-
1 Mercurius
Mercŭrĭus, ii, m., = Hermês, Mercury, the son of Jupiter and Maia, the messenger of the gods; as a herald, the god of dexterity; in speaking, of eloquence; the bestower of prosperity; the god of traders and thieves; the presider over roads, and conductor of departed souls to the Lower World: Mercurius a mercibus est dictus. Hunc etenim negotiorum omnium aestimabant esse deum, Paul. ex Fest. p. 124 Müll.; Cic. N. D. 3, 22 sq.; id. Verr. 2, 5, 72, § 185; id. Arat. 277; Caes. B. G. 6, 17; Verg. A. 4, 222; Hor. C. 1, 10, 1; Ov. F. 5, 663 sqq.: stella Mercurii, the planet Mercury: infra hanc autem stella Mercurii est, ea stilbôn appellatur a Graecis, Cic. N. D. 2, 20, 54; so,B.stella Mercurii,
id. Univ. 9;also simply Mercurius,
id. Rep. 6, 17, 17:dies Mercurii or Mercuris,
Wednesday, Inscr. Murat. 402, 7.— Appel. gen. plur.:Mercuriorum,
Tert. Spect. 1, 11 fin. —Transf., the withers of draught-cattle, between the neck and the back (post-class.), Veg. Vet. 2, 59; 4, 3.—II.In partic.A.Aqua Mercurii, a fountain in the via Appia, Ov. F. 5, 673.—B.Tumulus Mercurii, near Carthago nova, Liv. 26, 44.—C.Promontorium Mercurii, in Africa, in Zeugitana, near Carthage, now Capo Bon, Liv. 29, 27; Plin. 3, 8, 14, § 87. -
2 Mercurius
Mercurius ī, m [merx], Mercury, the messenger of the gods, the god of dexterity and of eloquence, of traders and thieves, Cs., C., V., H., O.— The planet Mercury, C.* * * -
3 Mercurius
I ī m. [ merx ]1) Меркурий, сын Юпитера и Майи, крылатый вестник богов, проводник душ усопших, покровитель гимнастики, торговли и красноречия, изобретатель лиры (соотв. греч. Гермесу) C, H, V, C etc.Promunturium Mercurii L, Mela, PM — мыс Меркурия, вост. оконечность в Карфагенском заливе (ныне мыс Бон)2) бюст Меркурия, герма NepII mercurius, ī m.загривок, холка (у вьючных животных) Veg -
4 Mercurius [1]
1. Mercurius, iī, m. (zu mercor, merx), I) Sohn Jupiters u. der Maja, der Bote der Götter, der Gott der gewandten Rede u. der Redekunst, Erfinder der Lyra, Geber des Wohlstands, der Gott des Handels, der List und des Verkehrs, der Vorsteher der Wege, der Gymnastik u. der Führer der abgeschiedenen Seelen in die Unterwelt. Als Götterbote bedeckt mit einem beflügelten Reisehute (petasus, πέτασος), an den Füßen mit Flügelschuhen (talaria, πέδιλα), in der Hand einen Stab u. zwar entweder einen Heroldstab (caduceus, κηρύκειον) od. (als Begleiter in die Unterwelt) einen Zauberstab (virga), Cic. Verr. 5, 185; Arat. 277. Hor. carm. 1, 10, 1 sqq. Ov. fast. 5, 663 sqq. Verg. Aen. 4, 239 sqq. Varro b. Non. 528, 20. – als Statue (wie Ἑρμης) = eine Herme (s. Hermes), Nep. Alc. 3, 2. – II) übtr., als Gestirn, der Merkur, Cic. de nat. deor. 2, 53 u.a. – als Ortsbezeichnung, Aqua Mercurii, eine Quelle an der via Appia, Ov. fast. 5, 673: Tumulus Mercurii, eine Örtlichkeit bei Carthago nova, Liv. 26, 44, 6: promunturium Mercurii, die nördlichste Spitze der ganzen Nordspitze Afrikas u. die Ostspitze des Golfs von Karthago, j. Cap Bon od. Ras Addar, Liv. 29, 27, 8. Mela 1, 7, 2 (1. § 34). Plin. 5, 23.
-
5 mercurius [2]
-
6 Mercurius
1. Mercurius, iī, m. (zu mercor, merx), I) Sohn Jupiters u. der Maja, der Bote der Götter, der Gott der gewandten Rede u. der Redekunst, Erfinder der Lyra, Geber des Wohlstands, der Gott des Handels, der List und des Verkehrs, der Vorsteher der Wege, der Gymnastik u. der Führer der abgeschiedenen Seelen in die Unterwelt. Als Götterbote bedeckt mit einem beflügelten Reisehute (petasus, πέτασος), an den Füßen mit Flügelschuhen (talaria, πέδιλα), in der Hand einen Stab u. zwar entweder einen Heroldstab (caduceus, κηρύκειον) od. (als Begleiter in die Unterwelt) einen Zauberstab (virga), Cic. Verr. 5, 185; Arat. 277. Hor. carm. 1, 10, 1 sqq. Ov. fast. 5, 663 sqq. Verg. Aen. 4, 239 sqq. Varro b. Non. 528, 20. – als Statue (wie Ἑρμης) = eine Herme (s. Hermes), Nep. Alc. 3, 2. – II) übtr., als Gestirn, der Merkur, Cic. de nat. deor. 2, 53 u.a. – als Ortsbezeichnung, Aqua Mercurii, eine Quelle an der via Appia, Ov. fast. 5, 673: Tumulus Mercurii, eine Örtlichkeit bei Carthago nova, Liv. 26, 44, 6: promunturium Mercurii, die nördlichste Spitze der ganzen Nordspitze Afrikas u. die Ostspitze des Golfs von Karthago, j. Cap Bon od. Ras Addar, Liv. 29, 27, 8. Mela 1, 7, 2 (1. § 34). Plin. 5, 23.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Mercurius
-
7 mercurius
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mercurius
-
8 Mercurius
, i m римск. миф.Меркурий, вестник богов (отождествлялся с греческим Гермесом) -
9 nuntium
nuntĭus, a, um, adj. [perh. contr. from noventius, from obsol. novēre, to make new; v. novus].I.That announces, signifies, makes known; announcing, informing ( poet.):II.nuntia fibra deos?
Tib. 2, 1, 26:fratre reversuro, nuntia venit avis,
Mart. 8, 32, 8:nuntia littera,
Ov. H. 6, 9:simulacra In mentes hominum divinae nuntia formae,
Lucr. 6, 77; cf. id. 4, 704:habes animi nuntia verba mei,
Ov. H. 16, 10:exta venturae nuntia sortis,
Tib. 3, 4, 5.—Usually as subst.A.nuntĭum, i, n., an announcement, message, news (rare):B.ad aures nova nuntia referens,
this new message, Cat. 63, 75; cf.:nuntius est qui nuntiat, nuntium, quod nuntiatur,
Serv. Verg. A. 11, 896:de caelo nuntium erit,
Varr. L. L. 6, 86:tyrannum perturbant nuntia,
Sedul. 2, 474.—nuntĭus, i, m., a bearer of news, one who brings intelligence, a reporter, messenger, courier (freq. and class.);b.both of persons and things: Mercurius Jovis qui nuntius perhibetur,
Plaut. Stich. 2, 1, 1:ad me rus advenit nuntius,
id. Merc. 4, 1, 1:o hominem fortunatum, qui ejusmodi nuntios, seu potius Pegasos habet,
Cic. Quint. 25, 80: litteris, nuntiis, cohortationibus omnes excitare. id. Phil. 14, 7, 20: facere aliquem certiorem per nuntium, id. Att. 11, 24, 4:aliquid audire sine capite, sine auctore, rumore nuntio,
id. Fam. 12, 10, 1:litteras et nuntios mittere ad aliquem,
Caes. B. G. 1, 26:nuntius ibis Pelidae,
Verg. A. 2, 547:nuntius adfert rem,
Cic. Imp. Pomp. 9, 25:nuntius ales, i. e. Mercurius,
Ov. H. 16, 68:Mercurius, nuntius Jovis et deorum,
Hor. C. 1, 10, 5:nuntii afferunt Darium premi a Scythis,
Nep. Milt. 3, 3.— Poet., of a woman:huic dea... utinam non hic tibi nuntius essem,
Val. Fl. 2, 141.—A messenger, the bearer of a written message, = tabellarius (very rare):2.nuntio ipsius, qui litteras attulerat dici (placuit),
