-
41 virtus
virtūs, ūtis ( gen. plur. virtutium, App. Mag. 73; Paul. Nol. Carm. 10, 34; dat. and abl. VIRTVTEI, Inscr. Corp. Lat. 1, 30 and 34), f. [vir], manliness, manhood, i. e. the sum of all the corporeal or mental excellences of man, strength, vigor; bravery, courage; aptness, capacity; worth, excellence, virtue, etc.:I.virtus clara aeternaque habetur,
Sall. C. 1, 4:ni virtus fidesque vostra spectata mihi forent,
id. ib. 20, 2; id. J. 74, 1.In gen.A.Lit.:B.ita fiet, ut animi virtus corporis virtuti anteponatur,
Cic. Fin. 5, 13, 38:his virtutibus ornatus, modestiā, temperantiā, justitiā,
id. Off. 1, 15, 46; cf.:virtutes continentiae, gravitatis, justitiae, fidei,
id. Mur. 10, 23:virtus atque integritas,
id. Font. 13, 29:oratoris vis divina virtusque,
id. de Or. 2, 27, 120.—Transf., of animals, and of inanimate or abstract things, goodness, worth, value, power, strength, etc.:II.nam nec arboris, nec equi virtus (in quo abutimur nomine) in opinione sita est, sed in naturā,
Cic. Leg. 1, 16, 45:praedium-solo bono, suā virtute valeat,
Cato, R. R. 1, 2:merci pretium statui, pro virtute ut veneat,
Plaut. Mil. 3, 1, 131:navium,
Liv. 37, 24, 1:ferri,
Just. 11, 13, 11:herbarum,
Ov. M. 14, 357:oratoriae virtutes,
Cic. Brut. 17, 65:oratio habet virtutes tres,
Quint. 1, 5, 1:dicendi (opp. vitium),
id. 8, praef. §17: facundiae,
id. 12, 3, 9.—In partic.A.In the phrase deūm virtute, usu. with dicam, by the aid or merit of the gods, i. e. the gods be thanked (anteclass), Plaut. Trin. 2, 2, 65:B. 1.virtute deūm et majorum nostrūm,
id. Aul. 2, 1, 44; id. Capt. 2, 2, 71 dub.; cf. id. Mil. 3, 1, 85 and 90;so virtute eorum (i. e. majorum),
id. Trin. 3, 2, 17.—Lit.:2.est autem virtus nihil aliud quam in se perfecta et ad summum perducta natura,
Cic. Leg. 1, 8, 25:virtus est animi habitus naturae modo rationi consentaneus,
id. Inv. 2, 53, 159:cum omnes rectae animi affectiones virtutes appellentur... Appellata est ex viro virtus, etc.,
id. Tusc. 2, 18, 43; id. Inv. 2, 53, 159:nec vero habere virtutem satis est quasi artem aliquam, nisi utare... virtus in usu sui tota posita est,
id. Rep. 1, 2, 2:est in eo virtus et probitas et summum officium summaque observantia,
id. Fam. 13, 28, a, 2.—Transf., Virtue, personified as a deity, Cic. N. D. 2, 23, 61; 2, 31, 79; id. Leg. 2, 8, 19; 2, 11, 28; id. Phil. 14, 13, 34; Plaut. Am. prol. 42; Liv. 27, 25, 7; 29, 11, 13; Juv. 1, 115 al.—C.Military talents, courage, valor, bravery, gallantry, fortitude (syn. fortitudo), etc.:D.Helvetii reliquos Gallos virtute praecedunt, quod fere cottidianis proeliis cum Germanis contendunt,
Caes. B. G. 1, 1; cf. id. ib. 1, 2;1, 13: militum,
Sall. J. 52, 6; 62, 1:Claudi virtute Neronis Armenius cecidit,
Hor. Ep. 1, 12, 26:Scipiadae,
id. S. 2, 1, 72; cf. id. Epod. 9, 26; 16, 5; id. C. 2, 7, 11.—Obstinacy:iniqua,
Stat. Th. 11, 1.
См. также в других словарях:
modestia — sustantivo femenino 1. (no contable) Actitud de la persona que no da importancia a sus cualidades o méritos y no presume de ellos: La modestia es una de sus mejores cualidades. plural* de modestia. 2. (no contable) Sencillez, falta de lujo: La… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
modestia — (Del lat. modestĭa). 1. f. Virtud que modera, templa y regla las acciones externas, conteniendo al hombre en los límites de su estado, según lo conveniente a él. 2. Cualidad de humilde, falta de engreimiento o de vanidad. 3. Pobreza, escasez de… … Diccionario de la lengua española
modestia — /mo dɛstja/ s.f. [dal lat. modestia, der. di modestus modesto ]. 1. a. [qualità consistente nel non mostrare vanto dei propri meriti] ▶◀ semplicità, umiltà. ◀▶ (lett.) albagia, alterigia, boria, immodestia, presunzione, (lett.) sicumera, spocchia … Enciclopedia Italiana
modéstia — s. f. 1. Desejo de não dar nas vistas. 2. Manifestação desse desejo. 3. Pudicícia, recato. 4. com modéstia: de modo modesto … Dicionário da Língua Portuguesa
MODESTIA — pro Numine in vocatur Druso, Tiberii Imperatoris filio, contra Seianum, apud Tacitum Annal. l. 4. c. 7. ubi queritur incolumifilio adiutorem Imperii alium vocari: et quantum superesse, ut collega dicatur: precandam post haec Modestiam ut… … Hofmann J. Lexicon universale
Modestia — La modestia es la actitud tendente a moderar y templar las acciones externas; implica contenerse en ciertos límites, de acuerdo con las conveniencias sociales o personales. También es la cualidad de humilde, de falta de vanidad o de engreimiento … Wikipedia Español
modestia — (Del lat. modestia.) ► sustantivo femenino 1 Actitud del que no se da a sí mismo mucha importancia o valor: ■ la modestia es una virtud que engrandece al hombre. SINÓNIMO humildad sencillez ANTÓNIMO inmodestia vanidad 2 RELIGIÓN Virtud cristiana… … Enciclopedia Universal
modestia — mo·dè·stia s.f. 1. AD disposizione d animo di chi non nutre presunzione: persona di rara modestia; non brillare, non peccare di modestia, iron., essere vanitoso; falsa modestia, vanità, superbia celata sotto un atteggiamento apparentemente umile… … Dizionario italiano
modestia — s f 1 Sentimiento que produce en uno la conciencia de sus limitaciones y se manifiesta en la sencillez y la mesura de su comportamiento: sentir modestia, Matilde tenía los ojos bajos, por modestia. Alguien la había elegido desde lejos y venía a… … Español en México
modestia — (f) (Intermedio) capacidad de reconocer defectos propios y falta de vanidad Ejemplos: La modestia del compositor no le permite admitir que es un genio. Modestia es una de las mayores virtudes del hombre. Colocaciones: falsa modestia Sinónimos:… … Español Extremo Basic and Intermediate
modestia — s. f. 1. semplicità, umiltà CONTR. superbia, albagia, presunzione, presuntuosità vanità, sicumera, vanagloria, arroganza □ ambizione 2. moderazione, misura, equilibrio, compostezza □ mediocrità, scarsità CONTR. eccesso, esagerazione, smoderatezza … Sinonimi e Contrari. Terza edizione