-
1 lurcor
1.lurco, āre, v. a., and lurcor, āri, v. dep. n. [perh. lura, to have a stomach of leather], to eat voraciously, to devour:2.lurcare est cum aviditate cibum sumere,
Non. 10, 31: lardum, Pomp. ap. Non. 11, 6 (Com. Rel. v. 169 Rib.):ut lurcaretur lardum,
Lucil. ib. 11, 2.lurco ( lurcho, Serv. ad Verg. A. 6, 4; Prob. p. 1455 P.), ōnis, m., a gormandizer, glutton.— Lit.:3.lurco, edax, furax, fugax,
Plaut. Pers. 3, 3, 16: vivite lurcones, comedones, vivite ventres, Lucil. ap. Non. 11, 9:lastaurum et lurconem et nebulonem popinonemque appellans,
Suet. Gram. 15: lurcones capacis gulae homines et bonorum suorum consumptores, Paul. ex Fest. p. 120.Lurco, ōnis, m., a Roman surname. Esp., M. Aufidius, who was the first to fatten peacocks for the table, Varr. R. R. 3, 6, 1; Plin. 10, 20, 23, § 45.—So of M. Perpenna Lurco, Inscr. Grut. 237, 8.—B.Transf., a voluptuary, debauchee, App. M. 8, p. 213, 6.—Hence,II.Lurcōnĭānus, a, um, adj., of or belonging to Lurco, Lurconian:Apiciana et Lurconiana condimenta,
Tert. Anim. 33. -
2 lurco
[st1]1 [-] lurco, āre: c. lurcor. [st1]2 [-] lurco, ōnis, m.: glouton. [st1]3 [-] Lurco, ōnis, m.: Lurco (surnom).* * *[st1]1 [-] lurco, āre: c. lurcor. [st1]2 [-] lurco, ōnis, m.: glouton. [st1]3 [-] Lurco, ōnis, m.: Lurco (surnom).* * *Lurco, lurconis. Suet. Un goulu, Un gourmand, qui despend touts ses biens en gourmandise. -
3 collurc(h)inatio
col-lurc(h)inātio, ōnis f. [lurcor\]страсть к кутежам, разгульная жизнь Ap -
4 collurc(h)inatio
col-lurc(h)inātio, ōnis f. [lurcor\]страсть к кутежам, разгульная жизнь Ap -
5 lurco
I —, —, āre и lurcor, —, ārī depon.объедаться, обжираться LM, VrII lurco, ōnis m.обжора, кутила, расточитель, мот LM, Pl, Ap, Su -
6 collurcinatio
collurcinātio, ōnis, f. (con u. lurcor), große Schwelgerei, Völlerei, Plur., Apul. apol. 75. Cl. Mam. de stat. anim. 2, 9, 4 (codd. conlucernationes).
-
7 lurco [1]
-
8 collurcinatio
collurcinātio, ōnis, f. (con u. lurcor), große Schwelgerei, Völlerei, Plur., Apul. apol. 75. Cl. Mam. de stat. anim. 2, 9, 4 (codd. conlucernationes).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > collurcinatio
-
9 lurco
1. lurco (altlat. lurcho), āre, u. lurcor (lurchor), ārī (2. lurco), den Fresser machen, fressen, absol., lurcare cum Flora, Varro sat. Men. 136. – mit Acc., lardum lurchare, Pompon. com. 169, lurcari, Lucil. 79.————————2. lurco (lurcho), ōnis, m., ein Fresser, Schlemmer, Wüstling, bes. als Schimpfwort, Lucil. 75 (Plur.). Suet. gr. 15: lurco edax, Plaut. Pers. 421: obszön v. einem Wollüstling, Apul. met. 8, 25. – als Beiname, M. Aufidius Lurco, der zuerst einen Pfau mästete, Varro r. r. 3, 6, 1. Plin. 10, 45; M. Perpenna Lurco, Corp. inscr. Lat. 6, 916: u. dav. Lurcōniānus, a, um, lurkonianisch, eines Lurko, Apiciana et Lurconiana condimenta, Tert. de anim. 33. – ⇒ Alte Schreibweise lurcho, s. Serv. Verg. Aen. 6, 4. Prob. cath. 16, 33 K. -
10 collurchinatio
col-lurchĭnātĭo ( conl-, and - lurcĭn-), ōnis, f. [lurcor], gross gluttony, gormandizing (post-class. and rare), App. Mag. p. 322, 33; Claud. Mam. Stat. An. 2, 9 fin. -
11 collurcinatio
col-lurchĭnātĭo ( conl-, and - lurcĭn-), ōnis, f. [lurcor], gross gluttony, gormandizing (post-class. and rare), App. Mag. p. 322, 33; Claud. Mam. Stat. An. 2, 9 fin. -
12 conlurchinatio
col-lurchĭnātĭo ( conl-, and - lurcĭn-), ōnis, f. [lurcor], gross gluttony, gormandizing (post-class. and rare), App. Mag. p. 322, 33; Claud. Mam. Stat. An. 2, 9 fin. -
13 lurcho
1.lurco, āre, v. a., and lurcor, āri, v. dep. n. [perh. lura, to have a stomach of leather], to eat voraciously, to devour:2.lurcare est cum aviditate cibum sumere,
Non. 10, 31: lardum, Pomp. ap. Non. 11, 6 (Com. Rel. v. 169 Rib.):ut lurcaretur lardum,
Lucil. ib. 11, 2.lurco ( lurcho, Serv. ad Verg. A. 6, 4; Prob. p. 1455 P.), ōnis, m., a gormandizer, glutton.— Lit.:3.lurco, edax, furax, fugax,
Plaut. Pers. 3, 3, 16: vivite lurcones, comedones, vivite ventres, Lucil. ap. Non. 11, 9:lastaurum et lurconem et nebulonem popinonemque appellans,
Suet. Gram. 15: lurcones capacis gulae homines et bonorum suorum consumptores, Paul. ex Fest. p. 120.Lurco, ōnis, m., a Roman surname. Esp., M. Aufidius, who was the first to fatten peacocks for the table, Varr. R. R. 3, 6, 1; Plin. 10, 20, 23, § 45.—So of M. Perpenna Lurco, Inscr. Grut. 237, 8.—B.Transf., a voluptuary, debauchee, App. M. 8, p. 213, 6.—Hence,II.Lurcōnĭānus, a, um, adj., of or belonging to Lurco, Lurconian:Apiciana et Lurconiana condimenta,
Tert. Anim. 33. -
14 Lurco
1.lurco, āre, v. a., and lurcor, āri, v. dep. n. [perh. lura, to have a stomach of leather], to eat voraciously, to devour:2.lurcare est cum aviditate cibum sumere,
Non. 10, 31: lardum, Pomp. ap. Non. 11, 6 (Com. Rel. v. 169 Rib.):ut lurcaretur lardum,
Lucil. ib. 11, 2.lurco ( lurcho, Serv. ad Verg. A. 6, 4; Prob. p. 1455 P.), ōnis, m., a gormandizer, glutton.— Lit.:3.lurco, edax, furax, fugax,
Plaut. Pers. 3, 3, 16: vivite lurcones, comedones, vivite ventres, Lucil. ap. Non. 11, 9:lastaurum et lurconem et nebulonem popinonemque appellans,
Suet. Gram. 15: lurcones capacis gulae homines et bonorum suorum consumptores, Paul. ex Fest. p. 120.Lurco, ōnis, m., a Roman surname. Esp., M. Aufidius, who was the first to fatten peacocks for the table, Varr. R. R. 3, 6, 1; Plin. 10, 20, 23, § 45.—So of M. Perpenna Lurco, Inscr. Grut. 237, 8.—B.Transf., a voluptuary, debauchee, App. M. 8, p. 213, 6.—Hence,II.Lurcōnĭānus, a, um, adj., of or belonging to Lurco, Lurconian:Apiciana et Lurconiana condimenta,
Tert. Anim. 33. -
15 lurco
1.lurco, āre, v. a., and lurcor, āri, v. dep. n. [perh. lura, to have a stomach of leather], to eat voraciously, to devour:2.lurcare est cum aviditate cibum sumere,
Non. 10, 31: lardum, Pomp. ap. Non. 11, 6 (Com. Rel. v. 169 Rib.):ut lurcaretur lardum,
Lucil. ib. 11, 2.lurco ( lurcho, Serv. ad Verg. A. 6, 4; Prob. p. 1455 P.), ōnis, m., a gormandizer, glutton.— Lit.:3.lurco, edax, furax, fugax,
Plaut. Pers. 3, 3, 16: vivite lurcones, comedones, vivite ventres, Lucil. ap. Non. 11, 9:lastaurum et lurconem et nebulonem popinonemque appellans,
Suet. Gram. 15: lurcones capacis gulae homines et bonorum suorum consumptores, Paul. ex Fest. p. 120.Lurco, ōnis, m., a Roman surname. Esp., M. Aufidius, who was the first to fatten peacocks for the table, Varr. R. R. 3, 6, 1; Plin. 10, 20, 23, § 45.—So of M. Perpenna Lurco, Inscr. Grut. 237, 8.—B.Transf., a voluptuary, debauchee, App. M. 8, p. 213, 6.—Hence,II.Lurcōnĭānus, a, um, adj., of or belonging to Lurco, Lurconian:Apiciana et Lurconiana condimenta,
Tert. Anim. 33. -
16 Lurconianus
1.lurco, āre, v. a., and lurcor, āri, v. dep. n. [perh. lura, to have a stomach of leather], to eat voraciously, to devour:2.lurcare est cum aviditate cibum sumere,
Non. 10, 31: lardum, Pomp. ap. Non. 11, 6 (Com. Rel. v. 169 Rib.):ut lurcaretur lardum,
Lucil. ib. 11, 2.lurco ( lurcho, Serv. ad Verg. A. 6, 4; Prob. p. 1455 P.), ōnis, m., a gormandizer, glutton.— Lit.:3.lurco, edax, furax, fugax,
Plaut. Pers. 3, 3, 16: vivite lurcones, comedones, vivite ventres, Lucil. ap. Non. 11, 9:lastaurum et lurconem et nebulonem popinonemque appellans,
Suet. Gram. 15: lurcones capacis gulae homines et bonorum suorum consumptores, Paul. ex Fest. p. 120.Lurco, ōnis, m., a Roman surname. Esp., M. Aufidius, who was the first to fatten peacocks for the table, Varr. R. R. 3, 6, 1; Plin. 10, 20, 23, § 45.—So of M. Perpenna Lurco, Inscr. Grut. 237, 8.—B.Transf., a voluptuary, debauchee, App. M. 8, p. 213, 6.—Hence,II.Lurcōnĭānus, a, um, adj., of or belonging to Lurco, Lurconian:Apiciana et Lurconiana condimenta,
Tert. Anim. 33.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский