Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

mancipio

  • 1 mancipium

    mancĭpĭum ( mancŭpĭum), ii (the contr. form of the gen., mancipi, like imperi, ingeni, etc., predominates in jurid. lang.), n. [manceps], a taking by hand; hence, law t. t., the formal acceptance, the taking possession of a purchase and sale (corresponding to the formal delivery by the vendor; cf. the feudal livery of seisin, etc.); the legal, formal purchase of a thing: est autem mancipatio imaginaria quaedam venditio: quod et ipsum jus proprium civium Romanorum est. Eaque res ita agitur: adhibitis non minus quam quinque testibus civibus Romanis puberibus et praeterea alio ejusdem condicionis, qui libram aeneam teneat, qui appellatur libripens, is qui mancipio accipit, rem tenens ita dicit: hunc ego hominem ex jure Quiritium meum esse aio, isque mihi emptus est hoc aere aëneaque libra: deinde aere percutit libram, idque aes dat ei, a quo mancipio accipit, quasi pretii loco. Eo modo et serviles et liberae personae mancipantur: animalia quoque, quae mancipi sunt, quo in numero habentur boves, equi, muli, asini;

    ita praedia tam urbana quam rustica, quae et ipsa mancipi sunt, qualia sunt Italica, eodem modo solent mancipari. In eo solo praediorum mancipatio a ceterorum mancipatione differt, quod personae serviles et liberae, item animalia quae mancipi sunt, nisi in praesentia sint, mancipari non possunt, adeo quidem, ut eum, qui mancipio accipit, apprehendere id ipsum, quod ei mancipio datur, necesse sit: unde etiam mancipatio dicitur, quia manu res capitur: praedia vero absentia solent mancipari,

    Gai. Inst. 1, 119 sq.:

    hoc in mancipio Marius non dixerat,

    at the sale, Cic. Off. 3, 16, 67; cf.:

    cum M. Marius Graditianus aedes Auratae vendidisset, neque in mancipii lege dixisset, etc.,

    in the contract of sale... in the sale, id. de Or. 1, 39, 178.—
    II.
    Transf.
    A.
    A possession, property, right of ownership, acquired by such purchase: mancipio dare, and accipere, to give or take possession of by way of formal seizure (on the case of mancipio, v. Roby, Gram. 2, § 1243): Ca. Memini et mancipio tibi dabo. Cu. Egon' ab lenone quicquam Mancipio accipiam? quibus sui nihil est nisi una lingua? Plaut. Curc. 4, 2, 8; Cic. Att. 13, 50, 2:

    ille aedis mancupio aps te accepit,

    Plaut. Trin. 2, 4, 19:

    egomet ei me mancupio dabo,

    id. Mil. 1, 1, 23:

    finge mancipio aliquem dedisse id, quod mancipio dari non potest,

    Cic. Top. 10, 45:

    esse in mancipio alicujus,

    to be the property of any one, Gell. 18, 6, 9:

    mancupio aedis poscere,

    Plaut. Most. 5, 1, 42.— Esp., in the Roman law, things were classified as res mancipi (for mancipii; also,

    res mancupi for mancupii) and res nec mancipi, i. e. things transferrible only by formal mancipation, and things transferrible by mere delivery,

    Gai. Inst. 2, 15 sqq.; 59; 65; Ulp. Fragm. 19, 1 sqq. (cf. Maine, Ancient Law, chap. viii.):

    in iis rebus repetendis, quae mancipi sunt,

    Cic. Mur. 2:

    abalienatio est ejus rei, quae mancipi est, aut traditio alteri nexu aut in jure cessio,

    id. Top. 5.—
    2.
    Trop.:

    vitaque mancipio nulli datur, omnibus usu,

    Lucr. 3, 971: fortuna nihil dat mancipio, bestows nothing as a property or constant possession, Sen. Ep. 72, 9.—
    B.
    Concr., a slave obtained by mancipium:

    mancipia, quae dominorum sunt facta nexu aut aliquo jure civili,

    Cic. Par. 5, 1, 35; id. Att. 8, 11, 4.—
    2.
    In gen., a slave:

    Edepol mancipium scelestum,

    Plaut. Ep. 5, 2, 20; cf. id. Truc. 2, 2, 18; id. Capt. 5, 2, 1:

    mancipiis locuples eget aeris Cappadocum rex,

    Hor. Ep. 1, 6, 39:

    mancipia argento parata,

    purchased slaves, Liv. 41, 6: mancipium Caesaris, Tac. A. 2, 2:

    nudum olido stans Fornice,

    Juv. 11, 172; 9, 120; Vulg. Apoc. 18, 13.—
    3.
    Trop. ( poet. and in post-Aug. prose):

    jurat, Se fore mancipium tempus in omne tuum,

    thy slave, servant, Ov. P. 4, 5, 40:

    omnis Musae,

    Petr. 68:

    Christi,

    Prud. Apoth. 476.

    Lewis & Short latin dictionary > mancipium

  • 2 mancupium

    mancĭpĭum ( mancŭpĭum), ii (the contr. form of the gen., mancipi, like imperi, ingeni, etc., predominates in jurid. lang.), n. [manceps], a taking by hand; hence, law t. t., the formal acceptance, the taking possession of a purchase and sale (corresponding to the formal delivery by the vendor; cf. the feudal livery of seisin, etc.); the legal, formal purchase of a thing: est autem mancipatio imaginaria quaedam venditio: quod et ipsum jus proprium civium Romanorum est. Eaque res ita agitur: adhibitis non minus quam quinque testibus civibus Romanis puberibus et praeterea alio ejusdem condicionis, qui libram aeneam teneat, qui appellatur libripens, is qui mancipio accipit, rem tenens ita dicit: hunc ego hominem ex jure Quiritium meum esse aio, isque mihi emptus est hoc aere aëneaque libra: deinde aere percutit libram, idque aes dat ei, a quo mancipio accipit, quasi pretii loco. Eo modo et serviles et liberae personae mancipantur: animalia quoque, quae mancipi sunt, quo in numero habentur boves, equi, muli, asini;

    ita praedia tam urbana quam rustica, quae et ipsa mancipi sunt, qualia sunt Italica, eodem modo solent mancipari. In eo solo praediorum mancipatio a ceterorum mancipatione differt, quod personae serviles et liberae, item animalia quae mancipi sunt, nisi in praesentia sint, mancipari non possunt, adeo quidem, ut eum, qui mancipio accipit, apprehendere id ipsum, quod ei mancipio datur, necesse sit: unde etiam mancipatio dicitur, quia manu res capitur: praedia vero absentia solent mancipari,

    Gai. Inst. 1, 119 sq.:

    hoc in mancipio Marius non dixerat,

    at the sale, Cic. Off. 3, 16, 67; cf.:

    cum M. Marius Graditianus aedes Auratae vendidisset, neque in mancipii lege dixisset, etc.,

    in the contract of sale... in the sale, id. de Or. 1, 39, 178.—
    II.
    Transf.
    A.
    A possession, property, right of ownership, acquired by such purchase: mancipio dare, and accipere, to give or take possession of by way of formal seizure (on the case of mancipio, v. Roby, Gram. 2, § 1243): Ca. Memini et mancipio tibi dabo. Cu. Egon' ab lenone quicquam Mancipio accipiam? quibus sui nihil est nisi una lingua? Plaut. Curc. 4, 2, 8; Cic. Att. 13, 50, 2:

    ille aedis mancupio aps te accepit,

    Plaut. Trin. 2, 4, 19:

    egomet ei me mancupio dabo,

    id. Mil. 1, 1, 23:

    finge mancipio aliquem dedisse id, quod mancipio dari non potest,

    Cic. Top. 10, 45:

    esse in mancipio alicujus,

    to be the property of any one, Gell. 18, 6, 9:

    mancupio aedis poscere,

    Plaut. Most. 5, 1, 42.— Esp., in the Roman law, things were classified as res mancipi (for mancipii; also,

    res mancupi for mancupii) and res nec mancipi, i. e. things transferrible only by formal mancipation, and things transferrible by mere delivery,

