Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

nāvigātiō

  • 1 navigatio

    nāvĭgātĭo, ōnis, f. [id.], a sailing, navigation:

    ex tuis litteris cognovi cursūs navigationum tuarum,

    Cic. Fam. 13, 68, 1:

    in portum ex longā navigatione venire,

    id. Sen. 19, 71:

    prima navigatio,

    id. Q. Fr. 2, 6, 3:

    navigationi se committere,

    id. Fam. 16, 4, 1:

    celeri navigatione properare,

    Tac. H. 2, 81; 4, 49:

    maris,

    id. ib. 2, 53:

    diei navigatione distare,

    a day's sail, Plin. 2, 75, 77, § 187:

    Aegyptia,

    id. 24, 6, 19, § 28.

    Lewis & Short latin dictionary > navigatio

  • 2 navigatio

    nāvigātio, ōnis f. [ navigo ]
    а) плавание (на корабле), судоходство, мореплавание (n. ignōti maris Sen; per maria CA)
    б) морской рейс, возможность отправиться в плавание ( primam navigationem non omittere C)

    Латинско-русский словарь > navigatio

  • 3 navigatio

    nāvigātio, ōnis, f. (navigo), das Schiffen, die Schiffahrt, zuw. auch = Seereise (Ggstz. peregrinatio terrena, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 1, 10), nav. bona, Cic.: prospera, Val. Max.: litorea, Küstenschiffahrt, Amm.: fluminis, Flußschiffe, Auct. b. Alex.: so auch Ionii maris, Tac.: ignoti maris, Sen. rhet.: diei, Tagereise zu Schiffe, Plin.: nav. in fero (mari), Cic.: nav. longa per maria, Cael. Aur.: te neque navigationi neque viae (Landweg) committas, Cic.: eam navigationem (Seereise) prodere scripto, Plin.: primam navigationem (Schiffsgelegenheit, Fahrgelegenheit) ne omiseris, Cic. – Plur., difficultas itinerum ac navigationum, Auct. b. Alex.: navigationes maritimae, Cael. Aur.: fluminales vel portuosae aut stagni navigationes, Cael. Aur.

    lateinisch-deutsches > navigatio

  • 4 navigatio

    nāvigātio, ōnis, f. (navigo), das Schiffen, die Schiffahrt, zuw. auch = Seereise (Ggstz. peregrinatio terrena, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 1, 10), nav. bona, Cic.: prospera, Val. Max.: litorea, Küstenschiffahrt, Amm.: fluminis, Flußschiffe, Auct. b. Alex.: so auch Ionii maris, Tac.: ignoti maris, Sen. rhet.: diei, Tagereise zu Schiffe, Plin.: nav. in fero (mari), Cic.: nav. longa per maria, Cael. Aur.: te neque navigationi neque viae (Landweg) committas, Cic.: eam navigationem (Seereise) prodere scripto, Plin.: primam navigationem (Schiffsgelegenheit, Fahrgelegenheit) ne omiseris, Cic. – Plur., difficultas itinerum ac navigationum, Auct. b. Alex.: navigationes maritimae, Cael. Aur.: fluminales vel portuosae aut stagni navigationes, Cael. Aur.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > navigatio

  • 5 nāvigātiō

        nāvigātiō ōnis, f    [navigo], a sailing, navigation, voyage: inpedita propter inscientiam locorum, Cs.: navigationi se committere.
    * * *
    sailing; navigation; voyage

    Latin-English dictionary > nāvigātiō

  • 6 navigatio

    судоходство, tempus navigationis (1. 16 § 1 D. 6, 1. 1. 3 D. 39, 6. 1. 1 § 14. 15 D. 43, 12. cf. 1. 1 pr. § 2 D. 43, 15).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > navigatio

  • 7 navigatio

    voyage, navigation.

    Latin-English dictionary of medieval > navigatio

  • 8 bonus

    bŏnus, a, um    - compar. melior.    - superl. optimus.    - arch. Inscr. Gloss. duonus, duenus. [st1]1 [-] bon.    - bonus imperator, Cic. Verr. 5, 2: bon général.    - bonus comaedus, Cic. Com. 30: bon acteur.    - bonus medicus, Cic. Clu. 57: bon médecin.    - boni cives: les bons citoyens (= les patriotes, respectueux des lois, ou, souvent dans Cicéron, ceux qui suivent la bonne politique, le parti des honnêtes gens, le parti des optimates, le parti du sénat, des conservateurs.    - vir bonus: l'homme de bien: [dans la vie politique = bonus civis] cf. Sest. 98 ; Cal. 77; Cat. 1, 32 etc.; [dans la vie ordinaire] cf. Hor. Ep. 1, 16, 40; Cic. Off. 3, 77; Leg. 1, 49; Fin. 3, 61.    - cf. gr. ἀνὴρ καλὸς κἀγαθός.    - orator est vir bonus dicendi peritus, CAT. frag. 6: l'orateur est un homme de bien qui sait manier la parole. --- Cic. Tusc. 5, 28, etc.    - boni, orum, m.: les homme de bien, les braves gens, les bons citoyens.    - ut inter bonos bene agier oportet, Cic. Off. 3, 70: il faut bien agir comme il convient entre bonnes gens.    - boni, improbi, Cic Lael. 74: les bons, les méchants.    - homo bonus, optimus: brave homme, bon homme, excellent homme: Plaut. Capt. 333; Most. 719, etc.    - homines optimi non intellegunt, Cic. Fin. 1, 25: ces braves gens ne comprennent pas que...    - nosti optimos homines, Cic. Leg. 32: tu connais cet excellent peuple.    - carissime frater atque optime, Cic. de Or. 2, 10: ô mon très cher et excellent frère.    - optime Quincti, Hor. Ep. 1, 16, 1: cher Quinctius.    - o bone, Hor. S. 2, 3, 31: mon cher. [st1]2 [-] bon, bienveillant, favorable.    - (o) di boni! grands dieux! bons dieux!    - Jovis Optimi Maximi templum, Cic. Verr. 4, 69: le temple de Jupiter très bon, très grand.    - bona Juno, Virg. En. 1, 734: Junon favorable.    - bonus alicui: bon pour qqn, bienveillant pour qqn.    - cf. Plaut. Amp. 992; Capt. 939, etc.    - vicinis bonus esto, CAT. Agr. 4: aie de bons rapports de voisinage.    - bonus in aliquem, Cic.: bon pour qqn. [st1]3 [-] bon, de bonne qualité (en parl. de choses).    - bonus ager, Varr. 5, 125: bon champ, champ fertile.    - terra bona, Varr. R. 1, 40, 3: bonne terre, bon sol.    - adulterini, boni nummi, Cic. Off. 3, 91: faux, bons écus.    - optimum argentum, Cic. Verr. 1, 91; Phil. 2, 66: très belle argenterie.    - optima navis, Cic. Verr. 5, 134: très bon vaisseau.    - meliores fetus edere, Cic. de Or. 2, 131: produire de plus belles moissons.    - oratio bona, Cic. Br. 99: un bon discours.    - optimi versus, Cic. Arch. 18: vers excellents.    - verba bona, Cic. Br. 233: bons termes, expressions heureuses, justes.    - hoc, quod vulgo de oratoribus ab imperitis dici solet " bonis hic verbis" aut "aliquis non bonis utitur" Cic. de Or. 3, 151: cette appréciation sur les orateurs que l'on entend couramment dans la bouche des personnes non spécialistes: "en voilà un qui s'exprime en bons termes" ou "un tel s'exprime en mauvais termes".    - bono genere natus, Cic. Mur. 15: d'une bonne famille, bien né.    - optimo ingenio, Cic. Off. 1, 158: avec d'excellentes dispositions naturelles (très bien doué).    - bona ratio, Cic. Cat. 2, 25: de bons sentiments politiques.    - bona ratione aliquid emere, Cic. Verr. 4, 10: acheter qqch honnêtement.    - bona ratio, Cic. Nat. 3, 70: droite raison, raison bien réglée.    - bona fama, Cic. Fin. 3, 57: bonne renommée.    - bonum judicium, Caes. BG. 1, 41, 2: jugement favorable.    - in bonam partem aliquid accipere, Cic. Amer. 45: prendre qqch en bonne part.    - in meliorem partem, Cic. Inv. 2, 158: en meilleure part.    - bona pars sermonis, Cic. de Or. 2, 14: une bonne (grande) partie de l'entretien. --- cf. Ter. Eun. 123; Hor. S. 1, 1, 61; Quint. 12, 7, 5; 12, 11, 19; Sen. Ep. 49, 4.    - bonā formā, Ter. Andr, 119: d'un bon (beau) physique. --- cf. Andr. 428; Haut. 524; Hor. S. 2, 7, 52.    - bonā naturā, Ter. Eun. 316: d'une bonne constitution.    - vinum bono colore, CAT. Agr. 109: vin d'une bonne couleur.    - vir optimo habitu, Cic. Cael. 59: homme d'une excellente complexion. [st1]4 [-] bon, heureux, favorable.    - quod bonum, faustum felixque sit populo Romano, Liv. 1, 28, 7: et puisse ce dessein être bon, favorable, heureux pour le peuple romain.    - bona fortuna, Cic. Phil. 1, 27: bonne fortune, prospérité, bonheur.    - bona spes, Cic. Verr. pr. 42: bon espoir.    - temporibus optimis, Cic. Caecil. 66: aux temps les meilleurs, aux époques les plus heureuses.    - bona navigatio, Cic. Nat. 3, 83: une bonne (heureuse) navigation.    - boni exitus, Cic. Nat. 3, 89: des morts heureuses.    - boni nuntii, Cic. Att. 3, 11, 1: de bonnes nouvelles.    - mores boni, optimi, Cic. Off. 1, 56; Verr. 3, 210: bonnes moeurs, moeurs excellentes.    - domi militiaeque boni mores colebantur, Sall. C. 9: en temps de paix comme en temps de guerre on s'attachait aux vertus. [st1]5 [-] quelques tournures.    - bonae res: - [abcl]a - richesses, biens: Plaut. Pers. 507; Lucr. 1, 728. - [abcl]b - situation heureuse, prospérité: Plaut. Trin. 446; Fam. 12, 3, 3; Att. 12, 12, 5; Hor. O. 2, 3, 2. - [abcl]c - le bien: bonae res, malae, Cic. de Or. 1, 42: le bien, le mal, cf. 2, 67; Or. 118; Br. 31; Ac. 1, 15, etc.    - bono animo esse: - [abcl]a - avoir du courage. - [abcl]b - être bien disposé.    - bono esse animo in aliquem, Caes.: être bien disposé à l'égard de qqn.    - bonus aliqui rei: bon pour qqch.    - bonus ad aliquam rem: bon pour qqch.    - bonus alendo pecori mons: montagne bonne pour nourrir les troupeaux.    - bonus dicere: habile à dire.    - aequi bonique facere aliquid: s'accommoder d'une chose, tenir pour juste et bon.    - mulier bonā formā, Ter. Heaut. 3, 2, 13: femme d'un beau physique.    - bono genere natus: bien né, de bonne famille, de naissance noble.    - bonā veniā ou cum bona venia: avec l'aimable permission.    - abs te hoc bonā veniā expeto si... Ter. Phorm. 2, 3, 31: je te demande aimablement si...    - bonā pace ou cum bona pace: sans se fâcher, avec l'aimable permission.    - Hannibal ad Alpis cum bona pace incolentium... pervenit, Liv. 21, 32, 6: Hannibal atteignit les Alpes sans être nullement inquiété par les habitants.    - alteri populo cum bona pace imperitare, Liv. 1: exercer sur l'autre peuple une autorité décente.    - nec cuique bono mali quidquam evenire potest, Cic. Tusc. 1, 41, 99: et il ne peut rien arriver de mal à tout honnête homme.    - bonus in me, Cic.: bienveillant à mon égard, bon pour moi.    - bona aetas: le bel âge (= la jeunesse).
    * * *
    bŏnus, a, um    - compar. melior.    - superl. optimus.    - arch. Inscr. Gloss. duonus, duenus. [st1]1 [-] bon.    - bonus imperator, Cic. Verr. 5, 2: bon général.    - bonus comaedus, Cic. Com. 30: bon acteur.    - bonus medicus, Cic. Clu. 57: bon médecin.    - boni cives: les bons citoyens (= les patriotes, respectueux des lois, ou, souvent dans Cicéron, ceux qui suivent la bonne politique, le parti des honnêtes gens, le parti des optimates, le parti du sénat, des conservateurs.    - vir bonus: l'homme de bien: [dans la vie politique = bonus civis] cf. Sest. 98 ; Cal. 77; Cat. 1, 32 etc.; [dans la vie ordinaire] cf. Hor. Ep. 1, 16, 40; Cic. Off. 3, 77; Leg. 1, 49; Fin. 3, 61.    - cf. gr. ἀνὴρ καλὸς κἀγαθός.    - orator est vir bonus dicendi peritus, CAT. frag. 6: l'orateur est un homme de bien qui sait manier la parole. --- Cic. Tusc. 5, 28, etc.    - boni, orum, m.: les homme de bien, les braves gens, les bons citoyens.    - ut inter bonos bene agier oportet, Cic. Off. 3, 70: il faut bien agir comme il convient entre bonnes gens.    - boni, improbi, Cic Lael. 74: les bons, les méchants.    - homo bonus, optimus: brave homme, bon homme, excellent homme: Plaut. Capt. 333; Most. 719, etc.    - homines optimi non intellegunt, Cic. Fin. 1, 25: ces braves gens ne comprennent pas que...    - nosti optimos homines, Cic. Leg. 32: tu connais cet excellent peuple.    - carissime frater atque optime, Cic. de Or. 2, 10: ô mon très cher et excellent frère.    - optime Quincti, Hor. Ep. 1, 16, 1: cher Quinctius.    - o bone, Hor. S. 2, 3, 31: mon cher. [st1]2 [-] bon, bienveillant, favorable.    - (o) di boni! grands dieux! bons dieux!    - Jovis Optimi Maximi templum, Cic. Verr. 4, 69: le temple de Jupiter très bon, très grand.    - bona Juno, Virg. En. 1, 734: Junon favorable.    - bonus alicui: bon pour qqn, bienveillant pour qqn.    - cf. Plaut. Amp. 992; Capt. 939, etc.    - vicinis bonus esto, CAT. Agr. 4: aie de bons rapports de voisinage.    - bonus in aliquem, Cic.: bon pour qqn. [st1]3 [-] bon, de bonne qualité (en parl. de choses).    - bonus ager, Varr. 5, 125: bon champ, champ fertile.    - terra bona, Varr. R. 1, 40, 3: bonne terre, bon sol.    - adulterini, boni nummi, Cic. Off. 3, 91: faux, bons écus.    - optimum argentum, Cic. Verr. 1, 91; Phil. 2, 66: très belle argenterie.    - optima navis, Cic. Verr. 5, 134: très bon vaisseau.    - meliores fetus edere, Cic. de Or. 2, 131: produire de plus belles moissons.    - oratio bona, Cic. Br. 99: un bon discours.    - optimi versus, Cic. Arch. 18: vers excellents.    - verba bona, Cic. Br. 233: bons termes, expressions heureuses, justes.    - hoc, quod vulgo de oratoribus ab imperitis dici solet " bonis hic verbis" aut "aliquis non bonis utitur" Cic. de Or. 3, 151: cette appréciation sur les orateurs que l'on entend couramment dans la bouche des personnes non spécialistes: "en voilà un qui s'exprime en bons termes" ou "un tel s'exprime en mauvais termes".    - bono genere natus, Cic. Mur. 15: d'une bonne famille, bien né.    - optimo ingenio, Cic. Off. 1, 158: avec d'excellentes dispositions naturelles (très bien doué).    - bona ratio, Cic. Cat. 2, 25: de bons sentiments politiques.    - bona ratione aliquid emere, Cic. Verr. 4, 10: acheter qqch honnêtement.    - bona ratio, Cic. Nat. 3, 70: droite raison, raison bien réglée.    - bona fama, Cic. Fin. 3, 57: bonne renommée.    - bonum judicium, Caes. BG. 1, 41, 2: jugement favorable.    - in bonam partem aliquid accipere, Cic. Amer. 45: prendre qqch en bonne part.    - in meliorem partem, Cic. Inv. 2, 158: en meilleure part.    - bona pars sermonis, Cic. de Or. 2, 14: une bonne (grande) partie de l'entretien. --- cf. Ter. Eun. 123; Hor. S. 1, 1, 61; Quint. 12, 7, 5; 12, 11, 19; Sen. Ep. 49, 4.    - bonā formā, Ter. Andr, 119: d'un bon (beau) physique. --- cf. Andr. 428; Haut. 524; Hor. S. 2, 7, 52.    - bonā naturā, Ter. Eun. 316: d'une bonne constitution.    - vinum bono colore, CAT. Agr. 109: vin d'une bonne couleur.    - vir optimo habitu, Cic. Cael. 59: homme d'une excellente complexion. [st1]4 [-] bon, heureux, favorable.    - quod bonum, faustum felixque sit populo Romano, Liv. 1, 28, 7: et puisse ce dessein être bon, favorable, heureux pour le peuple romain.    - bona fortuna, Cic. Phil. 1, 27: bonne fortune, prospérité, bonheur.    - bona spes, Cic. Verr. pr. 42: bon espoir.    - temporibus optimis, Cic. Caecil. 66: aux temps les meilleurs, aux époques les plus heureuses.    - bona navigatio, Cic. Nat. 3, 83: une bonne (heureuse) navigation.    - boni exitus, Cic. Nat. 3, 89: des morts heureuses.    - boni nuntii, Cic. Att. 3, 11, 1: de bonnes nouvelles.    - mores boni, optimi, Cic. Off. 1, 56; Verr. 3, 210: bonnes moeurs, moeurs excellentes.    - domi militiaeque boni mores colebantur, Sall. C. 9: en temps de paix comme en temps de guerre on s'attachait aux vertus. [st1]5 [-] quelques tournures.    - bonae res: - [abcl]a - richesses, biens: Plaut. Pers. 507; Lucr. 1, 728. - [abcl]b - situation heureuse, prospérité: Plaut. Trin. 446; Fam. 12, 3, 3; Att. 12, 12, 5; Hor. O. 2, 3, 2. - [abcl]c - le bien: bonae res, malae, Cic. de Or. 1, 42: le bien, le mal, cf. 2, 67; Or. 118; Br. 31; Ac. 1, 15, etc.    - bono animo esse: - [abcl]a - avoir du courage. - [abcl]b - être bien disposé.    - bono esse animo in aliquem, Caes.: être bien disposé à l'égard de qqn.    - bonus aliqui rei: bon pour qqch.    - bonus ad aliquam rem: bon pour qqch.    - bonus alendo pecori mons: montagne bonne pour nourrir les troupeaux.    - bonus dicere: habile à dire.    - aequi bonique facere aliquid: s'accommoder d'une chose, tenir pour juste et bon.    - mulier bonā formā, Ter. Heaut. 3, 2, 13: femme d'un beau physique.    - bono genere natus: bien né, de bonne famille, de naissance noble.    - bonā veniā ou cum bona venia: avec l'aimable permission.    - abs te hoc bonā veniā expeto si... Ter. Phorm. 2, 3, 31: je te demande aimablement si...    - bonā pace ou cum bona pace: sans se fâcher, avec l'aimable permission.    - Hannibal ad Alpis cum bona pace incolentium... pervenit, Liv. 21, 32, 6: Hannibal atteignit les Alpes sans être nullement inquiété par les habitants.    - alteri populo cum bona pace imperitare, Liv. 1: exercer sur l'autre peuple une autorité décente.    - nec cuique bono mali quidquam evenire potest, Cic. Tusc. 1, 41, 99: et il ne peut rien arriver de mal à tout honnête homme.    - bonus in me, Cic.: bienveillant à mon égard, bon pour moi.    - bona aetas: le bel âge (= la jeunesse).
    * * *
        Bonus, Adiectiuum, contrarium est Malo. comparatiuum habet Melior: et superlatiuum, Optimus. Bon.
    \
        AEdes bonae. Plaut. Maison entiere, toute neuve.
    \
        Bona aetate foemina. Varro. De bon aage.
    \
        Bonus animus. Plaut. Bon courage.
    \
        Bono animo es, vel bono animo esto. Ter. Ayes bon courage.
    \
        Bono animo transeamus ad oppugnandam Carthaginem. Liu. Allons hardiment, Courage.
    \
        Bono animo esse iubere aliquem. Liu. Bailler ou donner courage, Inciter à avoir courage, Enhardir.
    \
        Bono animo aliquid facere aut dicere. Faire ou dire quelque chose à bonne intention.
    \
        Animo meliore aliquid ferre. Ouid. Porter plus patiemment, et de meilleur courage.
    \
        Artes bonae. Tac. Toutes bonnes facons de vivre, et exercitations, Bons moyens.
    \
        Bonis auibus aut malis. Liu. Heureusement, ou malheureusement A la bonne heure, ou à la male heure.
    \
        Caelum bonum. Cato. Bon air.
    \
        Canor melior. Lucret. Meilleur chant.
    \
        Causa bona. Cic. Bon droict.
    \
        In causa meliore esse. Cic. Estre en meilleur estat et condition, Estre mieulx, Estre plus heureux.
    \
        Color bonus. Varro. Bonne couleur.
    \
        Si conditio bona fuerit, emam. Cic. S'il y a à gaigner.
    \
        Eo meliore conditione Cicero pulcherrimum factum vituperabit. Brutus ad Cic. Plus à son advantage.
    \
        Consilio bono aliquid facere. Cic. Faire quelque chose par bon conseil et advis.
    \
        Exitus bonus. Horat. Bonne issue, Bonne fin.
    \
        Factum bonum. Suet. Ce sera bien faict.
    \
        Fama bona. Cic. Bon bruit et renom.
    \
        Fidei bonae emptor. Modestinus. Qui achepte à la bonne foy sans fraude, ne mal engin.
    \
        Fide bona vel optima dicere. Plaut. A bon escient.
    \
        Forma bona. Terent. Beau visage.
    \
        Genere bono natus. Plau. Né de bons parens, et de gens de bien. De bonne race.
    \
        Bonam gratiam habere alicui. Plaut. Scavoir bon gré.
    \
        Sine bona gratia. Plaut. Sans en scavoir nul gré.
    \
        Horas bonas male collocare. Martial. Mal employer le bon temps et loisir qu'on ha.
    \
        Ingenio bono esse. Terent. De bonne aire, De bonne nature.
    \
        Initia bona. Cic. Bons commencemens.
    \
        Optimo iure. Cic. A bonne et juste cause, A bon droict.
    \
        Lucrum bonum. Plaut. Grand gaing.
    \
        Memoria meliore esse. Cic. Avoir meilleure memoire.
    \
        Modo bono. Cic. Par bon moyen.
    \
        Mors bona. Plin. iunior. Mort louable.
    \
        Natura bona. Terent. Gras et en bon point.
    \
        Bono nomine esse. Cic. Avoir un nom de bonne rencontre.
    \
        Notae bonae vinum. Colu. Vin de bonne tache et qualité. Bon vin.
    \
        Nummus bonus. Cic. Bonne monnoye.
    \
        Nuntius bonus. Plaut. Bonnes nouvelles.
    \
        Operam bonam nauare. Plin. Faire bien son debvoir, Se bien employer à quelque besongne, et la bien conduire.
    \
        Parca meliore. Ouid. Plus heureusement.
    \
        Bona pars. Cic. La plus grand part.
    \
        Melior pars diei. Virg. La plus grande partie du jour.
    \
        Bonis meis rebus fugiebam. Cice. Lors que mes affaires se portoyent bien. \ Bona re copiosus. Gell. Fort riche.
    \
        Sententia melior. Virgil. Meilleure opinion et advis.
    \
        Somno meliore frui. Ouid. Dormir plus à son aise.
    \
        Spes bona. Ouid. Bon espoir, Bon courage.
    \
        Tempestas bona. Cic. Bon temps.
    \
        Bona terra. Varro. Bon terroir.
    \
        Dum fuimus vna, tu optimus es testis quam fuerim occupatus. Cic. Tu es bon tesmoing, Tu scais tresbien combien j'ay, etc. Il n'y a homme qui sache mieulx que toy, combien, etc.
    \
        Valetudo bona. Cic. Santé.
    \
        Bona venia illud a te expeto. Terent. Il ne te desplaira point si je te demande cela, Ne te desplaise, Mais qu'il ne te desplaise.
    \
        Bona tua venia dixerim. Cic. Pardonne moy, Ne te desplaise si je le te dy.
    \
        Bona venia me audies, per parenthesim dictum. Cic. Ne te desplaise si je te le dy.
    \
        Bona venia vestra liceat ex his rogationibus legere quas salubres nobis censemus esse. Liu. Ne vous desplaise si, etc. Ne prenez point à desplaisir.
    \
        Bona verba quaeso. Terent. Maniere de parler d'un qui se mocque de ce qu'on luy dit, ou qui ne prend en gré ce qu'on luy dit. Comme s'il disoit, Vous direz mieulx quand il vous plaira, Il n'est pas ainsi que vous dites.
    \
        Bona verba quaeso. Macrob. Hola hola, ne disons rien qui ne soit bon et honneste, ne disons mal de personne.
    \
        Bona verba quaeso. Pour Dieu ne me menace point, Ne me dis point d'injure. \ Bud.
    \
        Vicinus bonus. Horat. Bon voisin.
    \
        Viribus bonis esse. Cic. Estre fort et roide.
    \
        Voce bona esse. Plaut. Avoir bonne voix.
    \
        Vultus bonus. Ouid. Bon visage.
    \
        Bone vir, per ironiam dictum. Terent. Parolles de mocquerie.
    \
        Bone vir salue. Terent. O bon homme Dieu vous garde, Dieu vous garde bon homme, ou homme de bien.
    \
        Bona septem habet in comestura haec herba. Cato. Ceste herbe est bonne à manger pour sept choses.
    \
        Bonus ad caetera. Liu. Bon a toutes autres choses.
    \
        Bonus bello. Liu. Bon à la guerre.
    \
        Iaculo melior. Virg. Meilleur jecteur de dard.
    \
        Pedibus melior. Virg. Plus habile du pied, Mieulx courant.
    \
        Sagittis melior. Horat. Meilleur archer.
    \
        Bono eis fuit illum occidi. Cice. Cela leur veint bien, Il leur preint bien que, etc.
    \
        Facere meliorem. Cic. Faire meilleur, et plus homme de bien.
    \
        In melius consilia referre. Virg. Changer son mauvais propos en bon.
    \
        Statuunt id sibi optimum esse factu. Cic. Ils arrestent et concluent qu'il fault qu'ils facent cela pour le mieulx.
    \
        Quod optimum factu videbitur, facies. Cic. Tu feras ce qui te semblera pour le mieulx.
    \
        Boni, absolute. Cic. Les gens de bien.
    \
        Bonus. Virg. Docte, Lettré, Scavant.
    \
        Bonus. Virg. Propice.
    \
        Bonum aequumque oras. Plau. Ce que tu demandes est bon et equitable, ou raisonnable.
    \
        Quod erit mihi bonum atque commodum. Terent. Selon qu'il me semblera bon et prouffitable.
    \
        Optima corporis. Horat. Les meilleures et plus saines parties du corps.
    \
        Bona ingenii. Quintil. Les biens et perfections de l'entendement.
    \
        Morum bona. Stat. Bonnes meurs.
    \
        Bona studii. Quintil. Les biens et utilitez d'estude.
    \
        Fortuitum bonum. Cic. Bien fortuit, ou venant par cas d'adventure.
    \
        Fragile bonum. Ouid. Un bien de petite duree.
    \
        Bonum ingenitum augendum. Quint. Naturel, Qui nous est donné de nature.
    \
        A quo sunt primo nobis omnia nata bona. Catul. Duquel tout nostre bien est premierement venu.
    \
        Priuata bona. Senec. Particuliers.
    \
        Accidunt bona. Terent. Adviennent.
    \
        Apportare bonum. Plaut. Annoncer, Apporter bonnes nouvelles.
    \
        Optimis assuescere. Quint. S'accoustumer à ce qui est tresbon.
    \
        Facere bonum. Cic. Faire du bien.
    \
        AEqui boni facere. Cic. Prendre en gré, ou en bonne part.
    \
        Manet te bonum. Plaut. Il t'adviendra du bien.
    \
        Numerare in bonis Cic. Compter entre les bonnes choses, Estimer estre bonne chose.
    \
        Bona, Substantiuum, pluraliter tantum. Vlpianius. Tous biens exterieurs.
    \
        Bonorum pauperrimus. Horat. Trespovre de biens.
    \
        Paterna bona consumere. Quint. Despendre les biens paternels.
    \
        Patria bona. Terent. Qui sont escheus du costé du pere.
    \
        Bona praedia. Cic. Biens obligez et hypothequez.
    \
        Bona auita. Tacit. Biens qui nous sont advenuz de noz ayeuls.
    \
        Bona tempore peritura. Vlpian. Biens perissables.
    \
        Adedere bona. Tacit. Manger tous ses biens.
    \
        Addicere bona alicuius. Cic. Delivrer au plus offrant.
    \
        Adimere bona. Horat. Oster.
    \
        Adiudicare bona. Quint. Delivrer par sentence du juge, Adjuger.
    \
        Aggerere bona ad aliquem. Plaut. Luy faire de grans biens.
    \
        Exuere bonis. Tacit. Despouiller, Priver, Oster les biens.
    \
        Optimus Maximus Deus. Cic. Le tresbon et trespuissant.

