-
1 marīnus
marīnus adj. [mare], of the sea, sea-, marine: umores: monstra, V.: Thetis, H.: di, O.: ros, rosemary, H.: vituli, sea-calves, Iu.* * *marina, marinum ADJmarine; of the sea; sea born -
2 marinus
mărīnus, a, um, adj. [mare], of or belonging to the sea, sea-, marine (class.):marini terrenique umores,
Cic. N. D. 2, 16, 43:aestus,
id. Div. 2, 14, 34:fremitus,
Verg. G. 2, 160:naves,
sea-ships, Dig. 50, 5, 3: mustela, Enn. ap. App. Mag. p. 299 (Heduphag. p. 166 Vahl.):Nympha,
Cat. 64, 16:Venus,
sea-born, Hor. C. 3, 26, 5:ros,
rosemary, id. ib. 3, 23, 15:vituli,
sea-calves, Juv. 3, 238:morsus,
of sea-water, Plin. 36, 26, 65, § 191. — Neutr. absol.:terrenum differt a marino,
i. e. that which is produced by the sea, Quint. 5, 10, 61. -
3 per-marīnus
per-marīnus adj., escorting through the sea: Lares, guardian gods of voyagers, L. -
4 rōs marīnus
rōs marīnus see ros. -
5 trāns-marīnus
trāns-marīnus adj., beyond sea, from over the sea, transmarine: subsidium: artes: legationes, L.: doctrina, i. e. jurisprudence. -
6 Ammodytes marinus
ENG Raitt's sandeelNLD Noorse zandspieringGER kleiner SandaalFRA equille -
7 Larus marinus
ENG greater black-backed gull, great black-backed gullNLD grote mantelmeeuwGER MantelmoweFRA goeland marin -
8 Petromyzon marinus
ENG (sea)lampreyNLD zeeprik, [bonte negenoog, moederprik, petnegenoger, zeelamprei]GER MeerneunaugeFRA lamproie marine -
9 Sebastes marinus
ENG redfish, ocean perch, Norway haddockNLD roodbaars, Noorse schelvisGER Rotbarsch, großer goldbarschFRA grand sebaste, rascasse de Norvege, rascasse du nord -
10 ros
rōs, rōris, m. (n., ros nocturnum, Marc. Emp. 8; cf. infra, II. B.) [perh. kindr. with the Gr. ersê, dew; Sanscr. varshas, rain].I.Lit., dew:II.herbae gemmantes rore recenti,
Lucr. 2, 319; cf. id. 5, 461:ros si non cadit,
Plaut. Capt. 1, 1, 13:nocturnum excipere rorem,
Caes. B. C. 3, 15; cf.:rore mero jejunia pavit,
Ov. M. 4, 263:gelidus,
Verg. G. 2, 202:pecori gratissimus,
id. E. 8, 15; id. G. 3, 326:caelestis,
Ov. F. 1, 312:vitreus,
id. Am. 1, 6, 55 et saep.— Plur.:gelidos rores, Cic. poët. Div. 1, 8, 14: cadunt rores,
Plin. 18, 29, 69, § 292:roribus,
id. 16, 26, 46, § 109; 17, 24, 37, § 225:quod inter aquam et rorem interest,
Sen. Q. N. 4, 3, 6. —Transf.A.Of any liquid falling in drops, moisture ( poet.):B.infuso lympharum rore superne,
Lucr. 1, 496, cf. liquoris, id. 1, 777:salis,
id. 4, 438; and simply ros, of water, Prop. 3, 21, 2; Verg. A. 6, 230; Hor. C. 3, 4, 61; Ov. M. 3, 164; 5, 635; 11, 57 al. —In plur.: pluvii, i. e. rain clouds, Hor C. 3, 3, 56.—Of tears:lacrimarum,
Ov. M. 14, 708;and simply ros,
id. ib. 10, 360; Hor. A. P. 430; plur., Stat. S. 5, 1, 36.—Of breastmilk: natos vitali rore rigabat, Cic. poët. Div. 1, 12, 20.— Of blood; plur.:sanguineos,
Verg. A. 12, 339; cf.cruentis,
Stat. Th. 2, 673.—Of perfumes:Syrius,
