-
21 lingua
f.1.2)3) язык (m.), речьlingua scritta — a) письменный (литературный) язык; b) (scrittura) письменность
lingua scorretta (sgrammaticata) — безграмотный язык (исковерканный язык, язык со множеством ошибок)
lingua poetica — a) поэтический язык; b) (della poesia) язык поэзии
lingua familiare — a) (della famiglia) семейный язык; b) фамильярный стиль речи
4)5) (stile)la lingua della mala — воровской жаргон (блатной язык, gerg. феня)
la lingua burocratica — a) официальный (бюрократический) язык; b) суконный (дубовый) язык (канцелярит m.)
6) (straniera) иностранный языкdi lingue — языковый (agg.)
7) (striscia) полоса2.•◆
le male lingue — злые языкиattento a confidarti con lei, ha la lingua lunga — не откровенничай с ней, она всем разболтает (она болтушка)!
tieni a freno la lingua, quando parli con me! — не распускай язык! (придержи язык!)
mordersi la lingua — (anche fig.) прикусить язык
dopo quelle parole mi morsi la lingua, ma era troppo tardi — сказав это, я прикусил язык, но слово не воробей, выпустишь - не поймаешь
ha una lingua che taglia e cuce (biforcuta) — лучше не попадаться ему на язык (у него не язык, а бритва)
non ha peli sulla lingua — он режет правду - матку в глаза (у него что на уме, то на языке)
ce l'ho sulla punta della lingua, quel nome! — это имя вертится у меня на языке!
hai perso la lingua? (ti sei mangiato la lingua?) — ты что, язык проглотил? (у тебя язык отсох?)
è arrivato con la lingua di fuori — он примчался, высунув язык (с языком на плече, запыхавшись)
lingua di gatto — печенье (n.)
lingue di suocera — печенье "тёщин язык"
3.•lingua batte dove dente duole — a) где тонко там и рвётся; b) у кого что болит, тот о том и говорит
ne uccide più la lingua della spada — "Злые языки страшнее пистолета" (Грибоедов)
-
22 língua
I f1) анат язык2) язык, речьlíngua geral — браз смесь диалектов тупи-гуарани с португальским языком
••- língua viperinapela língua morre o peixe — псл язык мой - враг мой
- língua de palma e meio
- língua-de-trapo
- ele tem a língua expedita
- dar à língua
- bater com a língua nos dentes
- trocar língua
- conter a língua
- tenho a palavra debaixo da língua
- saber na ponta da língua
- ter na ponta da língua
- puxar pela língua
- língua de água
- língua das ondas
- língua-de-terra II m -
23 língua
lín.gua[l‘ĩgwə] sf 1 langue, organe du goût. 2 langue, idiome. dar com a língua nos dentes avoir la langue bien longue, ne pas savoir garder un secret. laboratório de línguas laboratoire de langues. língua materna langue maternelle. línguas estrangeiras langues étrangères. línguas mortas langues mortes. morder a língua fig se mordre la langue. na ponta da língua sur le bout de la langue. pôr a língua de fora tirer la langue.* * *[`lĩŋgwa]Substantivo feminino langue fémininbater com a língua nos dentes ( informal) vendre la mèchedar à língua ( informal) ne pas tenir sa langue(falar) papoterdobrar a língua faire attention à ce que l'on ditter algo na ponta da língua avoir quelque chose sur le bout de la langue* * *nome femininopôr a língua de foratirer la langueperder a línguaavaler sa languemá línguamauvaise languefalar várias línguasparler plusieurs langueslangue de feulangue étrangèrelangue maternellelangue oficielleavoir la langue bien penduene pas savoir tenir sa languesavoir quelque chose sur le bout des doigtsavoir quelque chose sur le bout de la langue -
24 lingua
f- lingua cerebriforme
- lingua a fragola
- lingua geografica
- lingua a lampone
- lingua nera pelosa
- lingua patinata
- lingua patinosa
- lingua a pliche
- lingua saburrale
- lingua scrotale
- lingua solcata
- lingua villosaItaliano-russo Medical puntatore Dizionario di termini russi e latino > lingua
-
25 lingua sf
['linɡwa]Anat, Culin fig tonguemostrare la lingua a qn — to stick o put out one's tongue at sb
la lingua batte dove il dente duole — (Proverbio) it is human nature to dwell on one's misfortunes
-
26 lingua
sf ['linɡwa]Anat, Culin fig tonguemostrare la lingua a qn — to stick o put out one's tongue at sb
la lingua batte dove il dente duole — (Proverbio) it is human nature to dwell on one's misfortunes
-
27 lingua
-
28 lingua
ж.1) язык••ti manca [hai perso] la lingua? — ты что, язык проглотил?
