-
1 maritumus
I.Lit.:* II.fluctus movi maritumos,
Plaut. Rud. prol. 69:homines maritimi,
seamen, mariners, Cic. Verr. 2, 5, 27, § 69; cf. absol.:e barbaris ipsis nulli erant antea maritimi praeter Etruscos et Poenos,
id. Rep. 2, 4, 9:maritimus et navalis hostis,
id. ib. 2, 3, 6:loci maritimi, an remoti a mari,
id. Part. Or. 10, 36:urbes,
on the seacoast, lying on the sea, id. Rep. 2, 3, 5; 2, 3, 6:civitas,
Caes. B. G. 2, 34:portus,
Plin. 6, 27, 31, § 139:agri,
Liv. 29, 28:provincia,
id. 37, 2:ora,
Cic. Tusc. 5, 14, 40; Caes. B. C. 3, 5:cursus,
a voyage, Cic. Planc. 40:res,
maritime affairs, id. Verr. 2, 5, 27, § 70:naves,
sea-going, Liv. 21, 63:officium,
Caes. B. C. 3, 5:ecfugere a vita marituma,
Plaut. Bacch. 2, 3, 108:bellum,
with the pirates, Sall. C. 39, 1:portus, navibus ab maritima vi tutus,
Liv. 37, 16:sal,
sea-salt, Varr. R. R. 1, 7, 8:silvae,
on the sea-coast, Cic. Rep. 2, 18, 33: nuptiae, i. e. those of Peleus with Thetis (opp. terrenae nuptiae, i. e. with Musa), id. ib.:usurae,
from maritime speculations, Dig. 22, 3, 6.— Subst.: mărĭtĭma, ōrum, n., maritime parts or places:in maritimis sum,
Cic. Fam. 2, 16, 2; so with gen.:maritima Aetoliae vastare,
Liv. 38, 7:maritima Africae,
Plin. 6, 34, 39, § 212:Tarraconis,
Flor. 4, 12, 5.—Transf., changeable, inconstant, like the sea:mores,
Plaut. Cist. 2, 1, 11. -
2 maritumus
marituma, maritumum ADJmaritime; of/near/by the sea; costal; relating/used to the sea; seafaring/naval -
3 maritimus or maritumus
maritimus or maritumus adj. [mare], of the sea, sea-, marine, maritime: ora, S.: homines, mariners: hostis: urbes, on the sea-coast: civitas, Cs.: agri, L.: cursūs, voyages: res, maritime affairs: naves, sea-going, L.: bellum, with pirates, S.: silvae, on the coast: nuptiae, i. e. of Peleus with Thetis.—Plur. n. as subst, maritime parts, places on the sea: in maritimis sum: marituma Aetoliae vastare, L. -
4 aestimo
aestĭmo (arch. aestŭ-), āvi, ātum, 1, v. a. [from aes, with the termination -tumo, which also appears in autumo; cf.: legitumus, finitumus, maritumus; later, legitimus, finitimus, maritimus; compare the Goth. aistjan, to estimate].I.To determine or estimate the extrinsic ( money) value of a thing, to value, rate, appraise; constr. with gen. or abl. (v. of price, Zumpt. §§II.444 and 456): domum emit prope dimidio carius quam aestimabat,
Cic. Dom. 44:frumentum III denariis,
id. Verr. 2, 3, 92:aliquid tenuissime,
id. ib. 2, 4, 16:prata magno,
id. Par. 6, 3:perfecit (Aratus) aestimandis possessionibus, ut, etc.,
id. Off. 2, 23, 82; hence, litem alicui or alicujus, to estimate the value of an object in question, and thus determine how much the convicted person shall pay, to estimate or assess the damages; cf. Ascon. ad Cic. Verr. 1, 13, 38, and Beier ad Cic. Oratt. Fragm. Exc. IV. p. 265; Cic. Verr. l. l.—Trop., to estimate the intrinsic ( moral) worth of a thing, to weigh, value, hold, etc. (while existimare, as a consequence of aestimare, signifies to judge a thing in any way after estimating its value: ex pretio rei judicare; cf. Burm. ad Phaedr. 3, 4; Herz. ad Caes. B. G. 2, 17; Corte and Kritz ad Sall. C. 8, 2; Gronov. ad Liv. 4, 41; 34, 2; and aestimator).— Constr.(α).That which serves as a standard by which a thing is estimated with ex or the abl.:(β).vulgus ex veritate pauca, ex opinione multa aestimant,
