Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

lūcīlius

  • 1 Lucilius

    Lūcīlĭus, a, the name of a Roman gens, whose most celebrated members were,
    A.
    The poet C. Lucilius, a native of the Campanian Suessa, formerly Aurunca (hence, Auruncae alumnus, Juv. 1, 19), the father of Roman satire, Cic. de Or. 1, 16, 72; Quint. 10, 1, 92:

    vis Lucilii,

    Arn. 5, 169 (alluding to the verse of Lucilius: vis est vita, vides, vis nos facere omnia cogit, Lucil. ap. Varr. L. L. 5, § 63 Müll.); cf. Hor. S. 1, 4, 6; 1, 10, 1; 2, 1, 62; Juv. 1, 65.—
    B.
    Q. Lucilius Balbus, an eminent Stoic, Cic. N. D. 1, 6, 15; id. Div. 1, 5, 9; Lact. 2, 5, 7.—
    C.
    Lucilius Bassus, a writer of no merit, Cic. Att. 12, 5.—Hence,
    II.
    Lūcĭlĭānus, a, um, adj., Lucilian, of the poet Lucilius:

    character,

    Varr. R. R. 3, 2:

    versus,

    Plin. 36, 25, 61, § 185:

    aetas,

    Macr. S. 2, 12: fornix, prob. a satire bearing this title, Arn. 2, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > Lucilius

  • 2 Lucilianus

    Lūcīlĭus, a, the name of a Roman gens, whose most celebrated members were,
    A.
    The poet C. Lucilius, a native of the Campanian Suessa, formerly Aurunca (hence, Auruncae alumnus, Juv. 1, 19), the father of Roman satire, Cic. de Or. 1, 16, 72; Quint. 10, 1, 92:

    vis Lucilii,

    Arn. 5, 169 (alluding to the verse of Lucilius: vis est vita, vides, vis nos facere omnia cogit, Lucil. ap. Varr. L. L. 5, § 63 Müll.); cf. Hor. S. 1, 4, 6; 1, 10, 1; 2, 1, 62; Juv. 1, 65.—
    B.
    Q. Lucilius Balbus, an eminent Stoic, Cic. N. D. 1, 6, 15; id. Div. 1, 5, 9; Lact. 2, 5, 7.—
    C.
    Lucilius Bassus, a writer of no merit, Cic. Att. 12, 5.—Hence,
    II.
    Lūcĭlĭānus, a, um, adj., Lucilian, of the poet Lucilius:

    character,

    Varr. R. R. 3, 2:

    versus,

    Plin. 36, 25, 61, § 185:

    aetas,

    Macr. S. 2, 12: fornix, prob. a satire bearing this title, Arn. 2, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > Lucilianus

  • 3 satur

    sătur, ŭra, ŭrum, adj. [satis], full of food, sated, that has eaten enough (class.).
    I.
    Lit.:

    ubi satur sum (opp. quando esurio),

    Plaut. Men. 5, 5, 27; so (opp. esurientes) id. Poen. prol. 6 sq.:

    sopor quem satur aut lassus capias,

    Lucr. 4, 957: esurientibus pullis res geri poterit;

    saturis nihil geretur,

    Cic. Div. 1, 35, 77:

    postquam isti a mensā surgunt saturi, poti,

    Plaut. Ps. 1, 3, 62:

    cum tu satura atque ebria eris, puer ut satur sit facito,

    Ter. Hec. 5, 2, 3;

    so (with ebrius and crudus),

    Quint. 11, 3, 27:

    et exacto contentus tempore vita Cedat, uti conviva satur,

    Hor. S. 1, 1, 119:

    capellae,

    Verg. E. 10, 77:

    colonus,

    Tib. 2, 1, 23:

    histrio,

    Mart. 12, 79, 1.—Humorously, of a pregnant woman, Plaut. Am. 2, 2, 35.—
    (β).
    With abl.:

    qui non edistis, saturi fite fabulis,

    Plaut. Poen. prol. 8:

    quadrupedes suco ambrosiae,

    Ov. M. 2, 120:

    nepos anseris extis,

    Pers. 6, 71.—
    (γ).
    With gen.:

    postquam intus sum omnium rerum satur,

    Ter. Ad. 5, 1, 3; so,

    rerum (with plenus),

    Lucr. 3, 960:

    altilium,

    Hor. Ep. 1, 7, 35.— Comp.:

    agnus saturior lactis,

    Col. 7, 4, 3.—
    B.
    Transf., of things ( poet. and in post-Aug. prose).
    1.
    Of color, full, deep, strong, rich:

    color,

    Plin. 37, 10, 61, § 170:

    vellera saturo fucata colore,

    Verg. G. 4, 335:

