Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

legō

  • 21 ad - legō (all-)

        ad - legō (all-) ēgī, ēctus, ere,    to select, choose, elect: augures de plebe, L.

    Latin-English dictionary > ad - legō (all-)

  • 22 dē-lēgō

        dē-lēgō āvī, ātus, āre,    to send away, despatch: Pleminium in Tullianum ex senatūs consulto, L.: studiosos Catonis ad illud volumen, refer, N.—To commit, give in charge, confide: nec ancillis delegantur (infantes), Ta. — To assign, transfer, refer: (rem) ad senatum, to refer, L.: delegato triumviris ministerio, Ta.: obsidione delegatā in curam collegae, L.: Quinto delegabo, si quid aeri meo alieno superabit.—Fig., to attribute, impute, ascribe: hoc crimen optimis nominibus: omne rei gestae decus ad Volumnium, L.

    Latin-English dictionary > dē-lēgō

  • 23 inter-legō

        inter-legō —, —, ere,     to pluck here and there, cull.—In tmesis: Carpendae frondes, interque legendae, V.

    Latin-English dictionary > inter-legō

  • 24 per-legō or pellegō

        per-legō or pellegō lēgī, lēctus, ere,    to view all over, examine thoroughly, scan, survey: omnia oculis, V.: dispositas per atria ceras, O.—To read through, peruse: perlectis litteris, S.: perlectam (epistulam), recitat, Cs.: quando autem pelleget?: leges, Iu.: senatum, i. e. revise the roll, L.

    Latin-English dictionary > per-legō or pellegō

  • 25 prae-legō

        prae-legō —, —, ere,    to sail by, skirt: Campaniam, Ta.: oram, Ta.

    Latin-English dictionary > prae-legō

  • 26 re-lēgō

        re-lēgō āvī, ātus, āre,    to send away, send out of the way, despatch, remove, seclude: filium ab hominibus: (filium) rus supplici causā: relegati longe ab ceteris, Cs.: procul Europā in ultima orientis relegati senes, Cu.: civīs procul ab domo, L.: relegatum in aliā insulā exercitum detinere, Ta.: tauros in sola Pascua, V.: terris gens relegata ultimis: Hippolytum nemori, consign, V.— To send into exile, banish, exile, relegate (enforcing residence in a particular town or province, without loss of civil rights): ut equites a consule relegarentur: relegatus, non exsul, dicor in illo, O.: relegatus in exilium, L.: ultra Karthaginem, L.— Fig., to send back, send away, put aside, reject: a re p. relegatus, i. e. driven from public life: Samnitium dona: ambitione relegatā, apart, H.: mea verba, O.—To refer: studiosos ad illud volumen, N.: ornandi causas tibi, Tb.

    Latin-English dictionary > re-lēgō

  • 27 re-legō

        re-legō lēgī, lēctus, ere,    to gather together, collect again: Ianua filo est inventa relecto, i. e. by winding up the thread again, O.—To travel over, traverse again, retrace: litora, V.: Hellespontiacas aquas, O.—Fig., to go through again, read over: Troiani belli scriptorem, H.: scripta, O.— To go over again, rehearse, repeat: suos sermone labores, O.: omnia, quae ad cultum deorum pertinerent.

    Latin-English dictionary > re-legō

  • 28 sub-legō

        sub-legō lēgī, lēctus, ere,    to gather from below, gather up: (puer) Sublegit quodcumque iaceret inutile, H.—To catch up secretly, gather by stealth: tibi carmina, V.—To choose as a substitute, elect instead: in demortuorum locum, L.: familias (in numerum patriciorum), Ta.

    Latin-English dictionary > sub-legō

  • 29 читать

    lego, legi, lectum, ere

    Latin-Russian dictionary > читать

  • 30 legens

    1.
    lēgo, āvi, ātum (archaic perf. legassit for legaverit, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148), 1, v. a. [lex; and therefore qs. lege creare], a publicist's and jurid. t. t.
    I.
    A publicist's t. t.
    A.
    To send with a commission or charge, to send on an embassy, send as ambassador; to depute, despatch:

    ne hoc quidem senatui relinquebas, ut legati ex ejus ordinis auctoritate legarentur,

    Cic. Vatin. 15, 35:

    hominem honestum ac nobilem legarunt ad Apronium,

    id. Verr. 2, 3, 48, § 114: eos privatae rei causa legari, id. Fam. 3, 8, 4:

    juste pieque legatus venio,

    Liv. 1, 32:

    tres adulescentes in Africam legantur, qui reges adeant, etc.,

    Sall. J. 21, 4:

    quos Athenienses Romam ad senatum legaverant impetratum, etc.,

    Gell. 7, 14, 8.—
    2.
    Transf. to the commission itself (ante- and post-class.):

    quae verba legaverint Rhodii ad hostium ducem,

    what they told him through their deputies, Gell. 15, 31 in lemm.
    b.
    Beyond the official sphere:

    quin potius, quod legatum est tibi negotium, Id curas?

    committed, intrusted, Plaut. Cas. 1, 12.—
    B.
    To appoint or choose as deputy (as the official assistant, lieutenant, of a general or governor):

    eum (Messium) Caesari legarat Appius,

    Cic. Att. 4, 15, 9:

    ego me a Pompeio legari ita sum passus, ut, etc.,

    id. ib. 4, 2, 6:

    istum legatum iri non arbitror,

    id. ib. 10, 1, 4:

    ne legaretur Gabinius Pompeio expetenti,

    id. de Imp. Pomp. 19, 57:

    Dolabella me sibi legavit,

    chose me for his lieutenant, id. Att. 15, 11, 4:

    Calpurnius parato exercitu legat sibi homines nobiles, etc.,

    Sall. J. 28.—
    II.
    A jurid. t. t.: aliquid, to appoint by a last will or testament, to leave or bequeath as a legacy (class.):

    Numitori, qui stirpis maximus erat, regnum vetustum Silviae gentis legat,

    Liv. 1, 3: legavit quidam uxori mundum omne penumque, Lucil. ap. Gell. 4, 1, 3:

    usumfructum omnium bonorum Caesenniae legat,

    Cic. Caecin. 4, 11:

    Fabiae pecunia legata est a viro,

    id. Top. 3, 14:

    cui argentum omne legatum est,

    Quint. 5, 10, 62:

    in argento legato,

    id. 7, 2, 11.—
    B.
    Aliquid alicui ab aliquo, to leave one a legacy to be paid by the principal heir:

    uxori testamento legat grandem pecuniam a filio, si qui natus esset: ab secundo herede nihil legat,

