Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

nĕgōtĭātor

  • 1 negotiator

    nĕgōtiātŏr, ōris, m. négociant, homme d'affaires, entrepreneur, banquier, spéculateur; marchand, commerçant, trafiquant; agent, intermédiaire.
    * * *
    nĕgōtiātŏr, ōris, m. négociant, homme d'affaires, entrepreneur, banquier, spéculateur; marchand, commerçant, trafiquant; agent, intermédiaire.
    * * *
        Negotiator, pen. prod. negotiatoris. Labeo. Un facteur, Negociateur.
    \
        Negotiator. Caesar. Un marchant.

    Dictionarium latinogallicum > negotiator

  • 2 negotiator

    nĕgōtĭātor ( nĕgōc-), ōris, m. [id.], one who does business by wholesale, a wholesale dealer, a banker, a factor (cf.:

    institor, mercator): improbus negotiator,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 2, § 7:

    mercator an negotiator,

    id. Verr. 2, 2, 77, § 188; id. Planc. 26, 64.—
    II.
    In gen.
    A.
    A trader, tradesman (post-Aug.):

    trucidati negotiatores,

    Vell. 2, 110, 6:

    mercis sordidae,

    Quint. 1, 12, 17:

    mancipiorum,

    id. 5, 12, 17; cf. Suet. Ner. 32:

    vestiarius,

    Dig. 38, 1, 45:

    frumentarius,

    ib. 50, 5, 9; Vulg. Gen. 37, 28.—
    2.
    NEGOTIATOR, an appellation of Mercury as the god of tradesmen, Inscr. Grut. 55, 1.—
    B.
    A factor, agent, intrusted with the management of a business, Labeo ap. Dig. 32, 65 prooem.

    Lewis & Short latin dictionary > negotiator

  • 3 negotiator

    negōtiātor, ōris m. [ negotior ]
    оптовый торговец или банкир C etc.; торговец (вообще), купец, коммерсант O VP etc.

    Латинско-русский словарь > negotiator

  • 4 negotiator

    negōtiātor, ōris, m. (negotior), I) der Geld- od. Handelsgeschäfte im Großen betreibt, der Bankier, Großhändler, Cic. u.a. – II) zur Kaiserzt. = A) jeder Handelsmann, Händler, Kaufmann, Protarchi negotiatoris filius, Iustin.: negotiatore natus, Iustin.: neg. vestiarius, frumentarius, ICt.: aerarius, Corp. inscr. Lat. 6, 9664: mercis sordidae, Quint.: praeclusit cunctos negotiatores, Suet.: negotiatoribus maximam immunitatem dedit, Lampr. – B) der Geschäftsführer, Labeo bei Marcian. dig. 32, 65 in.

    lateinisch-deutsches > negotiator

  • 5 negotiator

    negōtiātor, ōris, m. (negotior), I) der Geld- od. Handelsgeschäfte im Großen betreibt, der Bankier, Großhändler, Cic. u.a. – II) zur Kaiserzt. = A) jeder Handelsmann, Händler, Kaufmann, Protarchi negotiatoris filius, Iustin.: negotiatore natus, Iustin.: neg. vestiarius, frumentarius, ICt.: aerarius, Corp. inscr. Lat. 6, 9664: mercis sordidae, Quint.: praeclusit cunctos negotiatores, Suet.: negotiatoribus maximam immunitatem dedit, Lampr. – B) der Geschäftsführer, Labeo bei Marcian. dig. 32, 65 in.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > negotiator

  • 6 negōtiātor

        negōtiātor ōris, m    [negotior], a wholesale dealer, merchant, banker, factor, S., C.
    * * *

    Latin-English dictionary > negōtiātor

  • 7 negotiator

    1) занимающийся торговыми делами (1. 65 pr. D. 32). 2) купец, illicitae mercis negot. (1. 1 D. 34, 9);

    negot. marmorum (1. 21 § 1 D. 20, 4);

    vestiarius (1. 45 D. 38, 1. 1. 9 § 1 D. 50, 5. 1. 5 § 3 D. 50, 6).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > negotiator

  • 8 negociator

    nĕgōtĭātor ( nĕgōc-), ōris, m. [id.], one who does business by wholesale, a wholesale dealer, a banker, a factor (cf.:

    institor, mercator): improbus negotiator,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 2, § 7:

    mercator an negotiator,

    id. Verr. 2, 2, 77, § 188; id. Planc. 26, 64.—
    II.
    In gen.
    A.
    A trader, tradesman (post-Aug.):

    trucidati negotiatores,

    Vell. 2, 110, 6:

    mercis sordidae,

    Quint. 1, 12, 17:

    mancipiorum,

    id. 5, 12, 17; cf. Suet. Ner. 32:

    vestiarius,

    Dig. 38, 1, 45:

    frumentarius,

    ib. 50, 5, 9; Vulg. Gen. 37, 28.—
    2.
    NEGOTIATOR, an appellation of Mercury as the god of tradesmen, Inscr. Grut. 55, 1.—
    B.
    A factor, agent, intrusted with the management of a business, Labeo ap. Dig. 32, 65 prooem.

    Lewis & Short latin dictionary > negociator

  • 9 vestiarius

    (negotiator), торгующий платьем (1. 5 § 4 D. 14, 3).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > vestiarius

  • 10 sagarius

    sagārius, a, um (sagum), zum Sagum (Mantel, Umwurf, bes. Soldatenmantel) gehörig, negotiatio, Ulp. dig. 14, 4, 5. § 15: negotiator, Corp. inscr. Lat. 10, 1872. Schol. Iuven. 6, 591 ed. Cramer (Jahn bl. negotiator): mercator, Corp. inscr. Lat. 6, 9675: ders. subst. bl. sagarius, Corp. inscr. Lat. 12, 2619 u.a.: sag. Romanensis, der saga nach röm. Mode machte, Corp. inscr. Lat. 12, 1928.

    lateinisch-deutsches > sagarius

  • 11 forensis

    forensis, e [st2]1 [-] qui sert hors de la maison, qui se fait hors de la maison. [st2]2 [-] du forum, de la place publique, du marché. [st2]3 [-] public, extérieur. [st2]4 [-] judiciaire (les procès, les jugements, le marché avaient lieu au forum).    - forensia (vestimenta): costume de ville.    - vestitu forensi, Liv. 33, 47: en costume officiel.    - natura viri ad exercitationem forensem comparata est, Col. 12 praef. § 4: la constitution de l'homme est appropriée aux travaux du dehors.    - forense genus, Cic.: l'éloquence populaire.    - forensis factio (turba), Liv.: la faction du forum, la populace du forum.    - forensis dictio, Cic.: éloquence judiciaire.    - forensis disceptatio, Cic.: plaidoirie.    - Marte forensi florere, Ov.: briller par son éloquence, être un avocat en renom.    - forensis labor, Cic. Or. 208: plaidoirie.    - forensium rerum consilia: projets concernant la vie publique.    - forensis, is, m.: l'avocat.    - rusticus, forensis, negotiator, Quint.: le cultivateur, l'avocat, le commerçant.
    * * *
    forensis, e [st2]1 [-] qui sert hors de la maison, qui se fait hors de la maison. [st2]2 [-] du forum, de la place publique, du marché. [st2]3 [-] public, extérieur. [st2]4 [-] judiciaire (les procès, les jugements, le marché avaient lieu au forum).    - forensia (vestimenta): costume de ville.    - vestitu forensi, Liv. 33, 47: en costume officiel.    - natura viri ad exercitationem forensem comparata est, Col. 12 praef. § 4: la constitution de l'homme est appropriée aux travaux du dehors.    - forense genus, Cic.: l'éloquence populaire.    - forensis factio (turba), Liv.: la faction du forum, la populace du forum.    - forensis dictio, Cic.: éloquence judiciaire.    - forensis disceptatio, Cic.: plaidoirie.    - Marte forensi florere, Ov.: briller par son éloquence, être un avocat en renom.    - forensis labor, Cic. Or. 208: plaidoirie.    - forensium rerum consilia: projets concernant la vie publique.    - forensis, is, m.: l'avocat.    - rusticus, forensis, negotiator, Quint.: le cultivateur, l'avocat, le commerçant.
    * * *
        Genus dicendi forense. Quintil. La maniere de parler dont on use aux plaidoyers.
    \
        Forensis homo. Quintil. Advocat, Qui fait estat de plaider.
    \
        Marte forensi valere. Ouid. Estre bon advocat et eloquent.

    Dictionarium latinogallicum > forensis

  • 12 materiarius

    mātĕrĭārĭus, a, um [materia] relatif au bois de construction.    - materiarius (negotiator): marchand de bois.    - materiaria, ae, f. (s.-ent. negatiatio): commerce de bois.    - haeretici materiarii, Tert.: hérétiques qui croyaient à l'éternité de la matière.
    * * *
    mātĕrĭārĭus, a, um [materia] relatif au bois de construction.    - materiarius (negotiator): marchand de bois.    - materiaria, ae, f. (s.-ent. negatiatio): commerce de bois.    - haeretici materiarii, Tert.: hérétiques qui croyaient à l'éternité de la matière.
    * * *
        Materiarus, materiarii. Plaut. Charpentier, ou qui fournit de bois à faire quelque edifice.
    \
        Materiarius, Adiect. vt Materiarius faber. Charpentier.
    \
        Materiaria fabrica. Plin. Charpenterie.
    \
        Materiaria incrustatio. Budaeus. Lambriz.

    Dictionarium latinogallicum > materiarius

  • 13 sagarius

    sagārius, a, um (sagum), zum Sagum (Mantel, Umwurf, bes. Soldatenmantel) gehörig, negotiatio, Ulp. dig. 14, 4, 5. § 15: negotiator, Corp. inscr. Lat. 10, 1872. Schol. Iuven. 6, 591 ed. Cramer (Jahn bl. negotiator): mercator, Corp. inscr. Lat. 6, 9675: ders. subst. bl. sagarius, Corp. inscr. Lat. 12, 2619 u.a.: sag. Romanensis, der saga nach röm. Mode machte, Corp. inscr. Lat. 12, 1928.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sagarius

  • 14 magnarius

    magnārius, a, um [ magnus ]
    оптовый, крупный ( negotiator Ap)

    Латинско-русский словарь > magnarius

  • 15 materiarius

    I māteriārius, a, um [ materia ] II māteriārius, ī m. (sc. negotiator)
    поставщик строевого леса, лесоторговец Pl

    Латинско-русский словарь > materiarius

  • 16 negotiatorius

    Латинско-русский словарь > negotiatorius

  • 17 suarius

    I suārius, a, um [ sus ]
    negotiator s. PMсвиноторговец
    II suārius, ī m.
    свинопас PM; свиноторговец Symm

    Латинско-русский словарь > suarius

  • 18 victimarius

    Латинско-русский словарь > victimarius

  • 19 Britannia

    Britannia (Brittania), ae, f., sowohl im weit. Sinne Großbritannien (England, Schottland u. Irland). dah. im Plur. Britanniae, Catull. 45, 22. Plin. 4, 102; 25, 21. Amm. 27, 8, 1 u. 9, 1. Corp. inscr. Lat. 3, 445, als (gew.) im engern Sinne die größere Insel England u. Schottland, Britannien, Cic. de nat. deor. 2, 88. Caes. b.G. 4, 21. Tac. Agr. 10 sq. Catull. 29, 20: meton., modo mihi date Britanniam (= Cäsars Taten in B.), quam pingam coloribus tuis, penicillo meo, Cic. ad Q. fr. 2, 13, 2 (2, 15a. § 2). – Dav.: A) Britannicus (Brittanicus), a, um, britannisch, aus-, in-, bei Britannien, litterae, Cic.: aestus maritimi, Cic.: legiones, Tac.: herba, eine Pflanze, Wasserampfer (Rumex aquaticus, L.), Plin. – u. Britannicus als Beiname der Besieger britischer Völkerschaften, wie des Sohnes des Kaisers Klaudius, Tac. u. Suet. – B) Britannus (Brittanus), a, um, britannisch, britisch, esseda, Prop.: gens, Solin.: Oceanus, litus, Claud.: rex, Stat. – subst., Britannus, ī, m., der Britannier, catenatus, Hor. epod. 7, 7: Plur. Britannī, ōrum, m., α) die Britannier, Lucr., Caes. u.a. – β) die Bretagner in Gallien, Sidon. – C) Britanniciānus, a, um, nach Britannien Geschäfte machend, negotiator, Corp. inscr. Lat. 13, 8164a. – D) Britannis, idis, f., britannisch, insulae, Prisc. perieg. 578. – / Die Schreibung Brittania, Brittanicus, Brittanus in guten Handschriften u. (wiewohl selten) auf Inschriften (z B. Corp. inscr. Lat. 7, 1194 u. 1195) und dah. jetzt in den Ausgaben des Lucretius, des Solinus, der Scriptores hist. Aug., des Ammianus Marcellinus; ebenso auch Not. Tir. 86, 34 u. 35 und Mart. Capella.

    lateinisch-deutsches > Britannia

  • 20 castrensiarius

    castrēnsiārius, a, um (castra), einer, der es mit dem Lager zu tun hat, negotiator, Corp. inscr. Lat. 5, 5592: subst., castrēnsiārius, ī, m., Corp. inscr. Lat. 6, 1739.

    lateinisch-deutsches > castrensiarius

См. также в других словарях:

  • negotiator — (n.) 1590s, businessman, from L. negotiator one who carries on business by wholesale, from negotiatus, pp. of negotiari (see NEGOTIATION (Cf. negotiation)). Meaning one who carries on negotiations is from c.1600 …   Etymology dictionary

  • Negotiator — Ne*go ti*a tor, n. [L.: cf. F. n[ e]gociateur.] One who negotiates; a person who treats with others, either as principal or agent, in respect to purchase and sale, or public or private compacts. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • negotiator — I index adjuster, advocate (counselor), agent, arbiter, arbitrator, broker, conduit (intermediary) …   Law dictionary

  • negotiator — [n] person who bargains, controls discussion adjudicator, ambassador, arbitrator, broker, delegate, diplomat, fixer*, go between*, interagent, intermediary, intermedium, judge, mediator, middleperson, moderator; concepts 348,354,423 …   New thesaurus

  • negotiator — negotiate ne‧go‧ti‧ate [nɪˈgəʊʆieɪt ǁ ˈgoʊ ] verb 1. [intransitive, transitive] to discuss something in order to reach an agreement: • Union leaders have negotiated an agreement for a shorter working week. • They negotiated a new contract with… …   Financial and business terms

  • negotiator — n. a management; union negotiator * * * [nɪ gəʊʃɪeɪtə] union negotiator a management …   Combinatory dictionary

  • negotiator — noun ADJECTIVE ▪ good, skilled, tough ▪ professional, trained ▪ chief, lead, principal, senior …   Collocations dictionary

  • negotiator — ne|go|ti|a|tor [nıˈgəuʃieıtə US ˈgouʃieıtər] n someone who takes part in official discussions, especially in business or politics, in order to try and reach an agreement ▪ the chief union negotiator …   Dictionary of contemporary English

  • negotiator — [[t]nɪgo͟ʊʃieɪtə(r)[/t]] negotiators N COUNT Negotiators are people who take part in political or financial negotiations. On Thursday night the rebels chief negotiator at the peace talks announced that dialogue had gone as far as it could go...… …   English dictionary

  • negotiator — noun they brought in an impartial negotiator to help settle the dispute Syn: mediator, arbitrator, arbiter, moderator, go between, middleman, intermediary, intercessor, intervener, conciliator; representative, spokesperson, broker, bargainer …   Thesaurus of popular words

  • negotiator — /nɪ gəυʃieɪtə/ noun 1. a person who discusses a problem with the aim of achieving agreement between different people or groups of people ♦ experienced union negotiator a member of a union who has a lot of experience of discussing terms of… …   Dictionary of banking and finance

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»