Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

mĕdĭus

  • 61 lira

    līra, ae, f. [perh. fr. lisa; O. H. Germ. Leisa; Germ. Geleise, a track or rut; cf. delirus], the earth thrown up between two furrows, a ridge:

    liras rustici vocant easdem porcas, cum sic aratum est, ut inter duos latius distantes sulcos medius cumulus siccam sedem frumentis praebeat,

    Col. 2, 4, 8:

    patentes liras facere,

    id. 2, 8, 3:

    proscissa lira,

    id. 2, 10; cf. id. 11, 3.—
    II.
    Transf., a furrow, acc. to Non. 17, 32; cf. lira, aulax, Gloss. Philox.

    Lewis & Short latin dictionary > lira

  • 62 Locus Castorum

    1.
    castor, ŏris, m., = kastôr, the castor, beaver; pure Lat. fiber: Castor fiber, Linn.; Plin. 32, 3, 13, § 26; cf. id. 8, 30, 47, § 109; Cic. ap. Isid. Orig. 12, 2, 21; Ov. Nux. 166; acc. castorem, App. M. 1, p. 106, 10:

    castora,

    Juv. 12, 34.
    2.
    Castor, ŏris (acc. to some gramm. Castōris, Quint. 1, 5, 60), m., = Kastôr.
    I.
    The son of the Spartan king Tyndarus and Leda, brother of Helena and Pollux, with whom, as twin star (Gemini;

    hence even Castores,

    Plin. 10, 43, 60, § 121; 35, 4, 10, § 27; 7, 22, 22, § 86; and:

    alter Castor,

    Stat. S. 4, 6, 16), he served as a guide to mariners, Varr. L. L. 5, § 58; Cic. N. D. 2, 2, 6; 3, 18, 45; Hor. Ep. 2, 1, 5; id. Epod. 17, 42; 17, 43; id. C. 4, 5, 35:

    gaudet equis,

    id. S. 2, 1, 26; cf. id. C. 1, 12, 25, and Ov. M. 12, 401:

    ad Castoris (sc. aedem),

    on the forum, Cic. Mil. 33, 91; where pecuniary affairs were transacted, id. Quint. 4, 17; cf. Juv. 14, 260.—
    II.
    Derivv.
    A.
    In oaths: ecastor and mecastor [the old interj. e or the pron. acc. me, prefixed; cf.: equidem, edepol; mehercle, medius fiduis, etc., v. Corss. Ausspr. II. p. 856 sq.], by Castor, an oath in very frequent use, especially by women, though not exclusively by them, as asserted by Gell. 11, 6, 1, and Charis. p. 183 P.; cf. Plaut. As. 5, 2, 46; 5, 2, 80; id. Cas. 5, 4, 13:

    ecastor, re experior, quanti facias uxorem tuam,

    id. Am. 1, 3, 10; 1, 3, 39; id. Cist. 4, 2, 61; id. Truc. 2, 5, 28; id. Poen. 1, 2, 71; id. Stich. 1, 3, 89; id. As. 1, 3, 36; id. Truc. 2, 2, 60; id. As. 3, 1, 30; id. Stich. 1, 3, 81:

    ecastor vero,

    id. Merc. 4, 1, 25:

    per ecastor scitus (i. e. perscitus ecastor) puer est natus Pamphilo,

    Ter. And. 3, 2, 6:

    nec nunc mecastor quid hero ego dicam queo comminisci,

    Plaut. Aul, 1, 1, 28; cf. id. Merc. 4, 1, 6; id. Cas. 2, 3, 30; id. Men. 4, 2, 50; id. Mil. 1, 1, 63; cf. also id. Stich. 1, 3, 86; id. Truc. 2, 2, 36; 2, 7, 30; 3, 2, 11; 4, 4, 9; 5, 1, 26: Sy. Salve, mecastor, Parmenio. Pa. Et tu, edepol, Syra, Ter. Hec. 1, 2, 8 Don. —
    B. C.
    Castŏrĕus, a, um, adj. of Castor:

    manus,

    Sen. Hippol. 810.—
    III.
    A companion of Æneas, Verg. A. 10, 124.—
    IV.
    The grandson of king Deiotarus, Cic. Deiot. 1, 2, 10; 1, 2, 28 sq.—
    V.
    Castor Tarcondarius, a chieftain of Gallogrœcia, ally of Pompey, Caes. B. C. 3, 4.—
    VI.
    Antonius Castor, an author on botany, Plin. 25, 17, 66, § 174; 25, 2, 5, § 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Locus Castorum

  • 63 mediale

    1.
    mĕdĭālis, e, adj. [medius], middle; subst.: mĕdĭāle, is, n., the middle (late Lat.), Sol. 20, 9 al.
    2.
    mĕdĭālis, e, adj.: medialem appellabant hostiam atram, quam meridie immolabant, Paul. ex Fest. p. 124 Müll.; cf. meridies init.

    Lewis & Short latin dictionary > mediale

  • 64 medialis

    1.
    mĕdĭālis, e, adj. [medius], middle; subst.: mĕdĭāle, is, n., the middle (late Lat.), Sol. 20, 9 al.
    2.
    mĕdĭālis, e, adj.: medialem appellabant hostiam atram, quam meridie immolabant, Paul. ex Fest. p. 124 Müll.; cf. meridies init.

    Lewis & Short latin dictionary > medialis

  • 65 Mediamna

    Mĕdĭamna, ae, f. [medius-amnis], = Mesopotamia, Mesopotamia, Prisc. 1097 P.

    Lewis & Short latin dictionary > Mediamna

  • 66 medianum

    mĕdĭānus, a, um, adj. [medius], that is in the middle, middle (except Vitr., only post-class.):

    columnae,

    Vitr. 3, 2, 6:

    acroteria,

    id. 3, 5, 12:

    capita leonina,

    id. 3, 5, 15:

    digitus,

    Veg. Vet. 2, 40, 3:

    filius,

    Hier. Ep. 73, 3:

    porta,

    Inscr. Fabr. 463, 95.— Subst.: mĕdĭānum, i, n., the middle part, the middle:

    ex mediano coenaculi,

    Dig. 9, 3, 5, § 2.— Plur.:

    mediana malvarum,

    Apic. 4, 2, 133.

    Lewis & Short latin dictionary > medianum

  • 67 medianus

    mĕdĭānus, a, um, adj. [medius], that is in the middle, middle (except Vitr., only post-class.):

    columnae,

    Vitr. 3, 2, 6:

    acroteria,

    id. 3, 5, 12:

    capita leonina,

    id. 3, 5, 15:

    digitus,

    Veg. Vet. 2, 40, 3:

    filius,

    Hier. Ep. 73, 3:

    porta,

    Inscr. Fabr. 463, 95.— Subst.: mĕdĭānum, i, n., the middle part, the middle:

    ex mediano coenaculi,

    Dig. 9, 3, 5, § 2.— Plur.:

    mediana malvarum,

    Apic. 4, 2, 133.

    Lewis & Short latin dictionary > medianus

  • 68 mediator

    mĕdĭātor, ōris, m. [medius], a mediator (post-class., esp. in eccl. Lat.):

    tot mediatorum praesentia,

    App. M. 9, 36, p. 202:

    mediator unius non est,

    Vulg. Gal. 3, 20; cf. v. 19; id. Heb. 8, 6:

    mediator advenit, id est Deus in carne,

    Lact. 4, 25; Tert. Carn. 15; id. Resurr. 51 al.; Aug. Conf. 10, 42, 2 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > mediator

  • 69 medie

    mĕdĭē, adv., v. medius fin.

    Lewis & Short latin dictionary > medie

  • 70 medietas

    mĕdĭĕtas, ātis, f. [medius], the middle, place in the middle, midst (in Cic. only as transl. of the Gr. mesotês; elsewhere postclass.).
    I.
    Lit.: vix audeo dicere medietates, quas Graeci mesotêtas appellant, Cic. Univ. 7, 20:

    narium,

    Lact. 10, 19:

    totius loci,

    App. M. 2, p. 116, 6:

    sic feliciore loco medietatis est positus (sc. homo),

    App. Asclep. 6, p. 79:

    in mediatate distinctis aquis,

    Tert. de Bapt. 3.—
    B.
    Transf., a half, moiety (syn. dimidium):

    decoquere aliquid usque ad medietatem,

    Pall. Mart. 10, 10 and 30:

    sulcum usque ad medietatem replere,

    id. Mai. 3: debiti, Cod. Th. 4, 19, 1.—
    II.
    Trop., a middle course, medium:

    medietatem quandam sequi,

    Dig. 5, 4, 3 fin.; Arn. 2, 65:

    ejusmodi medietates inter virtutes et vitia intercedere,

    App. Dogm. Plat. p. 14, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > medietas