Tib. 3, 4, 28:Arabus,
Ov. H. 15, 76.—Ros marinus, marinus ros, or in one word, rosmarinus, and in a neutr. collat. form, rosmarinum (post-Aug.), rosemary:rosmarinus,
Col. 9, 4, 2; Pall. Mart. 15, 1:marinus ros,
Col. 9, 4, 6:rorismarini,
id. 12, 36 (twice):marino rore,
Hor. C. 3, 23, 16: rosmarinum, nom., Plin. 24, 11, 59, § 99; acc., id. 19, 12, 62, § 187; App. Herb. 79; cf. Isid. Orig. 17, 9, 81;in Ovid also: ros maris,
Ov. M. 12, 410; id. A. A. 3, 690;and in Vergil simply ros,
Verg. G. 2, 213 Serv.; cf. Plin. 24, 11, 60, § 101. -
11 rōs
rōs rōris, m dew: nocturnum excipere rorem, Cs.: Rore mero ieiunia pavit, O.: pecori gratissimus, V.: vitreus, O.: gelidos rores.—A trickling liquid, drops, moisture: Arabus, i. e. perfume, O.: Spargens rore levi, i. e. water, V.: rore puro lavit Crinīs, H.: stillabat Ex oculis rorem, i. e. tears, H.: natos vitali rore rigabat, milk: pluvii, i. e. rain clouds, H.: spargit ungula rores Sanguineos, i. e. drops of blood, V.: Ionius, i. e. the sea, Pr.—Rosemary (usu. ros marinus, or ros maris): coronans marino Rore deos, H.: ut modo rose maris (coma) se Implicet, O.: apibus rorem ministrare, V.* * *dew; light rain; spray/splash waterros marinus/maris -- rosemary
-
12 Passer
1.passer, ĕris, m. [for panser, from pando; cf. anser].I.Lit., a sparrow, Cic. Fin. 2, 23, 75; cf. Plin. 10, 36, 52, § 107; 10, 38, 54, § 111; 18, 17, 45, § 158; 30, 15, 49, § 141; Cic. Div. 2, 30, 63; 1, 33, 72; Cat. 2, 1 sq.; 3, 3 sq.; Juv. 9, 54; Mart. 11, 6, 16; Juv. 6, 8; Vulg. Lev. 14. 4.—As a term of endearment:II.meus pullus passer, mea columba, mi lepus,
Plaut. Cas. 1, 50.—Transf.A.Passer marinus. an ostrich (marinus, because brought from a distance by sea), Plaut. Pers. 2, 2, 17; Aus. Ep. 11, 7; Fest. p. 222 Müll.—In this signif. also passer alone, Inscr. Grut. 484, 6.—B. 2.Passer, ĕris, m., a Roman surname, Varr. R. R. 3, 2, 2. -
13 passer
1.passer, ĕris, m. [for panser, from pando; cf. anser].I.Lit., a sparrow, Cic. Fin. 2, 23, 75; cf. Plin. 10, 36, 52, § 107; 10, 38, 54, § 111; 18, 17, 45, § 158; 30, 15, 49, § 141; Cic. Div. 2, 30, 63; 1, 33, 72; Cat. 2, 1 sq.; 3, 3 sq.; Juv. 9, 54; Mart. 11, 6, 16; Juv. 6, 8; Vulg. Lev. 14. 4.—As a term of endearment:II.meus pullus passer, mea columba, mi lepus,
Plaut. Cas. 1, 50.—Transf.A.Passer marinus. an ostrich (marinus, because brought from a distance by sea), Plaut. Pers. 2, 2, 17; Aus. Ep. 11, 7; Fest. p. 222 Müll.—In this signif. also passer alone, Inscr. Grut. 484, 6.—B. 2.Passer, ĕris, m., a Roman surname, Varr. R. R. 3, 2, 2. -
14 mare
mare is (abl. mare, O.), n [1 MAR-], the sea: o maria Neptuni, T.: ut adluantur mari moenia: ventosum, H.: placidum, V.: angustum, straits: numquam es ingressus mare, T.: remenso ire mari, V.: eo mari uti, navigate, Cs.: ros maris (i. e. ros marinus), rosemary, O.: terrā marique omnia exquirere, everywhere, S.: homines terrā et mari missurus, in all directions: terrāque marique acquirenda, i. e. at all hazards, Iu.: in reliquis maribus, Cs.: maris pontus, depths of the sea, V.: maria omnia caelo Miscuit, V.—Provv.: Omnia vel medium fiant mare, i. e. let the world be overwhelmed, V.: clames licet, et mare caelo Confundas, i. e. bluster, Iu.: maria montisque polliceri, i. e. make extravagant promises, S.: in mare fundat aquas, i. e. carry coals to Newcastle, O.—Of single seas: mare nostrum, i. e. the Mediterranean, Cs.: mare superum, the Adriatic: Africum, S.: inferum, the Etruscan Sea: Aegeum, Iu.— Sea-water, salt-water: Chium maris expers, i. e. unmixed, H.: acceptum mare naribus efflant, O.* * *sea; sea water -
15 pūlmō
-
16 campsanema
-
17 chamedyosmos
rosemary; (pure Latin ros marinus) -
18 campsanema
campsanēma, ătis, n., a plant, = ros marinus, App. Herb. 79. -
19 Canis
1.cănis ( cănes, Plaut. Men. 5, 1, 18; id. Trin. 1, 2, 133; 1, 2, 135; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll., or Ann. v. 518 Vahl.; Lucil. ap. Varr. ib.; cf. Charis. 1, 17, p. 118 P.; abl. always cane; gen. plur. canum; v. Neue, Formenl. pp. 223, 258 sq.), comm. [Sanscr. cvan; Gr. kuôn, kunos; Germ. Hund; Engl. hound].I.Lit., a dog.A.In gen., v. Varr. R. R. 1, 21; 2, 9, 1 sqq.; Plin. 8, 40, 61, § 142 sqq.; Col. 7, 12, 1: tantidem quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):B.introiit in aedĭs ater alienus canis,
Ter. Phorm. 4, 4, 25: inritata canes, Lucil. ap. Charis. 1, p. 100 P.:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:in Hyrcaniă plebs publicos alit canes, optumates domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse, etc.,
Cic. Tusc. 1, 45, 108:si lupi canibus similes sunt,
id. Ac. 2, 16, 50:canes ut montivagae persaepe ferai Naribus inveniunt quietes,
Lucr. 1, 405:canis acer,
Hor. Epod. 12, 6:acres,
Varr. R. R. 1, 21:acriores et vigilantiores,
Cato, R. R. 124:assiduus,
Col. R. R. 7, 12, 5:catenarius,
Sen. Ira, 3, 37, 2:catenă vinctus,
Petr. 29:Molossi,
Hor. S. 2, 6, 115; cf. Lucr. 5, 1063:obscenae,
Verg. G. 1, 470; Ov. F. 4, 936:pastoralis,
Col. 7, 12, 3:pecuarius,
id. 7, 12, 8:pulicosa,
id. 7, 13, 2:rabidi,
Lucr. 5, 892; Sen. Oedip. 932:rabiosus,
Plin. 29, 4, 32, § 98:saeva canum rabies,
Prop. 3, 16 (4, 15), 17; Plin. 8, 40, 63, § 152:est verunculus in linguă canum, quo exempto nec rabidi fuint, etc.,
id. 29, 4, 32, § 100: rabiosa. Hor. Ep. 2, 2, 75:venatici,
Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; Nep. Pel. 2, 5:alere canes ad venandum,
Ter. And. 1, 1, 30; Curt. 9, 1, 31:vigiles,
Hor. C. 3, 16, 2:canum fida custodia,
Cic. N. D. 2, 63, 150:fida canum vis,
Lucr. 6, 1222:levisomna canum fido cum pectore corda,
id. 5, 864:caput mediae canis praecisae,