    Gai. Inst. 2, 15 sqq.; 59; 65; Ulp. Fragm. 19, 1 sqq. (cf. Maine, Ancient Law, chap. viii.):

    in iis rebus repetendis, quae mancipi sunt,

    Cic. Mur. 2:

    abalienatio est ejus rei, quae mancipi est, aut traditio alteri nexu aut in jure cessio,

    id. Top. 5.—
    2.
    Trop.:

    vitaque mancipio nulli datur, omnibus usu,

    Lucr. 3, 971: fortuna nihil dat mancipio, bestows nothing as a property or constant possession, Sen. Ep. 72, 9.—
    B.
    Concr., a slave obtained by mancipium:

    mancipia, quae dominorum sunt facta nexu aut aliquo jure civili,

    Cic. Par. 5, 1, 35; id. Att. 8, 11, 4.—
    2.
    In gen., a slave:

    Edepol mancipium scelestum,

    Plaut. Ep. 5, 2, 20; cf. id. Truc. 2, 2, 18; id. Capt. 5, 2, 1:

    mancipiis locuples eget aeris Cappadocum rex,

    Hor. Ep. 1, 6, 39:

    mancipia argento parata,

    purchased slaves, Liv. 41, 6: mancipium Caesaris, Tac. A. 2, 2:

    nudum olido stans Fornice,

    Juv. 11, 172; 9, 120; Vulg. Apoc. 18, 13.—
    3.
    Trop. ( poet. and in post-Aug. prose):

    jurat, Se fore mancipium tempus in omne tuum,

    thy slave, servant, Ov. P. 4, 5, 40:

    omnis Musae,

    Petr. 68:

    Christi,

    Prud. Apoth. 476.

    Lewis & Short latin dictionary > mancupium

  • 3 mancipium (mancupium)

        mancipium (mancupium) ī, n    [manceps], a taking by hand, formal acceptance, taking possession, seisin, legal purchase: hoc in mancipio non dixerat, at the sale: in mancipi lege, in the contract of sale.—A possession, property, right of ownership: mancipio dare... accipere, give... take formal possession.—In the phrase, res mancipi (opp. res nec mancipi), property, the legal title to which was only transferred by formal delivery before witnesses (see mancipo): quae (res) mancipi sunt: quaero sintne ista praedia necne sint mancipi.— A slave obtained by legal transfer: mancipia, quae dominorum sunt facta nexo aut aliquo iure civili: mancipia haec ducam ad Thaïdem, T.: pecoris et mancipiorum praedae, S.: Mancipiis locuples, H.: argento parata mancipia, purchased slaves, L.: Se fore mancipio tempus in omne tuum, thy servant, O.

    Latin-English dictionary > mancipium (mancupium)

  • 4 mancipatio

    mancĭpātĭo ( mancŭp-), ōnis, f. [mancipo], a making over, delivery, transfer of a thing to another; one of the modes of acquiring possession by the Roman civil law; hence, also, for purchase:

    qui mancipio accipit, apprehendere id ipsum, quod ei mancipio datur, necesse sit: unde etiam mancipatio dicitur, quia manu res capitur,

    Gai. Inst. 1, 121 (v. the passage in full under mancipium):

    mancupationem tabulis probare,

    the purchase, Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > mancipatio

  • 5 nexus

    1.
    nexus, a, um, Part. and P. a., from necto.
    2.
    nexus, ūs, m. [necto], a tying or binding together, a fastening, joining, an interlacing, entwining, clasping.
    I.
    Lit. (only poet. and in post-Aug. prose):

    et jam contulerant arto luctantia nexu Pectora pectoribus,

    Ov. M. 6, 242; cf.:

    bracchiorum nexibus elidere aliquem (of a wrestler),

    Suet. Ner. 53:

    serpens, baculum qui nexibus ambit,

    coils, folds, Ov. M. 15, 659; cf. Plin. 8, 11, 11, § 32; Tac. A. 4, 62:

    salix solido ligat nexu,

    Plin. 16, 37, 69, § 177.—
    II.
    Transf. (with the collat. form nexum, i; v. in the foll.), the state or condition of a nexus (v. necto, I. B.), a personal obligation, an addiction or voluntary assignment of the person for debt, slavery for debt: nexum Manilius scribit, omne, quod per libram et aes geritur, in quo sint mancipia. Mutius, quae per aes et libram fiant, ut obligentur, praeter quae mancipio dentur. Hoc verius esse, ipsum verbum ostendit, de quo quaeritur;

    nam idem quod obligatur per libram neque suum fit, inde nexum dictum. Liber qui suas operas in servitutem pro pecuniā quādam debebat, dum solveret, nexus vocatur, ut ab aere obaeratus,

    Varr. L. L. 7, § 105 Müll.:

    abalienatio est ejus rei, quae mancipi est, aut traditio alteri nexu, aut in jure cessio,

    Cic. Top. 5, 28:

    QVOM NEXVM FACIET, etc., Lex XII. Tab.: qui se nexu obligavit,

    Cic. Mur. 2, 3:

    nexum inire,

    Liv. 7, 19:

    nec civili nexu sed communi lege naturae,

    Cic. Rep. 1, 17, 26 Mos. (B. and K., nexo):

    Attici proprium te esse scribis mancipio et nexo,

    id. Fam. 7, 30, 2:

    cum sunt propter unius libidinem omnia nexa civium liberata nectierque postea desitum,

    id. Rep. 2, 34, 59:

    ut non sustulerit horum nexa atque hereditates,

    id. Caecin. 35, 102.—
    B.
    In gen., a legal obligation of any kind:

    acceptilatio est liberatio per mutuam interrogationem, quā utriusque contigit ab eodem nexu absolutio,

    Dig. 46, 4, 1:

    partem hereditatis a nexu pignoris liberam consequi,

    ib. 10, 2, 33.—
    * 2.
    Trop.:

    legis (= vincula, nodi),

    obligations, restraints, Tac. A. 3, 28 fin.;

    v. Orell. ad h. l.: nexus naturalium causarum,

    id. ib. 6, 22:

    causarum latentium,

    Curt. 5, 11, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > nexus

  • 6 fundus

        fundus ī, m    [FVD-], the bottom, lowest part: armari fundum exsecuit: maris, Cu.: Nereus ciet aequora fundo, V.: largitio fundum non habet, there is no end of giving.—A piece of land, farm, estate: mancipio fundum accepi: in fundo Fodere, T.: latis otia fundis, V.: cultus, H.: nostri fundi calamitas, T.: pulcherrimus populi R.— Fig., a bottom, foundation: Phrygiae res vertere fundo (i. e. funditus), V.—In public law, an authority, approver: nisi is populus fundus factus esset.
    * * *
    farm; piece of land, estate; bottom, lowest part; foundation; an authority

    Latin-English dictionary > fundus

  • 7 lūmen

        lūmen inis, n    [LVC-], light: Quasi lumen de suo lumine accendat: solis: Leu<*>othoën ad lumina cerni, by lamp-light, O.—Plur., of a building, the outlook, prospect: cum aedīs venderet, in mancipio lumina ita recepit: se luminibus eius esse obstructurum, obstruct the light by building.—A light, source of light, lamp, torch: lumine adposito: insigne nocturnum trium luminum, L.: sub lumina prima, at early candle-light, H.— Daylight, day: Si te secundo lumine hic offendero, Moriere, Enn. ap. C.: lumine quarto, V.— The light of life, life: quem cassum lumine lugent, V.: quod in tot lumina lumen habebas, which served so many eyes (of Argus), O.— The light of the eye, eye, look, glance: luminibus amissis: torvum, V.: placidum, H.: timidum, O.: Luminibus tacitis, V.: Ad caelum tendens lumina, V.: mentis quasi lumina.— Fig., a light, distinguished person, ornament, glory, luminary, beauty: maiorum gloria posteris quasi lumen est, S.: praestantissimi viri, lumina rei p.: lumen exercitūs, Cimber: Lumina tot cecidisse ducum, V.: dicendi lumina: Catonis luminibus obstruxit haec oratio, obscured the reputation. —Light, clearness, perspicuity: ordo memoriae lumen adfe<*>: nisi litterarum lumen accederet, celebrity.
    * * *
    light; lamp, torch; eye (of a person); life; day, daylight

    Latin-English dictionary > lūmen

  • 8 quis-quis

        quis-quis quicquid (quidquid) and (adj.) quodquod (rare, except in sing. nom. and abl. m, and nom. acc. and abl. n),    pron. rel. indef, whoever, whosoever, whatever, whatsoever, every one who, everything which: Quin spolies quemquem nacta sis, T.: hostem qui feriet, erit mihi Carthaginiensis, Quisquis erit, Enn. ap. C.: quicquid animo cernimus, id omne oritur a sensibus: quoquo consilio fecit, with whatever design: quoquo tempore conspectus erat, at what time soever: deorum quisquis amicior Afris, H.: At o deorum quicquid in caelo regit, all ye gods who, H.: per quidquid deorum est, by all the gods, L.: quicquid malefici erit: Quisquis honos tumuli, quidquid solamen humandi est, v.—Whoever it be, every one, each, everything, anything: quatenus quicquid se attingat, perspicere (i. e. quatenus quid, quicquid est, attingat): liberos suos quibusquibus Romanis mancipio dabant, all Romans whoever they may be, L.

    Latin-English dictionary > quis-quis

  • 9 lumen

    lūmen, ĭnis, n. [contr. from lucmen, from the root luc; v. luceo], light.
    I.
    Lit.: quasi lumen de suo lumine accendat, Enn. ap. Cic. Off. 1, 16, 51 (Fragm. v. 388 Vahl.):

    solis,

    Cic. Div. 2, 42, 91:

    tabulas bene pictas conlocare in bono lumine,

    id. Brut. 75, 261:

    solare,

    Ov. Tr. 5, 9, 37:

    lumina solis,

    the sunbeams, Lucr. 2, 162.—
    B.
    Transf.
    1.
    A light, a source of light, a lamp, torch:

    lumine apposito,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    diurnum,

    the morning-star, Lucr. 4, 455; Liv. 29, 25:

    lumini oleum instillare,

    Cic. de Sen. 11, 36:

    luminibus accensis,

    Plin. 11, 19, 21, § 65:

    multa lumina nocte tuli,

    Tib. 1, 10 (9), 42.—
    2.
    Brightness, splendor, gleam ( poet.):

    ferri,

    Stat. Th. 9, 802; Claud. Cons. Prob. et Olybr. 94.—
    3.
    A bright color ( poet.): flaventia lumina calthae, Col. poët. 10, 97; 9, 4.—
    4.
    Daylight, day ( poet.): si te secundo lumine hic offendero, Moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 302 Vahl.):

    lumine quarto,

    Verg. A. 6, 356; cf.: eos hostes, urbes agrosque eorum... lumine supero privetis, Vet. Form. ap. Macr. S. 3, 9, 11. —
    5.
    The light of life, life ( poet.):

    lumen linque,

    Plaut. Cist. 3, 12:

    lumine adempto,

    Lucr. 3, 1033; Ov. Tr. 4, 4, 45.—
    6.
    The light of the eye, the eye (mostly poet.):

    luminibus amissis,

    Cic. Tusc. 5, 39, 114:

    astantes lumine torvo Aetnaeos fratres,

    Verg. A. 3, 677:

    fossis lumen abire genis, Ov P. 2, 8, 66: acuentes lumina rutae,

    id. R. Am. 801:

    lumina defixa tenere in gremio,

    id. H 21, 113:

    lumina flectere,

    id. M. 5, 232: parcite luminibus, close or turn away the eyes, Tib. 1, 2, 33:

    lumina sera dextra componere,

    to close one's eyes, Val. Fl. 3, 279.—Fig.:

    Romani imperii lumen,

    Vell. 2, 52, 3:

    reipublicae lumen et caput,

    id. 2, 99, 1.—
    * b.
    The pupil of the eye, Veg. Vet. 2, 16.—
    7.
    An opening through which light can penetrate, a light, Val. Fl. 1, 168; Vitr. 4, 6.— An airhole, air-shaft, Plin. 31, 6, 31, § 57.— A window:

    stabula non egeant septentrionis luminibus,

    Pall. 1, 21:

    obserare lumina,

    App. M. 2, p 125: altius aedes non tollendi, ne luminibus vicini officiatur, Gai Inst. 2, 31:

    immittere lumina,

    to put in windows, Dig. 7, 1, 13.—
    8.
    In plur., the light in a building:

    ne quid altius exstruendo, aut arborem ponendo, lumina cujusquam obscuriora fiant,

    Dig. 8, 2, 14:

    cum M. Buculeius aedes L. Fufio venderet, in mancipio lumina, uti tum essent, ita recepit,

    Cic. de Or. 1, 39, 179.—Hence, se luminibus ejus esse obstructurum, to obstruct the light by building, Cic. pro Dom. 44, 115.—
    9.
    The opening or orifice in a water-pipe or funnel, Front. Aquaed. 27; 29; 36; 105.—
    10.
    The light in pictures, in opp. to the shade:

    invenit lumen atque umbras,

    Plin. 35, 5, 11, § 29; 35, 11, 40, § 131; Plin. Ep. 3, 13.—
    II.
    Trop.
    A.
    A light, i. e. a most distinguished person or thing, an ornament, glory, luminary:

    clarissimis viris interfectis lumina civitatis exstincta sunt,

    Cic. Cat. 3, 10, 24:

    certis dicendi luminibus ornare orationem,

    id. de Or. 2, 27, 119:

    animi, ingenii consiliique tui,

    id. Rep. 6, 12, 12:

    probitatis et virtutis,

    id. Lael. 8, 27: est corporis macula, naevus;

    illi tamen hoc lumen videbatur,

    i. e. a beautyspot, id. N. D. 1, 28, 79: luminibus alicujus obstruere or officere, to obscure one's glory or reputation, id. Brut. 17, 66.—
    B.
    Light, clearness, perspicuity:

    ordo est maxime, qui memoriae lumen affert,

    Cic. de Or. 2, 86, 353:

    oratio adhibere lumen rebus debet,

    id. ib. 3, 13, 50: nunc parvulos nobis dedit (natura) igniculos, quos celeriter... sic restinguimus, [p. 1085] ut nusquam naturae lumen adpareat, id. Tusc. 3, 1, 2:

    nec mentis quasi luminibus officit altitudo fortunae,

    id. Rab. Post. 16, 43.—
    C.
    Merit, excellence, beauty of style:

    Origines (Catonis) quod lumen eloquentiae non habent?

    Cic. Brut. 17, 66;

    so in the pun: Catonis luminibus obstruere,

    id. ib.; cf. I. B. 7. 8. supra.—
    D.
    Ornaments of style:

    at sunt qui haec excitatoria lumina a componendis orationibus excludenda arbitrentur,

    Quint. 12, 10, 49; 8, 5, 29:

    orationis,

    id. 8, 5, 34:

    lumina sententiarum,

    id. 9, 2, 202.

    Lewis & Short latin dictionary > lumen

  • 10 quisquis

    quis-quis, quaeque, quodquod, and subst. quicquid, quidquid, pron. rel., whoever, whosoever, whatever, whatsoever, every one who, each, every, all: hostem qui feriet, mihi erit Carthaginiensis, Quisquis erit, Enn. ap. Cic. Balb. 22, 51 (Ann. v. 285 Vahl.):

    quisquis homo huc venerit, vapulabit,

    Plaut. Am. 1, 1, 153:

    quisquis es, quicquid tibi nomen est,

    id. Men. 5, 2, 60:

    quisquis ille est, qui adest,

    id. Ps. 4, 1, 17:

    omnia mala ingerebat, quemquem aspexerat,

    id. Men. 5, 1, 17:

    quemquem hominem attigerit,

    id. Truc. 2, 1, 17:

    hoc ego in mari, quicquid inest, reperi,

    id. Rud. 4, 2, 20:

    sed quicquid id est, jam sciam,

    id. Men. 5, 2, 22:

    quicquid animo cernimus, id omne oritur a sensibus,

    Cic. Fin. 1, 19, 64:

    sed quinam est iste epilogus? aveo enim audire, quicquid est,

    id. Tusc. 1, 47, 112:

    esto ut hi sint, quiqui integri sunt, et sani,

    id. Sest. 45, 97:

    liberos suos quibusquibus Romanis mancipio dabant,

    to every Roman, without exception, Liv. 41, 8:

    quoquo consilio fecit,

    with whatever design, Cic. Rab. Post. 8, 21:

    quoquo tempore fuerit,

    at what time soever, id. Att. 9, 2, a, 2:

    quoquo modo se res habet,

    however it may be, be it as it may, id. Fam. 1, 5, 2:

    quoquo modo accipitur,

    id. Tusc. 1, 46, 110:

    si quid a quoquo eorum, quos, quasve ibi habebunt, furtum factum esse dicetur,

    Dig. 47, 5, 1.— With plur. verb:

    quisquis ubique, viri, dociles advertite mentes,

    Ov. A. A. 1, 267:

    quisquis amas, scabris hoc bustum caedito saxis,

    Prop. 4 (5), 5, 77:

    tunc procul absitis, quisquis colis arte capillos,

    Tib. 1, 7, 45 (1, 6, 39). — Quisquis, and esp. freq., quicquid, with gen.:

    deorum quisquis amicior Afris,

    Hor. C. 2, 1, 25:

    at o deorum quicquid in caelo regit,

    all ye gods who, id. Epod. 5, 1:

    per quidquid deorum est,

    by all the gods, Liv. 23, 9:

    quidquid maleficii, sceleris, caedis erit,

    Cic. Rosc. Am. 42, 122;

    but also adject. (rare): quisquis honos tumuli, quidquid solamen humandi est,

    Verg. A. 10, 493:

    ille quicquid usquam concipitur nefas Tractavit,

    Hor. C. 2, 13, 9:

    quidquid genus,

    Cato, R. R. 48. — Quidquid, adv., how much soever:

    quicquid progredior,

    whithersoever, the farther, the more, Liv. 31, 1:

    quicquid ab urbe longius proferrent arma, magis, etc.,

    id. 7, 32:

    ride, quicquid amas, Cato, Catullum, i. e. quantum,

    as much as, Cat. 56, 3:

    quicquid ita educati liberi patrem amare videntur,

    Gell. 12, 1, 23.— Quisquis as fem., like quis (ante-class.):

    mulier, quisquis es,

    Plaut. Cist. 2, 3, 66:

    quisquis es, quae, etc.,

    id. Rud. 4, 4, 102.

    Lewis & Short latin dictionary > quisquis

  • 11 redhibeo

    rĕd-hĭbĕo ( rĕt-hĭb-), no perf., ĭtum, 2, v. a. [habeo], mercant. t. t., to take back a defective article purchased; hence, of the buyer, to carry, give back; of the seller, to receive back:

    redhibere est facere, ut rursus habeat venditor, quod habuerat, et quia reddendo id fiebat, idcirco redhibitio est appellata quasi redditio,

    Dig. 21, 1, 21; cf.

    the whole chapter,

    ib. 21, 1, De redhibitione, etc.:

    si malae emptae Forent, nobis istas redhibere haud liceret,

    to give back, return, Plaut. Most. 3, 2, 113; cf.:

    in mancipio vendendo dicendane vitia, quae nisi dixeris, redhibeatur mancipium jure civili,

    Cic. Off. 3, 23, 91; and:

    (eunuchum) redhiberi posse quasi morbosum, etc.,

    Gell. 4, 2, 7; 10:

    (servus) redhibitus ob aliquod vitium,

    id. 17, 6, 2:

    rem,

    Cod. Just. 8, 27, 4: dixit (sc. venditor) se (ancillam) redhibere, si non placeat, to take or receive back, Plaut. Merc. 2, 3, 87 (but in id. Men. 5, 7, 49, the correct read. is reddibo; v. Ritschl ad h. l.).

    Lewis & Short latin dictionary > redhibeo

  • 12 remancipo

    rĕ-mancĭpo, āvi, ātum, 1, v. a., to transfer back again, remancipate: quem pater eā lege mancipio dedit, ut sibi remanciparetur, Gai. Inst. 1, 140; 1, 172; cf. Fest. s. v. remancipatam, p. 277 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > remancipo

См. также в других словарях:

  • mancipio — man·cì·pio s.m. TS dir.rom. 1a. diritto di proprietà su persone o cose 1b. → mancipazione 2a. schiavo acquistato mediante mancipazione 2b. LE estens., servo, schiavo: l un di vertute, e non d amor, mancipio (Petrarca) {{line}} {{/line}} DATA: sec …   Dizionario italiano

  • mancipio — pl.m. mancipi …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • Mancipatio — Este artículo o sección sobre historia y derecho necesita ser wikificado con un formato acorde a las convenciones de estilo. Por favor, edítalo para que las cumpla. Mientras tanto, no elimines este aviso puesto el 2 de noviembre de 2008. También… …   Wikipedia Español

  • Mancipatio — Mancipatio, en droit romain, est un contrat verbal par lequel la propriété de certains biens, appelées res mancipi, est transférée. Cicéron utilise le terme Mancipium comme synonyme de Mancipatio[1],[2]. Selon Gaius[3] : « La Mancipatio …   Wikipédia en Français

  • Mancipium — Mancipatio Mancipatio, en droit romain, est un contrat verbal par lequel par lequel la propriété de certains biens, appelées res mancipi, est transférée. Cicéron utilise le terme Mancipium comme synonyme de Mancipatio[1],[2]. Selon Gaius[3]  …   Wikipédia en Français

  • Adoption en droit romain — Auguste César, né Gaius Octavus, dont l adoption fut annoncée par testament de Jules César. L adoption en droit romain était une pratique relativement courante, en particulier chez les sénateurs. Postérieure à la loi des Douze Tables (vers 450),… …   Wikipédia en Français

  • Mancipatio —    • Mancipatio          (собственно взятие рукою), в древнеримской жизни весьма важный акт, который заключался между передающим (qui mancipio dat) и приобретающим во владение (qui mancipio accipit) в присутствии 5 свидетелей (из признанных… …   Реальный словарь классических древностей

  • NEXI — dicebantur apud Romanos, homines alias liberi, sed qui, ob aes alienum, in vincula dabantur, apud Creditorem, ut ei servirent, donec debitum dissolvissent: Ita quidam. Sed negat id Salmas. Nexum, ex Varrone de L. L. l. 4. non vinctum, sed… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Шмидт Карл Адольф — (Schmidt Ilmenau, 1818 умер) юрист; с 1843 г. профессор римского права в йенском университете, с 1849 г. в грейфсвальдском, с 1850 г. во фрейбургском. В 1858 66 гг. был избираем в баденскую палату депутатов. С 1869 г. профессор лейпцигского… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Шмидт, Карл Адольф — (Schmidt Ilmenau, 1818 †) юрист; с 1843 г. профессор римского права в йенском университете, с 1849 г. в грейфсвальдском, с 1850 г. во фрейбургском. В 1858 66 гг. был избираем в баденскую палату депутатов. С 1869 г. профессор лейпцигского… …   Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • Fiducia (derecho romano) — Saltar a navegación, búsqueda El contrato de fiducia es un contrato de buena fe, en cuya virtud una persona, fiduciante, se obliga a transmitir y transmite a otra persona, fiduciaria, la propiedad de una cosa mancipable a través de la in iure… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»