-
41 campus [1]
1. campus, ī, m. (vgl. καμπή, κάμπειν), eine offene Fläche, I) im allg., die Ebene, Fläche (Ggstz. mons, collis, silva, saltus), ein flaches, ebenes Feld (wurde nicht nur bebaut oder als Weide benutzt, sondern diente auch als Ort für große Versammlungen oder zu militärischen Übungen), colles et campi, Lucr.: campos et montes hieme et aestate peragrare, Cic. – als »Wiesengrund« od. »Ackerfeld«, c. herbidus aquosusque, Liv.: c. herbosus, Hor.: campi frumenti et pecoris et omnium rerum copiā opulenti, Liv.: campi torridi siccitate, Liv.: dah. meton. für »Feldfrucht«, Stat. Theb. 5, 528. – als »Saatgefilde«, Cic. – als »Blachfeld« für Kriegsoperationen (Ggstz. mons, collis, silvae et saltus), Liv., Nep. u.a.: campis exuti, Tac.: numquam in campo sui fecit potestatem, Nep.: dah. für »Schlachtfeld«, Iuven. 2, 106: campum colligere, Veget. mil. 3, 25. – poet. übtr. (wie aequor) = jede ebene Fläche, des Meeres, campi caerulei, Plaut.; u. so bei Lucr., Verg. u.a. (s. Meineke quaest. Menandr. 1. p. 9): eines Felsens, Verg. Aen. 5, 128: c. cereus, Schreibtafel, Titin. com. 160. – im Bilde, ebener Boden, feratur eloquentia non semitis, sed campis, Quint.: velut campum nacti expositionis, Quint. – II) insbes., ein freier Platz in der Stadt (Rom), bestimmt zu öffentlichen Zusammenkünften u. sonstigen öffentlichen Zwecken. Solcher Plätze gab es in Rom 8, nach andern 17 (wie: Esquilinus, Agrippae usw., s. Preller Die Regionen der Stadt Rom S. 137): sceleratus campus, s. scelerātus. – Der berühmteste dieser Plätze war der Campus Martius, auch bl. vorzugsw. Campus gen. (s. Fritzsche Hor. sat. 1, 1, 91), eine mit Gras bedeckte Ebene längs des Tibers, in der 9. Region, ursprünglich den Tarquiniern gehörig, dann nach deren Vertreibung dem Mars geheiligt, dah. der Beiname Martius, Versammlungsort des römischen Volkes zu den comitiis centuriatis, Cic.: dah. meton. für die »Komitien« selbst, Cic.: dies campi = dies comitiorum, der Wahltag, Cic. Mil. 43: fors domina campi, Cic.: auch vielbesuchter Spiel-, Übungs-, Erholungsplatz der Römer, Exerzierplatz der Soldaten, Cic., Quint. u.a., s. L. Preller Die Regionen der Stadt Rom S. 155 ff. u. 171 ff. – übtr., freier Spielraum für irgend eine Tätigkeit, Feld, Tummelplatz, Gemeinplatz, hunc locum fugis et reformidas et me ex hoc, ut ita dicam, campo aequitatis ad istas verborum angustias et ad omnes litterarum angulos revocas, Cic.: cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, Cic.: in hoc tanto tamque lato campo cum liceat oratori vagari libere, Cic.: honoris et gloriae campus, Plin. pan.: hinc rhetorum campus de Marathone etc., Cic.
-
42 Mars
Mārs, Mārtis, m. (Mavors u. Mavortius, w. s.; archaist. Dat. Martei, Corp. inscr. Lat. 1, 531, Marte, Corp. inscr. Lat. 1, 62), I) Mars, A) eig., einer der dii consentes, die die Elemente beherrschen u. die Jahreszeiten herbeiführen, weshalb das alte röm. Jahr nach der Einteilung des Romulus, des Sohnes des Mars, mit dem Monate des Mars (dem Martius = März) beginnt, s. Ov. fast. 3, 73 sqq. – dann bes. Gott der kriegerischen Kraft u. des Kriegsgetümmels, dah. ferus, Ov. fast. 4, 25. – Als Vater des Romulus wird er als Stammvater des röm. Volkes betrachtet, s. Cic. Phil. 4, 5. – Zu seinem Dienste waren die Salier bestimmt, Liv. 1, 20, 4. – Geopfert wurden ihm Pferde, Paul. ex Fest. 81, 16, u. Stiere, Ov. her. 6, 10. Macr. sat. 3, 10. § 4. – Beinamen sind M. Silvanus, M. pater, als Gott der Herden u. Feldgott, Cato r. r. 83 u. 141: als Kriegsgott M. Gradivus, der im Kampf Voranschreitende, Liv. 1, 20, 4 (so auch pater od. rex Gradivus, Verg. Aen. 3, 35; 10, 542): M. Ultor, Suet. Aug. 21, 2. – B) meton.: 1) = Kriegsgetümmel, Kampf, Schlacht, a) eig.: Hectoreus, mit Hektor, Ov.: parentalis, Kampfspiel zu Ehren des toten Erzeugers, Ov.: apertus, offene Feldschlacht, Ov.: Actiacus, Schlacht bei Aktium, Plin.: quos amisimus cives, eos Martis vis perculit, non ira victoriae, Cic. Marc. 17: invadunt Martem, beginnen das Gefecht, den Kampf, Verg.: Martem accendere cantu, zum Gefecht entflammen, Verg.: suo Marte cadunt, sie fallen durch ihren eigenen Kampf, d.i. im K. miteinander, Ov.: ebenso femineo Marte cadere, im K. mit einem Weibe, Ov.: alieno Marte, durch Kampf mit einem fremden Volke, Curt. – dah. sprichw., suo (nostro, vestro) Marte, auf eigene Faust, auf eigene Hand u. Gefahr, selbständig, Cic. (s. Heine Cic. de off. 3, 34). – insbes., die Kampfart, equitem suo alienoque Marte pugnare, auf die ihm eigene u. auf fremde Art (als Fußgänger), Liv. 3, 62, 9. – b) übtr., v. gerichtl. Kampf (Streit), forensis, Ov. – 2) das Kriegsglück, der Ausgang der Schlacht, anceps, Liv.: aequo Marte, Liv.: proelium pari Marte initur, Hirt. b. G.: pari Marte pugnabant, Curt.: M. belli communis, Cic. u. Liv. (vgl. Halm Cic. Sest. 12. Weißenb. Liv. 5, 12, 1). – 3) die Kriegswut, terribili Marte ululare, Plin. 26, 18. – 4) der kriegerische Geist oder Mut, die Tapferkeit, si patrii quid Martis habes, Verg.: cedent Marti Dorica castra meo, Ov.: nec sunt mihi Marte secundi, Ov. – II) übtr., Mars, ein Planet, stella Martis, Cic. de nat. deor. 2, 53. Plin. 2, 60: sidus Martis, Plin. 2, 34. – Dav. abgeleitet: Mārtiālis u. Mārtius u. Mārtiaticus u. Mārtulus, w. s.
-
43 black woodpecker
1) Биология: желна (Dryocopus martius)2) Зоология: чёрный дятел (Dryocopus martius)3) Лесоводство: (Dryobates martins L.) чёрный дятел -
44 Μαρτίας
Μαρτίᾱς, ΜάρτιοςMartius: fem acc plΜαρτίᾱς, ΜάρτιοςMartius: fem gen sg (attic doric aeolic) -
45 Μαρτίων
ΜάρτιοςMartius: fem gen plΜάρτιοςMartius: masc /neut gen pl -
46 Μάρτιον
ΜάρτιοςMartius: masc acc sgΜάρτιοςMartius: neut nom /voc /acc sg -
47 pic noir
сущ.орнит. желна (Dryocopus martius), чёрный дятел (Dryocopus martius) -
48 campester
campester, stris, stre u. (selten) campestris, e (campus), I) auf ebenem Felde, in od. auf der Ebene (befindlich, wohnend, kämpfend u. dgl.), flach, eben (Ggstz. montanus u. collinus), locus campester, Varr., od. locus campestris, Col.: loca campestria, Liv.: vici agrique, Liv.: iter, auf der Ebene, Caes.: so auch oppidum, Liv.: barbari, Liv.: Scythae, Hor.: hostis, an den Kampf in der Ebene gewöhnter, Liv. – subst., α) Campestrēs, ium, f., Göttinnen des Blachfeldes (Ggstz. Sulevae = Silviae), Corp. inscr. Lat. 6, 768 u. ö. – β) campestria, ium, n., die flache, ebene Gegend, das Blachfeld, Sen., Tac. u.a. – II) insbes., das Marsfeld (Campus Martius) betreffend, auf dem Marsfeld, u. zwar: A) das Marsfeld als Ort der Leibesübungen, ludus, Cic.: arma, Hor.: exercitationes, Suet.: Nemesis Campestris, weil sie auf dem Marsfelde einen Tempel hatte (vgl. Campensis), Corp. inscr. Lat. 6, 533.: ebenso Mars Campester, Corp. inscr. Lat. 2, 4083. – subst., a) campestre, is, n. (sc. velamentum), ein Schurz zur Bedeckung der Scham, den die röm. Jünglinge trugen, wenn sie auf dem Campus Martius nackt ihre Leibesübungen anstellten, der Kampfschurz, -gurt, Ascon. in Cic. Scaur. 