-
1 marchew
сущ.• морковка• морковь* * *♀ морковь* * *жморко́вь -
2 oskrobać
глаг.• выскабливать• выскоблить• наскребать• скрести* * *oskroba|ć\oskrobaćny сов. 1. соскоблить, соскрести;2. очистить;\oskrobać rybę, marchew очистить рыбу, морковь
* * *oskrobany сов.1) соскобли́ть, соскрести́2) очи́ститьoskrobać rybę, marchew — очи́стить ры́бу, морко́вь
-
3 skrobać
глаг.• выскабливать• выскоблить• исцарапать• наскребать• поцарапать• скоблить• скрести• скрестись• царапать• царапаться• чистить* * *skrob|ać\skrobaćie, \skrobaćany несов. 1. скоблить, скрести;2. чистить;\skrobać marchew, rybę чистить морковь, рыбу;
3. do czego разг. царапаться, скрестись во что;\skrobać do drzwi скрестись в дверь;
4. разг. (pisać) царапать+1, 3. drapać
* * *skrobie, skrobany несов.1) скобли́ть, скрести́2) чи́ститьskrobać marchew, rybę — чи́стить морко́вь, ры́бу
3) do czego разг. цара́паться, скрести́сь во чтоskrobać do drzwi — скрести́сь в дверь
4) разг. ( pisać) цара́патьSyn: -
4 utrzeć
глаг.• утереть* * *utrę, utrzyj, utarł, utarty сов. 1. растереть; натереть;\utrzeć żółtko z cukrem растереть желток с сахаром; \utrzeć marchew na tarce натереть морковь на тёрке;
2. (wytrzeć) уст. утереть, вытереть;● \utrzeć komuś nosa утереть нос кому-л.* * *utrę, utrzyj, utarł, utarty сов.1) растере́ть; натере́тьutrzeć żółtko z cukrem — растере́ть желто́к с са́харом
utrzeć marchew na tarce — натере́ть морко́вь на тёрке
2) ( wytrzeć) уст. утере́ть, вы́тереть• -
5 marchewka
сущ.• морковка• морковь* * *marchew|ka♀, мн. Р. \marchewkaek 1. морковка;2. кул. гарнир из моркови;kotlet z \marchewkaką котлета с гарниром из моркови
* * *ж, мн Р marchewek1) морко́вка2) кул. гарни́р из морко́виkotlet z marchewką — котле́та с гарни́ром из морко́ви
См. также в других словарях:
marchew — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. marchewchwi; lm M. marchewchwie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} roślina o mięsistym, podłużnym, żółtopomarańczowym korzeniu; pospolita w Eurazji i płn. Afryce; rośnie dziko i… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
marchew — ż V, DCMs. marchewchwi; lm M. marchewchwie, D. marchewchwi 1. «Daucus carota, roślina z rodziny baldaszkowatych, o grubym żółtym korzeniu owalnym, cylindrycznym lub wrzecionowatym, pospolita w Eurazji i płn. Afryce, uprawiana jako roślina… … Słownik języka polskiego
jarzyna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. jarzynanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} roślina uprawiana dla jej części jadalnej, np. liści, korzenia, cebuli, nasion, kwiatostanów lub owoców, np. marchew; także: część… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
морковь — род. п. ви, ж., диал. морква, укр. морков, морква, блр. морква, болг. морков (Младенов 304), сербохорв. мр̏ква, словен. mrkǝv. чеш. mrkev, слвц. mrkva, польск. marchew, в. луж. morchej, н. луж. marchwej. Праслав. *mъrky, род. п. mъrkъve… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Möhre, die — Die Möhre, plur. die n, ein Nahme einer Art eßbarer rübenartiger Wurzeln und ihrer Pflanzen; Daucus L. Die wilde Möhre, Daucus Carota L. wohnt auf den Europäischen dürren Feldern und hat eine sehr schmale, weiße, rübenförmige Wurzel. Die gelbe… … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
Marchewka — Nom d origine polonaise, formé sur marchew (= carotte). Plutôt qu à un producteur de carottes, il faut sans doute penser à un surnom donné à un rouquin … Noms de famille
jarzyna — ż IV, CMs. jarzynanie; lm D. jarzynayn 1. «część jadalna rośliny warzywnej; roślina warzywna, warzywo» Grzędy jarzyn. Uprawiać jarzyny. 2. «potrawa przyrządzona z tych roślin (gotowanych, duszonych), zwykle jako dodatek do mięsa» Buraczki,… … Słownik języka polskiego
marchewka — ż III, CMs. marchewkawce; lm D. marchewkawek zdr. od marchew a) w zn. 1: Grządka marchewki. b) w zn. 2: Marchewka z groszkiem. Skrobać, gotować marchewkę … Słownik języka polskiego
marchwiany — przym. od marchew Nać marchwiana … Słownik języka polskiego
okopowy — przym. od okop Służba okopowa. Wojna okopowa. okopowe w użyciu rzecz., roln. «rośliny uprawiane głównie ze względu na podziemne bulwy lub korzenie, np. ziemniaki, buraki, marchew, nawożone zwykle obornikiem, sadzone lub siane w rzędach i… … Słownik języka polskiego
pleć — ndk XI, pielę, pielesz, piel, pełł, pełli, pielony «oczyszczać ziemię z chwastów wyrywając je spośród uprawnych roślin ręcznie lub za pomocą narzędzi rolniczych» Pleć grządki. Pleć w ogródku. Pleć warzywa, marchew, buraki … Słownik języka polskiego