Liv. 42, 37, 6.—Abstract.a.In gen., a message, news, tidings:b.nuntium exoptabilem nuntiare,
Plaut. Stich. 2, 2, 67:opta ergo ob istunc nuntium quidvis tibi,
id. Merc. 5, 2, 65:inest lepos in nuntio tuo magnus,
id. Rud. 2, 3, 22:acerbum nuntium alicui perferre,
Cic. Balb. 28, 64:de Q. Fratre nuntii nobis tristes venerunt,
id. Att. 3, 17, 1:exoptatum nuntium alicui afferre,
id. Rosc. Am. 7, 19:nuntium optatissimum accipere,
id. Fam. 2, 19, 1:nuntium perferre,
id. Lig. 3, 7:nuntium ferre ad aliquem,
Liv. 4, 41:horribilis nuntius affertur,
Cat. 84, 10; Verg. A. 8, 582.—In partic.(α).A command, order, injunction:(β).quos senatus ad denuntiandum bellum miserat, nisi legatorum nuntio paruisset,
Cic. Fam. 12, 24, 2; Nep. Chabr. 3, 1.—Nuntium uxori remittere or mittere, to send one's wife a letter of divorce, Cic. de Or. 1, 40, 183; 56, 238; id. Att. 1, 13, 3; Dig. 24, 2, 4; 24, 3, 22.—Also of a woman who separates from her husband, Cic. Top. 4, 19; App. M. 9, p. 230 med. —Of the annulling of a betrothment:(γ).si invito patrono nuntium sponsa liberta remiserit,
Dig. 23, 2, 45.—Of the rejection of the marriage contract by the parents and guardians:ego adeo jam illi remittam nuntium adfini meo,
Plaut. Truc. 4, 3, 74:si puellae tutores ad infringenda sponsalia nuntium miserint,
Dig. 23, 1, 6.—Hence, transf.:C.virtuti nuntium remittere,
to renounce, Cic. Fam. 15, 16, 3.—nuntĭa, ae, f., a female messenger, she that brings tidings: nuntia fulva Jovis, i. e. the eagle, Poët. ap. Cic. Leg. 1, 1, 2; cf. Liv. 1, 34:historia nuntia vetustatis,
Cic. de Or. 2, 9, 36:vox nuntia cladis,
Liv. 5, 50:fama nuntia veri,
Verg. A. 4, 188; Ov. P. 4, 4, 15:plaga nuntia rerum,
Lucr. 4, 704; cf. Val. Fl. 2, 141; B. 1. a. fin. supra. -
10 nuntius
nuntĭus, a, um, adj. [perh. contr. from noventius, from obsol. novēre, to make new; v. novus].I.That announces, signifies, makes known; announcing, informing ( poet.):II.nuntia fibra deos?
Tib. 2, 1, 26:fratre reversuro, nuntia venit avis,
Mart. 8, 32, 8:nuntia littera,
Ov. H. 6, 9:simulacra In mentes hominum divinae nuntia formae,
Lucr. 6, 77; cf. id. 4, 704:habes animi nuntia verba mei,
Ov. H. 16, 10:exta venturae nuntia sortis,
Tib. 3, 4, 5.—Usually as subst.A.nuntĭum, i, n., an announcement, message, news (rare):B.ad aures nova nuntia referens,
this new message, Cat. 63, 75; cf.:nuntius est qui nuntiat, nuntium, quod nuntiatur,
Serv. Verg. A. 11, 896:de caelo nuntium erit,
Varr. L. L. 6, 86:tyrannum perturbant nuntia,
Sedul. 2, 474.—nuntĭus, i, m., a bearer of news, one who brings intelligence, a reporter, messenger, courier (freq. and class.);b.both of persons and things: Mercurius Jovis qui nuntius perhibetur,
Plaut. Stich. 2, 1, 1:ad me rus advenit nuntius,
id. Merc. 4, 1, 1:o hominem fortunatum, qui ejusmodi nuntios, seu potius Pegasos habet,
Cic. Quint. 25, 80: litteris, nuntiis, cohortationibus omnes excitare. id. Phil. 14, 7, 20: facere aliquem certiorem per nuntium, id. Att. 11, 24, 4:aliquid audire sine capite, sine auctore, rumore nuntio,
id. Fam. 12, 10, 1:litteras et nuntios mittere ad aliquem,
Caes. B. G. 1, 26:nuntius ibis Pelidae,
Verg. A. 2, 547:nuntius adfert rem,
Cic. Imp. Pomp. 9, 25:nuntius ales, i. e. Mercurius,
Ov. H. 16, 68:Mercurius, nuntius Jovis et deorum,
