-
1 obscena
obscēna, ōrum n.1) непристойные поступки или слова O, Q, Sen2) половые органы O, Mela, Su3) задняя часть тела Sen4) извержения O, Mela -
2 obscena
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
3 obscaenus
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
4 obscenum
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
5 obscenus
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
6 obscoenus
obscēnus ( obscaen-, and less properly obscoen-), a, um, adj. [perh. ob and caenum, filth], of adverse, unfavorable, evil omen; ill-boding, inauspicious, ominous, portentous (cf.: sinister, funestus): apud antiquos omnes fere obscena dicta sunt, quae mali ominis habebantur, Paul. ex Fest. p. 201 Müll.: obsceni interpres funestique ominis auctor, Matius ap. Varr. L. L. 7, § 96 Müll.; Att. ap. Non. 357, 16:II.deūm rixa vertat verba obscena,
Lucil. ib. 357, 17; Enn. ap. Serv. Verg. A. 8, 361 (Ann. v. 182 Vahl.): montem istum (Aventinum) excluserunt, quasi avibus obscenis ominosum (viz., by reason of the birds, which gave unfavorable omens to Remus), Mess. ap. Gell. 13, 14, 6; so, volucres, birds of illomen, i. e. owls, Verg. A. 12, 876:canes,
id. G. 1, 470:obscenum ostentum,
Suet. Galb. 4:omen,
Cic. Dom. 55, 140: puppis, the fatal ship, that bore Helen when she eloped with Paris to Troy, Ov. H. 5, 119; cf.:Troja,
Cat. 68, 99:anus,
old witches, hags, Hor. Epod. 5, 98.— Sup.: Alliesis dies dicebatur apud Romanos obscenissimi ominis, Paul. ex Fest. s. v. Alliesis, p. 7 Müll.—Transf., repulsive, offensive, abominable, hateful, disgusting, filthy.A.In gen. ( poet. and in post-Aug. prose;B.syn.: immundus, turpis): (Allecto) frontem obscenam rugis arat,
Verg. A. 7, 417:volucres pelagi,
i. e. the harpies, id. ib. 3, 241;262: upupa, obscena alias pastu avis,
Plin. 10, 29, 44, § 86; cf. fames, Verg. A. 3, 367:haustus,
of filthy water, Luc. 4, 312:cruor,
Verg. A. 4, 455.— As subst.: obscēna, ōrum, n., the excrements, Sen. Ep. 8, 1, 20; also, the urine:qui clam latuit reddente obscena puellā,
Ov. R. Am. 437; cf. Mel. 1, 9.—In partic., offensive to modesty, i. e. immodest, impure, indecent, lewd, obscene (class.;2.syn.: spurcus, impurus): delicatae et obscenae voluptates,
Cic. N. D. 1, 40, 111:adulterium,
Ov. Tr. 2, 212:obscenas tabellas pingere,
Prop. 2, 5, 19 (6, 27):carmina,
id. 1, 16, 10:gestus motusque,
Tac. A. 15, 37:obscenum in modum formata commotaque manus,
i. e. so as to suggest impure thoughts, Suet. Calig. 56:jocandi genus flagitiosum, obscenum,
Cic. Off. 1, 29, 104:si obscena nudis nominibus enuntientur,
Quint. 8, 3, 38:quodque facere turpe non est, modo occulte, id dicere obscenum est,
Cic. Off. 1, 35, 127; cf. id. ib. § 128; Quint. 11, 3, 125. — Comp.:illud Antipatri paulo obscenius,
Cic. Tusc. 5, 38, 112:abjectior et obscenior vita,
Val. Max. 3, 5 fin.—Sup.:obscenissimi versus,
Cic. Q. Fr. 2, 3, 2; Vell. 2, 83, 2.—Subst.(α). (β).obscēna, ōrum, less freq. in the sing., obscēnum, i. n., the private parts, ta aidoia.— Plur.:Nymphe fugiens obscena Priapi,
Ov. M. 9, 347; cf.:pars nudi agunt, pars tantum obscena velati,
Mel. 3, 7:obscena,
Suet. Calig. 58; id. Dom. 10:obscena corporis,
Just. 1, 6.— Sing.:virile,
Ov. F. 6, 631; Lact. 1, 21, 28; id. Epit. 23, 8; Jul. Obsequ. 84.—Hence, also, adv.: obscēnē (acc. to II. B), impurely, indecently, lewdly, obscenely (class.):latrocinari, fraudare, adulterare, re turpe est, sed dicitur non obscene,
Cic. Off. 1, 35, 128.— Comp.:cujus (Mercurii) obscenius excitata natura traditur,
Cic. N. D. 3, 22, 56:obscenius concurrerent litterae,
id. de Or. 45, 154.— Sup.:impudicissime et obscenissime vixit,
Eutr. 8, 22. -
7 obscenus
obscēnus (obscaenus, nicht obscoenus), a, um (ob u. cenum, caenum), kotig, schmutzig, ekelhaft, garstig, I) eig., für das ästhetische Gefühl, volucres, die Harpyien, Verg.: cruor, Verg.: avis, der Wiedehopf, Plin.: risus, Ov.: fetus, Mißgeburten, Liv.: vas, das Nachtgeschirr, Sen. ep. 77, 14. – subst.: a) obscenum, ī, n., das Schamglied, magnitudo obsceni, Lact.: virile, Ov. u. Lact.: puer duplici obsceno natus, Iul. Obsequ. Vgl. Burm. Ov. fast. 6, 631. Bünem. Lact. 1, 21, 28 u. Lact. epit. 23, 8. – b) Plur., obscēna, ōrum, n., α) (sc. membra) der Hintere, Sen., oder die Schamglieder, Schamteile, das Gemächt, Mela, Suet. u.a. – β) = excrementa, der Kot, Ov. u. Mela. – II) übtr.: A) für das moralische Gefühl, schmutzig, unflätig, ekelhaft, anstößig, zotig, unzüchtig, unsittlich, pöbelhaft, verba, Varro: sermones, Hor.: obsceno verbo uti, eine Zote reißen, Sen.: illud est obscenius (dictum), Cic.: versus obscenissimi, Cic. -gestus, Tac.: voluptates, Cic.: flammae (Liebe), Ov.: adulterium, Ov.: puellae, Huren, Sen. rhet.: viri, Unzüchtige (pathici u. dgl.), Liv.: so greges, v. den Priestern der Cybele, Ov.: vita obscenior, Val. Max. – subst., a) obscēnī, ōrum, m., Unzüchtige (pathici u. dgl.), Sen. exc. contr. 4. praef. § 10. Lampr. Alex. Sev. 15, 2 (vgl. Plin. 28, 9 etiam cum obscenus vixeris aut nefandus). – b) obscēna, ōrum, n., Unzüchtigkeiten, α) = unzüchtige Handlungen, Sen. rhet. – β) = unzüchtige Worte, unzüchtige Lieder, Zoten, Quint. u. Ov. – B) eine böse Anzeige gebend, ungünstig, unheilvoll, dicta, Acc. tr. fr.: omen, Cic.: fames, Verg.: canes, volucres (Nachteulen), Verg.
-
8 obscenus
obscēnus, a, um [st2]1 [-] de mauvais augure, sinistre, funeste. [st2]2 [-] indécent, obscène, impur. [st2]3 [-] dégoûtant, sale, ordurier, affreux. - obscena, ōrum, n. (obscenum, i, n.): - [abcl]a - les parties viriles. - [abcl]b - les excréments.* * *obscēnus, a, um [st2]1 [-] de mauvais augure, sinistre, funeste. [st2]2 [-] indécent, obscène, impur. [st2]3 [-] dégoûtant, sale, ordurier, affreux. - obscena, ōrum, n. (obscenum, i, n.): - [abcl]a - les parties viriles. - [abcl]b - les excréments.* * *Obscenus, penult. prod. Adiectiuum, Ab ob et cano deductum interposita S litera euphoniae causa, et sine diphthongo scribitur. Virgil. Qui porte ou signifie quelque malencontre advenir. -
9 obscenus
obscēnus (obscaenus, nicht obscoenus), a, um (ob u. cenum, caenum), kotig, schmutzig, ekelhaft, garstig, I) eig., für das ästhetische Gefühl, volucres, die Harpyien, Verg.: cruor, Verg.: avis, der Wiedehopf, Plin.: risus, Ov.: fetus, Mißgeburten, Liv.: vas, das Nachtgeschirr, Sen. ep. 77, 14. – subst.: a) obscenum, ī, n., das Schamglied, magnitudo obsceni, Lact.: virile, Ov. u. Lact.: puer duplici obsceno natus, Iul. Obsequ. Vgl. Burm. Ov. fast. 6, 631. Bünem. Lact. 1, 21, 28 u. Lact. epit. 23, 8. – b) Plur., obscēna, ōrum, n., α) (sc. membra) der Hintere, Sen., oder die Schamglieder, Schamteile, das Gemächt, Mela, Suet. u.a. – β) = excrementa, der Kot, Ov. u. Mela. – II) übtr.: A) für das moralische