  • 71 medio

    mĕdĭo, 1, v. a. [medius], to halve, divide in the middle (post-class.), Apic. 3, 9. —
    B.
    Neutr., to be in the middle:

    melius Juno mediante,

    Pall. Mart. 10, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > medio

  • 72 mediocris

    mĕdĭō̆cris, e (ō usually; rarely ŏ), adj. [medius], in a middle state between too much and too little, middling, moderate, tolerable, ordinary; sometimes also, not remarkable, indifferent, mediocre.
    I.
    In gen. (class.).
    A.
    Lit., of size, quantity, degree, etc., in material things:

    castellum,

    Sall. J. 92, 5:

    spatium,

    Caes. B. G. 5, 43:

    agmen,

    Hirt. B. G. 8, 9:

    intervallum,

    id. B. Alex. 30.—
    B.
    Of mind, character, ability, acts, achievements, etc.:

    C. L. Memmii fuerunt oratores mediocres,

    Cic. Brut. 36, 136:

    L. Cotta in mediocrium oratorum numero,

    id. ib. 36, 137:

    non mediocres viri, sed maximi et docti,

    id. Rep. 3, 11, 19:

    homines,

    id. de Or. 1, 21, 94:

    vir,

    Just. 1, 4, 4:

    poëta,

    Hor. A. P. 372:

    in mediocribus vel studiis vel officiis,

    Cic. Rep. 1, 3, 4:

    amicitia,

    id. Lael. 6, 10:

    malum,

    id. Tusc. 3, 10, 22:

    artes,

    id. de Or. 1, 2, 6:

    eloquentia,

    id. ib. 1, 29, 133:

    ingenium,

    id. ib. 2, 27, 119:

    excusare... mediocris est animi,

    narrow, small, Caes. B. C. 3, 20:

    ut mediocris jacturae te mergat onus,

    Juv. 13, 7.—
    II.
    Esp.
    A.
    Per litoten, with non (haud, nec), not insignificant, not common or trivial:

    Jugurthae non mediocrem animum pollicitando accendebant,

    i. e. ardent, ambitious, Sall. J. 8, 1:

    non mediocris hominis haec sunt officia,

    Ter. Ad. 5, 9, 9:

    haud mediocris hic, ut ego quidem intellego, vir fuit,

    Cic. Rep. 2, 31, 55: nec mediocre [p. 1124] telum ad res gerendas, id. Lael. 17, 61:

    non mediocrem sibi diligentiam adhibendam intellegebat,

    uncommon, extraordinary, Caes. B. G. 3, 20:

    praemium non mediocre,

    Suet. Vesp. 18:

    non mediocris dissensio,

    Quint. 9, 1, 10 et saep.—
    * B.
    With syllaba, common = anceps:

    syllabarum longarum et brevium et mediocrium junctura,

    Gell. 16, 18, 5.—Hence, adv.: mĕdĭō̆crĭter.
    1.
    Moderately, tolerably, ordinarily, not particularly, not very, not remarkably, not much (class.):

    ordo annalium mediocriter nos retinet,

    Cic. Fam. 5, 12, 5:

    corpus mediocriter aegrum,

    id. Tusc. 3, 10, 22.—
    (β).
    By litotes, with haud, ne, non (cf.:

    supra, mediocris, II. A.): flagitium, et damnum haud mediocriter,

    Plaut. Merc. 2, 1, 13:

    non mediocriter,

    in no moderate degree, Caes. B. G. 1, 39:

    reprehensus est non mediocriter,

    i. e. greatly, exceedingly, very much, Quint. 11, 1, 17; so id. 8, 2, 2; 9; 11, 1, 57 al.—
    (γ).
    Very little:

    ne mediocriter quidem disertus,

    not in the least, Cic. de Or. 1, 20, 91.—
    2.
    With moderation, calmly, tranquilly = modice (rare, and perh. only in Cic.):

    quod mihi non mediocriter ferendum videtur,

    Cic. Verr. 2, 3, 41, § 95.— Comp.:

    hoc vellem mediocrius,

    Cic. Att. 1, 20, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > mediocris

  • 73 medioximus

    mĕdĭoxĭmus ( mĕdĭoxŭmus), a, um, adj. [superlative of an obsolete mediox for medius].
    I.
    In the middle, middlemost:

    medio actum modo,

    Non. 141, 4: medioximus, mesos, Gloss. Philox. (anteand post-class.):

    medioxumam quam duxit uxorem,

    Plaut. Cist. 2, 3, 67:

    ita me di deaeque superi atque inferi et medioxumi,

    i. e. holding a middle place between the supernal and infernal deities, id. ib. 2, 1, 35: tertium habent (deorum genus), quos medioximos Romani veteres appellant, quod et sui ratione et loco et potestate diis summis sunt minores, hominum natura profecto majores, between gods and men, App. Dogm. Plat. 1, p. 8:

    quidam aras superiorum deorum volunt esse, medioxumorum, id est marinorum, focos, inferorum mundos,

    i. e. the sea-gods, between those of heaven and those of Hades, Serv. Verg. A. 3, 134.—Of tutelar deities: hos omnes Graeci daimonas dicunt, apo tou daêmonas einai:

    Latini medioximos vocitarunt,

    Mart. Cap. 2, § 154.—
    II.
    Middling, moderate: medioximum mediocre, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.—Hence, *adv.: mĕdĭ-oxĭmē ( mĕdĭoxŭmē), moderately, tolerably, Varr. ap. Non. 141, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > medioximus

  • 74 medioxumus

    mĕdĭoxĭmus ( mĕdĭoxŭmus), a, um, adj. [superlative of an obsolete mediox for medius].
    I.
    In the middle, middlemost:

    medio actum modo,

    Non. 141, 4: medioximus, mesos, Gloss. Philox. (anteand post-class.):

    medioxumam quam duxit uxorem,

    Plaut. Cist. 2, 3, 67:

    ita me di deaeque superi atque inferi et medioxumi,

    i. e. holding a middle place between the supernal and infernal deities, id. ib. 2, 1, 35: tertium habent (deorum genus), quos medioximos Romani veteres appellant, quod et sui ratione et loco et potestate diis summis sunt minores, hominum natura profecto majores, between gods and men, App. Dogm. Plat. 1, p. 8:

    quidam aras superiorum deorum volunt esse, medioxumorum, id est marinorum, focos, inferorum mundos,

    i. e. the sea-gods, between those of heaven and those of Hades, Serv. Verg. A. 3, 134.—Of tutelar deities: hos omnes Graeci daimonas dicunt, apo tou daêmonas einai:

    Latini medioximos vocitarunt,

    Mart. Cap. 2, § 154.—
    II.
    Middling, moderate: medioximum mediocre, Paul. ex Fest. p. 123 Müll.—Hence, *adv.: mĕdĭ-oxĭmē ( mĕdĭoxŭmē), moderately, tolerably, Varr. ap. Non. 141, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > medioxumus

  • 75 meditullium

    mĕdĭtullĭum, ii, n. [medius and tollus, old form of tellus, q. v.], the middle (ante- and post-class.): in finitimo, legitimo, aeditimo non plus inesse timum, quam in meditullio, tullium, Serv. ap. Cic. Top. 8, 36:

    in ipso meditullio scenae,

    App. M. 10, p. 254, 30:

    medio luci meditullio,

    id. ib. 5, p. 159: indifferentia... nec bona nec mala sed velut in meditullio posita, Sen. ap. Hier. adv. Jovin. 1, p. 191 (Fragm. 45 Haas); Hier. Gal. 5, 19 sqq.; Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 1, 32:

    virtutes in meditullio quodam virtutum sunt sitae,

    App. Dogm. Plat. 2, p. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > meditullium

  • 76 medium

    mĕdĭum, i, v. medius, II.

    Lewis & Short latin dictionary > medium

  • 77 medulla

    mĕdulla, ae, f. [medius], the marrow of bones; the pith of plants (class.).
    I.
    Lit., Hor. Epod. 5, 37:

    cumque albis ossa medullis,

    Ov. M. 14, 208:

    ossa regum vacuis exsucta medullis,

    Juv. 8, 90:

    per media foramina a cerebro medullā descendente,

    Plin. 11, 37, 67, § 178.—
    B.
    Transf., the pith, inside, kernel:

    vitis medullā,

    Col. 3, 18, 5; Plin. 16, 25, 42, § 103:

    frumenta, quae salsā aquā sparsa moluntur, candidiorem medullam reddunt,

    i. e. meal, flour, Plin. 18, 9, 20, § 87:

    medulla ventris,

    the inside, Plaut. Stich. 2, 2, 17.—
    II.
    Trop., the marrow, kernel, innermost part, best part, quintessence:

    at ego pereo, cui medullam lassitudo perbibit,

    Plaut. Stich. 2, 2, 18:

    cum hic fervor tamquam in venis medullisque insederit,

    Cic. Tusc. 4, 10, 24; cf.:

    in medullis populi Romani ac visceribus haerebant,

    id. Phil. 1, 15, 36:

    haec mihi semper erunt imis infixa medullis,

    Ov. Tr. 1, 5, 9:

    qui mihi haeres in medullis,

    who are at the bottom of my heart, Cic. Fam. 15, 16, 2: [p. 1126] qui mihi sunt inclusa medullis, id. Att. 15, 4, 3:

    nondum implevere medullas maturae mala nequitiae,

    Juv. 14, 215:

    communes loci, qui in mediis litium medullis versantur,

    Quint. 2, 1, 11:

    verborum,

    inner meaning, Gell. 18, 4, 2:

    divisio compagum ac medullarum,

    the innermost parts, Vulg. Heb. 4, 12.— Poet.: suadae, the marrow or quintessence of eloquence, said of Cethegus, Enn. ap. Cic. Brut. 15, 58 (Ann. v. 309 Vahl.); cf. Quint. 2, 15, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > medulla

  • 78 metalepsis

    metălepsis, is, f., = metalêpsis, in rhetoric, the use of one word for another which it suggests by association, as, the cause for the effect, or the reverse;

    especially when a second substitution is made, as when aristae is said for messis, and then for aestas or annus: est haec in metalepsi natura, ut inter id, quod transfertur, sit medius quidam gradus, nihil ipse significans, sed praebens transitum,

    Quint. 8, 6, 38:

    in metalepsin cadit,

    id. 6, 3, 52.

    Lewis & Short latin dictionary > metalepsis

  • 79 non

    nōn (old collat. forms noenum and noenu, cf. Lachm. ad Lucr. tom. 2, p. 149 sq.:

    noenum pro non Lucilius lib. XXX.: sed tamen hoc dicas, quid est, si noenu molestum'st. Varro Epistola ad Fusium: si hodie noenum venis, cras quidem, etc.,

    Non. 143, 33 sq.: noenum rumores ponebat ante salutem, Enn. ap. Macr. S. 6, 1; Ann. v. 314 Vahl.; so, noenum sperando cupide rem prodere summam, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 229 Müll.;

    Ann. v. 411 ib.: noenum mecastor,

    Plaut. Aul. 1, 1, 28: noenu necesse'st, Enn. ap. Cic. Div. 2, 62, 127;

    Ann. v. 161 Vahl.: noenu potest,

    Lucr. 3, 199 Lachm. N. cr.:

    noenu queunt,

    id. 4, 712), adv. [contr. from neoenum, i. e. nec unum, not one, like ne hilum, not any thing (cf. Engl. not, i. q. naught, Angl.-Sax. naht, contr. from ne-aht); cf. Germ. nein], not:

    hocine agis an non?

    Ter. And. 1, 2, 15:

    non erat abundans, non inops tamen,

    Cic. Brut. 67, 238:

    non est ita, judices, non est profecto,

    id. Fl. 22, 53:

    cum ipsi auxilium ferre, si cupiant, non queant,

    id. Rep. 1, 5, 9; 1, 2, 2:

    eam (fugam) si nunc sequor, quonam? Cum illo non,

    id. Att. 8, 3, 5.—
    (β).
    Non before negatives forms a weak affirmative, and before adverbs of emphatic assertion (as prorsus, omnino, etc.) a weak negative:

    moveo nonnullis suspicionem, velle me navigare: quod tamen fortasse non nollem, si possem ad otium,

    Cic. Fam. 2, 16, 2; so,

    non nemo, non nihil, non nullus, v. h. vv: Res has non omnino quidem, sed magnam partem relinquere,

    Cic. Fam. 9, 15, 3: so, non prorsus, etc.—
    (γ).
    After negatives it forms a strong affirmative, and after the adverbs above named a strong negative:

    nihil non ad rationem dirigebat,

    Cic. Brut. 37, 140;

    v. nemo, nihil, nullus: prorsus non arbitror,

    id. Tusc. 4, 4, 8:

    omnino non dicere,

    Quint. 10, 7, 24.—
    (δ).
    But the negative force of non is not destroyed by a following ne... quidem, or nec... nec: non fugio ne hos quidem mores. Cic. Verr. 2, 3, 90, § 210; Liv. 28, 42, 16:

    non medius fidius prae lacrimis possum reliqua nec cogitare nec scribere,

    Cic. Att. 9, 12, 1.—In a very few passages non is added to a negative to strengthen it (cf. Gr. ou mê):

    nolle successum non patribus, non consulibus,

    Liv. 2, 45, 5; id. 3, 11, 6:

    nec sursum nec deorsum non cresco,

    Petr. 58:

    horam eximere nullam... non possumus,

    Cic. Phil. 6, 3, 7; Plaut. Mil. 5, 18; id. Curc. 4, 4, 23; Plin. Ep. 4, 13, 8.—
    (ε).
    Unus non = ne unus quidem:

    unus enim vir Numantinus non fuit, qui in catenis duceretur,

    Flor. 2, 18, 17.—
    (ζ).
    Per litoten, [p. 1215] emphatic, by no means, not at all, the reverse of:

    non ignobilis tragicus,

    Quint. 1, 12, 18:

    non inimici mihi,

    Curt. 7, 10, 7; esp. with sup.:

    Cethegus homo non probatissimus,

    Cic. Par. 5, 3, 40:

    homo non aptissimus ad jocandum,

    id. N. D. 2, 17, 47:

    non minime commoveri,

    id. Verr. 2, 4, 66, § 125:

    tu me consiliario fortasse non imperitissimo usus esses,

    id. Fam. 1, 9, 2.—
    (η).
    Non quod, non quo, not that, not as if:

    non quod sola ornent, sed quod excellant,

    Cic. Or. 39, 134: me non sane movet res publica;

    non quo sit mihi quidquam carius: sed, etc.,

    id. Att. 16, 15, 5:

    non quo sit servulus unus, idem quod familia, verum quia,

    id. Caecin. 20, 58.—
    (θ).
    Non nisi, only:

    non nisi vicinas tutus arārit aquas,

    Ov. Tr. 3, 12, 36; v. nisi.—
    (ι).
    Non vero, truly not:

    non vero tam isti quam tu ipse nugator,

    Cic. Sen. 9, 27.—
    (κ).
    Non modo, non solum... sed or sed etiam, not only... but also:

    non modo falsum illud esse, sed hoc verissimum,

    Cic. Rep. 2, 44, 70; id. Lael. 15, 54;

    v. modo and solum.—Sometimes sed is omitted: nec solum apud Caecinam: Fabii quoque Valentis, etc.,

    Tac. H. 2, 27.—
    (λ).
    Non modo (solum) non... sed or sed etiam, not only not... but even: sed ne... quidem... but not even:

    ut non modo a mente non deserar, sed id ipsum doleam, me, etc.,

    Cic. Att. 3, 15, 2:

    hoc non modo non laudari, sed ne concedi quidem potest,

    id. Mur. 3, 8:

    tu id non modo non prohibebas, verum etiam approbabas,

    id. Att. 16, 7, 3.—When the verb of the second clause is the common predicate of both clauses, the second non is omitted in the first clause:

    talis vir non modo facere, sed ne cogitare quidem quidquam audebit,

    Cic. Off. 3, 19, 77:

    assentatio, quae non modo amico, sed ne libero quidem digna est,

    id. Lael. 24, 89:

    advena non modo vicinae sed ne Italicae quidem stirpis,

    Liv. 1, 40, 2; 3, 24, 4; 6, 20, 2:

    neque solum inscientiam meam, sed ne rerum quidem,

    Cic. de Or. 1, 46, 203:

    quod mihi non modo irasci, sed ne dolere quidem impune licet,

    id. Att. 11, 24, 1:

    non mentibus solum consipere, sed ne auribus quidem satis constare poterant,

    Liv. 5, 42, 3; 4, 3, 11;

    so with sed vix in the second clause: haec genera virtutum non solum in moribus nostris, sed vix jam in libris reperiuntur,

    Cic. Cael. 17, 40:

    non modo ad expeditiones sed vix ad quietas stationes viribus sufficiebant,

    Liv. 3, 6, 8;

    very rarely verum ne... quidem, instead of sed ne... quidem,

    Cic. Rep. 3, 30, 42; id. Rosc. Am. 19, 54; cf. Zumpt, Gram. § 724.—
    (μ).
    Non ita, non tam, not so very, not particularly:

    simulacra non ita antiqua,

    Cic. Verr. 2, 4, 49, § 109:

    non ita lato interjecto mari,

    id. Or. 8, 25:

    non ita diu,

    id. Brut. 66, 233:

    quae nunc quidem non tam est in plerisque,

    id. ib. 15, 58.—So, non fere, scarcely, hardly (v. fere):

    non fere quisquam,

    id. Verr. 2, 5, 71, § 182.—
    (ν).
    Non si, not even if:

    injussu tuo imperator, extra ordinem numquam pugnaverim, non si certam victoriam videam,

    Liv. 7, 10; Sen. Ep. 59, 8; Hor. C. 2, 14, 5; so,

    followed by idcirco (ideo, eo, propterea, etc.): non si Opimium defendisti, idcirco te isti bonum civem putabunt,

    Cic. de Or. 2, 40, 170; id. Cael. 9, 21; id. Top. 16, 60; Liv. 3, 45, 8.—
    (ξ).
    For nedum, much less:

    vix mehercule servis hoc eum suis, non vobis probaturum arbitrer,

    Cic. Agr. 2, 9, 22.—
    (ο).
    In an interrogation for nonne:

    quid haec amentia significat? non vim? non scelus? non latrocinium?