46. p. 25, 24 K. (wo campestri sub toga cinctus). Vulc. Gall. Avid. Cass. 4, 7. Itala genes. 3, 7 (b. Augustin. de civ. dei 14, 17): auch in heißer Sommer-————zeit statt der Tunika unter der Toga getragen, Hor. ep. 1, 11, 18. – b) Campestrēs, ium, m., Kampfgottheiten, Corp. inscr. Lat. 7, 1114 (vgl. oben no. I). – B) das Marsfeld als Ort der Komitien, bes. als Wahlfeld, auf dem Wahlfeld, certamen (wegen der Ehrenämter), Liv.: gratia (Einfluß), Liv.: quaestus, Cic.: campestrem experiri temeritatem, sich der blinden Willkür des Wahlfeldes aussetzen, Val. Max. – ⇒ Vgl. über die Formen campester u. campestris Prisc. 6, 41.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > campester
-
49 campus
campigenī, ōrum, m., wohl eingeschulte Soldaten, Veget. mil. 2, 7.\Campī Macrī, s. Macri Campi.\Campī Magnī, s. Magni Campi.\campsa, ae, f. = κάμπτριον (Demin. v. καμπτήρ), Auct. inc. de idiom. gen. 581, 25 K.\campsanema, atis, n., eine Pflanze = ros marinus, Ps. Apul. herb. 79.\\campso, āre (κάμπτειν), umsegeln, Leucatam, Enn. ann. 334; vgl. Prisc. 10, 52.\\\————Fläche, I) im allg., die Ebene, Fläche (Ggstz. mons, collis, silva, saltus), ein flaches, ebenes Feld (wurde nicht nur bebaut oder als Weide benutzt, sondern diente auch als Ort für große Versammlungen oder zu militärischen Übungen), colles et campi, Lucr.: campos et montes hieme et aestate peragrare, Cic. – als »Wiesengrund« od. »Ackerfeld«, c. herbidus aquosusque, Liv.: c. herbosus, Hor.: campi frumenti et pecoris et omnium rerum copiā opulenti, Liv.: campi torridi siccitate, Liv.: dah. meton. für »Feldfrucht«, Stat. Theb. 5, 528. – als »Saatgefilde«, Cic. – als »Blachfeld« für Kriegsoperationen (Ggstz. mons, collis, silvae et saltus), Liv., Nep. u.a.: campis exuti, Tac.: numquam in campo sui fecit potestatem, Nep.: dah. für »Schlachtfeld«, Iuven. 2, 106: campum colligere, Veget. mil. 3, 25. – poet. übtr. (wie aequor) = jede ebene Fläche, des Meeres, campi caerulei, Plaut.; u. so bei Lucr., Verg. u.a. (s. Meineke quaest. Menandr. 1. p. 9): eines Felsens, Verg. Aen. 5, 128: c. cereus, Schreibtafel, Titin. com. 160. – im Bilde, ebener Boden, feratur eloquentia non semitis, sed campis, Quint.: velut campum nacti expositionis, Quint. – II) insbes., ein freier Platz in der Stadt (Rom), bestimmt zu öffentlichen Zusammenkünften u. sonstigen öffentlichen Zwecken. Solcher Plätze gab es in Rom 8, nach andern 17 (wie: Esquilinus, Agrippae usw., s. Preller Die Regionen————der Stadt Rom S. 137): sceleratus campus, s. sceleratus. – Der berühmteste dieser Plätze war der Campus Martius, auch bl. vorzugsw. Campus gen. (s. Fritzsche Hor. sat. 1, 1, 91), eine mit Gras bedeckte Ebene längs des Tibers, in der 9. Region, ursprünglich den Tarquiniern gehörig, dann nach deren Vertreibung dem Mars geheiligt, dah. der Beiname Martius, Versammlungsort des römischen Volkes zu den comitiis centuriatis, Cic.: dah. meton. für die »Komitien« selbst, Cic.: dies campi = dies comitiorum, der Wahltag, Cic. Mil. 43: fors domina campi, Cic.: auch vielbesuchter Spiel-, Übungs-, Erholungsplatz der Römer, Exerzierplatz der Soldaten, Cic., Quint. u.a., s. L. Preller Die Regionen der Stadt Rom S. 155 ff. u. 171 ff. – übtr., freier Spielraum für irgend eine Tätigkeit, Feld, Tummelplatz, Gemeinplatz, hunc locum fugis et reformidas et me ex hoc, ut ita dicam, campo aequitatis ad istas verborum angustias et ad omnes litterarum angulos revocas, Cic.: cum sit campus, in quo exsultare possit oratio, Cic.: in hoc tanto tamque lato campo cum liceat oratori vagari libere, Cic.: honoris et gloriae campus, Plin. pan.: hinc rhetorum campus de Marathone etc., Cic.————————2. campus, ī, m. (κάμπος), ein Seetier, campi marini = hippocampi, Mart. 9, 42, 1. -
50 Mars
Mārs, Mārtis, m. (Mavors u. Mavortius, w. s.; archaist. Dat. Martei, Corp. inscr. Lat. 1, 531, Marte, Corp. inscr. Lat. 1, 62), I) Mars, A) eig., einer der dii consentes, die die Elemente beherrschen u. die Jahreszeiten herbeiführen, weshalb das alte röm. Jahr nach der Einteilung des Romulus, des Sohnes des Mars, mit dem Monate des Mars (dem Martius = März) beginnt, s. Ov. fast. 3, 73 sqq. – dann bes. Gott der kriegerischen Kraft u. des Kriegsgetümmels, dah. ferus, Ov. fast. 4, 25. – Als Vater des Romulus wird er als Stammvater des röm. Volkes betrachtet, s. Cic. Phil. 4, 5. – Zu seinem Dienste waren die Salier bestimmt, Liv. 1, 20, 4. – Geopfert wurden ihm Pferde, Paul. ex Fest. 81, 16, u. Stiere, Ov. her. 6, 10. Macr. sat. 3, 10. § 4. – Beinamen sind M. Silvanus, M. pater, als Gott der Herden u. Feldgott, Cato r. r. 83 u. 141: als Kriegsgott M. Gradivus, der im Kampf Voranschreitende, Liv. 1, 20, 4 (so auch pater od. rex Gradivus, Verg. Aen. 3, 35; 10, 542): M. Ultor, Suet. Aug. 21, 2. – B) meton.: 1) = Kriegsgetümmel, Kampf, Schlacht, a) eig.: Hectoreus, mit Hektor, Ov.: parentalis, Kampfspiel zu Ehren des toten Erzeugers, Ov.: apertus, offene Feldschlacht, Ov.: Actiacus, Schlacht bei Aktium, Plin.: quos amisimus cives, eos Martis vis perculit, non ira victoriae, Cic. Marc. 17: invadunt Martem,————beginnen das Gefecht, den Kampf, Verg.: Martem accendere cantu, zum Gefecht entflammen, Verg.: suo Marte cadunt, sie fallen durch ihren eigenen Kampf, d.i. im K. miteinander, Ov.: ebenso femineo Marte cadere, im K. mit einem Weibe, Ov.: alieno Marte, durch Kampf mit einem fremden Volke, Curt. – dah. sprichw., suo (nostro, vestro) Marte, auf eigene Faust, auf eigene Hand u. Gefahr, selbständig, Cic. (s. Heine Cic. de off. 3, 34). – insbes., die Kampfart, equitem suo alienoque Marte pugnare, auf die ihm eigene u. auf fremde Art (als Fußgänger), Liv. 3, 62, 9. – b) übtr., v. gerichtl. Kampf (Streit), forensis, Ov. – 2) das Kriegsglück, der Ausgang der Schlacht, anceps, Liv.: aequo Marte, Liv.: proelium pari Marte initur, Hirt. b. G.: pari Marte pugnabant, Curt.: M. belli communis, Cic. u. Liv. (vgl. Halm Cic. Sest. 12. Weißenb. Liv. 5, 12, 1). – 3) die Kriegswut, terribili Marte ululare, Plin. 26, 18. – 4) der kriegerische Geist oder Mut, die Tapferkeit, si patrii quid Martis habes, Verg.: cedent Marti Dorica castra meo, Ov.: nec sunt mihi Marte secundi, Ov. – II) übtr., Mars, ein Planet, stella Martis, Cic. de nat. deor. 2, 53. Plin. 2, 60: sidus Martis, Plin. 2, 34. – Dav. abgeleitet: Mārtiālis u. Mārtius u. Mārtiaticus u. Mārtulus, w. s. -
51 campus
campus ī, m [SCAP-], a plain, field, open country, level place: campi patentes: virentes, H.: aequor campi, V.: in aequo campi, L.: campos peragrantes: redeunt iam gramina campis, H.: campi frumenti opulenti, L.: pigri, H.: planus lateque patens, O.: in campo sui facere potestatem, in the open field, N.: ut ignes in campo obstare queratur, in the open plain, H.: agros cum suis opimis campis: tantum campi, so vast a plain, V.: Aëris in campis latis, i. e. the Elysian fields, V.: campis atque Neptuno super, on land and sea, H.—Esp., a grassy plain in Rome, along the Tiber (dedicated to Mars; hence called Campus Martius), the place of assemblage for the people at the comitia centuriata, L.: quorum audaciam reieci in Campo: Descendat in Campum petitor, H.: consularibus comitiis consecratus; it was used for games, exercise, and military drills; hence, campus noster: ludere in campo, H.: uti Et ludis et post decisa negotia Campo, H.: Quantos virūm Campus aget gemitūs (at the funeral of Marcellus), V. — A level surface (of a sea, a rock, etc., poet.): campi liquentes, V.: campus aquae, O.: inmotā attollitur undā Campus (i. e. saxum), V.— Fig., a place of action, field, theatre, arena: aequitatis: magnus in re p.: campus Per quem magnus equos Auruncae flexit alumnus, i. e. the kind of composition practised by Lucilius ( satire), Iu.— The comitia held in the Campus Martius: fors domina Campi.* * *plain; level field/surface; open space for battle/games; sea; scope; campus -
52 comitia
comitia ōrum, n [plur. of comitium], the Roman people in assembly, comitia curiata, of the patricians, held in the comitium, mainly to ratify or veto decrees of the senate: comitia fierent regi creando, L.; later only for taking the auspices, C. —Centuriata, the general assembly of the Roman people (usu. in the Campus Martius, instituted by Servius Tullius, and continued throughout the republic): consularia, for electing consuls: edicere comitia consulibus creandis, L. — Tributa, usu. in the Forum, but for choosing magistrates often in the Campus Martius, C., L.—Tribunicia, for electing tribunes of the plebs, L.: quaestoria. — An election: comitiis factis. -
53 campester
campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].I.Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;B.40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,
Varr. R. R. 1, 6, 2:campester locus,
id. ib. § 6; cf.:vineae collinae et campestres,
Col. 12, 21, 1:resina,
Plin. 24, 6, 22, § 34:acer,
id. 16, 15, 26, § 67 al.:locus,
Col. 3, 13, 8:pars,
id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:sationes,
id. 11, 3, 21:positio,
id. 1, 2, 4:culta,
Plin. 25, 5, 18, § 39:campestres ac demissi loci,
Caes. B. G. 7, 72:iter,
id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:vici,
id. 40, 58, 2:urbs,
id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:barbari,
dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,
fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:II.in campestribus,
Plin. 6, 26, 30, § 118.—Relating to the Campus Martius.A.Of the athletic exercises held there:2.ludus,
Cic. Cael. 5, 11:proelia,
contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:exercitationes,
Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:decursio,
id. Galb. 6 fin.:arma,
used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,Subst.a.campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;b.unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,
Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—B.Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:quaestus,
Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:res ex campestri certamine in senatum pervenit,
id. 32, 7, 11:operae,
Suet. Aug. 3:temeritas,
Val. Max. 4, 1, n 14. -
54 campestre
campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].I.Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;B.40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,
Varr. R. R. 1, 6, 2:campester locus,
id. ib. § 6; cf.:vineae collinae et campestres,
Col. 12, 21, 1:resina,
Plin. 24, 6, 22, § 34:acer,
id. 16, 15, 26, § 67 al.:locus,
Col. 3, 13, 8:pars,
id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:sationes,
id. 11, 3, 21:positio,
id. 1, 2, 4:culta,
Plin. 25, 5, 18, § 39:campestres ac demissi loci,
Caes. B. G. 7, 72:iter,
id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:vici,
id. 40, 58, 2:urbs,
id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:barbari,
dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,
fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:II.in campestribus,
Plin. 6, 26, 30, § 118.—Relating to the Campus Martius.A.Of the athletic exercises held there:2.ludus,
Cic. Cael. 5, 11:proelia,
contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:exercitationes,
Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:decursio,
id. Galb. 6 fin.:arma,
used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,Subst.a.campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;b.unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,
Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—B.Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:quaestus,
Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:res ex campestri certamine in senatum pervenit,
id. 32, 7, 11:operae,
Suet. Aug. 3:temeritas,
Val. Max. 4, 1, n 14. -
55 campestres
campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].I.Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;B.40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,
Varr. R. R. 1, 6, 2:campester locus,
id. ib. § 6; cf.:vineae collinae et campestres,
Col. 12, 21, 1:resina,
Plin. 24, 6, 22, § 34:acer,
id. 16, 15, 26, § 67 al.:locus,
Col. 3, 13, 8:pars,
id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:sationes,
id. 11, 3, 21:positio,
id. 1, 2, 4:culta,
Plin. 25, 5, 18, § 39:campestres ac demissi loci,
Caes. B. G. 7, 72:iter,
id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:vici,
id. 40, 58, 2:urbs,
id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:barbari,
dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,
fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:II.in campestribus,
Plin. 6, 26, 30, § 118.—Relating to the Campus Martius.A.Of the athletic exercises held there:2.ludus,
Cic. Cael. 5, 11:proelia,
contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:exercitationes,
Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:decursio,
id. Galb. 6 fin.:arma,
used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,Subst.a.campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;b.unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,
Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—B.Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:quaestus,
Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:res ex campestri certamine in senatum pervenit,
id. 32, 7, 11:operae,
Suet. Aug. 3:temeritas,
Val. Max. 4, 1, n 14. -
56 campestria
campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].I.Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;B.40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,
Varr. R. R. 1, 6, 2:campester locus,
id. ib. § 6; cf.:vineae collinae et campestres,
Col. 12, 21, 1:resina,
Plin. 24, 6, 22, § 34:acer,
id. 16, 15, 26, § 67 al.:locus,
Col. 3, 13, 8:pars,
id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:sationes,
id. 11, 3, 21:positio,
id. 1, 2, 4:culta,
Plin. 25, 5, 18, § 39:campestres ac demissi loci,
Caes. B. G. 7, 72:iter,
id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:vici,
id. 40, 58, 2:urbs,
id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:barbari,
dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,
fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:II.in campestribus,
Plin. 6, 26, 30, § 118.—Relating to the Campus Martius.A.Of the athletic exercises held there:2.ludus,
Cic. Cael. 5, 11:proelia,
contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:exercitationes,
Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:decursio,
id. Galb. 6 fin.:arma,
used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,Subst.a.campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;b.unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,
Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—B.Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:quaestus,
Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:res ex campestri certamine in senatum pervenit,
id. 32, 7, 11:operae,
Suet. Aug. 3:temeritas,
Val. Max. 4, 1, n 14. -
57 campestris
campester ( campestris, Cato ap. Prisc. p. 696 P.; Col. 3, 13, 8; 7, 2, 3; 3, 14, 1, is suspicious; v. Schneid. ad h. l.), tris, tre, adj. [id.].I.Of or pertaining to a level field, even, flat, level, champaign, opp. montanus and collinus; cf. Liv. 10, 2, 5; 40, 38, 2;B.40, 53, 3 al.: tria genera simplicia agrorum campestre, collinum et montanum,
Varr. R. R. 1, 6, 2:campester locus,
id. ib. § 6; cf.:vineae collinae et campestres,
Col. 12, 21, 1:resina,
Plin. 24, 6, 22, § 34:acer,
id. 16, 15, 26, § 67 al.:locus,
Col. 3, 13, 8:pars,
id. 1, 2, 3. situs, id. 7, 2, 3:sationes,
id. 11, 3, 21:positio,
id. 1, 2, 4:culta,
Plin. 25, 5, 18, § 39:campestres ac demissi loci,
Caes. B. G. 7, 72:iter,
id. B. C. 1, 66; Liv. 21, 32, 6:vici,