    (purpura) quo melior saturiorque est,

    Sen. Q. N. 1, 5, 12:

    vestes Tyrio saturae ostro,

    richly dyed, Sen. Thyest. 956.—
    2.
    In gen., well filled, full; rich, abundant, fertile:

    praesepia,

    Verg. G. 3, 214:

    Tarentum,

    id. ib. 2, 197; cf.

    rus,

    Pers. 1, 71:

    auctumnus, Col. poët. 10, 43: messes,

    Lucil. Aetn. 12:

    locis ob umidam caeli naturam saturis et redundantibus,

    Sen. Q. N. 5, 9, 1.—
    * 3.
    Fatted, fat:

    aves paludis,

    Mart. 11, 52, 14.—
    II.
    Trop., rich, fruitful (opp. dry, simple; very rare;

    perh. only in the two foll. passages): nec satura jejune, nec grandia minute (dicet),

    Cic. Or. 36, 123:

    gestus,

    i. e. various, Manil. 5, 474.—Hence, sătŭra, ae, f. (sc. lanx), orig., a dish filled with various kinds of fruits, a plate of fruit; hence, also, food composed of various ingredients, a mixture, medley, olio, etc. (both significations, however, rest only on the statements of the grammarians); and hence, transf.,
    A.
    Per saturam, in the gross or in the lump, i. e. without order or distinctness, confusedly:

    lanx plena diversis frugibus in templum Cereris infertur, quae saturae nomine appellatur, Acro,

    Hor. S. 1, 1: satura et cibi genus ex variis rebus conditum et lex multis aliis legibus conferta (this latter signif. has perh. arisen from an erroneous explanation of the foll. expression, per saturam). Itaque in sanctione legum ascribitur: neve per saturam abrogato aut derogato. Ti. Annius Luscus in eā, quam dixit adversus Ti. Gracchum: Imperium, quod plebes per saturam dederat, id abrogatum est. Et C. Laelius in eā, quam pro se dixit... (Sall. J. 29, 5) Dein postero die quasi per saturam sententiis exquisitis in deditionem accipitur, Fest. p. 314 Müll.: satira dicta a saturā lance, quae referta variis multisque primitiis in sacro apud priscos diis inferebatur... sive a quodam genere farciminis, quod multis rebus refertum, saturam dicit Varro vocitatum. Est autem hoc positum in II. libro Plautinarum Quaestionum: Satura est uva passa et polenta et nuclei pinei mulso conspersi: ad haec alii addunt et de malo Punico grana. Alii autem dictam putant a lege saturā, quae uno rogatu multa simul comprehendat, quod scilicet et satura carmina multa simul et poëmata comprehenduntur: cujus legis Lucilius meminit in primo: Per saturam aedilem factum qui legibus solvat et Sallustius in Jugurtha: Deinde quasi per saturam sententiis exquisitis in deditionem accipitur, Diom. p. 483 P.:

    hoc opus legentibus tradebatur non secundum edicti perpetui ordinationem sed passim et quasi per saturam collectum et utile cum inutilibus mixtum, Just. praef. Dig. ad Antecess. § 1: Pescennius Festus in libris historiarum per saturam refert, Carthaginienses, etc.,

    Lact. 1, 21, 13.—
    B.
    sătŭra, and after the class. per. sătĭra (erroneously sătyra), ae, f., a satire, a species of poetry, originally dramatic and afterwards didactic, peculiar to the Romans (not connected with the Greek Satyri); it first received a regular poetic form from Ennius, and after him was cultivated by Lucilius, Horace, Persius, and Juvenal; Liv. 7, 2:

    sunt quibus in saturā videar nimis acer,

    Hor. S. 2, 1, 1; Stat. S. 1, 3, 103; Amm. 16, 6, 3.—Personified:

    Satura jocabunda,

    Mart. Cap. 6, § 576.