Hor. C. 1, 10, 5:nuntii afferunt Darium premi a Scythis,
Nep. Milt. 3, 3.— Poet., of a woman:huic dea... utinam non hic tibi nuntius essem,
Val. Fl. 2, 141.—A messenger, the bearer of a written message, = tabellarius (very rare):2.nuntio ipsius, qui litteras attulerat dici (placuit),
Liv. 42, 37, 6.—Abstract.a.In gen., a message, news, tidings:b.nuntium exoptabilem nuntiare,
Plaut. Stich. 2, 2, 67:opta ergo ob istunc nuntium quidvis tibi,
id. Merc. 5, 2, 65:inest lepos in nuntio tuo magnus,
id. Rud. 2, 3, 22:acerbum nuntium alicui perferre,
Cic. Balb. 28, 64:de Q. Fratre nuntii nobis tristes venerunt,
id. Att. 3, 17, 1:exoptatum nuntium alicui afferre,
id. Rosc. Am. 7, 19:nuntium optatissimum accipere,
id. Fam. 2, 19, 1:nuntium perferre,
id. Lig. 3, 7:nuntium ferre ad aliquem,
Liv. 4, 41:horribilis nuntius affertur,
Cat. 84, 10; Verg. A. 8, 582.—In partic.(α).A command, order, injunction:(β).quos senatus ad denuntiandum bellum miserat, nisi legatorum nuntio paruisset,
Cic. Fam. 12, 24, 2; Nep. Chabr. 3, 1.—Nuntium uxori remittere or mittere, to send one's wife a letter of divorce, Cic. de Or. 1, 40, 183; 56, 238; id. Att. 1, 13, 3; Dig. 24, 2, 4; 24, 3, 22.—Also of a woman who separates from her husband, Cic. Top. 4, 19; App. M. 9, p. 230 med. —Of the annulling of a betrothment:(γ).si invito patrono nuntium sponsa liberta remiserit,
Dig. 23, 2, 45.—Of the rejection of the marriage contract by the parents and guardians:ego adeo jam illi remittam nuntium adfini meo,
Plaut. Truc. 4, 3, 74:si puellae tutores ad infringenda sponsalia nuntium miserint,
Dig. 23, 1, 6.—Hence, transf.:C.virtuti nuntium remittere,
to renounce, Cic. Fam. 15, 16, 3.—nuntĭa, ae, f., a female messenger, she that brings tidings: nuntia fulva Jovis, i. e. the eagle, Poët. ap. Cic. Leg. 1, 1, 2; cf. Liv. 1, 34:historia nuntia vetustatis,
Cic. de Or. 2, 9, 36:vox nuntia cladis,
Liv. 5, 50:fama nuntia veri,
Verg. A. 4, 188; Ov. P. 4, 4, 15:plaga nuntia rerum,
Lucr. 4, 704; cf. Val. Fl. 2, 141; B. 1. a. fin. supra. -
11 resigno
rĕ-signo, āvi, ātum, 1, v. a.I. A.Lit.:B.litteras,
Plaut. Trin. 3, 3, 65; Cic. Att. 11, 9, 2:testamenta,
Hor. Ep. 1, 7, 9; Dig. 28, 1, 23; 29, 3, 6:loculos,
Plin. 14, 13, 14, § 89.— Poet.:perjuria Graia resignat,
breaks through the faithless band, Sil. 17, 426: (Mercurius) lumina morte resignat, opens the eyes of the dead whom he is about to conduct to Orcus, Verg. A. 4, 244.—Trop.1.To annul, cancel, invalidate, rescind, destroy (syn.:2.rescindere, dissolvere): tabularum fidem,
Cic. Arch. 5, 9:ne quid ex constituti fide resignaret,
violate, Flor. 4, 7, 14 Duker:pacta,
Sil. 4, 790:jura leti (Mercurius),
Prud. adv. Symm. 1, 90:quorum mors resignata est,
Lact. 7, 22 fin. —To disclose, reveal (only poet.):II.venientia fata,
Ov. F. 6, 535:hoc, quod latet, etc.,
Pers. 5, 28: verba, Mart. 9, 36, 5. —Ante-class. and in Hor. = rescribere (I. B. 2.), to transfer in an account; to assign to one:resignare antiqui dicebant pro rescribere, ut adhuc subsignare dicimus pro subscribere,
Fest. p. 281, 31 Müll.: resignatum aes dicitur militi, cum ob delictum aliquod jussu tribuni militum, ne stipendium ei detur, in tabulas refertur. Signare enim dicebant pro scribere, id. pp. 284 and 285 ib.; Cato ap. Serv. Verg. A. 4, 244. — Hence, to give back, resign, = reddere:laudo manentem (Fortunam): si celeres quatit Pennas, resigno quae dedit,
Hor. C. 3, 29, 54:cuncta resigno,
id. Ep. 1, 7, 34. -
12 ales
I āles, itis adj. [ ala ]1) окрылённый, крылатый, пернатый ( currus Sen)a. equus O — Pegasusa. puer H — Amora. deus O — MercuriusII āles, itis f. (у поэтов тж. m.)a. Junonia (Junonis) O — павлинa. Palladis O — соваalites C etc. — вещие птицы ( по полету которых гадали авгуры)2) предзнаменование, знамение, приметаalite bona ( secunda) Ctl, H — при благом предзнаменовании, в добрый час -
13 alipes
ālipēs, pedis adj. [ ala + pes ]a. deus O — Mercurius2) быстроногий (cervi Lcr; equi V); стремительный ( currus VF) -
14 Arcas
I adis m.Аркад, сын Юпитера и Каллисто, родоначальник аркадцев OII Arcas, adis adj.A. dea O — CarmentaA. rex V — EuanderA. bipennifer O — AncaeusA. (sc. deus) M — MercuriusIII Arcas, adis m.житель Аркадии C, L etc. -
15 asyndetus
a, um (греч.) -
16 Atlantiades
Atlantiadēs, ae m.потомок Атланта, напр. Mercurius, внук Атланта O и Hermaphroditus, его правнук O, -
17 auctor
ōris m. [ augeo ]1)а) основатель ( Iliacae urbis O); создатель, творец или виновник (alicujus rei, реже alicui rei, ad aliquid и in aliquā re: vulnĕris V; facinoris VP)a. beneficii C, O — благодетельa. mortis O (necis Su) — убийцаa. templi L — зодчий, строитель храмаa. statuarum PM — скульпторa. urbis V — основатель городаб) изобретатель или покровительa. lucis O — Apolloв) (тж. a. gentis Su, originis Su, generis V) родитель, родоначальник (mihi Tantalus a. O)2) податель, даритель (munĕris O, M)munera a. quae pretiosa facit погов. O — ценность дару придаёт (сам) дарящий3) писатель, авторa. rerum Romanarum C — римский историкlegere C (lectitare C, evolvere Su) auctorem — читать писателяbonus a. latinitatis C — образцовый латинский писательauctorem esse T, Su — повествовать, рассказывать4) поборник, сторонник ( pacis C)a. nominis ejus T — человек, именем которого названо это (движение)5)а) вдохновитель ( belli L)a. interficiendi alicujus C — подстрекатель к убийству кого-лб) советчикquid mihi es a.? Pl — что ты мне советуешь?vehementer a. Libi sum, ut (ne) C — я настоятельно советую тебе, чтобы (не)me (te, illo) auctore C, Cs etc. — по моему (твоему, его) советуaliquem actorem auctoremque habere Nep — иметь в ком-л. помощника и советчикаa. legis L, C etc. — защищающий закон ( реже автор законопроекта)a. consilii publici C — первый по своему значению и влиянию (первоприсутствующий) сенатор6) общепризнанный знаток и судья, тж. поручитель, удостоверяющее (подтверждающее) лицо, авторитетa. lĕvis L — легковесный (невысокий) авторитетauctores sumus, tutam majestatem nostri nominis fore L — мы ручаемся, что величие нашего имени ущерба не потерпитa. famae, rumoris (nuntii) C — лицо, подтверждающее слух (известие)unum cedo auctorem tui facti C — укажи хоть одного, на которого можно было бы сослатьсяCato omnium virtutum a. C — Катон, образец всяческих добродетелейa. aquae pluviae graculus O — галка, предвещающая дождьlucis a. avis V — птица, вестница рассвета (т. е. петух)7) юр. гарант, поручитель ( гарантирующий правомерность своей продажи)8) свидетель, опекун ( отвечающий за законность акта)9) руководительin philosophia versāri Cratippo auctore C — изучать философию под руководством Кратиппаa. dicendi C (naturae H) — учитель или исследователь красноречия (естествознания)10) представитель, агент (civitatis, societatis C) -
18 catus
I ī m. v. l. = cattus II catus, a, um [одного корня с cos и acutus]1) звонкий, звучный, пронзительный ( signa Enn)2)а) искусный, ловкий (c. et callidus Pl)c. canere Ap — искусный музыкантc. aliquā re Ap, Aus и alicujus rei Aus — искусный в чём-лб) смышлёный, остроумный (dicta Enn; consilium Pl)3) лукавый, хитрый ( Mercurius H) -
19 commeator
commeātor, ōris m. [ commeo ]находящийся на посылках, гонецc. superorum et inferorum Ap — Mercurius -
20 Consentes
Cōnsentēs diī m. (тж. diī complĭces)
См. также в других словарях:
Mercurius — may refer to: Mercury (mythology) or Mercurius Mercurius (crater), a crater on the Moon Saint Mercurius OZ 13MSX2 Mercurius, a mobile suit from New Mobile Report Gundam Wing Pope John II, whose given name was Mercurius See also Mercury… … Wikipedia
Mercurius [1] — Mercurius, 1) (Myth.), Gott der Kaufleute u. Diebe, s. Hermes; 2) (Zeichen ), der die Sonne in geringster Entfernung umkreisende Planet. Sein Abstand von der Sonne beträgt im Mittel 0,3870938 Theile des mittleren Erdabstandes von der Sonne, od. 8 … Pierer's Universal-Lexikon
Mercurius [2] — Mercurius, 1) Mönch, der wahrscheinlich im 10. Jahrh. in Unteritalien lebte; er schr.: Περὶ σφυγμοῦ (über den Puls), herausgegeben von Salvator Cyrillus, Neapel 1812. 2) Römischer Bischof, so v.w. S. Johannes 237) … Pierer's Universal-Lexikon
Mercurĭus — Mercurĭus, s. Merkur … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Mercurius — Mercurĭus, Merkur, lat. Name des griech. Hermes (s.d.), erhielt in Rom bereits 495 v. Chr. einen eigenen Tempel und wurde namentlich von der Kaufmannsgilde verehrt … Kleines Konversations-Lexikon
Mercurius [2] — Mercurĭus (lat.), Quecksilber … Kleines Konversations-Lexikon
Mercurius — Mercurius, bei den Griechen Hermes, Sohn des Jupiter und der Maja, der Bote der Götter, Geleiter der abgeschiedenen Seelen in die Unterwelt, der Erfinder der Cithara, bei den Griechen das Ideal körperlicher u. geistiger Gewandtheit, daher der… … Herders Conversations-Lexikon
Mercurius — {{Mercurius}} Römischer Gott des Handels und der Händler, früh mit Hermes* gleichgesetzt. Wenn ein Verein sich »Merkur«, ein Hotel »Mercure« nennt, impliziert das den Hinweis: »Für Geschäftsleute«; bei einer Zeitung denkt man eher an den… … Who's who in der antiken Mythologie
Mercurius — Bronzefigur des Mercurius (1./2. Jhdt.) Mercurius war ein Gott in der römischen Religion. Sein Name geht auf das lateinische Wort merx, Ware, zurück. Er wurde mit dem griechischen Hermes gleichgesetzt. Dessen Herkunft und übrige Eigenschaften… … Deutsch Wikipedia
Mercurius, S. (6) — 6S. Mercurius, M. (25. Nov. al. 15. Juni, 26. Aug., 25. Oct.). Dieser hl. Mercurius, der Sohn eines Kriegsobersten aus Scythien, wie die Legende ziemlich unbestimmt erzählt, diente nach dem Menologium bei Ughellus (Ital. S. X. 299) und andern… … Vollständiges Heiligen-Lexikon
MERCURIUS — I. MERCURIUS Iovis et Maiae fil. Graecis Hermes ἀπὸ τοῦ ἑρμηνεύειν. h. e. ab interpretando dictus. Voss. vero Ἑρμῆς vult esse ab Gap desc: Hebrew i. e. sermo, eloquium. Erat enim nuntius Deorum, unde Heratio in Odis l. 1. Od. 10. Superis Deorum… … Hofmann J. Lexicon universale