Liv. 40, 6, 1; cf. Curt. 10, 9, 12:saepe citos egi per juga longa canes,
Ov. H. 5, 20:canibus circumdare saltus,
Verg. E. 10, 57:hos non inmissis canibus agitant,
id. G. 3, 371:leporem canibus venari,
id. ib. 3, 410.—Esp.1.As a term of reproach, to denote,a.A shameless, vile person, Plaut. Most. 1, 1, 40; Ter. Eun. 4, 7, 33 Donat. ad loc.; Hor. Epod. 6, 1; cf. id. S. 2, 2, 56; Petr. 74, 9; Suet. Vesp. 13. —b.A fierce or enraged person, Plaut. Men. 5, 1, 14, 5, 1, 18; Hyg. Fab. 3; cf. Cic. Rosc. Am. 20, 57; Sen. Cons. Marc. 22, 5.—2.As the regular designation of the hangers-on or parasites of an eminent or rich Roman; a follower, dog, creature:3.multa sibi opus esse, multa canibus suis quos circa se habuit,
Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:cohors ista quorum hominum est? Volusii haruspices et Canelii medici et horum canum quos tribunal meum vides lambere,
id. ib. 2, 3, 11, §28: apponit de suis canibus quendam,
id. ib. 2, 4, 19, § 40; 2, 5, 56, § 146; id. Att. 6, 3, 6; id. Pis. 10, 23.—In mythical lang.a.Tergeminus, i. e. Cerberus. Ov. A. A. 3, 322; id. Tr. 4, 7, 16;b.called also viperius,
id. Am. 3, 12, 26:Tartareus,
Sen. Herc. Fur. 649:triformis,
id. Herc. Oet. 1202: Echidnaea. Ov. M. 7, 409; cf.:infernae canes,
Hor. S. 1, 8, 35; Verg. A. 6, 257; Luc. 6, 733. —Semidei canes, Anubis, Luc. 8, 832.—4.Prov.a.Stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82.—b.Cane pejus et angui Vitare aliquid, Hor. Ep. 1, 17, 30.—c.Ut canis a corio numquam absterrebitur uncto, will never be frightened from the greasy hide, Hor. S. 2, 5, 83.—d.Canis caninam non ēst (cf. Engl. dog won ' t eat dog), Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—e.A cane non magno saepe tenetur aper, Ov. R. Am. 422.—5.CAVE CANEM, beware of the dog, a frequent inscription of warning to trespassers on doors, etc., Petr. 29; Varr. ap. Non. p. 153, 1; Inscr. Orell. 4320. —Hence:II.Cave Canem,
the title of a satire by Varro, Non. p. 75, 22.—Transf. [p. 279]A.A constellation; the Dog.1.Esp.:2.Canis Major, or simply Canis,
a constellation of twenty stars, Hyg. Astr. 3, 34; of which the brighest is Sirius or Canicula, Cic. N. D. 2, 44, 114; id. Arat. 108 (349); 123 (367); 138 (382); 276 (522); Vitr. 9, 5, 2; Verg. G. 1, 218; 2, 353; Hor. S. 1, 7, 25; id. Ep. 1, 10, 16; Tib. 3, 5, 2; Ov. F. 4, 904; Plin. 18, 26, 64, § 234 sqq.—Canis Minor, or Minusculus, the Little Dog, = Prokuôn, commonly called Antecanis (hence the plur. canes), Vitr. 9, 52; Plin. 18, 28, 68, § 268; Ov. F. 4, 904.—Acc. to the fable, the dog of Erigone, daughter of Icarius;B.hence, Erigoneïus,
Ov. F. 5, 723, and Icarius, id. ib. 4, 939.—The sea-dog, called canis marinus, Plin. 9, 35, 55, § 110; and mythically, of the dogs of Scylla, Lucr. 5, 890; Verg. A. 3, 432; Tib. 3, 4, 89; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Luc. 1, 549 Cort.; Sen. Med. 351.—C.The worst throw with dice, the dog-throw (cf. canicula and alea):D.damnosi,
Prop. 4 (5), 8, 46; Ov. Tr. 2, 474:canem mittere,
Suet. Aug. 71; cf. Isid. Orig. 18, 65.—Prov.:tam facile quam canis excidit,
Sen. Apocol. 10, 2.—A Cynic philosopher:E.Diogenes cum choro canum suorum,
Lact. Epit. 39, 4.—A kind of fetter, Plaut. Cas. 2, 6, 37 dub. (al. camum; v. camus); cf. 1. catulus.2.Cănis, is, m., a small river tributary to the Po, Plin. 3, 16, 20, § 117. -
20 canis
1.cănis ( cănes, Plaut. Men. 5, 1, 18; id. Trin. 1, 2, 133; 1, 2, 135; Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll., or Ann. v. 518 Vahl.; Lucil. ap. Varr. ib.; cf. Charis. 1, 17, p. 118 P.; abl. always cane; gen. plur. canum; v. Neue, Formenl. pp. 223, 258 sq.), comm. [Sanscr. cvan; Gr. kuôn, kunos; Germ. Hund; Engl. hound].I.Lit., a dog.A.In gen., v. Varr. R. R. 1, 21; 2, 9, 1 sqq.; Plin. 8, 40, 61, § 142 sqq.; Col. 7, 12, 1: tantidem quasi feta canes sine dentibus latrat, Enn. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll. (Ann. v. 518 Vahl.):B.introiit in aedĭs ater alienus canis,
Ter. Phorm. 4, 4, 25: inritata canes, Lucil. ap. Charis. 1, p. 100 P.:canem inritatam imitarier,
Plaut. Capt. 3, 1, 25:in Hyrcaniă plebs publicos alit canes, optumates domesticos: nobile autem genus canum illud scimus esse, etc.,
Cic. Tusc. 1, 45, 108:si lupi canibus similes sunt,
id. Ac. 2, 16, 50:canes ut montivagae persaepe ferai Naribus inveniunt quietes,
Lucr. 1, 405:canis acer,
Hor. Epod. 12, 6:acres,
Varr. R. R. 1, 21:acriores et vigilantiores,
Cato, R. R. 124:assiduus,
Col. R. R. 7, 12, 5:catenarius,
Sen. Ira, 3, 37, 2:catenă vinctus,
Petr. 29:Molossi,
Hor. S. 2, 6, 115; cf. Lucr. 5, 1063:obscenae,
Verg. G. 1, 470; Ov. F. 4, 936:pastoralis,
Col. 7, 12, 3:pecuarius,
id. 7, 12, 8:pulicosa,
id. 7, 13, 2:rabidi,
Lucr. 5, 892; Sen. Oedip. 932:rabiosus,
Plin. 29, 4, 32, § 98:saeva canum rabies,
Prop. 3, 16 (4, 15), 17; Plin. 8, 40, 63, § 152:est verunculus in linguă canum, quo exempto nec rabidi fuint, etc.,
id. 29, 4, 32, § 100: rabiosa. Hor. Ep. 2, 2, 75:venatici,
Cic. Verr. 2, 4, 13, § 31; Nep. Pel. 2, 5:alere canes ad venandum,
Ter. And. 1, 1, 30; Curt. 9, 1, 31:vigiles,
Hor. C. 3, 16, 2:canum fida custodia,
Cic. N. D. 2, 63, 150:fida canum vis,
Lucr. 6, 1222:levisomna canum fido cum pectore corda,
id. 5, 864:caput mediae canis praecisae,
Liv. 40, 6, 1; cf. Curt. 10, 9, 12:saepe citos egi per juga longa canes,
Ov. H. 5, 20:canibus circumdare saltus,
Verg. E. 10, 57:hos non inmissis canibus agitant,
id. G. 3, 371:leporem canibus venari,
id. ib. 3, 410.—Esp.1.As a term of reproach, to denote,a.A shameless, vile person, Plaut. Most. 1, 1, 40; Ter. Eun. 4, 7, 33 Donat. ad loc.; Hor. Epod. 6, 1; cf. id. S. 2, 2, 56; Petr. 74, 9; Suet. Vesp. 13. —b.A fierce or enraged person, Plaut. Men. 5, 1, 14, 5, 1, 18; Hyg. Fab. 3; cf. Cic. Rosc. Am. 20, 57; Sen. Cons. Marc. 22, 5.—2.As the regular designation of the hangers-on or parasites of an eminent or rich Roman; a follower, dog, creature:3.multa sibi opus esse, multa canibus suis quos circa se habuit,
Cic. Verr. 2, 1, 48, § 126:cohors ista quorum hominum est? Volusii haruspices et Canelii medici et horum canum quos tribunal meum vides lambere,
id. ib. 2, 3, 11, §28: apponit de suis canibus quendam,
id. ib. 2, 4, 19, § 40; 2, 5, 56, § 146; id. Att. 6, 3, 6; id. Pis. 10, 23.—In mythical lang.a.Tergeminus, i. e. Cerberus. Ov. A. A. 3, 322; id. Tr. 4, 7, 16;b.called also viperius,
id. Am. 3, 12, 26:Tartareus,
Sen. Herc. Fur. 649:triformis,
id. Herc. Oet. 1202: Echidnaea. Ov. M. 7, 409; cf.:infernae canes,
Hor. S. 1, 8, 35; Verg. A. 6, 257; Luc. 6, 733. —Semidei canes, Anubis, Luc. 8, 832.—4.Prov.a.Stultitia est venatum ducere invitas canes, Plaut. Stich. 1, 2, 82.—b.Cane pejus et angui Vitare aliquid, Hor. Ep. 1, 17, 30.—c.Ut canis a corio numquam absterrebitur uncto, will never be frightened from the greasy hide, Hor. S. 2, 5, 83.—d.Canis caninam non ēst (cf. Engl. dog won ' t eat dog), Auct. ap. Varr. L. L. 7, § 32 Müll.—e.A cane non magno saepe tenetur aper, Ov. R. Am. 422.—5.CAVE CANEM, beware of the dog, a frequent inscription of warning to trespassers on doors, etc., Petr. 29; Varr. ap. Non. p. 153, 1; Inscr. Orell. 4320. —Hence:II.Cave Canem,
the title of a satire by Varro, Non. p. 75, 22.—Transf. [p. 279]A.A constellation; the Dog.1.Esp.:2.Canis Major, or simply Canis,
a constellation of twenty stars, Hyg. Astr. 3, 34; of which the brighest is Sirius or Canicula, Cic. N. D. 2, 44, 114; id. Arat. 108 (349); 123 (367); 138 (382); 276 (522); Vitr. 9, 5, 2; Verg. G. 1, 218; 2, 353; Hor. S. 1, 7, 25; id. Ep. 1, 10, 16; Tib. 3, 5, 2; Ov. F. 4, 904; Plin. 18, 26, 64, § 234 sqq.—Canis Minor, or Minusculus, the Little Dog, = Prokuôn, commonly called Antecanis (hence the plur. canes), Vitr. 9, 52; Plin. 18, 28, 68, § 268; Ov. F. 4, 904.—Acc. to the fable, the dog of Erigone, daughter of Icarius;B.hence, Erigoneïus,
Ov. F. 5, 723, and Icarius, id. ib. 4, 939.—The sea-dog, called canis marinus, Plin. 9, 35, 55, § 110; and mythically, of the dogs of Scylla, Lucr. 5, 890; Verg. A. 3, 432; Tib. 3, 4, 89; Cic. Verr. 2, 5, 56, § 146; Luc. 1, 549 Cort.; Sen. Med. 351.—C.The worst throw with dice, the dog-throw (cf. canicula and alea):D.damnosi,
Prop. 4 (5), 8, 46; Ov. Tr. 2, 474:canem mittere,
Suet. Aug. 71; cf. Isid. Orig. 18, 65.—Prov.:tam facile quam canis excidit,
Sen. Apocol. 10, 2.—A Cynic philosopher:E.Diogenes cum choro canum suorum,
Lact. Epit. 39, 4.—A kind of fetter, Plaut. Cas. 2, 6, 37 dub. (al. camum; v. camus); cf. 1. catulus.2.Cănis, is, m., a small river tributary to the Po, Plin. 3, 16, 20, § 117.
