Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

maturescere

  • 1 Дозревать

    - maturescere;

    • плоды дозревают лишь с наступлением заморозков - fructus tantum frigoribus levioribus incipientibus maturescunt;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Дозревать

  • 2 Созревать

    - maturescere; ad maturitatem pervenire, perduci; maturitatem adipisci; mitescere; pubescere;

    • плоды, созревающие поздней осенью - fructus sero autumno maturescentes;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Созревать

  • 3 heranreifen

    heranreifen, maturescere incipere od. coepisse (anfangen reif zu werden in phys. Hinsicht, v. Früchten u. v. jungen Leuten). – maturescere. maturitatem assequied. adipisci. ad maturitatem venire oder pervenire (zur Reise kommen, gelangen, in physischer Hinsicht). – pubescere (mannbar werden, z.B. ad militiam). – prudentiorem esse coepisse. prudentiorem fieri (in geistiger Hinsicht Reise erlangen, anfangen Einsicht zu erlangen). – herangereift sein, habere suam maturitatem. maturum esse (eig. u. uneig., letzteres auch v. der Zeit). – zur Frucht h., ad fructum per. venire (auch bildl.).

    deutsch-lateinisches > heranreifen

  • 4 reif

    reif, maturus (im allg.). – tempestivus (zeitig, v. Früchten). – coctus (gekocht, von der Sonnenwärme zur gehörigen Reise gebracht); verb. maturus et coctus (z.B. poma). – vor der gewöhnlichen Zeit r., praematurus: früher r. als andere Gegenstände der gleichen Gattung, praecox: r. zum Kriegsdienst, zur Übernahme der Regierung, maturus militiae, imperio. – nicht r., noch nicht r., s. unreif. – das reifere (gereiftere) Alter, aetas firmata; aetas, quae iam confirmata est (Ggstz. aetas infirma); im Zshg. auch bl. aetas (z.B. per aetatem iudicium facere posse): ein r. (gereiftes) Urteil, iudicium firmum (ein festes); iudicium acre (ein geschärftes, scharfes); acre iudicium et certum (ein scharfes undsicheres); iudicium subtīle (ein seines); iudicium intellegens (ein Kennerurteil): mit r. Überlegung, bono consilio. – r. werden, maturari; maturescere; ad maturitatem venire, pervenire; maturitatem assequi od. adipisci od. capere; ad frugem pervenire (vom Verstand): recht, gehörig, ganz, völlig reif werden, permaturescer; bene maturescere; percoqui: [1946] nicht r. werden lassen, ad maturitatem non sinere perduci: reif machen, ad maturitatem perducere; maturare: r. sein, maturum esse; maturitatem suam habere: noch nicht r. sein, nondum maturitatem cepisse.

    deutsch-lateinisches > reif

  • 5 maturesco

    mātūresco, ĕre, mātūrŭi - intr. - [st2]1 [-] devenir mûr, mûrir. [st2]2 [-] Cels. mûrir (en parl. d'un abcès)). [st2]3 [-] mûrir, se former, se développer. [st2]4 [-] devenir nubile. [st2]5 [-] atteindre son plein développement.    - si virtutes ejus maturuissent, Plin. Ep. 5: si ses vertus avaient atteint leur plein développement.
    * * *
    mātūresco, ĕre, mātūrŭi - intr. - [st2]1 [-] devenir mûr, mûrir. [st2]2 [-] Cels. mûrir (en parl. d'un abcès)). [st2]3 [-] mûrir, se former, se développer. [st2]4 [-] devenir nubile. [st2]5 [-] atteindre son plein développement.    - si virtutes ejus maturuissent, Plin. Ep. 5: si ses vertus avaient atteint leur plein développement.
    * * *
        Maturesco, maturescis, maturui, maturescere. Plin. Se meurir, Devenir meur.
    \
        In semen maturescere. Plin. Quand on laisse tant meurir une herbe, que la semence aussi est toute meure.

    Dictionarium latinogallicum > maturesco

  • 6 sustento

    sustento, āre, āvi, ātum [fréq. de sustineo] - tr. - [st2]1 [-] soutenir, porter, supporter. [st2]2 [-] soutenir (physiquement ou moralement), nourrir, alimenter, entretenir, raffermir, encourager, aider, secourir. [st2]3 [-] maintenir en bon état, conserver, faire durer. [st2]4 [-] supporter, soutenir, résister, endurer, tenir bon. [st2]5 [-] arrêter, suspendre, différer, ajourner.    - frumenta maturescere incipiebant atque ipsa spes inopiam sustentabat, Caes. BC. 3, 49, 1: le blé commençait à murir et l'espoir à lui seul faisait supporter la disette.    - vela sustentare, Claud.: soutenir un navire (l'empêcher de sombrer).    - aegre seque et arma sustentans, Curt. 8: se soutenant à grand-peine avec ses armes.    - valetudinem sustentare, Cic.: prendre soin de sa santé.    - in quo nulla re egens animus aletur et sustentabitur iisdem rebus, quibus astra sustentantur et aluntur, Cic. Tusc. 1: là, ne manquant de rien, l'âme sera nourrie et entretenue par les mêmes substances qui entretiennent et nourrissent les astres.    - venditando coronas sustentare paupertatem, Plin. 35: gagner sa pauvre vie en vendant des couronnes.    - nec ultra sustentaturi fuerint, Liv. 34: et ils n'auraient pas tenu plus longtemps.    - aegre is dies sustentatur, Caes. BG. 5: ce jour-là on résiste à peine.    - id opprimi sustentando aut prolatando nullo pacto potest, Cic.: étouffer ce mal par atermoiements ou des délais est absolument impossible.    - majores nostri, quorum virtus etiamnunc vitia nostra sustentat, Sen.: nos ancêtres, dont la vertu arrête encore aujourd'hui l'effet de nos vices.
    * * *
    sustento, āre, āvi, ātum [fréq. de sustineo] - tr. - [st2]1 [-] soutenir, porter, supporter. [st2]2 [-] soutenir (physiquement ou moralement), nourrir, alimenter, entretenir, raffermir, encourager, aider, secourir. [st2]3 [-] maintenir en bon état, conserver, faire durer. [st2]4 [-] supporter, soutenir, résister, endurer, tenir bon. [st2]5 [-] arrêter, suspendre, différer, ajourner.    - frumenta maturescere incipiebant atque ipsa spes inopiam sustentabat, Caes. BC. 3, 49, 1: le blé commençait à murir et l'espoir à lui seul faisait supporter la disette.    - vela sustentare, Claud.: soutenir un navire (l'empêcher de sombrer).    - aegre seque et arma sustentans, Curt. 8: se soutenant à grand-peine avec ses armes.    - valetudinem sustentare, Cic.: prendre soin de sa santé.    - in quo nulla re egens animus aletur et sustentabitur iisdem rebus, quibus astra sustentantur et aluntur, Cic. Tusc. 1: là, ne manquant de rien, l'âme sera nourrie et entretenue par les mêmes substances qui entretiennent et nourrissent les astres.    - venditando coronas sustentare paupertatem, Plin. 35: gagner sa pauvre vie en vendant des couronnes.    - nec ultra sustentaturi fuerint, Liv. 34: et ils n'auraient pas tenu plus longtemps.    - aegre is dies sustentatur, Caes. BG. 5: ce jour-là on résiste à peine.    - id opprimi sustentando aut prolatando nullo pacto potest, Cic.: étouffer ce mal par atermoiements ou des délais est absolument impossible.    - majores nostri, quorum virtus etiamnunc vitia nostra sustentat, Sen.: nos ancêtres, dont la vertu arrête encore aujourd'hui l'effet de nos vices.
    * * *
        Sustento, sustentas, sustentare, Frequentatiuum. Plaut. Endurer et porter patiemment.
    \
        Moles sustentata per multos annos. Lucret. Soustenue.
    \
        Solus omnem familiam sustentat. Terentius. Soustient et nourrit.
    \
        Schola se sustentare. Sueton. Se nourrir et entretenir du gaing qu'on fait à tenir escole.
    \
        Casus suos alienis opibus sustentare. Cic. Pourvoir à ses necessitez par l'aide d'autruy.
    \
        Famem sustentare. Caesar. Remedier à la faim, et supporter.
    \
        Laborem spe otii sustentare. Sallust. Endurer.
    \
        Sustentare aliquem suis officiis. Cic. Luy aider de touts les plaisirs qu'on peult.
    \
        Sustentare tenuitatem alicuius. Cic. Aider aucun en sa povreté.
    \
        Sustento te mea Terentia vt potes. Cic. Aide et entretiens toy au moins mal que tu pourras.
    \
        Tua virtute sustentes te. Cic. Aide toy, et prens coeur en pensant à ta vertu.
    \
        Praeclara conscientia sustentor. Cicero. Je me console et me tiens en estat par le tesmoignage de ma bonne conscience.
    \
        Sustentare aliquem. Cic. Luy aider et favoriser.
    \
        Sustentare. Cic. Differer et delayer.
    \
        Sustentare malum. Liu. Endurer.
    \
        Sustentatum est, Impersonale. Caesar. On tient bon.
    \
        AEgre eo die sustentatum est. Caes. A grand peine resista l'on, ou peult on resister et soustenir.