Gefühl, schmutzig, unflätig, ekelhaft, anstößig, zotig, unzüchtig, unsittlich, pöbelhaft, verba, Varro: sermones, Hor.: obsceno verbo uti, eine Zote reißen, Sen.: illud est obscenius (dictum), Cic.: versus obscenissimi, Cic. -gestus, Tac.: voluptates, Cic.: flammae (Liebe), Ov.: adulterium, Ov.: puellae, Huren, Sen. rhet.: viri, Unzüchtige (pathici u. dgl.), Liv.: so greges, v. den Priestern der Cybele, Ov.: vita obscenior, Val. Max. – subst., a) obscēnī, ōrum, m., Unzüchtige (pathici u. dgl.), Sen. exc. contr. 4. praef. § 10. Lampr. Alex. Sev. 15, 2 (vgl. Plin. 28, 9 etiam cum obscenus vixeris aut nefandus). – b) obscēna, ōrum,————n., Unzüchtigkeiten, α) = unzüchtige Handlungen, Sen. rhet. – β) = unzüchtige Worte, unzüchtige Lieder, Zoten, Quint. u. Ov. – B) eine böse Anzeige gebend, ungünstig, unheilvoll, dicta, Acc. tr. fr.: omen, Cic.: fames, Verg.: canes, volucres (Nachteulen), Verg.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > obscenus
-
10 segregatus
sē-grĕgo, āvi, ātum, 1 (in tmesi:I.seque gregari,
Lucr. 1, 452), v. a. [grex].To set apart or separate from the flock (very rare):II. A.oves segregatas (a capellis),
Phaedr. 3, 15, 3:mater Segregat egregiam subolem,
Nemes. Cyn. 156 sq.; cf.:Sicut pastor segregat oves ab haedis,
Vulg. Matt. 25, 32.—Lit., Lucr. 1, 452:B.exclusit illum a re publicā, distraxit, segregavit scelus ipsius,
Cic. Phil. 5, 11, 29:aliquem ab se,
Plaut. Capt. 3, 1, 10:non modo non segregandum a numero civium verum etiam adsciscendum,
Cic. Arch. 2, 4:aliquem ab aliquo,
Plaut. Mil. 4, 6, 17:ne abs te hanc segreges neu deseras,
Ter. And. 1, 5, 56:vulgus ab se,
id. Heaut. 2, 4, 6; id. Hec. 3, 5, 30; 5, 1, 26; 5, 2, 23; 5, 2, 30; cf.:se ab aliquo,
Quint. 1, 2, 20; Plin. 34, 2, 3, § 6; Stat. Th. 12, 184:aliquem e senatu,
Plaut. Most. 5, 1, 9: captivis productis segregatisque, separated (the allies and the Romans), Liv. 22, 58.—Trop., to separate, remove away from; to divide, etc. (syn.:sepono, sejungo, removeo): spes, opes auxiliaque ab aliquo,
Plaut. Capt. 3, 3, 2:ista feritas a communi tamquam humanitatis corpore segreganda est,
Cic. Off. 3, 6, 32; cf.:haec (eloquendi vis) nos a vitā immani et ferā segregavit,
Cic. N. D. 2, 59, 148:suspicionem et culpam ab se,
Plaut. Trin. 1, 2, 42; id. As. 4, 1, 29:virtutem a summo bono,
Cic. Fin. 3, 9, 30:civitatis causam a Polyarato,
Liv. 45, 22; cf.:publicam causam a privatorum culpā,
id. 45, 23:iambum et trochaeum frequentem segregat ab oratore Aristoteles,
Cic. de Or. 3, 47, 182:(beata vita) a comitatu pulcherrimo segregata,
id. Tusc. 5, 28, 80: cives ore obscena dicta segregent, Att. ap. Non. 357, 16, and 206, 2:sermonem,
i. e. to be silent, Plaut. Mil. 3, 1, 61; id. Poen. 1, 2, 136; cf.: ore obscena segregent, Att. ap. Non. 357, 13 (Trag. Rel. v. 511 Rib.):ut segregaret pugnam eorum (Curiatiorum),
divide, separate, Liv. 1, 25:a peccatoribus,
Vulg. Heb. 7, 26; to set apart for a special work, id. Rom. 1, 1; cf. id. Act. 13, 2.—Part.: sēgrĕgātus, a, um; comp. segregatior, more isolated, Rufin. Orig. Prin. 1, 1, 7. -
11 segrego
sē-grĕgo, āvi, ātum, 1 (in tmesi:I.seque gregari,
Lucr. 1, 452), v. a. [grex].To set apart or separate from the flock (very rare):II. A.oves segregatas (a capellis),
Phaedr. 3, 15, 3:mater Segregat egregiam subolem,
Nemes. Cyn. 156 sq.; cf.:Sicut pastor segregat oves ab haedis,
Vulg. Matt. 25, 32.—Lit., Lucr. 1, 452:B.exclusit illum a re publicā, distraxit, segregavit scelus ipsius,
Cic. Phil. 5, 11, 29:aliquem ab se,
Plaut. Capt. 3, 1, 10:non modo non segregandum a numero civium verum etiam adsciscendum,
Cic. Arch. 2, 4:aliquem ab aliquo,
Plaut. Mil. 4, 6, 17:ne abs te hanc segreges neu deseras,
Ter. And. 1, 5, 56:vulgus ab se,
id. Heaut. 2, 4, 6; id. Hec. 3, 5, 30; 5, 1, 26; 5, 2, 23; 5, 2, 30; cf.:se ab aliquo,
Quint. 1, 2, 20; Plin. 34, 2, 3, § 6; Stat. Th. 12, 184:aliquem e senatu,
Plaut. Most. 5, 1, 9: captivis productis segregatisque, separated (the allies and the Romans), Liv. 22, 58.—Trop., to separate, remove away from; to divide, etc. (syn.:sepono, sejungo, removeo): spes, opes auxiliaque ab aliquo,
Plaut. Capt. 3, 3, 2:ista feritas a communi tamquam humanitatis corpore segreganda est,
Cic. Off. 3, 6, 32; cf.:haec (eloquendi vis) nos a vitā immani et ferā segregavit,
Cic. N. D. 2, 59, 148:suspicionem et culpam ab se,
Plaut. Trin. 1, 2, 42; id. As. 4, 1, 29:virtutem a summo bono,
Cic. Fin. 3, 9, 30:civitatis causam a Polyarato,
Liv. 45, 22; cf.:publicam causam a privatorum culpā,
id. 45, 23:iambum et trochaeum frequentem segregat ab oratore Aristoteles,
Cic. de Or. 3, 47, 182:(beata vita) a comitatu pulcherrimo segregata,
id. Tusc. 5, 28, 80: cives ore obscena dicta segregent, Att. ap. Non. 357, 16, and 206, 2:sermonem,
i. e. to be silent, Plaut. Mil. 3, 1, 61; id. Poen. 1, 2, 136; cf.: ore obscena segregent, Att. ap. Non. 357, 13 (Trag. Rel. v. 511 Rib.):ut segregaret pugnam eorum (Curiatiorum),
divide, separate, Liv. 1, 25:a peccatoribus,
Vulg. Heb. 7, 26; to set apart for a special work, id. Rom. 1, 1; cf. id. Act. 13, 2.—Part.: sēgrĕgātus, a, um; comp. segregatior, more isolated, Rufin. Orig. Prin. 1, 1, 7. -
12 jocor
ātus sum, āri depon. [ jocus ]а) шутить, насмехаться, подтрунивать, тж. балагурить (cum aliquo, de aliqua re, in aliquid C; aliquid C, H)mimi obscena jocantes O — непристойные мимыб) говорить в шутку (haec jocatus sum C) -
13 pars
partis (изредка acc. im, abl. ī) f.1) часть (corporis, urbis C; civium Cs; diei Nep; de nobis, ex illis C)parte PM etc. и in parte Q — частью, отчастиmajor p. C — большая часть, большинствоdimidia p. C, Sl etc. — половинаtertia p. Cs — одна третьduae partes C — две третиtres partes Cs — три четвертиnovem partes Sl, Nep — девять десятыхmultis partibus C — во много раз, гораздоpartes facere C — делитьpartem facere Dig — составлять или получать частьpartes rei C — подробности, деталиmagnam (bonam) partem или magna (ex) parte Lcr, C, L etc. — в значительной частиex (in) parte C, Cs etc. — частью, частичноaliquā (ex) parte C, PJ — в некоторой части или в известном отношенииnullā (ex) parte O, Q — ни в какой степени, нисколькоnon minimam partem Lcr — не в малой степени или совсем нередкоdecem partes dicere Pt — уметь делить (числа) на десять, т. е. усвоить начатки арифметики2) участие, доляin parte alicujus rei esse L — принимать участие в чём-л.partem habere in (ex) aliquā rē C — быть участником чего-л.plus quam pro parte laborare O — работать больше положенного (т. е. изо всех сил)3) область, край (pagi partesque Cs; partes orientis C)in utramque partem или ab (ex) utraque parte Cs etc. — справа и слеваomnibus (in) partibus C, Cs etc. — везде, повсюдуquā ex parte? C — с какой стороны?, где?in eā parte C — тамquam in partem C — кудаin eam partem C — туда, перен. в том смысле (что) или с тем (чтобы)5) отношениеomni (ex) parte, in omnes partes C, omnibus partibus C , Cs или in (ab) omni parte C, O, L, H — во всех отношениях, совершенно, всецелоin utramque partem C etc. — в обоих случаяхnullam in partem C etc. — ни в каком отношенииin utramque partem (или in contrarias partes) disputare C — спорить за и против6) вид, род, раздел7) преим. pl. партия (partes optimatium et popularium C; partes Sullanae Nep)a parte alicujus esse C, Sl — быть на чьей-л. сторонеnullīus (neutrīus) partis esse (или se in nullam partem movere) C — быть нейтральным8) pl. театр. рольprimae partes Ter, C — главная рольalicujus partes agere C — играть чью-л. рольvocare ad partes aliquem J — выводить (изображать) кого-л. в литературном произведении9) pl. должность, обязанность, задача, долг ( partes imperatoriae C)defensionis partes suscipere (sibi sumere, obtinēre) C — взять на себя обязанности защитникаres est mearum partium или meae sunt partes C — это относится к моим обязанностям10) участник (Consus, p. ingens belli V)11) член ( partes corporis Sl)pars obscena( partes obscenae) O и naturae partes Ph — genitalia -
14 contrecto
contrecto, āvī, ātum, āre (con u. tracto), betasten, befühlen, betastend berühren, I) im allg.: α) eig.: c. vulnus, Ov.: non c. pocula vel cibos, Col.: contrectandae pecuniae libido, im Gelde zu wühlen, Suet. – liber contrectatus manibus vulgi, abgegriffen, Hor. – v. personif. lebl. Subjj., sol nudum contractans corpus aquaï, Lucr. 6, 854. – β) übtr., geistig sich mit etwas befassen, conspicere totāque mente c. varias voluptates, Cic.: qui, quae complecti tota nequeunt, haec facilius divulsa et quasi discerpta contrectant, handhaben, beherrschen, Cic.: c. studia et disciplinas philosophiae, Gell. – II) insbes.: a) streichend od. streichelnd betasten, streicheln, capillum (als Mittel gegen Kopfweh), Plin.: leonem (um ihn zu besänftigen), Sen. – b) prüfend, untersuchend betasten, befühlen, membra (matris mortuae), Suet.: omnes partes corporis (captivae venalis) et inspicere et c., Sen.: obscena, ventrem (vom Arzte), Sen. u. Cels. – u. durchsuchend, durchsuchen, visitieren, ne feminae praetextatique pueri puellaeque contrectarentur, Suet. Claud. 35, 2. – c) unzüchtig betasten (s. Benecke Iustin. 7, 3, 4. Hildebr. Arnob. 5, 26): α) eig.: alqam, Plaut.: multorum uxores, Suet.: petulantius alcis uxorem, Iustin.: sinus, Ov.: utrique sexui genitalia vultu, Aur. Vict.: contrectari manu, osculo, amplexu alcis (v. einem Weibe), Sen. rhet.: quod membra nullo contrectantur attactu, Augustin. de civ. dei 1, 18, 2. – β) übtr.: nudare corpus et oculis vulgi contrectandum permittere, zur Schau überlassen, Tac. ann. 3, 12: captiva contrectata oculis omnium, Sen. contr. 1, 2, 13 B. (Kießling gegen die Hdschrn. osculis). – prägn., contrectata filiarum pudicitia, durch Betasten ihrer Körper geschändete, Tac. ann. 14, 35. – d) widerrechtlich antasten zum Zweck des Diebstahls, entwenden, sich aneignen, ICt. – e) sich mit etw. im Verkehr befassen, etw. im Verkehr annehmen, pecunias vetitas, Cod. Theod. 9, 23, 1. § 2. – / Ohne Umlaut contracto, wov. contractare, Plaut. mil. 1052 cod. B; Poen. 1311 G.: contractans, Lucr. 2, 853: contractantes, Fronto b. Parth. p. 219, 15 N.: contractatus, Suet. Dom. 1, 3.
-
15 dedignor
dē-dīgnor, ātus sum, ārī, als unwürdig abschlagen, verschmähen, verweigern, ded. maritum, Ov.: honorem (Ggstz. concupiscere), Plin. pan.: honores non ded., Plin. pan.: ded. conubia, Iustin. – mit dopp. Acc., Philippum patrem (als V.), Curt.: Nomades maritos (als G.), Verg.: me nec comitem (als B.) nec amicum (als Fr.), Ov. – m. Infin., sollicitare, Ov.: praedia nostra colere, Col.: venire, Tac.: cibos attingere, Plin. pan.: aegrorum obscena contrectare non ded., Sen. – m. Acc. u. Infin., dedignatus est subolem sui pignoris nuncupari, Arnob. 5, 13. – absol., accendebat dedignantes, Tac. ann. 2, 2.
-
16 emundo
ē-mundo, āvī, ātum, āre, völlig reinigen, bubilia et ovilia, Col.: segetes, Col.: vinum, Col.: obscena, Sen.: se, ICt.
-
17 humilis
humilis, e (humus), niedrig, I) eig.: a) niedrig im Ggstz. zum Hohen (Ggstz. procerus [langgewachsen], altus, celsus), arbusculae, Varro: ara, Val. Flacc.: Italia, Verg.: avis volat humilis, Verg.: munitio humilior, Caes.: arbores et vites et quae sunt humiliora, Cic.: solum humillimum, Iustin.: n. pl. subst., ballistae in humiliora ex supernis valentes, die von oben herab nach der Tiefe wirkten, Amm. – v. der Statur, dem Wuchs, niedrig, klein, corpusculum, Sen.: staturā esse humili et corpore exiguo, Nep.: brevi atque humili corpore homines, Gell.: quorum neminem adeo humilem esse, ut etc., Curt. – humiles Cleonae, das kleine, winzige, Ov. – b) niedrig, flach im Ggstz. zum Tiefen (Ggstz. altus), fossa, Verg. u. Tac.: radix insulae, flacher, seichter Grund, Plin. ep. – II) übtr.: A) dem Stande, dem Range, dem Ansehen usw. nach niedrig, gering, tiefgestellt (Ggstz. honestus, opulentus), a) v. Pers.u. deren Stand: humilibus parentibus natus, Cic.: admodum humili loco natus, Val. Max.: humili fortunā ortus, Liv.: humillimae sortis homo, Liv. epit.: humillimo loco natus, Aur. Vict.: humillimus de plebe, Liv.: quis apparitor tam humilis etc., Cic. – subst., humilis, is, m., ein Geringer, Hor., Quint. u.a.: u. so Compar. humilior, Quint.: u. im Plur., humiles, Ggstz. non improbi, Cic., Ggstz. honesti, Quint., Ggstz. sublimes, Phaedr.: u. im Compar. humiliores (Ggstz. superiores), Quint. – und dem Ansehen. der Macht nach unbedeutend, schwach (Ggstz. opulentus, potens), Cic. u.a.: civitas, Caes.: alqm humiliorem redigere, Caes.: quos et quam humiles accepisset, wie u. in welchem Zustande der Erniedrigung er sie getroffen hätte, Caes.: subst., ex humili potens princeps, Hor.: u. Plur. humiles, Ggstz. praepotentes, Val. Max.: humiliores, Ggstz. opulentiores, Hirt. b. G. – u. in bezug auf Verdienste tiefstehend, unansehnlich (Ggstz. amplus), homines humiles (Ggstz. amplissimi viri), Balb. et Opp. in Cic. ep. – u. in bezug auf innere Vorzüge, mihi quidem videntur homines, cum multis rebus humiliores et infirmiores sint (tiefer stehen u. schwächer sind), hac re maxime bestiis praestare, quod loqui possunt, Cic. – u. vom Schriftsteller, in bezug auf die Behandlung des Stoffes alltäglich, gewöhnlich, Quint. 10, 1, 87. – b) v. lebl. Subjj. = niedrig, gering, alltäglich, unedel, vestitus, Nep.: ars, Cic.: curae humiles et sordidae, die niedrigen u. verächtlichen Sorgen (des alltäglichen Lebens), Plin. ep.: verbum h., alltägliches, unedles, Cic.: n. pl. subst., et obscena vitabimus et sordida et humilia (niedrige Ausdrücke), Quint. 8, 2, 2. – B) der Gemütsstimmung nach (= ταπεινός), a) niedergeschlagen, kleinmütig, verzagt, feig, humili animo (mit Kleinmut) ferre, Cic.: (consulum) humiles mentes, Cic. – b) unterwürfig, demütig, v. Bittenden od. deren Rede usw., non ego dedignor h. supplexque precari, Ov.: prece et obsecratione humili ac supplici uti, Cic.: orari humili et supplici oratione, Cic.: in humiles demissa preces, Claud. – c) unterwürfig, kriechend, knechtisch, neque nos simus tam humiles, ut, quae laudamus, inutilia credamus, Quint.: assentator humillimus, Vell. – C) v. der Darstellung = ohne höhern Aufschwung, niedrig (Ggstz. sublimis), oratio h. et abiecta, Cic.: demissus atque h. sermo, die bescheidene u. niedere Sprache des gewöhnlichen Lebens, Cic.: humillimum genus dicendi, Augustin. – n. pl. subst., sublimia humilibus miscere, erhabene Worte mit niedrigen, Quint. 8, 3, 60. – / Superl. gew. humillimus; doch vulg. auch humilissimus, Ps. Cypr. adv. Iud. 6.
-
18 iocor
iocor, ātus sum, ārī (iocus), I) intr. scherzen, Scherz treiben, Schnurren (Schwänke) machen, schäkern, spaßen, cum alqo per litteras, Cic.: iam familiariter cum ipso cavillor ac iocor, Cic.: sed iam cupio tecum coram iocari, Cic.: de re severissima tecum, ut soleo, iocor, Cic.: iocari (scherzend anspielen) in valetudinem oculorum Phaeneae, Liv.: iocari (scherzend sticheln) in capitis mei lēvitatem et in oculorum valetudinem et in crurum gracilitatem, Sen.: ut mihi in hoc (dabei) Stoici iocari videantur interdum, Cic.: vestris fascibus (mit euern F.), securibus vestris iam puellae iocantur obscenae, Sen. contr. exc.: his (hendecasyllabis) iocamur, ludimus, amamus, Plin. ep. – absol., Quid agis? iocabar equidem. Ch. Garris, Ter.: bella ironia, si iocaremur; sin asseveramus, vide ne etc., Cic.: iocari potius quam serio agere malle, Augustin.: aliquando praeterea rideo, iocor, ludo, Plin. ep.: hic quam volet Epicurus iocetur, mag scherzen, wie er will, Cic.: iocari me putas? Cic.: Diocletiane, iocari noli! Vopisc.: scurriliter iocatus, Iustin.: me appellabat iocans, Cic.: homo non aptissimus ad iocandum, Cic.: hilari animo esse et prompto ad iocandum, Cic.: deos ipsos iocandi causā induxit Epicurus, Cic. – übtr., voluit Fortuna iocari, Iuven. 3, 40. – II) tr. scherzend sagen, scherzend (als Schwank, Schnurre) vorbringen, haec iocatus sum, Cic. ep. 9, 14, 4 (vgl. Quint. 6, 3, 57): permulta Campanum in morbum, Hor. sat. 1, 5, 62: multum de stultitia alcis, Sen. suas. 1, 6: carum nescio quid libet iocari, Catull. 2, 6: mimi obscena iocantes, Ov. trist. 2, 497: m. folg. Acc. u. Infin., Quint. 5, 13, 46. – / Plaut. Cas. 846 liest man jetzt statt quasi iocabo mit cod. Ambr. quasi luca bos.
-
19 prurigo
prūrīgo, inis, f. (prurio), I) das geile Jucken, die Geilheit, longa, Mart. 11, 73, 3: obscena, Mart. 4, 48, 3. Auson. epigr. 108, 5. – II) meton., der juckende Grind am Körper, Plin. 20, 178 u. 23, 20. Suet. Aug. 80. Mart. 14, 23, 1: pr. in capite, Kopfgrind, Plin. 25, 136: Plur., prurigines capitis, Marc. Emp. 4 in. Vgl. porrigo.
-
20 contrecto
contrecto, āvī, ātum, āre (con u. tracto), betasten, befühlen, betastend berühren, I) im allg.: α) eig.: c. vulnus, Ov.: non c. pocula vel cibos, Col.: contrectandae pecuniae libido, im Gelde zu wühlen, Suet. – liber contrectatus manibus vulgi, abgegriffen, Hor. – v. personif. lebl. Subjj., sol nudum contractans corpus aquaï, Lucr. 6, 854. – β) übtr., geistig sich mit etwas befassen, conspicere totāque mente c. varias voluptates, Cic.: qui, quae complecti tota nequeunt, haec facilius divulsa et quasi discerpta contrectant, handhaben, beherrschen, Cic.: c. studia et disciplinas philosophiae, Gell. – II) insbes.: a) streichend od. streichelnd betasten, streicheln, capillum (als Mittel gegen Kopfweh), Plin.: leonem (um ihn zu besänftigen), Sen. – b) prüfend, untersuchend betasten, befühlen, membra (matris mortuae), Suet.: omnes partes corporis (captivae venalis) et inspicere et c., Sen.: obscena, ventrem (vom Arzte), Sen. u. Cels. – u. durchsuchend, durchsuchen, visitieren, ne feminae praetextatique pueri puellaeque contrectarentur, Suet. Claud. 35, 2. – c) unzüchtig betasten (s. Benecke Iustin. 7, 3, 4. Hildebr. Arnob. 5, 26): α) eig.: alqam, Plaut.: multorum uxores, Suet.: petulantius alcis uxorem, Iustin.: sinus, Ov.: utrique sexui genitalia vultu, Aur. Vict.: contrectari manu, osculo, amplexu alcis (v. einem Weibe), Sen. rhet.:————quod membra nullo contrectantur attactu, Augustin. de civ. dei 1, 18, 2. – β) übtr.: nudare corpus et oculis vulgi contrectandum permittere, zur Schau überlassen, Tac. ann. 3, 12: captiva contrectata oculis omnium, Sen. contr. 1, 2, 13 B. (Kießling gegen die Hdschrn. osculis). – prägn., contrectata filiarum pudicitia, durch Betasten ihrer Körper geschändete, Tac. ann. 14, 35. – d) widerrechtlich antasten zum Zweck des Diebstahls, entwenden, sich aneignen, ICt. – e) sich mit etw. im Verkehr befassen, etw. im Verkehr annehmen, pecunias vetitas, Cod. Theod. 9, 23, 1. § 2. – ⇒ Ohne Umlaut contracto, wov. contractare, Plaut. mil. 1052 cod. B; Poen. 1311 G.: contractans, Lucr. 2, 853: contractantes, Fronto b. Parth. p. 219, 15 N.: contractatus, Suet. Dom. 1, 3.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contrecto
- 1
- 2
См. также в других словарях:
obscena — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. obscenanów {{/stl 8}}{{stl 7}} rzeczy (słowa, sytuacje, utwory itp.) nieprzyzwoite, sprośne; nieprzyzwoitości <łac.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obscena — blp, D. obscenanów «rzeczy nieprzyzwoite, sprośne; utwory o takiej tematyce» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
pornografie — PORNOGRAFÍE, pornografii, s.f. Scriere, desen, fotografie sau gravură obscenă. ♦ Atitudine, faptă, vorbă obscenă. – Din fr. pornographie. Trimis de RACAI, 21.10.2003. Sursa: DEX 98 PORNOGRAFÍE s. v. obscenitate. Trimis de siveco, 13.09.2007.… … Dicționar Român
obscenitate — OBSCENITÁTE, obscenităţi, s.f. Ceea ce este obscen; neruşinare, trivialitate, indecenţă, pornografie; vorbă sau faptă obscenă. – Din fr. obscénité, lat. obscenitas, atis. Trimis de RACAI, 21.10.2003. Sursa: DEX 98 OBSCENITÁTE s. imoralitate,… … Dicționar Român
El pozo de la soledad — Autor Radclyffe Hall Género … Wikipedia Español
Hilda Hilst — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar … Wikipedia Español
Mimo — I (Del lat. mimus.) ► sustantivo masculino 1 ESPECTÁCULOS Persona que interpreta valiéndose tan sólo de gestos y de movimientos corporales. 2 TEATRO Representación teatral en que los actores interpretan sin palabras y se valen sólo de los gestos… … Enciclopedia Universal
obscenidad — ► sustantivo femenino 1 Actitud de la persona provocativa, en especial con el sexo: ■ le molestó su obscenidad. SINÓNIMO [impudicia,indecencia] 2 Acción, palabras o cosas obscenas o deshonestas: ■ no paró de decirle obscenidades a la conductora.… … Enciclopedia Universal
picant — PICÁNT, Ă, picanţi, te, adj. 1. (Despre mâncăruri, băuturi sau despre gustul lor) Condimentat (de obicei iute, usturător etc.). 2. fig. (Despre glume, anecdote etc.) (Uşor) indecent, obscen, piperat. 3. fig. (Despre persoane şi despre înfăţişarea … Dicționar Român
Lenguaje soez — Caricatura cómica convencional en la que las palabrotas se represetan por signos icónicos varios. Una palabrota, palabra malsonante, palabra obscena, taco (en España), grosería (en Chile, Colombia, Ecuador, México, Paraguay, Perú, Costa Rica y … Wikipedia Español
Sexismo — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar al autor princ … Wikipedia Español