-
1 negotiator
negōtiātor, ōris, m. (negotior), I) der Geld- od. Handelsgeschäfte im Großen betreibt, der Bankier, Großhändler, Cic. u.a. – II) zur Kaiserzt. = A) jeder Handelsmann, Händler, Kaufmann, Protarchi negotiatoris filius, Iustin.: negotiatore natus, Iustin.: neg. vestiarius, frumentarius, ICt.: aerarius, Corp. inscr. Lat. 6, 9664: mercis sordidae, Quint.: praeclusit cunctos negotiatores, Suet.: negotiatoribus maximam immunitatem dedit, Lampr. – B) der Geschäftsführer, Labeo bei Marcian. dig. 32, 65 in.
-
2 negotiator
negōtiātor, ōris, m. (negotior), I) der Geld- od. Handelsgeschäfte im Großen betreibt, der Bankier, Großhändler, Cic. u.a. – II) zur Kaiserzt. = A) jeder Handelsmann, Händler, Kaufmann, Protarchi negotiatoris filius, Iustin.: negotiatore natus, Iustin.: neg. vestiarius, frumentarius, ICt.: aerarius, Corp. inscr. Lat. 6, 9664: mercis sordidae, Quint.: praeclusit cunctos negotiatores, Suet.: negotiatoribus maximam immunitatem dedit, Lampr. – B) der Geschäftsführer, Labeo bei Marcian. dig. 32, 65 in.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > negotiator
-
3 sagarius
sagārius, a, um (sagum), zum Sagum (Mantel, Umwurf, bes. Soldatenmantel) gehörig, negotiatio, Ulp. dig. 14, 4, 5. § 15: negotiator, Corp. inscr. Lat. 10, 1872. Schol. Iuven. 6, 591 ed. Cramer (Jahn bl. negotiator): mercator, Corp. inscr. Lat. 6, 9675: ders. subst. bl. sagarius, Corp. inscr. Lat. 12, 2619 u.a.: sag. Romanensis, der saga nach röm. Mode machte, Corp. inscr. Lat. 12, 1928.
-
4 sagarius
sagārius, a, um (sagum), zum Sagum (Mantel, Umwurf, bes. Soldatenmantel) gehörig, negotiatio, Ulp. dig. 14, 4, 5. § 15: negotiator, Corp. inscr. Lat. 10, 1872. Schol. Iuven. 6, 591 ed. Cramer (Jahn bl. negotiator): mercator, Corp. inscr. Lat. 6, 9675: ders. subst. bl. sagarius, Corp. inscr. Lat. 12, 2619 u.a.: sag. Romanensis, der saga nach röm. Mode machte, Corp. inscr. Lat. 12, 1928.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sagarius
-
5 Britannia
Britannia (Brittania), ae, f., sowohl im weit. Sinne Großbritannien (England, Schottland u. Irland). dah. im Plur. Britanniae, Catull. 45, 22. Plin. 4, 102; 25, 21. Amm. 27, 8, 1 u. 9, 1. Corp. inscr. Lat. 3, 445, als (gew.) im engern Sinne die größere Insel England u. Schottland, Britannien, Cic. de nat. deor. 2, 88. Caes. b.G. 4, 21. Tac. Agr. 10 sq. Catull. 29, 20: meton., modo mihi date Britanniam (= Cäsars Taten in B.), quam pingam coloribus tuis, penicillo meo, Cic. ad Q. fr. 2, 13, 2 (2, 15a. § 2). – Dav.: A) Britannicus (Brittanicus), a, um, britannisch, aus-, in-, bei Britannien, litterae, Cic.: aestus maritimi, Cic.: legiones, Tac.: herba, eine Pflanze, Wasserampfer (Rumex aquaticus, L.), Plin. – u. Britannicus als Beiname der Besieger britischer Völkerschaften, wie des Sohnes des Kaisers Klaudius, Tac. u. Suet. – B) Britannus (Brittanus), a, um, britannisch, britisch, esseda, Prop.: gens, Solin.: Oceanus, litus, Claud.: rex, Stat. – subst., Britannus, ī, m., der Britannier, catenatus, Hor. epod. 7, 7: Plur. Britannī, ōrum, m., α) die Britannier, Lucr., Caes. u.a. – β) die Bretagner in Gallien, Sidon. – C) Britanniciānus, a, um, nach Britannien Geschäfte machend, negotiator, Corp. inscr. Lat. 13, 8164a. – D) Britannis, idis, f., britannisch, insulae, Prisc. perieg. 578. – / Die Schreibung Brittania, Brittanicus, Brittanus in guten Handschriften u. (wiewohl selten) auf Inschriften (z B. Corp. inscr. Lat. 7, 1194 u. 1195) und dah. jetzt in den Ausgaben des Lucretius, des Solinus, der Scriptores hist. Aug., des Ammianus Marcellinus; ebenso auch Not. Tir. 86, 34 u. 35 und Mart. Capella.