    Dictionarium latinogallicum > sustento

  • 7 mātūrēscō

        mātūrēscō ruī, —, ere, inch.    [maturus], to become ripe, ripen, come to maturity: cum maturescere frumenta inciperent, Cs.: partūs maturescunt: nubilibus annis, O.: maturescente virtute, L.
    * * *
    maturescere, maturui, - V
    become ripe, ripen mature

    Latin-English dictionary > mātūrēscō

  • 8 incipio

    in-cipio, cēpī, ceptum, ere (in u. capio), eig. anfassen, angreifen; dah. etw. anfangen, beginnen, mit etw. den Anfang machen (Ggstz. desinere, relinquere, desistere), I) tr.: A) im allg.: α) mit Acc.: iter, Plaut.: bellum (Ggstz. bellum deponere), Sall.: proelium, Sall.: pugnam, Liv.: opus, Liv.: facinus, Sall.: quid incipiam? Ter. – Passiv, proelium incipitur, Sall.: saxis glandibusque proelium incipitur, Tac.: satis cito incipi victoriam, Tac.: inceptam oppugnationem relinquere, Caes.: per ver incipiendus erat (annus), Ov. fast. 1, 150: quod finitur inceptum est, Lact. – β) absol. (Ggstz. desinere, deponi), sapere aude, incipe, Hor.: puto illum pridie incipere, postero die finire (aufhört), Petron.: ut (epistula) saepe incipere, saepe desinere videatur, Plin. ep.: ut incipiendi ratio fuerit, ita sit desinendi modus, Cic. – m. ab u. Abl., a fine, Sen., ab ultimo, Sen. rhet.: ab iisdem verbis plura acriter et instanter incipiunt et in iisdem desinunt, Quint.: si non ab eo, quo modo desitum erit, deinceps incipietur, Cic.: optime manus a sinistra parte incipit, in dextra deponitur, Quint. – m. bl. Abl. womit? verbum petant, quo incipiant, Quint. 10, 7, 21. – B) prägn., zu reden, zu singen beginnen, anfangen, absol.: sic statim rex incipit, Sall.: incipe, Damoeta; tu deinde sequere, Menalca, Verg.: incipit ›mi Pamphile etc.‹, Ter. – m. ab u. Abl., incipiam ab honore publico, Varro LL.: a Iove incipiendum, Cic.: unde igitur potius incipiam quam ab ea civitate, quae tibi una in amore atque deliciis fuit, aut ex quo potius numero quam ex ipsis laudatoribus tuis? Cic. II. Verr. 4, 3. – II) intr. anfangen, den Anfang nehmen, beginnen (Ggstz. desinere), tum incipere ver arbitrabatur, Cic.: incipiente febriculā, Cic.: die incipiente (Ggstz. die iam in vesperum declinante), Colum.: mox Idumaea incipit, Plin. – m. Abl. womit? wo? frigoribus incipit annus, Ov. fast. 1, 149.: tertius Europae sinus Acroceraunicis montibus incipit, finitur Hellesponto, Plin. 4, 1: mit Abl. wann? quamquam censuissent patres, ut principium anni inciperet mense Decembri, Tac. ann. 13, 10. – mit cum (zugleich mit) u. Abl., cum hoc (aequinoctio) corus incipit, Plin. 2, 126. – m. Adv. wo? si explorandum est, ubi controversia incipiat, Quint. 7, 1, 8. – m. Infin.: iter ingredi, Enn. fr.: iter facere, Caes.: aegrotare, Varro fr.: inc. bella gerere, Cic.: loqui, das Wort ergreifen, Cic.: diaetā curare, Cic.: maturescere, v. Getreide, Caes.: ictus erat, quā crus esse incipit, Ov.: ut homines mortem vel optare incipiant vel certe timere desistant, Cic.: antequam incipiat marcescere, Veget. mul. – / Archaist. Konj. Perf. incepsit, Paul. ex Fest. 107, 20.

    lateinisch-deutsches > incipio

  • 9 mel

    mel, mellis, n. (μέλι), der Honig, I) eig.: dolium melle plenum, Hyg.: mellis odor, Ps. Quint. decl.: magnum od. exiguum mellis pondus, Sen.: mellis reditus, Pallad.: stilla mellis, Cic.: mellis usus, Iustin.: mellis vindemia, Honigernte, Colum. – mel aestivum, Plin.: album, Cels.: Atticum, Plin.: Siculum, Varro: bonum, optimum, Varro, eximium, Colum.: crudum (Ggstz. coctum), Cels.: dulce, Plaut.: inquinatum (unreiner), Varro: nemorense, Colum.: recens, Pallad.: rusticum, Pallad.: silvestre (wilder), Plin. u. Hieron.: vernum, Plin.: villaticum, Colum. – villa abundat lacte, caseo, melle, Cic.: mel colligere, v. Bienen, Sen., v. Menschen, Iustin.: mel conficere (v. Pers.), Colum.: custodire (aufbewahren) alqd in melle, Colum.: mel facere, v. Bienen, Sen. (u. so mellis faciendi scientia, Sen.: u. flores ad mel faciendum idonei, Sen.): mel eximere de favis, Colum., u. bl. mel eximere, Varro: mel fervet, crassescit, Plin.: melle ac placentā frui, Sen.: dena milia ex melle recipere (lösen), Varro. – Plur., Honig, Honigmassen, Honigklumpen, roscida mella, Verg.: mella Falerno diluta, ein Gemisch aus Honig und Wein, οἰνόμελι, Hor.: bis in mense mella facere (von Bienen), Plin.: cum mella coeperunt maturescere, Plin. – Sprichw., mel mihi videor lingere, etwas für Zuckerlecken halten, Plaut. Cas. 458: e medio flumine mella petere, v. vergeblichem Suchen, Ov. art. am. 1, 748. – II) übtr.: poëtica mella, Hor.: hoc iuvat et melli est, ist angenehm, Hor.: so auch von der Süßigkeit, Lieblichkeit der Rede od. Beredsamkeit, Nestoreum, Auct. carm. ad Pison.: cuius ore sermo melle dulcior profluit, Cornif. rhet.: loquenti tibi illa Homerici senis mella profluere, Plin. ep. – als ein Liebkosungswort, meum mel, Plaut.: Sempronius, mel ac deliciae tuae, Cael. in Cic. ep. – / Genet. u. Dat. Plur. nach Prisc. 7, 28 veraltet.

    lateinisch-deutsches > mel

  • 10 praecarpo

    prae-carpo = praecerpo, vor der Zeit abpflücken, Passiv praecarpī, Ggstz. maturescere, Opp. b. Macr. sat. 3, 19, 4.

    lateinisch-deutsches > praecarpo

  • 11 Reife

    Reife, maturitas (eig. u. uneig.). – maturitas tempestiva (zeitige R., eig.). – tempestivitas (Zeitigkeit, eig. u. uneig.). – aetatis maturitas ad prudentiam (geistige Reise im Mannesalter). – zur R. bringen, ad maturitatem perducere (eig.); percoquere (eig., z.B. messem); maturare (eig. u. uneig., einen Plan etc.): zur R. kommen, gelangen, maturescere (auch uneig. = zur Vollkommenheit gelangen); maturari (auch uneig. = beschleunigt werden; vgl. »heranreifen«): noch nicht zur R. gelangt sein, nondum maturitatem cepisse (eig.); nondum effici posse (uneig., noch nicht ausgeführt werden können, von einem Plane).

    deutsch-lateinisches > Reife

  • 12 zeitigen

    zeitigen, I) v. tr. maturare; ad maturitatem perducere. – II) v. intr. maturescere; ad maturitatem pervenire; maturitatem adipisciod. assequi.

    deutsch-lateinisches > zeitigen

  • 13 incipio

    in-cipio, cēpī, ceptum, ere (in u. capio), eig. anfassen, angreifen; dah. etw. anfangen, beginnen, mit etw. den Anfang machen (Ggstz. desinere, relinquere, desistere), I) tr.: A) im allg.: α) mit Acc.: iter, Plaut.: bellum (Ggstz. bellum deponere), Sall.: proelium, Sall.: pugnam, Liv.: opus, Liv.: facinus, Sall.: quid incipiam? Ter. – Passiv, proelium incipitur, Sall.: saxis glandibusque proelium incipitur, Tac.: satis cito incipi victoriam, Tac.: inceptam oppugnationem relinquere, Caes.: per ver incipiendus erat (annus), Ov. fast. 1, 150: quod finitur inceptum est, Lact. – β) absol. (Ggstz. desinere, deponi), sapere aude, incipe, Hor.: puto illum pridie incipere, postero die finire (aufhört), Petron.: ut (epistula) saepe incipere, saepe desinere videatur, Plin. ep.: ut incipiendi ratio fuerit, ita sit desinendi modus, Cic. – m. ab u. Abl., a fine, Sen., ab ultimo, Sen. rhet.: ab iisdem verbis plura acriter et instanter incipiunt et in iisdem desinunt, Quint.: si non ab eo, quo modo desitum erit, deinceps incipietur, Cic.: optime manus a sinistra parte incipit, in dextra deponitur, Quint. – m. bl. Abl. womit? verbum petant, quo incipiant, Quint. 10, 7, 21. – B) prägn., zu reden, zu singen beginnen, anfangen, absol.: sic statim rex incipit, Sall.: incipe, Damoeta; tu deinde sequere, Menalca, Verg.: incipit ›mi Pamphile etc.‹, Ter. – m. ab u. Abl., incipiam ab
    ————
    honore publico, Varro LL.: a Iove incipiendum, Cic.: unde igitur potius incipiam quam ab ea civitate, quae tibi una in amore atque deliciis fuit, aut ex quo potius numero quam ex ipsis laudatoribus tuis? Cic. II. Verr. 4, 3. – II) intr. anfangen, den Anfang nehmen, beginnen (Ggstz. desinere), tum incipere ver arbitrabatur, Cic.: incipiente febriculā, Cic.: die incipiente (Ggstz. die iam in vesperum declinante), Colum.: mox Idumaea incipit, Plin. – m. Abl. womit? wo? frigoribus incipit annus, Ov. fast. 1, 149.: tertius Europae sinus Acroceraunicis montibus incipit, finitur Hellesponto, Plin. 4, 1: mit Abl. wann? quamquam censuissent patres, ut principium anni inciperet mense Decembri, Tac. ann. 13, 10. – mit cum (zugleich mit) u. Abl., cum hoc (aequinoctio) corus incipit, Plin. 2, 126. – m. Adv. wo? si explorandum est, ubi controversia incipiat, Quint. 7, 1, 8. – m. Infin.: iter ingredi, Enn. fr.: iter facere, Caes.: aegrotare, Varro fr.: inc. bella gerere, Cic.: loqui, das Wort ergreifen, Cic.: diaetā curare, Cic.: maturescere, v. Getreide, Caes.: ictus erat, quā crus esse incipit, Ov.: ut homines mortem vel optare incipiant vel certe timere desistant, Cic.: antequam incipiat marcescere, Veget. mul. – Archaist. Konj. Perf. incepsit, Paul. ex Fest. 107, 20.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > incipio

  • 14 mel

    mel, mellis, n. (μέλι), der Honig, I) eig.: dolium melle plenum, Hyg.: mellis odor, Ps. Quint. decl.: magnum od. exiguum mellis pondus, Sen.: mellis reditus, Pallad.: stilla mellis, Cic.: mellis usus, Iustin.: mellis vindemia, Honigernte, Colum. – mel aestivum, Plin.: album, Cels.: Atticum, Plin.: Siculum, Varro: bonum, optimum, Varro, eximium, Colum.: crudum (Ggstz. coctum), Cels.: dulce, Plaut.: inquinatum (unreiner), Varro: nemorense, Colum.: recens, Pallad.: rusticum, Pallad.: silvestre (wilder), Plin. u. Hieron.: vernum, Plin.: villaticum, Colum. – villa abundat lacte, caseo, melle, Cic.: mel colligere, v. Bienen, Sen., v. Menschen, Iustin.: mel conficere (v. Pers.), Colum.: custodire (aufbewahren) alqd in melle, Colum.: mel facere, v. Bienen, Sen. (u. so mellis faciendi scientia, Sen.: u. flores ad mel faciendum idonei, Sen.): mel eximere de favis, Colum., u. bl. mel eximere, Varro: mel fervet, crassescit, Plin.: melle ac placentā frui, Sen.: dena milia ex melle recipere (lösen), Varro. – Plur., Honig, Honigmassen, Honigklumpen, roscida mella, Verg.: mella Falerno diluta, ein Gemisch aus Honig und Wein, οἰνόμελι, Hor.: bis in mense mella facere (von Bienen), Plin.: cum mella coeperunt maturescere, Plin. – Sprichw., mel mihi videor lingere, etwas für Zuckerlecken halten, Plaut. Cas. 458: e medio flumine mella petere, v.
    ————
    vergeblichem Suchen, Ov. art. am. 1, 748. – II) übtr.: poëtica mella, Hor.: hoc iuvat et melli est, ist angenehm, Hor.: so auch von der Süßigkeit, Lieblichkeit der Rede od. Beredsamkeit, Nestoreum, Auct. carm. ad Pison.: cuius ore sermo melle dulcior profluit, Cornif. rhet.: loquenti tibi illa Homerici senis mella profluere, Plin. ep. – als ein Liebkosungswort, meum mel, Plaut.: Sempronius, mel ac deliciae tuae, Cael. in Cic. ep. – Genet. u. Dat. Plur. nach Prisc. 7, 28 veraltet.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > mel

  • 15 praecarpo

    prae-carpo = praecerpo, vor der Zeit abpflücken, Passiv praecarpī, Ggstz. maturescere, Opp. b. Macr. sat. 3, 19, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > praecarpo

  • 16 Поспевать

    - properare; maturare; maturescere;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Поспевать

  • 17 incipio

    incĭpĭo, cēpi, ceptum, 3 (archaic incepsit inceperit, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.), v. a. and n. [in-capio; lit., to seize upon, lay hold of; opp. to desinere; hence, with the accessory idea of action), to begin to do something, to take in hand (syn. incoho; in class. prose, viz. in Cic., only in the tempp. press., while coepi is used in the tempp. perff.); constr. usually with the inf., less freq. absol., with the acc., ab, or adv. of place or time.
    I.
    Act.
    (α).
    With inf.:

    ut homines mortem vel optare incipiant vel certe timere desistant,

    Cic. Tusc. 1, 49, 117:

    huic incipio sententiae diffidere,

    id. ib. 5, 1, 3:

    prius quam incipit tinnire,

    Plaut. As. 2, 4, 42:

    bella gerere,

    Cic. N. D. 2, 3, 9:

    leges neglegere,

    id. Rep. 1, 43 fin.:

    queri cum multis incipiunt,

    id. Verr. 2, 2, 23, § 56:

    nimis cito diligere,

    id. Lael. 21, 78:

    amare aliquem,

    id. ib. 16, 60:

    fossas complere,

    Caes. B. G. 5, 51, 4:

    rem frumentariam expedire,

    id. B. C. 1, 54, 4:

    triplicem aciem ducere,

    id. ib. 1, 64, 7;