    Cic. Clu. 12, 33:

    si paterfamilias uxori ancillarum usum fructum legavit a filio, neque a secundo herede legavit,

    id. Top. 4, 21; Quint. 7, 9, 5.—Hence,
    1.
    lēgātus, i, m.
    A.
    (Acc. to lego, I. A.) An ambassador, legate, Cic. Vatin. 15, 35:

    legatos mittere,

    id. de Imp. Pomp. 12, 35:

    ad senatum legatos de aliqua re mittere,

    id. de Or. 2, 37, 155; cf.:

    missi magnis de rebus uterque Legati,

    Hor. S. 1, 5, 29:

    legatos mittere ad indicendum bellum,

    Liv. 31, 8; Ov. M. 14, 527.—
    B.
    (Acc. to lego, I. B.).
    a.
    An official assistant given to a general or the governor of a province, a deputy, lieutenant, lieutenant-general:

    quos legatos tute tibi legasti?

    Cic. Pis. 14, 33:

    qui M. Aemilio legati fuerunt,

    id. Clu. 36, 99:

    Quintus frater meus legatus est Caesaris,

    id. Fam. 1, 9, 21; id. Off. 3, 20, 79; cf.:

    Murena summo imperatori legatus L. Lucullo fuit, qua in legatione duxit exercitum, etc.,

    id. Mur. 9, 20; 14, 32:

    neque se ei legatum defuturum,

    id. Phil. 11, 7, 17; Val. Max. 5, 5, 1:

    hiberna cum legato praefectoque tradidisses,

    Cic. Pis. 35, 86:

    (Calvisius) duos legatos Uticae reliquerat,

    id. Phil. 3, 10 fin.:

    quaestorius,

    id. Verr. 2, 1, 21, § 56; Caes. B. G. 2, 5 fin.:

    L. Caesar, cujus pater Caesaris erat legatus,

    id. B. C. 1, 8, 2:

    magnitudo et splendor legati,

    Liv. 38, 58, 9:

    in magna legatum quaere popina,

    Juv. 8, 172.—
    b.
    Under the emperors, a governor sent to a province by the emperor, Tac. A. 12, 40; id. Agr. 33; Suet. Vesp. 4; Spart. Hadr. 3 et saep.; cf. legatio, I. B. 2., and Orell. ad Tac. Agr. 9.—
    (β).
    Legati legionum, commanders, Suet. Tib. 19; id. Vesp. 4; cf.:

    Caesar singulis legionibus singulos legatos et quaestorem praefecit,

    Caes. B. G. 1, 52; Tac. A. 2, 36; id. H. 1, 7.—Also called;

    legatus praetorius,

    Tac. Agr. 7.—
    2.
    lēgātum, i, n. (acc. to lego, II.), a bequest, legacy:

    legatum est delibatio hereditatis, qua testator ex eo, quod universum heredis foret, alicui quid collatum velit,

    Dig. 30, 116:

    Hortensii legata cognovi,

    Cic. Att. 7, 3, 9:

    reliqua legata varie dedit,

    Suet. Aug. 101; id. Tib. 48:

    legatum peto ex testamento,

    Quint. 4, 2, 6:

    jus capiendi legata alicui adimere,

    Suet. Dom. 8:

    cymbala pulsantis legatum amici,

    Juv. 9, 62:

    legatorum genera sunt quattuor,

    Gai. Inst. 2, 192; cf. sqq.
    2.
    lĕgo, lēgi, lectum ( gen. plur. part. legentum, Ov. Tr. 1. 7, 25), 3, v. a. [Gr. legô, logos, logas, etc.; Lat. legumen, di-leg-ens, neg-leg-o, etc.; cf. Germ. lesen], to bring together, to gather, collect.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    oleam,

    Cato, R. R. 144:

    nuces,

    Cic. de Or. 2, 66, 265:

    herbas collibus,

    Ov. M. 14, 347: flores et humi nascentia fraga, [p. 1048] Verg. E. 3, 92; cf.:

    roscida mala,

    id. ib. 8, 38:

    flores in calathos,

    Ov. F. 5, 218:

    spolia caesorum,

    Liv. 5, 39:

    quos (montanos asparagos),

    Juv. 11, 69.—Of the dead who have been burned:

    ossa,

    Ov. H. 10, 150:

    homini mortuo ossa,

    Cic. Leg. 2, 24, 60: ossa filii, Sen. de Ira, 2, 33, 6; cf. Quint. 8, 5, 21; Lact. de Mort. Persec. 21, 11:

    reliquias legerunt primores equestris ordinis,

    Suet. Aug. 100. —
    B.
    Esp.
    1.
    To take out, pick out, extract, remove:

    quibusdam et radi ossa et legi... quae sine totius pernicie corporis haerere non poterant,

    Sen. Prov. 1, 3, 2:

    ossa vivis,

    id. ad Marc. 22, 3:

    ossa in capite lecta,

    id. Ben. 5, 24, 3:

    ossa e vulneribus,

    Quint. 6, 1, 30.—
    2.
    To pluck, strip, gather fruit from (a tree, etc.):

    oleam qui legerit,

    Cato, R. R. 144, 1:

    ficus non erat apta legi,

    Ov. F. 2, 254.—
    3.
    Poet.: legere fila, to wind up:

    extrema Lauso Parcae fila legunt,

    i. e. spin the last thread of life, Verg. A. 10, 815; cf.:

    quae dedit ingrato fila legenda viro,

    Ov. F. 3, 462:

    stamen,

    Prop. 4 (5), 4, 40 (42).—
    4.
    Naut. t. t.: vela legere, to draw together, furl:

    omnis navita ponto umida vela legit,

    Verg. G. 1, 373:

    vela legunt socii,

    id. A. 3, 532:

    ipse dabit tenera vela, legetque manu,

    Ov. H. 15, 215; Val. Fl. 2, 13:

    prora funem legit Argus ab alta,

    draws in, takes in, id. 1, 312:

    ancoras classis legit,

    is weighing anchor, Sen. Troad. 759.—
    5.
    To take to one's self unjustly, to carry off, steal, purloin, plunder, abstract (not in Cic.): omnia viscatis manibus leget, omnia sumet: crede mihi, auferet omnia, Lucil. ap. Non. 332 and 396, 4:

    majus esse maleficium stuprare ingenuam quam sacrum legere,

    Auct. Her. 2, 30 fin.:

    sacra divum,

    Hor. S. 1, 3, 117:

    soceros legere et gremiis abducere pactas,

    Verg. A. 10, 79 Serv. ad loc. (but Forbig. renders legere here as = eligere, sumere; cf. 8. infra).—
    6.
    Of places, to go, pass, or wander through ( poet.):

    nec me studiosius altera saltus Legit,

    Ov. M. 5, 579:

    pars cetera pontum Pone legit,

    sails through, Verg. A. 2, 207:

    vada dura lego,

    id. ib. 3, 706:

    freta,

    id. ib. 3, 127:

    aequora Afra,

    Ov. F. 4, 289:

    Ioniumque rapax Icariumque legit,

    id. ib. 4, 566: vestigia alicujus, to follow one's footsteps, to track or pursue him:

    subsequitur pressoque legit vestigia gressu,

    id. M. 3, 17; cf.:

    et vestigia retro Observata legit,

    Verg. A. 9, 392:

    tortos orbes,

    to wander through, id. ib. 12, 481.—
    7.
    To pass or sail by, to skirt, to coast along a shore, land, or place (mostly poet.):

    Inarimen Prochytenque legit,

    Ov. M. 14, 89; 15, 705; 709: primi litoris oram, coast along, i. e. not enter into details, Verg. G. 2, 44; id. E. 8, 7:

    navibus oram Italiae,

    Liv. 21, 51 fin.:

    oram Campaniae,

    Suet. Tib. 11; cf.

    terram,

    id. Aug. 16. —
    8.
    Pregn., to choose from a number, to pick out, single out, select, elect (class.):

    alia esse oportet forma quem tu pugno legeris,

    pick out to fight with, Plaut. Am. 1, 1, 160:

    judices,

    Cic. Phil. 5, 6, 16:

    omnia, quae leget quaeque reiciet,

    id. Fin. 4, 15, 40:

    scribam,

    to elect, appoint, id. Clu. 45, 126:

    condiciones nubendi,

    id. Cael. 15:

    cives in patres,

    Liv. 23, 22:

    viros ad bella,

    Ov. M. 7, 669:

    geminasque legit de classe biremes,

    Verg. A. 8, 79: legit virum vir, each one singles out his man (of the combatants in a battle), id. ib. 11, 632:

    senatum ad modum pristinum redegit duabus lectionibus: prima ipsorum arbitratu, quo vir virum legit,

    Suet. Aug. 35; Tac. H. 1, 18: neque ejus legendam filiam (sc. virginem Vestalem) qui domicilium in Italia non haberet, At. Cap. ap. Gell. 1, 12, 8.—
    * (β).
    With inf.:

    fidissima custos Lecta sacrum justae veneri occultare pudorem,

    Stat. Th. 1, 530.
    II.
    Trop.
    * A.
    To catch up, i. e. overhear a conversation:

    nunc huc concedam, ut horum sermonem legam,

    Plaut. Ps. 1, 4, 21 (cf. sublegere, id. Mil. 4, 2. 98).—
    B.
    To catch with the eye, to view, observe, behold, survey, see.
    * 1.
    In gen.:

    tumulum capit, unde omnes longo ordine posset Adversos legere,

    Verg. A. 6, 755 Heyne ad loc.; and cf. Verg. A. 6, 34.—
    2.
    In partic., to read or peruse a writing:

    ut eos libros per te ipse legeres,

    Cic. Top. 1:

    defensionem causae,

    id. Verr. 2, 5, 43, § 112:

    legi apud Clitomachum, A. Albium jocantem dixisse, etc.,

    id. Ac. 2, 45, 137:

    aliquid studiose intenteque,

    Plin. Ep. 9, 13, 1:

    significas legisse te in quadam epistula mea, jussisse Verginium, etc.,

    id. ib. 9, 19, 1: philosophorum consultorumque opiniones, Quint. 12, 11, 17:

    liber tuus et lectus est et legitur a me diligenter,

    Cic. Fam. 6, 5, 1:

    orationem,

    Quint. 1, 1, 6:

    aiunt multum legendum esse non multa,

    Plin. Ep. 7, 9, 15.—With a pers. obj.:

    antiquos et novos,

    Quint. 2, 5, 23:

    antiquos studiosius,

    id. 3, 6, 62:

    poëtas,

    id. 1, 4, 4. —In pass.:

    Horatius fere solus legi dignus,

    Quint. 10, 1, 96:

    si cum judicio legatur Cassius Severus,

    id. 10, 1, 116:

    dumque legar, mecum pariter tua fama legetur,

    Ov. Tr. 5, 14, 5:

    sepulcra legens,

    when reading epitaphs, Cic. de Sen. 7, 21:

    legentium plerisque,

    Liv. 1 praef. §

    4: opus nescio an minimae legentibus futurum voluptati,

    to my readers, Quint. 3, 1, 2; cf. id. 9, 4, 2; 2, 5, 3:

    nec Cynicos nec Stoica dogmata,

    Juv. 13, 121.— Absol.:

    legendi usus,

    Lact. 3, 25, 9:

    memoriam continuus legendi usus instruit,

    Macr. S. 1, 5, 1.—
    b.
    In partic.
    (α).
    To read out, read aloud, recite (esp. freq. in post-Aug. authors):

    convocatis auditoribus volumen legere, etc.,

    Cic. Brut. 51, 191: codicem pro contione, id. Fragm. ap. Quint. 4, 4, 8:

    audio me male legere, dumtaxat versus, orationes enim commodius,

    Plin. Ep. 9, 34:

    obturem impune legentibus aures,

    Hor. Ep. 2, 2, 105:

    quem vero arripuit tenet occiditque legendo,

    with recitation, id. A. P. 475:

    quis dabit historico quantum daret acta legenti,

    to read him the news, Juv. 7, 104.—
    (β).
    To find in an author or a writing:

    ut scriptum legimus,

    Cic. Deiot. 7, 19:

    legi etiam scriptum, esse avem quandam, etc.,

    id. N. D. 2. 49 init.:

    ego vero haec scripta legi,

    id. Planc. 39, 94:

    praeterea scriptum legimus, Gallos in venatibus tinguere sagittas,

    Gell. 17, 15, 7. relatum legere, Nep. praef. 1.— Pass.:

    in aliis codicibus non peccato sed peccatis legitur,

    Aug. Cont. Jul. Rel. 1, 22; id. Don. Persev. 6 init. al.—
    C.
    A publicist's t. t.: legere senatum, to read over or call off the names of senators (which was done by the censors;

    v. lectio, II. A. 2.): censores fideli concordia senatum legerunt,

    Liv. 40, 51; 9, 29; 9, 30; 9, 46; 43, 15 al.—Hence, lĕgens, entis, Part. as subst. m., a reader ( poet. and in post-Aug. prose for lector), Ov. Tr. 1, 7, 25.— Plur., Liv. praef. 4; Quint. 3, 1, 2; Plin. 8, 16, 17, § 44; Tac. A. 4, 33.—Also, lectus, a, um, P. a., chosen, picked out, selected; choice, excellent (class.): argenti lectae numeratae minae, good, i. e. of full weight, Plaut. Ps. 4, 7, 50; so,

    argentum,

    Ter. Phorm. 1, 2, 3:

    ut neque vir melior neque lectior femina in terris sit,

    Cic. Inv. 1, 31, 52:

    lectissimi viri atque ornatissimi,

    id. Verr. 2, 1, 6, § 15; cf. id. Div. in Caecil. 9, 29:

    uxor lectissima,

    id. Inv. 1, 31, 52:

    (verbis) lectis atque illustribus uti,

    id. de Or. 3, 37, 150:

    nihil est aliud... pulcre et oratorie dicere nisi optimis sententiis verbisque lectissimis dicere,

    id. Or. 68, 227:

    juvenum lectissime,

    Stat. S. 5, 1, 247; cf.:

    viginti lectis equitum comitatus,

    Verg. A. 9, 48.—Hence, adv.: lectē, choicely, selectly (very rare):

    ab lego lecte ac lectissime,

    Varr. L. L. 6, § 36 Müll.— Comp.:

    lectius,

    Varr. R. R. 1, 54, 2 (al. lecta).

    Lewis & Short latin dictionary > legens

  • 31 allego

    1. al-lēgo (ad-lēgo), āvi, ātum, āre, I) in irgend einem Auftrag als Abgeordneten, Unterhändler jmd. absenden, abordnen (u. zwar in Privatverhältnissen, während legare in öffentlichen; vgl. die Auslgg. zu Cic. Rosc. Am. 25. Gronov Liv. 36, 11, 1), 1) im allg.: amicos, Cic.: alqm ad alqm od. alci, Cic.: patrem allegando (dadurch, daß er Abgesandte an ihn schickte) fatigare, Liv.: u. bildl. philosophiam ad alqm, als Fürsprecherin abschicken an jmd., durch die Ph. Fürsprache einlegen bei jmd., Cic. ep. 15, 4, 16. – 2) insbes., jmd. zu einer Betrügerei verleiten, anstiften, Komik.; vgl. Ruhnken u. Spengel Ter. Andr. 5, 3, 28 (899). – II) übtr., gleichs. etw. für sich sprechen lassen als Rechtfertigung, u. dann als Grund überh., sich auf etw. berufen, es anführen, vor- od. anbringen, geltend machen, tum dignitas eius allegatur, tum commendatur infirmitas, Quint.: patrocinii ius, Plin. ep.: excusationes (Entschuldigungsgründe), ICt.: hoc senatui (beim S.), Plin. pan.: tacitas preces in templo deis, Apul.: munera, preces, mandata regis sui Scydrothemidi allegant, bringen ihres Königs Gaben, Bitten, Gebote vor Sk., Tac. hist. 4, 84; vgl. die übrigen Stellen bei Schwarz Plin. pan. 70, 2. – dah. allegare se ex servitute in ingenuitatem, durch Anführen von Gründen od. Beweisen für seine freie Geburt sich vom Sklavenstande los-
    ————
    machen, Ulp. dig. 40, 12, 27. Arch. Form adlegatei, Corp. inscr. Lat. 5, 2.
    ————————
    2. al-lego (ad-lego), lēgī, lēctum, ere, dazuwählen, in eine Genossenschaft durch Wahl aufnehmen, wählen, griech. εγκαταλέγειν, patricios, Suet.: de plebe omnes, Liv. – m. Dat., octo praetoribus duos, Vell.: alqm ordini suo, Inscr. (bildl., caelo allegi, Sen. poët.). – m. in u. Akk., centum in patres, Liv. epit.: alqm in decurias, in senatum, Suet.: im Passiv m. in u. Abl., allegi in corporibus, ICt.: m. inter u. Akk., gens inter Romanas gentes allecta, Suet. (vgl. allectus no. b). – u.m. in od. ad zur Ang. wozu? milites in sui custodiam, Suet.: u. adlectus ad munera praef. leg. VII, Corp. inscr. Lat. 11, 5215.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > allego

  • 32 neglego

    neg-lego, lēxī, lēctum, ere (nec u. lego), eig. die Erscheinung einer Sache nicht in seinen Geist aufnehmen, nicht achten, nicht beachten, I) unabsichtlich, vernachlässigen, außer acht lassen, unterlassen, sich nicht um etw. bekümmern, versäumen, mandatum, Cic.: rem familiarem, Nep.: mit de u. Abl., de Theopompo negleximus, in betreff des Th. sind wir nachlässig gewesen, Cic.: mit folg. Infin., mea promissa persequi, Plaut.: obire diem edicti, Cic. – II) absichtlich, A) im allg., nicht achten = aus etw. sich nichts machen, etwas hintansetzen, etw. unterlassen, geringschätzen, beiseite liegen lassen, der Beachtung nicht mehr wert halten, periculum, Cic.: spem, Cic.: bellum, Cic.: alqm, Ter.: deos neglegere edocuit, lehrte Gleichgültigkeit gegen die Götter, Sall.: mit folg. Infin., verba etiam verbis quasi coagmentare neglegat, Cic.: neglegis fraudem committere? Hor.: mit folg. Acc. u. Infin., gleichgültig zusehen, daß etwas geschieht, Theopompum nudum confugere Alexandriam neglexistis, Anton. b. Cic.: Gallias a Germanis vastari neglexit, Suet. – B) insbes., nicht achten = übersehen, nicht ahnden, ungeahndet hingehen lassen, pecuniam captam, Cic.: vitam ereptam, Cic. – / Nach dem simplex lego gebildete Perfektform neglegerit, Licin. Macer b. Diom. 369, 15: neglegisset, Sall. Iug. 40, 1.

    lateinisch-deutsches > neglego

  • 33 intelligo

    intellĭgo (intellĕgo), ĕre, lexi, lectum [inter + lego] - tr. et intr. - [st2]1 [-] discerner, saisir, comprendre, concevoir. [st2]2 [-] savoir, s'apercevoir de, reconnaître. [st2]3 [-] se connaître en (qqch). [st2]4 [-] être intelligent, avoir du jugement, être connaisseur. [st2]5 [-] percevoir (par les sens), sentir.    - intellego, quid loquar, Cic. Lig. 5: je sais ce que j'ai à dire.    - praestigias a veritate intellegere, Lact. 2, 16: discerner l'imposture de la vérité.    - insidias sibi fieri intellexit, Nep. Paus. 5: il reconnut qu'on lui dressait des embûches.    - quae voluerunt a vulgo intellegi, Cic. de Or. 2, 14: ce qu'ils ont voulu mettre à la portée du vulgaire.    - potest intellegi (passif impers.) + sub. inf. Nep.: on peut se rendre compte que...    - tametsi non multum in istis rebus intellego, Cic. Verr. 2.4.43: bien que, dans ce domaine, je ne sois pas un grand connaisseur.
    * * *
    intellĭgo (intellĕgo), ĕre, lexi, lectum [inter + lego] - tr. et intr. - [st2]1 [-] discerner, saisir, comprendre, concevoir. [st2]2 [-] savoir, s'apercevoir de, reconnaître. [st2]3 [-] se connaître en (qqch). [st2]4 [-] être intelligent, avoir du jugement, être connaisseur. [st2]5 [-] percevoir (par les sens), sentir.    - intellego, quid loquar, Cic. Lig. 5: je sais ce que j'ai à dire.    - praestigias a veritate intellegere, Lact. 2, 16: discerner l'imposture de la vérité.    - insidias sibi fieri intellexit, Nep. Paus. 5: il reconnut qu'on lui dressait des embûches.    - quae voluerunt a vulgo intellegi, Cic. de Or. 2, 14: ce qu'ils ont voulu mettre à la portée du vulgaire.    - potest intellegi (passif impers.) + sub. inf. Nep.: on peut se rendre compte que...    - tametsi non multum in istis rebus intellego, Cic. Verr. 2.4.43: bien que, dans ce domaine, je ne sois pas un grand connaisseur.
    * * *
        Intelligo, intelligis, pen. corr. intellexi, intellectum, intelligere, Ex inter et lego compositum. Cic. Entendre.
    \
        Intelligere animum alicuius. Terent. Congnoistre et entendre sa fantasie.
    \
        Tibi ab isto hera cauendum intelligo. Terent. J'appercoy.
    \
        Intellextin`, pro Intellexistine? Terent. Si vim faciet, in ius ducito hominem: intellextin'? C. probe. As tu entendu? Entens tu bien?
    \
        Correxit miles, quod intellexi minus. Terent. Ce que je n'avoye pas bien entendu.
    \
        - non intelligo Satis quae loquatur. Terent. Je n'entens point bien ce qu'il dit.
    \
        De gestu intelligo quid respondeas. Cic. J'entens bien à ta mine et à ta contenance, etc.

    Dictionarium latinogallicum > intelligo

  • 34 neglego

    neg-lego, lēxī, lēctum, ere (nec u. lego), eig. die Erscheinung einer Sache nicht in seinen Geist aufnehmen, nicht achten, nicht beachten, I) unabsichtlich, vernachlässigen, außer acht lassen, unterlassen, sich nicht um etw. bekümmern, versäumen, mandatum, Cic.: rem familiarem, Nep.: mit de u. Abl., de Theopompo negleximus, in betreff des Th. sind wir nachlässig gewesen, Cic.: mit folg. Infin., mea promissa persequi, Plaut.: obire diem edicti, Cic. – II) absichtlich, A) im allg., nicht achten = aus etw. sich nichts machen, etwas hintansetzen, etw. unterlassen, geringschätzen, beiseite liegen lassen, der Beachtung nicht mehr wert halten, periculum, Cic.: spem, Cic.: bellum, Cic.: alqm, Ter.: deos neglegere edocuit, lehrte Gleichgültigkeit gegen die Götter, Sall.: mit folg. Infin., verba etiam verbis quasi coagmentare neglegat, Cic.: neglegis fraudem committere? Hor.: mit folg. Acc. u. Infin., gleichgültig zusehen, daß etwas geschieht, Theopompum nudum confugere Alexandriam neglexistis, Anton. b. Cic.: Gallias a Germanis vastari neglexit, Suet. – B) insbes., nicht achten = übersehen, nicht ahnden, ungeahndet hingehen lassen, pecuniam captam, Cic.: vitam ereptam, Cic. – Nach dem simplex lego gebildete Perfektform neglegerit, Licin. Macer b. Diom. 369, 15: neglegisset, Sall. Iug. 40, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > neglego

  • 35 relego

    1. re-lēgo, āvī, ātum, āre, I) fortschicken, wegschaffen, entfernen, A) eig. u. übtr.: 1) eig.: a) übh.: tauros procul atque in sola pascua, Verg.: alqm nymphae et nemori, Verg.: Catonem Cyprum, Cic. – b) als Strafe, verweisen, verbannen, filium ab hominibus, Cic.: filium rus, Cic.: alqm in exsilium, Liv.: alqm in Hispaniam ultra novam Carthaginem, Liv.: alqm in insulam, Vell. u. Tac.: die mildeste Art der Verbannung (s. relegatio), dah. relegatus, non exsul dicor in illo, Ov. trist. 2, 137; u. so ibid. 5, 11, 21; vgl. Ruperti Tac. ann. 3. 24 extr. – 2) übh.: a) verweisen, weit entfernen, bella, Lucan.: reiectiet relegati a ceteris, getrennt u. abgeschnitten, Caes.: terris gens relegata ultimis, Cic. poët. – b) von sich weisen, zurückweisen, Samnitium dona, Cic.: verba alcis, Ov.: ambitionem, Hor. – c) auf ein Buch od. einen Schriftsteller verweisen, ad auctores, Plin. 7, 8 (dafür Nep. Cat. 3, 5 delegare studiosos ad illud volumen). – d) auf jmd. zurückfallen lassen, wälzen, jmdm. zuschieben, beilegen, zuschreiben, im Passiv = auf jmd. zurückfallen, fortunae invidiam (das Gehässige) in auctorem, Vell.: rationem rectae honestaeque vitae ad philosophos, Quint.: omnia mala ad crimen fortunae, Quint.: interdum culpa in hominem relegatur, Quint. – m. Dat. (wem?), ornandi causas tibi relegat, Tibull. 4, 6, 5. – II) wiedervermachen, im Testa-
    ————
    mente, dotem, ICt.: usum fructum, ICt.
    ————————
    2. re-lego, lēgī, lēctum, ere, I) wieder zusammennehmen, zurücknehmen, -ziehen, 1) eig.: filo relecto, durch das Zurückwickeln des Fadens (der Ariadne), Ov. met. 8, 173: abies docilis relegi, Val. Flacc. 6, 237. – 2) übtr.: a) eine Örtlichk. wieder zurücklegen, wieder durchwandern, aquas Hellespontiacas, Ov.: vias, Val. Flacc.: iter, Ruf. Fest.: litora, zurückschiffen, Verg.: vestigia cursu, Claud.: Asiam, Tac. – b) etw. zurücknehmen, quae dederam supra (was ich oben zugestanden hatte), Pers. 5, 118. – II) (nach lego no. II) lesend, sprechend, denkend wieder durchgehen, a) lesend, α) wieder lesen, von neuem lesen, Troiani belli scriptorem, Hor.: scripta, Ov. – β) vorlesen, alci librum, Colum. 4, 1 in. – b) sprechend, suos sermone labores, Ov. met. 4, 570. – c) denkend, omnia diligenter retractare et tamquam rel., Cic. de nat. deor. 2, 72. – III) ablesen, lesen, tu qui Flaminiā transis, resta ac relege, Corp. inscr. Lat. 11, 654*.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > relego

  • 36 tam diu

    tam-dĭū (also separately, tam diu; and less correctly, tandiu), adv., so long, for so long a time.
    I.
    With comp.-clause understood (cf. tam, II. B.): quid illaec nunc tam diu intus Remoratur? as long as she does, Plaut. Cas. 4, 3, 10:

    haud quidquam est quod cupiam tam diu,

    id. Curc. 1, 3, 15:

    quid tam intus fuisse te dicam diu?

    id. Mil. 4, 5, 2:

    quid illic tam diu restitisti?

    id. Most. 3, 2, 100:

    credo ego miseram fuisse Penelopam quae tam diu viro suo caruit,

    id. Stich. 1, 1, 2:

    sed quid haec hic autem tam diu ante aedes stetit?

    id. Truc. 2, 3, 14:

    in ludo qui fuisti tam diu,

    id. As. 1, 3, 73:

    ubi te oblectasti tam diu?

    Ter. Hec. 1, 2, 9:

    quae tam permansit diu,

    id. ib. 3, 1, 25:

    abs te tam diu nihil litterarum?

    Cic. Att. 1, 2, 1:

    te abfuisse tam diu a nobis dolui,

    id. Fam. 2, 1, 2: ducenti ferme et decem anni colliguntur: tam diu Germania vincitur. for so long a time as this has Germany been defeated, Tac. G. 37. —
    II.
    As antecedent of a temporal clause, introduced by quam diu (diu repeated, cf. tam, I. B. 2.), quam, dum, quoad: tam diu... quam diu, etc., as long as.
    A.
    By quam diu (both clauses take the same tense; and if in past time, the perf. indic.):

    ego tam diu requiesco quam diu aut ad te scribo aut tuas litteras lego,

    Cic. Att. 9, 4, 1:

    ratio tam diu potens est, quam diu deducta est ab affectibus,

    Sen. Ira, 1, 7, 3:

    (Verres) tam diu in imperio suo classem vidit quam diu convivium ejus praetervecta est,

    Cic. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    (Bibulus) se oppido munitissimo tam diu tenuit quam diu in provinciā Parthi fuerunt,

    id. Fam. 12, 19, 2:

    quorum (oratorum) quam diu mansit imitatio, tam diu genus illud dicendi vixit,

    id. Or. 2, 23, 94:

    cur ea (signa) quam diu alium praetorem de te in judicium iturum putasti, tam diu domi fuerunt?

    id. Verr. 2, 1, 19, § 51:

    ignominia illa tam diu in illo homine fuit, quam diu iste in provinciā mansit,

    id. ib. 2, 2, 27, §

    67: manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas,

    id. Fin. 2, 24, 78:

    qui urcus, cum recipit salem... tam diu jam torretur, quam diu strepitum edit,

    Col. 12, 21, 2.—With subj.:

    tam diu discendum est, quam diu nescias,

    Sen. Ep. 76, 3; cf. Cic. Tusc. 3, 31, 75; id. Verr. 2, 1, 9, § 25.—
    B.
    By quam:

    Hortensius vixit tam diu quam licuit in civitate bene beateque vivere,

    Cic. Brut. 1, 4:

    M. Piso tenuit locum tam diu quam ferre potuit laborem,

    id. ib. 67, 236.—
    C.
    By dum:

    Claudius usus est hoc Cupidine tam diu dum forum dis immortalibus habuit ornatum,

    only so long, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 6:

    Gracchus tam diu laudabitur dum memoria rerum Romanarum manebit,

    id. Off. 2, 12, 43:

    eas litteras cum lego, minus mihi turpis videor, sed tam diu dum lego,

    id. Att. 9, 6, 5:

    (Bajae nostrae) tam diu dum tu ades sunt oblitae sui,

    id. Fam. 9, 12, 1.—With subj.:

    ne tam diu quidem dominus erit, dum ex eis (servis) de patris morte quaeratur?

    Cic. Rosc. Am. 28, 78; id. Sen. 12, 41; id. Tusc. 5, 33, 96.—
    D.
    By quoad (very rare):

    tam diu autem velle debebis quoad te, quantum proficias, non poenitebit,

    Cic. Off. 1, 1, 2.—
    E.
    By donec (very rare):

    tam diu incenditur, donec, etc.,

    Col. 12, 18, 6:

    tam diu deferuntur atque incerta sunt, donec in solido resederunt,

    Sen. Q. N. 6, 9, 3; 3, 15, 5. —
    F.
    By ut (very rare):

    (Antiochus) didicit apud Philonem tam diu, ut constaret diutius didicisse neminem,

    Cic. Ac. 2, 22, 69:

    quae inductio ante tam diu subigenda est, ut rutrum mundum levemus,

    Pall. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > tam diu

  • 37 tamdiu

    tam-dĭū (also separately, tam diu; and less correctly, tandiu), adv., so long, for so long a time.
    I.
    With comp.-clause understood (cf. tam, II. B.): quid illaec nunc tam diu intus Remoratur? as long as she does, Plaut. Cas. 4, 3, 10:

    haud quidquam est quod cupiam tam diu,

    id. Curc. 1, 3, 15:

    quid tam intus fuisse te dicam diu?

    id. Mil. 4, 5, 2:

    quid illic tam diu restitisti?

    id. Most. 3, 2, 100:

    credo ego miseram fuisse Penelopam quae tam diu viro suo caruit,

    id. Stich. 1, 1, 2:

    sed quid haec hic autem tam diu ante aedes stetit?

    id. Truc. 2, 3, 14:

    in ludo qui fuisti tam diu,

    id. As. 1, 3, 73:

    ubi te oblectasti tam diu?

    Ter. Hec. 1, 2, 9:

    quae tam permansit diu,

    id. ib. 3, 1, 25:

    abs te tam diu nihil litterarum?

    Cic. Att. 1, 2, 1:

    te abfuisse tam diu a nobis dolui,

    id. Fam. 2, 1, 2: ducenti ferme et decem anni colliguntur: tam diu Germania vincitur. for so long a time as this has Germany been defeated, Tac. G. 37. —
    II.
    As antecedent of a temporal clause, introduced by quam diu (diu repeated, cf. tam, I. B. 2.), quam, dum, quoad: tam diu... quam diu, etc., as long as.
    A.
    By quam diu (both clauses take the same tense; and if in past time, the perf. indic.):

    ego tam diu requiesco quam diu aut ad te scribo aut tuas litteras lego,

    Cic. Att. 9, 4, 1:

    ratio tam diu potens est, quam diu deducta est ab affectibus,

    Sen. Ira, 1, 7, 3:

    (Verres) tam diu in imperio suo classem vidit quam diu convivium ejus praetervecta est,

    Cic. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    (Bibulus) se oppido munitissimo tam diu tenuit quam diu in provinciā Parthi fuerunt,

    id. Fam. 12, 19, 2:

    quorum (oratorum) quam diu mansit imitatio, tam diu genus illud dicendi vixit,

    id. Or. 2, 23, 94:

    cur ea (signa) quam diu alium praetorem de te in judicium iturum putasti, tam diu domi fuerunt?

    id. Verr. 2, 1, 19, § 51:

    ignominia illa tam diu in illo homine fuit, quam diu iste in provinciā mansit,

    id. ib. 2, 2, 27, §

    67: manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas,

    id. Fin. 2, 24, 78:

    qui urcus, cum recipit salem... tam diu jam torretur, quam diu strepitum edit,

    Col. 12, 21, 2.—With subj.:

    tam diu discendum est, quam diu nescias,

    Sen. Ep. 76, 3; cf. Cic. Tusc. 3, 31, 75; id. Verr. 2, 1, 9, § 25.—
    B.
    By quam:

    Hortensius vixit tam diu quam licuit in civitate bene beateque vivere,

    Cic. Brut. 1, 4:

    M. Piso tenuit locum tam diu quam ferre potuit laborem,

    id. ib. 67, 236.—
    C.
    By dum:

    Claudius usus est hoc Cupidine tam diu dum forum dis immortalibus habuit ornatum,

    only so long, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 6:

    Gracchus tam diu laudabitur dum memoria rerum Romanarum manebit,

    id. Off. 2, 12, 43:

    eas litteras cum lego, minus mihi turpis videor, sed tam diu dum lego,

    id. Att. 9, 6, 5:

    (Bajae nostrae) tam diu dum tu ades sunt oblitae sui,

    id. Fam. 9, 12, 1.—With subj.:

    ne tam diu quidem dominus erit, dum ex eis (servis) de patris morte quaeratur?

    Cic. Rosc. Am. 28, 78; id. Sen. 12, 41; id. Tusc. 5, 33, 96.—
    D.
    By quoad (very rare):

    tam diu autem velle debebis quoad te, quantum proficias, non poenitebit,

    Cic. Off. 1, 1, 2.—
    E.
    By donec (very rare):

    tam diu incenditur, donec, etc.,

    Col. 12, 18, 6:

    tam diu deferuntur atque incerta sunt, donec in solido resederunt,

    Sen. Q. N. 6, 9, 3; 3, 15, 5. —
    F.
    By ut (very rare):

    (Antiochus) didicit apud Philonem tam diu, ut constaret diutius didicisse neminem,

    Cic. Ac. 2, 22, 69:

    quae inductio ante tam diu subigenda est, ut rutrum mundum levemus,

    Pall. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > tamdiu

  • 38 tandiu

    tam-dĭū (also separately, tam diu; and less correctly, tandiu), adv., so long, for so long a time.
    I.
    With comp.-clause understood (cf. tam, II. B.): quid illaec nunc tam diu intus Remoratur? as long as she does, Plaut. Cas. 4, 3, 10:

    haud quidquam est quod cupiam tam diu,

    id. Curc. 1, 3, 15:

    quid tam intus fuisse te dicam diu?

    id. Mil. 4, 5, 2:

    quid illic tam diu restitisti?

    id. Most. 3, 2, 100:

    credo ego miseram fuisse Penelopam quae tam diu viro suo caruit,

    id. Stich. 1, 1, 2:

    sed quid haec hic autem tam diu ante aedes stetit?

    id. Truc. 2, 3, 14:

    in ludo qui fuisti tam diu,

    id. As. 1, 3, 73:

    ubi te oblectasti tam diu?

    Ter. Hec. 1, 2, 9:

    quae tam permansit diu,

    id. ib. 3, 1, 25:

    abs te tam diu nihil litterarum?

    Cic. Att. 1, 2, 1:

    te abfuisse tam diu a nobis dolui,

    id. Fam. 2, 1, 2: ducenti ferme et decem anni colliguntur: tam diu Germania vincitur. for so long a time as this has Germany been defeated, Tac. G. 37. —
    II.
    As antecedent of a temporal clause, introduced by quam diu (diu repeated, cf. tam, I. B. 2.), quam, dum, quoad: tam diu... quam diu, etc., as long as.
    A.
    By quam diu (both clauses take the same tense; and if in past time, the perf. indic.):

    ego tam diu requiesco quam diu aut ad te scribo aut tuas litteras lego,

    Cic. Att. 9, 4, 1:

    ratio tam diu potens est, quam diu deducta est ab affectibus,

    Sen. Ira, 1, 7, 3:

    (Verres) tam diu in imperio suo classem vidit quam diu convivium ejus praetervecta est,

    Cic. Verr. 2, 5, 33, § 86:

    (Bibulus) se oppido munitissimo tam diu tenuit quam diu in provinciā Parthi fuerunt,

    id. Fam. 12, 19, 2:

    quorum (oratorum) quam diu mansit imitatio, tam diu genus illud dicendi vixit,

    id. Or. 2, 23, 94:

    cur ea (signa) quam diu alium praetorem de te in judicium iturum putasti, tam diu domi fuerunt?

    id. Verr. 2, 1, 19, § 51:

    ignominia illa tam diu in illo homine fuit, quam diu iste in provinciā mansit,

    id. ib. 2, 2, 27, §

    67: manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas,

    id. Fin. 2, 24, 78:

    qui urcus, cum recipit salem... tam diu jam torretur, quam diu strepitum edit,

    Col. 12, 21, 2.—With subj.:

    tam diu discendum est, quam diu nescias,

    Sen. Ep. 76, 3; cf. Cic. Tusc. 3, 31, 75; id. Verr. 2, 1, 9, § 25.—
    B.
    By quam:

    Hortensius vixit tam diu quam licuit in civitate bene beateque vivere,

    Cic. Brut. 1, 4:

    M. Piso tenuit locum tam diu quam ferre potuit laborem,

    id. ib. 67, 236.—
    C.
    By dum:

    Claudius usus est hoc Cupidine tam diu dum forum dis immortalibus habuit ornatum,

    only so long, Cic. Verr. 2, 4, 3, § 6:

    Gracchus tam diu laudabitur dum memoria rerum Romanarum manebit,

    id. Off. 2, 12, 43:

    eas litteras cum lego, minus mihi turpis videor, sed tam diu dum lego,

    id. Att. 9, 6, 5:

    (Bajae nostrae) tam diu dum tu ades sunt oblitae sui,

    id. Fam. 9, 12, 1.—With subj.:

    ne tam diu quidem dominus erit, dum ex eis (servis) de patris morte quaeratur?

    Cic. Rosc. Am. 28, 78; id. Sen. 12, 41; id. Tusc. 5, 33, 96.—
    D.
    By quoad (very rare):

    tam diu autem velle debebis quoad te, quantum proficias, non poenitebit,

    Cic. Off. 1, 1, 2.—
    E.
    By donec (very rare):

    tam diu incenditur, donec, etc.,

    Col. 12, 18, 6:

    tam diu deferuntur atque incerta sunt, donec in solido resederunt,

    Sen. Q. N. 6, 9, 3; 3, 15, 5. —
    F.
    By ut (very rare):

    (Antiochus) didicit apud Philonem tam diu, ut constaret diutius didicisse neminem,

    Cic. Ac. 2, 22, 69:

    quae inductio ante tam diu subigenda est, ut rutrum mundum levemus,

    Pall. 1, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > tandiu

  • 39 allego

    I al-lēgo, āvī, ātum, āre
    1) отправлять, посылать, присылать ( aliquem ad aliquem или alicui C)
    allegati (alicujus) C — посланные, послы
    aliquem allegando fatigare L — надоедать кому-л. просьбами через посланных
    2) подговаривать, подстрекать, подсылать ( aliquem Ter)
    3) приводить в доказательство, ссылаться (на) (a. exemplum PJ; merita erga populum Su)
    II al-lego, lēgī, lēctum, ere
    2) выбирать, принимать в порядке выборов ( aliquem in senatum Su)

    Латинско-русский словарь > allego

  • 40 praelego

    I prae-lēgo, āvī, ātum, āre II prae-lego, lēgī, lēctum, ere
    1) выбирать, отбирать (hircus praelectus Ap)
    2) ехать мимо, проезжать, проплывать ( Campaniam T)
    3) читать (преподавать), сопровождая комментариями ( auctores Q)

    Латинско-русский словарь > praelego

См. также в других словарях:

  • LEGO — A/S Unternehmensform Aktieselskab Gründung 1932 U …   Deutsch Wikipedia

  • LEGO® — LEGO A/S Unternehmensform Aktieselskab Gründung 1932 U …   Deutsch Wikipedia

  • Lego — A/S Rechtsform Aktieselskab Gründung 1932 Sitz …   Deutsch Wikipedia

  • LEGO — Group Год основания 1932 …   Википедия

  • LEGO — Pour les articles homonymes, voir lego (homonymie). Logo de Lego Création …   Wikipédia en Français

  • Lego — ● Lego nom masculin (nom déposé) Jeu de construction constitué de pièces de plastique dur qui s encastrent les unes dans les autres. ● Lego (difficultés) nom masculin (nom déposé) Orthographe Avec une majuscule (nom déposé) et sans accent, malgré …   Encyclopédie Universelle

  • Lego 4+ — (previous known as 4 Juniors in 2003) is a Lego theme for children 4 years old or more.These systems use Lego System bricks but come with a different kind of minifigure that are larger and cannot be disassembled. Lego 4+ tend to have a small… …   Wikipedia

  • lego — lego, ga adjetivo,sustantivo masculino y femenino 1. Uso/registro: elevado. Que no tiene conocimientos de cierta materia: Es lego en temas de electricidad. No sé nada de cocina, soy lego en la materia. 2. [Persona …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • lego — lego, ga (Del lat. laĭcus, y este del gr. λαϊκός, popular). 1. adj. Que no tiene órdenes clericales. U. t. c. s.) 2. Falto de letras o noticias. 3. m. En los conventos de religiosos, el que siendo profeso, no tiene opción a las sagradas órdenes.… …   Diccionario de la lengua española

  • lego — |é| s. m. 1. Jogo composto por várias peças de plástico que se encaixam umas nas outras e que permitem fazer vários tipos de construções. 2. Cada uma dessas peças.   ‣ Etimologia: inglês lego, marca registrada …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • lego — lȇgo m <indekl.> DEFINICIJA dječja edukativna igračka: plastične kocke različitih oblika i veličina koje se slažu u različite oblike umetanjem jednih u druge [lego kocke] ETIMOLOGIJA tvorničko ime proizvoda© …   Hrvatski jezični portal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»