-
6 castrensiarius
castrēnsiārius, a, um (castra), einer, der es mit dem Lager zu tun hat, negotiator, Corp. inscr. Lat. 5, 5592: subst., castrēnsiārius, ī, m., Corp. inscr. Lat. 6, 1739.
-
7 Damascus
Damascus, ī, f. (Δαμασκός), die uralte, durch Obstbau (Pflaumen, Terebinthen), seit Diokletian durch ihre Waffenfabriken berühmte Hauptstadt von Cölesyrien, am Chrysorrhoas (j. Barbines od. Barrada), j. Damaschk od. Dameschk, Curt. 3, 12 sq. Flor. 3, 5, 29. Vulg. gen. 14, 15. Stat. silv. 1, 6, 14 (wo griech. Form Damascos). – Dav. Damascēnus, a, um (Δαμασκηνός), damaszenisch, aus Damaskus, pruna, Plin. u.a.: negotiator, Vulg.: Syrus D., Vulg.: Plur. subst., Damascēnī, ōrum, m., die Einw. von Damaskus, die Damaszener, civitas Damascenorum = Damascus, Vulg. 2. Cor. 11, 32. – subst., a) Damascēnus, ī, m., Beiname Jupiters, Inscr. – b) Damascēna, ae, f. (sc. regio), die Gegend von Damaskus, Plin.: dieselbe Damascēnē, ēs, f., Mela. – c) damascēna, ōrum, n. (sc. pruna), Pflaumen aus Damaskus, Edict. Diocl. 6, 86. Apic. 4, 181; 7, 280 u. ö.
-
8 frumentarius
frūmentārius, a, um (frumentum), I) das Getreide od. den Proviant betreffend, A) adi.: ager, Varro: spicae, Apul.: saccus, Frontin.: vasum, Porphyr.: lucra, Cic.: inopia, Getreidemangel, Caes.: navis, Proviantschiff, res, Getreidewesen, Proviant, Cic. u. Caes.: cicada, im Getreide befindlich, Plin.: lex, Cic.: mensor, ICt.: negotiator, Plin. – B) subst., 1) frūmentārius, iī, m. a) der Getreidelieferant, -händler, Cic. u.a. – b) Plur. frūmentāriī, iōrum, m., die Proviantierer, Proviantkolonnen beim Heere, Hirt. b. G. 8, 35, 4. – später eine bes. Klasse u. Art Furiere, die dem Heere vorausgingen, um für Herbeischaffung des Proviants zu sorgen, Kellerm. vigil. Rom. laterc. no. 284. – seit Hadrian eine Art Gensdarmen, die zu politischen Zwecken, namentl. als geheime Polizeispione benutzt wurden, Aur. Vict. de Caes. 39, 44. Spart. Hadr. 11, 4. Capit. Maxim. et Balb. 10, 3: Sing., Capit. Opil. Macrin. 12, 4. – 2) frūmentāria, ae, f. (sc. actio), die Getreideverhandlung (= Cic. II. Verr. 3, 36), Prisc. 7, 62. Prob. inst. art. 60, 8 K. – II) getreidereich, loca, Caes.: provincia, Caes.: provinciae, Cic.
-
9 gladiarius
gladiārius, a, um (gladius), zum Schwerte gehörig, Schwert-, negotiator, Corp. inscr. Lat. 9, 3962. – subst., gladiārius, iī. m., der Schwertmacher, Schwertfeger, Corp. inscr. Lat. 13, 6677.
-
10 lentiarius
lentiārius, a, um (2. lens), zu den Linsen gehörig, Linsen-, negotiator, Corp. inscr. Lat. 5, 5932. – Dass. subst. lentiārīus, iī, m., Anecd. Helv. p. CCXIII, 23.
-
11 locuples
locuplēs, ētis (locus u. *pleo), I) begütert, Cic. de rep. 2, 16; Cat. 2, 18. Plin. 18, 11. – II) im weiteren Sinne, vollauf versehen mit Geld und Gut, bemittelt, in guten Verhältnissen, wohlhabend, wohlbestellt (Ggstz. egens, pauper, tenuis), 1) eig.: a) v. Pers.: α) absol.: privatus modice locuples, Liv.: mulier copiosa plane et locuples, Cic.: egebat? immo locuples erat, Cic.: dum sit locupletior aliquis sordidae mercis negotiator, Quint.: domini locupletiores, Auct. b. Alex. – Plur. subst., locupletes, Ggstz. tenues, Auct. b. Alex., u. Superl. locupletissimi, Ggstz. tenuissimi, Cic. – β) m. Abl. wodurch? Luscius et Manilius copiis rei familiaris locupletes et pecuniosi, Cic.: mancipiis locuples eget aeris Cappadocum rex, Hor. – u. m. Genet. infolge wessen? pecuniae satis locuples, Apul. met. 8, 1 zw. – b) v. Lebl.: α) absol.: aliqua locuples ac referta domus, Cic.: villa tota locuples est, Cic.: provincia tam locuples ac referta, Cic.: urbs locupletissima, Caes., locupletissima atque ornatissima, Cic.: regio locupletissima, Nep. – magnae et locupletes copiae, Cornif. rhet.: in locuplete penu, Pers.: munera locupletia, reich ausgestattete, Nep. – prägn., aquila, zu Wohlstand verhelfende Zenturionenstelle, Iuven. 14, 147. – β) m. Abl. wodurch? ut civium vita opibus firma, copiis locuples, gloriā ampla sit, Scipio b. Cic.: annus locuples frugibus, Hor. – 2) übtr.: a)wohlbestellt, gut ausgestattet, reich, locupletior hominum natura ad bene vivendum, Cic.: Lysias oratione locuples, reich im Ausdrucke, Cic.: multo locupletior in dicendo, Cic.: oratio, Cic.: Latinam linguam non modo non inopem, sed locupletiorem etiam esse quam Graecam, Cic. – b) glaubwürdig, zuverlässig, vollgültig, zunächst vor Gericht, reus, der für sein Versprechen haften kann, Liv.: dann übh., testis, Cic.: tabellarius, Cic.: auctor (Gewährsmann), Cic. – / Abl. Sing. locuplete u. locupleti, s. Neue-Wagener Formenl.3 2, 84 u. 85. – Genet. Plur. locupletium, Cic. ad Att. 1, 19, 4; Tusc. 5, 58; de off. 3, 75 u.a., locupletum, Caes. b. c. 3, 110, 5, s. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 393.
-
12 macellarius
macellārius, a, um (macellum), zum Fleisch-, Speisemarkte gehörig, taberna, des Fleischwarenhändlers, Val. Max. 3, 4, 4: negotiator artis macellariae, Corp. inscr. Lat. 13, 2018. – subst., macellārius, iī, m., der Fleisch aller Art, auch Vögel, Fische u. dgl. feilhält, der Fleischwarenhändler, Varro r. r. 3, 2, 11. Suet. Caes. 26, 2. Veget. mil. 1, 7.
-
13 magnarius
māgnārius, a, um (magnus), zum Großen (Großhandel) gehörig, negotiator, Großhändler, Apul. met. 1. c. 5: pistor, als Grossist, Corp. inscr. Lat. 6, 9810. – subst., māgnāriī, ōrum, m., Großhändler, corpus magnariorum, Corp. inscr. Lat. 6, 1696. lin. 13/14: corpus coriariorum magnariorum soleariorum, Corp. inscr. Lat. 6, 1117.
-
14 negotiatorius
negōtiātōrius, a, um (negotiator), zum Handelsmanne gehörig, navis, Handelsschiff, Vopisc. Firm. 3. § 3: aurum, als Abgabe der Handelsleute, Lampr. Alex. Sev. 32, 5.
-
15 negotiatrix
negōtiātrīx, trīcis, f. (Femin. zu negotiator), die Händlerin, I) eig., Paul. dig. 34, 2, 32. § 4: negotiatrix frumentaria et legumenaria, Corp. inscr. Lat. 6, 9683. – II) übtr., die Vermittlerin, Tert. adv. Marc. 2, 3.
-
16 paenularius
paenulārius, a, um, zur Pänula gehörig, negotiator, Corp. inscr. Lat. 13, 6366. – subst., a) paenulārius, iī, m., der Fabrikant der Pänula, Corp. inscr. Lat. 10, 1945. – b) paenulārium, iī, n., das Behältnis-, Futteral der Pänula, Nov. com. 35.
-
17 sericarius
sēricārius, a, um (sericum), zur Seide-, zum seidenen Zeuge gehörig, Seiden-, negotiator, Corp. inscr. Lat. 14, 2793 u. 2812: negotians, Corp. inscr. Lat. 6, 9678 (siricarius); aber Firm. math. 8, 19 steht nicht sericarius textor, sondern lanarum textor. – subst., a) sēricārius, (sīricārius), iī, m., der Seidenhändler, Seidenweber, Corp. inscr. Lat. 6, 98908 u. 14, 3711. – b) sēricāria, ae, f., die Bewahrerin der Seidenkleider, eine Sklavin der röm. Damen, Corp. inscr. Lat. 6, 9892 (siricaria).
-
18 suarius
suārius, a, um (sus), zu den Schweinen gehörig, Schweine-, I) adi.: forum, Schweinemarkt, ICt.: functio, ICt.: negotiator, Schweinehändler, Plin. – II) subst.: A) suārius, iī, m., 1) = συβώτης, der Schweinehirt, Sauhirt, Plin. 8, 208. – 2) der Schweinehändler, Cod. Theod. 14, 4, 3 u.a. Symm. epist. 10, 27. Corp. inscr. Lat. 6, 1771, 9. – B) suāria, ae, f., der Schweinehandel, suariam facere, Corp. inscr. Lat. 6, 1771, 11.
-
19 urbicus
urbicus, a, um (urbs), zur Stadt (Rom) gehörig, städtisch, Stadt-, res urbicae, Gell.: annona, Suet. u. Vopisc.: via, ICt.: negotiator, Suet.: praefectus, Lampr. – übtr., a) = Romanus, römisch, quidam urbicus, Römer, Augustin. epist. 36, 3 (dazu die Mauriner). – b) städtisch = fein, facetiis urbicis abundans, Schol. Iuven. 9, 11.
-
20 vestiarius
vestiārius, a, um (vestis), zu den Kleidern gehörig, Kleider-, I) adi.: arca, Kleiderkiste, Cato r.r. 11, 3: negotiator, Kleiderhändler, Scaev. dig. 38, 1, 45. – II) subst.: A) vestiārius, iī, m., a) der Kleiderbewahrer, Kleiderwart, ἱματιοφύλαξ, Gloss. II, 332, 14. Corp. inscr. Lat. 8, 5234. – b) der Kleiderhändler, Ulp. dig. 14, 3, 5. § 4. Corp. inscr. Lat. 5, 474 u. 774 3460; 6, 9976 u. 9977; 11, 565; 13, 5705. Porphyr. Hor. ep. 1, 1, 94: vestiarius tenuarius od. tenuiarius, s. tenuārius. – B) vestiārium, iī, n., a) das Kleiderbehältnis, die Kleiderkammer, Plin. 15, 33. Vopisc. Aurel. 45, 4. Augustin. epist. 211, 12. Cassiod. var. 1, 2, 7. Vgl. Gloss. II, 332, 15 ›vestiarium, ἱματιοφυλάκιον‹. – b) die den Sklaven gelieferten Kleidungsstücke, Sen. de tranqu. anim. 8, 8; de ben. 3, 21, 2. Iavolen. dig. 24, 1, 66. § 1 u.a. ICt.: Plur., Colum. 1, 8, 17. Modestin. dig. 34, 1, 4.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
negotiator — (n.) 1590s, businessman, from L. negotiator one who carries on business by wholesale, from negotiatus, pp. of negotiari (see NEGOTIATION (Cf. negotiation)). Meaning one who carries on negotiations is from c.1600 … Etymology dictionary
Negotiator — Ne*go ti*a tor, n. [L.: cf. F. n[ e]gociateur.] One who negotiates; a person who treats with others, either as principal or agent, in respect to purchase and sale, or public or private compacts. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
negotiator — I index adjuster, advocate (counselor), agent, arbiter, arbitrator, broker, conduit (intermediary) … Law dictionary
negotiator — [n] person who bargains, controls discussion adjudicator, ambassador, arbitrator, broker, delegate, diplomat, fixer*, go between*, interagent, intermediary, intermedium, judge, mediator, middleperson, moderator; concepts 348,354,423 … New thesaurus
negotiator — negotiate ne‧go‧ti‧ate [nɪˈgəʊʆieɪt ǁ ˈgoʊ ] verb 1. [intransitive, transitive] to discuss something in order to reach an agreement: • Union leaders have negotiated an agreement for a shorter working week. • They negotiated a new contract with… … Financial and business terms
negotiator — n. a management; union negotiator * * * [nɪ gəʊʃɪeɪtə] union negotiator a management … Combinatory dictionary
negotiator — noun ADJECTIVE ▪ good, skilled, tough ▪ professional, trained ▪ chief, lead, principal, senior … Collocations dictionary
negotiator — ne|go|ti|a|tor [nıˈgəuʃieıtə US ˈgouʃieıtər] n someone who takes part in official discussions, especially in business or politics, in order to try and reach an agreement ▪ the chief union negotiator … Dictionary of contemporary English
negotiator — [[t]nɪgo͟ʊʃieɪtə(r)[/t]] negotiators N COUNT Negotiators are people who take part in political or financial negotiations. On Thursday night the rebels chief negotiator at the peace talks announced that dialogue had gone as far as it could go...… … English dictionary
negotiator — noun they brought in an impartial negotiator to help settle the dispute Syn: mediator, arbitrator, arbiter, moderator, go between, middleman, intermediary, intercessor, intervener, conciliator; representative, spokesperson, broker, bargainer … Thesaurus of popular words
negotiator — /nɪ gəυʃieɪtə/ noun 1. a person who discusses a problem with the aim of achieving agreement between different people or groups of people ♦ experienced union negotiator a member of a union who has a lot of experience of discussing terms of… … Dictionary of banking and finance