См. также в других словарях:
Marinus — ist ein männlicher Vorname lateinischen Ursprunges. Inhaltsverzeichnis 1 Herkunft und Bedeutung 2 Namensvarianten 3 Bekannte Namensträger 4 Quellen … Deutsch Wikipedia
Marinus — may refer to: Marinus (crater), a crater on the Moon Marinus (given name), for people named Marinus Marinus of Tyre (70–130), Greek geographer, cartographer and mathematician Marinus of Caesarea (died 262), Roman soldier, christian martyr and… … Wikipedia
Marinus I — Pope Marinus I † Catholic Encyclopedia ► Pope Marinus I (882 884) There is reason for believing that Marinus I was elected on the very day of the death of John VIII (16 Dec., 882), and that he was consecrated without waiting for… … Catholic encyclopedia
Marinus I. — Marinus I. (mitunter irrtümlicherweise auch Martin II. genannt; * in Gallese; † 15. Mai 884 in Rom) war von 882 bis zu seinem Tode Papst. Marinus war der Sohn eines Priesters namens Palumbo aus Umbrien. Vor seiner Wahl zum Papst bekleidete er das … Deutsch Wikipedia
Marinus — puede referirse a: Nombre en latín de San Marino diácono (el fundador de San Marino). El nombre latinizado de Abu Al walid Marwan ibn Janah, sabio hebreo español. Forma parte del nombre de muchos personajes, siendo muy común en los Países Bajos:… … Wikipedia Español
Marinus II. — Marinus II. (im Spätmittelalter oft irrig auch Martin III. genannt; * in Rom; † Mai 946) war Papst vom 30. Oktober 942 bis Mai 946. Er war römischer Herkunft und vor seinem Pontifikat vermutlich Kardinalpriester von San Ciriaco. Marinus wurde als … Deutsch Wikipedia
Marinus II — Pope Marinus II † Catholic Encyclopedia ► Pope Marinus II Reigned 942 946; died in April or May, 946. A Roman, and a Cardinal of the title of St. Ciriacus, he was one of the popes placed on the throne of St. Peter by the power of… … Catholic encyclopedia
Marinus — [lateinisch, wohl »der am Meer Lebende«], Päpste: 1) Marinus I. (882 884), später irrtümlich Martin II. genannt, * Gallese (Latium), ✝ Rom 15. 5. 884; war Legat Hadrians II. auf dem 4. Konzil von Konstantinopel (869 870). Als Papst… … Universal-Lexikon
Marinus I. u. II. — Marinus II. , Marinus I., Päpste, s. Martin … Herders Conversations-Lexikon
Marīnus [1] — Marīnus (bot.), in od. am Meere wachsend … Pierer's Universal-Lexikon
Marīnus [2] — Marīnus, 1) griechischer Anatom, um 90 n. Chr., welchen Galenos den Wiederhersteller der Anatomie nennt; seine Schriften sind verloren. 2) M. aus Tyrus, griechischer Mathematiker u. Geograph des 2. Jahrh. n. Chr., der Begründer der mathematischen … Pierer's Universal-Lexikon