    2, 30, 1: cum maturescere frumenta inciperent,

    id. ib. 6, 29, 4; cf. id. ib. 3, 49, 1:

    cum primum pabuli copia esse inciperet,

    id. B. G. 2, 2, 2; cf.:

    ictus erat, qua crus esse incipit,

    Ov. M. 6, 255; 8, 474; 15, 256:

    opes pellere dominatione,

    Sall. H. 3, 61, 3:

    si res explicare incipiam,

    Nep. Pelop. 1:

    Bessus agere gratias incipit,

    Curt. 5, 12, 1:

    cenare,

    Suet. Aug. 74:

    promovere scalas,

    Tac. A. 15, 4 fin.:

    si dormire incipis ortu luciferi,

    Juv. 8, 11:

    male quod mulier facere incepit, nisi id efficere perpetrat, etc.... Si bene facere incepit, etc. (shortly afterward, occeperunt),

    Plaut. Truc. 2, 5, 12 and 14:

    satis nequam sum, utpote qui hodie inceperim Amare,

    id. Rud. 2, 5, 5.—
    (β).
    Absol.:

    ut incipiendi ratio fuerit, ita sit desinendi modus,

    Cic. Off. 1, 37, 135; cf. Plin. Ep. 9, 4, 1; Sen. Ep. 116:

    dum incipimus,

    Quint. 11, 3, 144:

    dum deliberamus, quando incipiendum sit, incipere jam serum est,

    id. 12, 6, 3:

    in incipiendo, etc.,

    id. 11, 1, 6: ac statim sic rex incipit, thus begins (to speak), Sall. J. 109 fin.; cf.:

    nec sic incipies, ut scriptor cyclicus olim: Fortunam Priami, etc.,

    Hor. A. P. 136:

    sic incipit, with a foll. direct quotation,

    id. S. 2, 6, 79; Ov. M. 9, 281;

    and simply incipit,

    Hor. S. 1, 9, 21:

    sapere aude, Incipe,

    make a beginning, begin, id. Ep. 1, 2, 41; Juv. 4, 34:

    priusquam incipias, consulto opus est,

    Sall. C. 1, 6:

    turpe inceptu est,

    Ter. Phorm. 2, 4, 16:

    incipientes atque adhuc teneri (pueri),

    who are beginning to learn, beginners, Quint. 1, 2, 26:

    incipiens,

    id. 2, 5, 18; 2, 6, 5; 8 prooem. § 1; 3;

    10, 7, 18: quoties madidum ver incipit,

    Juv. 9, 52 al. —
    (γ).
    With acc. (once in Cic., once in Cæs., v. infra):

    facinus audax incipit,

    Plaut. Aul. 3, 4, 1:

    facinus,

    Sall. C. 20, 3:

    pugilatum,

    Plaut. Capt. 4, 2, 13:

    iter,

    id. Cas. 4, 4, 2:

    aliquid novi negotii,

    Ter. Phorm. 4, 4, 29:

    bellum (opp. deponere),

    Sall. J. 83, 1:

    tam prava,

    id. ib. 64, 2:

    indigna nobis,

    id. H. 2, 41, 8:

    opus,

    Liv. 7, 34, 13:

    bellum,

    id. 21, 21, 6; 26, 37, 9; 42, 43, 3:

    sementem,

    Verg. G. 1, 230:

    Maenalios versus,

    id. E. 8, 21:

    si id facere non potueris, quod, ut opinio mea fert, ne incipies quidem,

    Cic. Planc. 19, 48; Quint. 1, 12, 5:

    iter mihi incepi,

    Plaut. Cas. 2, 1, 16:

    tantum incepi operis,

    id. Men. 2, 3, 80:

    mandata,

    Tac. A. 12, 10; 4, 46:

    auspicia a parricidio,

    Just. 26, 2 init.: multa, Cat. ap. Gell. 16, 14, 2.— Pass.:

    tanta incepta res est,

    Plaut. Capt. 2, 1, 31:

    nuptiarum gratia haec sunt ficta atque incepta,

    Ter. And. 5, 1, 17; 3, 3, 7:

    si inceptam oppugnationem reliquissent,

    Caes. B. G. 7, 17, 6:

    quia dici extremum erat, proelium non inceptum,

    Sall. J. 21, 2:

    proelium incipitur,

    id. ib. 57, 3;

    74, 2: saxis proelium incipitur,

    Tac. H. 5, 17:

    satis cito incipi victoriam,

    id. ib. 2, 25; id. A. 2, 5; 2, 76; 12, 67 fin.:

    iter inceptum celerant,

    Verg. A. 8, 90:

    inceptumque decurre laborem,

    id. G. 2, 39:

    inceptum frustra summitte furorem,

    id. A. 12, 832:

    deus me vetat Inceptos iambos Ad umbilicum adducere,

    Hor. Epod. 14, 7:

    in re incipiunda ad defendendam noxiam,

    Ter. Phorm. 1, 4, 48:

    in contentionibus aut incipiendis aut finiendis,

    Quint. 11, 3, 128:

    a tantis princeps incipiendus erat,

    Ov. F. 5, 570.—
    (δ).
    With ab or an adv. of place or time:

    a Jove incipiendum putat,

    Cic. Rep. 1, 36 (acc. to the Gr. of Aratus, ek Dios archômestha):

    ab illis incipit uxor,

    Juv. 6, 348; Quint. 10, 1, 46:

    incipiamus ab iis,

    id. 9, 2, 6:

    semper ab excusatione aetatis incipientem,

    id. 6, 3, 76:

    potissimum incipiam ab ea parte,

    id. 3, 7, 1:

    optime manus a sinistra parte incipit, in dextra deponitur,

    id. 11, 3, 106:

    amicitia incepta a parvis cum aetate accrevit simul,

    Ter. And. 3, 3, 7.— Pass. impers.:

    optime incipitur a longis, recte aliquando a brevibus,

    Quint. 9, 4, 92.
    II.
    Neutr., to begin to be, to begin, commence (rare but class.); constr. with abl. instrum., or absol.
    (α).
    With abl.:

    tertius sinus Acrocerauniis incipit montibus,

    Plin. 4, 1, 1, § 1:

    censere ut principium anni inciperet mense Decembri,

    Tac. A. 13, 10:

    verbum petere quo incipiant,

    Quint. 10, 7, 21.—
    (β).
    Absol.:

    cum ver esse coeperat... cum rosam viderat, tum incipere ver arbitrabatur,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 27:

    quoties incipit sensus aut desinit,

    Quint. 9, 4, 67:

    hic annus incipit vicesimus,

    Plaut. Capt. 5, 3, 3:

    narrationis incipit mihi initium,

    Ter. And. 4, 2, 26:

    jam tum inceperat turba inter eos,

    id. Eun. 4, 4, 58:

    tempus erat quo prima quies mortalibus aegris Incipit,

    Verg. A. 2, 269:

    mox Idumaea incipit et Palaestina,

    Plin. 5, 13, 14, § 68:

    epistula, quam incipiente febricula scripseras,

    Cic. Att. 7, 8, 2:

    incipientes curas principis onerari,

    Tac. A. 1, 19:

    incipiens adhuc et nondum adulta seditio,

    id. H. 1, 31:

    incipiens omnia sentit amor,

    Ov. A. A. 2, 648:

    Menander Syracusanus incipientis juventae,

    Plin. 8, 5, 5, § 14:

    incipiente aestate,

    id. 27, 13, 109, § 133:

    trixago incipientibus hydropicis efficax,

    id. 24, 15, 80, § 131:

    quem (honorem) et incipientes principes et desinentes adeo concupis cunt ut auferant,

    Plin. Pan. 57.—Hence, in-ceptum, i, n., a beginning, attempt, undertaking (freq. in historians and poets, but not in Cæs.;

    also rare in Cic.): cujus ego non modo factum, sed inceptum ullum conatumve contra patriam deprehendero,

    Cic. Cat. 2, 12, 27:

    servetur ad imum, Qualis ab incepto processerit (persona),

    from the beginning onwards, Hor. A. P. 127: permanere in incepto, Luccei. ap. Cic. Fam. 5, 14 fin.:

    a quo incepto studioque me ambitio mala detinuerat,

    Sall. C. 4, 2:

    cujus neque consilium neque inceptum ullum frustra erat,

    id. J. 7, 6; cf.:

    ni ea res longius nos ab incepto traheret,

    the subject, id. ib. 7 fin.:

    absistere incepto,

    Liv. 31, 26, 5:

    desistere incepto,

    Verg. A. 1, 37:

    haerere in incepto,

    id. ib. 2, 654:

    peragere inceptum,

    id. ib. 4, 452; cf.:

    perficere inceptum,

    Sall. J. 11 fin.:

    piget incepti,

    Verg. A. 5, 678:

    nunc ad inceptum redeo,

    Sall. J. 4, 9; 42, 5:

    turpe inceptum est,

    Ter. Phorm. 2, 4, 16.— In plur.:

    cupidus incepta patrandi,

    Sall. J. 70, 5:

    juventus Catilinae inceptis favebat,

    id. C. 17, 6:

    incepta mea inpedivit,

    id. H. 4, 61, 12; cf.:

    inceptis annue, diva, meis,

    Ov. Am. 3, 2, 56; and:

    di nostra incepta secundent,

    Verg. A. 7, 259:

    gravia et magna professa,

    Hor. A. P. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > incipio

  • 18 maturesco

    mātūresco, rŭi, 3, v. inch. n. [maturus], to become ripe, ripen, to come to maturity (class.).
    I.
    Lit., of fruits:

    cum maturescere frumenta inciperent,

    Caes. B. G. 6, 29, 4; id. B. C. 3, 49:

    fructus maturescens,

    Plin. 16, 26, 44, § 107.—
    II.
    Transf.: partus maturescunt... novem lunae cursibus, * Cic. N. D. 2, 27, 69: nubilibus maturuit annis, ripened to marriageable years, i. e. a marriageable age, Ov. M. 14, 335:

    libros opinabar nondum satis maturuisse,

    Quint. Inst. Ep. ad Tryph. 1:

    si virtutes ejus maturuissent,

    had come to maturity, to perfection, Plin. Ep. 5, 9, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > maturesco

  • 19 praecerpo

    prae-cerpo ( praecarpo, Oppius ap. Macr. S. 2, 15), psi, ptum, 3, v. a. [carpo].
    I.
    To pluck, break off, or gather before, or before the time ( poet. and in post-Aug. prose):

    messes,

    Ov. H. 20, 143:

    germinum tenera,

    Plin. 18, 19, 49, § 177: mala citrea (opp. maturescere), Oppius ap. Macr. l. l. —
    B.
    Trop., to pluck beforehand; hence, to take away, lessen, diminish (class.):

    non praecerpo fructum officii tui,

    Cic. Verr. 2, 4, 37, § 80:

    purpurae decus praecerptum praefloratumque,

    Plin. Pan. 58 fin.:

    gratiam novitatis,

    id. Ep. 5, 20, 8.—
    * II.
    To pluck out in front:

    jubas,

    Stat. Th. 9, 193. —
    * III.
    To make extracts from:

    Aristotelis libros,

    Gell. 2, 30, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > praecerpo

См. также в других словарях:

  • Maturescent — Mat u*res cent, a. [L. maturescens, p. pr. of maturescere to become ripe, v. incho. from maturus. See {Mature}, a.] Approaching maturity. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Inchoativ — oder Incohativ (lateinisch inchoare „anfangen“) bezeichnet die Aktionsart eines Verbs, die eine beginnende Handlung ausdrückt. Der Ausdruck für einen plötzlichen Beginn einer Handlung ist Ingressiv. Verba inchoativa ist der Begriff für die… …   Deutsch Wikipedia

  • FUCI — alicubi in cibis, Bochart. Hierozoici Part. prior. L. 1. c. 8. ubi eos ab equis, sicut crabrones a mulis et vespas ab asinis deducere Serv. ad Georg. l. 4. v. 244. notat. Sunt autem Fuci sine aculeo, velut imperfectae apes, novissimaeque a fessis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • HERBA Medica — Gallis Sainfoin: Chaldaeo Interpreti apud Hiob. c. 6. v. 5. An rudit onager apud teneram herbam boatne bos ad faraginem suam, Isapbsatha: Arabice Ratba, cum est recens et Coth, cum est arida, Plin. sic describitur l. 18. c. 16. Medica, externae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LEGUMEN — a LEGENDO, quod non secantur, sed vellendo leguntur, nomen habet. Plin. l. 18. c. 12. Repienda autem, cum maturescere coeperint, quoniam cito exiliunt, latentque cum decidêre. Tenuiorum cibus. Unde χύτρας olim s. ollas Vett. more sollenni a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PEPO — Graece πέπων, a verbo πεπαίνεςθαι, i. e. maturescere, cucumeris genus, describitur Plinio l. 19. c. 5. et l. 20. c. 2. Eorum nimiô usu interiisse Albertum Imperatore refert Bucholzerus Ind. Chronol. Vide supra in voce Cerinus, item Melopepones …   Hofmann J. Lexicon universale

  • RECOCTI Senes — dicebantur Latinis, qui alias passi et retorridi. Graecis ἑφθοὶ et πέπειροι. Coctum enim iidem pro maturo dixêre: unde coctae ficus et coctae uvae, pro maturis; et coqui, pro maturescere, apud Virgilium, l. 2. Georg. v. 522. in apricis coquitur… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SYCOMOROSY vellicans — Amosi c. 7. v. 14. Neque Propheta etam, neque Prophetae filius, sed bubulcus, vellicans sycomoros, uti Hieronym. reddit, LXX. κνίζων συκάμινα, pro Hebraeo, boles schikmim; idem est, ac infimae sortis homuncio et in re tenui natus, ita ut miseram… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VINUM — quô Auctore mortalibus sit monstratum, diximus paulo supra. Graecis id Oeneum, unde et οἴνου nomen, an Icarum, Italis Ianum, dedisse, refert Athenaeus, l. 15. uti et far: sed utrumque non tam potui aut cibo quam divino cultui et sacris… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • maturescent — (adj.) 1727, grown ripe, from L. maturescentem (nom. maturescens), prp. of maturescere be ripe, ripen, from maturus ripe (see MATURE (Cf. mature) (v.)) + inchoative suffix escere …   Etymology dictionary

  • meur — Meur, Maturus, Maturatus. Meur devant la saison, Praecox, Praecoquus, Praematurus. Il est meur devant l hyver, Praecurrit hyemem maturitas eius. Devenir meur, Maturescere. Qui n est point meur, Immaturus. Qui n est point encore meur, Praematurus …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»