id. 40, 58, 2:urbs,
id. 23, 45, 10. oppidum, id. 27, 39, 12:barbari,
dwelling in plains, id. 39, 53, 13; cf.Scythae, Hor C. 3, 24, 9: hostis,
fighting on a plain, Liv. 22, 18, 3 al. —Subst.: campe-strĭa, ĭum, n., a plain, flat land, level ground, Tac. G. 43:II.in campestribus,
Plin. 6, 26, 30, § 118.—Relating to the Campus Martius.A.Of the athletic exercises held there:2.ludus,
Cic. Cael. 5, 11:proelia,
contests in the Campus, Hor. Ep. 1, 18, 54:exercitationes,
Suet. Aug. 83; id. Ner. 10:decursio,
id. Galb. 6 fin.:arma,
used in the contests held there, Hor. A. P 379.— Hence,Subst.a.campestre, is, n. (sc. velamentum), a leather apron worn about the loins, a wrestling-apron (orig. of the combatants in the Field of Mars; hence the name): campestria Latinum verbum est, sed ex eo dictum, quod juvenes, qui exercebantur in Campo, pudenda operiebant;b.unde qui ita succincti sunt campestratos vulgus appellat, Aug. Civ Dei, 14, 17.—Also worn in hot weather under the toga, in place of the tunic,
Hor. Ep. 1, 11, 18; Vulcat. Avid. Cass. 4 al.—campe-stres, ĭum, m., the deities who presided over contests, Inscr. Orell. 1358; 1794; 2101; Inscr. Don. 59, 5.—B.Pertaining to the comitia held in the Campus Martius:quaestus,
Cic. Har. Resp. 20, 42: gratia. Liv. 7, 1, 2:res ex campestri certamine in senatum pervenit,
id. 32, 7, 11:operae,
Suet. Aug. 3:temeritas,
Val. Max. 4, 1, n 14. -
58 comitium
cŏm-ĭtĭum, ii, n. [locus a coëundo, id est insimul veniendo, est dictus, Paul. ex Fest. p. 38, 12 Müll.; cf. Varr. L. L. 5, § 155 id.: comitium ab eo quod coibant eo comitiis curiatis, et litium causā].I.In sing., the place for the assembling of the Romans voting by the curiœ situated near the Forum, and separated from it by the ancient Rostra, but sometimes considered as a part of the Forum in a more extended sense (hence, in Dion. Halic. ho kratistos and o epiphanestatos tês agoras topos: IN COMITIO AVT IN FORO, XII. Tab. ap. Auct. Her. 2, 13, 20; Cic. Sest. 35, 75; id. Verr. 2, 1, 22, § 58; id. Brut. 84, 289; Liv. 1, 36, 5; 27, 36, 8; 10, 24, 18; Plaut. Curc. 4, 1, 9 et saep.; cf. Dict. of Antiq.—B.Transf., any place of assembly out of Rome;C.so of the Ephoreum at Sparta,
Nep. Ages. 4, 2.—Trop.:II.quod (es) esset animi vestibulum et orationis janua et cogitationum comitium,
App. Mag. 7, p. 278, 1; so, sacri pectoris, Mam. Grat. Act. ad Jul. 15.—Plur.: cŏmĭtĭa (access. form cŏmĭtĭae, Fratr. Arval. ap. Marin. p. 43; Gloss. Labb. p. 33), the assembly of the Romans for electing magistrates, etc., the comitia. —The comitia were of three kinds.1.Comitia curiata, the most ancient, voting by curiæ, held in the comitium (v. I.), gradually restricted by,2.The Comitia centuriata, the proper assembly of the populus Romanus, voting by centuries, instituted by Servius Tullius, continuing through the whole time of the republic, commonly held in the Campus Martius (not in the comitium, as is asserted by many from the similarity of the name; cf.3.campus, II.),
Gell. 15, 27, 2 sqq.; Cic. Agr. 2, 11, 27; id. Dom. 14, 38; Liv. 5, 52, 15; cf. Cic. Leg. 3, 19, 44.—Comitia tributa, voting by tribes, and commonly held in the Forum, but in choosing magistrates, freq. in the Campus Martius, convened for the first time in the trial of Coriolanus, two years after the introduction of the office of tribune of the people. In them the inferior magistrates (ædiles, tribunes of the people, quæstors), and, later, the Pontifex Maximus also, were chosen, Cic. Leg. 3, 19, 45; id. Agr. 2, 11, 27; Liv. 2, 58, 1; 2, 60, 4; Gell. 15, 27, 3; cf.B.Dict. of Antiq.—Upon the comitia calata, v. 1, calo.—The usual t. t. for holding such comitia is: comitia habere,
Cic. Div. 2, 18, 43; freq. in all periods;they were designated according to the magistrates who were to be chosen in them, as consularia,
Cic. Verr. 1, 6, 17; id. Mur. 18, 38:praetoria,
Liv. 10, 22, 8:tribunicia,
Cic. Att. 1, 1, 1; Liv. 6, 39, 11:militaria,
Liv. 3, 51, 8:quaestoria,
Cic. Fam. 7, 30, 1; cf.also: comitia consulum,
Liv. 3, 20, 8; and:comitia fiunt regi creando,
id. 1, 35, 1:edicere comitia consulibus creandis,
id. 3, 37, 5:comitia conficere,
Cic. Fam. 10, 36, 12:differre,
Liv. 6, 37, 12:dimittere,
Cic. Att. 1, 14, 5:ducere,
id. ib. 4, 15, 7:inire,
Suet. Vesp. 5.—Transf., of other elections, out of Rome, Cic. Verr. 2, 2, 52, § 129; Liv. 42, 43, 7; Tab. Heracl. v. 24 sq.—C.Trop.:ibo intro, ubi de capite meo sunt comitia, i. e.,
where my fate is deciding, Plaut. Aul. 4, 7, 20:Pseudulus mihi centuriata capitis habuit comitia,
id. Ps. 4, 7, 134:meo illic nunc sunt capiti comitia,
id. Truc. 4, 3, 45. -
59 цикл
цикл м. матер. Arbeitsspiel n; мет. Charge f; Gang m; Kern m; Kreislauf m; Kreisprozeß m; Kreisumlauf m; Lastspiel n; выч. Paß m; Periode f; хим. Ring m; Schwingung f; Schwingungsperiode f; Spiel n; Takt m; Taktspiel n; Umlauf m; Wechselfolge f; Zustandsverlauf m; Zyklus mцикл м. (напр., напряжений) Schwingungszeit fцикл м. напряжений Lastspiel n; Lastwechsel m; Schwingungsbeanspruchung f; матер. Schwingungsperiode f; Schwingungsspannung fцикл м. Ренкина Rankine-Clausius-Prozeß m; Rankine-Clausiusscher Kreisprozeß m; термод. Rankine-Prozeß m -
60 Hohlkörper
m
См. также в других словарях:
Martius — steht als Begriff für: einen Familiennamen Carl Martius (1906–1993), Biochemiker Carl Alexander von Martius (1838–1920), deutscher Chemiker, Sohn von Carl Friedrich Philipp von Martius Carl Friedrich Philipp von Martius (1794–1868), deutscher… … Deutsch Wikipedia
Martius — may refer to: an adjectival form of the theonym Mars in Latin: Campus Martius, the Field of Mars in ancient Rome Martius, the month of March; see Roman calendar Telo Martius, an ancient name for Toulon, France People named Martius: Carl Friedrich … Wikipedia
Martĭus [1] — Martĭus (lat.), so v.w. März … Pierer's Universal-Lexikon
Martĭus [2] — Martĭus, 1) Ernst Wilhelm, geb. 1766 in Weißenstadt, war Hofapotheker u. Professor in Erlangen u. st. 1349. Er war Mitbegründer du Botanischen Gesellschaft in Regensburg u. schr.: Erinnerungen aus meinem 90 jährigen Leben, 1847. 2) Heinrich von M … Pierer's Universal-Lexikon
Martĭus — Martĭus, Karl Friedrich Philipp von, Naturforscher und Reisender, geb. 17. April 1794 in Erlangen, gest. 13. Dez. 1868 in München, studierte in Erlangen seit 1810 Medizin, beteiligte sich dann an einer von der österreichischen und bayrischen… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Martius — Martius, Karl Friedr. Philipp von, Naturforscher und Reisender, geb. 17. April 1794 zu Erlangen, bereiste 1817 20 Brasilien, 1826 64 Prof. der Botanik zu München, gest. das. 13. Dez. 1868; schrieb: »Reise nach Brasilien« (3 Bde., 1823 31), »Nova… … Kleines Konversations-Lexikon
Martius [1] — Martius, Heinrich v., geb. 1781 zu Radeberg in Sachsen, war längere Zeit in Moskau bei den kaiserl. Museen angestellt, lebte später als Arzt in Sachsen, st. 1839; gab einen Prodromus florae Mosqueusis u. eine Schrift über der taurischen Aussatz… … Herders Conversations-Lexikon
Martius [2] — Martius, Karl Friedr. Phil. v., geb. 1794 zu Erlangen, gegenwärtig Professor u. Director des botanischen Gartens zu München, machte 1817–20 die von der österr. und bayer. Regierung veranstaltete Reise nach Brasilien mit »Reise nach Brasilien«, 3… … Herders Conversations-Lexikon
MARTIUS — praenomine Publius, Mathematicae vanitatis, imperante Tiberiô, convictus; in quem Consules extra portam Esquilinam, cum classicum canere iussissent, more priscô advertêre … Hofmann J. Lexicon universale
Martius — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Martius le mois de mars dans le calendrier romain. Sommaire 1 Patronyme 2 Localités … Wikipédia en Français
Martius, S. (3) — 3S. Martius (Martinus), Abb. (13. al. 7. April). Dieser hl. Martius, Abt in Auvergne, frz. Mars oder Marts, kömmt zuweilen auch unter dem Namen Martinus vor. Unter Anspielung auf seinen Namen (tapferer Kämpfer) sagt der hl. Gregor von Tours (vit … Vollständiges Heiligen-Lexikon