    Dictionarium latinogallicum > bonus

  • 9 incurro

    incurro, ĕre, incurri (incucurri, arch.), incursum    - intr. et qqf. tr. -    - parf. incucurri, Liv. 27, 18, 19; Sen. Ep. 96, 1. [st1]1 [-] courir contre, se jeter sur.    - incurrere in columnas, Cic. Or. 224: donner de la tête en courant contre les colonnes.    - incurrere levi armaturae, Liv. 22, 17, 6: venir donner (se heurter) contre les troupes légères.    - incurrere armentis, Ov. M 7, 546: se jeter sur les troupeaux.    - incurrere Mauris, Sall. J. 101, 8: fondre sur les Maures.    - incurrere in Romanos, Liv. 5, 49, 5: fondre sur les Romains. - tr. - incurrere hostes, Sall. H. 2, 30 ; Tac. An. 1, 51; 2, 17, fondre sur les ennemis.    - incurrere in aliquem, Cic. Sest. 14: tomber sur qqn, le rencontrer par hasard. --- cf. Cic. Planc. 17. [st1]2 [-] courir dans, faire irruption dans.    - incurrere in agrum Gallorum, Liv. 29, 5, 6: faire irruption dans le territoire gaulois.    - incurrere in quadrigarum curriculum, Cic. Mur. 57: se jeter dans la piste des quadriges.    - in umbram terrae luna incurrit, Div. 2, 17: la lune dans sa course se jette dans l'ombre de la terre.    - agri qui in publicum Campanum incurrebant, Cic. Agr. 2, 82: des terres qui faisaient incursion (s'enclavaient) dans le domaine campanien. [st1]3 [-] foncer sur qqn (en paroles).    - incurrere in aliquem: faire une sortie contre qqn. --- Treb. Fam 12, 16, 3. [st1]4 [-] tomber sur, arriver à; se présenter.    - casus qui in sapientem potest incurrere, Cic. Tusc. 5, 29: le hasard qui peut atteindre le sage.    - incurrunt tempora, Cic. de Or. 2, 139: il se présente des circonstances. --- cf. Cic. Top. 79 ; Part. 51.    - in oculos incurrentibus iis quos... Cic. Att. 12, 21, 5: alors que se présentent sous mes yeux des gens que...    - id quod oculis incurrit, Sen. Ben. 1, 5: ce qui saute aux yeux. [st1]5 [-] se jeter dans, donner dans, encourir.    - incurrere in odia hominum, Cic. Off. 1, 150: encourir la haine des hommes.    - incurrere in alterum genus injustitiae, Cic. Off. 1, 29: donner dans le second genre d'injustice, s'en rendre coupable. --- cf. Off. 3, 55.    - incurrere in varias reprehensiones, Cic. Fin. 1, 1: s'exposer à des critiques variées.    - incurrit laurus non solum in oculos, sed etiam in voculas malivolorum, Cic. Fam. 2, 16, 2: mes lauriers attirent non seulement les regards, mais encore les quolibets de la malveillance. [st1]6 [-] tomber dans, se rencontrer avec, coïncider.    - quem in diem incurrat (febris) nescio, Cic. Att. 7, 7, 3: quel est le jour de ta fièvre, je l'ignore.    - navigatio incurrit in ipsos etesias, Cic. Fam. 15, 11, 2: la traversée coïncide juste avec les vents étésiens.    - avec dat. natalis plebeis incurrens circensibus, Suet. Tib. 26: le jour anniversaire de naissance tombant aux jeux plébéiens. [st1]7 [-] arriver dans sa course (au cours d'un exposé) à.    - incurro in memoriam communium miseriarum, Cic. Br. 251: je m'engage dans le souvenir des malheurs publics.    - in nostra tempora incurrens, Cic. Q. 3, 5, 2: en m'engageant dans les événements contemporains. [st1]8 - tr. - assaillir.    - ingratos memoria incurrit, Sen. Ben. 1, 12, 1: le souvenir assaille les ingrats (s'impose à eux).
    * * *
    incurro, ĕre, incurri (incucurri, arch.), incursum    - intr. et qqf. tr. -    - parf. incucurri, Liv. 27, 18, 19; Sen. Ep. 96, 1. [st1]1 [-] courir contre, se jeter sur.    - incurrere in columnas, Cic. Or. 224: donner de la tête en courant contre les colonnes.    - incurrere levi armaturae, Liv. 22, 17, 6: venir donner (se heurter) contre les troupes légères.    - incurrere armentis, Ov. M 7, 546: se jeter sur les troupeaux.    - incurrere Mauris, Sall. J. 101, 8: fondre sur les Maures.    - incurrere in Romanos, Liv. 5, 49, 5: fondre sur les Romains. - tr. - incurrere hostes, Sall. H. 2, 30 ; Tac. An. 1, 51; 2, 17, fondre sur les ennemis.    - incurrere in aliquem, Cic. Sest. 14: tomber sur qqn, le rencontrer par hasard. --- cf. Cic. Planc. 17. [st1]2 [-] courir dans, faire irruption dans.    - incurrere in agrum Gallorum, Liv. 29, 5, 6: faire irruption dans le territoire gaulois.    - incurrere in quadrigarum curriculum, Cic. Mur. 57: se jeter dans la piste des quadriges.    - in umbram terrae luna incurrit, Div. 2, 17: la lune dans sa course se jette dans l'ombre de la terre.    - agri qui in publicum Campanum incurrebant, Cic. Agr. 2, 82: des terres qui faisaient incursion (s'enclavaient) dans le domaine campanien. [st1]3 [-] foncer sur qqn (en paroles).    - incurrere in aliquem: faire une sortie contre qqn. --- Treb. Fam 12, 16, 3. [st1]4 [-] tomber sur, arriver à; se présenter.    - casus qui in sapientem potest incurrere, Cic. Tusc. 5, 29: le hasard qui peut atteindre le sage.    - incurrunt tempora, Cic. de Or. 2, 139: il se présente des circonstances. --- cf. Cic. Top. 79 ; Part. 51.    - in oculos incurrentibus iis quos... Cic. Att. 12, 21, 5: alors que se présentent sous mes yeux des gens que...    - id quod oculis incurrit, Sen. Ben. 1, 5: ce qui saute aux yeux. [st1]5 [-] se jeter dans, donner dans, encourir.    - incurrere in odia hominum, Cic. Off. 1, 150: encourir la haine des hommes.    - incurrere in alterum genus injustitiae, Cic. Off. 1, 29: donner dans le second genre d'injustice, s'en rendre coupable. --- cf. Off. 3, 55.    - incurrere in varias reprehensiones, Cic. Fin. 1, 1: s'exposer à des critiques variées.    - incurrit laurus non solum in oculos, sed etiam in voculas malivolorum, Cic. Fam. 2, 16, 2: mes lauriers attirent non seulement les regards, mais encore les quolibets de la malveillance. [st1]6 [-] tomber dans, se rencontrer avec, coïncider.    - quem in diem incurrat (febris) nescio, Cic. Att. 7, 7, 3: quel est le jour de ta fièvre, je l'ignore.    - navigatio incurrit in ipsos etesias, Cic. Fam. 15, 11, 2: la traversée coïncide juste avec les vents étésiens.    - avec dat. natalis plebeis incurrens circensibus, Suet. Tib. 26: le jour anniversaire de naissance tombant aux jeux plébéiens. [st1]7 [-] arriver dans sa course (au cours d'un exposé) à.    - incurro in memoriam communium miseriarum, Cic. Br. 251: je m'engage dans le souvenir des malheurs publics.    - in nostra tempora incurrens, Cic. Q. 3, 5, 2: en m'engageant dans les événements contemporains. [st1]8 - tr. - assaillir.    - ingratos memoria incurrit, Sen. Ben. 1, 12, 1: le souvenir assaille les ingrats (s'impose à eux).
    * * *
        Incurro, incurris, incurri, incursum, incurrere. Liu. Courir dedens, ou contre.
    \
        Incurrere et offendere in tenebris. Cic. Trebucher, ou Heurter, Chopper.
    \
        Incurrit ager in agrum. Cic. Quand une piece de terre entre dedens une autre, et est enclavee dedens, Quand elle fait enclave.
    \
        Incurrere in aliquem. Cic. Le rencontrer.
    \
        Caeco impetu in alium incurrere. Cic. L'assaillir et se jecter sur luy à l'estourdi.
    \
        Incurrere in aliquem verbis. Trebonius Ciceroni. Se courroucer contre aucun, et luy dire grosses parolles, L'assaillir de parolles.
    \
        In crimen incurrere. Cic. Estre blasmé, Encourir blasme.
    \
        In difficultatem incurrere. Cic. Tomber en difficulté.
    \
        In domum atque famam alterius incurrere. Cic. Assaillir, Courir sus pour endommager.
    \
        In loca incurrere. Brutus ad Ciceronem. Faire des courses.
    \
        In memoriam communium miseriarum incurrere. Cic. Se souvenir de, etc.
    \
        Incurrere in morbos, in damna, in dedecora. Cic. Tomber en maladies.
    \
        In mucronem incurrere. Cic. S'enferrer de la poincte d'une espee.
    \
        In oculos incurrere. Cic. Quand quelque chose vient devant les yeulx, sans qu'on y pensast, laquelle on voit envi.
    \
        In odia hominum incurrere. Cic. Estre hay, Encourir la haine des hommes.
    \
        Neque grammaticam componere aggressi sumus: sed quum in ordinem incurreret, inhonoratam transire noluimus. Quintil. Pource qu'elle venoit en son ranc, ou en son ordre.
    \
        Incurrere in varias reprehensiones. Cic. Estre reprins de divers.
    \
        In tempora aliqua incurrere. Cic. Tomber sur le propos et mention des choses qui sont advenues en quelque temps.
    \
        Incurrit febris in tempus exercitationis. Celsus. Advient, Eschet.
    \
        Incurrit in voces maleuolorum nostra laurus. Ci. Les malvueillants en detractent et dient mal.
    \
        Incurrere in vrbanitatem facetosam hominum. Cic. Estre mocqué, Encourir les mocqueries et railleries des hommes.
    \
        Natalem suum plebeis incurrentem Circensibus, etc. Sueton. Qui escheoit les jours des jeux.
    \
        Quem in diem incurrat nescio. Cic. En quel jour il eschet, ou advient.
    \
        Si nulla fraudis incurrat suspicio. Papin. S'il ne survient aucun souspecon, etc.
    \
        Incurrit hic et alia inspectio. Triphonius. Il survient ici une autre consideration et regard, Il s'offre et presente ici, etc.
    \
        Acies incurrunt. Sil. Les armees courent l'une contre l'autre.
    \
        Hastis aduersis incurrere. Virgil. Jouster, et courir la lance l'un contre l'autre.

    Dictionarium latinogallicum > incurro

  • 10 velox

    [st1]1 [-] vēlox, ōcis: a - agile à la course, vite, rapide, preste.    - pedites velocissimi, Caes. BG. 1, 48: fantassins les plus agiles.    - nihil est animo velocius, Cic. Tusc. 1, 19, 43: rien n'est plus preste que l'esprit. --- Hor. Ep. 1, 12, 13; Tac. agr. 13. b - prompt, rapide.    - veloces flammae, Lucr. 6, 688: flammes rapides.    - velox jaculum, Virg. G. 2, 530: javelot rapide.    - veloces arbores, Plin. 17, 13, 20, § 95: arbres qui croissent vite. --- Hor. Epod. 17, 61.    - velox navigatio, Quint. 12, 2, 24: navigation prompte.    - poét. = adv. velox desilit in latices, Ov. M. 4, 352: il se jette prestement dans l'eau vive. --- cf. Hor. O. 4, 12, 22.    - [avec ad] prompt à (relativement à).    - ad praemia velox, Ov. P. 1, 2, 123: qui s'empresse quand il s'agit de récompenses. --- Sen. Contr. 1, Praef. 3.    - [avec inf.] --- Stat. Th. 6, 797. [st1]2 [-] Vēlox, ōcis: nom d'homme. --- Mart. 1, 111.
    * * *
    [st1]1 [-] vēlox, ōcis: a - agile à la course, vite, rapide, preste.    - pedites velocissimi, Caes. BG. 1, 48: fantassins les plus agiles.    - nihil est animo velocius, Cic. Tusc. 1, 19, 43: rien n'est plus preste que l'esprit. --- Hor. Ep. 1, 12, 13; Tac. agr. 13. b - prompt, rapide.    - veloces flammae, Lucr. 6, 688: flammes rapides.    - velox jaculum, Virg. G. 2, 530: javelot rapide.    - veloces arbores, Plin. 17, 13, 20, § 95: arbres qui croissent vite. --- Hor. Epod. 17, 61.    - velox navigatio, Quint. 12, 2, 24: navigation prompte.    - poét. = adv. velox desilit in latices, Ov. M. 4, 352: il se jette prestement dans l'eau vive. --- cf. Hor. O. 4, 12, 22.    - [avec ad] prompt à (relativement à).    - ad praemia velox, Ov. P. 1, 2, 123: qui s'empresse quand il s'agit de récompenses. --- Sen. Contr. 1, Praef. 3.    - [avec inf.] --- Stat. Th. 6, 797. [st1]2 [-] Vēlox, ōcis: nom d'homme. --- Mart. 1, 111.
    * * *
        Velox, velocis, penul. prod. Adiectiuum. Plin. Soubdain, Legier, Viste.
    \
        Ferro velox. Stat. Habile et expert à manier une espee ou autre ferrement, et à s'en ayder.
    \
        AEui velocis memor. Seneca. Qui passe et coule vistement.
    \
        Annus velox. Stat. Qui passe legierement.
    \
        Ingenium velox. Ouid. Subtil.
    \
        Oculo veloci percurrere aliquid. Horat. Lire vistement.

    Dictionarium latinogallicum > velox

  • 11 conquiesco

    con-quiēsco, quiēvī, quiētum, ere
    1) отдыхать, предаваться отдыху (a continuis bellis C; ex omnibus molestiis et laboribus C)
    2) покоиться, оставаться в покое ( in lecto CC)
    3) приостанавливаться, прекращаться ( navigatio conquiescit C)
    nec nocte nec interdiu aliquem c. pati L — не давать кому-л. покоя ни днём ни ночью
    5) находить успокоение, удовлетворение (in studiis, in amici benevolentiā C)

    Латинско-русский словарь > conquiesco

  • 12 hiemalis

    Латинско-русский словарь > hiemalis

  • 13 impeditus

    1. impedītus, a, um
    part. pf. к impedio
    2. adj.
    1) испытывающий помеху, задерживаемый ( malis domesticis C)
    2) тяжело нагружённый, обременённый багажом (обозом), т. е. воен. не приготовившийся к бою (miles Cs etc.; agmen L)
    3) непроходимый (iter, silva Cs)
    4) затруднительный, сопряжённый с трудностями, трудный (navigatio, solutio C); попавший в тяжёлое положение (res publica Sl); тяжёлый ( tempora C)

    Латинско-русский словарь > impeditus

  • 14 perdifficilis

    per-difficilis, e
    очень трудный (navigatio, quaestio C; amnis transitu p. L)

    Латинско-русский словарь > perdifficilis

  • 15 portuosus

    portuōsus, a, um [ portus ]
    имеющий много гаваней, изобилующий портами (mare C; pars Numidiae Sl); встречающий много портов ( navigatio minime portuosa C)

    Латинско-русский словарь > portuosus

  • 16 praenavigatio

    prae-nāvigātio, ōnis f.

    Латинско-русский словарь > praenavigatio

  • 17 praeternavigatio

    praeter-nāvigātio, ōnis f.
    плавание мимо, проплывание PM (v. l.)

    Латинско-русский словарь > praeternavigatio

  • 18 secundus

    a, um [ sequor ]
    1) следующий, второй, другой ( secundum bellum Punĭcum C)
    s. ab aliquo bAl, L, H — второй после кого-л., следующий за кем-л., стоящий на втором месте после кого-л.
    panis s. Hчёрный хлеб
    secundo mari Lвдоль морского берега или (к 4.) при благоприятной погоде на море
    secundo vento C, Lcn — по ветру, с попутным ветром
    secunda vela O — паруса, надутые попутным ветром
    4) благоприятный, предвещающий счастье ( omen H); благоприятствующий ( lex secunda populo L); доброжелательный ( verba O); одобрительный ( clamor V)
    Junone secundā Vпод покровительством или по наущению Юноны
    5) счастливый, успешный, удачный (proelium Cs; navigatio T)
    res secundae C, Cs etc. — преуспеяние, счастье

    Латинско-русский словарь > secundus

  • 19 vadosus

    vadōsus, a, um [ vadum ]
    1) имеющий много мелких мест, изобилующий мелями (mare C, Sen; amnis V; litora VM; fretum L); мелководный ( Ganges Sol)
    2) порожистый, бурлящий ( aquae Lcn)

    Латинско-русский словарь > vadosus

  • 20 bonus

    bonus (arch. duonus, s. S. 852), a, um, Compar. melior, -ius, Genet. -ōris, Superl. optimus (v. opto), a, um, gut seiner Natur u. seinem Wesen nach (Ggstz. malus), fast in allen Beziehungen entsprechend dem griech. ἀγαθός (Ggstz. κακός), I) adi.: A) gut sowohl in physischer als auch in geistiger Hinsicht, trefflich, tüchtig, brav u. dgl., 1) an sich gut, bonae aedes, boni postes, Plaut.: nummi boni (Ggstz. nummi adulterini), Cic.: calamus, Cic.: agrum meliorem in his regionibus habet nemo, Ter.: optimum argentum, vortrefflich gearbeitetes, Cic. – vox, Quint.: bonā esse voce, Plaut. – memoria (Gedächtnis) b., Cic.: si meliore memoriā es, velim scire, ecquid de te recordere, Ter. – bona carmina (Ggstz. mala c.), Hor.: verba suā naturā bona aut mala (versch. v. bona verba unten no. I, A, 2, l), Cic.: verba valde bona, Cic.: bona dicta, Witze, Enn. fr.: scripta optima Graecorum, Hor.: omnia meliora facere, vervollkommnen, Cic. Tusc. 1, 1. – ars b., artes b., lobenswerte-, edle Eigenschaft, -Eigenschaften, Sing. b. Quint., Plur. b. Sall. u. Tac. (vgl. Spalding Quint. 12, 1, 7). – bonae res, das Gute (Ggstz. aliena ac nihil profutura), Sall. Iug. 1, 5. – adulescentes bonā indole praediti, Cic.: vir egregio ingenio bonisque omnibus disciplinis, Gell. – optimum est! vortrefflich! Plaut. (s. Brix Plaut. capt. 696).

    Insbes.: a) = καλός der äußern Erscheinung nach gut, hübsch, schön, forma bona, Ter. u. Varr., melior, Hor.: cervix b., Suet.: M. Lepidus iuvenis formā, quam mente melior, Vell.: mulier bona aspectu, Ambros. ep. 27. no. 16. – b) von Geburt gut, von guter Abkunft, vornehm, angesehen, auch mit ethischem Nebenbegr. des Rechtlichen, Achtungswerten, wie honett, bono genere natus, Plaut. u. Cic. u. (Ggstz. malo genere natus) Cornif. rhet.: illam civem esse Atticam, bonis prognatam, honetter Leute Kind, Ter. – c) zum Geschäft gut, tüchtig, geschickt, brav, wacker, α) übh.: gubernator, gladiator, imperator, Cic.: dux, Ov.: poëta, Cic.: non boni, sed imperiti medici, Cels.: übtr., stilus optimus et praestantissimus dicendi magister, Cic. – m. Abl., hic iaculo bonus, hic longe fallente sagittā, Verg.: et proelio strenuus erat et consilio bonus, Sall. (vgl. im folg. pace belloque b.). – u. bonus (geschickt, kundig) m. Infin., Verg. ecl. 5, 1. Val. Flacc. 1, 438. Sil. 14, 453: u. so so melior (geeigneter, brauchbarer, tüchtiger) m. Infin., Pers. 4, 16. Lucan. 8, 381. Sil. 1, 681. Val. Flacc. 1, 424. Claud. IV. cons. Hon. 541; de nupt. Hon. et Mar. 314: u. optimus m. Infin., Stat. silv. 2, 3, 70. – subst., boni, tüchtige Männer, Cic. Tusc. 1, 110. – β) zum Kampfe, im Kriege tüchtig, wacker, brav (Ggstz. malus, ignavus, s. Dietsch Sall. Iug. 86, 3), meist subst., iuxta boni malique, strenui et imbelles inulti obtruncari, Sall.: pari periculo, sed famā impari boni atque ignavi erant, Sall.: optimus quisque cadere aut sauciari, Sall. – m. Abl., vir pace belloque b., Liv.: bonus militiā, Tac.: bello meliores (Ggstz. rudes), Sall.: Pisidae optimi bello, Liv. Vgl. Fabri Sall. Iug. 13, 1. Drak. Liv. 4, 2, 2. Kießl. Tac. ann. 1, 3.

    2) in bezug auf die Empfindung, das Befinden, die Lage jmds., gut, trefflich, frisch, gesund, angenehm, günstig, glücklich, a) v. phys.. u. geistigen Befinden, gut, trefflich, gesund, valetudo bona, Cic., optima, Caes. – mens b., vernünftiger, gesunder Verstand (Ggstz. furor), Liv. u.a.: numquid vis? D. mentem vobis meliorem dari, Ter. – animus b., ein ruhiger, gelassener Sinn, Plaut.: bono animo esse, guten Mutes sein, Cic. u.a. (bes. oft es bono animo u. bono animo es, sei guten Muts, Komik., Varr. u. Apul.; s. Hildebr. Apul. met. 7, 12. p. 567): bonum animum (Mut) habere, Liv., de Numidia, Sall. – b) v. phys. Eigenschaften u. Zuständen, gut, frisch, gesund, color (Gesichtsfarbe), Lucr. u. (Ggstz. malus) Ov.: melior sanguis (Jugendblut) dabat, Verg.: aetas bona, das frische Alter = die Jugend (Ggstz. aetas mala), Cic. u. (der Tiere) Varr. – v. Lust u. Witterung, caelum b., Cato: bona et certa tempestas, Cic.: tempestas melior, via peior, Hor. – c) v. Örtl.: Th. Non in loco emit perbono has (aedes)? Tr. Immo optimo. Plaut.: amnis doctus iter melius, Hor. – d) v. unschädlichen Dingen, gesund, heilsam, unschädlich, vinum, Cels.: aquae, Prop. – e) v. den Sinnen angenehmen Dingen, gut, köstlich, edel, regio rebus opima bonis, Lucr.: bonis rebus explere, Lucr.: optimis rebus uti, in jeder Hinsicht auf das beste (feinste) eingerichtet sein, Nep. – grandi pecuniā et re bonā multā (mit vielen Kostbarkeiten) copiosus, Gell. – optima quaedam (Ggstz. vilia et minuta), Plin. ep. 2, 6, 2. – insbes., bonae res, wie τὰ ἀγαθά, köstliche Sachen, d.i. köstliche Salben, Leckerbissen, Delikatessen, Nep.: cena b., Catull.: cenarum bonarum assectator, Sen. – f) v. Nachrichten u. Gerüchten, gut, angenehm, günstig, nuntii b., Plaut.: bona de Domitio, praeclara de Afranio fama est, Cic. – g) v. Gesinnung u. Denkart, et quorum melior sententia menti, Verg. – h) v. Lebens-u. Gemütszuständen, fama b. (ευδοξία), guter Ruf, Cic. (vgl. fama): optimae opinionis vir, ICt. – cum bona gratia, s. grātia. – cum b. venia, u. bl. bonā veniā, s. venia. – spes b., Cic. u.a. (vgl. spes). – i) v. menschl. Handlungen, Verhältnissen u. Lagen, gut = nützlich, verdienstlich, bona facta, Tac.: exemplum b., Tac.: alcis operā optimā fortissimāque usum esse, Caes.: bonā fortique operā eorum se ad eam diem usum, Liv.: bonam operam navare adversus alqm, Aur. Vict. – od. gut = gedeihlich, günstig, glücklich, bona initia (Ggstz. mali eventus), Sall.: bonus eventus, Varr.: exitus boni, Hor.: haec omnia meliores habebunt exitus, Cic.: fata b., Hor.: fatis melioribus uti, Verg.: salutis bonae si quid, Cic.: raro simul hominibus bonam fortunam bonamque mentem dari, Liv.: b. mors, ein glücklicher, leichter Tod, Plin. ep.: b. navigatio, Cic. u. Val. Max. – bonae res, günstige, glückliche Umstände od. Lage, Glück (Ggstz. malae), Plaut., Cic. u. Liv.: res et fortunae tuae... quae quidem cotidie faciliores mihi et meliores videntur, Cic. – in bonam partem, in optimam partem accipere (vgl. accipio), Cic. – k) v. der Zeit, gut = günstig, glücklich, froh, heiter, dies b., Ov., Sen. u. Petr.: optima quaeque dies miseris mortalibus aevi prima fugit, Verg.: bona hora, Petr.: bonas horas male collocare, Mart. – endlich l) v. Vorbedeutungen u. allem, was dazu gehört, gut = Glück bringend, günstig, von guter Vorbedeutung, auspicium b., Cic.: meliore opus est auspicio, Plaut.: omine cum bono, Catull.: bona cum alite, Catull.: ite bonis avibus, Ov. – v. der Rede, dicamus bona verba, Tibull.: linguis animisque favete; nunc dicenda bono sunt bona verba die, Ov.: dah. übtr., bona verba quaeso, nur gemach! Ter. Andr. 204. – u. die Eingangsformeln: quod bonum faustum felix fortunatumque sit, Cic.: quod bonum atque fortunatum sit, Plaut.: quod bonum faustumque sit tibi domuique tuae, Caesar Auguste, Suet.: venerare, ut nobis haec habitatio bona fausta felix fortunataque evenat, Plaut. trin. 40 sq. – u. vor Edikten: bonum factum, Heil u. Glück! Suet. (vgl. die Auslgg. zu Suet. Caes. 80, 2): bonum factum, ut edicta mea servetis, wohlan denn, nehmt in Obacht usw., Plaut.

    3) in bezug auf Zweck u. Gebrauch gut, d.i. tauglich, geeignet, zweckmäßig, bequem, aetas tironum plerumque melior, taugt besser, Cic. Tusc. 2, 38. – mit ad u. Akk.: terra cuiusmodi sit refert, et ad quam rem bona aut non bona sit, Varr.: campi militi Romano ad proelium boni, Tac. – m. Dat., ager frugum fertilis, bonus pecori, Sall.: quia mons pecori bonus alendo erat, Liv.: civitatibus suis quidem non boni (für ihre St. nicht von Segen), sed etc., Cic. de or. 3, 139. – dah. bonum est, es hilft, Cato. – quod mihi erit bonum atque commodum, bequem u. leicht für mich, Ter. – melius est m. 2. Sup., vitatu quidque petitu sit melius, Hor. sat. 1, 4, 116. – optimus est m. 2. Sup., quist amor cultu optumus, Plaut. mil. 101: bes. optimum factu esse, Cic. ep. 7, 3, 1. Cic. II. Verr. 1, 67 u. 136; Cat. 1, 29. Caes. b.G. 4, 30, 2. Liv. 38, 22, 2. – u. bonum est (es ist gut, ersprießlich, geraten, heilsam) m. Infin., Plaut. Curc. 176. Publ. Syr. sent. 47 R2: bonum atque utile est m. Acc. u. Infin., Dict. Cret. 2, 22: u. bonum videtur m. Infin., Augustin. conf. 8, 1: u. melius est m. Infin., Cic. ep. 9, 18, 2; de legg. 3, 54: u. erit melius m. Infin. perf. act., Liv. 3, 41, 3; 3, 48, 2: u. optimum est m. Infin., Caes. b.G. 2, 10, 4: u. optimum factu videtur m. Infin., Sall. Iug. 107, 5: u. optimum videtur m. Acc. u. Infin., Liv. 3, 4, 10 u. 27, 4, 3: u. optimum factu credens od. ratus m. Infin., Sall. Cat. 32, 1; 55, 1; 57, 5: u. (id) optimum est (ist am geratensten) m. folg. ut u. Konj., Plaut. trin. 486. Callistr. dig. 4, 2, 13: u. hoc mihi factu est optimum m. folg. ut u. Konj., Plaut. aul. 582: u. optimum est m. bl. Konj., Plaut. Men. 947 (dazu Brix mehr Belege).

    4) übtr. auf den Grad einer Menge, gut = ziemlich, nicht unbeträchtlich, ansehnlich, bona pars hominum, Hor.: bonam partem sermonis in hunc diem differre, Cic.: u. verb. bonam magnamque partem ad se attulit, Ter.: sit bona librorum copia, Hor.

    B) in moral. Hinsicht gut, 1) im allg., gutartig, brav, bieder, redlich, rechtschaffen, zuverlässig, ehrenhaft, treu, ehrlich (s. Dietsch u. Fabri Sall. Iug. 5, 5), a) v. Gesinnung u. Handlungsweise, ingenio bono esse, Ter.: ob mores bonos, Cels.: bono animo in populum Rom. esse, Caes.: consilio bono, in guter Absicht, Cic.: fides b., bonā fide, s. 1. fidēs. – conscientia b., Quint., conscientia optima, Plin. ep. – bona atque honesta amicitia, Sall.: societas b., Tac.: – causa b., Cic.: ratio bona cum perdita confligit, Cic. – bona pars tui, v. Geist (Ggstz. corpus), Sen.: u. so optima pars hominis, Cic.: u. quod est optimum in nobis, Lact., u. quod in homine praestantissimum et optimum est, Cic. Vgl. Bünem. Lact. 1, 7, 13. p. 49 sq. – b) v. Pers., bonus auctor, Cic.: u. so auctor valde bonus, auctor optimus, Cic.: M. Lepidus iuvenis formā quam mente melior, Vell.: boni fidelesque socii, Liv.: in foro infimo boni homines et dites ambulant, in medio, ibi ostentatores meri, Plaut.: naturā optimus, Sen.: fecit (homines) ex malis bonos, ex bonis optimos, Capitol. – bes. oft vir bonus u. subst. bl. bonus, der brave, biedere, rechtliche, wohlgesinnte, honette Mann, der Biedermann, Ehrenmann, auch ironisch (s. Sorof Cic. de or. 2, 85. Jordan Cic. Caecin. 16. p. 171), negant quemquam esse bonum virum nisi sapientem, Cic.: hoc autem celandi genus quale sit et cuius hominis, quis non videt? certe non aperti, non simplicis, non ingenui, non iusti, non viri boni; versuti potius, obscuri, astuti, fallacis etc., Cic.: pessimus atque optimus vir, Quint.: iustis autem et fidis hominibus, id est bonis viris, ita fides habetur, ut etc., Sall.: vir gratus bonusque, Liv., od. gratus homo et vir bonus, Cic.: ipso homo melior non est, es gibt keinen braveren Mann als ihn, Petr.: tanto melior! (Ggstz. tanto nequior), wir »desto besser!« (s. Wagner Ter. heaut. 549): homines optimi, die guten (lieben) Leutchen (iron.), Cic.: viri boni est misereri, Cic. – subst. (vgl. Dietsch Sall. Iug. 42, 3), proprium est boni recte facere, Quint. 5, 10, 64: bonus tantum modo segnior fit, ubi neglegas, malus improbior, Sall.: Plur., minor vis bonis quam malis inest, Plin. ep.: boni, Ggstz. nefandi (die Ruchlosen), Ov. – u. im Voc. in der Anrede, mein guter, braver, wackerer, wie ὠγαθέ, ὠγαθοί, α) in freundlicher Anrede: dux bone, Hor.: optimi viri, Cic.: o bone, Hor. u. Pers.: bone, Hor.: boni, Hor. – β) mit Ironie: bone vir, sauberer Bursche, Plaut, u. Ter.: quid ais, bone (du sauberer) custos defensorque provinciae? Cic.: boni, ihr lieben Leutchen, Hor. Vgl. Brix Plaut. capt. 951. Spengel Ter. Andr. 616. Fritzsche u. Heindorf Hor. sat. 2, 2, 1. Drak. Sil. 2, 240. – u. Bonus = Χρηστός, der »Redliche«, als Beiname des Phocion, Nep. Phoc. 1, 1.

    2) insbes.: a) politisch gut-, wohlgesinnt, patriotisch gesinnt, loyal, gemeinsinnig, d.i. in Rom = aristokratisch gesinnt, in Athen usw. = demokratisch gesinnt, ut eum, quem bonum civem semper habuisset, bonum virum (rechtl. M.) esse pateretur, Cic.: bonus et fortis civis (Ggstz. aut timidus aut sibi potius consulens), Cic.: boni cives, boni viri (Ggstz. seditiosus civis), Cic.: qui ita suum consulem observavit, ut et illi quaestor bonus et vobis omnibus optimus civis videretur, Cic.: pars (Partei) melior (Ggstz. pars deterior), Liv. – subst., ein Gutgesinnter, ein Patriot, loyaler Bürger, Sing. u. Plur. b. Cic. u.a.: omnes boni, Cic.: boni complures, Sall.: fautor et cultor bonorum, Liv.: so auch optimi viri, achtbare Patrioten, Cic.: u. ironisch, etsi propediem video bonorum (Patrioten), id est lautorum et lo upletium (Leuten, die gern gut leben u. volle Beutel haben) urbem refertam fore, Cic. ad Att. 8, 1, 3. – b) sittlich gut = sittsam, keusch, tugendhaft, quid dicas, nullam mulierem bonam esse, Plaut.: femina, Cic.: virgo, coniunx, Catull.: pueri boni malique, Catull. – amor, Catull. – c) gutmütig, uneigennützig, von Hetären, die kein Geld nehmen, expedit bonas esse vobis, Ter.: at bona, quae nec avara fuit, Tibull. – d) gütig = gnädig, gewogen, gefällig, des bonus veniam, Hor.: vos Manes este boni, Verg.: di boni! als Ausruf, Komik, u. Cic. (s. Spengel Ter. Andr. 338): bone deus, Augustin. conf. 2, 6, 12. – hic si, quā modeste munifico esse licet, vellet bonus atque benignus esse, Hor. – m. Dat., vicinis bonus esto, Cato: sis bonus o felixque tuis, Verg. – m. in u. Akk., eo velim uti possem bono in me, Cic. – dah. als Beiname des Jupiter, Iuppiter Optimus Maximus, abgekürzt OM. ( nicht Maximus Optimus, s. Cic. de nat. deor. 2, 64), Cic. u.a. – u. Bona Dea, s. bes. S. 846. – optimus zuw. noch durch Advv. gesteigert, wie: satis opt., Aur. Vict. Caes. 39, 26: valde opt., Plin. Val. 3, 3: plane opt., Apul. de dogm. Plat. 2, 19: perquam optimus, Itala psalm. 22, 5 (b. Cypr. ep. 63, 12). – / vulg. Genet. Sing. Femin. bone, Corp. inscr. Lat. 10, 1231 (a 490 p. Chr.): arch. Dat. Sing. Femin. bonai, Corp. inscr. Lat. 6, 54: arch. Nomin. Plur. bonei, Catull. 61, 232 Schw.: arch. Dat. Plur. boneis, Corp. inscr. Lat. 1, 1194 u. 10, 600. Plaut. Poen. 1216 cod. Ambr. – Kompar. arch. Akk. meliosem, Varr. LL. 7, 27. Paul. ex Fest. 122, 2 = 87, 25 Thewr. (nach Bugges Vorschlag): Abl. Sing. gew. meliore, doch auch meliori, Act. fr. Arv. aus dem J. 101. I. lin. 73. Corp. inscr. Lat. 8, 1183 (aber Cic. Quinct. 4 Kayser und Müller meliore): arch. Dat. od. Abl. Plur. meliosibus, Paul. ex Fest. 264, 6. – Superl. auch gedehnt opitumus, Corp. inscr. Lat. 1, 1016: opitimus, Corp. inscr. Lat. 6, 2440. – Superl. bonissimus od. melissimus ungebr. nach Varr. LL. 8, 75 u. 76; doch bonissima femina, Corp. inscr. Lat. 5, 342*. – arch. Nbf. duōnus, Paul. ex Fest. 67, 1. Cn. Marc. carm. bei Fest. 165 (a), 30; vgl. Gloss. II, 56, 56 ›duonus, ἀγαθός‹: Genet. Plur. duonoro(m), Corp. inscr. Lat. 1, 32.

    II) subst., bonum, ī, n., Kompar. melius, n., 1) das Gute = die gute Beschaffenheit, der gute Zustand usw., ni vis boni in ipsa inesset forma, Ter.: in bonum vertere, sich zum Guten wenden, zum Guten ausschlagen, Caes.u. Liv.: mutare in deterius aut in melius, Sen.: mutari in melius (von Pers.), Tac.: perniciosa illorum consilia fortuna deflexit in melius, Sen.: pleraque ab saevis adulationibus aliorum in melius flexit, wußte die bessere Seite herauszukehren, Tac.: reficere in melius et in maius, verbessern u. vergrößern, Plin. ep.: it in melius valetudo principis, es geht besser mit der G. des F., Tac. – 2) wie το ἀγαθόν, bonum, ī, n., u. wie τὰ ἀγαθά, Plur. bona, ōrum, n., das Gut, das Gute, a) übh. jedes phys., geistige u. moralische Gut, Glücksgut, Glück, körperl., geist. u. moral. Vorzug, Talent, Tugend, übh. alles, was gut, recht u. löblich ist (Ggstz. malum), α) Sing.: bonum breve est, Nov. fr.: sapiens et bonum ferre potest modice et malum fortiter aut leviter, Varr. fr.: aut honoribus aucti aut re familiari, aut si aliud quippiam nacti sumus fortuiti boni aut depulimus mali etc., Cic.: forma bonum fragile est, Ov.: summum bonum erae esse putabam hunc Pamphilum, Ter.: bonum tuum concoquas, genieße dein Glück, Petr.: nihil melius homini sit a dis immortalibus datum, kein größeres Gut, Cic. – bonum naturale, angeborenes Talent, Nep. – bonum mentis est virtus, Cic.: bonum tuum auge et exorna, dein Gutes (deine Vorzüge, deine Tugenden), Sen. – ius bonumque, was recht u. gut ist, Sall.: aequum et bonum u. dgl., s. aequus (oben S. 194). – summum bonum, das höchste Gut (im philosoph. Sinne), Cic.: a bono honestoque in pravum abstrahi, Sall.: boni honestique sectator, Dict. – bonum! als Ausruf, etwa »du meine Güte!« Apul. met. 10, 16. – β) Plur.: tria genera bonorum: maxima animi, secunda corporis, externa tertia, Cic.: bona malaque corporis, Suet.: bona animi, Cic., Sen. u.a. (Ggstz. bona corporis et externa, Sall.): bona aut mala, Vorzüge oder Fehler, Sall.: aber bona malaque vestra, euer Wohl und Wehe, Tac.: acer bonorum et vitiorum suorum iudex, Cic.: ingenii multa bona, Sall.: eloquentiae, ingenii studiique bona, Quint.: bona pacis, Tac. – mala fugere, sequi bona, Cic. – dividere bona diversis, Gutes vom Schädlichen trennen, Hor.: omnes omnia bona dicere, sie sagten alles Gute von mir, Ter. Andr. 97: bona omnia optare od. precari alci, lauter Heil u. Segen, Plaud. rud. 639. Liv. 24, 16, 10: meliora praetervolant, deteriora succedunt, Sen. ep. 108, 25. – di melius duint, di meliora velint od. ferant u. dgl., s. deus. – b) Gut, Güter, Vermögen, Reichtum, -tümer, nur im Plur. (vgl. Cic. parad. 1, 7), bona fortunaeque, Cic.: omnium fortunae et bona, Cic.: bona, fortunae, possessiones omnium, Cic.: b. patria, Cic.: b. paterna et avita, Cic.: bona aliena, Cic.: bona privata, Cic.: bona caduca, Stat.: bonorum omnium heres, Universalerbe, Liv.: divisa inter creditores bona, Tac.: haec Heraclii bona verbo redigere (einziehen), re dissipare, Cic.: alqm patriis bonis evertere od. exturbare, Cic.: ea bona huic Heraclio utenda ac possidenda tradere, Cic. – dah. esse in bonis, im Besitz der Güter (einer Erbschaft) sein, Cic. ep. 13, 30, 1 (dagegen Cic. Tusc. 5, 28: qui sint in bonis, nullo adiuncto malo, d.i. die im Besitze u. Genusse von [phys.- u. moral.] Gütern aller Art sind): u. in dieser Bedtg. habere in bonis, ICt.: dagegen esse in bonis alcis, im Besitze jmds. sein, jmdm. angehören, ICt. – c) bonum, das Gute = der Nutzen, Vorteil, die Belohnung u. dgl., nullā boni spe, ohne sich etwas Gutes zu versehen, Tac.: quis enim ullam ullius boni spem haberet in eo? sollte sich von ihm etw. G. versehen? Cic.: quid mihi sit boni (was sollte es mir helfen), si mentiar, Plaut.: cui bono fuisset, wenn es zum Nutzen gereicht hätte, zugute gekommen wäre, Cic.: quibus occidi patrem bono fuit, Cic. – bonum publicum, der Staatsvorteil, das Staatswohl, das allgemeine Beste (Ggstz. malum publicum), hoc ita si fiat, publico fiat bono, Plaut.: bene gerere rem bono publico, Plaut.: bonum publicum simulantes, Sall.: ne ira obstaret bono publico, Liv.: privato usui bonum publicum postponitur, Tac. – so auch commune bonum, das gemeine Wohl (Beste), non desinemus communi bono operam dare, Sen. de otio 1 (28), 4.

    lateinisch-deutsches > bonus

См. также в других словарях:

  • Navigatio — Autor Javier González Rodríguez Género Histórica Tema(s) Ciencia Ficción Idioma …   Wikipedia Español

  • NAVIGATIO — Phaedro l. 4. fab. 6. Mortis professio dicta, cum ait: Utinam ne unquam Pelei nemoris iugo Pinus bipenni condidisset Thessala, Nec ad professae mortis audacem viam Fabricâsset Argus opere Palladiô ratem. Cui fert suffragium Iuvenal. Sat. 12. v.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Navigatio Sancti Brendani — (Abbatis) („Die Seereise [des Abtes] Sankt Brendan“) ist der Titel einer immram (mythische Reiseerzählung), die vermutlich im 9. Jahrhundert aus der Verbindung von keltischen Legenden und christlichen Vorstellungen entstanden ist. Seit dem… …   Deutsch Wikipedia

  • Navigatio Sancti Brendani — Navigatio Sạncti Brendani   [lateinisch »Brendans Meerfahrt«], mittelalterliche Erzählung von der abenteuerlichen Seefahrt des irischen Abtes Brendan von Clonfort (✝ 16. 5. 577 oder 583) zur paradiesischen Jenseitsinsel; sie vereint Elemente der …   Universal-Lexikon

  • NAVIGATIO Prima — dicebatur olim, cum post saevitiam hiemis, quâ mare clausum erat, vere navigantibus id primum aperiebatur, Cicer. l. 2. Ep. ad quintum Fratrem, Iidem aiebant nuntiare te primâ navigatione esse transmissurum. Cum paulo ante dixisset, Atque adhuc… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NAVIGATIO Indica — vide supra Indica …   Hofmann J. Lexicon universale

  • НАВИГАЦИЯ —    • Navigatio,          ναυτιλία. Мореплавание достигло у греков, которые самой природой были направлены на морскую стихию, уже рано известной степени совершенства. Гомеровский корабль (ср. Autenricht, hom. Wörterbuch и Fridrichs, hom. Realien,… …   Реальный словарь классических древностей

  • Brendan — Infobox Saint name=Saint Brendan of Clonfert birth date=c. 484 death date=c. 577 feast day=May 16 venerated in=Roman Catholic Church, Eastern Orthodox Church, Anglican Communion imagesize=200px caption=St Brendan and the whale from a 15th century …   Wikipedia

  • Isla de San Brandán — Abraham Ortelius, Theatrum Orbis Terrarum, 1570. La isla S. Brandain aparece en la latitud 50º norte, meridiano 360, frente a las costas de Irlanda. La Isla de San Brandán (Sancti Brandani, Brendán, Brandain, Barandán, Balandrán, Borondón, Isla… …   Wikipedia Español

  • navigation — [ navigasjɔ̃ ] n. f. • 1265; lat. navigatio 1 ♦ Le fait de naviguer, de se déplacer en mer à bord d un navire. Navigation maritime, au long cours, au cabotage. Navigation hauturière, côtière. Navigation de pêche, de commerce, de plaisance. « les… …   Encyclopédie Universelle

  • Curragh (Boot) — Ein Curragh vom Aran Typ Ein Curragh, bzw. Currach, ist ein traditionelles irisches Boot aus einem leichten Holzgerippe, das mit Leinwand überzogen und dann geteert wird. Es war ursprünglich mit Leder bespannt und ähnlich den Umiaks von Grönland …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»