-
1 mimica
mimicamimica ['mi:mika] <- che>sostantivo FemininMimik FemininDizionario italiano-tedesco > mimica
2 mímica
3 mimicus
mīmicus, a, um (μιμικός), I) mimisch, actor, Schol. Iuven.: iocus, übertrieben, Cic.: haec non debent esse mimica, mimisch, komödiantenmäßig, possenhaft, Quint.: genus, Sen. rhet.: vere mimicae nuptiae, Sen. contr. 2, 4 (12), 5 K. – II) übtr., affektiert, nur scheinbar, Schein-, currus (triumphalis), Plin. pan.: mors, Petron.: quam essent mimica et inepta, Plin. ep.
4 mímico
5 mimicus
mīmicus, a, um (μιμικός), I) mimisch, actor, Schol. Iuven.: iocus, übertrieben, Cic.: haec non debent esse mimica, mimisch, komödiantenmäßig, possenhaft, Quint.: genus, Sen. rhet.: vere mimicae nuptiae, Sen. contr. 2, 4 (12), 5 K. – II) übtr., affektiert, nur scheinbar, Schein-, currus (triumphalis), Plin. pan.: mors, Petron.: quam essent mimica et inepta, Plin. ep.6 cavillatio
cavillātio, ōnis, f. (cavillor), I) das scherzhafte Aufziehen, Hänseln, die Neckerei, Stichelei, Ironie in Scherz od. Ernst (vgl. Cic. de or. 2, 218), Plaut., Liv. u.a.: c. mimica, Solin. – II) das leere, sophistische Gerede, die Sophisterei (vgl. Sen. ep. 111 in. Ulp. dig. 50, 16, 177), inepta, Quint.: infelix verborum, Wortmäkelei, Quint.: cavillationes iuris, sophistische Rechtsfragen, Quint.: syllogismi et cavillationes, Sen.
7 Satyrus
Satyrus, ī, m. (Σάτυρος), I) der Satyr, Gefährte des Bacchus, mit langgespitzten Ohren u. hörnerartigen Knoten dahinter, mit Pferdeschwanz, struppigem Haare u. stumpfnäsig. In späterer Zeit mit den Panen und Panisken u. bes. von den röm. Dichtern mit den den Panen entsprechenden latein. Waldgöttern, den Faunen, identifiziert, dah. auch mit Bocksfüßen u. langen Hörnern, Hor. ep. 2, 2, 125. Ov. met. 6, 110 u. 383. Cic. Verr. 4, 135: im Plur. bei Lucr. 4, 583 (580). Hor. carm. 2, 19, 4. Ov. met. 1, 193. Cic. de nat. deor. 3, 43. – v. Marsyas, Satyrus Phryx, Ov. ex Pont. 3, 3, 42. – v. Tänzer Bathyllus, als Satyr, Pers. 5, 123. – II) übtr.: A) wegen der Ähnlichkeit, eine Art geschwänzter Affe, Plin. 7, 24 u.a. Solin. 27, 60. – B) meton., eine Art Drama bei den Griechen, worin Satyrn den Chor bildeten, das Satyrspiel, satyrorum scriptor, Hor. de art. poët. 235: satyri dicaces, protervi, ibid. 226 u. 233. – Dav. Satyricus, a, um (Σατυρικός), satyrisch, d.i. a) zum Satyr gehörig, satyrartig, signa, Bilder von satyrähnlichen Mißgestalten, Plin. 19, 50. – b) zum Satyrspiele gehörig, genus scaenarum ( neben tragicum, comicum), Vitr. 5, 6, 9: ebenso scaenae, ibid.: fabulae, dramata, Acro Hor. art. poët. 216: satyrica vel mimica levitas, Augustin. de civ. dei 5, 26, 2. p. 241, 22 D.2
8 cavillatio
cavillātio, ōnis, f. (cavillor), I) das scherzhafte Aufziehen, Hänseln, die Neckerei, Stichelei, Ironie in Scherz od. Ernst (vgl. Cic. de or. 2, 218), Plaut., Liv. u.a.: c. mimica, Solin. – II) das leere, sophistische Gerede, die Sophisterei (vgl. Sen. ep. 111 in. Ulp. dig. 50, 16, 177), inepta, Quint.: infelix verborum, Wortmäkelei, Quint.: cavillationes iuris, sophistische Rechtsfragen, Quint.: syllogismi et cavillationes, Sen.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cavillatio
9 Satyrus
Satyrus, ī, m. (Σάτυρος), I) der Satyr, Gefährte des Bacchus, mit langgespitzten Ohren u. hörnerartigen Knoten dahinter, mit Pferdeschwanz, struppigem Haare u. stumpfnäsig. In späterer Zeit mit den Panen und Panisken u. bes. von den röm. Dichtern mit den den Panen entsprechenden latein. Waldgöttern, den Faunen, identifiziert, dah. auch mit Bocksfüßen u. langen Hörnern, Hor. ep. 2, 2, 125. Ov. met. 6, 110 u. 383. Cic. Verr. 4, 135: im Plur. bei Lucr. 4, 583 (580). Hor. carm. 2, 19, 4. Ov. met. 1, 193. Cic. de nat. deor. 3, 43. – v. Marsyas, Satyrus Phryx, Ov. ex Pont. 3, 3, 42. – v. Tänzer Bathyllus, als Satyr, Pers. 5, 123. – II) übtr.: A) wegen der Ähnlichkeit, eine Art geschwänzter Affe, Plin. 7, 24 u.a. Solin. 27, 60. – B) meton., eine Art Drama bei den Griechen, worin Satyrn den Chor bildeten, das Satyrspiel, satyrorum scriptor, Hor. de art. poët. 235: satyri dicaces, protervi, ibid. 226 u. 233. – Dav. Satyricus, a, um (Σατυρικός), satyrisch, d.i. a) zum Satyr gehörig, satyrartig, signa, Bilder von satyrähnlichen Mißgestalten, Plin. 19, 50. – b) zum Satyrspiele gehörig, genus scaenarum ( neben tragicum, comicum), Vitr. 5, 6, 9: ebenso scaenae, ibid.: fabulae, dramata, Acro Hor. art. poët. 216: satyrica vel mimica levitas, Augustin. de civ. dei 5, 26, 2. p. 241, 22 D.2См. также в других словарях:
mimică — mímică s. f., g. d. art. mímicii Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic MÍMICĂ f. 1) Artă de exprimare a gândurilor şi a sentimentelor prin gesturi sau prin modificarea expresiei feţei. 2) Ansamblu de gesturi şi de modificări … Dicționar Român
Mimica — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta … Wikipedia
mímica — sustantivo femenino 1. (no contable) Arte y técnica de expresarse por medio de gestos o movimientos del cuerpo: La mímica se enseña en muchas escuelas de arte dramático. 2. (no contable) Conjunto de gestos o movimientos expresivos de una persona … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
mimica — / mimika/ s.f. [femm. sost. dell agg. mimico ]. 1. (teatr., non com.) [arte propria dei mimi di esprimere i sentimenti mediante i gesti e gli atteggiamenti del corpo: l arte della m. ] ▶◀ mimo. 2. (estens.) [complesso dei gesti con cui si… … Enciclopedia Italiana
mímica — s. f. 1. Expressão do pensamento ou representação teatral por meio de gestos. 2. Gesticulação … Dicionário da Língua Portuguesa
Mimica — Mìmica, Vatroslav (1923) DEFINICIJA hrv. filmski redatelj crtanih filmova (Samac, Mala kronika i dr.) i cjelovečernjih igranih filmova (Prometej s otoka Viševice, Ponedjeljak ili utorak, Kaja, ubit ću te!) … Hrvatski jezični portal
Mímica — Bharatanatyam, danza tradicional de la India donde la mímica tiene un rol esencial. La mímica (del griego mimos, actor ) es la comunicación a través de gestos o ademanes. Generalmente acompaña al habla, y sirve para complementar la comunicación,… … Wikipedia Español
Mímica — ► sustantivo femenino Arte y técnica de imitar, representar o expresarse mediante gestos y ademanes: ■ se servía de la mímica porque no podía hablar . SINÓNIMO gesticulación * * * mímica (del lat. «mimĭca») f. Arte de *expresarse con *gestos y… … Enciclopedia Universal
mimica — mì·mi·ca s.f. 1. TS teatr. l arte del mimo, basata sull imitazione e sull espressione gestuale per esprimere i sentimenti o per riprodurre e rappresentare fatti, azioni e vicende, senza fare ricorso alla parola 2. CO estens., la gestualità con… … Dizionario italiano
mímica — {{#}}{{LM M45746}}{{〓}} {{[}}mímica{{]}} ‹mí·mi·ca› {{《}}▍ s.f.{{》}} Véase {{M25945}}{{上}}mímico, mímica{{下}} … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
mímica — s f Conjunto de los gestos que hace alguien para manifestar sentimientos, emociones e ideas sin hablar; arte que enseña a realizarlos con elegancia y precisión: Carolina fue condiscípula suya, algo más joven que ella, excelente en su mímica,… … Español en México
Перевод: со всех языков на немецкий
с немецкого на все языки- С немецкого на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Албанский
- Английский
- Болгарский
- Испанский
- Итальянский
- Латинский
- Немецкий
- Португальский
- Русский
- Суахили
- Французский
- Чешский