mianownik

См. также в других словарях:

• mianownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} przypadek deklinacji polskiej, odpowiadający na pytanie {{/stl 7}}{{stl 8}}kto? co? {{/stl 8}}{{stl 7}}, pełniący w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mianownik — 1. Sprowadzić coś do wspólnego mianownika «potraktować jakieś sprawy, zjawiska jednakowo, nie różnicując ich»: Jak sprowadzić do wspólnego mianownika jakościowo odmienne rodzaje pracy? MP 6 8/1997. Na jakim tle wynikają konflikty w zakładach… …   Słownik frazeologiczny

• mianownik — m III, D. a, N. mianownikkiem; lm M. i 1. «pierwszy przypadek w deklinacji, występujący w zdaniu w funkcji podmiotu lub orzecznika (odpowiadający na pytanie: kto? co?); forma wyrazowa tego przypadka; nominatiwus» Rzeczownik użyty w mianowniku. 2 …   Słownik języka polskiego

• wspólny — 1. Mieć z kimś, z czymś coś wspólnego a) «być podobnym do kogoś, do czegoś, odznaczać się jakimiś cechami, które upodabniają, zbliżają, łączą»: Suita op. 25 w swej neobarokowej pastiszowości dowodzi, iż Schönberg miał też coś wspólnego ze… …   Słownik frazeologiczny

• ułamek — m III, D. ułamekmka, N. ułamekmkiem; lm M. ułamekmki 1. mat. «iloraz dwóch liczb naturalnych zapisywanych jedna (licznik) nad drugą (mianownik), oddzielanych poziomą kreską lub zapisywanych bez kreski, oddzielanych przecinkiem od liczb… …   Słownik języka polskiego

• odwrotność — ż V, DCMs. odwrotnośćści, blm rzecz. od odwrotny (zwykle w zn. 1) Odwrotność jakiegoś twierdzenia. ∆ mat. Odwrotność liczby «liczba, której iloczyn przez daną liczbę (nierówną zeru) równa się jedności» ∆ Odwrotność ułamka «w stosunku do liczby… …   Słownik języka polskiego

• synkretyzm — m IV, D. u, Ms. synkretyzmzmie, blm 1. «łączenie w jedną całość różnych, często sprzecznych poglądów filozoficznych, religijnych, społecznych; zespolenie się, skrzyżowanie się jakichkolwiek elementów» Synkretyzm filozoficzny, religijny.… …   Słownik języka polskiego

• Polnische Sprache — Polnisch (język polski) Gesprochen in Polen, als Minderheitensprache: Litauen, Tschechien, Ukraine, Weißrussland, Deutschland, Großbritannien, Frankreich, USA, Kanada, Brasilien, Argentinien, Australien, Irland, Israel …   Deutsch Wikipedia

• Польский язык — Самоназвание: język polski, polszczyzna Страны: Польша, США …   Википедия

• Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… …   Deutsch Wikipedia

• sprowadzić — 1. Sprowadzić kogoś na złą drogę, na bezdroża «nakłonić kogoś, często własnym przykładem, do niewłaściwego postępowania»: Wacław B. ze zdziwienia i niedowierzenia, aż opadł na fotel. – Więc to ja miałem ją sprowadzić na złą drogę, wykorzystać… …   Słownik frazeologiczny