    Cic. Quint. 26, 82; id. Rosc. Com. 2, 5; id. Verr. 2, 4, 23, § 50.—
    (π).
    For ne ( poet. and in post-Aug. prose, regarded by Quint. as a solecism):

    qui tamen dicat pro illo Ne feceris, Non feceris, in idem incidat vitium, quia alterum negandi est, alterum vetandi,

    Quint. 1, 5, 50:

    vos quoque non caris aures onerate lapillis... Munditiis capimur: non sint sine lege capilli,

    Ov. A. A. 3, 129; id. P. 1, 2, 105:

    non Teucros agat in Rutulos,

    Verg. A. 12, 78:

    non etiam sileas,

    Hor. S. 2, 5, 91:

    non sit, qui tollere curat,

    id. A. P. 460:

    non ancilla tuum jecur ulceret ulla puerve,

    id. Ep. 1, 18, 72:

    non dubitaveris,

    Sen. Q. N. 1, 3, 3; so,

    non credideris,

    Rutil. Lup. 2, 9.—
    (ρ).
    With substantives coalescing to form one notion:

    nec vero, aut quod efficeret aliquid, aut quod efficeretur, posse esse non corpus,

    Cic. Ac. 1, 11, 40:

    etiam non orator,

    Quint. 2, 15, 17; 4, 1, 22: veri non dissimulator amoris, Ov. M. 5, 61:

    quasi servitute praedii non possessori relicta,

    Dig. 34, 1, 14 fin.:

    non dominus,

    ib. 43, 15, 7.—
    (σ).
    As an answer, no:

    aut etiam aut non respondere,

    Cic. Ac. 2, 32, 104:

    exhereditavitne (pater filium)? Non,

    id. Rosc. Am. 19, 54; id. Verr. 1, 7, 20; id. Ac. 2, 30, 97; id. N. D. 1, 25, 70.—
    (τ).
    In questions, non expresses surprise, and doubt of the possibility of denial (v. Madv. Gram. §

    451): non sum ego servus Amphitruonis Sosia?

    Plaut. Am. 1, 1, 247:

    non tu scis, etc.?

    id. ib. 2, 2, 71:

    haec non turpe est dubitare philosophos, quae ne rustici quidem dubitant,

    Cic. Off. 3, 19, 77; id. Leg. 3, 20, 47:

    Quid? aviam tuam pater tuus non manifesto necavit,

    id. Clu. 14, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > non

  • 80 paco

    1.
    păco, ĕre, prim. of paciscor and pango, to make or come to an agreement, to agree together respecting any thing: NI CVM EO PACIT TALIO ESTO, Lex XII. Tab.; cf. Dirks, Uebers. p. 516 sq.
    2.
    pāco, ăvi, ātum, 1, v. a. [pax], to bring into a state of peace and quietness, to make peaceful, to quiet, pacify, subdue, soothe (class.; cf.: pacifico, placo).
    I.
    Lit.:

    pacare Amanum,

    Cic. Fam. 15, 4, 8:

    omnem Galliam,

    Caes. B. C. 1, 7:

    qui nuper pacati erant,

    id. B. G. 1, 16:

    civitates,

    id. ib. 7, 65:

    Hispanias,

    id. B. C. 1, 85:

    bimarem Isthmon,

    Ov. M. 7, 405:

    regiones,

    Hirt. B. Alex. 26:

    Asiam,

    Just. 38, 7, 2:

    Erymanthi nemora,

    Verg. A. 6, 803: MARE A PRAEDONIBVS, Monum. Ancyr. fin. ap. Grut. 233; Ov. F. 2, 18.—
    II.
    Transf., of things as objects:

    incultae pacantur vomere silvae,

    are subdued, tilled, Hor. Ep. 1, 2, 45:

    et pacare metu silvas,

    Manil. 4, 182:

    saltus remotos pacabat cornu,

    Stat. Th. 4, 250:

    incertos animi aestus,

    to quiet, Claud. IV. Cons. Honor. 225; cf.

    feras,

    to tame, Aus. Epigr. 1, 19:

    dolorem,

    id. Idyll. 6, 100.—Hence, pācā-tus, a, um, P. a., pacified, quieted, peaceful, quiet, calm, tranquil, undisturbed (opp. hostilis; class.).
    A.
    Lit.:

    pacatae tranquillaeque civitates,

    Cic. de Or. 1, 8, 30:

    in provinciā pacatissimā,

    id. Lig. 2, 4:

    pacatissima et quietissima pars,

    Caes. B. G. 5, 24:

    nec hospitale quicquam pacatumve,

    Liv. 21, 20:

    pacato agmine transire,

    id. 40, 47:

    pacati status aëris,

    Lucr. 3, 292:

    pacata posse omnia mente tueri,

    Lucr. 5, 1203:

    mare,

    Hor. C. 4, 5, 19:

    vultus,

    Ov. F. 1, 3:

    pacatus mitisque adsis,

    id. M. 431:

    coloni,

    Manil. 4, 141.—As subst.: pācātum, i, n., a friendly country:

    vagi milites in pacato,

    Liv. 8, 34:

    ex pacatis praedas agere,

    i. e. from countries at peace with Rome, Sall. J. 32, 3:

    qui medius inter pacata et hostilia fuit, Danubius et Rhenus,

    Sen. Q. N. 6, 7, 1.—
    B.
    Trop.:

    oratio pacatior,

    Cic. Brut. 31, 121:

    cujus ne pacatam quidem nequitiam quisquam ferre posset,

    id. Phil. 5, 9, 24.—And in the neutr. as subst.:

    nec diu in pacato mansit gens,

    on friendly terms, Liv. 23, 27, 9.—Hence, adv.: pācātē, peaceably, quietly (post-Aug.).— Comp.:

    pacatius ad reliqua secessimus,

    Petr. 10; Aug. Ep. 111.— Sup.:

    pacatissime et commodissime,

    Aug. Soliloq. 2, 7. [p. 1288]

    Lewis & Short latin dictionary > paco

См. также в других словарях:

  • médius — [ medjys ] n. m. • 1520; lat. medius (digitus) « (doigt) du milieu » ♦ Le troisième doigt de la main, situé au milieu. Le médius est le plus long des cinq doigts. ⇒ majeur. ● médius nom masculin (latin medius digitus, doigt du milieu) Doigt du… …   Encyclopédie Universelle

  • Medius — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

  • medius — médius s. n. Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  MÉDIUS s.n. Degetul mijlociu al mâinii. [pron. di us. / < fr. médius, cf. lat. (digitus) medius]. Trimis de LauraGellner, 01.06.2005. Sursa: DN  …   Dicționar Român

  • Medius — Me di*us, n.; pl. {Medii}. [NL., fr. L. medius middle. See {Medium}.] (Anat.) The third or middle finger; the third digit, or that which corresponds to it. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • medius — index center (central position), intermediate, neutral Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • MEDIUS — Princeps Larissae in Thessalia, bellum gessit, contra Lycophronem, Pherarum tyrannum. Misit Concilio Corinthio, adversus Phocenses et Lacedaemonios, auxilio bis mille. Cepit Pharsalon a Lacedaemoniis custoditam, civesque sub corona vendidit.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • medius — SYN: middle. [L.] * * * medius see CONSTRICTOR PHARYNGIS MEDIUS, GLUTEUS MEDIUS, PEDUNCULUS CEREBELLARIS MEDIUS, SCALENUS MEDIUS …   Medical dictionary

  • médius — (mé di us ) s. m. Le doigt du milieu de la main. HISTORIQUE    XVIe s. •   Derriere le poulce, index et medius, PARÉ IV, 21. ÉTYMOLOGIE    Lat. medius, qui est au milieu (voy. mi), sous entendu digitus, doigt …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • MÉDIUS — n. m. Mot emprunté du latin. T. d’Anatomie Doigt du milieu de la main. Le médius est le plus long des cinq doigts …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • Medius — Die Lage und Richtungsbezeichnungen dienen in der Anatomie zur Beschreibung der Position (situs), der Lage (versio) und des Verlaufs einzelner Strukturen. Zum Teil sind diese Bezeichnungen auch Bestandteil anatomischer Namen. Während sich… …   Deutsch Wikipedia

  • Medius — Majeur (anatomie) Pour les articles homonymes, voir Majeur. Le majeur Le majeur, aussi appelé medius, est le troisième et le plus grand doigt …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»