Cic. Rosc. Com. 10:aliquem ex artificio comico,
id. ib.:cum in Aquitaniam pervenisset, quae pars, ex tertiā parte Galliae est aestimanda, etc.,
i. e. is to be reckoned as a third part, Caes. B. G. 3, 20:amicitias inimicitiasque non ex re, sed ex commodo,
Sall. C. 10, 5.—With simple abl.:virtutem annis,
Hor. Ep. 2, 1, 48: aliquid vitā, to measure a thing by life, i. e. to hold it as dear as life, Curt. 5, 5:nec Macedonas veteri famā, sed praesentibus viribus aestimandos,
Just. 30, 4.—The value attached to a thing in estimating it, in the gen. or abl. pretii (cf. I.); poet. also with acc. nihil:(γ).auctoritatem alicujus magni,
Cic. Att. 7, 15: quod non minoris aestimamus quam quemlibet triumphum, Nep. Cat. 1:aliquid unius assis,
Cat. 5, 2:aliquid permagno,
Cic. Verr. 2, 4, 7, § 13:non magno,
id. Fin. 3, 3, 11; so id. Tusc. 3, 4, 8:non nihilo aestimandum,
id. Fin. 4, 23, 62:magno te aestimaturum,
Liv. 40, 55:magno aestimantibus se,
id. 40, 41. And with definite numerals which give the price-current for which a thing may be had; cf. Zumpt. § 456; Sall. Fragm. p. 974 Corte:denis in diem assibus animam et corpus aestimari,
Tac. A. 1, 17:emori nolo, sed me esse mortuum nihil aestimo,
Cic. Tusc. 1, 8, 15.—Among the histt. with a rel. clause.:aestimantibus, quanta futuri spe tam magna tacuisset,
Tac. Agr. 18 fin.:quantopere dilectus sit, facile est aestimare,
Suet. Aug. 57 (but in Sall. J. 31, 19, the correct read. is existumabitis, Dietsch). -
5 aestumo
aestĭmo (arch. aestŭ-), āvi, ātum, 1, v. a. [from aes, with the termination -tumo, which also appears in autumo; cf.: legitumus, finitumus, maritumus; later, legitimus, finitimus, maritimus; compare the Goth. aistjan, to estimate].I.To determine or estimate the extrinsic ( money) value of a thing, to value, rate, appraise; constr. with gen. or abl. (v. of price, Zumpt. §§II.444 and 456): domum emit prope dimidio carius quam aestimabat,
Cic. Dom. 44:frumentum III denariis,
id. Verr. 2, 3, 92:aliquid tenuissime,
id. ib. 2, 4, 16:prata magno,
id. Par. 6, 3:perfecit (Aratus) aestimandis possessionibus, ut, etc.,
id. Off. 2, 23, 82; hence, litem alicui or alicujus, to estimate the value of an object in question, and thus determine how much the convicted person shall pay, to estimate or assess the damages; cf. Ascon. ad Cic. Verr. 1, 13, 38, and Beier ad Cic. Oratt. Fragm. Exc. IV. p. 265; Cic. Verr. l. l.—Trop., to estimate the intrinsic ( moral) worth of a thing, to weigh, value, hold, etc. (while existimare, as a consequence of aestimare, signifies to judge a thing in any way after estimating its value: ex pretio rei judicare; cf. Burm. ad Phaedr. 3, 4; Herz. ad Caes. B. G. 2, 17; Corte and Kritz ad Sall. C. 8, 2; Gronov. ad Liv. 4, 41; 34, 2; and aestimator).— Constr.(α).That which serves as a standard by which a thing is estimated with ex or the abl.:(β).vulgus ex veritate pauca, ex opinione multa aestimant,
Cic. Rosc. Com. 10:aliquem ex artificio comico,
id. ib.:cum in Aquitaniam pervenisset, quae pars, ex tertiā parte Galliae est aestimanda, etc.,
i. e. is to be reckoned as a third part, Caes. B. G. 3, 20:amicitias inimicitiasque non ex re, sed ex commodo,
Sall. C. 10, 5.—With simple abl.:virtutem annis,
Hor. Ep. 2, 1, 48: aliquid vitā, to measure a thing by life, i. e. to hold it as dear as life, Curt. 5, 5:nec Macedonas veteri famā, sed praesentibus viribus aestimandos,
Just. 30, 4.—The value attached to a thing in estimating it, in the gen. or abl. pretii (cf. I.); poet. also with acc. nihil:(γ).auctoritatem alicujus magni,
Cic. Att. 7, 15: quod non minoris aestimamus quam quemlibet triumphum, Nep. Cat. 1:aliquid unius assis,
Cat. 5, 2:aliquid permagno,
Cic. Verr. 2, 4, 7, § 13:non magno,
id. Fin. 3, 3, 11; so id. Tusc. 3, 4, 8:non nihilo aestimandum,
id. Fin. 4, 23, 62:magno te aestimaturum,
Liv. 40, 55:magno aestimantibus se,
id. 40, 41. And with definite numerals which give the price-current for which a thing may be had; cf. Zumpt. § 456; Sall. Fragm. p. 974 Corte:denis in diem assibus animam et corpus aestimari,
Tac. A. 1, 17:emori nolo, sed me esse mortuum nihil aestimo,
Cic. Tusc. 1, 8, 15.—Among the histt. with a rel. clause.:aestimantibus, quanta futuri spe tam magna tacuisset,
Tac. Agr. 18 fin.:quantopere dilectus sit, facile est aestimare,
Suet. Aug. 57 (but in Sall. J. 31, 19, the correct read. is existumabitis, Dietsch). -
6 autumo
autŭmo, āvi, ātum, 1, v. n. [for aitumo, as a lengthened form of aio; cf. negumo for nego; for the termination -tumo, cf. aes, aestimo, q. v., aeditumus, finitumus, and maritumus].I.Lit., to say aye, to affirm (mostly of questionable assertions, Ellis ad Cat. 44, 2; opp. nego, to say nay); hence, to assert, aver, say, name (chiefly anteclass.; esp. freq. in Plaut.; syn.: dico, affirmo, confirmo;II.used only once by Ter. and Hor., and never by Cic., Lucr., or Verg.): Ipsus sese ut neget esse eum qui siet, Meque ut esse autumet qui ipsus est,
Plaut. Ps. 4, 1, 21: factum id esse hic non negat... et deinde facturum autumat, * Ter. Heaut. prol. 19: flexa non falsa autumare dictio Delphis solet, Pac. ap. Non. p. 237, 3;so Lucil. ib.: aut hic est aut hic affore actutum autumo,
id. ib.:quas (res) si autumem omnis, nimis longus sermost,
Plaut. Men. 5, 2, 8; id. Am. 1, 1, 150; 1, 1, 260; id. Capt. 4, 2, 105; 4, 2, 117; 5, 2, 2; 5, 2, 8; id. Ep. 5, 1, 37; id. Bacch. 4, 7, 24; id. Men. prol. 8; id. Merc. 5, 2, 103; id. Pers. 1, 3, 71; 2, 2, 32; id. Ps. 4, 2, 28; id. Rud. 3, 3, 42; id. Trin. 2, 2, 48; 3, 2, 77; 3, 3, 15: te esse Tiburtem autumant, * Cat. 44, 2; Hor. S. 2, 3, 45:ab Elissā Tyriā, quam quidam Dido autumant, Carthago conditur,
Vell. 1, 6, 4 Halm.—In pass.:quasi salsa muriatica esse autumantur,
Plaut. Poen. 1, 2, 32.— -
7 maritima
I.Lit.:* II.fluctus movi maritumos,
Plaut. Rud. prol. 69:homines maritimi,
seamen, mariners, Cic. Verr. 2, 5, 27, § 69; cf. absol.:e barbaris ipsis nulli erant antea maritimi praeter Etruscos et Poenos,
id. Rep. 2, 4, 9:maritimus et navalis hostis,
id. ib. 2, 3, 6:loci maritimi, an remoti a mari,
id. Part. Or. 10, 36:urbes,
on the seacoast, lying on the sea, id. Rep. 2, 3, 5; 2, 3, 6:civitas,
Caes. B. G. 2, 34:portus,
Plin. 6, 27, 31, § 139:agri,
Liv. 29, 28:provincia,
id. 37, 2:ora,
Cic. Tusc. 5, 14, 40; Caes. B. C. 3, 5:cursus,
a voyage, Cic. Planc. 40:res,
maritime affairs, id. Verr. 2, 5, 27, § 70:naves,
sea-going, Liv. 21, 63:officium,
Caes. B. C. 3, 5:ecfugere a vita marituma,
Plaut. Bacch. 2, 3, 108:bellum,
with the pirates, Sall. C. 39, 1:portus, navibus ab maritima vi tutus,
Liv. 37, 16:sal,
sea-salt, Varr. R. R. 1, 7, 8:silvae,
on the sea-coast, Cic. Rep. 2, 18, 33: nuptiae, i. e. those of Peleus with Thetis (opp. terrenae nuptiae, i. e. with Musa), id. ib.:usurae,
from maritime speculations, Dig. 22, 3, 6.— Subst.: mărĭtĭma, ōrum, n., maritime parts or places:in maritimis sum,
Cic. Fam. 2, 16, 2; so with gen.:maritima Aetoliae vastare,
Liv. 38, 7:maritima Africae,
Plin. 6, 34, 39, § 212:Tarraconis,
Flor. 4, 12, 5.—Transf., changeable, inconstant, like the sea:mores,
Plaut. Cist. 2, 1, 11. -
8 maritimus
I.Lit.:* II.fluctus movi maritumos,
Plaut. Rud. prol. 69:homines maritimi,
seamen, mariners, Cic. Verr. 2, 5, 27, § 69; cf. absol.:e barbaris ipsis nulli erant antea maritimi praeter Etruscos et Poenos,
id. Rep. 2, 4, 9:maritimus et navalis hostis,
id. ib. 2, 3, 6:loci maritimi, an remoti a mari,
id. Part. Or. 10, 36:urbes,
on the seacoast, lying on the sea, id. Rep. 2, 3, 5; 2, 3, 6:civitas,
Caes. B. G. 2, 34:portus,
Plin. 6, 27, 31, § 139:agri,
Liv. 29, 28:provincia,
id. 37, 2:ora,
Cic. Tusc. 5, 14, 40; Caes. B. C. 3, 5:cursus,
a voyage, Cic. Planc. 40:res,
maritime affairs, id. Verr. 2, 5, 27, § 70:naves,
sea-going, Liv. 21, 63:officium,
Caes. B. C. 3, 5:ecfugere a vita marituma,
Plaut. Bacch. 2, 3, 108:bellum,
with the pirates, Sall. C. 39, 1:portus, navibus ab maritima vi tutus,
Liv. 37, 16:sal,
sea-salt, Varr. R. R. 1, 7, 8:silvae,
on the sea-coast, Cic. Rep. 2, 18, 33: nuptiae, i. e. those of Peleus with Thetis (opp. terrenae nuptiae, i. e. with Musa), id. ib.:usurae,
from maritime speculations, Dig. 22, 3, 6.— Subst.: mărĭtĭma, ōrum, n., maritime parts or places:in maritimis sum,
Cic. Fam. 2, 16, 2; so with gen.:maritima Aetoliae vastare,
Liv. 38, 7:maritima Africae,
Plin. 6, 34, 39, § 212:Tarraconis,
Flor. 4, 12, 5.—Transf., changeable, inconstant, like the sea:mores,
Plaut. Cist. 2, 1, 11.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский