? wer nennt mich beim N.? redet mich an? Plaut.: Mercurium Aegyptii nefas habent nominare, Caes.: ad flumen Sabim, quod supra nominavimus, Caes.: ex omnibus saeculis vix tria nominantur paria amicorum, Cic. – u. die Formel quem honoris causā nomino, den ich ehrenhalber nenne, Cic.; vgl. quem hominem honoris potius quam contumeliae causā nominatum volo, Cic. – in der Parenthese, ne Sogdianos et Arachosios nominem, um nicht die S. u. Ar. zu nennen, Curt. 4, 5 (21), 5. – B) insbes. der gramm. t. t.: nominandi casus, der Nennfall, Nominativ, Varro LL. u. Gell. – III) prägn.: A) jmd. mit Ehren-, mit Ruhm nennen, namhaft machen, rühmen, praedicari de se et nominari volunt omnes, Cic.: sunt clari hodieque et qui olim nominabuntur, Quint.: illa Attalica totā Siciliā nominata (berühmt), Cic. – B) als publiz. t. t.: 1) zu einem Amte bestimmen, a) einen Magistrat usw. ernennen, interregem, Liv. 1, 32, 1: magistrum equitum, Liv. 8, 33, 7: m. dopp. Acc., alqm dictatorem, Liv. 9, 28, 2. – b) zu einer Priesterwürde oder zu einem Staatsamte (unter der eidlichen Versicherung, den Würdigsten vorzuschlagen) vor der Wahl od. Kooptation namhaft machen, vorschlagen, augurem in contione, Cornif. rhet.: tres simul flamines, ex quis (= quibus) unus legatur, Tac.: sacerdotes quos dignissimos sacerdotio iudicant, Plin. ep.: alqm inter sacerdotes, Plin. ep.: quinque augurum loca, in quae plebeii nominentur, Liv.: Hannibali imperatori parem consulem, Liv.: candidatos praeturae duodecim, Tac.: neque digniorem potes nominare quam Bibulum, Cic. – m. dopp. Acc., alqm augurem, Cic. Phil. 2, 4. – 2) jmd. als Teilnehmer an einem Vergehen angeben, anklagen, alqm apud dictatorem, Liv.: alqm inter socios Catilinae, Suet.: inter coniuratos nemo me nominat, Curt. – / Parag. Infin. nominarier, Plaut. Pers. 647.

    lateinisch-deutsches > nomino

  • 5 nomino

    nōmino, āvi, ātum, āre (nomen) = ὀνομάζω, nennen, I) mit einem Namen belegen, benennen, nominatum esse, benannt sein, den Namen haben, A) im allg.: nominari nomine Argo, Enn. fr.: res ut omnes suis certis ac propriis vocabulis nominarentur, Cic.: id genus... ab usu suo saltus nominarunt, Varro LL.: nominatae Tatienses (tribus) a Tatio, Varro LL.: ab Aristippo Cyrenaici philosophi nominati, Cic.: hanc illi ἰδέαν appellabant iam a Platone ita nominatam, mit diesem Namen belegt, Cic.: e lacte coacto caseus nominatus, Varro LL.: amor, ex quo amicitia est nominata, Cic.: omnia Graeca nominata sunt, alles hat griechische Namen, Cic.: philosophi nominati, sogenannte Ph., nur Ph. dem Namen nach, Cic.: u. so quidam poëta nominatus, Cic. fr. – B) insbes., mit einem Beinamen belegen, Eutr. 8, 8. – II) nennen = beim Namen nennen, anführen, namentlich erwähnen, namentlich angeben, A) im allg.: quis me nominat? wer nennt mich beim N.? redet mich an? Plaut.: Mercurium Aegyptii nefas habent nominare, Caes.: ad flumen Sabim, quod supra nominavimus, Caes.: ex omnibus saeculis vix tria nominantur paria amicorum, Cic. – u. die Formel quem honoris causā nomino, den ich ehrenhalber nenne, Cic.; vgl. quem hominem honoris potius quam contumeliae causā nominatum volo, Cic. – in der Parenthese, ne Sogdia-
    ————
    nos et Arachosios nominem, um nicht die S. u. Ar. zu nennen, Curt. 4, 5 (21), 5. – B) insbes. der gramm. t. t.: nominandi casus, der Nennfall, Nominativ, Varro LL. u. Gell. – III) prägn.: A) jmd. mit Ehren-, mit Ruhm nennen, namhaft machen, rühmen, praedicari de se et nominari volunt omnes, Cic.: sunt clari hodieque et qui olim nominabuntur, Quint.: illa Attalica totā Siciliā nominata (berühmt), Cic. – B) als publiz. t. t.: 1) zu einem Amte bestimmen, a) einen Magistrat usw. ernennen, interregem, Liv. 1, 32, 1: magistrum equitum, Liv. 8, 33, 7: m. dopp. Acc., alqm dictatorem, Liv. 9, 28, 2. – b) zu einer Priesterwürde oder zu einem Staatsamte (unter der eidlichen Versicherung, den Würdigsten vorzuschlagen) vor der Wahl od. Kooptation namhaft machen, vorschlagen, augurem in contione, Cornif. rhet.: tres simul flamines, ex quis (= quibus) unus legatur, Tac.: sacerdotes quos dignissimos sacerdotio iudicant, Plin. ep.: alqm inter sacerdotes, Plin. ep.: quinque augurum loca, in quae plebeii nominentur, Liv.: Hannibali imperatori parem consulem, Liv.: candidatos praeturae duodecim, Tac.: neque digniorem potes nominare quam Bibulum, Cic. – m. dopp. Acc., alqm augurem, Cic. Phil. 2, 4. – 2) jmd. als Teilnehmer an einem Vergehen angeben, anklagen, alqm apud dictatorem, Liv.: alqm inter socios Catilinae, Suet.: inter coniuratos nemo me nominat, Curt. – Parag. Infin. nomi-
    ————
    narier, Plaut. Pers. 647.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nomino

  • 6 nōminō

        nōminō āvī, ātus, āre    [nomen], to call by name, name, give a name to: tua te Thisbe Nominat, O.: amor ex quo amicitia est nominata, takes its name: L. Sulla, quem honoris causā nomino, mention with respect: (urbem) e suo nomine Romam iussit nominari: Mithridatem deum.— To render famous, make renowned, celebrate: praedicari de se ac nominari volunt.— To name for office, designate, nominate: interregem, L.: me augurem.— To talk of, call attention to, urge: mihi mansuetudinem, S.— To name, mention, report, accuse, arraign: nominari apud dictatorem, L.: inter coniuratos me, accuses as a conspirator, Cu.
    * * *
    nominare, nominavi, nominatus V
    name, call

    Latin-English dictionary > nōminō

  • 7 nomino

    nōmĭno, āvi, ātum, 1, v. a. [nomen], to call by name, to name, to give a name to (esp. after, for a person or thing; cf.: appello, voco, dico).
    I.
    In gen.: quae (navis) nunc nominatur nomine Argo, Enn. ap. Auct. Her. 2, 22, 34, 26:

    Chaldaei, non ex artis, sed ex gentis vocabulo nominati,

    Cic. Div. 1, 1, 2:

    urbem constituit, quam e suo nomine Romam jussit nominari,

    id. Rep. 2, 7, 12:

    amor ex quo amicitia est nominata,

    Cic. Lael. 8 (Trag. v. 283 Vahl.); id. Caecin. 18, 51.—Esp., to give a surname to a person, Eutr. 8, 8: aliquem honoris causā, to name or mention out of respect:

    L. Sulla, quem honoris causā nomino,

    Cic. Rosc. Am. 2, 6:

    quem ego hominem honoris causā nominatum volo,

    id. Verr. 1, 7, 18; v. honor: hanc illi idean appellant, jam a Platone ita nominatam, Cic. Ac. 1, 8, 30.—
    II.
    In partic.
    A.
    Pregn., to render famous, renowned, celebrated (cf.:

    laudo, celebro): praedicari de se et nominari volunt omnes,

    Cic. Arch. 11, 26:

    sunt clari hodieque et qui olim nominabuntur,

    Quint. 10, 1, 94; v. under P. a.—
    B.
    To name or nominate a person for an office:

    patres interregem nominaverant,

    Liv. 1, 32:

    me augurem Cn. Pompeius et Q. Hortensius nominaverunt,

    Cic. Phil. 2, 2, 4:

    illo die, quo sacerdotes solent nominare, quos dignissimos sacerdotio judicant, me semper nominabat,

    Plin. Ep. 2, 1, 8; Suet. Claud. 22; cf. nominatio.—
    C.
    To name, mention, report, accuse, arraign (not ante-Aug.):

    capita conjurationis, priusquam nominarentur apud dictatorem, mors ab ipsis conscita judicio subtraxit,

    Liv. 9, 26, 7:

    qui nominatus profugisset, diem certam se finituros,

    id. 39, 17:

    Dimnus, cum ceteros participes sceleris indicaret, Philotam non nominavit,

    Curt. 6, 9, 16; 8, 6, 24.—Esp., with inter, to name among or as one of; to report as belonging to a party, conspiracy, etc.:

    inter conjuratos nemo me nominat,

    Curt. 6, 10, 5: inter socios Catilinae nominatus, Suet. Caés. 17; cf.:

    cum Thesea inter eos nomināsset. qui ad inferos adissent,

    Gell. 10, 16, 12; Plin. 14, 13, 15, § 93; 22, 21, 27, § 55; Hier. in Ep. ad Galat. 5, 19 sqq.—
    D.
    In gram.: nominandi casus, the nominative case (like accusandi casus, the accusative case), Varr. L. L. 8, § 42 Müll.; 9, § 76; 10, 2, § 23; Gell. 13, 22, 5.—Hence, nōmĭnātus, a, um, P. a. (acc. to II. A.), famed, renowned, celebrated:

    illa Attalica tota Sicilia nominata,

    Cic. Verr. 2, 4, 12, § 27:

    nominatiora pericula,

    Tert. Anim. 13: bdellium nominatissimum, Plin. 12, 9, 19, § 35 (al. laudatissimum); Vulg. 1 Par. 11, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > nomino

  • 8 nomino

    nōmino, āvī, ātum, āre [ nomen ]
    1) называть, именовать (aliquid, aliquem C etc.)
    2)
    а) называть по имени, упоминать, приводить (aliquem honoris causā C; omnes nominari volunt C)
    sempiterno nomĭnabitur Pt ero — имя будет вечно на устах
    б) обращаться по имени (quis me nominat? Pl)
    3) указывать, доносить ( aliquem inter socios Catilinae Su)
    4) объявлять, провозглашать, назначать (interrēgem L; aliquem dictatorem L)
    5) выдвигать в кандидаты (n. augurem in contione rhH.)

    Латинско-русский словарь > nomino

  • 9 nomino

    are, первое спряжение называть

    Латинско-русский медицинско-фармацевтический словарь > nomino

  • 10 nomino

    ,avi,atum,are
    называть

    Latin-Russian dictionary > nomino

  • 11 nomino

    , nominavi, nominatum, nominare 1
      именовать, называть

    Dictionary Latin-Russian new > nomino

  • 12 dē-nōminō

        dē-nōminō āvī, ātus, āre,    to call, name: (ab Lamo) Lamiae denominati, H.

    Latin-English dictionary > dē-nōminō

  • 13 называть

    nomino, avi, atum, are

    Latin-Russian dictionary > называть

  • 14 nominatio

    nōminātio, ōnis, f. (nomino), I) die Nennung, Benennung, A) im allg., Vitr. 6, 7, 7. – B) insbes., als rhet. t. t., eine Redefigur, wenn man eine Sache, die noch keinen od. keinen passenden Namen hat, mit einem passenden Namen bezeichnet, die Benennung, Namenbeilegung, Cornif. rhet. 4, 42. – II) als publiz. t. t., die Namhaftmachung eines Kandidaten, das Vorschlagen (der Vorschlag) zu einer Priesterwürde od. zu einem Staatsamt (vgl. nomino no. III, B, 1), nominationis dies, Plin. ep. 4, 8, 3: m. subj. Genet., nom. consulum (auf den V. der K.), Tac. ann. 6, 45: nominatio in locum eius non est facta, Liv. 26, 23, 8: auguratus locum, in quem ego eum meā nominatione cooptabo, Cic. Phil. 13, 12: is in Pansae locum petere constituit. Eam nominationem a te petimus, Cic. ep. ad Brut. 1, 7, 1.

    lateinisch-deutsches > nominatio

  • 15 nominatus

    [st1]1 [-] nōmĭnātus, a, um: part. passé de nomino. - [abcl][b]a - nommé. - [abcl]b - renommé, célèbre. - [abcl]c - accusé.[/b] [st1]2 [-] nōmĭnātŭs, ūs, m.: nom; chose nommée.
    * * *
    [st1]1 [-] nōmĭnātus, a, um: part. passé de nomino. - [abcl][b]a - nommé. - [abcl]b - renommé, célèbre. - [abcl]c - accusé.[/b] [st1]2 [-] nōmĭnātŭs, ūs, m.: nom; chose nommée.
    * * *
        Nominatus, pen. prod. Participium. Cic. Nommé par son nom.
    \
        Nominatus, Nomen. Cic. Renommé, Fameux.
    \
        Nominatissimus. Plin. Tresrenommé, Tresfameux.

    Dictionarium latinogallicum > nominatus

  • 16 nominatio

    nōminātio, ōnis, f. (nomino), I) die Nennung, Benennung, A) im allg., Vitr. 6, 7, 7. – B) insbes., als rhet. t. t., eine Redefigur, wenn man eine Sache, die noch keinen od. keinen passenden Namen hat, mit einem passenden Namen bezeichnet, die Benennung, Namenbeilegung, Cornif. rhet. 4, 42. – II) als publiz. t. t., die Namhaftmachung eines Kandidaten, das Vorschlagen (der Vorschlag) zu einer Priesterwürde od. zu einem Staatsamt (vgl. nomino no. III, B, 1), nominationis dies, Plin. ep. 4, 8, 3: m. subj. Genet., nom. consulum (auf den V. der K.), Tac. ann. 6, 45: nominatio in locum eius non est facta, Liv. 26, 23, 8: auguratus locum, in quem ego eum meā nominatione cooptabo, Cic. Phil. 13, 12: is in Pansae locum petere constituit. Eam nominationem a te petimus, Cic. ep. ad Brut. 1, 7, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nominatio

  • 17 nominatus

    1. nōminātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (nomino), mit Ruhm genannt, namhaft, gefeiert, nom. vestis, Iunior orb. descr. 42: nominatus apud eos ille Faustus, Augustin. conf. 5, 3: nominatiora pericula, Tert. de anim. 13: quid nominatius Christo? Augustin. de civ. dei 16, 2 in.: nominatissimi auctores, Prisc. 6, 63: nominatissimi Graeciae auctores, Prisc. de metr. Ter. 3, 20. p. 426, 13 K.: erat inter tres nominatissimus, Vulg. 1. paral. 11, 20 u. 24.
    ————————
    2. nōminātus, ūs, m. (nomino), die Benennung, der Name, als gramm. t. t. = das Nomen, Varro LL. 8, 29. § 52; 8, 35. § 63 u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nominatus

  • 18 nominatus

    1.
    nōmĭnātus, a, um, Part. and P. a., from nomino.
    2.
    nōmĭnātus, ūs, m. [nomino], a naming, a name; in gram., a noun (perh. only in Varr.), Varr. L. L. 8, § 52 Müll.; so id. ib. §

    63: quod ad nominatuum analogiam pertinet,

    id. ib. 9, 52, § 95; id. ib. 10, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > nominatus

  • 19 agnominatio

    āgnōminātio, ōnis f. [ ad + nomino ] рит.
    парономасия, игра слов (сходных по звучанию, но различных по значению, напр.: amantes, amentes; navo, vano) C, Q

    Латинско-русский словарь > agnominatio

  • 20 annomino

    an-nōmino, āvī, —, āre
    наименовывать, давать имя Aug

    Латинско-русский словарь > annomino

См. также в других словарях:

  • nómino — (De nominar). m. p. us. Individuo capaz de ejercer los empleos y cargos públicos honoríficos por nominación que se hace para ellos de su persona …   Diccionario de la lengua española

  • nómino — ► sustantivo masculino POLÍTICA Persona capacitada para ejercer, en el cuerpo político de una nación, los empleos y cargos honoríficos por nominación. * * * nómino (de «nominar») m. Sujeto capaz de ejercer los *empleos y cargos honoríficos por… …   Enciclopedia Universal

  • Cliptástico 2: El Top 10 musical de Phineas y Ferb — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar …   Wikipedia Español

  • Yingo Paraguay (segunda temporada) — Este artículo o sección se refiere o está relacionado con una serie de televisión actualmente en curso. La información de este artículo puede cambiar frecuentemente. Por favor, no agregues datos especulativos y recuerda colocar referencias a… …   Wikipedia Español

  • Historia de la Corte Suprema de los Estados Unidos — El Acta Judicial de 1789 implemento el poder judicial federal, incluyendo a la Corte Suprema. Fue también la primera Acta que del Congreso que la Corte Suprema invalido parcialmente. La Corte Suprema de los Estados Unidos es la única Corte… …   Wikipedia Español

  • Interglossa — (ISO 639 3: igs) es una lengua auxiliar internacional diseñada por el científico Lancelot Hogben durante la Segunda Guerra Mundial. Esta lengua utilizaba el léxico internacional de las ciencias y tecnologías, principalmente términos de origen… …   Wikipedia Español

  • Big Brother (México) — Saltar a navegación, búsqueda Big Brother México es un reality show basado en el programa original Big Brother producido en latinoamerica por Endemol. Big Brother México fue emitido por la cadena Televisa en el 2002. Antes del estreno, la idea de …   Wikipedia Español

  • Partido Verde de los Estados Unidos — En este artículo sobre política y medio ambiente se detectaron los siguientes problemas: Necesita ser wikificado conforme a las convenciones de estilo de Wikipedia. Carece de fuentes o referencias que aparezcan en una fuente acreditada …   Wikipedia Español

  • James L. Jones — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar …   Wikipedia Español

  • Paula Newby-Fraser — Saltar a navegación, búsqueda Paula Newby Fraser (nació el 2 de junio de 1962) es una triatleta legendaria del Ironman. Nació en Rhodesia (ahora Zimbabwe) y se crió en Sudáfrica, donde fue una nadadora de ranking nacional en su niñez. Biografía… …   Wikipedia Español

  • Robert Zoellick — Saltar a navegación, búsqueda el presente articulo a sido traducido del articulo en ingles Robert Zoellick Robert Bruce Zoellick (pronounciado /ˈzʌlɪk/; nacido en Julio 25, 1953) es el onceavo presidente del Banco Mundial, una posicion que… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»