Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

lactens

  • 1 lactēns

        lactēns adj.    [P. of * lacteo from lac], taking milk, suckling: Romulus: vitulus, O.: hostiae, L. —As subst: lactentibus rem divinam facere, L.: viscera lactentia, i. e. sucklings, O.— Yielding milk, full of milk: uber, L.— Milky, sappy, juicy: sata teneris lactentia sucis, O.: (annus) lactens Vere novo, i. e. tender, juicy, O.
    * * *
    I
    (gen.), lactentis ADJ
    suckling, unweaned; full of milk/sap, juicy; prepared with milk; milky white
    II
    suckling, unweaned animal suitable for sacrifice

    Latin-English dictionary > lactēns

  • 2 lactens

    1. lactēns, entis
    part. praes. к lacteo
    2. adj.
    1) содержащий молочный сок, т. е. сочный (sata O; herba tritĭci Sen)
    2) сосущий молоко матери, грудной ( hostia C)
    3) редко (вм. lactans) кормящий молоком ( sus Sol)

    Латинско-русский словарь > lactens

  • 3 Bolomys lactens

    2. RUS
    3. ENG
    4. DEU
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Bolomys lactens

  • 4 lacteo

    lacteo, ēre (lac), I) saugen; dah. lactēns, saugend, porcus, Saugferkel, Spanferkel, Varro: so auch porcellus, Apic.: Romulus, Cic.: hostia, Cic.: viscera lactentia, saugende Kinder, Ov.: poet., lactens annus puerique simillimus, gleichsam ein Säugling, Ov. met. 15, 201. – subst., lactentēs, ium, α) m. (sc. infantes) = Säuglinge, Vulg. Matth. 21, 16. Hieron. epist. 84, 3. – β) f. (sc. hostiae) = noch saugende Tiere, lactentibus rem divinam facere, Liv. 37, 3, 6. – II) Milch geben, säugen, sus lactens, Solin. 20, 12 M. (Variante lactans). – III) Milch in sich enthalten, milchig sein, Partiz. lactēns, milchig, saftig, dum lactent (legumina), Colum.: lactens ficus, Ov.: lactentes fici, Lucil.: herba tritici lactens, Sen.: lactens lactuca, Plin.: lactentia sata, Ov., frumenta,Verg. u. Augustin. – IV) Partiz. lactēns, milchweiß, zart, lactentes papillae, Catull. 64, 65. Petron. 86, 5.

    lateinisch-deutsches > lacteo

  • 5 lacteo

    lacteo, ēre (lac), I) saugen; dah. lactēns, saugend, porcus, Saugferkel, Spanferkel, Varro: so auch porcellus, Apic.: Romulus, Cic.: hostia, Cic.: viscera lactentia, saugende Kinder, Ov.: poet., lactens annus puerique simillimus, gleichsam ein Säugling, Ov. met. 15, 201. – subst., lactentēs, ium, α) m. (sc. infantes) = Säuglinge, Vulg. Matth. 21, 16. Hieron. epist. 84, 3. – β) f. (sc. hostiae) = noch saugende Tiere, lactentibus rem divinam facere, Liv. 37, 3, 6. – II) Milch geben, säugen, sus lactens, Solin. 20, 12 M. (Variante lactans). – III) Milch in sich enthalten, milchig sein, Partiz. lactēns, milchig, saftig, dum lactent (legumina), Colum.: lactens ficus, Ov.: lactentes fici, Lucil.: herba tritici lactens, Sen.: lactens lactuca, Plin.: lactentia sata, Ov., frumenta,Verg. u. Augustin. – IV) Partiz. lactēns, milchweiß, zart, lactentes papillae, Catull. 64, 65. Petron. 86, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lacteo

  • 6 lactentia

    lactĕo, ēre (used almost exclusively in the part. pres.), v. a. [lac].
    I.
    To suck milk, to be a suckling:

    Romulus parvus atque lactens, uberibus lupinis inhians,

    Cic. Cat. 3, 8, 19; so,

    lactens Juppiter puer,

    id. Div. 2, 41, 85:

    vitulus,

    Ov. M. 2, 624; 10, 227:

    lactens hostia,

    Cic. Leg. 2, 12, 29; also absol.:

    lactentibus rem divinam facere,

    Liv. 37, 3.— Poet.:

    viscera lactentia,

    i. e. sucking children, sucklings, Ov. F. 6, 137.—Of the spring:

    tener et lactens (sc. annus),

    Ov. M. 15, 201. —
    II.
    To contain milk or sap, to be milky, sappy, juicy:

    verno tempore, cum lactent novella virentia,

    Pall. 3, 26; cf.:

    nam sata, vere novo, teneris lactentia sucis,

    Ov. F. 1, 351:

    frumenta in viridi stipula lactentia turgent,

    Verg. G. 1, 315:

    lactuca lactens,

    Plin. 20, 7, 26, § 67.— Subst.: lactentĭa, ium, n., milk-food, milk-dishes, Cels. 2, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > lactentia

