Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

maenalis

  • 1 Maenalis

    Латинско-русский словарь > Maenalis

  • 2 Maenalis

    Maenălus or - os, i, m., and Mae-năla, ōrum, n., = Mainalon, a range of mountains in Arcadia, extending from Megalopolis to Tegea, and sacred to Pan; nom. Maenalus, Mel. 2, 3, 5; Plin. 4, 6, 10, § 21; Verg. E. 8, 22:

    Maenalos,

    Ov. F. 5, 89:

    Maenala,

    Verg. E. 10, 55; id. G. 1, 17; Ov. M. 1, 216; acc. Maenalon, id. ib. 2, 415; 442. —Hence,
    A.
    Maenălĭus, a, um, adj., = Mainalios, of or belonging to Mænalus, Mænalian:

    nemus,

    Stat. Th. 9, 719:

    ferae,

    that dwell on the Mænalus, Ov. Am. 1, 7, 14:

    canis,

    a hound bred there, id. A. A. 1, 272: pater, i. e. Bacchus (whose orgies were celebrated on Mount Mænalus), Col. 10, 429: ramus, the club of Hercules, consisting of the branch of a tree broken off on this mountain, Prop. 4 (5), 9, 15.—
    2.
    Also transf. ( poet.), Arcadian:

    incipe Maenalios mecum, mea tibia, versus,

    i. e. shepherd songs, such as were used in Arcadia, Verg. E. 8, 31:

    deus,

    i. e. Pan, Ov. F. 4, 650: ales, i. e. Mercury, who was born in Arcadia, Stat. Th. 7, 65.—
    B.
    Maenălĭdes, ae, m., = Mainalidês, the Mænalide, i. e. Pan, to whom the Mænalus was sacred:

    Maenalide Pan,

    Aus. Idyll. 12, 8.—
    C.
    Maenă-lis, ĭdis, adj. f., = Mainalis, of or belonging to the Mænalus:

    ursa,

    i. e. Callisto, Ov. Tr. 3, 11, 8:

    ora,

    i. e. Arcadia, id. F. 3, 84.

    Lewis & Short latin dictionary > Maenalis

  • 3 nympha

    I ae f. (греч. ; лат. nupta)
    1) невеста O; молодая женщина O
    II nympha, ae или nymphē, ēs f.
    1) нимфа, женское второстепенное божество, олицетворявшее, в зависимости от места, где оно обитало, различные силы природы
    n. Peneis ODaphne
    n. vocalis OEcho
    2) поэт. озёрная вода M, Prp

    Латинско-русский словарь > nympha

  • 4 ursa

    ae f.
    1) медведица PM, O, Ap; поэт. медведь (вообще) V, O
    2) (тж. u. caelestis Su) созвездие Медведицы
    3) поэт. север

    Латинско-русский словарь > ursa

  • 5 Maenalus

    Maenalus (-os), ī, m. u. Maenala, ōrum, n. (το Μαίναλον), ein Gebirge in Arkadien, das sich von Megalopolis bis Tegea erstreckte und dem Pan heilig war u. an dem die gleichnamige Stadt Maenalus lag, Verg. ecl. 8, 22. Ov. fast. 5, 89: Form -la, Verg. ecl. 10, 55; georg. 1, 17. – Dav.: a) Maenalidēs, ae, m. (Μαιναλίδης), der Mänalide, v. Pan, Auson. edyll. 12, 7, 8. p. 135 Schenkl. – b) Maenalis, idis, f. (Μαιναλίς), mänalisch, ursa, Kallisto, Ov.: ora, Arkadien, Ov. – c) Maenalius, a, um (Μαινάλιος), mänalisch, poet. = arkadisch, deus, v. Pan, Ov.: ebenso puer, Gratt. cyn.: Arctos, Kallisto, Ov.: versus, arkadische Hirtenlieder, Verg.: ramus, Keule des Herkules, die er auf dem Gebirge Mänalus abgebrochen, Prop.: ales, von dem (in Arkadien geborenen) Merkur, Stat.

    lateinisch-deutsches > Maenalus

  • 6 nympha [2]

    2. nympha (in Inschr. auch nymfa, numfa), ae, f. u. nymphē, ēs, f. (νύμφη), die Nymphe, Plur. nymphae, die Nymphen, I) eig., Naturgottheiten niederen Ranges, die, je nachdem sie ihren Sitz in Gewässern (im Meere, in Flüssen, in Seen [auch in den Gewässern der Unterwelt] u. in Quellen), auf Gebirgen u. in Grotten, in Waldtälern, Wäldern u. Hainen od. endlich in Bäumen haben, als Meer-, Fluß-, See- u. Quellnymphen, als Wald- und Baumnymphen verehrt und nach ihren Wohnsitzen benannt werden (vgl. Nereis, Naias, Oreas, Dryas, Hamadryas), Pelagi nymphae, n. marinae, n. Pactolides, n. infernae paludis, n. Avernales, alle b. Ov.: u. v. den »Musen«, denen begeisternde Quellen geheiligt waren, n. Libethrides, s. Voß Verg. ecl. 7, 21. – Einzelne: n. Peneis = Daphne, Atlantis = Anna Perenna, Maenalis = Karmenta, vocalis = Echo, alle b. Ov. Vgl. übh. Roscher Lexik. der griech. u. röm. Mythol. 3, 500 ff. – II) (poet.) meton. = Seewasser, Mart. 6, 43, 2, (wo Lachm. lympha lesen will). – / Dat. u. Abl. Plur. auch nymphabus (nymfabus), Corp. inscr. Lat. 2, 1164; 6, 549 u. 10, 6799.

    lateinisch-deutsches > nympha [2]

  • 7 ursa

    ursa, ae, f. (v. ursus), I) die Bärin, Plin., Ov. u.a.: mansues, Apul. – poet. = Bär übh., Verg. u. Ov. – II) meton., als Sternbild des nördl. Himmels, der große und der kleine Bär, ursa caelestis, Suet.: ursae rigor, die Nordkälte, Val. Flacc. – ursa maior od. Erymanthis od. Maenalis od. Parrhasis, der große Bär, ursa minor od. ursa Cynosuris, der kleine Bär, Ov. – / Dat. u. Abl. Plur. ursabus, Anecd. Helv. 93, 32 (ohne Beleg).

    lateinisch-deutsches > ursa

  • 8 Maenalus

    Maenalus (-os), ī, m. u. Maenala, ōrum, n. (το Μαίναλον), ein Gebirge in Arkadien, das sich von Megalopolis bis Tegea erstreckte und dem Pan heilig war u. an dem die gleichnamige Stadt Maenalus lag, Verg. ecl. 8, 22. Ov. fast. 5, 89: Form -la, Verg. ecl. 10, 55; georg. 1, 17. – Dav.: a) Maenalidēs, ae, m. (Μαιναλίδης), der Mänalide, v. Pan, Auson. edyll. 12, 7, 8. p. 135 Schenkl. – b) Maenalis, idis, f. (Μαιναλίς), mänalisch, ursa, Kallisto, Ov.: ora, Arkadien, Ov. – c) Maenalius, a, um (Μαινάλιος), mänalisch, poet. = arkadisch, deus, v. Pan, Ov.: ebenso puer, Gratt. cyn.: Arctos, Kallisto, Ov.: versus, arkadische Hirtenlieder, Verg.: ramus, Keule des Herkules, die er auf dem Gebirge Mänalus abgebrochen, Prop.: ales, von dem (in Arkadien geborenen) Merkur, Stat.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Maenalus

  • 9 nympha

    1. nympha, ae, f. (νύμφη), eig. die Verhüllte (s. nubo), I) die Braut = neuvermählte Ehefrau, lat. nupta, Ov.; vgl. Weber (Corpus Poët. Lat.) zu Ov. her. 1, 27. – II) die Puppe eines Insekts, die Nymphe der Biene, Plin. 11, 48 u. 71.
    ————————
    2. nympha (in Inschr. auch nymfa, numfa), ae, f. u. nymphē, ēs, f. (νύμφη), die Nymphe, Plur. nymphae, die Nymphen, I) eig., Naturgottheiten niederen Ranges, die, je nachdem sie ihren Sitz in Gewässern (im Meere, in Flüssen, in Seen [auch in den Gewässern der Unterwelt] u. in Quellen), auf Gebirgen u. in Grotten, in Waldtälern, Wäldern u. Hainen od. endlich in Bäumen haben, als Meer-, Fluß-, See- u. Quellnymphen, als Wald- und Baumnymphen verehrt und nach ihren Wohnsitzen benannt werden (vgl. Nereis, Naias, Oreas, Dryas, Hamadryas), Pelagi nymphae, n. marinae, n. Pactolides, n. infernae paludis, n. Avernales, alle b. Ov.: u. v. den »Musen«, denen begeisternde Quellen geheiligt waren, n. Libethrides, s. Voß Verg. ecl. 7, 21. – Einzelne: n. Peneis = Daphne, Atlantis = Anna Perenna, Maenalis = Karmenta, vocalis = Echo, alle b. Ov. Vgl. übh. Roscher Lexik. der griech. u. röm. Mythol. 3, 500 ff. – II) (poet.) meton. = Seewasser, Mart. 6, 43, 2, (wo Lachm. lympha lesen will). – Dat. u. Abl. Plur. auch nymphabus (nymfabus), Corp. inscr. Lat. 2, 1164; 6, 549 u. 10, 6799.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nympha

  • 10 ursa

    ursa, ae, f. (v. ursus), I) die Bärin, Plin., Ov. u.a.: mansues, Apul. – poet. = Bär übh., Verg. u. Ov. – II) meton., als Sternbild des nördl. Himmels, der große und der kleine Bär, ursa caelestis, Suet.: ursae rigor, die Nordkälte, Val. Flacc. – ursa maior od. Erymanthis od. Maenalis od. Parrhasis, der große Bär, ursa minor od. ursa Cynosuris, der kleine Bär, Ov. – Dat. u. Abl. Plur. ursabus, Anecd. Helv. 93, 32 (ohne Beleg).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ursa

  • 11 Carmentis

    Carmentis, is ( Carmenta, ae, Liv. 1, 7, 8 Weissenb. ad loc.; Hyg. Fab. 277), f. [carmen, q. v.], a Roman goddess of prophecy, acc. to mythologists, the mother of Evander, who went with him from Arcadia to Latium (hence Arcadia dea, Ov. F. 1, 462:

    Parrhasia dea,

    id. ib. 1, 618:

    Tegeaea parens,

    id. ib. 1, 627:

    Tegeaea sacerdos,

    id. ib. 6, 531, and Maenalis nympha, id. ib. 1, 634), and uttered oracles on the Capitoline Hill, Ov. F. 1, 462 sq.; Liv. l. l.; 5, 47, 2; Hyg. Fab. 277; Verg. A. 8, 336 sq., and Serv. ad h. l. —Also represented as two goddesses, Carmentes, and under the especial names Postverta and Prorsa (the backwards and forwards looking goddess), Varr. ap. Gell. 16, 16; Serv. ad Verg. l. l.—Hence,
    1.
    Car-mentālis, e, of or pertaining to Carmentis:

    flamen,

    Cic. Brut. 14, 56:

    porta,

    a gate at Rome, near the temple of Carmentis, in the eighth district, through which the Fabii marched to the contest so destructive to themselves, Liv. 2, 49, 8; 24, 47, 15; 25, 7, 6; Verg. A. 8, 338;

    hence, as ominous, also called Porta Scelerata,

    Fest. p. 334, a; 335 and 284, a Müll.; cf. Ov. F. 2, 201, and Nieb. Röm. Gesch. 2, p. 222.—
    2.
    Subst.
    A.
    Carmentālĭa, ĭum, n., the festival of Carmentis, celebrated on the 11th and 15th of January, Varr. L. L. 6, § 12; Kalend. ap. Inscr. Orell. 2, p. 382; cf. Macr. S. 1, 16.—
    B.
    Carmentārĭi, the priests of Carmentis, Serv. ad Verg. A. 8, 336.

    Lewis & Short latin dictionary > Carmentis

  • 12 nympha

    nympha, ae, and nymphē, ēs ( dat. plur. NYMPHABVS, Inscr. Orell. 1629;

    NYMFABVS,

    ib. 1630;

    NYMPHIS,

    ib. 1627; 1630 sq.), f., = numphê.
    I.
    A bride, a mistress, Ov. H. 1, 27; Tib. 3, 1, 21 (al. merita).—
    2.
    A young woman:

    se quoque nympha tuis ornavit Iardanis armis,

    Ov. H. 9, 103.—
    II.
    Nymphae, demi-goddesses, who inhabit the sea, rivers, fountains, woods, trees, and mountains; nymphs:

    Nymphae, genus amnibus unde est,

    Verg. A. 8, 71; 10, 551; Ov. M. 5, 540:

    Nympha Maenalis,

    i. e. Carmenta, the mother of Evander, id. F. 1, 634:

    Nymphae Libethrides,

    the Muses, Verg. E. 7, 21:

    vocalis Nymphe,

    Echo, Ov. M. 3, 357. Vows were made to the fountain-nymphs in cases of sickness or of drought, Cic. N. D. 3, 17, 43; Inscr. Orell. 1631 sq.—
    B.
    Transf., water ( poet.):

    et cadit in patulos Nympha Aniena lacus,

    Prop. 3, 16 (4, 15), 4.—
    2.
    A fountain, Mart. 6, 43, 2.—
    C.
    The pupa or nymph of an insect:

    alius evolat, alius in nymphā est, alius in vermiculo,

    Plin. 11, 21, 24, § 71; 11, 16, 16, § 48.

    Lewis & Short latin dictionary > nympha

  • 13 nymphe

    nympha, ae, and nymphē, ēs ( dat. plur. NYMPHABVS, Inscr. Orell. 1629;

    NYMFABVS,

    ib. 1630;

    NYMPHIS,

    ib. 1627; 1630 sq.), f., = numphê.
    I.
    A bride, a mistress, Ov. H. 1, 27; Tib. 3, 1, 21 (al. merita).—
    2.
    A young woman:

    se quoque nympha tuis ornavit Iardanis armis,

    Ov. H. 9, 103.—
    II.
    Nymphae, demi-goddesses, who inhabit the sea, rivers, fountains, woods, trees, and mountains; nymphs:

    Nymphae, genus amnibus unde est,

    Verg. A. 8, 71; 10, 551; Ov. M. 5, 540:

    Nympha Maenalis,

    i. e. Carmenta, the mother of Evander, id. F. 1, 634:

    Nymphae Libethrides,

    the Muses, Verg. E. 7, 21:

    vocalis Nymphe,

    Echo, Ov. M. 3, 357. Vows were made to the fountain-nymphs in cases of sickness or of drought, Cic. N. D. 3, 17, 43; Inscr. Orell. 1631 sq.—
    B.
    Transf., water ( poet.):

    et cadit in patulos Nympha Aniena lacus,

    Prop. 3, 16 (4, 15), 4.—
    2.
    A fountain, Mart. 6, 43, 2.—
    C.
    The pupa or nymph of an insect:

    alius evolat, alius in nymphā est, alius in vermiculo,

    Plin. 11, 21, 24, § 71; 11, 16, 16, § 48.

    Lewis & Short latin dictionary > nymphe

См. также в других словарях:

  • Кирестиновые — ? Кирестиновые Научная класси …   Википедия

  • Cyrestis — ? Cyrestis Cyrestis thyodamas …   Википедия

  • Cyrestis — elegans Scientific classification Kingdom: Animalia …   Wikipedia

  • Cyrestis — thyod …   Wikipédia en Français

  • AUGE seu AUGEA — AUGE, seu AUGEA filia Alaei, quae ex Hercule Telepho fuscepto, a parente, in mare coniecta est, sed fluctibus in Mysiam delata; Teuthranti eius Regi nupsit, cui Telephus in regno successit. Strabo l. 13. Vide Teuthras. Mentio eius apud Papinium… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»