-
1 mianownik
m 1. Jęz. nominative (case)- podmiot zdania jest w mianowniku the subject of a sentence is in the nominative (case)2. Mat. denominator■ sprowadzać coś do wspólnego mianownika to reduce sth to the lowest common denominator* * *JĘZ nominative; MAT denominatorsprowadzać (sprowadzić perf) coś do wspólnego mianownika — (przen) to find a common denominator for sth
* * *miGen. -a1. gram. nominative.2. mat. denominator; sprowadzić ułamki do wspólnego mianownika reduce l. bring fractions to a common denominator.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > mianownik
-
2 mianownik ułamka
• denominator -
3 mianownik mianowni·k
-
4 najmniejszy wspólny mianownik
• least common denominatorSłownik polsko-angielski dla inżynierów > najmniejszy wspólny mianownik
-
5 wspólny mianownik
• common denominator -
6 wspólny
adj(język, granica, cel) common; ( kuchnia) shared, communal; ( pokój) shared; (zainteresowanie, znajomy) mutual; (przedsięwzięcie, fundusz, rachunek) jointwspólny mianownik/podzielnik — common denominator/factor
zrobiliśmy/zrobili to wspólnymi siłami — it was a joint effort
* * *a.common, shared; ( w kilku utartych wyrażeniach) mutual; wspólne przekonanie common l. shared belief; wspólny pokój shared room; wspólny przodek/rodowód common ancestor/descent; wspólny przyjaciel mutual friend; wspólne zainteresowania mutual interests; wspólnymi siłami by united effort; najmniejszy wspólny mianownik mat. the least common denominator; największy wspólny podzielnik mat. the greatest common divisor; znajdować z kimś wspólny język find common ground with sb; mieć z kimś/czymś wiele wspólnego have much l. a lot to do with sb/sth; nie mieć z kimś/czymś nic wspólnego have nothing to do with sb/sth; co to ma wspólnego ze mną? what does it have to do with me?; what's that to do with me?The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wspólny
См. также в других словарях:
mianownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} przypadek deklinacji polskiej, odpowiadający na pytanie {{/stl 7}}{{stl 8}}kto? co? {{/stl 8}}{{stl 7}}, pełniący w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mianownik — 1. Sprowadzić coś do wspólnego mianownika «potraktować jakieś sprawy, zjawiska jednakowo, nie różnicując ich»: Jak sprowadzić do wspólnego mianownika jakościowo odmienne rodzaje pracy? MP 6 8/1997. Na jakim tle wynikają konflikty w zakładach… … Słownik frazeologiczny
mianownik — m III, D. a, N. mianownikkiem; lm M. i 1. «pierwszy przypadek w deklinacji, występujący w zdaniu w funkcji podmiotu lub orzecznika (odpowiadający na pytanie: kto? co?); forma wyrazowa tego przypadka; nominatiwus» Rzeczownik użyty w mianowniku. 2 … Słownik języka polskiego
wspólny — 1. Mieć z kimś, z czymś coś wspólnego a) «być podobnym do kogoś, do czegoś, odznaczać się jakimiś cechami, które upodabniają, zbliżają, łączą»: Suita op. 25 w swej neobarokowej pastiszowości dowodzi, iż Schönberg miał też coś wspólnego ze… … Słownik frazeologiczny
ułamek — m III, D. ułamekmka, N. ułamekmkiem; lm M. ułamekmki 1. mat. «iloraz dwóch liczb naturalnych zapisywanych jedna (licznik) nad drugą (mianownik), oddzielanych poziomą kreską lub zapisywanych bez kreski, oddzielanych przecinkiem od liczb… … Słownik języka polskiego
odwrotność — ż V, DCMs. odwrotnośćści, blm rzecz. od odwrotny (zwykle w zn. 1) Odwrotność jakiegoś twierdzenia. ∆ mat. Odwrotność liczby «liczba, której iloczyn przez daną liczbę (nierówną zeru) równa się jedności» ∆ Odwrotność ułamka «w stosunku do liczby… … Słownik języka polskiego
synkretyzm — m IV, D. u, Ms. synkretyzmzmie, blm 1. «łączenie w jedną całość różnych, często sprzecznych poglądów filozoficznych, religijnych, społecznych; zespolenie się, skrzyżowanie się jakichkolwiek elementów» Synkretyzm filozoficzny, religijny.… … Słownik języka polskiego
Polnische Sprache — Polnisch (język polski) Gesprochen in Polen, als Minderheitensprache: Litauen, Tschechien, Ukraine, Weißrussland, Deutschland, Großbritannien, Frankreich, USA, Kanada, Brasilien, Argentinien, Australien, Irland, Israel … Deutsch Wikipedia
Польский язык — Самоназвание: język polski, polszczyzna Страны: Польша, США … Википедия
Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… … Deutsch Wikipedia
sprowadzić — 1. Sprowadzić kogoś na złą drogę, na bezdroża «nakłonić kogoś, często własnym przykładem, do niewłaściwego postępowania»: Wacław B. ze zdziwienia i niedowierzenia, aż opadł na fotel. – Więc to ja miałem ją sprowadzić na złą drogę, wykorzystać… … Słownik frazeologiczny