lodowca

См. также в других словарях:

• cielenie się — n I rzecz. od cielić się. * geogr. Cielenie się lodowca «odrywanie się wielkich brył lodu od lodowca pogrążającego się w morzu» …   Słownik języka polskiego

• jęzor — m IV, D. a, Ms. jęzororze; lm M. y zgr. od język w zn. 1 Krowi, psi jęzor. ∆ geogr. Jęzor lodowca, lodowcowy «część lodowca górskiego spływająca pasmem poniżej granicy wiecznego śniegu» ◊ rub. Lecieć, pędzić z wywieszonym jęzorem «biec szybko… …   Słownik języka polskiego

• lodowcowy — przym. od lodowiec Osady lodowcowe. Erozja lodowcowa. ∆ geogr. Jęzor lodowcowy «część masy lodowca spływająca pasmem poniżej granicy wiecznego śniegu» ∆ geol. Dolina lodowcowa, żłób lodowcowy «dolina rzeczna przekształcona przez niszczącą… …   Słownik języka polskiego

• morena — ż IV, CMs. morenanie; lm D. morenaen geol. «materiał skalny niesiony i osadzany przez lodowiec, pozostały po jego stopieniu, składający się z głazów narzutowych, żwiru, piasku i gliny» ∆ Morena boczna «wał z okruchów skalnych przy bocznej… …   Słownik języka polskiego

• recesja — ż I, DCMs. recesjasji; lm D. recesjasji (recesjasyj) książk. «cofanie się czegoś; ustępowanie» ∆ ekon. Recesja gospodarcza «określenie dwóch faz cyklu koniunkturalnego gospodarki kryzysu i depresji» ∆ geogr. Recesja morza «cofanie się morza… …   Słownik języka polskiego

• jęzor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. a, Mc. jęzororze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}zgr. od rz. język w zn. 1.: Pies dyszał, wywiesiwszy różowy jęzor. Wywalić jęzor; w zn. 7.: Jęzory ognia, lawy. {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ablacja — ż I, DCMs. ablacjacji; lm D. ablacjacji (ablacjacyj) 1. geol. «stopniowe niszczenie, kruszenie się powierzchni lądu na skutek działania deszczu; także topnienie powierzchni lodowca wywołane energią słoneczną, wiatrem i deszczem» Ablacja deszczowa …   Słownik języka polskiego

• czoło — n III, Ms. czole; lm D. czół 1. «górna część twarzy powyżej oczu; u zwierząt: część głowy pomiędzy skrońmi» Czoło białe, gładkie. Czoło niskie, wyniosłe, wysokie. Czoło sklepione, szerokie, wąskie, wypukłe. Myślące czoło. ◊ Miedziane, wytarte… …   Słownik języka polskiego

• czołowy — czołowywi 1. «odnoszący się do czoła części głowy» ∆ Kości czołowe «kości tworzące przednie sklepienie czaszki» ∆ Zatoki czołowe «zatoki wewnątrz kości czołowych należące do zespołu zatok przynosowych» 2. «znajdujący się na przedzie, nadchodzący …   Słownik języka polskiego

• dolina — ż IV, CMs. dolinanie; lm D. dolinain «podłużne wgłębienie na powierzchni ziemi powstałe wskutek erozji wody płynącej; potocznie także: obniżenie terenu, nizina, kotlina» Szeroka, zielona dolina. Dolina Wisły, Bugu. Urodzajna dolina Nilu. Cicha… …   Słownik języka polskiego

• góra — ż IV, CMs. górze; lm D. gór 1. «w naukowej terminologii: wyniosłość skorupy ziemskiej powstała w wyniku działalności górotwórczej, wulkanicznej i procesów denudacyjnych; potocznie: każde większe wzniesienie terenu, odcinające się od niżej… …   Słownik języka polskiego