    Lewis & Short latin dictionary > satur

  • 4 satyra

    sătur, ŭra, ŭrum, adj. [satis], full of food, sated, that has eaten enough (class.).
    I.
    Lit.:

    ubi satur sum (opp. quando esurio),

    Plaut. Men. 5, 5, 27; so (opp. esurientes) id. Poen. prol. 6 sq.:

    sopor quem satur aut lassus capias,

    Lucr. 4, 957: esurientibus pullis res geri poterit;

    saturis nihil geretur,

    Cic. Div. 1, 35, 77:

    postquam isti a mensā surgunt saturi, poti,

    Plaut. Ps. 1, 3, 62:

    cum tu satura atque ebria eris, puer ut satur sit facito,

    Ter. Hec. 5, 2, 3;

    so (with ebrius and crudus),

    Quint. 11, 3, 27:

    et exacto contentus tempore vita Cedat, uti conviva satur,

    Hor. S. 1, 1, 119:

    capellae,

    Verg. E. 10, 77:

    colonus,

    Tib. 2, 1, 23:

    histrio,

    Mart. 12, 79, 1.—Humorously, of a pregnant woman, Plaut. Am. 2, 2, 35.—
    (β).
    With abl.:

    qui non edistis, saturi fite fabulis,

    Plaut. Poen. prol. 8:

    quadrupedes suco ambrosiae,

    Ov. M. 2, 120:

    nepos anseris extis,

    Pers. 6, 71.—
    (γ).
    With gen.:

    postquam intus sum omnium rerum satur,

    Ter. Ad. 5, 1, 3; so,

    rerum (with plenus),

    Lucr. 3, 960:

    altilium,

    Hor. Ep. 1, 7, 35.— Comp.:

    agnus saturior lactis,

    Col. 7, 4, 3.—
    B.
    Transf., of things ( poet. and in post-Aug. prose).
    1.
    Of color, full, deep, strong, rich:

    color,

    Plin. 37, 10, 61, § 170:

    vellera saturo fucata colore,

    Verg. G. 4, 335:

    (purpura) quo melior saturiorque est,

    Sen. Q. N. 1, 5, 12:

    vestes Tyrio saturae ostro,

    richly dyed, Sen. Thyest. 956.—
    2.
    In gen., well filled, full; rich, abundant, fertile:

    praesepia,

    Verg. G. 3, 214:

    Tarentum,

    id. ib. 2, 197; cf.

    rus,

    Pers. 1, 71:

    auctumnus, Col. poët. 10, 43: messes,

    Lucil. Aetn. 12:

    locis ob umidam caeli naturam saturis et redundantibus,

    Sen. Q. N. 5, 9, 1.—
    * 3.
    Fatted, fat:

    aves paludis,

    Mart. 11, 52, 14.—
    II.
    Trop., rich, fruitful (opp. dry, simple; very rare;

    perh. only in the two foll. passages): nec satura jejune, nec grandia minute (dicet),

    Cic. Or. 36, 123:

    gestus,

    i. e. various, Manil. 5, 474.—Hence, sătŭra, ae, f. (sc. lanx), orig., a dish filled with various kinds of fruits, a plate of fruit; hence, also, food composed of various ingredients, a mixture, medley, olio, etc. (both significations, however, rest only on the statements of the grammarians); and hence, transf.,
    A.
    Per saturam, in the gross or in the lump, i. e. without order or distinctness, confusedly:

    lanx plena diversis frugibus in templum Cereris infertur, quae saturae nomine appellatur, Acro,

    Hor. S. 1, 1: satura et cibi genus ex variis rebus conditum et lex multis aliis legibus conferta (this latter signif. has perh. arisen from an erroneous explanation of the foll. expression, per saturam). Itaque in sanctione legum ascribitur: neve per saturam abrogato aut derogato. Ti. Annius Luscus in eā, quam dixit adversus Ti. Gracchum: Imperium, quod plebes per saturam dederat, id abrogatum est. Et C. Laelius in eā, quam pro se dixit... (Sall. J. 29, 5) Dein postero die quasi per saturam sententiis exquisitis in deditionem accipitur, Fest. p. 314 Müll.: satira dicta a saturā lance, quae referta variis multisque primitiis in sacro apud priscos diis inferebatur... sive a quodam genere farciminis, quod multis rebus refertum, saturam dicit Varro vocitatum. Est autem hoc positum in II. libro Plautinarum Quaestionum: Satura est uva passa et polenta et nuclei pinei mulso conspersi: ad haec alii addunt et de malo Punico grana. Alii autem dictam putant a lege saturā, quae uno rogatu multa simul comprehendat, quod scilicet et satura carmina multa simul et poëmata comprehenduntur: cujus legis Lucilius meminit in primo: Per saturam aedilem factum qui legibus solvat et Sallustius in Jugurtha: Deinde quasi per saturam sententiis exquisitis in deditionem accipitur, Diom. p. 483 P.:

    hoc opus legentibus tradebatur non secundum edicti perpetui ordinationem sed passim et quasi per saturam collectum et utile cum inutilibus mixtum, Just. praef. Dig. ad Antecess. § 1: Pescennius Festus in libris historiarum per saturam refert, Carthaginienses, etc.,

    Lact. 1, 21, 13.—
    B.
    sătŭra, and after the class. per. sătĭra (erroneously sătyra), ae, f., a satire, a species of poetry, originally dramatic and afterwards didactic, peculiar to the Romans (not connected with the Greek Satyri); it first received a regular poetic form from Ennius, and after him was cultivated by Lucilius, Horace, Persius, and Juvenal; Liv. 7, 2:

    sunt quibus in saturā videar nimis acer,

    Hor. S. 2, 1, 1; Stat. S. 1, 3, 103; Amm. 16, 6, 3.—Personified:

    Satura jocabunda,

    Mart. Cap. 6, § 576.

    Lewis & Short latin dictionary > satyra

  • 5 campus

        campus ī, m    [SCAP-], a plain, field, open country, level place: campi patentes: virentes, H.: aequor campi, V.: in aequo campi, L.: campos peragrantes: redeunt iam gramina campis, H.: campi frumenti opulenti, L.: pigri, H.: planus lateque patens, O.: in campo sui facere potestatem, in the open field, N.: ut ignes in campo obstare queratur, in the open plain, H.: agros cum suis opimis campis: tantum campi, so vast a plain, V.: Aëris in campis latis, i. e. the Elysian fields, V.: campis atque Neptuno super, on land and sea, H.—Esp., a grassy plain in Rome, along the Tiber (dedicated to Mars; hence called Campus Martius), the place of assemblage for the people at the comitia centuriata, L.: quorum audaciam reieci in Campo: Descendat in Campum petitor, H.: consularibus comitiis consecratus; it was used for games, exercise, and military drills; hence, campus noster: ludere in campo, H.: uti Et ludis et post decisa negotia Campo, H.: Quantos virūm Campus aget gemitūs (at the funeral of Marcellus), V. — A level surface (of a sea, a rock, etc., poet.): campi liquentes, V.: campus aquae, O.: inmotā attollitur undā Campus (i. e. saxum), V.— Fig., a place of action, field, theatre, arena: aequitatis: magnus in re p.: campus Per quem magnus equos Auruncae flexit alumnus, i. e. the kind of composition practised by Lucilius ( satire), Iu.— The comitia held in the Campus Martius: fors domina Campi.
    * * *
    plain; level field/surface; open space for battle/games; sea; scope; campus

    Latin-English dictionary > campus

  • 6 fluō

        fluō fluxī, fluxus, ere    [FLV-], to flow, stream, in contrarias partīs: flumen quod inter eum et castra fluebat, Cs.: naturā: fluxit in terram Remi Cruor, H.: sudor fluit undique rivis, V.: fluunt lacrimae more perennis aquae, O.: fluit ignibus aurum, melts, O.— To flow, overflow, run down, drip: madidāque fluens in veste Menoetes, V.: fluentes buccae, dripping: tantum, yield (of the grape), V.: cum fluvius sanguine fluxit: sudore, O.— To flow, stream, pour, throng, glide: nodoque sinūs conlecta fluentīs, V.: ramos compesce fluentīs, spreading, V.: Ad terram fluit devexo pondere cervix, droops, V.: relictis Turba fluit castris, pour forth, V.: ad terram fluens, sinking, V.— To pass away, fall away, fall off, vanish: fluent arma de manibus: poma, O.: Cuncta fluunt, are changing, O.—Fig., to flow, spring, arise, come forth, go, proceed: ex eius linguā melle dulcior fluebat oratio.— To roll, flow, move, spread: doctrina longe lateque: de libris nostris sermonem: Hoc fonte derivata clades In patriam fluxit, H.: res ad voluntatem nostram fluentes.—Of persons: (Herodotus) quasi sedatus amnis fluit.—Of speech, to be fluent, be verbose, be monotonous: efficiendum est ne fluat oratio: Cum flueret lutulentus (Lucilius), H.— To pass away, dissolve, vanish, perish: tarda fluunt tempora, H.: mollitiā: lassitudine vires, L.: voluptas corporis: Spes Danaūm, V.
    * * *
    fluere, fluxi, fluxus V
    flow, stream; emanate, proceed from; fall gradually

    Latin-English dictionary > fluō

  • 7 (īn-fremō)

       (īn-fremō) uī, —, ere,    to make a noise, growl, bellow (only perf.): infremuitque ferox, V.: quotiens Lucilius Infremuit, raged, Iu.

    Latin-English dictionary > (īn-fremō)

  • 8 lutulentus

        lutulentus adj.    [2 lutum], muddy: sus, covered with mud, H.: diluvio tellus lutulenta recenti, O.—Fig., filthy, dirty, vile: persona: vitia: turba, Iu.—Of style, turbid, impure: (Lucilius) cum flueret lutulentus, H.
    * * *
    lutulenta, lutulentum ADJ
    muddy; turbid; dirty; morally polluted

    Latin-English dictionary > lutulentus

  • 9 sāl

        sāl salis    [1 SAL-], salt water, brine, the sea: sale tabentes artūs, V.: aequorei unda salis, O.: Hypanis salibus vitiatur amaris, O.— Salt: praebere ligna salemque, H.: multos modios salis: aquae et salis copia, Cs.: sale invecto uti, L.— Fig., intellectual acuteness, good sense, shrewdness, cunning, wit, facetiousness, sarcasm: habere salem, T.: aliquid salis a mimā uxore trahere: sale vicit omnīs: salis satis est, sannionum parum: (Lucilius) sale multo Urbem defricuit, H.: delectatur sale nigro, i. e. biting sarcasm, H.— Plur, witticisms, jests, smart sayings, sarcasms: Romani veteres atque urbani sales: Plautinos laudare sales, H.: salibus vehemens intra pomoeria natis, Iu.— Good taste, elegance: tectum plus salis quam sumptūs habebat, N.
    * * *
    I II
    salt; wit

    Latin-English dictionary > sāl

  • 10 O curas hominum! O quantum est in rebus inane!

    Ah, human cares! Ah, how much futility in the world! (Lucilius)

    Latin Quotes (Latin to English) > O curas hominum! O quantum est in rebus inane!

  • 11 agipes

    ăgĭpēs, pĕdis, m. [ago-pes], in Lucilius = pedarius senator, a senator who silently passes over to him for or with whom he intends to vote, Fest. s. v. pedarium, p. 210 Müll.;

    agipes ut vocem mittere coepit,

    Lucil. p. 145 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > agipes

  • 12 Aurunca

    Aurunci, ōrum, m., = Ausones, q.v., = Aurounkoi Tzetz.
    I.
    The Aurunci, Verg. A. 11, 318; Plin. 3, 5, 9, § 56.—Hence,
    II.
    A.. Aurunca, ae, f., an old town in Campania (acc. to the fable, built by Auson, the son of Ulysses and Calypso, Fest. s. v. Ausoniam, p. 15): magnus Auruncae alumnus, i. e. the satirist Lucilius, whose paternal city, Suessa Aurunca, was a colony of the Aurunci, Juv. 1, 20 Rup.—Hence,
    B.
    Au-runcus, a, um, adj., of or pertaining to Aurunca, Auruncian:

    senes,

    Verg. A. 7, 206:

    patres,

    id. ib. 7, 727:

    manus,

    id. ib. 7, 795: Suessa Aurunca, now Sessa, Vell. 1, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Aurunca

  • 13 Aurunci

    Aurunci, ōrum, m., = Ausones, q.v., = Aurounkoi Tzetz.
    I.
    The Aurunci, Verg. A. 11, 318; Plin. 3, 5, 9, § 56.—Hence,
    II.
    A.. Aurunca, ae, f., an old town in Campania (acc. to the fable, built by Auson, the son of Ulysses and Calypso, Fest. s. v. Ausoniam, p. 15): magnus Auruncae alumnus, i. e. the satirist Lucilius, whose paternal city, Suessa Aurunca, was a colony of the Aurunci, Juv. 1, 20 Rup.—Hence,
    B.
    Au-runcus, a, um, adj., of or pertaining to Aurunca, Auruncian:

    senes,

    Verg. A. 7, 206:

    patres,

    id. ib. 7, 727:

    manus,

    id. ib. 7, 795: Suessa Aurunca, now Sessa, Vell. 1, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Aurunci

  • 14 Auruncus

    Aurunci, ōrum, m., = Ausones, q.v., = Aurounkoi Tzetz.
    I.
    The Aurunci, Verg. A. 11, 318; Plin. 3, 5, 9, § 56.—Hence,
    II.
    A.. Aurunca, ae, f., an old town in Campania (acc. to the fable, built by Auson, the son of Ulysses and Calypso, Fest. s. v. Ausoniam, p. 15): magnus Auruncae alumnus, i. e. the satirist Lucilius, whose paternal city, Suessa Aurunca, was a colony of the Aurunci, Juv. 1, 20 Rup.—Hence,
    B.
    Au-runcus, a, um, adj., of or pertaining to Aurunca, Auruncian:

    senes,

    Verg. A. 7, 206:

    patres,

    id. ib. 7, 727:

    manus,

    id. ib. 7, 795: Suessa Aurunca, now Sessa, Vell. 1, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > Auruncus

  • 15 averrunco

    ā-verrunco, āre, v. n., a very ancient word, peculiar to the lang. of religion, to avert, remove:

    uti calamitates intemperiasque prohibessis, defendas averruncesque,

    Cato, R. R. 141, 2: di averruncent, Att. ap. Cic. Att. 9, 2, A.:

    quorum (prodigiorum) averruncandorum causā supplicationes senatus decrevit,

    Liv. 10, 23, 1; 8, 6, 11:

    haec procul a nobis averruncetur amentia,

    Arn. 1, p. 18.—So in the old Optat. form averruncassint = averruncent, Pac. ap. Varr. L. L. 7, § 102 Müll.; in Paul. ex Fest. s. v. verruncent, p. 373 Müll. (Trag. Rel. p. 90 Rib.; by Non. p. 74, 23, erroneously ascribed to Lucilius); and in the very ancient inf. fut.: possum ego istam capite cladem averruncassere, Pac. ap. Non. p. 74, 25 (Trag. Rel. p. 106 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > averrunco

  • 16 Bassus

    Bassus, i, m., a family cognomen; e. g.
    I.
    A poet, a friend of Martial, Mart. 3, 76, 1 al.—
    II.
    Q. Caecilius Bassus, quœstor A. U. C. 695, Cic. Phil. 11, 13, 32; id. Att. 2, 9, 1; 14, 9, 3; id. Fam. 11, 1, 4; 12, 18, 1.—
    III.
    Lucilius Bassus, Cic. Att. 12, 5, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Bassus

  • 17 capulum

    căpŭlus, i, m. (acc. to Gramm. also că-pŭlum, i, n., Paul. ex Fest. p. 61 Müll.; Non. p. 4, 21 sq.; Isid. Orig. 20, 16, 5) [capio; prop. the holder].
    I.
    A sarcophagus, bier, sepulchre, tomb:

    capulum... vocatur et id, quo mortuo efferatur, Paul. l. l.: capulum dicitur quicquid aliquam rem intra se capit: nam sarcophagum, id est sepulchrum, capulum dici veteres volunt, quod corpora capiat... Novius... Prius in capulo quam in curuli sellā. Lucilius Satyrarum libro secundo, quem illi quom vidissent... in capulo hunc non esse, aliumque cubare. Var. Cosmotorque, Propter cunam capulum positum nutrix tradit pollictori,

    Non. p. 4, 21 sqq.; cf. Serv. ad Verg. A. 6, 222:

    (feretrum) Latine capulus dicitur,

    id. ib. 11, 64:

    dum funera portant, Dum capulo nondum manus excidit,

    Stat. Th. 3, 362:

    monumentum quoddam conspicamur. Ibi capulos carie et vetustate semitectos, quis inhabitabant pulverei et jam cinerosi mortui,

    App. M. 4, p. 150, 27:

    capuli lecti funerei vel rogi in modum arae constructi, Placid. Gloss. tom. III. p. 451.—Hence: ire ad capulum,

    to go to the grave, Lucr. 2, 1174; and sarcastically: capuli decus, one who deserves a bier = capularis, Plaut. As. 5, 2, 42.—
    II.
    That by which any thing is seized or held, the handle:

    aratri,

    Ov. P. 1, 8, 57:

    sceptri,

    id. M. 7, 506.—Esp., the hilt of a sword, Cic. Fat. 3, 5; Verg. A. 2, 553; 10, 536; Ov. M. 7, 422; 12, 133; 12, 491; Petr. 82, 2; Tac. A. 2, 21; App. M. 1, p. 108 al.; cf.: capulum manubrium gladii vocatur, Paul. l. l. —Hence,
    III.
    = membrum virile, Plaut. Cas. 5, 2, 29;

    with the addition of coleorum,

    Auct. Priap. 24, 7.—
    IV.
    Capulum, a halter for catching or fastening cattle, a lasso, Isid. Orig. 20, 16, 5; cf. capulo.

    Lewis & Short latin dictionary > capulum

  • 18 capulus

    căpŭlus, i, m. (acc. to Gramm. also că-pŭlum, i, n., Paul. ex Fest. p. 61 Müll.; Non. p. 4, 21 sq.; Isid. Orig. 20, 16, 5) [capio; prop. the holder].
    I.
    A sarcophagus, bier, sepulchre, tomb:

    capulum... vocatur et id, quo mortuo efferatur, Paul. l. l.: capulum dicitur quicquid aliquam rem intra se capit: nam sarcophagum, id est sepulchrum, capulum dici veteres volunt, quod corpora capiat... Novius... Prius in capulo quam in curuli sellā. Lucilius Satyrarum libro secundo, quem illi quom vidissent... in capulo hunc non esse, aliumque cubare. Var. Cosmotorque, Propter cunam capulum positum nutrix tradit pollictori,

    Non. p. 4, 21 sqq.; cf. Serv. ad Verg. A. 6, 222:

    (feretrum) Latine capulus dicitur,

    id. ib. 11, 64:

    dum funera portant, Dum capulo nondum manus excidit,

    Stat. Th. 3, 362:

    monumentum quoddam conspicamur. Ibi capulos carie et vetustate semitectos, quis inhabitabant pulverei et jam cinerosi mortui,

    App. M. 4, p. 150, 27:

    capuli lecti funerei vel rogi in modum arae constructi, Placid. Gloss. tom. III. p. 451.—Hence: ire ad capulum,

    to go to the grave, Lucr. 2, 1174; and sarcastically: capuli decus, one who deserves a bier = capularis, Plaut. As. 5, 2, 42.—
    II.
    That by which any thing is seized or held, the handle:

    aratri,

    Ov. P. 1, 8, 57:

    sceptri,

    id. M. 7, 506.—Esp., the hilt of a sword, Cic. Fat. 3, 5; Verg. A. 2, 553; 10, 536; Ov. M. 7, 422; 12, 133; 12, 491; Petr. 82, 2; Tac. A. 2, 21; App. M. 1, p. 108 al.; cf.: capulum manubrium gladii vocatur, Paul. l. l. —Hence,
    III.
    = membrum virile, Plaut. Cas. 5, 2, 29;

    with the addition of coleorum,

    Auct. Priap. 24, 7.—
    IV.
    Capulum, a halter for catching or fastening cattle, a lasso, Isid. Orig. 20, 16, 5; cf. capulo.

    Lewis & Short latin dictionary > capulus

  • 19 crucium

    crŭcĭum, quod cruciat. Unde Lucilius vinum insuave crucium dixit, Paul. ex Fest. p. 53, 4 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > crucium

  • 20 detero

    dē-tĕro, trīvi, trītum, 3, v. a., to rub away, to wear away, to wear out (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic. or Caes.).
    I.
    Prop.:

    strataque jam volgi pedibus detrita viarum saxea,

    Lucr. 1, 315:

    a catena collum detritum cani,

    Phaedr. 3, 7, 16; so,

    vestem usu,

    Plin. 8, 48, 73, § 191; cf.:

    detrita tegmina,

    Tac. A. 1, 18:

    aurum usu,

    Plin. 33, 3, 19:

    pedes (viă longă),

    Tib. 1, 9, 16:

    frumenta,

    to thresh out, Col. 1, 6, 23; cf.

    milium,

    id. 6, 12, 4:

    scillam,

    id. 6, 27, 10:

    telephion,

    Plin. 27, 13, 110, § 137:

    calces deteris,

    you tread on my heels, Plaut. Merc. 5, 2, 111.—
    II.
    Trop., to diminish in force, to lessen, weaken, impair:

    laudes Caesaris culpă ingeni,

    Hor. Od. 1, 6, 12:

    aliquid velut usu ipso,

    Quint. 2, 4, 7:

    fulgorem,

    id. 10, 5, 16:

    si quid ardoris ac ferociae miles habuit, deteritur, etc.,

    Tac. H. 2, 76 fin.:

    ab alio genere vitae detriti jam,

    Gell. 15, 30, 1:

    quantum detritum est famae,

    Sil. 7, 247:

    detrita bellis Suessa,

    id. 8, 399:

    detereret sibi multa Lucilius,

    would polish his verses, Hor. S. 1, 10, 69 (cf. just before, v. 65, limatior).— Absol.:

    nimia cura deterit magis quam emendat,

    Plin. Ep. 9, 35 fin. — Hence, * dētrītus, a, um, P. a., worn out, trite, hackneyed (for which in Cic. contritus):

    illa in agendis causis jam detrita,

    Quint. 8, 6, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > detero

См. также в других словарях:

  • LUCILIUS — CAIUS (LUCILIUS 180 LUCILIUS 103) Citoyen romain de bonne famille, très instruit des formes grecques qui inspirèrent son activité intellectuelle, Lucilius était lié avec Scipion Émilien sous les ordres duquel il avait servi en Espagne. Il passa à …   Encyclopédie Universelle

  • Lucilius — is the nomen of the gens Lucilia of ancient Rome.*Gaius Lucilius, satirist 2nd century BC. Lucilius was credited by Horace and others with originating the genre of satire. *Lucilius Junior, friend and correspondent of the younger Seneca. *The… …   Wikipedia

  • Lucilius — ist der Gentilname eines römischen Geschlechts, der gens Lucilia. Zur Familie gehörten: Gaius Lucilius, Satiriker im 2. Jahrhundert v. Chr.; Marcus Lucilius Paetus, Militärtribun aus der Zeit des Augustus; Lucilius Iunior, der Empfänger der… …   Deutsch Wikipedia

  • Lucilius — Lucilius,   Gaius, römischer Dichter, * Suessa Aurunca (Kampanien) wohl 180 v. Chr., ✝ Neapel 103/102 v. Chr.; gehörte zum Freundeskreis Scipios des Jüngeren; machte die römische Satire zum Ausdruck unmittelbarer Selbstäußerung des Dichters und… …   Universal-Lexikon

  • Lucilĭus — Lucilĭus, 1) Cajus L., geb. 148 v. Chr. zu Suessa in Campanien, römischer Ritter, Großoheim Pompejus des Großen u. Freund des Scipio Africanus, welchen er 134 in den Numantinischen Krieg begleitete, u. Lälius, gest. 103 v. Chr. Er ist der… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Lucilĭus — Lucilĭus, 1) Gajus, röm. Dichter, geb. um 180 v. Chr. zu Suessa Aurunca in Kampanien, gest. 103 in Neapel, aus begütertem latinischem Rittergeschlecht, lebte in Rom in vertrautestem Verkehr mit dem jüngern Scipio, den er auch in den… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Lucilius — Lucilĭus, Gajus, röm. Dichter, geb. 180 v. Chr. zu Suessa in Kampanien, gest. 103 zu Neapel, Begründer der röm. Satire. Bruchstücke hg. von Marx (2 Bde., 1904 5) …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Lucilius — Lucilius, Cajus Ennius, der früheste eigentliche Satiriker der alten Römer, geb. 149 v. Chr. zu Suessa Pometia in Campanien, Freund des Scipio Africanus, den er auf seinem Feldzug begleitete, und Großoheim des Pompejus, st. um 103 v. Chr. zu… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Lucilius — Pour les articles homonymes, voir Lucilius (homonymie). Caius Lucilius dit Lucilius (né en 180 ou 148 av. J. C.[1] à Suessa Aurunca mort en 102 ou 101 av. J. C.) est un poète latin fondateur de la satire. Sommaire …   Wikipédia en Français

  • LUCILIUS — I. LUCILIUS Bassus, post praefecturam alae, Revennati simul et Misenensi classibus a Vitellio praepositus, quod non statim praefecturam Praetorii adeptus foret, iniquam iracundiam flagitiosâ de fectione ad Vespasianum ultus est. Tac. Hist. l. 2.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Lucilius, S. — S. Lucilius, frz. St Lucile, ein Missionär in Tirol, war nach Migne ein Schüler des hl. Bischofs Valentin, den er in seinen apostolischen Arbeiten unterstützte. Sein Tod fällt in die Mitte des 5. Jahrh. (St.) …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»