3) язык (средство общения, выражения)4) полосаlingua di terra — полоса земли ( торчащая из-под воды), коса
••* * *сущ.общ. язык (блюдо), язычок (духового инструмента), манера выражаться, речь, язык -
29 lìngua
f 1) анат. език; 2) език, реч; lìngua infiammata възпален език; lìngua tagliente остър език; lìngua materna майчин език; Ќ mordersi la lìngua прехапвам си езика; non aver peli sulla lìngua говоря директно, откровено. -
30 Lingua
-
31 Lingua
-
32 lingua
1) язык, напр. lingua abscisa (1. 8 D. 21, 1);2) язык, речь (1. 11 pr. D. 32. 1. 1 § 6 D. 45, 1);balbutiens (1. 15 C. 6, 23).
ut lingua nuncupassit (L. XII. tab. VI. 1); слова: lubricum linguae, необдуманные речи (1. 7 § 3 D. 48, 4);
prisca lingua (Gai. ?У. 17a).
Латинско-русский словарь к источникам римского права > lingua
-
33 lingua
s.1 lingua.2 lingua, lengüeta. -
34 lingua
Язык lingua franca ит. смешанный язык;
широко распространенный жаргон ~ ит. смешанный язык из элементов романских, греческого и восточных языков, служащий для общения в восточном Средиземноморье -
35 LINGUA
xxxEU LINGUAExpl Programme (m) pour promouvoir l'enseignement et l'apprentissage des langues étrangères dans la CE -
36 Lingua
EU LINGUA -
37 lingua
lingua franca — лингва франка, общепонятный смешанный язык из элементов романских, греческого и восточных языков, служащий для общения в восточном Средиземноморье
English-Russian dictionary of Information technology > lingua
-
38 lingua
lingua franca — лингва франка, общепонятный смешанный язык из элементов романских, греческого и восточных языков, служащий для общения в восточном Средиземноморье
-
39 lingua
lingua franca — лингва франка, общепонятный смешанный язык из элементов романских, греческого и восточных языков, служащий для общения в восточном Средиземноморье
-
40 lingua
ae f.prima l. PM — кончик языкаlinguam tenere O (continere C) — держать язык (за зубами)Latinae linguae gnarus L (sciens T) — знающий латинский языкmalae linguae esse Pt (malam linguam habere Sen) — иметь злой языкlinguam caninam comedere погов. Pt — быть дерзким на языкDorica l. Sen — дорийский диалект3) манера выражаться, слогl. secretior Q — непонятный (тёмный) слог4) красноречие L, H5) гомон, звуки, щебетание ( volucrum V)6) болтливость O; хвастовство O7) узкая полоса земли, коса или мыс ( insula tribus linguis in aequora excurrit O)8) короткое плечо рычага Vtr9) язычок (в духовом инструменте) PM10) надгортанник CC
См. также в других словарях:
língua — s. f. 1. Órgão móvel da cavidade bucal. 2. [Linguística] Sistema de comunicação comum a uma comunidade linguística. 3. Tromba dos insetos lepidópteros. 4. Fiel da balança. 5. Parte estreita e comprida de terra banhada lateralmente por água. 6. … … Dicionário da Língua Portuguesa
lingua — / lingwa/ s.f. [lat. lingua ]. 1. (anat.) [organo della cavità orale dei vertebrati superiori, con funzione tattile e gustativa e, nell uomo, di articolazione dei suoni del linguaggio] ● Espressioni (con uso fig.): lingua biforcuta ➨ ❑; mala… … Enciclopedia Italiana
Lingua — ist der Familienname folgender Personen: Giorgio Lingua (* 1960), römisch katholischer Erzbischof und vatikanischer Diplomat Siehe auch: Lingua franca Lingua Franca Nova (LFN), Plansprache Pange lingua, Titel eines eucharistischen Hymnus, der dem … Deutsch Wikipedia
LINGUA — a λείχω, s. lingo, non omnibus animalibus uniformis. Plin. l. 11. c. 37. Tenuissima serpentibus et trisulca, vibrans, praelonga: lacertis bifidae et pilosas: vitulis quoque marinis duplex: sed supredictis capillamenti tenuitate: ceteris ad… … Hofmann J. Lexicon universale
lingua — LÍNGUA v. lingua franca. Trimis de tavi, 13.09.2007. Sursa: Neoficial … Dicționar Român
Lingua — Lin gua (l[i^][ng] gw[.a]), n.; pl. {Lingu[ae]} (l[i^][ng] gw[=e]). [L., the tongue.] (Zo[ o]l.) (a) A tongue. (b) A median process of the labium, at the under side of the mouth in insects, and serving as a tongue. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Lingua — (lat.), 1) Zunge; 2) Sprache. Daher L. romana rustica, s. Römische Sprache u. Romanische Sprachen … Pierer's Universal-Lexikon
Lingŭa — (lat. u. ital.), Zunge, Sprache. L. rustĭca (»bäurische Sprache«), das Vulgär oder Volkslatein des frühen Mittelalters (vgl. Lateinische Sprache, Romanische Sprachen). L. franca, verdorbenes Italienisch, das, zur Zeit der Herrschaft der… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Lingua — Lingŭa (lat., ital. und portug.), Zunge, Sprache; L. franca, das verdorbene Italienisch in der Levante, Verkehrssprache zwischen der dortigen einheimischen Bevölkerung und den Europäern … Kleines Konversations-Lexikon
lingua — término latino para lengua Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 … Diccionario médico
lingua — index language Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary