-
1 monstrum
monstrum, i, n. [moneo].I.Orig. belonging to relig. lang., a divine omen indicating misfortune, an evil omen, portent (syn.:II.ostentum, prodigium, portentum): quia ostendunt, portendunt, monstrant, praedicunt, ostenta, portenta, monstra, prodigia dicuntur,
Cic. Div. 1, 42, 93; cf.: monstrum dictum velut monestrum, quod moneat aliquid futurum; prodigium velut praedicium, quod praedicat; portentum quod portendat; ostentum, quod ostendat, Paul. ex Fest. p. 140 and 138 Müll.; cf. id. ib. p. 157: hic est nullum (dubium) quin monstrum siet, Enn. ap. Non. 469, 6 (Trag. v. 326 Vahl.):monstra deūm,
Verg. A. 3, 59; cf. Ov. M. 15, 571.—Transf., a monster, monstrosity (whether a living being or an inanimate thing).A.Ofliving beings:B.monstrum hominis,
you monster of a man, Ter. Eun. 4, 4, 29:monstrum advenit,
id. ib. 5, 2, 21:horrendum, of Polyphemus,
Verg. A. 3, 658.—Also with respect to character:en monstrum mulieris,
that monster of a woman, Plaut. Poen. 1, 2, 64:nulla jam pernicies a monstro illo atque prodigio comparabitur,
Cic. Cat. 2, 1, 1:fatale, of Cleopatra,
Hor. C. 1, 37, 21:tune etiam, immanissimum ac foedissimum monstrum ausus es?
Cic. Pis. 14, 31:hominum,
monsters of men, Gell. 17, 1, 1.—Of beasts:succinctam latrantibus inguina monstris, i. e. canibus,
Verg. E. 6, 75:quae plurima terrae monstra ferunt,
id. G. 1, 185.—Of inanim. things, of the sea, Verg. A. 5, 849:infelix, of the Trojan horse,
id. ib. 2, 245.—Of the ship Argo, Cat. 64, 15:non mihi jam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur,
Cic. Verr. 2, 3, 73, § 171: monstra narrare, dicere, to relate wonders, prodigies, marvels:mera monstra narrabat,
Cic. Att. 4, 7, 1:dicere,
id. Tusc. 4, 24, 54:ac portenta loqui,
Lucr. 590:totaque jam sparsis exarserat insula monstris,
Val. Fl. 2, 248:in vitā suā fecit monstra,
he did wonderful things, Vulg. Eccl. 48, 15; Sap. 19, 8. -
2 mōnstrum
mōnstrum ī, n [1 MAN-], a divine omen, supernatural appearance, wonder, miracle, portent. quoddam novum: obicitur magno futurum Augurio monstrum, V.: ingentibus excita monstris (regina), illusions, V.: mera monstra nuntiarat, nothing but wonders.—An abnormal shape, unnatural growth, monster, monstrosity: monstrum hominis, T.: deūm monstra (the gods of Egypt), V.: succinctam latrantibus inguina monstris (i. e. canibus), V.: omnia Monstra ferre, O.—Fig., a repulsive character, monster, abomination: nulla iam pernicies a monstro illo atque prodigio comparabitur: fatale (Cleopatra), H.— A horrible sight, pernicious thing, object of dread, awful deed: mene huic confidere monstro? (i. e. mari), V.: non mihi furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur: veteris monstrum culpae, O.* * *monster; portent, unnatural thing/event regarded as omen/sign/portent -
3 monstrum
monstrum, i, n. [st2]1 [-] avertissement des dieux (constitué par un phénomène qui sort de l’ordre naturel), présage (divin); chose étrange. [st2]2 [-] monstre, objet hideux. [st2]3 [-] fléau, malheur; crime. [st2]4 [-] prodige, merveille, chose incroyable.* * *monstrum, i, n. [st2]1 [-] avertissement des dieux (constitué par un phénomène qui sort de l’ordre naturel), présage (divin); chose étrange. [st2]2 [-] monstre, objet hideux. [st2]3 [-] fléau, malheur; crime. [st2]4 [-] prodige, merveille, chose incroyable.* * *Monstrum, monstri. Cic. Un monstre.\Monstrum hominis. Terent. Contrefaict, Un monstre.\Monstra narrare, siue nuntiare. Cic. Choses estranges et contre nature. -
4 monstrum
monstrum monstrum, i n чудо, чудовище -
5 monstrum
monstrum monstrum, i n знамение, предзнаменование -
6 monstrum
mōnstrum, ī, n. (eig. monestrum v. moneo, s. AeliusStilo bei Fest. 138, 18), I) das Wahrzeichen der Götter als naturwidrige Erscheinung, dah. verb. monstra atque portenta, Cic.: monstro exterritus, Phaedr. – II) übtr., jede widernatürliche, gegen das Gefühl gehende Erscheinung in der Menschenwelt u. Natur, a) v. leb. Wesen, Ungeheuer, Unhold, Scheusal, im milderen Sinne Wunder, α) v. Menschen, teils der Gestalt nach, m. horrendum, v. Polyphem, Verg.: m. hominis, Ter.: aliquid monstri alunt, ein Scheusal, eine Vogelscheuche, Ter.: domus tota illi monstro relicta, Plin. ep. – teils den Sitten, dem Charakter nach, m. mulieris, Plaut.: immanissimum ac foedissimum m., v. Klodius, Cic. – bimembri hoc m. puero comparo, Wunder, höchst seltsame Erscheinung, Iuven. – β) v. Tieren, wie von Seeungeheuern, v. den Hunden der Scylla u. dgl., Verg.: monstra illa immania hominum ac ferarum, Apul. flor. 22. – b) v. Lebl., wie vom trojan. Pferde, Verg., v. Schiffe Argo, Catull.: v. Meere, Verg. – v. Handlungen, non mihi iam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur, eine Unnatürlichkeit, Ungeheuerlichkeit (= eine unnatürliche u. unheilvolle Tat), Cic. Verr. 3, 171. – v. widernatürlichen, abenteuerlichen Erdichtungen, Vorstellungen, Meinungen, ein Wunder, Unglaubliches, Ungereimtes (eine Ungereimtheit), Abenteu erliches, monstra nuntiare, dicere, Cic.: nonne hoc monstri simile est? klingt das nicht wunderbar (abenteuerlich)? Ter.: sed tu omnia monstra facis, du bauschst alles gewaltig auf, machst aus einer Mücke einen Elefanten, Catull.: monstro propiora posse videri, ans Abenteuerliche grenzen, abenteuerlich klingen, Plin.: adversum iracundiam et invidiam atque avaritiam ceteraque humani animi monstra et flagitia philosophus iste (Crates) Hercules fuit, Apul. flor. 22. – / Synk. Form mostrum, Plaut. trin. 948 Schoell.
-
7 monstrum
mōnstrum, ī, n. (eig. monestrum v. moneo, s. Aelius Stilo bei Fest. 138, 18), I) das Wahrzeichen der Götter als naturwidrige Erscheinung, dah. verb. monstra atque portenta, Cic.: monstro exterritus, Phaedr. – II) übtr., jede widernatürliche, gegen das Gefühl gehende Erscheinung in der Menschenwelt u. Natur, a) v. leb. Wesen, Ungeheuer, Unhold, Scheusal, im milderen Sinne Wunder, α) v. Menschen, teils der Gestalt nach, m. horrendum, v. Polyphem, Verg.: m. hominis, Ter.: aliquid monstri alunt, ein Scheusal, eine Vogelscheuche, Ter.: domus tota illi monstro relicta, Plin. ep. – teils den Sitten, dem Charakter nach, m. mulieris, Plaut.: immanissimum ac foedissimum m., v. Klodius, Cic. – bimembri hoc m. puero comparo, Wunder, höchst seltsame Erscheinung, Iuven. – β) v. Tieren, wie von Seeungeheuern, v. den Hunden der Scylla u. dgl., Verg.: monstra illa immania hominum ac ferarum, Apul. flor. 22. – b) v. Lebl., wie vom trojan. Pferde, Verg., v. Schiffe Argo, Catull.: v. Meere, Verg. – v. Handlungen, non mihi iam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur, eine Unnatürlichkeit, Ungeheuerlichkeit (= eine unnatürliche u. unheilvolle Tat), Cic. Verr. 3, 171. – v. widernatürlichen, abenteuerlichen Erdichtungen, Vorstellungen, Meinungen, ein Wunder, Unglaubliches, Ungereimtes (eine Ungereimtheit), Abenteu-————erliches, monstra nuntiare, dicere, Cic.: nonne hoc monstri simile est? klingt das nicht wunderbar (abenteuerlich)? Ter.: sed tu omnia monstra facis, du bauschst alles gewaltig auf, machst aus einer Mücke einen Elefanten, Catull.: monstro propiora posse videri, ans Abenteuerliche grenzen, abenteuerlich klingen, Plin.: adversum iracundiam et invidiam atque avaritiam ceteraque humani animi monstra et flagitia philosophus iste (Crates) Hercules fuit, Apul. flor. 22. – ⇒ Synk. Form mostrum, Plaut. trin. 948 Schoell.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > monstrum
-
8 monstrum
-
9 monstrum
-
10 Monstrum
-
11 monstrum
mōnstrum, ī n. [ moneo ]1) знамение, предзнаменование, знак ( monstra ac portenta C)2) чудо, диво Ctl, V, C etc.; чудовищеm. horrendum V — Polyphēmus3) невероятная вещь, небылица ( monstra dicere C)4) урод (m. mulieris Pl) -
12 Monstrum
Monstrum n <Monstrums; Monstren> canavar -
13 Monstrum
-
14 Monstrum
Monstrum <-s, Monstren> ['mɔnstrʊm] nt1) ( Ungeheuer) canavar2) ( Missgeburt) hilkat garibesi -
15 Monstrum
* * *das Monstrummonster* * *Mọnst|rum ['mɔnstrʊm]nt -s, Mo\#nstren or (geh) Mo\#nstra[-trən, -tra] (= Ungeheuer) monster; (fig = Missbildung) monstrosity; (inf = schweres Möbel) hulking great piece of furniture (inf)* * *Mons·trum<-s, Monstren>[ˈmɔnstrʊm, pl ˈmɔnstrən]nt1. (grässliches Wesen) monster* * *das; Monstrums, Monstren2) (Ungetüm) hulking great thing (coll.)* * *ein Monstrum von einem Kleiderschrank hum a hulking great wardrobe* * *das; Monstrums, Monstren2) (Ungetüm) hulking great thing (coll.) -
16 monstrum
сущ.• монстр• урод• чудовище* * *☼ чудовище, урод ♂, монстр ♂;\monstrum natury игра природы
+ potwór, dziwoląg* * *счудо́вище, уро́д m, монстр mmonstrum natury — игра́ приро́ды
Syn: -
17 monstrum
-
18 Monstrum
-
19 monstrum
-
20 Monstrum
См. также в других словарях:
Monstrum — may refer to: Latin monstrum, an unnatural portent and the origin of the English word monster Vriesea monstrum, a bromeliad plant species an element in the game Tomb Raider: The Angel of Darkness AZX Monstrum computer project Monstrum, a novel by … Wikipedia
Monstrum — »Ungeheuer; großer, unförmiger Gegenstand; Ungeheuerliches, Riesiges; Fehlbildung, Missgeburt (Med.)«: Das Fremdwort wurde im 16. Jh. aus gleichbed. lat. monstrum entlehnt, das mit einer Grundbedeutung »Mahnzeichen« zu lat. monere »mahnen« (vgl.… … Das Herkunftswörterbuch
Monstrum — Sn Ungeheuer std. (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. mōnstrum (eigentlich mahnendes Zeichen der Götter durch eine widernatürliche Erscheinung ), zu l. monēre erinnern, mahnen ; dann verallgemeinert. Selben Ursprungs sind das französische… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
monstrum — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n V, lm M. monstrumra {{/stl 8}}{{stl 7}} potwór, poczwara, straszydło : {{/stl 7}}{{stl 10}}Monstrum o dwóch głowach. Wyglądać jak monstrum. <łac.> {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
monstrum — mònstrum ž DEFINICIJA 1. pat. strukturno abnormalna ili groteskno deformirana životinja, biljka ili predmet 2. mit. biće iz priče, filma i sl. koje djeluje zastrašujuće; čudovište, nakaza, neman 3. pren. ekspr. iznimno pokvaren i zao čovjek… … Hrvatski jezični portal
Monstrum — (lat.), 1) organisch auffallend mißgebildete Wesen; 2) Ungeheuer; 3) Mißgeburt; bes. Geburt, die keinen menschlichen Kopf hat; 4) alles Seltsame u. Wunderbare. Daher Monströs, mißgebildet; Monstrosität, 1) Mißbildung; 2) auffallende Abweichung;… … Pierer's Universal-Lexikon
Monstrum — (lat.), Ungeheuer; jeder Gegenstand, der in seiner Gestaltung von Gegenständen derselben Art in auffallender Weise abweicht, sowohl im physischen als im moralischen Sinne gebraucht. Das Adjektiv ist monströs. Vgl. Mißbildung … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Monstrum — Monstrum, lat., Ungeheuer, organisch mißbildetes Wesen; daher monströs, mißgestaltet … Herders Conversations-Lexikon
MONSTRUM — in Inventario Ecclesiae Eboracensis in Monastico Anglic. Tom. 3. p. 173. idem est, quod Monstrantia in Actis S. Quirini Martyris num. 11, phylacterium videl. vel arcula, in qua Latiane Ecclesiae homines reliquias vel Eucharistiam recondere solent … Hofmann J. Lexicon universale
mònstrum — ž 1. {{001f}}pat. strukturno abnormalna ili groteskno deformirana životinja, biljka ili predmet 2. {{001f}}mit. biće iz priče, filma i sl. koje djeluje zastrašujuće; čudovište, neman, nakaza 3. {{001f}}pren. ekspr. iznimno pokvaren i zao čovjek ✧ … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
monstrum — s. neutro, lat. (propr. mostro , cosa meravigliosa ), usato in ital. al masch. [fatto, evento o persona portentosi, eccezionali, in senso sia positivo sia negativo] ▶◀ portento, prodigio, [di persona] fenomeno, [di persona] mostro … Enciclopedia Italiana