-
1 Caelestis
caelestis ( coel-), e ( gen. sing. CAELESTAE, Inscr. Neapol. 2602; abl. sing. regularly, caelesti:II.caeleste,
Ov. H. 16, 277; id. M. 15, 743; cf.: bimestris, cognominis, perennis, patruelis, etc.; gen. plur. caelestum, but caelestium, Enn. Epigr. v. 9 Vahl.; Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68, or id. Trag. Rel. v. 209 Rib.; Varr. L. L. 6, § 53 Müll.; Lucr. 6, 1274; Cat. 64, 191; 64, 205; Verg. A. 7, 432; Ov. M. 1, 150), adj. [caelum], pertaining to heaven or to the heavens, found in heaven, coming from heaven, etc., heavenly, celestial (class. and very freq.):ignis fulminis,
Lucr. 2, 384; cf.:turbine correptus et igni,
id. 6, 395:flammae,
id. 5, 1093:urbes igne caelesti flagrasse,
Tac. H. 5, 7:arcus,
the rainbow, Plin. 11, 14, 14, § 37; Suet. Aug. 95:nubes,
Ov. A. A. 2, 237:aqua,
rain, Hor. C. 3, 10, 20; cf.aquae,
id. Ep. 2, 1, 135; Liv. 4, 30, 7; Col. 3, 12, 2; 7, 4, 8; Plin. 17, 2, 2, § 14; Dig. 39, 3, 1:imbres,
Col. 3, 13, 7:templa,
Lucr. 5, 1203; 6, 388; 6, 671:solum,
Ov. M. 1, 73:plagae,
id. ib. 12, 40 al.:astra,
id. ib. 15, 846:aërii mellis dona,
Verg. G. 4, 1:prodigia,
Liv. 1, 34, 9; cf.minae,
Tac. H. 1, 18: caelestia auguria vocant cum fulminat aut tonat, Paul. ex Fest. p. 64, 8 Müll.:fragor,
Quint. 12, 10, 4:orbes, quorum unus est caelestis,
Cic. Rep 6, 17, 17.— Subst.: caelestĭa, ĭum, n., the heavenly bodies:cogitantes supera atque caelestia, haec nostra, ut exigua et minima, contemnimus,
Cic. Ac. 2, 41, 127; Tac. H. 5, 4; id. A. 4, 58.—Meton.A. 1.Adj., numen, Cat. 66, 7; Tib. 3, 4, 53; Ov. M. 1, 367:animi,
Verg. A. 1, 11: aula, Ov F 1, 139: irae. Liv. 2, 36, 6:ira,
Sen. Herc. Oet. 441:origo,
Verg. A. 6, 730:ortus,
Quint. 3, 7, 5:stirps,
Ov. M. 1, 760; cf.species,
id. ib. 15, 743:nectar,
id. ib. 4, 252; cf.pabula,
id. ib. 4, 217:sapientia,
Hor. Ep 1, 3, 27:auxilium,
of the gods, Ov. M. 15, 630:dona,
id. ib. 13, 289 al.:cognitio caelestium et mortalium,
Quint. 1, 10, 5; cf. id. 10, 1, 86.—* Comp neutr.:2.nihil est caelesti caelestius,
Sen. Ep. 66, 11 —Subst.: caelestis, is, m., a deity: quicumque dedit formam caelestis avarae, Tib 2, 4, 35.—Mostly plur., the gods:3.divos et eos qui caelestes semper habiti colunto,
Cic. Leg. 2, 8, 19:caelestum templa,
Lucr. 6, 1273:in concilio caelestium,
Cic. Off. 3, 5, 25; so id. Phil. 4, 4, 10; Liv. 1, 16, 7; 9, 1, 3; Tac. G. 9; id. H. 4, 84; Cat. 64, 191; 64, 205; 68, 76; Tib. 1, 9, 5; Verg. A. 1, 387; 7, 432; Ov. M. 1, 150; 4, 594; 6, 72, 6, 171.—Caelestis, is, f., a female divinity in Carthage, Tert. Apol. 24, Capitol. Pert. 4, 2; Macrin. 3, 1; Treb. Pol. Trig. Tyr. 29, 1.—4.caelestĭa, ĭum, n., heavenly objects, divine things:B.haec caelelestia semper spectato, illa humana con-t emnito,
Cic. Rep. 6, 19, 20:sapientem non modo cognitione caelestium vel mortalium putant instruendum,
Quint. 1, 10, 5; Tac. H. 5, 5.—As in most languages, an epithet of any thing splendid or excellent, celestial, divine, god-like, magnificent, preeminent, etc. (so most freq. since the Aug. per., esp. as a complimentary term applied to eminent persons and their qualities;in Cic. only once): caelestes divinaeque legiones,
Cic. Phil. 5, 11, 28:quem prope caelestem fecerint,
Liv. 6, 17, 5:ingenium,
Ov. A. A. 1, 185:mens,
id. F. 1, 534:in dicendo vir (sc. Cicero),
Quint. 10, 2, 18; cf.:caelestissimum os (Ciceronis),
Vell. 2, 66, 3:ju dicia,
Quint. 4, prooem. §2 Spald.: praecepta,
Vell. 2, 94, 2:anima,
id. 2, 123:animus,
id. 2, 60, 2:caelestissimorum ejus operum,
id. 2, 104, 3: quos Elea domum reducit Palma caelestes, glorified, like the gods, Hor C. 4, 2, 18.— Adv. not in use. -
2 caelestis
caelestis ( coel-), e ( gen. sing. CAELESTAE, Inscr. Neapol. 2602; abl. sing. regularly, caelesti:II.caeleste,
Ov. H. 16, 277; id. M. 15, 743; cf.: bimestris, cognominis, perennis, patruelis, etc.; gen. plur. caelestum, but caelestium, Enn. Epigr. v. 9 Vahl.; Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68, or id. Trag. Rel. v. 209 Rib.; Varr. L. L. 6, § 53 Müll.; Lucr. 6, 1274; Cat. 64, 191; 64, 205; Verg. A. 7, 432; Ov. M. 1, 150), adj. [caelum], pertaining to heaven or to the heavens, found in heaven, coming from heaven, etc., heavenly, celestial (class. and very freq.):ignis fulminis,
Lucr. 2, 384; cf.:turbine correptus et igni,
id. 6, 395:flammae,
id. 5, 1093:urbes igne caelesti flagrasse,
Tac. H. 5, 7:arcus,
the rainbow, Plin. 11, 14, 14, § 37; Suet. Aug. 95:nubes,
Ov. A. A. 2, 237:aqua,
rain, Hor. C. 3, 10, 20; cf.aquae,
id. Ep. 2, 1, 135; Liv. 4, 30, 7; Col. 3, 12, 2; 7, 4, 8; Plin. 17, 2, 2, § 14; Dig. 39, 3, 1:imbres,
Col. 3, 13, 7:templa,
Lucr. 5, 1203; 6, 388; 6, 671:solum,
Ov. M. 1, 73:plagae,
id. ib. 12, 40 al.:astra,
id. ib. 15, 846:aërii mellis dona,
Verg. G. 4, 1:prodigia,
Liv. 1, 34, 9; cf.minae,
Tac. H. 1, 18: caelestia auguria vocant cum fulminat aut tonat, Paul. ex Fest. p. 64, 8 Müll.:fragor,
Quint. 12, 10, 4:orbes, quorum unus est caelestis,
Cic. Rep 6, 17, 17.— Subst.: caelestĭa, ĭum, n., the heavenly bodies:cogitantes supera atque caelestia, haec nostra, ut exigua et minima, contemnimus,
Cic. Ac. 2, 41, 127; Tac. H. 5, 4; id. A. 4, 58.—Meton.A. 1.Adj., numen, Cat. 66, 7; Tib. 3, 4, 53; Ov. M. 1, 367:animi,
Verg. A. 1, 11: aula, Ov F 1, 139: irae. Liv. 2, 36, 6:ira,
Sen. Herc. Oet. 441:origo,
Verg. A. 6, 730:ortus,
Quint. 3, 7, 5:stirps,
Ov. M. 1, 760; cf.species,
id. ib. 15, 743:nectar,
id. ib. 4, 252; cf.pabula,
id. ib. 4, 217:sapientia,
Hor. Ep 1, 3, 27:auxilium,
of the gods, Ov. M. 15, 630:dona,
id. ib. 13, 289 al.:cognitio caelestium et mortalium,
Quint. 1, 10, 5; cf. id. 10, 1, 86.—* Comp neutr.:2.nihil est caelesti caelestius,
Sen. Ep. 66, 11 —Subst.: caelestis, is, m., a deity: quicumque dedit formam caelestis avarae, Tib 2, 4, 35.—Mostly plur., the gods:3.divos et eos qui caelestes semper habiti colunto,
Cic. Leg. 2, 8, 19:caelestum templa,
Lucr. 6, 1273:in concilio caelestium,
Cic. Off. 3, 5, 25; so id. Phil. 4, 4, 10; Liv. 1, 16, 7; 9, 1, 3; Tac. G. 9; id. H. 4, 84; Cat. 64, 191; 64, 205; 68, 76; Tib. 1, 9, 5; Verg. A. 1, 387; 7, 432; Ov. M. 1, 150; 4, 594; 6, 72, 6, 171.—Caelestis, is, f., a female divinity in Carthage, Tert. Apol. 24, Capitol. Pert. 4, 2; Macrin. 3, 1; Treb. Pol. Trig. Tyr. 29, 1.—4.caelestĭa, ĭum, n., heavenly objects, divine things:B.haec caelelestia semper spectato, illa humana con-t emnito,
Cic. Rep. 6, 19, 20:sapientem non modo cognitione caelestium vel mortalium putant instruendum,
Quint. 1, 10, 5; Tac. H. 5, 5.—As in most languages, an epithet of any thing splendid or excellent, celestial, divine, god-like, magnificent, preeminent, etc. (so most freq. since the Aug. per., esp. as a complimentary term applied to eminent persons and their qualities;in Cic. only once): caelestes divinaeque legiones,
Cic. Phil. 5, 11, 28:quem prope caelestem fecerint,
Liv. 6, 17, 5:ingenium,
Ov. A. A. 1, 185:mens,
id. F. 1, 534:in dicendo vir (sc. Cicero),
Quint. 10, 2, 18; cf.:caelestissimum os (Ciceronis),
Vell. 2, 66, 3:ju dicia,
Quint. 4, prooem. §2 Spald.: praecepta,
Vell. 2, 94, 2:anima,
id. 2, 123:animus,
id. 2, 60, 2:caelestissimorum ejus operum,
id. 2, 104, 3: quos Elea domum reducit Palma caelestes, glorified, like the gods, Hor C. 4, 2, 18.— Adv. not in use. -
3 caelestis
caelestis (coelestis), e, Adi. m. Compar. u. Superl. (caelum, coelum), zum Himmel gehörig, himmlisch, a) zum Himmel als Weltraum gehörig, am Himmel befindlich, corpora, Cic. de sen. 77 (versch. von unten no. b): astra, Ov.: orbis, Cic.: plagae, Ov.: res (Plur.), Dinge am Himmel (Ggstz. res humanae), Cic. or. 119; u. die Himmelskörper (Sterne), studiosi rerum caelestium, Sternkundige, Astronomen, Col. 3, 6, 4: u. cael. signa, Vitr.: solum, Ov.: vis, Einfluß des Himmels, Cic. – subst., caelestia, ium, n., die Dinge am Himmel, die Himmelskörper, haec caelestia (Ggstz. illa humana), Cic. de rep. 6, 20: supera et caelestia (Ggstz. haec nostra), Cic. Acad. 2, 127: pleraque caelestium, Tac. hist. 5, 4: periti caelestium, Sternkundige, Tac. ann. 4, 58: peritia caelestium, Spart. Hadr. 2, 4: cognitio caelestium vel mortalium, Quint. 1, 10, 5. – b) zum Himmel als Luft- u. Wolkenhimmel (Sitz u. Ausgangspunkt der Lufterscheinungen, des Regens, Blitzes) gehörig, am Himmel sichtbar, -beobachtet, vom Himmel ausgehend u. dgl., des Himmels, aër, Vitr.: aqua, Hor., Vitr. u.a., aquae, Liv., Sen. u.a.: arcus, Regenbogen, Plin.: auguria (wenn es donnert u. blitzt), Paul. ex Fest.: prope cael. clamor, des Himmels gewaltige Stimme, Cic.: fragor, Donner, Quint.: ignis, Blitzstrahl, Tac.: fulminis ignis, Lucr.: imbres, Vitr. u. Col.: minae (v. drohenden Regen), Tac.: nubes, Ov.: prodigia, Liv.: spiritus, Cic.: turbo, Lucr. – c) zum Himmel als Sitz der Götter gehörig, im Himmel, des Himmels, der Götter, himmlisch, göttlich, überirdisch (Ggstz. terrenus, Lact. 6, 6, 11), α) eig.: animus (Seele), Vell. u. Quint.: anima, Vell.: animi, Verg.: aula, Ov.: corpora, Verg. Aen. 11, 276 (vgl. oben no. a): deus, Amm. 16, 12, 13: di, Cic. harusp. resp. 20 u. (Ggstz. di terrestres u. di inferni) Liv. 1, 32, 10: dona, Verg. u. Ov.: honores, Curt.: irae, Liv.: nectar, Ov.: origo, Verg.: ortus, Quint.: pabula, Ov.: religiones, Tac.: sapientia, Hor.: species, stirps, Ov.: caelestem eius vitam et memoriam futuram, ihm ein Leben im Himmel u. ewiger Ruhm zuteil werden würde, Vell. 2, 24, 3: quem prope caelestem fecerint, den sie beinahe vergöttert, Liv. 6, 17, 5. – subst., αα) plur. masc., caelestēs, ium, m. u. f., die Himmlischen = die Götter, Göttinnen, Cic., Liv. u.a.: Iuppiter omnesque caelestes, Vitr.; u. bes. = die obern Götter (Ggstz. inferi), caelestium inferorum irae, Liv. 10, 28, 17. – ββ) neutr. sing. caeleste, is, n., das Himmlische, nihil est caelesti caelestius, Sen. ep. 66, 11. – Plur. caelestia, himmlische, göttliche Dinge od. Wesen (Ggstz. inferna, die Unterwelt), Tac. hist. 5, 5. – β) übtr.: αα) als Beiwort für alles Herrliche, Ausgezeichnete, himmlisch, göttlich, übermenschlich, göttergleich, unvergleichlich, herrlich, caelestes divinaeque legiones, Cic.: cael. ingenium, mens, Ov.: iudicia, Quint.: illa natura caelestis atque immortalis, Quint.: cael. praeceptor, Vell.: caelestissima opera, Vell.: caelestissimum os Ciceronis, Vell. – m. in u. Abl., caelestis hic in dicendo vir, Quint. 10, 2, 18. – ββ) kaiserlich, Cod. Theod. 3, 1, 9; 6, 5, 2. – / Abl. sing. caeleste (st. caelesti) b. Ov. her. 15 (16), 277; met. 15, 743 u.a.: Genet. plur. caelestum (st. caelestium) bei Varr. LL. 6, 53. Acc. tr. 209. Lucr. 6, 1272 u.a. Dichtern (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 2. S. 65).
-
4 caelestis
caelestis (coelestis), e, Adi. m. Compar. u. Superl. (caelum, coelum), zum Himmel gehörig, himmlisch, a) zum Himmel als Weltraum gehörig, am Himmel befindlich, corpora, Cic. de sen. 77 (versch. von unten no. b): astra, Ov.: orbis, Cic.: plagae, Ov.: res (Plur.), Dinge am Himmel (Ggstz. res humanae), Cic. or. 119; u. die Himmelskörper (Sterne), studiosi rerum caelestium, Sternkundige, Astronomen, Col. 3, 6, 4: u. cael. signa, Vitr.: solum, Ov.: vis, Einfluß des Himmels, Cic. – subst., caelestia, ium, n., die Dinge am Himmel, die Himmelskörper, haec caelestia (Ggstz. illa humana), Cic. de rep. 6, 20: supera et caelestia (Ggstz. haec nostra), Cic. Acad. 2, 127: pleraque caelestium, Tac. hist. 5, 4: periti caelestium, Sternkundige, Tac. ann. 4, 58: peritia caelestium, Spart. Hadr. 2, 4: cognitio caelestium vel mortalium, Quint. 1, 10, 5. – b) zum Himmel als Luft- u. Wolkenhimmel (Sitz u. Ausgangspunkt der Lufterscheinungen, des Regens, Blitzes) gehörig, am Himmel sichtbar, -beobachtet, vom Himmel ausgehend u. dgl., des Himmels, aër, Vitr.: aqua, Hor., Vitr. u.a., aquae, Liv., Sen. u.a.: arcus, Regenbogen, Plin.: auguria (wenn es donnert u. blitzt), Paul. ex Fest.: prope cael. clamor, des Himmels gewaltige Stimme, Cic.: fragor, Donner, Quint.: ignis, Blitzstrahl, Tac.: fulminis ignis, Lucr.: imbres, Vitr. u. Col.: minae (v.————drohenden Regen), Tac.: nubes, Ov.: prodigia, Liv.: spiritus, Cic.: turbo, Lucr. – c) zum Himmel als Sitz der Götter gehörig, im Himmel, des Himmels, der Götter, himmlisch, göttlich, überirdisch (Ggstz. terrenus, Lact. 6, 6, 11), α) eig.: animus (Seele), Vell. u. Quint.: anima, Vell.: animi, Verg.: aula, Ov.: corpora, Verg. Aen. 11, 276 (vgl. oben no. a): deus, Amm. 16, 12, 13: di, Cic. harusp. resp. 20 u. (Ggstz. di terrestres u. di inferni) Liv. 1, 32, 10: dona, Verg. u. Ov.: honores, Curt.: irae, Liv.: nectar, Ov.: origo, Verg.: ortus, Quint.: pabula, Ov.: religiones, Tac.: sapientia, Hor.: species, stirps, Ov.: caelestem eius vitam et memoriam futuram, ihm ein Leben im Himmel u. ewiger Ruhm zuteil werden würde, Vell. 2, 24, 3: quem prope caelestem fecerint, den sie beinahe vergöttert, Liv. 6, 17, 5. – subst., αα) plur. masc., caelestēs, ium, m. u. f., die Himmlischen = die Götter, Göttinnen, Cic., Liv. u.a.: Iuppiter omnesque caelestes, Vitr.; u. bes. = die obern Götter (Ggstz. inferi), caelestium inferorum irae, Liv. 10, 28, 17. – ββ) neutr. sing. caeleste, is, n., das Himmlische, nihil est caelesti caelestius, Sen. ep. 66, 11. – Plur. caelestia, himmlische, göttliche Dinge od. Wesen (Ggstz. inferna, die Unterwelt), Tac. hist. 5, 5. – β) übtr.: αα) als Beiwort für alles Herrliche, Ausgezeichnete, himmlisch, göttlich, übermenschlich, göttergleich, unvergleichlich, herrlich, caelestes divinaeque legiones,————Cic.: cael. ingenium, mens, Ov.: iudicia, Quint.: illa natura caelestis atque immortalis, Quint.: cael. praeceptor, Vell.: caelestissima opera, Vell.: caelestissimum os Ciceronis, Vell. – m. in u. Abl., caelestis hic in dicendo vir, Quint. 10, 2, 18. – ββ) kaiserlich, Cod. Theod. 3, 1, 9; 6, 5, 2. – ⇒ Abl. sing. caeleste (st. caelesti) b. Ov. her. 15 (16), 277; met. 15, 743 u.a.: Genet. plur. caelestum (st. caelestium) bei Varr. LL. 6, 53. Acc. tr. 209. Lucr. 6, 1272 u.a. Dichtern (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 2. S. 65).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > caelestis
-
5 caelestis
caelestis (not coel-), e ( abl sing. -tī; rarely -te, O.; gen plur. poet. -tūm, V., O.), adj. [caelum], of heaven, from heaven, of the heavens, heavenly, celestial: aqua, rain, H.: plagae, O.: aërii mellis dona, V.: prodigia, L.— Plur n. as subst, the heavenly bodies.—Fig., divine: numen, O.: irae, L.: origo, V.: sapientia, H.: auxilium, of the gods, O.— Plur m. as subst, the gods: in concilio caelestium: nuntia caelestes ita velle, L.: invisus caelestibus, V.: bis sex, the twelve great gods, O.: magnitudo caelestium, the divine majesty, Ta.— Plur n. as subst, heavenly objects, divine things: haec caelestia semper spectato: tentare, experience, i. e. be deified, H. — Celestial, divine, god-like, magnificent, pre-eminent: legiones: quem prope caelestem fecerint, L.: quos Elea domum reducit Palma caelestīs, glorified, H.* * *Icaeleste, caelestior -or -us, caelestissimus -a -um ADJheavenly, of heavens/sky, from heaven/sky; celestial; divine; of the_GodsIIdivinity, god/goddess; god-like person; the_Gods (pl.) -
6 caelestis
caelestis caelestis, is m небожитель -
7 caelestis
caelestis caelestis, e небесный -
8 caelestis
[st1]1 [-] caelestis, e: - [abcl][b]a - du ciel, céleste. - [abcl]b - des cieux, divin. - [abcl]c - semblable aux dieux, surhumain, merveilleux, admirable.[/b] - caelestus vir, Ov. Tr. 1, 3, 37: l'homme céleste, Auguste. [st1]2 [-] caelestis, is, m.: habitant du ciel, dieu. [st1]3 [-] caelestis, is, f.: déesse.* * *[st1]1 [-] caelestis, e: - [abcl][b]a - du ciel, céleste. - [abcl]b - des cieux, divin. - [abcl]c - semblable aux dieux, surhumain, merveilleux, admirable.[/b] - caelestus vir, Ov. Tr. 1, 3, 37: l'homme céleste, Auguste. [st1]2 [-] caelestis, is, m.: habitant du ciel, dieu. [st1]3 [-] caelestis, is, f.: déesse.* * *Caelestis, et hoc caeleste, Quod ex caelo est. Celeste, Celestiel.\Animi caelestes. Virgil. Espris celestes, Divins.\Caelestes aquae. Liu. Eaues de pluyes, qui viennent de l'air.\Arcus caelestis. Plin. L'arc au ciel.\Dona caelestia. Virg. Dons de Dieu.\Mens caelestis. Ouid. Divine.\Monitis caelestibus aliquid agere. Ouid. Par l'advertissement de Dieu.\Pabula caelestia. Ouid. Plagae caelestes. Ouid. Regions celestes.\Stirpe caelesti creatus. Ouid. Vir caelestis. Ouid. Homme divin.\Virum caelestem vocat Ciceronem in dicendo Quintilianus. Qui parle divinement.\Inuisus caelestibus. Vir. Qui est hay de Dieu et de ses saincts.\Colere caelestes. Cic. Honorer et venerer les saincts.\Tentare caelestia. Horat. Entreprendre et s'essayer de faire choses divines et plus que humaines, choses dignes de louange immortelle. -
9 caelestis
(coelestis), e [ caelum ]небесный (astra O; orbis C; signa Vtr)aqua c. H, Vtr etc. — дождевая вода, дождьarcus c. PM — радугаaliquem caelestem facere L — обожествлять кого-л.c. in dicendo vir O — человек божественного (необычайного) красноречия -
10 caelestis
(adi.) 1) небесный, aqua cael., дождевая вода (1. 1 pr. D. 39, 3);2) императорский: oraculum cael. (1. 10 C. 1, 2). 3) (subst.) богиня карфагенская (Ulp. 22 § 6).poenae cael. (1, 35 § 5 C. 8, 54).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > caelestis
-
11 caelestis
heavenly, celestial / noun, a god, dweller in heaven. -
12 caelestis
, енебесный -
13 caelestis
I., caeleste (m = f,n) небесныйII., is m небожитель, бог -
14 caelestia
caelestis ( coel-), e ( gen. sing. CAELESTAE, Inscr. Neapol. 2602; abl. sing. regularly, caelesti:II.caeleste,
Ov. H. 16, 277; id. M. 15, 743; cf.: bimestris, cognominis, perennis, patruelis, etc.; gen. plur. caelestum, but caelestium, Enn. Epigr. v. 9 Vahl.; Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68, or id. Trag. Rel. v. 209 Rib.; Varr. L. L. 6, § 53 Müll.; Lucr. 6, 1274; Cat. 64, 191; 64, 205; Verg. A. 7, 432; Ov. M. 1, 150), adj. [caelum], pertaining to heaven or to the heavens, found in heaven, coming from heaven, etc., heavenly, celestial (class. and very freq.):ignis fulminis,
Lucr. 2, 384; cf.:turbine correptus et igni,
id. 6, 395:flammae,
id. 5, 1093:urbes igne caelesti flagrasse,
Tac. H. 5, 7:arcus,
the rainbow, Plin. 11, 14, 14, § 37; Suet. Aug. 95:nubes,
Ov. A. A. 2, 237:aqua,
rain, Hor. C. 3, 10, 20; cf.aquae,
id. Ep. 2, 1, 135; Liv. 4, 30, 7; Col. 3, 12, 2; 7, 4, 8; Plin. 17, 2, 2, § 14; Dig. 39, 3, 1:imbres,
Col. 3, 13, 7:templa,
Lucr. 5, 1203; 6, 388; 6, 671:solum,
Ov. M. 1, 73:plagae,
id. ib. 12, 40 al.:astra,
id. ib. 15, 846:aërii mellis dona,
Verg. G. 4, 1:prodigia,
Liv. 1, 34, 9; cf.minae,
Tac. H. 1, 18: caelestia auguria vocant cum fulminat aut tonat, Paul. ex Fest. p. 64, 8 Müll.:fragor,
Quint. 12, 10, 4:orbes, quorum unus est caelestis,
Cic. Rep 6, 17, 17.— Subst.: caelestĭa, ĭum, n., the heavenly bodies:cogitantes supera atque caelestia, haec nostra, ut exigua et minima, contemnimus,
Cic. Ac. 2, 41, 127; Tac. H. 5, 4; id. A. 4, 58.—Meton.A. 1.Adj., numen, Cat. 66, 7; Tib. 3, 4, 53; Ov. M. 1, 367:animi,
Verg. A. 1, 11: aula, Ov F 1, 139: irae. Liv. 2, 36, 6:ira,
Sen. Herc. Oet. 441:origo,
Verg. A. 6, 730:ortus,
Quint. 3, 7, 5:stirps,
Ov. M. 1, 760; cf.species,
id. ib. 15, 743:nectar,
id. ib. 4, 252; cf.pabula,
id. ib. 4, 217:sapientia,
Hor. Ep 1, 3, 27:auxilium,
of the gods, Ov. M. 15, 630:dona,
id. ib. 13, 289 al.:cognitio caelestium et mortalium,
Quint. 1, 10, 5; cf. id. 10, 1, 86.—* Comp neutr.:2.nihil est caelesti caelestius,
Sen. Ep. 66, 11 —Subst.: caelestis, is, m., a deity: quicumque dedit formam caelestis avarae, Tib 2, 4, 35.—Mostly plur., the gods:3.divos et eos qui caelestes semper habiti colunto,
Cic. Leg. 2, 8, 19:caelestum templa,
Lucr. 6, 1273:in concilio caelestium,
Cic. Off. 3, 5, 25; so id. Phil. 4, 4, 10; Liv. 1, 16, 7; 9, 1, 3; Tac. G. 9; id. H. 4, 84; Cat. 64, 191; 64, 205; 68, 76; Tib. 1, 9, 5; Verg. A. 1, 387; 7, 432; Ov. M. 1, 150; 4, 594; 6, 72, 6, 171.—Caelestis, is, f., a female divinity in Carthage, Tert. Apol. 24, Capitol. Pert. 4, 2; Macrin. 3, 1; Treb. Pol. Trig. Tyr. 29, 1.—4.caelestĭa, ĭum, n., heavenly objects, divine things:B.haec caelelestia semper spectato, illa humana con-t emnito,
Cic. Rep. 6, 19, 20:sapientem non modo cognitione caelestium vel mortalium putant instruendum,
Quint. 1, 10, 5; Tac. H. 5, 5.—As in most languages, an epithet of any thing splendid or excellent, celestial, divine, god-like, magnificent, preeminent, etc. (so most freq. since the Aug. per., esp. as a complimentary term applied to eminent persons and their qualities;in Cic. only once): caelestes divinaeque legiones,
Cic. Phil. 5, 11, 28:quem prope caelestem fecerint,
Liv. 6, 17, 5:ingenium,
Ov. A. A. 1, 185:mens,
id. F. 1, 534:in dicendo vir (sc. Cicero),
Quint. 10, 2, 18; cf.:caelestissimum os (Ciceronis),
Vell. 2, 66, 3:ju dicia,
Quint. 4, prooem. §2 Spald.: praecepta,
Vell. 2, 94, 2:anima,
id. 2, 123:animus,
id. 2, 60, 2:caelestissimorum ejus operum,
id. 2, 104, 3: quos Elea domum reducit Palma caelestes, glorified, like the gods, Hor C. 4, 2, 18.— Adv. not in use. -
15 coelestis
caelestis ( coel-), e ( gen. sing. CAELESTAE, Inscr. Neapol. 2602; abl. sing. regularly, caelesti:II.caeleste,
Ov. H. 16, 277; id. M. 15, 743; cf.: bimestris, cognominis, perennis, patruelis, etc.; gen. plur. caelestum, but caelestium, Enn. Epigr. v. 9 Vahl.; Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68, or id. Trag. Rel. v. 209 Rib.; Varr. L. L. 6, § 53 Müll.; Lucr. 6, 1274; Cat. 64, 191; 64, 205; Verg. A. 7, 432; Ov. M. 1, 150), adj. [caelum], pertaining to heaven or to the heavens, found in heaven, coming from heaven, etc., heavenly, celestial (class. and very freq.):ignis fulminis,
Lucr. 2, 384; cf.:turbine correptus et igni,
id. 6, 395:flammae,
id. 5, 1093:urbes igne caelesti flagrasse,
Tac. H. 5, 7:arcus,
the rainbow, Plin. 11, 14, 14, § 37; Suet. Aug. 95:nubes,
