Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

murmurāre

  • 1 murmurō

        murmurō āvī, —, āre    [murmur], to murmur, mutter, roar: murmurans mare: flebile, O.
    * * *
    murmurare, murmuravi, murmuratus V
    hum, murmur, mutter; roar

    Latin-English dictionary > murmurō

  • 2 मर्मर


    marmara
    mfn. (onomat.) rustling (as leaves orᅠ garments), murmuring Kālid. Rājat. ;

    m. a rustling sound, murmur Ragh. ;
    a kind of garment L. ;
    (ā) f. coarse ground meal L. ;
    (ī) f. Pinus Deodora L. ;
    a partic. vein in the external ear Vāgbh. ;
    + cf. Gk. μορμύρω;
    Lat. murmurare;
    Germ. murmeln;
    Eng. murmur
    - मर्मरपत्त्रमोक्ष

    Sanskrit-English dictionary > मर्मर

  • 3 frigultio

    frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.
    I.
    Lit., of birds:

    merulae in remotis tesquis frigutiunt,

    App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—
    II.
    Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.
    A.
    Neutr. (ante- and post-class.):

    murmurare potius et friguttire quam clangere,

    Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:

    saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,

    App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:

    quid friguttis?

    Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).—
    B.
    Act., to stammer forth:

    vix singulas syllabas fringutiens,

    App. Mag. p. 336, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > frigultio

  • 4 frigutio

    frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.
    I.
    Lit., of birds:

    merulae in remotis tesquis frigutiunt,

    App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—
    II.
    Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.
    A.
    Neutr. (ante- and post-class.):

    murmurare potius et friguttire quam clangere,

    Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:

    saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,

    App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:

    quid friguttis?

    Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).—
    B.
    Act., to stammer forth:

    vix singulas syllabas fringutiens,

    App. Mag. p. 336, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > frigutio

  • 5 friguttio

    frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.
    I.
    Lit., of birds:

    merulae in remotis tesquis frigutiunt,

    App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—
    II.
    Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.
    A.
    Neutr. (ante- and post-class.):

    murmurare potius et friguttire quam clangere,

    Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:

    saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,

    App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:

    quid friguttis?

    Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).—
    B.
    Act., to stammer forth:

    vix singulas syllabas fringutiens,

    App. Mag. p. 336, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > friguttio

  • 6 fringulo

    frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.
    I.
    Lit., of birds:

    merulae in remotis tesquis frigutiunt,

    App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—
    II.
    Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.
    A.
    Neutr. (ante- and post-class.):

    murmurare potius et friguttire quam clangere,

    Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:

    saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,

    App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:

    quid friguttis?

    Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).—
    B.
    Act., to stammer forth:

    vix singulas syllabas fringutiens,

    App. Mag. p. 336, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > fringulo

  • 7 fringutio

    frĭgūtĭo ( frĭguttio, fringūtio, frĭgultio, fringultio, fringulo), īre, v. n. and a. [a lengthened form of 2. frigo], to twitter, chirp.
    I.
    Lit., of birds:

    merulae in remotis tesquis frigutiunt,

    App. Flor. p. 358, 22: fringulit et graculus, Poët. ap. Anthol. Lat, 5, 43, 124.—
    II.
    Transf., of a person who speaks indistinctly, to stammer, stutter.
    A.
    Neutr. (ante- and post-class.):

    murmurare potius et friguttire quam clangere,

    Front. de Eloqu. p. 229 ed. Mai.; cf.:

    saepe in rebus nequaquam difficilibus fringultiat vel omnino obmutescat,

    App. Mag. p. 296, 21: haec anus admodum frigultit, Enn. ap. Fulg. 562, 24:

    quid friguttis?

    Plaut. Cas. 2, 3, 49 (also ap. Varr. L. L. 7, § 104).—
    B.
    Act., to stammer forth:

    vix singulas syllabas fringutiens,

    App. Mag. p. 336, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > fringutio

  • 8 musso

    musso, āvi, ātum, 1, v. n. and a. (depon. collat. form: discumbimus mussati, Varr. ap. Non. 249, 10) [root mu-, shut; Sanscr. mūkas, dumb; Gr. muaô, muôps; cf. mustêrion; Lat. mutus], to say in a low tone, to mutter, murmur; to be silent respecting a thing (not in Cic. or Cæs.; syn.: mutio, murmuro).
    I.
    Lit.: mussare murmurare. Ennius: in occulto mussabant. Vulgo vero pro tacere dicitur, ut idem Ennius: non decet mussare bonos, Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (cf. Ann. v. 185; 348; 426;

    Trag. v. 432 Vahl.): soli Aetoli id decretum clam mussantes carpebant,

    Liv. 33, 31:

    flent maesti mussantque patres,

    Verg. A. 11, 454; Anthol. Lat. 1, 170, 108: aequum non est occultum id haberi, neque per metum mussari, to bear or brook in silence, Plaut. Aul. 2, 1, 12: egomet mecum mussito: Bona [p. 1180] mea inhiant, id. Mil. 3, 1, 118:

    quidquid est, mussitabo potius quam inteream,

    keep it to myself, id. ib. 2, 3, 40:

    ergo si sapis, mussitabis,

    id. ib. 2, 5, 67.— Poet., of bees, to murmur, hum, Verg. G. 4, 188.—
    II.
    Transf., to be afraid to say or do any thing, to be in fear or uncertainty:

    mussat rex ipse Latinus, Quos generos vocet,

    i. e. deliberates in silence, Verg. A. 12, 657:

    dicere mussant,

    id. ib. 11, 345:

    medici,

    Plin. Ep. 7, 1:

    juvencae,

    are silent, expect in silence, Verg. A. 12, 718.

    Lewis & Short latin dictionary > musso

  • 9 sibilo

    sībĭlo (collat. form sīfĭlo, Non. 531, 2), āre, v. n. and a. [sibilus] (class. but rare).
    I.
    Neutr., to hiss, to whistle:

    imitationis hoc modo, ut majores rudere et vagire et mugire et murmurare et sibilare appellaverunt,

    Auct. Her. 4, 31, 42: (serpens) sibilat ore, * Verg. A. 11, 754;

    so of a serpent,

    Prop. 4 (5), 7, 54; Ov M. 4, 588.—Of gossips: contemplent, conspiciant omnes, nutent, nictent, sibilent, * Plaut. Merc. 2, 3, 72.—Of things:

    illud (ferrum igne rubens) Stridet et in trepidā submersum sibilat undā,

    Ov. M. 12, 279:

    stridor rudentum sibilat,

    whistles, Sil. 17, 258; cf.

    aura,

    Luc. 2, 698:

    tempestas,

    Quint. Decl. 12, 16:

    horrendo fragore sibilantibus armis,

    Amm. 31, 12, 12.—
    II.
    Act., to hiss, i. e. to hiss at, hiss down a person, Cic. Att. 2, 19, 2: populus me sibilat;

    at mihi plaudo Ipse domi,

    Hor. S. 1, 1, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > sibilo

  • 10 sifilo

    sībĭlo (collat. form sīfĭlo, Non. 531, 2), āre, v. n. and a. [sibilus] (class. but rare).
    I.
    Neutr., to hiss, to whistle:

    imitationis hoc modo, ut majores rudere et vagire et mugire et murmurare et sibilare appellaverunt,

    Auct. Her. 4, 31, 42: (serpens) sibilat ore, * Verg. A. 11, 754;

    so of a serpent,

    Prop. 4 (5), 7, 54; Ov M. 4, 588.—Of gossips: contemplent, conspiciant omnes, nutent, nictent, sibilent, * Plaut. Merc. 2, 3, 72.—Of things:

    illud (ferrum igne rubens) Stridet et in trepidā submersum sibilat undā,

    Ov. M. 12, 279:

    stridor rudentum sibilat,

    whistles, Sil. 17, 258; cf.

    aura,

    Luc. 2, 698:

    tempestas,

    Quint. Decl. 12, 16:

    horrendo fragore sibilantibus armis,

    Amm. 31, 12, 12.—
    II.
    Act., to hiss, i. e. to hiss at, hiss down a person, Cic. Att. 2, 19, 2: populus me sibilat;

    at mihi plaudo Ipse domi,

    Hor. S. 1, 1, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > sifilo

  • 11 mъrmiti

    mъrmiti Grammatical information: v. Proto-Slavic meaning: `mumble, grumble'
    Page in Trubačev: XX 250
    Russian:
    mormúlit' (dial.) `grumble, chatter' [verb]
    Serbo-Croatian:
    mrmljiti `mumble, grumble' [verb]
    Proto-Balto-Slavic reconstruction: murm-
    Lithuanian:
    murm(l)énti `mumble' [verb];
    murmė́ti `mumble, grumble' [verb]
    Other cognates:
    Lat murmurāre `mumble' [verb];
    OHG murmulōn `mumble' [verb]

    Slovenščina-angleščina big slovar > mъrmiti

  • 12 mъrm(ъ)rati

    mъrm(ъ)rati Grammatical information: v. Proto-Slavic meaning: `mumble, grumble'
    Page in Trubačev: XX 252
    Czech:
    mrmrati `mumble, grumble' [verb]
    Serbo-Croatian:
    mr̀mrati `mumble, grumble' [verb]
    Slovene:
    mrmráti `mumble, grumble' [verb], mrmrȃm [1sg]
    Bulgarian:
    mărmórja `mumble, grumble' [verb]
    Proto-Balto-Slavic reconstruction: murm-
    Lithuanian:
    murm(l)énti `mumble' [verb];
    murmė́ti `mumble, grumble' [verb]
    Other cognates:
    Lat murmurāre `mumble' [verb];
    OHG murmulōn `mumble' [verb]

    Slovenščina-angleščina big slovar > mъrm(ъ)rati

См. также в других словарях:

  • murmurare — MURMURÁRE, murmurări, s.f. Acţiunea de a murmura şi rezultaul ei. – v. murmura. Trimis de ana zecheru, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  murmuráre s. f., g. d. art. murmurării; pl. murmurări Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic …   Dicționar Român

  • murmurare — v. mormorare …   Enciclopedia Italiana

  • murmurer — [ myrmyre ] v. <conjug. : 1> • XIIe; de murmure I ♦ V. intr. 1 ♦ Faire entendre un murmure. ⇒ bourdonner , marmotter. Foule qui murmure. 2 ♦ Faire entendre une plainte, une protestation sourde. ⇒ 1. geindre, grogner, grommeler, gronder, se… …   Encyclopédie Universelle

  • murmura — MURMURÁ, múrmur, vb. I. 1. tranz. şi intranz. A rosti cuvinte sau a intona o melodie încet, nedesluşit, monoton, şoptit. ♦ intranz. A protesta cu jumătate de glas; a se plânge, a cârti, a bombăni. 2. intranz. (La pers. 3) A produce un zgomot uşor …   Dicționar Român

  • murmurar — (Del lat. murmurare.) ► verbo intransitivo 1 Producir una cosa un sonido suave y confuso: ■ el viento y el mar murmuraban a lo lejos. SINÓNIMO susurrar ► verbo intransitivo/ transitivo 2 Expresar una persona su queja o disgusto con una persona o… …   Enciclopedia Universal

  • murmurar — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: murmurar murmurando murmurado     Indicativo   presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. murmuro murmuras murmura murmuramos… …   Wordreference Spanish Conjugations Dictionary

  • mormorare — (ant. murmurare) [lat. murmŭrare ] (io mórmoro, ant. mùrmuro, ecc.). ■ v. intr. (aus. avere ) 1. [produrre un rumore lieve e continuo, che a tratti si fa più sensibile e forte: il vento mormorava tra le fronde ] ▶◀ bisbigliare, (non com.) bruire …   Enciclopedia Italiana

  • мурлыкать — мурныкать – то же. Звукоподражательное, как и тур., тоб. myrla мурлыкать, бормотать , mуr мяукание (Радлов 4, 2142); ср. аналогичное нем. murmeln бормотать , лат. murmurāre; см. Мi. ЕW 204; Преобр. I, 570 …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • хухнать — ругать, презирать; лицемерить , арханг., вологодск., перм., нижегор. (Даль), браковать, порицать , олонецк. (Кулик.), цслав. хѫхнати γογγύζειν murmurare шептать , словен. hohnjati гнусавить, нюхать . Звукоподражательное; см. Мi. ЕW 88; Бернекер I …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Murmur — Mur mur, v. i. [imp. & p. p. {Murmured}; p. pr. & vb. n. {Murmuring}.] [F. murmurer, L. murmurare, murmurari, fr. murmur murmur; cf. Gr. ? to roar and boil, said of water, Skr. marmara a rustling sound; prob. of imitative origin.] 1. To make a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Murmured — Murmur Mur mur, v. i. [imp. & p. p. {Murmured}; p. pr. & vb. n. {Murmuring}.] [F. murmurer, L. murmurare, murmurari, fr. murmur murmur; cf. Gr. ? to roar and boil, said of water, Skr. marmara a rustling sound; prob. of imitative origin.] 1. To… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»