  • 7 lacteo

    lactĕo, ēre (used almost exclusively in the part. pres.), v. a. [lac].
    I.
    To suck milk, to be a suckling:

    Romulus parvus atque lactens, uberibus lupinis inhians,

    Cic. Cat. 3, 8, 19; so,

    lactens Juppiter puer,

    id. Div. 2, 41, 85:

    vitulus,

    Ov. M. 2, 624; 10, 227:

    lactens hostia,

    Cic. Leg. 2, 12, 29; also absol.:

    lactentibus rem divinam facere,

    Liv. 37, 3.— Poet.:

    viscera lactentia,

    i. e. sucking children, sucklings, Ov. F. 6, 137.—Of the spring:

    tener et lactens (sc. annus),

    Ov. M. 15, 201. —
    II.
    To contain milk or sap, to be milky, sappy, juicy:

    verno tempore, cum lactent novella virentia,

    Pall. 3, 26; cf.:

    nam sata, vere novo, teneris lactentia sucis,

    Ov. F. 1, 351:

    frumenta in viridi stipula lactentia turgent,

    Verg. G. 1, 315:

    lactuca lactens,

    Plin. 20, 7, 26, § 67.— Subst.: lactentĭa, ium, n., milk-food, milk-dishes, Cels. 2, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > lacteo

  • 8 lacteo

    lactĕo, ēre - intr. - [st2]1 [-] téter. [st2]2 [-] être laiteux, être en sève.    - voir lactens.
    * * *
    lactĕo, ēre - intr. - [st2]1 [-] téter. [st2]2 [-] être laiteux, être en sève.    - voir lactens.
    * * *
        Lacteo, lactes, lactere. Var. Tetter, Sucer du laict de la mamelle.
    \
        Lactens porcus. Varro. Cochon de laict.
    \
        Frumenta lactentia. Virgil. Qui sont encore en laict.
    \
        Ficus lactens. Ouid. Qui rend du laict.

    Dictionarium latinogallicum > lacteo

  • 9 hostia

    hostĭa, ae, f. animal sacrifié, victime.    - hostia lactens: victime encore à la mamelle, agneau.    - hostia major (maxima): victime adulte.    - humanae hostiae: victimes humaines.    - per hostias dis supplicare, Sall. J. 63, 1: faire un sacrifice aux dieux.    - hostiam (victimam) sacrificare (immolare, mactare, caedere): sacrifier un animal.
    * * *
    hostĭa, ae, f. animal sacrifié, victime.    - hostia lactens: victime encore à la mamelle, agneau.    - hostia major (maxima): victime adulte.    - humanae hostiae: victimes humaines.    - per hostias dis supplicare, Sall. J. 63, 1: faire un sacrifice aux dieux.    - hostiam (victimam) sacrificare (immolare, mactare, caedere): sacrifier un animal.
    * * *
        Hostia, hostiae. Caes. La beste qu'on tuoit au sacrifice qu'on faisoit pour la victoire qu'on avoit eue de ses ennemis.

    Dictionarium latinogallicum > hostia

  • 10 lacteo

    Латинско-русский словарь > lacteo

  • 11 porcus

    ī m.
    1) свинья C, Col etc.
    p. femina C — свиная матка, свиноматка
    p. Trojanus Macr (по шутливому намёку на Троянского коня) — свинья, начинённая разной дичью и вместе с ней зажаренная
    3) (тж. p. marinus) предпол. бурый дельфин PM
    4) Vr = virgĭnis pudenda

    Латинско-русский словарь > porcus

  • 12 lacto [1]

    1. lacto, āvī, ātum, āre (lac), I) Milch geben, säugen, mamillā regum lactaberis, Vulg. Isai. 60, 16: ubera mammarum lactantia, Lucr.: ubera lactantia, Ov. u. Ser. Samm.: quaecumque (femina) id temporis lactans est, Gell.: sus lactans, Solin. 20, 12 cod. G B (Mommsen lactens): lactans fera (Wölfin), Augustin. – deus lactans, der die Saaten milchen läßt, Varro fr. – II) Milch (aus den Brüsten) trinken, saugen, puer lactans, Liv. Andr. 26 R.2: infans lactavit, Auson. epitaph. 34, 3: porcellus lactans, Spanferkel, Edict. Diocl. 4, 46 (wo vulg. lanctans): poet., anni lactantes, die Säugejahre (des Kindes), Auson. edyll. 4, 67. p. 39, 1 Schenkl. – subst., lactāns, a) ein noch saugendes Junges, v. Tieren, Schol. Iuven. 11, 65. – b) v. Kindern, ein Säugling, Commodian. instr. 2, 1 (2), 8; Plur., Augustin. serm. 151, 1 u. 2. – III) aus Milch bestehen, aus od. mit Milch bereitet sein, metae lactantes, Käse, Mart. 1, 43, 7 (vgl. 3, 58, 35 meta lactis). – Partiz. subst., lactantia, ium, n., Milchspeisen, Cels. 2, 28 u. 29 D. Apic. 7, 306.

    lateinisch-deutsches > lacto [1]

  • 13 porculus

    porculus, ī, m. (Demin. v. porcus), I) das Schweinchen, das Ferkel, Plaut. u.a.: lactens, Saugferkel, Arnob. – II) übtr.: A) p. marinus, das Meerschweinchen, eine Art Fische, Plin. 9, 45. – B) ein Haken in der Kelter, Cato r. r. 19.

    lateinisch-deutsches > porculus

  • 14 porcus

    porcus, ī, m. (griech. πόρκος, ahd. far[a]h), I) das zahme Schwein, Scriptt. r. r. u.a.: porcus femina, ein Mutterschwein, Cic.: porcus lactens, ein Saugferkel, Varro: Troianus, ein mit anderen Tieren angefülltes Schwein, zum Essen, Macr.: porcos (Ferkel) suos alat scrofa, Varro: villa abundat porco, haedo, agno, Cic. – als Schimpfwort v. einem Schlemmer, Epicuri de grege porcus, Hor.: porcus Umber, Catull. – II) übtr.: A) die weibliche (jungfräuliche) Scham, Varro r. r. 2, 4, 10. – B) (mit u. ohne marinus) das Meerschwein, ein Seefisch, Plin. 32, 19 u. 56 150. – C) porci caput, der Schweinskopf, eine keilförmige Schlachtordnung (cuneus), Amm. 17, 13, 9.

    lateinisch-deutsches > porcus

  • 15 sus [2]

    2. sūs, suis, c. (v. der Wurzel su - zeugen, gebären, griech. σῦς, ὗς, ahd. sū, Sau, gotisch swein, ahd. swīn), I) das Schwein, die Sau, Cic. u.a.: sus plena, trächtig, Cic.: sus lactans od. lactens, Saugferkel, Solin.: sus silvaticus, Wildschwein, Varro fr.: so auch sus ferus, Plin.: sus mansuetus, Liv.: sus dux, das Leitschwein, Plin.: sus alba, Aur. Vict.: sus setosa, Phaedr.: sus masculus, Liv.: sus femina (Ggstz. aper, männl. Wildschwein, Keiler), Plin.: ut lutulentus sus cum quovis volutari, Ps. Cic. decl. in Sall. 3. – Sprichw., sus Minervam docet, wenn ein Einfältiger einen Klügeren lehren oder ihm Regeln geben will, Cic. Acad. 1, 18: u. dafür sus artium repertricem (docet), Hieron. epist. 46, 1: so auch et docebo sus, ut aiunt, oratorem, Cic. de or. 2, 233. – II) ein Fisch, Ov. hal. 130 (132). – / Nom. suis, Varro LL. 10, 7. Prud. c. Symm. 2, 814 (Dressel Nom. sues). – Genet. sueris u. Abl. suere, Varro LL. 5, 110: Nom. u. Akk. Plur. sueres, Liv. Andr. fr. bei Fest. 352 (b), 21 (nach Müllers Vermutung. s. p. 397, a). Plaut. bei Fest. 230 (b), 28. – Dat. u. Abl. Plur. suibus, Varro LL. 5, 110. Colum. 7, 9, 9, u. subus. Varro r.r. 2, 5, 1. Cic. de nat. deor. 2, 111. Lucr. 5, 966 (sūbus) u. 974 u. 977 (sŭbus). Varro sat. Men. 127 (sūbus), Plin. 11, 279; 24, 176 u. 29, 75.

    lateinisch-deutsches > sus [2]

  • 16 appeto

    appĕto (adpĕto), ĕre, pĕtīvi (pĕtĭi), pĕtītum - tr. - [st2]1 [-] chercher à prendre, chercher à saisir. [st2]2 [-] aller vers, empiéter sur, s'approcher de. [st2]3 [-] attaquer, assaillir, envahir. [st2]4 [-] rechercher, désirer. [st2]5 [-] approcher (en parl. du temps).    - lux appetit: le jour approche.    - appetit meridies, Plaut.: il est bientôt midi.    - regnum appetere: aspirer à la royauté.    - appeti ignominiis, Cic.: être accablés d'outrages.    - humerum apertum gladio appetit, Cæs. BC. 2, 35: il lui donna un coup d’épée sur l'épaule découverte.    - alienum appetere: convoiter le bien d'autrui.    - quid in illā appetitur? Mart.: qu'a-t-elle de si attrayant?
    * * *
    appĕto (adpĕto), ĕre, pĕtīvi (pĕtĭi), pĕtītum - tr. - [st2]1 [-] chercher à prendre, chercher à saisir. [st2]2 [-] aller vers, empiéter sur, s'approcher de. [st2]3 [-] attaquer, assaillir, envahir. [st2]4 [-] rechercher, désirer. [st2]5 [-] approcher (en parl. du temps).    - lux appetit: le jour approche.    - appetit meridies, Plaut.: il est bientôt midi.    - regnum appetere: aspirer à la royauté.    - appeti ignominiis, Cic.: être accablés d'outrages.    - humerum apertum gladio appetit, Cæs. BC. 2, 35: il lui donna un coup d’épée sur l'épaule découverte.    - alienum appetere: convoiter le bien d'autrui.    - quid in illā appetitur? Mart.: qu'a-t-elle de si attrayant?
    * * *
        Appeto, appetis, pen. cor. appetiui, et appetii per syncopam, appetitum, pen. pro. appetere. Stat. Convoiter, Desirer une chose desordonneement, Appeter.
    \
        Non plus victoria Marcelli Pop. Romano appetiuit, quam humanitas Syracusanis reseruauit. Cic. N'a point plus acquis aux Romains.
    \
        Appetere amicitiam alicuius. Caesar. Desirer.
    \
        Mortem. Cic. Soubhaiter d'estre mort.
    \
        Appetere per auaritiam. Cic. Convoiter par avarice.
    \
        Rursus appetere conditiones quas reiecimus. Hir. Redemander.
    \
        Appetere Europam conatur. Cic. Il tasche de parvenir en Europe.
    \
        Os oculosque hostis rostro et vnguibus appetit. Liu. Il frappe du bec et des ongles, Il fiert, etc.
    \
        Humerum gladio appetit. Caes. Il le frappe de l'espee sur l'espaule.
    \
        Appetere ferro, aut lapidibus, aut re alia. Cic. Frapper, Assailler, Tascher à frapper.
    \
        Appetit me amor. Plaut. M'assault, Me pourchasse.
    \
        Appetere dextram osculis. Plin. Baiser.
    \
        Appetere aliquid manibus. Cic. Tascher à prendre.
    \
        Appetere mammam dicitur puer lactens. Cic. Bayer à la mamelle.
    \
        Appetere genas vngue. Ouid. Esgratigner.
    \
        Comitiorum iam appetebat tempus. Liu. Approchoit.
    \
        Nox appetit. Liu. Approche.
    \
        Appetebant fata Veiorum. Liu. Leur destinee, et ruine fatale approchoit.

    Dictionarium latinogallicum > appeto

  • 17 lacto

    1. lacto, āvī, ātum, āre (lac), I) Milch geben, säugen, mamillā regum lactaberis, Vulg. Isai. 60, 16: ubera mammarum lactantia, Lucr.: ubera lactantia, Ov. u. Ser. Samm.: quaecumque (femina) id temporis lactans est, Gell.: sus lactans, Solin. 20, 12 cod. G B (Mommsen lactens): lactans fera (Wölfin), Augustin. – deus lactans, der die Saaten milchen läßt, Varro fr. – II) Milch (aus den Brüsten) trinken, saugen, puer lactans, Liv. Andr. 26 R.2: infans lactavit, Auson. epitaph. 34, 3: porcellus lactans, Spanferkel, Edict. Diocl. 4, 46 (wo vulg. lanctans): poet., anni lactantes, die Säugejahre (des Kindes), Auson. edyll. 4, 67. p. 39, 1 Schenkl. – subst., lactāns, a) ein noch saugendes Junges, v. Tieren, Schol. Iuven. 11, 65. – b) v. Kindern, ein Säugling, Commodian. instr. 2, 1 (2), 8; Plur., Augustin. serm. 151, 1 u. 2. – III) aus Milch bestehen, aus od. mit Milch bereitet sein, metae lactantes, Käse, Mart. 1, 43, 7 (vgl. 3, 58, 35 meta lactis). – Partiz. subst., lactantia, ium, n., Milchspeisen, Cels. 2, 28 u. 29 D. Apic. 7, 306.
    ————————
    2. lacto, āvī, ātum, āre (Intens. v. lacio), einen an sich locken, um ihn zu hintergehen, durch leere Versprechungen ködern, aufziehen od. zum besten haben, alqm. Plaut.: lactare amantem et falsā spe producere, Ter.: alqm dictis lenibus, Acc. tr. fr.: aviditatem operibus, Varro fr.: alqm frustrando, Ter.: sollicitando et pollicitando eorum animos, Ter.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > lacto

  • 18 porculus

    porculus, ī, m. (Demin. v. porcus), I) das Schweinchen, das Ferkel, Plaut. u.a.: lactens, Saugferkel, Arnob. – II) übtr.: A) p. marinus, das Meerschweinchen, eine Art Fische, Plin. 9, 45. – B) ein Haken in der Kelter, Cato r. r. 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > porculus

  • 19 porcus

    porcus, ī, m. (griech. πόρκος, ahd. far[a]h), I) das zahme Schwein, Scriptt. r. r. u.a.: porcus femina, ein Mutterschwein, Cic.: porcus lactens, ein Saugferkel, Varro: Troianus, ein mit anderen Tieren angefülltes Schwein, zum Essen, Macr.: porcos (Ferkel) suos alat scrofa, Varro: villa abundat porco, haedo, agno, Cic. – als Schimpfwort v. einem Schlemmer, Epicuri de grege porcus, Hor.: porcus Umber, Catull. – II) übtr.: A) die weibliche (jungfräuliche) Scham, Varro r. r. 2, 4, 10. – B) (mit u. ohne marinus) das Meerschwein, ein Seefisch, Plin. 32, 19 u. 56 150. – C) porci caput, der Schweinskopf, eine keilförmige Schlachtordnung (cuneus), Amm. 17, 13, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > porcus

  • 20 sus

    1. sus, Adv., aufwärts, empor, s. sursum .
    ————————
    2. sūs, suis, c. (v. der Wurzel su - zeugen, gebären, griech. σῦς, ὗς, ahd. sū, Sau, gotisch swein, ahd. swīn), I) das Schwein, die Sau, Cic. u.a.: sus plena, trächtig, Cic.: sus lactans od. lactens, Saugferkel, Solin.: sus silvaticus, Wildschwein, Varro fr.: so auch sus ferus, Plin.: sus mansuetus, Liv.: sus dux, das Leitschwein, Plin.: sus alba, Aur. Vict.: sus setosa, Phaedr.: sus masculus, Liv.: sus femina (Ggstz. aper, männl. Wildschwein, Keiler), Plin.: ut lutulentus sus cum quovis volutari, Ps. Cic. decl. in Sall. 3. – Sprichw., sus Minervam docet, wenn ein Einfältiger einen Klügeren lehren oder ihm Regeln geben will, Cic. Acad. 1, 18: u. dafür sus artium repertricem (docet), Hieron. epist. 46, 1: so auch et docebo sus, ut aiunt, oratorem, Cic. de or. 2, 233. – II) ein Fisch, Ov. hal. 130 (132). – Nom. suis, Varro LL. 10, 7. Prud. c. Symm. 2, 814 (Dressel Nom. sues). – Genet. sueris u. Abl. suere, Varro LL. 5, 110: Nom. u. Akk. Plur. sueres, Liv. Andr. fr. bei Fest. 352 (b), 21 (nach Müllers Vermutung. s. p. 397, a). Plaut. bei Fest. 230 (b), 28. – Dat. u. Abl. Plur. suibus, Varro LL. 5, 110. Colum. 7, 9, 9, u. subus. Varro r.r. 2, 5, 1. Cic. de nat. deor. 2, 111. Lucr. 5, 966 (sūbus) u. 974 u. 977 (sŭbus). Varro sat. Men. 127 (sūbus), Plin. 11, 279; 24, 176 u. 29, 75.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sus

См. также в других словарях:

  • Necromys lactens —   Necromys lactens Estado de conservación …   Wikipedia Español

  • CAPELLA seu CAPRA lactens — CAPELLA, seu CAPRA lactens inter sacrificia; pro pecrato per ignorantiam commisso, occurrit Levit. c. 4. v. 27. et seqq. Quod si unus quispiant peccaverit per errorem ex vulgo; faciendo aliquid proeter mandatoe Iehovae tum adducet oblationem suam …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Rufous-bellied Bolo Mouse — Conservation status Least Concern (IUCN 3.1) Scientific classification …   Wikipedia

  • Akodon spegazzinii — Conservation status Least Concern (IUCN 3.1)[1] …   Wikipedia

  • Necromys — Bolo Mice Temporal range: Late Pliocene Recent Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class …   Wikipedia

  • ՍՏՆԴԵԱՅ — (ստնդիոյ կամ դւոյ, կամ դիեցի. դեայք կամ իայք կամ իեայք կամ իացք. դեայց կամ իաց կամ եաց, եցաց. ացաց, ացեաց.) NBH 2 0746 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 12c, 13c, 14c գ. ՍՏՆԴԵԱՅ ՍՏՆԴԵԱՑ ՍՏՆԴԻ ՍՏՆԴԻԱՅ ՍՏՆԴԻԵԱՅ ՍՏՆԴԻԱՑ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍՏՆԴԵԱՑ — (ստնդիոյ կամ դւոյ, կամ դիեցի. դեայք կամ իայք կամ իեայք կամ իացք. դեայց կամ իաց կամ եաց, եցաց. ացաց, ացեաց.) NBH 2 0746 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 12c, 13c, 14c գ. ՍՏՆԴԵԱՅ ՍՏՆԴԵԱՑ ՍՏՆԴԻ ՍՏՆԴԻԱՅ ՍՏՆԴԻԵԱՅ ՍՏՆԴԻԱՑ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍՏՆԴԻ — (ստնդիոյ կամ դւոյ, կամ դիեցի. դեայք կամ իայք կամ իեայք կամ իացք. դեայց կամ իաց կամ եաց, եցաց. ացաց, ացեաց. ) NBH 2 0746 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 12c, 13c, 14c գ. ՍՏՆԴԵԱՅ ՍՏՆԴԵԱՑ ՍՏՆԴԻ ՍՏՆԴԻԱՅ ՍՏՆԴԻԵԱՅ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍՏՆԴԻԱՑԵԱԼ — (ստնդիոյ կամ դւոյ, կամ դիեցի. դեայք կամ իայք կամ իեայք կամ իացք. դեայց կամ իաց կամ եաց, եցաց. ացաց, ացեաց.) NBH 2 0746 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 12c, 13c, 14c գ. ՍՏՆԴԵԱՅ ՍՏՆԴԵԱՑ ՍՏՆԴԻ ՍՏՆԴԻԱՅ ՍՏՆԴԻԵԱՅ ՍՏՆԴԻԱՑ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍՏՆԴԻԱՑԻ — (ստնդիոյ կամ դւոյ, կամ դիեցի. դեայք կամ իայք կամ իեայք կամ իացք. դեայց կամ իաց կամ եաց, եցաց. ացաց, ացեաց.) NBH 2 0746 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 12c, 13c, 14c գ. ՍՏՆԴԵԱՅ ՍՏՆԴԵԱՑ ՍՏՆԴԻ ՍՏՆԴԻԱՅ ՍՏՆԴԻԵԱՅ ՍՏՆԴԻԱՑ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍՏՆԴԻԱՑԻԿ — (ստնդիոյ կամ դւոյ, կամ դիեցի. դեայք կամ իայք կամ իեայք կամ իացք. դեայց կամ իաց կամ եաց, եցաց. ացաց, ացեաց.) NBH 2 0746 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 12c, 13c, 14c գ. ՍՏՆԴԵԱՅ ՍՏՆԴԵԱՑ ՍՏՆԴԻ ՍՏՆԴԻԱՅ ՍՏՆԴԻԵԱՅ ՍՏՆԴԻԱՑ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»