Ov. A. A. 2, 237:aqua,
rain, Hor. C. 3, 10, 20; cf.aquae,
id. Ep. 2, 1, 135; Liv. 4, 30, 7; Col. 3, 12, 2; 7, 4, 8; Plin. 17, 2, 2, § 14; Dig. 39, 3, 1:imbres,
Col. 3, 13, 7:templa,
Lucr. 5, 1203; 6, 388; 6, 671:solum,
Ov. M. 1, 73:plagae,
id. ib. 12, 40 al.:astra,
id. ib. 15, 846:aërii mellis dona,
Verg. G. 4, 1:prodigia,
Liv. 1, 34, 9; cf.minae,
Tac. H. 1, 18: caelestia auguria vocant cum fulminat aut tonat, Paul. ex Fest. p. 64, 8 Müll.:fragor,
Quint. 12, 10, 4:orbes, quorum unus est caelestis,
Cic. Rep 6, 17, 17.— Subst.: caelestĭa, ĭum, n., the heavenly bodies:cogitantes supera atque caelestia, haec nostra, ut exigua et minima, contemnimus,
Cic. Ac. 2, 41, 127; Tac. H. 5, 4; id. A. 4, 58.—Meton.A. 1.Adj., numen, Cat. 66, 7; Tib. 3, 4, 53; Ov. M. 1, 367:animi,
Verg. A. 1, 11: aula, Ov F 1, 139: irae. Liv. 2, 36, 6:ira,
Sen. Herc. Oet. 441:origo,
Verg. A. 6, 730:ortus,
Quint. 3, 7, 5:stirps,
Ov. M. 1, 760; cf.species,
id. ib. 15, 743:nectar,
id. ib. 4, 252; cf.pabula,
id. ib. 4, 217:sapientia,
Hor. Ep 1, 3, 27:auxilium,
of the gods, Ov. M. 15, 630:dona,
id. ib. 13, 289 al.:cognitio caelestium et mortalium,
Quint. 1, 10, 5; cf. id. 10, 1, 86.—* Comp neutr.:2.nihil est caelesti caelestius,
Sen. Ep. 66, 11 —Subst.: caelestis, is, m., a deity: quicumque dedit formam caelestis avarae, Tib 2, 4, 35.—Mostly plur., the gods:3.divos et eos qui caelestes semper habiti colunto,
Cic. Leg. 2, 8, 19:caelestum templa,
Lucr. 6, 1273:in concilio caelestium,
Cic. Off. 3, 5, 25; so id. Phil. 4, 4, 10; Liv. 1, 16, 7; 9, 1, 3; Tac. G. 9; id. H. 4, 84; Cat. 64, 191; 64, 205; 68, 76; Tib. 1, 9, 5; Verg. A. 1, 387; 7, 432; Ov. M. 1, 150; 4, 594; 6, 72, 6, 171.—Caelestis, is, f., a female divinity in Carthage, Tert. Apol. 24, Capitol. Pert. 4, 2; Macrin. 3, 1; Treb. Pol. Trig. Tyr. 29, 1.—4.caelestĭa, ĭum, n., heavenly objects, divine things:B.haec caelelestia semper spectato, illa humana con-t emnito,
Cic. Rep. 6, 19, 20:sapientem non modo cognitione caelestium vel mortalium putant instruendum,
Quint. 1, 10, 5; Tac. H. 5, 5.—As in most languages, an epithet of any thing splendid or excellent, celestial, divine, god-like, magnificent, preeminent, etc. (so most freq. since the Aug. per., esp. as a complimentary term applied to eminent persons and their qualities;in Cic. only once): caelestes divinaeque legiones,
Cic. Phil. 5, 11, 28:quem prope caelestem fecerint,
Liv. 6, 17, 5:ingenium,
Ov. A. A. 1, 185:mens,
id. F. 1, 534:in dicendo vir (sc. Cicero),
Quint. 10, 2, 18; cf.:caelestissimum os (Ciceronis),
Vell. 2, 66, 3:ju dicia,
Quint. 4, prooem. §2 Spald.: praecepta,
Vell. 2, 94, 2:anima,
id. 2, 123:animus,
id. 2, 60, 2:caelestissimorum ejus operum,
id. 2, 104, 3: quos Elea domum reducit Palma caelestes, glorified, like the gods, Hor C. 4, 2, 18.— Adv. not in use. -
16 caeleste
supernatural/heavenly matters/things/bodies (pl.); high places; astronomy -
17 aspiratio
aspīrātio, ōnis, f. (aspiro), das Anwehen, Anhauchen, I) eig.: A) im allg.: aëris, das Anwehen, Anhauchen der Luft, Cic.: u. so ventorum, Lact.: quae omnia fiunt et ex caeli varietate et ex disparili aspiratione terrarum (anwehende Aus dünstung), Cic. – B) als gramm. t. t., der Anhauch, die Aspiration, u. meton. = der Buchstabe H, Cic. or. 160. Quint. 1, 4, 9 u. 14 ö. Fronto de b. Parth. p. 221, 11 N. (Plur.). Prisc. 1, 5; 1, 24 u. ö. Serv. Verg. Aen. 1, 17. – II) übtr.: a) die göttliche od. dämonische Eingebung, asp. dei, Interpret. Iren. 3, 21, 2: asp. caelestis, Cassiod. var. 11, 2 extr.: daemonum aspiratio u. aspirationes, Tert. apol. 22. Lact. 2, 14, 10. – b) der Gunsthauch, die Gunst, asp. superni numinis, Amm. 15, 2, 8: asp. numinis caelestis, Amm. 26, 1, 5.
-
18 sterilitas
stĕrĭlĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] stérilité, infécondité. [st2]2 [-] manque, privation, indigence. [st2]3 [-] inaction, impuissance. - caelestis sterilitas, Plin. 18: le temps qui provoque l'infécondité. - sterilitates, Suet.: une suite d'années stériles.* * *stĕrĭlĭtās, ātis, f. [st2]1 [-] stérilité, infécondité. [st2]2 [-] manque, privation, indigence. [st2]3 [-] inaction, impuissance. - caelestis sterilitas, Plin. 18: le temps qui provoque l'infécondité. - sterilitates, Suet.: une suite d'années stériles.* * *Sterilitas, pen. corr. sterilitatis. Cic. Sterilité. -
19 aspiratio
aspīrātio, ōnis, f. (aspiro), das Anwehen, Anhauchen, I) eig.: A) im allg.: aëris, das Anwehen, Anhauchen der Luft, Cic.: u. so ventorum, Lact.: quae omnia fiunt et ex caeli varietate et ex disparili aspiratione terrarum (anwehende Aus dünstung), Cic. – B) als gramm. t. t., der Anhauch, die Aspiration, u. meton. = der Buchstabe H, Cic. or. 160. Quint. 1, 4, 9 u. 14 ö. Fronto de b. Parth. p. 221, 11 N. (Plur.). Prisc. 1, 5; 1, 24 u. ö. Serv. Verg. Aen. 1, 17. – II) übtr.: a) die göttliche od. dämonische Eingebung, asp. dei, Interpret. Iren. 3, 21, 2: asp. caelestis, Cassiod. var. 11, 2 extr.: daemonum aspiratio u. aspirationes, Tert. apol. 22. Lact. 2, 14, 10. – b) der Gunsthauch, die Gunst, asp. superni numinis, Amm. 15, 2, 8: asp. numinis caelestis, Amm. 26, 1, 5.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aspiratio
-
20 aqua
ae f.a. viva Vr (profluens C, L) — проточная водаaquam foras, vinum intro! Pt — прочь воду, давайте вина!aspergere alicui aquam Pl — опрыскать водой, перен. подбодрить кого-л.aquam praebere H — подавать воду для разбавления вина или омовения (т. е. приглашать к столу, угощать)a. et ignis C — вода и огонь ( символы основных жизненных потребностей)aquā et igni alicui interdicere C, Cs etc. (aliquem arcere T) — лишить кого-л. огня и воды (т. е. всех гражданских прав)aquam terramque ab aliquo petere (poscere) L, QC — требовать воды и земли (т. е. изъявления покорности)in aqua scribere погов. M — писать (вилами) по воде2) море; река; дождь; влага; pl. минеральные источники, целебные воды ( ad aquas venire C)ignibus jungere aquas погов. SenT — соединять огонь с водой, т. е. сочетать несочетаемоеcornix augur aquae H — ворона, предвещающая дождьin hac causa mihi a. haeret погов. C — это ставит меня в тупик3) вода в водяных часах, т. е. регламент, время4) водопровод (a. Appia L)
См. также в других словарях:
CAELESTIS — nomen Deae cultae ab Afris. Tertullian. in Apcloget. Unicuique provinciae et civitati suus Deus est, ut Syriae astartes, ut Arabiae dysares, ut Noricit (Pithoeus legit Armorici)Belenus, ut Africae caelestis, etc. Philastrius Brixiensis in… … Hofmann J. Lexicon universale
Caelestis, S. — S. Caelestis, (21. Nov.), ein Martyrer zu Rom, der mit dem hl. Clemens litt. (Mg.) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Caelestis Eichenseer — (mit bürgerlichem Namen Joseph Anton Eichenseer) (* 1. Juli 1924 in Schöllang; † 4. Februar 2008 in Saarbrücken) war ein deutscher Latinist, der sich insbesondere um das Neulatein verdient gemacht hat. Nach dem Militärdienst 1942 1945 trat er… … Deutsch Wikipedia
Pastor Ille Caelestis — Saltar a navegación, búsqueda La Bula Pastor Ille Caelestis, fue publicada el 21 de julio de 1512 por el Papa Julio II,a petición de Fernando II El Católico , para dar cobertura a su conquista de Navarra. Durante todo el año anterior, Luis XII de … Wikipedia Español
Templo de Juno Caelestis — Templo de Juno Caelestis. El Templo de Juno Caelestis es un templo dedicado a Juno Caelestis en el yacimiento arqueológico de Dougga en Túnez, que antes estuvo dedicado a la diosa púnica Tanit. El templo se encuentra bastante bien conservado con… … Wikipedia Español
aqua caelestis — /sē lesˈtis or kī / noun 1. (L caelestis coming from heaven) rain water 2. Rectified spirits 3. Cordial • • • Main Entry: ↑aqua … Useful english dictionary
Harmonia Caelestis — Die Harmonia Caelestis von Péter Esterházy, auf Ungarisch erschienen 2000[1] und mit dem Sandor Marai Preis 2001 ausgezeichnet, ist in Romanform mit gut 900 Seiten eine umfangreiche, künstlerisch hoch anspruchsvolle Rechenschaftsablegung des… … Deutsch Wikipedia
Ionactis caelestis — ID 42222 Symbol Key IOCA2 Common Name Spring Mountain aster Family Asteraceae Category Dicot Division Magnoliophyta US Nativity Native to U.S. US/NA Plant Yes State Distribution NV Growth Habit Forb/herb Duration … USDA Plant Characteristics
vox caelestis — vox angelica /an jelˈi kə or an gelˈi ka/, vox caelestis /sē lesˈtis or kī / noun Voix céleste • • • Main Entry: ↑vox … Useful english dictionary
Ionactis caelestis Leary & G.L. Nesom — Symbol IOCA2 Common Name Spring Mountain aster Botanical Family Asteraceae … Scientific plant list
CAELES — Caelestis … Abbreviations in Latin Inscriptions